Ανάρτηση Νο. 4 – Περί πολλών και διαφόρων το ανάγνωσμα.*

Πολλά και ποικίλα είναι τα θέματα που περνούν από το μυαλό μου και που θα μπορούσα να πραγματευτώ σ’ αυτό το εβδομαδιαίο (και κυριακάτικο) πλέον σημείωμα μου (που μπορεί να καταλήξει και σε μακρινάρι)

Ο bloggικός ιδιωτικός μας χώρος μας δίνει την ευκαιρία και μάλιστα ανώνυμα (έστω και αν χρησιμοποιούμε κάποιο ψευδώνυμο) να εξωτερικεύσουμε ενδόμυχες σκέψεις και απόψεις μας (ίσως και περιθωριακές ή αιρετικές), να εκφραστούμε πιο ελευθέρα (βγάζοντας και τα απωθημένα μας – η blogόσφαιρα λειτουργεί και σαν ένα υποκατάστατο ψυχολόγου), να παίξουμε τους δημοσιογράφους (οι πραγματικοί δεν είναι και πολύ καλύτεροι) ή τους συγγραφείς, χωρίς απαραίτητα να διαθέτουμε και το απαιτούμενο ταλέντο. Μήπως όμως λειτουργεί και σαν υποκατάστατο για την ανύπαρκτη ή περιορισμένη κοινωνική μας δραστηριότητα;

Σήμερα θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάποιο ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό ή και προσωπικό ζήτημα ή γεγονός, από τα τόσα που πιθανόν να μας απασχολούν ή που να τεκταίνονται καθημερινώς γύρω μας.

Θα μπορούσα να γράψω, λόγου χάριν να πούμεν:

1. Για τους στόχους, τους σκοπούς και την πολιτική που θα ήθελα να προσδώσω στο νεοσύστατο blog μου. Θα έπρεπε να είχα ήδη γράψει ένα εισαγωγικό σημείωμα για να επεξηγώ κάποια πράγματα – ίσως όμως το κάνω ετεροχρονισμένα. Άστε που προβληματίζομαι (και πάλι) για την χρησιμότητα και το όφελος του blogging. Κατά πόσο αξίζει τον κόπο κάποιος να ασχολείται και να αφιερώνει χρόνο σε τέτοια δραστηριότητα. Η διατήρηση εν ζωή ενός blog με ουσιαστικό περιεχόμενο απαιτεί χρόνο, όχι απλά για το γράψιμο κειμένων ή για σχόλια αλλά και για ερεύνα, όταν αναρτώνται θέματα ιστορικά και πολιτικά. Πέραν του ότι πρέπει να είμαστε και καλοί στην τεχνολογία – ειδικά σε θέματα software, για να μην σπαταλάμε χρόνο σε επί μέρους ζητήματα και άδικα των αδίκων..

2. Για την εκδήλωση (πολιτικό μνημόσυνο) που διοργανώθηκε τη περασμένη Δευτέρα στο Συνοικισμό Τσιακκιλερού για τους δολοφονηθέντες (για τα πολιτικά τους φρονήματα) Αριστερούς κατά την περίοδο 1955-62. (Στο θέμα αυτό αφιέρωσα το προηγούμενο post μου, όμως υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να γραφτούν. Πόσες και πόσες δολοφονίες έγιναν χωρίς ουσιαστικό λόγο εκείνη την εποχή!

3. Για τη σημερινή Μέρα του Παιδιού και τα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα, τη φτώχια και τις αρρώστιες.

4. Για μια δικαστική μου περιπέτεια (η οποία ταλαιπωρεί έμενα και άλλους συντρόφους εδώ και αρκετό καιρό) δωρο της πολιτικοκοινωνικής μου δραστηριότητας.

5. Κείμενο (post) με τις απαντήσεις (συνοδευόμενες από σχόλια και παρατηρήσεις) στα δύο ερωτήματα που υπόβαλά στην ανάρτηση Νο. 2. (Οι απαντήσεις θα δοθούν τελικά την επόμενη Κυριακή. Γι’ αϊτό τρέξτε να προλάβετε, για να κερδίσετε κιόλας τα προσφερόμενα δώρα).

6. Για τα νέα χελιδονάκια της βεράντας του σπιτιού μου που τα χαράματα (και όχι μόνο) μας τρελαίνουν με τις τσιριχτές και βραχνές φωνούλες τους αναμένοντας τους γονείς τους να τους φέρουν το πρωινό τους. (Στην πανίδα του σπιτιού μου και μάλιστα των εσωτερικών χώρων του περιλαμβάνονται και 1-2 “μισhαροί”, που έκαναν την επανεμφάνιση τους τις τελευταίες μέρες).

7. Για τους “κατσόσhοιρους” (σκαντζόχοιρους) και τα “θερκά” (μαύρα φίδια) που βλέπω σκοτωμενα στους δρόμους (τσιλλημένα από τα αυτοκίνητα), σε μειωμένους αριθμούς όμως φέτος. Και τούτο όχι επειδή οι οδηγοί μας έχουν γίνει πιο προσεχτικοί αλλά μάλλον γιατί έχει μειωθεί σημαντικά ο αριθμός τους. Πανε για εξαφάνιση;

8. Για τη λειψυδρία και τις διακοπές του νερού που μπορεί να μας αφήσουν όχι απλά άλουτους και άπλυτους αλλά και με τους αφρούς μέσα στο μπάνιο!

9. Για τη μανία ή των εθισμό των ελληνίδων (αλλά και πολλών κυπρίδων πλέον) με το κάπνισμα. Δύσκολο να βρεις θηλυκό στον ελλαδικό χώρο που αν μην καπνίζει – διαπίστωση που επαναβεβαίωσα σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην Μητέρα – Πατρίδα. (Άλλη σοβαρή διαπίστωση είναι ότι το γένος των Ελληνίδων έχει ξανθύνει επικινδύνως).

10. Για μερικά από τα “180 πράγματα που πρέπει να κάνετε αυτό το καλοκαίρι” και τα οποία περιγράφονται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού “Time Out”, που κυκλοφόρησε σήμερα, λες και το καλοκαίρι ή/και οι διακοπές διαρκούν έξι μήνες και όχι μόνο δύο βδομάδες! (Αυτή η αναφορά αποτελεί και απλήρωτη διαφήμιση για το εν λόγω περιοδικό).

11. Για το βιβλίο “Βίβλος ακατάλληλη δι' ενηλίκους”, του Αργύρη Τσακαλία (από τις Εκδόσεις “Μάριος Βερέττας”), που διαβάζω τελευταία. (Μακάρι να είναι καλά ο φίλος Proletarios που μου το εξασφάλισε). Ακόμα ένα βιβλίο που απομυθοποιεί τα υποτιθέμενα "Ιερά" και "Θεόπνευστα" Κείμενα της Βίβλου! (Σκεφτήκατε ότι η Βίβλος μπορεί στην ουσία να αποτελεί την Μυθολογία των Εβραίων;).

12. Για την ταλαιπωρία που υποκείμεθα κάθε Σαββατοκύριακο (κάποτε και από τις Παρασκευές) όταν τρέχουμε σε γάμους, “χαρτώματα” (αρραβώνες), βαφτίσια και άλλα τέτοια ευτυχή γεγονότα.


13. Μια συνάντηση στα κατεχόμενα:

Τελικά όμως αποφάσισα να επικεντρωθώ σε μια δικοινοτική συνάντηση – συνεστίαση που έγινε πρόσφατα σε εστιατόριο στα κατεχόμενα στη οποία συμμετείχα (μετά της προσφιλούς μου συζύγου).

Έχω συμμετάσχει ξανά σε παρόμοιες συναντήσεις και πάντοτε (τόσο κατά τη διάρκεια της συνάντησης όσο και μετά) νοιώθω συγκίνηση, ενθουσιασμό και αισιοδοξία για το μέλλον. Θα μπορούσα να γράψω για τους τουρκοκύπριους που ήρθανε και κάτσανε στο τραπέζι απέναντι μας (τελείως άγνωστοι μας) και για το πόσο εύκολα βρήκαμε τρόπους και κανάλια να μιλήσουμε παρ’ όλο που υπήρχαν δυσκολίες με τη γλώσσα.

Μεταξύ των απέναντι είχε καθίσει κι ένας μεγάλος οικονομικός παράγοντας της τουρκοκυπριακής κοινότητας ο οποίος στην κουβέντα που κάναμε (στα αγγλικά) μου μετέφερε το βασικό του προβληματισμό που ήταν αν οι δύο ηγέτες (Χριστόφιας και Ταλάτ) θα τα καταφέρουν να τα βρουν και να πετύχουν μια λύση που θα βοηθήσει στην περαιτέρω οικονομική (καπιταλιστική) ανάπτυξη της Κύπρου (και στις δύο συνιστώσες ομόσπονδες πλέον πολιτείες). Ο άνθρωπος έβλεπε την επικείμενη λύση μέσα από το πρίσμα των δικών του οικονομικών συμφερόντων κάτι που φυσικά συμβαίνει και με τους οικονομικούς κύκλους στη δικιά μας την πλευρά. Προς στιγμή διερωτήθηκα τι γύρευε εκεί (σε μια τέτοια συνάντηση), αλλά φαίνεται τέτοιοι οικονομικοί παράγοντες (και στις δύο κοινότητες) εγκολπώθηκαν καιροσκοπικά (ή αν προτιμάτε το διεθνή όρο, οπορτουνιστικά) τις αριστερές (με ή χωρίς εισαγωγικά δεν έχει σημασία) κυβερνήσεις για τους δικούς τους (οικονομικούς) λόγους.

Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης βρισκόταν ένα ζευγάρι 45ρηδων τουρκοκυπρίων που είχε καθίσει και πάλι απέναντι μας στο ίδιο τραπέζι. Η κοπέλα, που απ’ ότι κατάλαβα κατάγεται από την Τουρκία (και αποτελεί ένα κράμα από διάφορων εθνοτήτων – τουρκικής, κουρδικής, αρμένικης) δεν ήξερε καθόλου αγγλικά, ενώ ο άντρας της (εκ Πάφου ορμώμενος) πολύ λίγα, αλλά με κάποια προσπάθεια συνεννοούμασταν. Να αναφέρω ότι ο τύπος είχε γενικά ένα μποέμικο στυλ δήλωνε άθεος και κομμουνιστής! Όταν μάλιστα κατάλαβε ότι σκάμπαζα δυο πράγματα από λογοτεχνία και ποίηση, ενθουσιάστηκε.

Κάποια στιγμή ξεκίνησε να μου λεει (στα αγγλικά) τα λόγια του Ζορμπά (από το ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη), “I don’t believe anything, I don’t expect anything …”, και όταν συμπλήρωσα εγώ (στα αγγλικά) “… I am free!”, τόσο πολύ χάρηκε που σηκώθηκε και μ’ αγκάλιασε! Όπως επίσης ενθουσιάστηκε όταν του είπα κι εγώ τους στίχους του τούρκου κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ για την “καρδιά [του ποιητή] που κάθε αυγή στην Ελλάδα τουφεκιζόταν” [όταν εκτελούνταν αριστεροί στα μετεμφυλιακά χρόνια].

Έτσι κτίζονται οι γέφυρες επικοινωνίας, αγαπητοί φίλοι. Τόσο μέσα από την κοινή οικονομική δραστηριότητα (και τις προσπάθειες ενιαίας οικονομικής ανάπτυξης όσο και μέσα από τέτοιες συναντήσεις κοινωνικής φύσεως όπου σίγουρα κυριαρχούν οι κοινές θέσεις και τρόποι σκέψης. Φέτος μάλιστα (με τη νέα σχολική χρονιά) σκέφτομαι να πάω να γραφτώ και να ξεκινήσω σοβαρά και συστηματικά πλέον μια νέα προσπάθεια για να μάθω τουρκικά. Πάντως δεν είναι και εύκολη γλώσσα. Το’ χω προσπαθήσει ξανά (2-3 φορές) αλλά τα παρατούσα.

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι !

* Υ.Γ.: Σκεφτόμουν κι εγώ (μετά που είδα τον τίτλο του post του φίλτατου PolitisPittas - link: http://politispittas.blogspot.com/2008/05/back-to.html) να χρησιμοποιήσω τη λέξη “τουρλού” (ανάκατο) για να περιγράψω το περιεχόμενο του δικού μου post, αλλά τελικά έκανα δεύτερες σκέψεις. Είπα ότι κάτι τέτοιο αποτελεί υποκλοπή πνευματική περιουσίας (αφού θα γινόταν χωρίς την άδεια του δημιουργού) και θα μπορούσε να μου προκάλεσε καινούργιες δικαστικές περιπέτειες!

1/6/2008