[Μην φοβάστε δεν ΣΑΣ μιλήσω και πάλι για θρησκευτικές γιορτές, απλώς θα αναφέρω ότι σήμερα γιορτάζουν οι “Άγιοι” Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός, γι’ αυτό αν έχετε κάποιο συγγενή, γνωστό, ή φίλο με αυτά τα ονόματα, μην παραλείψετε να του ευχηθείτε]…
Εγώ αναφέρομαι στην Πρώτη Νοεμβρίου του 1981, καθώς η μνήμη ΜΟΥ ανακάλεσε θύμησες μακρινές μεν, αλλά όμορφες και χαρούμενες δε! Μακριά από την Πατρίδα τότε [κι από αγαπημένα πρόσωπα και οικείους τόπους και χώρους], αλλά ως νέοι, όμορφοι κι ωραίοι, ξέγνοιαστοι κι ανέμελοι [το πολύ -πολύ να ΜΑΣ κόβανε σε καμιά εξέταση!] κι ολίγο τι επαναστάτες [και μακράν από περιβάλλοντα έμπλεα προκαταλήψεων και συντηρητισμού] δεν κολλούσαμε σε τίποτα και με τίποτα! Απεναντίας τολμούσαμε και παίρναμε κι αποφάσεις σημαντικές χωρίς να λαμβάνουμε και πολλά υπ’ όψη, αν θα είχαμε αύριο “πού την κεφαλήν κλίναι” [ας πούμεν, δουλειά μετά την αποπεράτωση των σπουδών μας]…
Όμως, πάνε τα χρόνια ‘κείνα, gamoto! «Πώς [όμως] καταντήσαμε [έτσι ρε Σταμούλη] λοχία [30 χρόνια μετά], ποιος είμ’ εγώ, ποιος είσ’ εσύ;» […] «Πώς αλλάξαμε λοχία […] ο πιο ανίκητος εχθρός είναι, λοχία, ο καιρός»...
ΓιάννηςΚαλατζής – “Ο Σταμούλης ο Λοχίας”
{Σημείωση:
Το τραγούδι το θυμήθηκα τις προάλλες ένεκα της επετείου της 28ης του Οκτώβρη του 1940 - αλλά κι όχι μόνο!}…
Α, και Καλό Μήνα!
Α, και Καλό Μήνα!
Anef_Oriwn
[«με το κεφάλι του σταχτί» - και κκελιασμένο]
Πέμπτη 1/11/2012
2 σχόλια:
Φούλλη μου καλό μήνα! Άεις τον τζιαιρόν τζιαι το Σταμούλη! Είσιες τες εμπειρίες που έσιεις τωρά; Όϊ φυσικά. Εδκιάβαζες τους ανθρώπους, όπως μπόρεις τωρά; Μάλλον όϊ τόσον ξεκάθαρα- τουλάχιστον τούτον. Είσιες ζήσει τότε, τα όσα έζησες μετά τζιαι κάμα σε τζιείνον που είσαι στο παρόν; Ήντα σε απορρίπτεις; Ε σε αγαπάς; Εν έσιεις κανέναν λόγο για κάτι τέθκοιον
Φιλούρες τζιαι πολλή θετική ενέργεια
Μά(γ)ισσα,
Κατ’ αρχάς ο τίτλος του τραγουδιού «Ο Σταμούλης ο Λοχίας», μπορεί να εκληφθεί και ως μεταφορική έκφραση [για το πως τη χρησιμοποιώ εδώ] γι’ αυτό και μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως…
Δεύτερον, όσες εμπειρίες και βιώματα κι αν έχουμε κι όση σοφία κι αν αποκτήσαμε στην πορεία του χρόνου τζι’ όσον τζι’ αν «εδκιαβάσαμεν τους ανθρώπους», τούτο δεν σημαίνει ότι δεν θα επαναλάβουμε/ξανακάνουμε τα ίδια λάθη πάνω σε κάποια θέματα, ή ότι έχουμε αλλάξει και τόσο ως άτομα ή έχουμε καταργήσει πλέον κάποιες παλιές ή/και κακές μας συνήθειες [link: http://www.youtube.com/watch?v=i9CaomyP0SQ]...
Ας πούμεν, κι όπως λαλούν [οι πιο δαήμονες και ειδικοί, αλλά και οι παθόντες], είτε ερωτευτείς στα 15 σου, ή στα 25σου, ή ακόμα και στα 45 σου, ya και στα 55 σου [μη κακό μας!], με τον ίδιο τρόπο θα συμπεριφερθείς και ίσως και τες ίδιες κλάππες θα φάεις!
Δημοσίευση σχολίου