Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Ανάρτηση 151/2012!!!! [«προ τού τέλους»*, αντι-τροϊκανή και προβληματιζόμενη περί του Μνημονίου] - Περί του επικείμενου μνημονίου κι άλλων σχετικών και παρεμφερών ζητημάτων…


{* - Σημείωση: 
«προ τού τέλους» - για τυχόν απορίες, αλλά και για να μην ξεχνιέμαι ούτ εγώ, πατήστε επαέ}...

{Όπου υπάρχει διπλός χρωματισμός στο κείμενο, γίνεται παραπομπή με link σ άλλο κείμενο ή δημοσίευμα}... 

***********************
Εισαγωγικά [και μακρόσυρτα]:

Τούτη τη φορά ΔΕΝ θα πω πολλά! Τουλάχιστον θα προσπαθήσω να μην πω. Τα πολλά λόγια εν φτώshεια, όμως συνήθως ξεχνιέμαι με αποτέλεσμα να ξεφεύγω και να γράφω μακρινάρια. Κάποτε χρειάζεται όμως, γιατί πώς αλλιώς θα επεξηγηθούν «πράματα και θάματα» [έκφραση – απομεινάρι της πάλαι ποτέ μυθικής πλην θρυλικής Εποχής των περιλάλητων Μουσών(ων)] που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά και στα πέριξ [στη γειτονιά μας, όπως και στην “Αγία” Οικογένεια μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση]; Διερωτούμαι, ας πούμεν, κατά πόσο με λίγα μόνο λόγια θα μπορούσαν να επεξηγηθούν τα πραγματικά [τα εγγενή στην ουσία] αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και να γίνουν μάλιστα και κατανοητά από τον κόσμο;

Πως δηλαδίς θα πούμεν, χωρίς βαρύγδουπες αναλύσεις, ότι γι’ αυτήν την μαυρογέρημη κρίση, δεν φταίνε μόνο, 

- τα διαχρονικά δημοσιονομικά προβλήματα,
- ή/και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων,
- τα επιδόματα για τους πολιτικούς πρόσφυγες,
- ή οι ξένοι εργάτες και μετανάστες [που μας “παίρνουν” τις δουλειές], ή
- ακόμα και τα όντως παχουλά bonus των golden boys and girls του ιδιωτικού τομέα [κυρίως των Τραπεζών],
- και τα επιδόματα, ή/και τα έξοδα παραστάσεως των υψηλόβαθμων του δημόσιου τομέα, ή
-  και ότι επαττίσαμε [φαλιρίσαμε] γιατί όλοι μαζί τα τρώγαμε;
Και για να προλάβω τυχόν καλοθελητές [που δεν είναι και λίγοι] δεν θα παραλείψω να τονίσω [κι ΕΓΩ] ότι όλ’ τα πιο πάνω σίγουρα κι έχουν βάλει το “ευλο(γ)ημένο” (κωλο)δάχτυλο τους, αλλά δεν ήταν η κύρια αιτία για την κρίση τόσο τοπικά όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γι’ αυτό μην ξεγελιέστε [έρμοι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες, αλλά και συνάδελφοι αυτοεργαζόμενοι] από τα μεγάλα λόγια και τα πλάνα ότι θα ΜΑΣ σώσει η Τρόικα επειδή δήθεν με τις περικοπές και τα μέτρα δημοσιονομικής “εξυγίανσης” [έτσι λένε τη λιτότητα τώρα] που θα ΜΑΣ επιβάλει, θα σωθεί η [καπιταλιστική] οικονομία μας. Σίγουρα τα κρατικά έξοδα θα μειωθούν [με τους εργαζόμενους να υπόκεινται τις επιπτώσεις από τις περικοπές], αλλά χωρίς ανάπτυξη πως θα υπάρξουν έσοδα για το κράτος για να κάμει έργα και ν’ ανοίξουν δουλειές;
Πώς μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε περιόδους ευρύτερης οικονομικής ύφεσης; Πως θα βγούμε από την ύφεση και να μπούμε σε ρυθμούς ανάπτυξης όταν με τις περικοπές όλο και πιο πολύ θα στραγγίζει από χρήμα η αγορά; Ποιος θα κάμει επενδύσεις; Μας λένε [για να ΜΑΣ γλυκάνουν το χάππι τζιαι να καϊλίσουμεν τζιαι να μεν διαμαρτυρόμαστε] ότι η ανάπτυξη θα ξεκινήσει με την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών [δηλ. μετά που θα μπούμε ΟΛΟΙ υποθήκη, ούτως ώστε να μπορέσει το κράτος να τες ενισχύσει οικονομικά – εξ ου και το Μνημόνιο]… Δηλ.  όταν «τούτες» [οι Τράπεζες] θα έχουν πλέον παραδάκι να δώσουν στον κόσμο [με πόσο επιτόκιο όμως] για επενδύσεις… “Ζήσε γάαρε να φας τον Μαν [Μάη] τριφύλλιν”! Αλλά και κι έγινε! Τα προϊόντα που θα παράγονται και οι υπηρεσίες που θα προσφέρονται ποιοι θα τα/τις αγοράζουν όταν παντού [και εντός και εκτός] υπάρχει οικονομική ύφεση; Πού θα πάμε λοιπόν, ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια; 

*************************
Για το [κυπριακό] Μνημόνιο - Προλογικά

Τέλος πάντων, φλυάρησα… Πάμε πίσω στα αίτια της κρίσης.. Αν λοιπόν, εγώ ΣΑΣ πω, ότι η κύρια αιτία για την κρίση είναι η διακοπή της διαδικασίας αναπαραγωγής του κεφαλαίου [όπως ας πούμε του τραπεζιτικού στην Κύπρο] τι θα καταλάβετε; Προφανώς θα πείτε ότι λαλώ λαφαζανιές! Και ίσως να ‘χετε και δίκιο. Τον πιο πολύ κόσμο φαίνεται να μην τον νοιάζουν τα αίτια της κρίσης κι αν τούτη είναι συστημική, τουτέστιν καπιταλιστική. Κι ότι για να γλυτώσουμε μια και καλή από τοιούτες και παρόμοιες επάρατες κρίσεις η μόνη διέξοδος είναι να οργανωθούμε πολιτικά για να ανατρέψουμε τούτο το “μαυρογέρημο” το σύστημα. [Τις προάλλες – την Κυριακή 18 του Νοέμβρη - διάβαζα στον “Ριζοσπάστη” ένα άρθρο του στελέχους του ΚΚΕ Μάκη Μαΐλη με τίτλο “Λύση τώρα; Η πρόταση του ΚΚΕ στο λαό είναι για τώρα!”  - τζι’ ανάθεμα με τζι’ αν εκατάλαβα πως πρακτικά θα γίνει αυτό]
Είναι φυσιολογικό πάντως, η πρώτη έννοια του άνθρωπου να είναι πως θα βρει τρόπους να επιβιώσει τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια του. Αν το κάμει σε συλλογικό επίπεδο έτι καλύτερο… Γι’ αυτό και για την ώρα θ’ αφήσω τις πολιτικο-οικονομικές αναλύσεις για τα αίτια της κρίσης και θα πάω σε πιο πρακτικά και καίρια ζητήματα που μας απασχολούν άμεσα…

******************
Στο ψητό: Tο τροϊκανό μνημόνιο [για την Κύπρο] και η κυπριακή Αριστερά


Λέγεται και γράφεται ότι επετεύχθητε [μεταξύ κυπριακής Κυβέρνησης και Τρόικας] “Κατ’ αρχήν συμφωνία για το Μνημόνιο” [«κατ’ αρχήν» ή «κατ’ αρχάς»;]… Ο ίδιος ο Πρόεδρος με γραπτή δήλωση από τις Βρυξέλες την περασμένη Πέμπτη ανακοίνωσε ότι «βρισκόμαστε πολύ κοντά στην υπογραφή του Μνημονίου με την Τρόικα». Άλλοι λένε πως οι συζητήσεις θα συνεχιστούν και τίποτα δεν είναι οριστικό, προφανώς γιατί η συμφωνία θα ολοκληρωθεί με τη δημοσιοποίηση του τελικού ύψους της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών. Τι περιλαμβάνει το Μνημόνιο; Σίγουρα όρους επώδυνους και οδυνηρούς για τους εργαζόμενους, αλλά και γενικότερα για την Κύπρο! Ούτε ο Πάμπης Κυρίτσης της ΠΕΟ [και της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ] μάσησε τα λόγια του αλλά ευθαρσώς είπε ότι «επειδή η Κύπρος βρέθηκε στη δυσκολία να μην μπορεί να δανειστεί, δεν δεσμεύει το συνδικαλιστικό κίνημα σε εξ ορισμού αποδοχή των μέτρων που περιέχει και την καταστρατήγηση ή εξαφάνιση κοινωνικών κατακτήσεων που επιτεύχθηκαν διαχρονικά με σκληρούς αγώνες»
Κάποιοι [κυρίως οι επιχειρηματικοί/εργοδοτικοί κύκλοι] μπορεί να επιχαίρουν [καθώς συρρικνώνονται τα εργατικά κεκτημένα και κατ’ επέκταση και το εργατικό κόστος], ενώ άλλοι [κυρίως από Προεδρικής και Κυβερνητικής πλευράς] λένε ότι πετύχαμε το καλύτερο. [Για το τι πιθανόν θα περιλαμβάνει το Μνημόνιο, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα, πατώντας εδώ τζιεπαέ...
Προσωπικά δεν είμαι ούτε happy, ούτε και ευτυχής γι’ αυτήν την κατάληξη! Ίσως γιατί πίστευα ότι ο Πρόεδρος [παρά τις έντονες πιέσεις – το Νικούιν μάλιστα απείλησε τον Πρόεδρο τζιαι με ποινικές αγωγές] θα κρατούσε ακόμα, ή ότι θα ‘βρισκε άλλους τρόπους δανεισμού, κάτι που θα δημιουργούσε ρωγμές και στην Τρόικα, αλλά και στην ίδια την Ευρωζώνη. Φαίνεται ότι τελικά δεν υπήρχαν διέξοδοι.
Τώρα το μέγα ερώτημα είναι πως λειτουργούμε και διαχειριζόμαστε το ζήτημα ως Αριστερά. Ήδη κάποιοι  φίλοι και σύντροφοι [από Αριστερότερα ορμώμενοι], μίλησαν για το τέλος ή/και το λάθος του «συναίνεσης»ή ότι το «Game [is] over»ή πρόβαλαν και την         
άποψη για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος [με ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Μνημόνιο]... 

********************
Επίλογος:
[Μέσα σε μεγάλες παρενθέσεις {...} και με ροζ χρώμα συμπληρωματικές τοποθετήσεις μου – 26/11/2012...]

Τελικά ΔΕΝ τα κατάφερα να ‘μαι σύντομος… Όμως προσωπικά [και παρ’ όλη την αντίθεση μου στην υπογραφή Μνημονίου – βασικά γιατί αφήνει ιδεολογικά εκτεθειμένη την Αριστερά], ειλικρινά διερωτούμαι ποια θα μπορούσε να ήταν η υπαλλακτική λύση/διέξοδος! {Και με ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις [τοπικά και ευρωπαϊκά] θα προβάλλαμε και θα πορευόμαστε προς κάτι το διαφορετικό, το πραγματικά Αριστερό!}...
Πέραν τούτου, η ισοπεδωτική και μηδενιστική κριτική προς το ΑΚΕΛ [και τούς χειρισμούς του Προέδρου] που οδηγεί;  Θα ‘θελα να ΣΑΣ παραπέμψω εν πρώτοις σ’ ένα κείμενο [με τίτλο “Το παρασκήνιο πίσω από την ‘κατ’ αρχήν’ συμφωνία με την Τρόικα: Η αντίσταση του Χριστόφια κερδίζει μια παρτίδα, η Λαϊκή καταρρέει και πάλιν, το «Κόμμα των Τραπεζών» εκβιάζει την κοινωνία, και η Βουλή εγκρίνει ακόμα 3 δις για τις Τράπεζες”  από το [νεοφανές] Blog “Κύπρος & Πολιτική” [το όποιο καταπιάνεται με την εξέλιξη των συζητήσεων με την Τρόικα το βραδυ της Τετάρτης, 20 Νοεμβρίου].
Την ίδια θέλω να υποβάλω προς προβληματισμό και το εξής: Η εξ αριστερών δαιμονοποίηση του ΑΚΕΛ [για τη «συναίνεση» του για σύναψη δανειακής σύμβασης/μνημονίου με την Τρόικα] και η ήττα του αριστερού εγχειρήματος διακυβέρνησης του τόπου, ΔΕΝ θα οδηγήσει απλά στην “αποκάλυψη” του αστικού χαρακτήρα του ΑΚΕΛ και της διαχειριστικής του πολιτικής {όπως ΜΑΣ λαλούν διάφορα συντρόφια εξ αριστερών, αλλά και καποιοι άλλοι εκ δεξιών πλέον ενδύθηκαν αριστερίζουσα προβιά}, ή/και στην παράλληλη ανάδειξη κι ανοδο άλλων οργανισμών της Αριστεράς {ποιοι εν ναν τούτοι;}, αλλά θα πάει πολύ πίσω [δεκαετίες] ΟΛΗ την Αριστερά και το μαζικό λαϊκό κίνημα !!! Κι αυτό ΔΕΝ είναι ΟΥΤΕ κινδυνολογία, ΟΥΤΕ και εκβιασμός! {Μια ήττα τού ΑΚΕΛ, θα είναι ήττα για ΟΛΗ την Αριστερά! Ας μην γελιόμαστε!}...

Anef_Oriwn
[έντονα προβληματισμένος]
Κυριακή 25/11/2012 

7 σχόλια:

νεος είπε...

Είπες εννά πεις πολλά αλλά στο τέλος έννεν τζιαι τόσα πολλά τα μηνύματα που στέλνεις...αλλά καυτά!

Αν εκατάλαβα καλά θεωρείς πως η δαιμονοποίηση (εν δική σου η λέξη) του μαζικού λαϊκού κινήματος γιατί δεν εκατάφερε τελικά να προβάλει τες αναγκαίες αντιστάσεις, εν κάπως "επικίνδυνη"...

Που την άλλη, όσοι θεωρούν πως το ΑΚΕΛ δεν είναι αριστερό κόμμα στη πράξη, πότε εννά φκουν να το πουν; Εν κάτι σαν δικαίωση ή τζιαι εφαλτήριο τούντο γεγονός για τούντο κόσμο.

Εγώ περιμένω από όλους που έχουν, τζιαι δικαίως, την άποψη ότι δεν παράγεται αριστερή πολιτική που να κάνει τη διαφορά, να υποδείξει με ποιους τρόπους ακριβώς θα καταφέρουμε να σπάσουμε τους φαύλους κύκλους.

Γιατί όπως αναφέρεις, διαβάζουμε τζιαι ξαναδιαβάζουμε τα "μανιφέστα" είτε του ΚΚΕ είτε και κύπριων συντρόφων προσθέτω, τζιαι δεν βλέπουμε τους τρόπους. (ένα παράδειγμα εδώ: Πέτρος Κοσμάς - Αττίλας ΙΙΙ

(την παρομοίαση του μνημονίου με εισβολή την είχα κάμει τζιαι γω σε κάποια φάση)

Οι ήττες, όπως τζιαι οι νίκες, θέλουν τη διαχείρησή τους, τζιαι τη σωστή τους ανάλυση.

Αν ερχόμαστε να επικρίνουμε το ΑΚΕΛ για τούντην ήττα, που είναι ήττα ασχέτα αν εν καλύτερα τα αποτελέσματα από μιαν ενδεχόμενη διαπραγμάτευση από τη δεξιά, ας έχουμε τουλάχιστον τζιαι την ανάλογη σοβαρότητα τζιαι τιμιότητα θα έλεγα, να καταγράψουμε τζιαι τες συνθήκες. Τόσο στο παγκόσμιο, όσο τζιαι σε ευρωπαϊκό τζιαι τοπικό περιβάλλον.

Όταν γίνεται καταγραφή που δεν καταθέτει όλα τα δεδομένα, εκτός που λανθασμένη εν τζιαι κάπως περίεργη...

Δηλαδή έπρεπε το ΑΚΕΛ να κερδίσει τούντη παρτίδα, με ούλλη την ευρώπη (σε επίπεδο αριστεράς) να χάννει;

Τζιαι απέναντι σε ποιους θα επετύχεννε τούντη νίκη; Την εσωτερική κατάσταση, το ΔΝΤ, τη τρόικα, τους Γερμανούς...;;;

Τζιαι τι θα εσήμαινε τούτο; Μήπως ότι όλοι αυτοί που κριτικάρουν διαχρονικά, εκάμναν λάθος που δεν ήταν μέσα ή δίπλα στο ΑΚΕΛ αλλά έξω αφού εν τόσο αποτελεσματικό.

Άσε που σε κάποιες αναφορές της ΕΡΑΣ είδα να απορρίπτονται και τα ρωσικά δάνεια! Ε πως τα γέρημα θα ποφεύκαμε; Με τούντη σύνθεση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο; Τούντο "πως" εν που εν ακούω...

Τι ζητούσαν δηλαδή οι σύντροφοι, να τους αποδείξει το ΑΚΕΛ ότι εκάμναν λάθος τόσο τζιαιρό που δεν ήταν οργανικά μέλη του ή έστω υποστηριχτές του;

Εζητούσαν να διαψευθούν; Τζιαι αν όντως τα κατάφερνε; Θα εκάμναν ουρά έξω που την Εζεκία Παπαϊωάννου να γραφτούν μέλη;

Οξά θα είχαν πάλε τες αντιρρήσεις τους γιατί εφύαμεν που τον ένα καπιταλισμό τζιαι επήαμεν στον άλλο...

Ας μείνουν μαύρα...

Νομίζω σε τελικήν ανάλυση, όποιος εν μπορεί να δέρει τον γάδαρο, δέρνει το σάμα.

Η κριτική που τούντους φίλους εν ανισομερής, στην καλύτερη περίπτωση εν μια στο καρφί τζιαι μια στο πέταλλο, αντί 1000 στο καρφί, τη δεξιά τζιαι τη καπιταλιστική-τραπεζιτική κρίση, τζιαι μια στες αδυναμίες του κινήματος.

Ο εχθρός έννεν το ΑΚΕΛ, το ΑΚΕΛ απλά αποδείχτηκε ένας αδύναμος παίχτης μέσα στα γνωστά πλαίσια. Τζιαι δεν είναι η πρώτη φορά. Τζιαι το 74 τούτος ήταν, ο αδύναμος παίχτης που απλά μετρά θύματα, τζιαι νωρίτερα φυσικά.

Το ότι το ΑΚΕΛ εβρέθηκε στο μάτι του υφεσιακού τζιαι μνημονιακού κυκλώνα, εν το κάμνει φταίχτη.

Ας είμαστε δίκαιοι. Η πολεμική που εδέκτηκε η αριστερά, ιδίως με το Μαρί, είχε κάποιους στόχους πέραν από τη δαιμονοποίηση του ΑΚΕΛ- τον εξαναγκασμό του ουσιαστικά σε τούντο μονόδρομο.

ελπίζαμε όλοι να τα καταφέρει, στηριζόμενο στη Ρωσία, γιατί ουσιαστικά είναι τζιαι γεωπολιτικό το ζήτημα.

εν τα εκατάφερε. Πάμε πάρακάτω.

εν μια μάχη, εν τζι εν ο πόλεμος. Ψηλά τα κεφάλια τζιαι ξανά π αρκής.

Δαμαί ακόμα η προδοσία τζιαι η εισβολή-κατοχή τζιαι εν μας εγονάτησε. Παρά το ότι συγκαλύφκεται που τη δεξιά τζιαι τους δυτικούς.
Τούτο ποιου να το πεις; Τζιαι όμως αντέχουμε.

Ψηλά τα κεφάλια!




Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Καλά τα λαλείς, αλλά ΕΣΟΥ είσαι “αρνίν”!
Θα σημειώσω πάντως την τοποθέτηση ΣΟΥ «Αν ερχόμαστε να επικρίνουμε το ΑΚΕΛ για τούντην ήττα, που είναι ήττα άσχετα αν εν καλύτερα τα αποτελέσματα από μιαν ενδεχόμενη διαπραγμάτευση από τη δεξιά, ας έχουμε τουλάχιστον τζιαι την ανάλογη σοβαρότητα τζιαι τιμιότητα θα έλεγα, να καταγράψουμε τζιαι τες συνθήκες. Τόσο στο παγκόσμιο, όσο τζιαι σε ευρωπαϊκό τζιαι τοπικό περιβάλλον», κάτι που πολλοί σύντροφοι συχνά δεν λαμβάνουν υπ’ όψη στις εκτιμήσεις και κριτικές τους.

Επίσης θα παραθέσω [από το Blog του Strovolioti] κάτι που ο εξ Ελλάδος φίλος ΔemΩΝας είπε τελευταία [link: http://strovoliotis.wordpress.com/2012/11/21/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b1-%cf%86%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82/#comment-11614]: «Επειδή πιστεύω πως οι αρχικές διαπραγματεύσεις με τον Τρόικα είναι και οι καθοριστικές, και παρόλο που προσωπικά τάσσομαι ενάντια σε κάθε είδους υπογραφής Μνημονίων με αυτούς τους ανίκανους (όπως έχει αποδειχτεί περίτρανα σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία) νεοφιλελεύθερους ταλιμπάν τεχνοκράτες, παρόλα αυτά, νομίζω πως η Κύπρος είναι τυχερή μέσ’ την ατυχία της που σε αυτές τις διαπραγματεύσεις τον πρώτο λόγο έχει το ΑΚΕΛ και όχι ο ΔΗΣΥ. Είναι τυχερή που στο τιμόνι βρίσκεται ο “ανίκανος” Χριστόφιας και όχι ο “ικανός” οσφυοκάμπτης Αναστασιάδης.»

*************************
Υστερόγραφον:
Τέλος, να αναφέρω ότι, για να αποδώσω καλύτερα αυτά που θέλω να πω, έχω, στον “Επίλογο” μου, κάμει κάποιες συμπληρώσεις. Τούτες είναι μέσα σε μεγάλες παρενθέσεις {...} και γραμμένες με ροζ χρώμα...

Ανώνυμος είπε...

stelios papalangi

Θα συμφωνήσω εν μέρη σε δύο-τρια σημεία.

Έσσιει τζαιρό που λαλώ ότι η αριστερά δεν έσσιει πρόταση. Ονειρέφκεται επαναστάσεις - κάμνει τους τζαι μνημόσυνα - αλλά καθώς είπα πολλές φορές: Άτε τζαι έκαμες την - μετά τι;

Ποιός θα παραγει, τι θα παράγει πως θα παράγει, πως θα διανείμεται;



Υπό αυτό το πρίσμα - αν δεν υπάρχουν οι συνθήκες για επανάσταση - πρόταση άλλη δεν υπάρχει.

Τζαι σε τούτο, πρέπει να είσαι τουλάχιστον ειλικρινείς με το κόσμο.

Άμα τάσεις δίκαιη κοινωνία - λέεις το ξεκάθαρα:
Θα σου την προσφέρω αν παν καλά τα πράματα ή αν θα κάμουμε επανάσταση (που καθώς σωστά αναφέρεται πιο πάνω - αναθεμά με ανεκατάλαβα τι είναι τούτη η πρόταση).

Αν δεν παν καλά τα πράματα - με υπαιτιότητα του συστήματος (βεβαίως), θα υπογράψω μνημόνιο.

(Συμφωνούμεν βεβαίως ότι αν ήταν ο αναστασιάδης η ΑΤΑ θα ήταν περελθόν σε αντίθεση με τη σημερινη κουτσουρεμένη. )

Τζαι η ίδια η ειλικρίνεια πρέπει να διέπει τζαι τη σημερινή υποψηφιότητα.

Αν δεν παν καλά τα πράματα και στην απουσία εναλλακτικής τότε θα υπογράφτεί ακόμα ένα μνημόνιο (καλυττερο που τζίηνο που θα υπόγραφεν ο αναστασιάδης - αλλά πάλε θα υπογραφτεί).

Ζήτα τη ψήφου του λαού τζαιπε του ότι το μνημόνιο το δικό μου θα είναι καλύττερο που του αναστασιάδη.


.....
εναλλακτική.

Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν νιώθει το κυβερνών κόμμα ότι έπρεπε να είσσιεν εναλλακτική. Σε τούτες τες συνθήκες με τούτο το σύστημα. Γιατί εν τζαι έπιαεν την εξουσία σε κάποιο άλλο σύστημα.


Το τραγικό όμως, είναι ότι ενώ αποδέχεται μνημόνιο - δεν πιστέφκει ότι θα δουλέψει (όπως φαίνεται τζαι πιο πάνω) !!

Που σε κάμνει να αναρωθκιέσαι πιον εν το σειρότερο.

Η "ουτοπία" (ας πουμεν της ΕΡΑΣ ή του συριζα ή του κκε ή ή... που δεν είναι ολονών η ίδια , τζαι έσσιει τζαι εφαρμόσιμες).
Ή το "υπογράφω μνημόνιο που με βάση τις δικές μου αναλύσεις είναι (εξιοπρεπές μεν αλλά)νεοφιλελευθερο τζαι δεν θα δουλέψει".

Τούτο εν "εναλλακτική" ;

Εν σαν να λαλείς του άρρωστου: Πιέ το γιε μουτούντο φάρμακο τζαι εννα πεθάνεις - αλλά αφού άλλο δεν έσσιει πιε το τούτο τζαι κανεί.

Τουλάχιστο ο νεοφιλελευθερος (στη κοσμάρα του) πιστέφκει ότι αν εφαρμοστούν τα μέτρα τα πράματα θα γίνουν καλύτερα...

Ζει τζαι ο μελλοθάνατος με την ελπίδα.


.....
Η άλλη αριστερά

Εϊναι ένα επιχείρημα ότι το ΑΚΕΛ πρέπει να παραμείνει δυνατό. Δυνατό όμως για τι ; Για αξιοπρεπή μνημόνια ;
Τζαι γιατί τούτο το επιχείρημα δεν στέκει για όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ευρώπης;



Βεβαίως επειδή ο στόχος δεν είναι να σωθεί ένα κόμμα - αλλά η εργατική τάξη, δέτε το τζι αλλιώς.

Η ύπαρξη κάποιου χώρου αριστερά του ΑΚΕΛ έχει να προσφέρει τουλάχιστο δύο πράματα:

Θα αναγκάσει το ακελ να έσσιει έννοια ότι όσον κινείται προς τα δεξιά θα χάνει που τα αριστερά. Που εν απουσία αυτού του σεναρίου διαχρονικα αυτό κάμνει. Τζαι τούτο μόνο καλό θα κάμει στο εγατικό κίνημα.

Δεύτερο, όσον δεν υπάρχει αριστερή αντιμνημονιακή πρόταση - η μόνη άλλη που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι το ΕΛΑΜ. Τζαι τούτο είναι επικίνδυνο.

νεος είπε...

Τζιαι γω θεωρώ χρησιμη την ύπαρξη κινήσεων αριστερότερα του ΑΚΕΛ, ναν τεκμηριωμένες φυσικά τζιαι σοβαρες.

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,
Μερικά σχόλια, παρατηρήσεις, ερωτημένα και σκέψεις [ΜΟΥ] εξ αφορμής όσων έγραψες στην πιο πάνω παρέμβαση ΣΟΥ:

1. Κατ’ αρχάς ποια είναι η δική ΣΟΥ «εναλλακτική» [πρόταση]; Η δημιουργία μιας «άλλη αριστεράς», ή/και «η ύπαρξη κάποιου χώρου αριστερά του ΑΚΕΛ»;
Προσωπικά ΠΟΤΕ μου δεν διαφώνησα μ’ αυτό το σενάριο… Μάλιστα έχω προ(σ)καλέσει διάφορους κατά καιρούς να το πράξουν, συμπουρκώντας τους μάλιστα με την αρχαιοελληνική ρήση “Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν”!!! Έχω την άποψη ότι το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να συνεχίζει να λειτουργεί ως ο ενοποιητικός πολιτικός φορέας διαφόρων τάσεων και ρευμάτων που ενυπάρχουν μέσα στην κυπριακή Αριστερά και οι οποίες εκφράζουν διάφορες διαστρωματώσεις τις κυπριακής κοινωνίας [πέραν από την εργατική τάξη]… Η ενότητα της Αριστεράς μπορεί να επιτευχτεί πλέον μέσα από την διαλεκτική αναγνώριση της πολυσυλλεκτικότητας της…

Τζιαι πάμε παρακάτω…

2. Πουθενά ΔΕΝ έχω πει ή υποβάλει ότι πρέπει να κάμουμε «επανάσταση» και ούτε «ονειρέφκουμαι επαναστάσεις», αν και στο τέλος της ημέρας δεν βλέπω διέξοδο… Ποιοι όμως θα κάμουν τις επαναστάσεις; Εξ άλλου το ΑΚΕΛ όταν διεκδίκησε τη διακυβέρνηση του τόπου με υποψήφιο τον Δημήτρη Χριστόφια, το ‘κάνε πρώτα και κύρια για το κυπριακό [ασχέτως της σημερινής αδιέξοδης κατάληξης των συνομιλιών – κι εδώ έχουμε μια σοβαρή διαφωνία για το ποιος φταίει για τα αδιέξοδα]…

3. Με το «αναθεμά με ανεκατάλαβα τι είναι τούτη η πρόταση», αναφερόμουν στην πρόταση του ΚΚΕ…

4. Όπως έχω ξαναπεί το προεκλογικό σύνθημα του Δημ. Χριστόφια για μια “Δίκαιη Κοινωνία” ήταν λανθασμένο. Δημιούργησε εσφαλμένες και πλάνες εντυπώσεις για το τι μπορούσαμε να πετύχουμε [ως Αριστερά] μέσα σε μια εκμεταλλευτική ανισομερή καπιταλιστική κοινωνία, έστω κι αν αυτό το σύνθημα βασικά υπόβαλλε ότι θα προσπαθούσαμε για μια κοινωνία πιο «δίκαιη» από τις προηγούμενες κι όπως την θεμελίωσαν οι μακροχρόνιες διακυβερνήσεις της Δεξιάς…

5. Χωρίς κοινωνική και πολιτική συναίνεση ή έστω ανοχή δεν μπορούν να γίνουν ούτε οι στοιχειώδης αστικοδημοκρατικές αλλαγές στην κυπριακή κοινωνία [όπως στην Παιδεία, ή για τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, ή για τους ΛΟΑΔ]…

6. Τα μνημόνια [ή δανειακές συμβάσεις] με τις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας σε βάρος των εργαζόμενων, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για ανάπτυξη [και μόνο με την ανάπτυξη να βγούμε τελικά από την κρίση] είναι φυσιολογικό να προκαλούν αντιδράσεις… Εδώ σίγουρα χρειάζεται η δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου [ας πούμε των χωρών της Νότιας Ευρώπης] για συντονισμό των ενεργειών τους… Πώς θα μπορούσε όμως να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο; Δεν θα ‘πρεπε η [οργανωμένη] Αριστερά αυτών των χωρών να διαλάβει κάποιες πρωτοβουλίες; Πού είναι τα «σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της ευρώπης»;

7. Προσωπικά ούτε κι εγώ «πιστέφκω ότι θα δουλέψει» ένα Μνημόνιο… Βασική προϋπόθεση όπως είπα αι πιο πάνω [στο σημεία 6.] είναι να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης. Όμως [όπως διερωτήθηκα και στο κυρίως κείμενο μου] πως μπορεί αν υπάρξει ανάπτυξη και πρόοδος σε περιόδους γενικότερης οικονομικής άφεσης [όπως σήμερα σ’ όλη την Ευρώπη]; Ίσως αφού θα συνεχίζουμε να το παλεύουν καπιταλιστικά θα ‘πρεπε να προσανατολιστούμε προς άλλες κατευθύνσεις [ας πούμε προς τους BRICS];

8. Τζι’ επειδή «ο νεοφιλελευθερος (στη κοσμάρα του) πιστέφκει ότι αν εφαρμοστούν τα μέτρα τα πράματα θα γίνουν καλύτερα...», ΕΜΕΙΣ πρέπει να τον ακολουθήσουμε, ή να του παραδώσουμε τα κλειδιά;

9. Ε, όχι και να ΜΑΣ λες ότι «το ΕΛΑΜ … [έχει]… αριστερή αντιμνημονιακή πρόταση»… Σάμπου τζι’ εσύγχισες τι εστί «αριστερό»;

10. Πρόταση αντιμνημονιακή έχει και η ΕΡΑΣ. Μιαν κριτική προσέγγιση μου πάνω σε ένα «έγγραφο “Θέσεων” της Ε.Ρ.Α.Σ.», θα βρεις στην ανάρτηση μου με αρ. 113/2012 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2012/09/1132012.html]

Ανώνυμος είπε...

stelios papalangi

μόνο μια διευκρίνιση για το σημείο 9.
Είναι προφανές ότι δεν εννοούσα ότι το ΕΛΑΜ έχει "αριστερή" αντιμνημονιακή πρόταση.

Ίσως να μην ήταν κατανοητό - αλλά αυτό που εννοούσα είναι ότι όταν σε καιρούς μνημονίου η μόνη αντιμνημονιακή θέση να είναι αυτή της ακροδεξιάς - είναι πρόβλημα. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρχει αντιμνημονιακή θέση τζαι από τα αριστερά. Ακόμα τζι αν θεωρηθεί ουτοπική - δεν μπορείς να αφήκεις την ακροδεξιά να μονοπωλήσει τον αντιμνημονιακό λόγο...

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,

Η απάντηση μου γι’ αυτά που γράφεις για το σημείο 9 της προηγούμενης μου παρέμβασης είναι το σημείο 10, όπου μιλώ για την ΕΡΑΣ και για την αντι-μνημονιακή της πρόταση…
Απ’ εκεί και πέρα το ερώτημα μου που έθεσα στο σημείο 1 [για τη δική σου ] παραμένει αναπάντητο…
Πέραν τούτου, διερωτούμαι κατά πόσο υπάρχουν στην Ευρώπη μαζικές Αριστερές πολιτικές δυνάμεις με αντιμνημονιακές προτάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να συμπορευτεί λόγου χάριν το ΑΚΕΛ… Εκτός κι αν πιστεύεις πως θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε από μόνοι μας κι επιτυχώς έναν τέτοιο μοναχικό δρόμο…