Ανάρτηση 179/2013 [σύντομη, προγραμματισμένη, εορταστική, αφιερωματική, Γκανταλφική, τραγουδιστική] – Σύντομο μουσικο-τραγουδιστικό αφιέρωμα στον φίλο μου τον Γκάνταλφ...

Πρελούντιο

«Τα γραφτά μου

κέρδος δε μού ‘φεραν

ούτε ένα ρούβλι για μισό,

ούτε, βεβαίως, από μαόνι

έπιπλα λεία,

κι εξόν από φρεσκοπλυμένο

ένα πουκάμισο,

λόγω τιμής...»

[Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι]

***************************

Αφιέρωμα

Η “Σφεντόνα” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το θέμα της σημερινής μας [15^ης  του Δεκέμβρη] ανάρτησης. Εξαιρετικά αφιερωμένη στον αγαπητό Δον Κιχώτη φίλο, Γκάνταλφ!

{Σημείωση:

Με τον Γκάνταλφ βρεθήκαμε και χτες και τα ‘παμε στην μεγαλειώδη κινητοποίηση που έγινε στη Λευκωσία από 17 συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια. Για την εκδήλωση αυτή έγραψα ένα σχόλιο εδώ, όμως θα προσπαθήσω να επανέλθω εντός των ημερών για μια εξειδικευμένη ανάρτηση με φωτογραφικό υλικό και μερικά σχόλια. Ας πούμεν,

-   για τη στάση των εκπαιδευτικών οργανώσεων [των δεξιο-κρατούμενων και συναγερμο-ελεγχόμενων ΟΕΛΜΕΚ και ΠΟΕΔ, καθώς και της πιο προοδευτικής(;) ΟΛΤΕΚ], και

-  για την προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας της κινητοποίησης από τον αστικό Τύπο [πολύ έντονη η προσπάθεια της “Αλήθειας”] και την περιορισμένη προβολή της σήμερα από τις εφημερίδες - η “Αλήθεια” και ο “Πολίτης” ΔΕΝ εκάμαν ΚΑΘΟΛΟΥ αναφορά στην πρώτη τους σελίδα. Η πρώτη μετά βίας και έγραψε κάτι στις μέσα σελίδες [στη σελ. 47], ενώ η δεύτερη ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! 

Ε, ρε γελοίοι κι αχρείοι, πόση υποκρισία κι αθλιότητα!}...  

****************************************

“Σφεντόνα”

Στίχοι, μουσική και τραγούδι:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου. Επίσης δικά μου είναι και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}...

«Σαράντα χρόνια έφηβος

πλέον μισό αιώνα

το καλοκαίρι άσπριζα,

μαύριζα τον χειμώνα.

Σαράντα χρόνια ανώριμος

ξεφτίλας Δον Κιχώτης.

Τώρα 50 χρόνια φρόνιμος

ωραίος και ιππότης.

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό

Τετάρτη μεσημέρι.

[Μια νύχτα του Δεκέμβρη]

Γιατρός δε με ξεπέταξε

μα μιας μαμής το χέρι.

Οι συγγενείς μαζεύτηκαν

από νωρίς στο σπίτι.

Πώς είναι έτσι το παιδί

και τι μεγάλη μύτη!

[Ε, προφανώς σ’ αυτή θα οφείλεται η γοητεία ΜΑΣ!]

Νάνι-νάνι το παιδί μας νάνι.

Νάνι-νάνι και παρήγγειλα,

νάνι-νάνι στην Πόλη τα προικιά του

και τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.

Νάνι-νάνι κι όπου

το πονεί να γιάνει, νάνι-νάνι,

νάνι-νάνι του.

Μα εγώ από τον ύπνο μου

την έκανα κοπάνα.

Τέντωνα τη σφεντόνα μου,

σημάδευα αεροπλάνα.

Και πάνω στο καλύτερο

με ξύπναγαν με βία

για να μ’ αποκοιμήσουνε

δασκάλοι στα θρανία.

[Αχ ρε Δάσκαλε, Γκάνταλφ!]

Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα

κι είχα μυαλό ξουράφι,

να μεγαλώσω ξέχασα

και έμεινα στο ράφι.

[Σ’ άλλα ράφια έμεινες ΕΣΥ!]

Έτσι για πάντα κράτησα

την παιδική μου εικόνα,

εκείνου του αλητάμπουρα

που κράταγε σφεντόνα.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,

έλα πάρε και τούτο.

[Σ’ εμάς τραγουδούσανε το

«Αγιά Μαρίνα τζιαι τζιυρά,

που ποτζιοιμίζεις τα μωρά...»]

Μικρό-μικρό σου το ‘δωσα,

άρχοντα φέρε μου το.

Κρύψε και τη σφεντόνα του,

φρόνιμο κάνε μου το.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

μαζί μου απόψε έφερα

εκείνη τη σφεντόνα.

Μην πάει ο νους σου στο κακό,

πουλιά δε θα χτυπήσω.

Με κότσυφες και πέρδικες

τι έχω να χωρίσω;

[Εμείς στήναμε βερκά και κυνηγούσαμε με τα λάστιχα μικροπούλια –μούγιους, μαυροτζιεφάλια, δακκανούρες, κοτσσιηνοπάπουφους, στρούφους, σγαρτίλια... Ενίοτε παίζαμε και τα δικά μας ... τα πουλιά!]...  

Τα παιδικά μας όνειρα

θα σας εκσφενδονίσω,

με χρώματα και μουσικές

θα σας τα τραγουδήσω.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,

συμμαθητή, θαμώνα,

απόψε που βρεθήκαμε,

σου δίνω τη σφεντόνα.»

Στην υγειά ΣΟΥ ρε φίλε και κράτα γερά!

Anef_Oriwn

[εύχεται στον Γκάνταλφ “ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ”]

Κυριακή 15/12/2013

[και τ’ “Αγίου” Ελευθερίου σήμερα, λένε! Γι’ «τούτον» τον “Άγιο” δεν κατέχω πράμα κι ούτε ξέρω αν και πόσο εκτιμούσε την ελευθερία! Όμως, κι όπως συχνά άδει και ο Γκάνταλφ, «η ελευθερία για μας, είναι μια ωραία γυναίκα...»!]...