Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 2/2015 [έκτακτη, της ημέρας, πολιτική, εκλογική, Παφίτικη και δημαρχιακή] – Δυο λόγια για το αποτέλεσμα των δημαρχικών εκλογών στην πόλη της Πάφου... Και μερικά υστερόγραφα


Νέος Δήμαρχος για την Πάφο αναδείχτηκε, στις σημερινές αναπληρωματικές δημαρχιακές εκλογές στην πόλη, ο Φαίδωνας Φαίδωνος [μέλος του νυν Δημοτικού Συμβουλίου] ο οποίος υποστηρίχτηκε (μόνο) από τον ΔΗΣΥ.
Συγκεκριμένα, [και σύμφωνα με τη διαδικτυακή “Καθημερινή”] ο Φαίδωνος πήρε 4.609 ψήφους ή ποσοστό 49,08%.
Ακολούθησαν οι,  
-  ο Άριστος Βασιλειάδης [που υποστηρίχτηκε από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ σε μια άτυπη τους συνεργασία] με 2.583 ψήφους ή ποσοστό 27,51%, [μεγάλη κατραπατσσιά για τα τρία κόμματα],
-  ο Δώρος Παφίτης [που υποστηρίχτηκε από τη Συμμαχία Πολιτών του Λιλλήκκα] με 1.095 ψήφους ή ποσοστό 11,69%,
-  ο Ανδρέας Χρυσάνθου [νυν Δημοτικός Σύμβουλος εκλεγμένος με το ΕΥΡΩΚΟ – σήμερα κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 517 ψήφους ή ποσοστό 5,51%,
-  ο Ανδρέας Μασούρας [που υποστηρίχτηκε από τους Οικολόγους] με 207 ψήφους ή ποσοστό 2,20%,
-  ο Βαγγέλης Μαυρονικόλας [κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 144 ψήφους ή ποσοστό 1,53%,
-  ο [ηθοποιός και εμπαθώς διακείμενος κατά του ΑΚΕΛ] εμπαθώς αντιΑΚΕΛιστής] Χρύσανθος Χρυσάνθου [που κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 137 ψήφους ή ποσοστό 1,46% και
-  η Σόφη Χαμπιαουρίδου [επίσης κατήλθε ως ανεξάρτητη] με 98 ψήφους ή ποσοστό 1,04%.

Απ’ όλα είχε το πανέρι των εκλογών με πολλές οι επιλογές για τους ψηφοφόρους. Παρ’ όλ’ αυτά, από σύνολο 18023 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ψήφισαν μόνο κάτι παραπάνω από τους μισούς, [περίπου ένας στους δύο]... Το ποσοστό της αποχής ανήλθε στο 46,60% του εκλογικού σώματος.
[Για την ιστορία να αναφέρω ότι τον Δεκέμβρη του 2011 Φειδία Δήμαρχος είχε εκλέγει ο διαβόητος και πολυτάλαντος Σάββας Βέργας, υποστηριζόμενος από το ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ με 49,10% των ψήφων, έναντι 47,74% του υπόπτου για διαφθορά Σαρίκα, που υποστηριζόταν από την ΕΔΕΚ και τον ΔΗΣΥ, και με ποσοστό αποχής ΜΟΝΟ 25% περίπου]...

Αν και δεν είμαι Πάφιος, [πολύ αγαπητή όμως η Πάφος, και η Πόλη και η Επαρχία, όπως και ο κόσμος της] θα ‘θελα να εκφράσω κάποιες πρώτες σκέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα και διάφορα άλλα παρεμφερή που αφορούν κυρίως το ΑΚΕΛ και πώς κινήθηκε πολιτικά πάνω σ’ αυτό το θέμα:

1. Κατ’ αρχάς, να δηλώσω ότι προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω σε Μεσσίες, δηλ. σε άτομα που λόγω της ισχυρής προσωπικότητας τους, των ικανοτήτων τους και των γνώσεων τους, αλλά και της προσωπικής/ατομικής τους δράσης, θα επιφέρουν τέτοιες αλλαγές και θα πάρουν τέτοια μέτρα που θα σώσουν τον κόσμο. Ως Αριστερός πιστεύω στους μαζικούς συλλογικούς αγώνες και ότι τα πράματα αλλάζουν με τη συμμετοχή του κόσμου και δη των λαϊκών στρωμάτων. Και τα λαϊκά στρώματα σε στηρίζουν όταν [ως δήμαρχος, λόγου χάριν] στρατεύεσαι μαζί τους και στηρίζεις τα συμφέροντα τους... 
[Κάποια στιγμή θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε ειδική ανάρτηση μας στον έργο του Κομμουνιστή νυν Δήμαρχο Πάτρας και το Δημοτικό Συμβουλίου της πόλης, Κώστα Πελετίδη]...

2. Η πλειάδα υποψηφίων [συνολικά 8!], οι περισσότεροι από τους οποίους [6(!) στο σύνολο], ήταν είτε ανεξάρτητοι είτε από μικρούς πολιτικούς σχηματισμούς [τους Οικολόγους και τη Συμμαχία Πολιτών] ΔΕΝ δικαιολογούν τη μεγάλη αποχή. [Μόνο δύο ήταν οι υποψήφιοι από τα παραδοσιακά κόμματα ή το λεγόμενο κομματικό κατεστημένο, κι ο ένας μάλιστα είναι και ο νέος Δήμαρχος μια και κέρδισε τις εκλογές, ενώ ο άλλος ήρθε δεύτερος – και καταϊδρωμένος φυσικά]... Τα γνωστά και χιλιοειπωμένα μικροαστικά στερεότυπα που αναμασούν διάφοροι [κι άσχετοι και σχετικοί – δηλ. αυτοί στοχευμένα επιδιώκουν την απολιτικοποίηση του κόσμου] περί «γενικής καταδίκης των πολιτικών, των κομματικών κατεστημένων και της κομματοκρατίας από τον λαό» και ότι [ο κόσμος] απέχει από τις εκλογικές διαδικασίες γιατί «έχει απηυδήσει με τους πολιτικούς και απέχει για να τους τιμωρήσει ή για να φέρουν τον νουν τους» [ο Φαίδωνος βγήκε δήμαρχος με τις ψήφους ΜΟΝΟ του 25%(!) περίπου των εκλογέων] και επίσης ότι «πρέπει να εκλέξουμε νέους και ικανούς ανθρώπους» [αν δεν υποβάλουν υποψηφιότητα, πώς θα έχουν τη δυνατότητα και την πιθανότητα να εκλέγουν;] αποτελούν λαφαζανιές [των γνωστών επιτήδειων], κουβέντες του αέρα για λαϊκή κατανάλωση, ή τουλάχιστον δεν δίνουν ολοκληρωμένα τους πραγματικούς λόγους και τα αίτια της αποχής του κόσμου από τα εκλογικά. Οι δημαρχιακές εκλογές και το αποτέλεσμα τους αποδεικνύουν ότι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ δεν πετυχαίνουν αυτοί που απέχουν!

3. Για την Αριστερά [κι εννοώ το ΑΚΕΛ] το αποτέλεσμα ήταν μια πολιτική ήττα! [Ήττα ήταν και για τα δύο άλλα κόμματα, το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ που επίσημα στήριξαν τον Βασιλειάδη], αλλά ΕΓΩ  θα σταθώ ιδιαίτερα στο ΑΚΕΛ, για ευνόητους λόγους...

-  Πρώτα, θα ‘θελα να σημειώσω ότι η συνεργασία [που συνομολογήθηκε σε επίπεδο ηγεσιών] για τη στήριξη ενός αστού τεχνοκράτη για το πόστο του Δημάρχου Πάφου ήταν λανθασμένη. Η υποψηφιότητα του Βασιλειάδη ΔΕΝ έπεισε τον κόσμο και δη αυτόν της Αριστεράς. Δεν ξέρω τι ποσοστά πήρε το ΑΚΕΛ στις Δημοτικές Εκλογές του 2011 στην Πάφο [υπολογίζω ότι θα ήταν κάπου κοντά στο 20%], αλλά είναι προφανές ότι, είτε οι ίδιοι οι ΑΚΕΛικοί, είτε οι ψηφοφόροι των άλλων δύο συνεργαζόμενων κομμάτων δεν πήγαν να ψηφίσουν ή ψηφίσαν κάποιο άλλο υποψήφιο. Ως φαίνεται οι πολιτικοποιημένοι ψηφοφόροι της Αριστεράς μάλλον δεν αποδέχτηκαν την υποψηφιότητα του αλεξιπτωτιστή τεχνοκράτη  Βασιλειάδη... [Ίσως ρόλο να ‘παιξε και η ηλικία του σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψηφίους]... Για μια ακόμα φορά η ξεπερασμένη [από τον χρόνο και τα νέα κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά δεδομένα] πολιτική του ΑΚΕΛ, για συμμαχίες με υποψήφιους προερχόμενους από τον αποστεωμένο χώρο του λεγόμενου Κέντρου, ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ! Καιρός λοιπόν, για αλλαγές στην τακτική του Κόμματος σε σχέση με τις πολιτικές εκλογικές συμμαχίες...

-  Η εμπλοκή [δικαίως ή αδίκως δεν ξέρουμε ακόμα] του ονόματος δυο στελεχών του ΑΚΕΛ και Δημοτικών Συμβούλων της πόλης [του Γιώργου Σιαηλή και του Βάσου Βασιλείου], στο σκάνδαλο του ΣΑΠΑ [του Συμβουλίου Αποχετεύσεων της Πάφου], και συνάμα το γεγονός ότι αυτοί είναι κατηγορούμενοι στο Δικαστήριο για διαφθορά και  δωροληψία, έχει πλήξει το κύρος, την αξιοπιστία και την εκτίμηση που έχαιρε το ΑΚΕΛ ανάμεσα στον κόσμο της πόλης της Πάφου. Παράλληλα η σύμπραξη του σε μια άτυπη συνεργασία με τα κόμματα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ [στελέχη των οποίων, όπως ο Βέργας και ίσως και ο Σαρίκας, εμπλέκονται σε σκάνδαλα], για να στηρίξουν τον Βασιλειάδη, ίσως να ενέτεινε τις όποιες σκέψεις και προβληματισμούς [του κόσμου] για συνέχιση των ίδιων ή παρόμοιων πολιτικών ή ίσως και για κουκούλωμα σκανδάλων. [Κάπου διάβασα ότι ο Βέργας παρευρέθηκε και στην προεκλογική του Βασιλειάδη, στην οποία παρευρέθηκαν και οι αρχηγοί των τριών συνεργαζομένων κομμάτων... Σημείωση 14/1/2014 - 11:10 μ.μ.Όπως ΜΕ ενημέρωσε φίλος Πάφιος, προς τον οποίο υπέβαλα σχετικό ερωτήματα, τα πιο πάνω ΔΕΝ αληθεύουν... Φαίνεται έπεσα κι ΕΓΩ θύμα παραπληροφόρησης από τον Πολίτη]... Την ίδια ώρα ο Φαίδωνος είχε τον τίτλο του ανθρώπου που αντιστεκόταν στις μεθοδεύσεις του Βέργα... [Αν μη τι άλλο οι δημοτικοί σύμβουλοι των τριών κομμάτων έχουν πολιτικές ευθύνες για ό,τι έγινε στην Πάφο. Και ίσως θα ‘πρεπε, τουλάχιστον, οι σύμβουλοι του ΑΚΕΛ να είχαν παραιτηθεί!]...

Καταλήγω, λοιπόν, με την άποψη ότι το ΑΚΕΛ θα ‘πρεπε να κατέλθει με δικό του υποψήφιο στις αναπληρωματικές εκλογές για τη θέση του Δημάρχου της Πάφου. [Δεν πιστεύω ότι δεν μπορούσε να εξευρεθεί κάποιος που να μην είχε κατηγορηθεί για εμπλοκή σε οτιδήποτε το ύποπτο]... Να προβάλει ένα δικό του πρόγραμμα εξυγίανσης, αλλά και να προχωρήσει στην αντικατάσταση των δημοτικών του συμβούλων με τους επόμενους σε σταυρούς προτίμησης. Αυτό κι αν είναι ριζοσπαστική κι αριστερή κίνηση! Τελικά τόσο τοπικά όσο και κεντρικά προτιμήθηκε η μεσοβέζικη λύση Βασιλειάδη μέχρι παρακάτω, αλλά δεν ΜΑΣ βγήκε! [Τουλάχιστον μια τέτοια κίνηση θα κινητοποιούσε τον κόσμο της Αριστεράς στην Πάφο υπέρ μιας δικής τους υποψηφιότητας και θα αφαιρούσε τις οποιεσδήποτε υποψίες για συναλλαγές, ή ότι τα ‘χουμε κάμει πάλι πλακάκια με την εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Κεντροδεξιά]...  

Anef_Oriwn
[και ολίγο τί Πάφιος]
Κυριακή 11/1/2015 

*****************************************
Υστερόγραφα [περί άλλων θεμάτων] – 12/1/2015, 00:50π.μ.

1. Ματαίως έψαχνα απόψε για καμιά καλή ταινία ή πρόγραμμα στην Τηλεόραση. Σχεδόν όλα τα κανάλια είχαν γκλαμουράτους, επιδεικτικούς [σε στυλ show] κι ανούσιους διαγωνισμούς τραγουδιού ή/και χορού...

2. Είναι πολλά τα θέματα της επικαιρότητας με τα οποία θα ήθελα να καταπιαστώ, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για όλα. Κωδικοποιώ 4-5 απ’ αυτά με την ελπίδα ότι μεσοβδομαδιάτικα θα μπορέσω να κάνω μια τουρλού - τουρλού ανάρτηση και να τα συμπεριλάβω όλα. 
Λόγου χάριν θα μπορούσα να γράψω για,
-  την επιβολή ποινών από τους τρεις κακουργιοδίκες [του Δικαστή Σάντη και της παρέας του – ακόμα  δύο Δικαστών] για όσους κρίθηκαν ένοχοι για την υπόθεση της Δρομολαξιάς και δη για τους Βενιζέλο Ζαννέτο και Χαράλαμπο Τσουρή οι οποίοι [σύμφωνα με τους ίδιους τους εντιμότατους Δικαστές] δεν πήραν σεντ για πάρτη τους ή την οικογένεια τους]. Τώρα γιατί τόση έκλεισαν φυλακή [για τρεισήμισι και τρία χρόνια αντίστοιχα] μόνο οι ίδιοι ξέρουν. Εμείς μόνο εικασίες κάμνουμε...
το κλείσιμο [μετα από 68 χρόνια ζωής] των Κυπριακών Αερογραμμών [του λεγόμενου “εθνικού” αεροπορικού μας μεταφορέα] και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ έμπλεα κροκοδείλιων δακρύων,  
-  την κατρακύλα του ΑΠΟΕΛ [έχει 4 αγώνες να κερδίσει – έφαεν τες δύο φορές και έφερε και δύο ισοπαλίες] μετά τις αποκαλύψεις του διαιτητή Μάριου Παναγή για κυκλώματα στην ΚΟΠ και τη διαιτησία. [Διερωτούμαι γιατί η Ομόνοια δεν ζήτησε ακόμα την παραίτηση του Κουτσοκούμνη και επιδεικνύει μια ακατανόητα χλιαρή στάση απέναντι στα όσα αποκαλύπτονται],

την τρομοκρατική επίθεση φονταμενταλιστών ισλαμιστών [τζιηχαντιστών] εναντίον των γραφείων της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας “Charlie Hebdo” στο Παρίσι και τη δολοφονία 12 ατόμων. Κι όλοι τώρα δηλώνουν με ένα παράξενα ετεροχρονισμένο στυλ αυτογνωσίας «je suis Charlie» [«είμαι Charlie»]. ΕΓΩ πάντως ΌΧΙ [δεν δηλώνω κάτι τέτοιο – δεν είμαι ούτε Τσιάρλης αλλά ούτε και Σαρλή] ή τουλάχιστον ΌΧΙ με την έννοια που έχουν σπεύσει να του προσδώσουν οι θιασώτες της αστικής δημοκρατίας και της δήθεν ελευθέριας της έκφρασης και οι πλείστοι εξ αυτών  υποκριτικά...  
Σήμερα μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου [κάποιοι τους ανέβασαν μέχρι ένα εκατομμύριο] στο αστυνομοκρατούμενο Παρίσι για να καταδικάσουν την τρομοκρατία των φανατικών ισλαμιστών και το τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι ή όπως διάβασα κάπου «για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στη Γαλλία»... [Ή μήπως για να υπερασπιστούν τη γενικώς παραπαίουσα αστική δημοκρατία;]...
Ανάμεσα τους και αρχηγοί κρατών όπως ο Ολάντ [της Γαλλίας], η Μέρκελ [της Γερμανίας], ο Καμερον [της Αγγλίας], ο Σαμαράς [της Ελλάδας], ο Ποροσένκο [της Ουκρανίας], ο Γιούνκερ [της Κομισιόν], ο ΝετανιΆχου [του Ισραήλ]... Όλα, δηλαδίς, τα μαύρα τα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά...  
Και όλοι αυτοί τι καταδίκασαν τελικά. Μήπως και τους εαυτούς τους ως αυτούς που εξέθρεψαν και τους εξόπλισαν τους τζιηχαντιστές;
Και τι γίνεται με την καλλιεργούμενη ισλαμοφοβία ακι μεταναστοφοβία, που όλο και μαζεύονται; Ή με τα υποκριτικά και “φλογερά” κηρύγματα περί ελευθεροτυπίας, ή με τα ανόητα ιδεολογήματα περί «σύγκρουσης πολιτισμών»;
Τι γίνεται με τον κόσμο της ελεύθερης εκμετάλλευσης, που γεννά τη βαρβαρότητα και την καταπίεση, όπως το σύννεφο τη βροχή; Με τα ψεύτικα διλήμματα και τις εύκολες καταδίκες, που κρύβουν τον πραγματικό ένοχο;
Η δική μας καταδίκη είναι αυτονόητη, αλλά είναι και συνολική, δεν αφορά ΜΟΝΟ τη συγκεκριμένη περίπτωση, τη δολοφονική επίθεση κατά του γαλλικού σατιρικού περιοδικού, αλλά γενικότερα το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τέτοια περιστατικά...
Αλήθεια, όταν το Ισραήλ [με πρωθυπουργό τον Νετανιάχου] σκότωσε εκατοντάδες παιδιά βομβαρδίζοντας το καλοκαίρι τη Γάζα γιατί δεν βγήκαν οι ευρωπαίοι να φωνάξουν «είμαι παλαιστίνιος», ή όταν στην Αφρική πεθαίνουν καθημερινώς χιλιάδες παιδιά από την πείνα γιατί οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν περπατούν αγκαζέ σε κάποια αφρικάνικη πρωτεύουσα και να διαλαλήσουν «είμαι αφρικανός»; 

Anef_Oriwn
12/1/2014

21 σχόλια:

Aceras Anthropophorum είπε...

Φίλε σχετικά με το Charlie Hebdo, επιοικώς tu es à coté de la plaque.

http://www.humanite.fr

stelios papalangi είπε...

Θα συμφωνήσω

Από ένα πρόσωπο του οποίου τη κρίση εμπιστέφκουμε σχετικά με τα παφιτικά νέα ,

ο οποίος συνήθως είναι ιδιαίτερα επικριτικός ενάντια στο ακελ (και στη διακυβέρνηση αυτού),

μου είχε αναφέρει από την πρώτη μέρα, ότι
1. ο υποψηφιος της "τριμερούς" δεν ετραβούσε και

2. ότι το ακελ, είχε στελέχη που ετραβούσαν παραπάνω, και είχαν την έξωθεν καλή μαρτυρία (ως "έντιμοι"). Η ίδια πηγή είχε δηλώσει ότι αν εκατέβαινε το ακελ με τον δικό του, θα τον εψήφιζεν...


Δεν είναι φυσικά παρά ΜΙΑ άποψη, που δεν είναι αρκετή για εξαγωγή συμπερασμάτων.

Όμως,
φαίνεται ότι εμετρήσαν τέτοιες λογικές στην εκλογή του φαίδωνος.
Από ότι κυκλοφορεί ο φαίδωνος ήρτεν σε σύγκρουση με το βέργα,
τζαι ενίοτε ήρτεν τζαι σε σύκρουση με το ίδιο του το κόμμα (άσε που φαίνεται ότι εξέγγειλε που μόνος του υποψηφιότητα τζαι ανάγκασεν τον φούλη να τον στηρίξει... παρόλο που με κομματικούς όρους δεν ήταν "καλό παιδί").


Αυτά φαίνεται να εμετρήσαν.
Γιατί όταν φκει το σκάνδαλο, μια που τες εύλογες απορείες του ψηφοφόρου είναι:

Καλά το δημοτικό συμβούλιο που ήταν τόσα χρόνια, τζαι δεν επήρε χαπάρι;

Πέρα που το ενδεχόμενο κάποιοι ακελικοί "να τα πήραν" , είναι συγκλονιστικό να μεν πάρει κανένας χαπάρι τι εγίνετουν... Μιλούμε για πολλά εκατομμύρια...

Τζαι με αυτή τη λογική, τζίηνος που εκ των προτέρων είσσιεν συγκρουστεί με το βέργα, έχει προφανώς πλεονέκτημα.


Η συγκεκριμένη νίκη, είναι του φαίδωνος, και όχι του συναγερμού... Δεν φαίνεται, να εμέτρησεν η ιδεολογία στην συγκεκριμένη αναμέτρηση αλλά μια (έστω φαινομενική) εντιμότητα και σωστή εκτέλεση καθηκόντων.

Πλέον κάτι τέτοια μετρούν.

Anef_Oriwn είπε...

Aceras,

Κατ’ αρχάς δεν ξέρω γαλλικά [μια απόπειρα μου να μάθω έστω και λίγα την εποχή που ήμουν μαθητής, απέτυχε παταγωδώς!], γι’ αυτό και δεν κατάλαβα τι θες να πεις τόσο με τη φράση που παράθεσες στα γαλλικά, όσο και με το link μέσω του οποίου με παραπέμπεις στην Humanite…
Μ’ αυτό το «επιοικώς» τι υπονοείς, ότι είμαι απαράδεχτος με βάση τις απόψεις που εκφράζω; Πάντως, όπως παρατηρώ, δεν απάντησες σε ΚΑΜΙΑ από τις τοποθετήσεις που έκαμα στο κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ...

ΕΓΩ όμως, θα συνεχίσω [προβοκατόρικα] να υποβάλλω ερωτήματα: Ας πούμεν,
1. Δεν θα ‘πρεπε, ας πούμεν, να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το τρομοκρατικό κτύπημα συνέβη στη Γαλλία, μια δημοκρατική [υποτίθεται] χώρα, στην οποία όμως η γκετοποίηση των μεταναστών πάει σύννεφο;

2. Η δολοφονία των σκιτσογράφων και συντακτών της “Charlie Hebdo” δεν ήταν η πρώτη μαζική δολοφονία των τελευταίων μηνών. Λίγους μήνες πριν στην Ουκρανία φασίστες σκότωσαν και έκαψαν 42 άτομα στο κτίριο των συνδικάτων στην Οδησσό. Αυτό δεν εμπόδισε τον Ποροσένκο και τους ευρωπαίους φίλους του να διαδηλώσουν από κοινού για την ελευθερία της έκφρασης… Για ποια ελευθερία όμως;

3. Γιατί η εξήγηση των γεγονότων περιορίζεται στο να ερμηνεύεται η δολοφονική επίθεση κατά των σκιτσογράφων του“Charlie Hebdo” ως μια απόπειρα φίμωσης της ελευθερίας του λόγου; Από πού κι ως πού ο Σαμαράς, η Μέρκελ, ο Νταβούτογλου, ο Νετανιάχου και οι άλλοι της χτεσινής παριζιάνικης συνοπαρτζιάς των υποκριτών διαδήλωσαν [λέμε τώρα] υπέρ της ελευθερίας και μάλιστα μ’ ένα σωρό αστυνομικούς στον γυρό τους;

Anef_Oriwn είπε...

Επίσης Aceras, ίσως κάποια άλλη φορά αναφερθώ και στον ελληνορθόδοξο φονταμενταλισμό που ενυπάρχει στην κυπριακή κοινωνία και συντηρείται από διάφορους θεσμούς και καλλιεργείται και μέσω της Παιδείας.
[Πολλά μου έχει πει, για πράματα και θάματα που συμβαίνουν στα σκολειά, ο παρέας ΜΟΥ ο Στασής ο Δάσκαλος... Αυτά πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Με γελοιογραφίες και σκίτσα από έκαναν στο “Charlie”… Ποιοι όμως θα βγουν τότε και να φωνάξουν το σύνθημα «je suis Charlie»; Ποιοι βγήκαν πριν κάνα – δυο μήνες και είπαν οτιδήποτε όταν η Αστυνομία αφαίρεσε από έκθεση γυμνά επειδή ήταν προσβλητικά, όπως είπαν;]…

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,

Απλώς να συμπληρώσω στα όσα έχω πει πιο πάνω [στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ] και με αφορμή τα όσα ΕΣΥ γράφεις, ότι χωρίς κοινωνικοποίηση/μαζικοποιήση των αντιδράσεων μας και πολιτικοποίηση των στόχων και σκοπών μας, ΔΕΝ θα καταφέρουμε να πετύχουμε οτιδήποτε... Η εποχή των Μεσσιών έχει περάσει ανεπιστρεπτί!

Anef_Oriwn είπε...

Ψες, λόγω και του προχωρημένου της ώρας, ξέχασα να κάνω και μια αναφορά στις επικείμενες πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα [στις 25 του Γενάρη], όμως θα προσπαθήσω να αφιερώσω μία ανάρτηση στο θέμα... [Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις φαίνεται να τις κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι βέβαιο αν θα αποκτήσει και αυτοδυναμία]...

Επίσης ΜΟΎ διέφυγε και μια αναφορά στη σύλληψη των δύο εθνικοφρόνων διαιτητών που κανόνιζαν να κερδίζουν [στις μικρότερες κατηγορίες] δεξιά σωματεία... Προφανώς όμως, δεν ενεργούσαν από μόνοι τους. Ποιων οδηγίες ακολουθούσαν; Κι αυτό το θέμα σηκώνει ξεχωριστή ανάρτηση...

Ανώνυμος είπε...

Όταν είδα μαζί Άντρον-Νικολάκη-Ομήρου μου ήρθε εμετός. Σόρυ. Έφυγα και από την συγκέντρωση.
Άεισσικτήρ.

Κομμουνιστής.

Ανώνυμος είπε...

Ανεφ ορίων, δυστυχώς το ΑΚΕΛ διάλεξε ξανά το δρόμο της νομής της αστικής εξουσίας αντί αυτόν της «αριστερής ριζοσπαστικής κίνησης.» Δυστυχώς το κόμμα δεν έχει διδαχτεί τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος.Και ακριβώς τώρα, στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης που ζούμε,είναι που πρέπει να αδράξει την ευκαιρία προβάλλοντας και προτείνοντας καθαρές και ριζοσπαστικές λύσεις στην κυπριακή κοινωνία.Αντά αυτού βλέπουμε ξανά το ΑΚΕΛ να γινεται ένα με το βρώμικο, διεφθαρμένο αστικό κατεστημένο αντί να κατέλθει στις εκλογές, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, με τον δικο του αριστερό υποψήφιο.Εγώ προσωπικά δεν πήγα να ψηφίσω.Και ούτε πρόκειται να ξαναπάω, εφόσω το ΑΚΕΛ δεν αλλάξει ρότα και ανακτήσειτην παλιά αίγλη που είχε επι καιρό του Μακαρίτη Παπαιωάννου.Δεν θα πάψω όμως ποτέ να είμαι Ακελικός.

Πάφιος Ακελικός

Anef_Oriwn είπε...

Κομμουνιστή & Πάφιε Ακελικέ,

Προσωπικά θεωρώ [και λίγο πολύ το είπα και στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ] ότι η πολιτική στάση του ΑΚΕΛ πάνω στο θέμα της εκλογής νέου Δημάρχου στην Πάφο ήταν λανθασμένη... Πιο συγκεκριμένα έγραψα [στο σημείο 3.] ότι «η συνεργασία [που συνομολογήθηκε σε επίπεδο ηγεσιών] για τη στήριξη ενός αστού τεχνοκράτη για το πόστο του Δημάρχου Πάφου ήταν λανθασμένη»… Και ήταν λανθασμένη και από άποψη στρατηγικής [δηλ. να αποκλειστεί η εκλογή στο πόστο του Δημάρχου Πάφου, οποιοδήποτε άτομο προερχόμενο από τον χώρο του “Συναγερμού” – αυτό αναγκαστικά προϋπόθετε τη σύμπτυξη συμμαχιών με άλλα κόμματα κάτι που απόκλειε την υποβολή μιας αριστερής υποψηφιότητας με ένα αριστερό πρόγραμμα εξυγίανσης] αλλά και από άποψη τακτικής [δηλ. να υποστηριχτεί η υποψηφιότητα ενός αστού δεξιόφρονα τεχνοκράτη]...
Δεν ξέρω αν αυτές οι μεθοδεύσεις και αποφάσεις ήταν αποτέλεσμα διεργασιών που έγιναν τοπικά στην Πάφο [με βάση τις τοπικές ιδιομορφίες και προσεγγίσεις], ή πιο πολύ κεντρικά στη Λευκωσία, όμως έχω την αίσθηση ότι το ΑΚΕΛ έκρινε, έστω και εκ των υστέρων, λανθασμένη την πολιτική που ακολούθησε... Γι’ αυτό και δεν έγινε και πολύς ντόρος και καρκαshαλλίκιν στο ΑΚΕΛ για την εκλογική ήττα [πιο πολύ συντριβή, θα την έλεγα] του Άριστου Βασιλειάδη, του υποψηφίου του υποστηρίχτηκε από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ... Φαίνεται πως το ζήτημα απασχολεί πιο πολύ τα άλλα δύο κόμματα... Το ΑΚΕΛ νομίζω ότι ήδη γύρισε σελίδα...
[Και να μην ξεχνάμε ότι σήμερα είχαμε και την παραίτηση του Ομήρου από την Προεδρία της ΕΔΕΚ κάτι που αντανακλά τα πάμπολλα προβλήματα που υπάρχουν στο κόμμα αυτό]...

Κι αγαπητέ Πάφιε Ακελικέ, «το ΑΚΕΛ θα αλλάξει ρότα» μόνο με την πίεση των μελών και οπαδών ΤΟΥ! Η αλλαγή πολιτικής πάνω σε μια σειρά από ζητήματα δεν θα ‘ρθει ουρανοκατέβατα, ή γιατί μια μέρα η ηγεσία του Κόμματος θα φωτιστεί από το “Άγιο” Πνεύμα. Αυτά αποτελούν μεταφυσικές καταστάσεις!

Και παρεμπιπτόντως «επι καιρό του Μακαρίτη Παπαιωάννου», πάλι γίνονταν συνεργασίες και συμμαχίες με την (Κεντρο)Δεξιά [κι όχι πάντοτε με τα καλύτερα αποτελέσματα], αλλά τότε τα πράματα ήταν πολύ διαφορετικά...

Σολιάτης είπε...

Φίλε είπες τα ούλλα τζιαι συμφωνώ.

Δυό-τρεις φορές που άκουσα τον Βασιλειάδη μου έδωσε την εντύπωση του σωτήρα όπως και οι άλλοι ανεξάρτητοι (αδιάφθοροι, άσπιλοι και αμόλυντοι).

Αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε τον παραγοντισμό, αυτές τις τακτικές πρέπει να τις σταματήσουμε.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σολιάτη,

Πέραν απ’ αυτά, με το Φράγμα της Σολιάς, τι γίνεται; Κάποιοι τα φάγανε κι εκεί;

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Άνεφ ορίων, βεβαίως και η αλλαγή ρότας θα έρθει μέσο της διαμαρτυρίας και πίεσης των Ακελικών(δεν μου άρεσε ο όρος οπαδός που χρησιμοποίησες).Ποιος μίλησε για μεταφυσικές καταστάσεις;Και ένα είδος διαμαρτυρίας είναι η αποχή από τις εκλογές.Και μην μου πεις τα ίδια που μου λένε συντρόφοι εδω στην Πάφο,ότι δηλαδή η αποχή συνιστα έμμεση στήριξη στον ΔΗ.ΣΥ.Συγγνώμη αλλά αυτό συνιστά μια καθαρά οπαδική και απολίτικη αντίληψη της αριστερής ιδεολογίας.Και είναι τέτοιες λογικές που έχουν καταντήσει το ΑΚΕΛ ουραγό των εξελίξεων αντί ρυθμιστή και διαμορφωτή αυτών.Όσο για την εποχή του Μακαρίτη Παπαιοάννου, δεν είναι αυτό που εννούσα.Ήμουν ενεργό μέλος του ΑΚΕΛ για χρόνια και είχα παραστεί σε πάμπολλες επαρχιακές συνελεύσεις.Τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά.Ο καθένας ένιωθε την αλληλεγγύει και συντροφικότητα στο πετσί του.Και αν είσαι παλιό στέλεχος, καταλαμβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ.Σήμερα το κόμμα έχει φθαρεί.Ατομικότητα,διαπλεκόμενα συμφέροντα και ο καθένας «να βκάλει τα μάθκια του άλλου»,για χάρη σκοπιμοτήτων και υλικού η άυλου κέρδους.Καθαρά αστικίστηκες νοοτροπίες και αντιλήψεις.Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.Αυτό δεν είναι το ΑΚΕΛ που ήξερα.

Απόλλωνας είπε...

Ο χειρισμός του θέματος των εκλογών στην Πάφο από πλευράς του ΑΚΕΛ ήταν πράγματι τραγική. Οι αναφορές του «Κομμουνιστή» και του «Πάφιου Ακελικού» είναι ενδεικτικές και περιγράφουν την πραγματικότητα.

Το χειρότερο κατ’ εμένα ήταν ότι το κόμμα χειρίστηκε τις εκλογές με τρόπο που λές και βρισκόμαστε ακόμα στη δεκαετία του 80. Δηλαδή με αυτή την ανεκδιήγητη συμμαχία και υποστηρίζοντας έναν ανεκδιήγητο υποψήφιο. Ο λόγος που δείχνουν να μην μπορούν να προσαρμόσουν τη δράση τους στην τρέχουσα πραγματικότητα, είναι το ότι τα στελέχη, οι αξωματούχοι και οι έμμισθοι του κόμματος αποτελούν μια κλειστή κοινότητα, ξεκομμένη από την κοινωνία. Έχουν το δικό τους κώδικα επικοινωνίας, τη δική τους γλώσσα, τους δικούς τους χώρους που συχνάζουν (τα αριστερά καφενεία δηλαδή), τα δικά τους θέματα συζήτησης. Υπάρχουν 2 τουλάχιστον γενεές αξιόλογων ακελικών που είναι αποστασιοποιημένοι από το κόμμα επειδή δεν ικανοποιεί το επίπεδο τους, έστω και αν εξακολουθούν να το ψηφίζουν. Στις κομματικές ομάδες βάσης ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 60. Αυτό που την εποχή των γονιών μας και των παππούδων μας αποτελούσε συγκριτικό πλεονέκτημα του κόμματος, δηλαδή η ταύτιση με τις μάζες, συνεχώς φθίνει. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η φθορά που έχει υποστεί το κόμμα από την εξουσία αλλά και τις κατασκευασμένες υστερίες, η κατάσταση είναι τραγική.

Δέχομαι ότι το θέμα με τις συμμαχίες είναι περίπλοκο και σηκώνει συζήτηση. Είδαμε ωστόσο που μας οδηγεί διαχρονικά η σύναψη συμμαχιών με δύο παντελώς αναξιόπιστους εταίρους, απλά και μόνο για να μην κερδίσει ο ΔΗΣΥ. Αυτοί κρατιούνται στη ζωή εις βάρος μας, ο ΔΗΣΥ χάνει κάποιες εκλογές αλλά όταν έλθει η ώρα του θα κερδίσει και απ’ όλη αυτή την ιστορία ο μόνος που διαχρονικά έχει υποστεί φθορά είμαστε εμείς. Χάσαμε την ταυτότητα μας, χάσαμε την επαφή με τον κόσμο, κοντεύουμε να καταντήσουμε μια πολιτικά ερμαφρόδιτη κατάσταση. Οι άλλοι (ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ) έτσι κι αλλιώς δεν είχαν και κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό για να το χάσουν.

Χρειάζεται λοιπόν επειγόντως ανανέωση και επί της ουσίας αλλά και στις λεπτομέρειες. Όχι για όφελος του ΑΚΕΛ, αλλά για όφελος της κοινωνίας, που τώρα το χρειάζεται όσο ποτέ.

Το κόμμα πρέπει να γίνει πιο αριστερό, χωρίς όμως να εγκλωβιστεί σε δογματικά αδιέξοδα που θα το απομονώσουν από την κοινωνία. Πρέπει να παράξει πειστικές προτάσεις για κάθε θέμα που απασχολεί την κοινωνία. Πρέπει να βελτιωθεί επικοινωνιακά. Αυτή την στιγμή το μόνο στέλεχος που μπορεί να αρθρώσει στα ΜΜΕ δυό πειστικά επιχειρήματα είναι ο Στεφάνου. Πρέπει να γίνουν πολλά….

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Ανώνυμε,
[που υποθέτω άτι είσαι ο Πάφιος Ακελικός που έκαμε παρέμβαση πιο πάνω],

Η τοποθέτηση ΣΟΥ ότι «... ένα είδος διαμαρτυρίας είναι η αποχή από τις εκλογές», ΜΟΎ δίνει την ευκαιρία να συνεχίσω για ακόμα λίγο την κουβέντα μας...
Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με τοποθετήσεις που παροτρύνουν, η ωθούν τον κόσμο σε αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες. Και διαφωνω όχι κατ’ ανάγκη γιατί «η αποχή [μπορεί να] συνιστα έμμεση στήριξη στον ΔΗ.ΣΥ..», αλλά βασικά γιατί ως Αριστερά ΠΡΕΠΕΙ να συμμετέχουμε στους πολιτικούς αγώνες, να παίρνουμε θέση και να δίνουμε την πολιτική μάχη, ασχέτως του όποιου συσχετισμού δυνάμεων και του όποιου αναμενόμενου [ένεκα κάποιων δεδομένων], αποτελέσματος. Μόνο έτσι θα ξεκαθαρίζουμε και προβάλλουμε τις δικές μας θέσεις. [Η αποχή δεν αποτελεί μήπως και αυτή «απολίτικη αντίληψη»;]...

Παράλληλα θέλω να σημειώσω ότι πρέπει επιτέλους [είναι καιρός πια] να ξεπεράσουμε τον μπαμπούλα του “Συναγερμού”... Κι αυτό όχι γιατί ο ΔΗΣΥ έχει γίνει ένα φιλικό προς εμάς κόμμα ή ότι είναι πλέον ένα προοδευτικό κόμμα [ή έστω και αριστερίζων κόμμα], αλλά κυρίως γιατί δεν πρέπει συνεχίζουμε να αυτοεγκλωβιζόμαστε σε τέτοια διλήμματα. Τα πάντα πρέπει να τα βλέπουμε και να τα αναλύουμε ταξικά, δηλ. από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων και δεν είναι μόνο ο ΔΗΣΥ που αποτελεί ταξικό και πολιτικό μας αντίπαλο. Πέραν τούτου μια πολιτική μάχη σίγουρα και δεν τελειώνει με την ολοκλήρωση μιας εκλογική διαδικασίας.

Γιατί, όπως έγραφε κάποτε και ο Μπουχάριν «κάθε ταξικός αγώνας είναι ένας πολιτικός αγώνας και σε τελευταία ανάλυση κρύβει μέσα του το σπέρμα της πάλης για την εξουσία...» Την ίδια ώρα [έγραφε ο Μπουχαριν] «ο πολιτικός μας αγώνας δεν περιορίζεται σε καμιά περίπτωση στη στάση μας απέναντι στο κοινοβούλιο. Αντίθετα, αποσκοπεί στην ενίσχυση κάθε επιμέρους αγώνα του προλεταριάτου, έτσι ώστε να καταλήγει στον γενικό αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας...» [Από την Απόφαση του 2ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς με θέμα “Οι κομμουνιστές και το αστικό κοινοβούλιο”]…

Ή όπως έγραφε και ο Λένιν «Το καθολικό εκλογικό δικαίωμα αποτελεί δείκτη της ωριμότητας των διαφόρων τάξεων στην κατανόηση των καθηκόντων τους. Δείχνει πώς σκέπτονται οι διάφορες τάξεις να λύσουν τα προβλήματά τους. Η ίδια η επίλυση των προβλημάτων αυτών δεν κατορθώνεται με τις ψηφοφορίες, αλλά με όλες τις μορφές της ταξικής πάλης μέχρι και τον εμφύλιο πόλεμο...» [Από το έργο του Λένιν “Οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση και η Δικτατορία του Προλεταριάτου”
Αλλά ΟΥΤΕ ο ένας [ο Λένιν], ΟΥΤΕ και ο άλλος [ο Μπουχάριν] μίλησαν για αποχή από τις αστικοδημοκρατικές αυτές διαδικασίες...

Εκείνο που στην προκειμένη περίπτωση [με τον υποψήφιο που θα υποστήριζε το ΑΚΕΛ για τις δημαρχιακές εκλογές στην Πάφο] θα έπρεπε βασικά να είχε γίνει, ήταν περισσότερος προβληματισμός και συζήτηση στις Κομματικές Ομάδες και στην Επαρχιακή Συνδιάσκεψη της πόλης της Παφου... Φαίνεται όμως ότι τα διάφορα σώματα του Κόμματος υπολειτουργούν, ή/και δεν παίρνουν τον παλμό του κόσμου [κυρίως της Αριστεράς]... Και δεν θα διαφωνήσω μαζί ΣΟΥ, ότι πολλοί εξ Ημών χαρακτηρίζονται από «ατομικότητα» όπως και παραγοντισμό, ενώ στη ζωή κάποιων [κυρίως τοπικών] στελεχών του Κόμματος έχουν υπεισέλθει σε μεγάλο βαθμό και τα «διαπλεκόμενα συμφέροντα»… Μεγάλο ρόλο σ’ αυτό έχει παίξει [και παίζει ακόμα] η αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, δηλ. η αλλαγή του κοινωνικοοικονομικού status των μελών και των ψηφοφόρων του Κόμματος, κυρίως σε επίπεδο τοπικών στελεχών... Κι αυτό έχει, κατά τη γνώμη μου, τις ρίζες του στην εποχή του Παπαϊωάννου... [Μέγα θέμα κι αυτό!]...

Τέλος, θα συμφωνήσω μαζί ΣΟΥ ότι ο όρος «οπαδός» [του ΑΚΕΛ] είναι αδόκιμος... Ίσως πιο δόκιμοι όροι θα ήταν το «φίλοι» ή «ψηφοφόροι» του ΑΚΕΛ, ή άτομα που διάκεινται φιλικά προς το ΑΚΕΛ ή πρόσκεινται στο ΑΚΕΛ... Ο όρος «Ακελικοί» νομίζω πιάννει πιο πολύ τα μέλη του Κόμματος, όχι και τους υπόλοιπους του ευρύτερου ΑΚΕΛικού χώρου...

Anef_Oriwn είπε...

Τα πιο πάνω τα ‘γραψα πριν δω και διαβάσω την παρέμβαση του φίλου Απόλλωνα. Σε πολλά σημεία λέμε τα ίδια πράματα [με διαφορετικά όμως λόγια], μόνο που εκείνος είναι πιο αυστηρός στις (επι)κρίσεις του...
Θα συμφωνήσω ότι ο λόγος του Κόμματος πρέπει να γίνει πιο Αριστερός, μαχητικός και ίσως και θυμοθκιάρικος. Να σημειώσω ότι από τον λόγο των ανώτατων στελεχών του Κόμματος απουσιάζουν παντελώς ή σχεδόν παντελώς λέξεις και εκφράσεις όπως, «σοσιαλισμός», «ταξική πάλη», «ταξική σύγκρουση», «ανατροπή»... Μπορεί να ΜΟΎ υποδείξει κάποιος έστω κι ένα κείμενο [ομιλία ή δηλώσεις] του Άντρου Κυπριανού όπου να υπάρχει η λέξει «σοσιαλισμός»; [Εκτός πιθανώς από κάποια επετειακή εκδήλωση, όπως ας πούμεν, η Οκτωβριανή Επανάσταση];

Anef_Oriwn είπε...

Πιο πάνω, στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ, έγραψα «[Κάπου διάβασα ότι ο Βέργας παρευρέθηκε και στην προεκλογική του Βασιλειάδη, στην οποία παρευρέθηκαν και οι αρχηγοί των τριών συνεργαζομένων κομμάτων]...», αλλά ως με πληροφόρησε φίλος Παφίτης που παρευρέθηκε στην κύρια συγκέντρωση του Βασιλειάδη, αυτό ΔΕΝ αληθεύει... Παρασύρθηκα φαίνεται από τα γραφόμενα του “Πολίτη”...

Κομμουνιστής είπε...

Ο σύντροφος Άντρος Κυπριανού αποφεύγει να χρησιμοποιήσει και τη λέξη "λαός". Είναι ακατανόητοα αυτά τα πράγματα.

Θα ήθελα ένα ΑΚΕΛ τόσο επιθετικό και τόσο θρασύ που όταν ανεφέρεται σε θεσμούς του αστικού κράτους, δηλαδή κυβερνόντος του κατεστημένου, να αναφέρεται κάπως έτσι:

Ο βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Ρίκκος Ερωτοκρίτου, που παίρνει €8500 μισθό τον μήνα . . . . . .

Ο τάδε, που παίρνει τόσα € μισθό τον μήνα . . . . . . . .



Anef_Oriwn είπε...

Κομμουνιστά,

Δεν νομίζω ότι το βασικό ή το μόνο πρόβλημα με τα συγκεκριμένα άτομα [που κατέχουν πολιτειακά αξιώματα ή είναι επικεφαλείς αστικών θεσμών] είναι ΜΟΝΟ ο παχουλότατος μισθός τους... Το ζήτημα είναι πρώτα και κύρια πολιτικό. Και ο μισθός είναι ο κύριος τρόπος με τον οποίο το αστικό σύστημα διασφαλίζει/εξασφαλίζει την υποταγή (σ’ αυτό) των συγκεκριμένων κρατικών αξιωματούχων, ή/και τους εξαναγκάζει/εξαγοράζει για να το υπηρετούν... Ο μισθός σίγουρα αντανακλά την ταξική ενσωμάτωση ή/και αφομοίωση των συγκεκριμένων ανθρώπων στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά δεν αποτελεί από μόνος του ταξική τοποθέτηση, ή ταξικό κριτήριο... Ο τρόπος που λειτουργούν οι θεσμοί και ποιους ΒΑΣΙΚΆ εξυπηρετούν με βάση τη Νομοθεσία που τους διέπει, είναι που καθορίζουν και την τοξικότητα το θεσμό... Πέραν τούτου, ο μισθός ΔΕΝ πρέπει να δαιμονοποιείται όσο ψηλός και να είναι... Είναι προτιμότερο να επεξήγουνται οι λόγοι που δίνονται αυτοί οι μισθοί και τυχόν άλλα παράλογα ωφελήματα όπως ας πούμεν, έξοδα παραστάσεως, παρά να κολλάμε στους μισθούς... Μήπως ψηλούς μισθούς δεν έχουν και υψηλόβαθμοι υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα, όπως τραπεζικοί, ή διευθυντές ξενοδοχείων και εταιρειών;

Κομμουνιστής είπε...

Φυσικά και πρέπει να επεξήγουνται οι λόγοι που δίνονται αυτοί οι μισθοί. Δεν πρέπει όμως πρώτα να τους πεις αυτούς τους μισθούς;

Διαφωνώ όμως ότι δεν πρέπει να διαμονοποιούνται οι μισθοί. Τί είναι οι μισθοί; Δεν είναι τα ωφελήματα δια των οποίων το σύστημα αποζημιώνει τα τσιράκια του; Δεν είναι αυτοί οι μισθοί που χορταίνουν τους λίγους για να παθαίνουν ανοσία στα προβλήματα των πολλών;

Όταν λέω μισθούς δεν εννοώ κατ' ανάγκην μόνο την αποζημίωση κάθε μήνα για την εκδούλευση που προσφέρουν στο αστικό κράτος. Εννοώ όλο το κεκτημένο τους.
π.χ.
Όταν ο Αβέρωφ ωρύετο για τα τσιεκκούθκια του Χριστόφια θα ήθελα η δική μας φωνή να παρουσιάζει το παραλήρημα του ως εξής: Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, που παίρνει κάθε μήνα μισθό τόσα € από το χρεωκοπημένο όπως το λέει κράτος μας, που έχει τόσα € στην τράπεζα τάδε και στην τράπεζα τάδε, που έχει τόσα σπίτια και τόσα εξοχικά, τόσα οικόπεδα και τόσα χωράφια, τόσα αυτοκίνητα και κότερο, διαμαρτυθήθηκε χτες για τα επιδόματα . . . . . . . . . ..

Κατάλαβες τι εννοώ;

Σολιάτης είπε...

Φίλε για την Σολιά δεν ξέρω τι έγινε. Άκουσα λίγο τη συζήτηση από τον ΑΣΤΡΑ, αλλά είχα δουλιά και δεν κατάλαβα τι έγινε. Δεν ήβρα καιρό να το κουβεντιάσω με τον κοινοτάρχη μας.

Για την συζήτηση στο ιστολόγιο, θέλω να πω πως συμφωνώ ότι η αποχή δεν εξυπηρετεί τίποτε, ούτε η απ' έξω και στους καφενέδες και διασκεδάσεις κριτική. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η συμμετοχή στις ΚΟΒ και όλων εκείνων που μπορούν να βοηθήσουν για να πάει το κόμμα πιο αριστερά και να πάρει πιο ταξικό χαραχτήρα.

Anef_Oriwn είπε...

Κομμουνιστή,

Καταλαβαίνω πολύ καλά τί θες να πεις, γι’ αυτό και εξακολουθώ να θεωρώ αδόκιμη τη χρήση του όρου «μισθός» για να περιγράψει αυτά που έχεις κατά νουν και παραθέτεις στο σχόλιο ΣΟΥ... Και ΔΕΝ διαφωνώ μ’ αυτά που λες. Κι ακριβώς είναι εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε: στη άρρηκτη σχέση μεταξύ της οικονομικής/ επιχειρηματικής ελίτ του τόπου και των πολιτικών εκφραστών της. Κι αυτοί οι πολιτικοί εκφραστές είναι άλλοι από τα κόμματα του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ [κυρίως] αλλά και πολιτικοί από παλιά και νέα τζάκια, όπως οι Φούλλης και Νικολάκης...
Το άκρο άωτον της υποκρισίας και του λαϊκισμού του Φούλλη Μέγας Παραπόττης!] , αλλά και της εθελοτυφλίας των εργαζόμενων που ψηφίζουν ΔΗΣΥ [λες και πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης] ήταν η κίνηση εντυπωσιασμού και show στην οποία προέβη επί προεδρίας Χριστόφια όταν πήγε σε βενζινάδικο με το 4χ4 τζιπ του για να το γεμίσει πεζίνα και βγήκε στα κανάλια [τα οποία ήταν ειδοποιημένα εκ των προτέρων και τον ακολούθησαν στην πεζίναν] για να πει ότι χρειάστηκε [ο καημένος ο βιοπαλαιστής] 75 ευρά για να γεμίσει το ντεπόζιτο τ’ αυτοκίνητου του... [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/05/422011.html]…
Άτε ρε aσιχτίρ!