Ανάρτηση 51/2015 [έκτακτη, μακροσκελής, γαλλική και δη παριζιάνικη, αντιτρομοκρατική, αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο από το ελληνικό “Ποντίκι” με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι...

Εισαγωγικά και σχολιαστικά

Προχτές Πέμπτη, (12 μηνός), ήταν η διπλή πολυαίμακτη βομβιστική επίθεση στον Λίβανο, σε συνοικία της νότιας Βηρυτού, περιοχή που θεωρείται ότι αποτελεί προπύργιο της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ. Από την επίθεση σκοτώθηκαν τουλάχιστον 41 άνθρωποι και περί τους 200 τραυματίστηκαν. Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε η σουνιτική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ISIS), αυτή δε θεωρείται ως η πιο αιματηρή, τόσο από την εμπλοκή της οργάνωσης Χεζμπολάχ στη συριακή σύρραξη στο πλευρό των δυνάμεων του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασαντ, στις αρχές του 2013, όσο και από το τέλος του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο (1975-1990)... 

Και πριν προλάβουν καλά – καλά οι Λιβανέζοι να μαζέψουν νεκρούς και τραυματίες παραδίπλα στη Βηρυτό, το ISIS ξανακτύπησε, τούτη τη φορά στην καρδιά της Ευρώπης, στο Παρίσι, τη λεγόμενη Πόλη του Φωτός... 

[Άστε που σύμφωνα με τις έρευνες των ειδικών, “έργο” τζιηχαντιστών λέγεται πως είναι και η ανατίναξη του ρωσικού αεροπλάνου AIRBUS πάνω από τη χερσόνησο του Σινά πριν στις 31 του περασμένου Οκτώβρη. Το ρωσικό αεροσκάφος φαίνεται ότι ανατινάχτηκε στον σέρα [προφανώς από την έκρηξη κάποια βόμβας που θα τοποθετήθηκε μέσα σ’ αυτό] λίγα λεπτά μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Σαρμ ελ Σέιχ. Νεκροί ήταν και οι 224 επιβαίνοντες στο αεροπλάνο [επιβάτες και πλήρωμα], κυρίως ρώσοι τουρίστες.

Αρκετά τραγικός, σκληρός και θλιβερός [για τους δικούς τους] ήταν και ο απολογισμός για νεκρούς και τραυματίες από τις πολλαπλές επιθέσεις (6 στο σύνολο) των τρομοκρατών στο Παρίσι. Οι επιθέσεις έγιναν κοντά στο Stade de France [όπου διεξαγόταν φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ Γαλλίας  και Γερμανίας],

στα βόρεια προάστια του Παρισιού και στο ανατολικό τμήμα της γαλλικής πρωτεύουσας, σε μέρη όπου συχνάζει πολύς κόσμος τα Σαββατοκύριακα, κοντά στην Πλας ντε λα Ρεπιμπλίκ (Πλατεία της Δημοκρατίας) και το θέατρο Bataclan.

Τουλάχιστον 153 άνθρωποι είναι νεκροί ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 200 τραυματίες εκ των οποίων οι 80 σοβαρά.

Περίπου 90 είναι τα θύματα μόνο στο θέατρο Bataclan, ενώ οκτώ από τους δράστες των επιθέσεων είναι νεκροί...

Ήδη ξεκίνησαν και οι συλλήψεις, έχουν γίνει δε πολλές κυρίως στο Βέλγιο... Και προφανώς θα πάρει και νέες διαστάσεις η ισλαμοφοβία.  

Να αναφέρουμε ότι για την προηγούμενη τρομοκρατική επίθεση φονταμενταλιστών ισλαμιστών [τζιηχαντιστών] εναντίον των γραφείων της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας “Charlie Hebdo” στο Παρίσι και τη δολοφονία 12 ατόμων, στις αρχές του χρόνου είχαμε γράψει [και σχολιάσει με ξεκάθαρα πολιτικούς όρους το γεγονός] στην ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 2/2015...

Πιο κάτω θα παραθέσουμε [χωρίς όμως δικά ΜΑΣ σχόλια] μια πολιτική ανάλυση με αφορμή το τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι, του  Δημήτρη Μηλάκα αρχισυντάκτη στην εβδομαδιαία ελληνική πολιτικο-σατιρική εφημερίδα “Το ΠΟΝΤΙΚΙ”. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον (ψυχρά) πολιτικό κείμενο γραμμένο από συναισθηματισμούς για τα θύματα και οργή για τους δολοφόνους τρομοκράτες, συναισθήματα που φυσιολογικά κι αναπόφευκτα προκύπτουν στους ανθρώπους όταν συμβαίνουν τέτοια δυσάρεστα, τραγικές εξωφρενικά και βάρβαρα περιστατικά. Γιατί κανένας άνθρωπος που ζει ή έχει ταξιδεύσει σε μια ήσυχη πόλη η χώρα [όπου δεν υπάρχουν πολεμικά επεισόδια] δεν περιμένει ούτε ο ίδιος ούτε και οι δικοί του να χάσει τη ζωή του συνεπεία μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Κι όντως είναι πολύ τραγικό αυτό!

ΕΓΩ πάντως, εξακολουθώ να διερωτούμαι αν η ζωή των όποιων γάλλων, αμερικανών, ρώσων, κυπραίων, είναι πιο πολύτιμη, ή έχει περισσότερη αξία από τις ζωές των άλλων ανθρώπων από άλλες εθνικότητες, όπως Σύρων, Ιρακινών, Αφγανών, Παλαιστίνιων, Λίβυων...   

Για άλλη μια φορά έχω διαπιστώσει ότι οι υπερβολές και η καλλιέργεια κλίματος φοβίας δεν έχουν λείψει... 

Μέγα θέμα έγινε για κάποιο από τους νεκρούς τρομοκράτες γιατί κοντά στη σορό στο Stade de France βρέθηκε διαβατήριο που δείχνει ότι πέρασε [προφανώς ως πρόσφυγας]   από τη Λέρο στις 3 του Οκτώβρη. Ε, και τι μ’ αυτό; Σε τόσες εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες τι κι αν βρέθηκε κι ένας τρομοκράτης, αν όντως έτσι είναι τα πράματα;

Άστε που πολλοί κάμνοντας ατυχώς παραλληλισμούς έχουν πει ότι με τη 14^η του Νοέμβρη απόκτησε και η Γαλλία την 11^η Σεπτεμβρίου της. Πού, σε ποια χώρα θα κάνει ντου η Γαλλία; Θα κατεβάσει στρατεύματα στη Συρία;

Τότε, το 2001, μετά το τρομοκρατικό κτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στην νέα Υόρκη ο George Bush ο Νεότερος (δηλ. ο Υιός), ξεκίνησε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας εισβάλλοντας στο Αφγανιστάν. Στόχος και σκοπός τους να για να εξοντώσουν την Αλ Κάιντα και τον αρχηγό τους Μπιν Λάντεν. Τον Λάντεν τελικά τον φάγανε, αλλά (οι παλιοί τους σύμμαχοι) οι Ταλιμπάν ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο δυναστεύουν στο Αφγανιστάν. Αλλά κι εκεί στο Ιράκ και τη Συρία ανάγιωσαν κούφους [του τζιηχαντιστές του ISIS) για να ρίξουν τον Άσαντ. Και τώρα, μετά που έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες.

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος [των ιμπεριαλιστών] κατά της Τρομοκρατίας ΑΠΕΤΥΧΕ ΟΙΚΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ! Η Τρομοκρατία καλά [ή μάλλον κακά] κρατεί γιατί οι αιτίες που τη γεννούν δεν έπαψαν να υπάρχουν. Πολύ χαρακτηριστικός και παραστατικός και ο σημερινός  πρωτοσέλιδος τίτλος της “Χαραυγής”: «Αίμα στο Παρίσι, αλλά οι αιτίες στο απυρόβλητο»... Οι άλλες κυπριακές εφημερίδες περιορίστηκαν σε τίτλους μελοδραματικούς και φοητσσιάρικους:

- “Πολίτης”: «Ο τρόμος επέτρεψε στο Παρίσι»

-  “Ο Φιλελεύθερος”: «Εφιάλτης στο Παρίσι»

-  “Η Σημερινή”: «Φόβος και τρόμος κυρίευσαν την Ευρώπη»

-  “Αλήθεια”: «Η Ευρώπη σε πόλεμο»

[Κάμετε τζιαι νάκκον κράτειν! Πόσα ν’ αντέξουμε! Αίμα, πόσος τρόμο, φόβο, εφιάλτες, (πανευρωπαϊκό) πόλεμο!]... 

Επίσης απόψε παρακολουθώντας τις ειδήσεις από το ΡΙΚ1 διαπίστωσα ότι τα ρεπορτάζ της Κρατικής Τηλεόρασης για την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι κράτησαν κάπου 45(!) ολόκληρα λεπτά! Είχε δε προς το τέλος του 45λέπτου κι ένα ρεπορτάζ για κύπριους που επέστρεφαν από το Παρίσι, όπου είχαν πάει για διακοπές και τους υποδέχονταν οι συγγενείς τους χαρούμενοι μεν, πλην όμως κλαμένοι και ευχαριστώντας Θεούς και Παναγίες, που γύριζαν σώοι κι αβλαβείς, λες και βρίσκονταν σε εμπόλεμη περιοχή και γύριζαν πίσω στην Κύπρο όπου  όλα είναι ήσυχα κι ασφαλή... Στην κοσμάρα ΜΑΣ εμείς! Άστε που χτες άκουσα και μια άλλη μεγαλοστομία από την εκφωνήτρια των Ειδήσεων του ΡΙΚ1: ότι «η Ευρώπη πρέπει να δράσει συντονισμένα για να αποτρέψει την τρομοκρατία»! Να προχωρήσει δηλαδίς, σε μια “Β΄ Παγκόσμια Σταυροφορία” κατά της Τρομοκρατίας;   

 [Το κείμενο του που πήραμε από την ηλεκτρονική σελίδα του “Ποντικιού”, αλλά θα το βρείτε και στον “Ημεροδρόμο”]

 *********************************

Ο πόλεμος είναι (και) εδώ

[του Δημήτρη Μηλάκα, από το “ΠΟΝΤΙΚΙ” – 14/11/2015]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

Η τρομοκρατική κτηνωδία στο Παρίσι, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την προσπάθεια “μεταφοράς” του πολέμου που διεξάγεται με αγριότητα στη Συρία εδώ και κάποια χρόνια. Πρόκειται, θα μπορούσε κάποιος να πει για μια “πολεμική” επιχείρηση στα μετόπισθεν του “εχθρού”. Γιατί η Γαλλία (και γενικότερα η Ευρώπη) είναι, βλέποντας τα πράγματα από την πλευρά του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, ένας από τους εχθρούς.

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Γαλλία πρόθυμα ανέλαβε το βάρος της ευθύνης που συνεπάγεται η συμμαχική της σχέση με τις ΗΠΑ και στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τις Λιβύης και κατά του Ισλαμικού κράτους στα εδάφη της Συρίας και του (πρώην) Ιράκ. Μάλιστα τις επόμενες μέρες είναι προγραμματισμένο να αποπλεύσει για την περιοχή της Μέσης Ανατολής το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντεγκόλ προκειμένου να κλιμακωθούν οι αεροπορικές επιδρομές κατά στόχων του Ισλαμικού κράτους.

Κάτι που επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι ότι κατά του Ισλαμικού κράτους επιχειρούν, εδώ και μερικές βδομάδες, ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις γεγονός που δεν πρέπει να είναι άσχετο με την κατάρριψη του ρωσικού επιβατικού αεροπλάνου πάνω από τη χερσόνησο του Σινά…

Μαριονέτες και ανεξέλεγκτοι 

Η κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του μεσαιωνικού Ισλαμικού Κράτους, θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως ξεκίνησε μετά την συμφωνία ΗΠΑ - Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Μετά από αυτήν τη συμφωνία, όλα είναι έτοιμα για να υπάρξει μια τελική διευθέτηση στο πόλεμο στη Συρία, καθώς οι δύο πραγματικοί αντιμαχόμενοι (ΗΠΑ- ΙΡΑΝ) τα βρήκαν.

Για να προκύψουν- ωστόσο- και οι τελικές διευθετήσεις θα πρέπει να ελεγχθούν και οι “αντιπρόσωποι” μέσω των οποίων οι δύο πλευρές πολεμούσαν τα δυο τρία τελευταία χρόνια: από την μία η Τεχεράνη (μαζί με την Μόσχα) έχουν αναλάβει να καθοδηγήσουν τον πρόεδρο Άσαντ και οι Αμερικανοί τις δικές τους μαριονέτες: την λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση και τους Κούρδους. 

Στο παιχνίδι αυτό ωστόσο, υπάρχει και ο ανεξέλεγκτος παράγοντας, το λεγόμενο ισλαμικό κράτος, που εμφανίστηκε τελικά στην περιοχή -υποβοηθούμενο και από τις μυστικές υπηρεσίες της δύσης - ως «αναγκαιότητα» για να καλύψει το κενό της καταστροφής  και τις διάλυσης δύο χωρών: του Ιράκ και της Συρίας.

Υπό αυτήν την έννοια η καλά οργανωμένη  τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι αποτελεί μια προσπάθεια “απάντησης” του Ισλαμικού Κράτους στις αναμενόμενες τελικές διευθετήσεις στη Συρία, οι οποίες συνεπάγονται αλλαγές στο χάρτη:

- Μια ζώνη στο βόρειο τμήμα της Συρίας με πρόσβαση στη Μεσόγειο προορίζεται ως δώρο στο κουρδικό κράτος – προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Κάτι που εκτός των άλλων ενοχλεί σφόδρα την Άγκυρα. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση Ερντογάν υπόσχεται στους Ευρωπαίους τον απόλυτο έλεγχο της ροής τη μετανάστευσης αρκεί ο τουρκικός στρατός να καταλάβει και να ελέγξει την εν λόγω ζώνη όπου οι πρόσφυγες θα διαβιούν υπό την ασφάλεια των τουρκικών όπλων και θα αναμένουν την ανάπτυξη που θα προκύψει από την ανοικοδόμηση που θα αναλάβουν να διεκπεραιώσουν (και) τουρκικές εταιρίες. Πρόκειται- προφανώς- για μια επιδίωξη που προσκρούει σε αμερικανικούς (και ρωσικούς) τοίχους…

- Μια περιοχή η οποία θα περιλαμβάνει και την Ταρσό- το μόνο λιμάνι που έχει πρόσβαση ο Ρωσικός στόλος στη Μεσόγειο, θα αποτελέσει το απομεινάρι του Συριακού καθεστώτος του Άσαντ – είτε αυτός παραμείνει είτε όχι στην εξουσία. 

Αυτές οι αλλαγές στο χάρτη, οι οποίες θα διαμορφώσουν την νέα κατάσταση στην περιοχή, χαράσσονται με το αίμα των εκατομμυρίων ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια ζουν μέσα στον πόλεμο και τελικά όσοι από αυτούς μπορούν και έχουν τη δύναμη και τη δυνατότητα παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Συνεχής πόλεμος

Μας διαφεύγει -γιατί έχουμε την τάση να λησμονούμε- ότι από την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 και με αφορμή  την επίθεση τρομοκρατών σε αμερικανικό έδαφος έχει κηρυχτεί ένας (ασύμμετρος) πόλεμος κατά του “κακού”. Το “κακό” προσδιορίστηκε με σαφήνεια από την Ουάσιγκτον: Αφγανιστάν - Ιράκ- Ιράν- Λιβύη- Β. Κορέα. Κάτι που επίσης ξεκαθάρισαν οι Αμερικανοί από την πρώτη στιγμή και προς κάθε κατεύθυνση ήταν: όποιος δεν είναι μαζί τους, είναι εναντίον τους. Έκτοτε τα κράτη  (και οι λαοί) της Δύσης σύρονται- συμμετέχουν ή απαθώς παρακολουθούν  και υφίστανται την κοσμογονία των οδυνηρών αλλαγών που συνεπάγεται ο (κάθε) πόλεμος.

Μέσα σ αυτήν την τελευταία δεκαπενταετία του παγκόσμιου ασύμμετρου πολέμου παρακολούθησε η ανθρωπότητα:

- Τη διάλυση δύο κρατών (Ιράκ- Λιβύη)

- Την μόνιμη κατοχή του Αφγανιστάν

- Την διάχυση του πολέμου στον περίγυρο αυτών των κρατών (Συρία, Υεμένη, ανατολικά στην Αφρική)

Τα σύνορα χαράσσονται με αίμα

Οι ευημερούντες (σε σχέση με τους ανθρώπους που τους έλαχε να ζουν στις χώρες - πεδία μαχών) Ευρωπαίοι μέχρι πρόσφατα είχαν μια εικόνα του πολέμου μόνο από τις τηλεοπτικές εικόνες. Μόλις τον τελευταίο χρόνο άρχισαν να συνειδητοποιούν τι ακριβώς σημαίνει πόλεμος: καταστροφή, θάνατος, προσφυγιά. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που συνωστίζονται στα ευρωπαϊκά σύνορα και παίζουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους κορώνα γράμματα για να τα διαβούν μας υπενθυμίζουν ότι οι συνέπειες ενός πολέμου αφορούν όλους όσους και με όποιον τρόπο συμμετέχουν: επιτιθέμενους- αμυνόμενους, νικητές - ηττημένους, ένοπλους - άμαχους.

Ευρωπαϊκή διάλυση

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο όπου η Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν με την τρομακτική ροή των προσφύγων και την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, ότι οι πόλεμοι έχουν οδυνηρές συνέπειες (ακόμη και για τους νικητές) και πως τα σύνορα χαράσσονται με αίμα, όχι απαραίτητα μόνο των ηττημένων.

Κάτι, επίσης, που με οδύνη συνειδητοποιούν οι Ευρωπαίοι είναι ότι η περίφημη “ενοποίησή” τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια εμπορική- οικονομική ένωση που λειτουργεί μάλιστα όπως ειδικά εδώ στην Ελλάδα βιώνουμε, υπέρ των ισχυρότερων και σε βάρος των ασθενέστερων. Η  απουσία κοινής εξωτερικής- αμυντικής πολιτικής (δηλαδή υπέρ ενός κοινού οράματος για τη θέση σου στον κόσμο που μπορείς να το υπερασπιστείς) αποκαλύπτει την ευρωπαϊκή γύμνια και την αδυναμία της Ένωσης  να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις.

Έτσι, παρακολουθούμε τη Γερμανία να προσπαθεί να περισώσει την οικονομική της πρωτοκαθεδρία, τη Γαλλία να διεκδικεί το ρόλο του “δεκανέα” στις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και τις υπόλοιπες χώρες να ορθώνουν φράκτες μπας και ανακόψουν την ροή των εκατομμυρίων ανθρώπων που προσπαθούν να διαφύγουν από τα πεδία των μαχών, του θανάτου και της πείνας.

Η Ελληνική “αποθήκη”

Μέσα σ αυτήν την κοσμογονία η Ελλάδα αποτελεί βασική πύλη εισόδου του προσφυγικού ρεύματος το οποίο θα συνεχίσει να ρέει αμείωτο όσο οι άνθρωποι αδυνατούν να επιβιώσουν στους φλεγόμενους τόπους τους. Μετά και από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, η τάση περιχαράκωσης των συνόρων των ευρωπαϊκών χωρών αναμένεται να ενισχυθεί και να πολλαπλασιαστούν οι “φράχτες” με στόχο τον περιορισμό της μεταναστευτικής ροής.

Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση αδύναμη να εκπονήσει μια κοινή στρατηγική για την εξωτερική της πολιτική και την άμυνα κάθε χώρα μέλος επιχειρεί να διασφαλίσει με όποιον τρόπο μπορεί τα βασικά του συμφέροντα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Ελλάδα, που δεν είναι σε θέση να ορίσει ούτε το ύψος του ΦΠΑ, αναρωτιέται κάποιος πως μπορεί να αποφύγει να μετατραπεί σε “αποθήκη” των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που θα συνεχίσουν να αναζητούν τρόπους να περάσουν τους φράκτες προς την ευρωπαϊκή “ασφάλεια” και “ευημερία”…

Για τα εισαγωγικά σχόλια και το copy paste,

Anef_Oriwn

[λυπάμαι για τόση αθώους ανθρώπους που χάθηκαν, αλλά δεν θα πω τα ηλίθια κι απολίτικα συνθήματα «Je suis Paris» και «Je suis France»]…

Κυριακή 15/11/2015  

[κι από αύριο στο πόδι πριν από τα χαράματα˙ επιστροφή για λίγες μέρες στα περσινά και προπέρσινα λημέρια]...