Αφιερωμένο λοιπόν, εξαιρετικά...
“Να γράφεις, να τηλεφωνείς”
[Μουσική και τραγούδι Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στίχοι Άλκη Αλκαίου, από το άλμπουμ “Χορεύω”]...
Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει
Anef_Oriwn
Τέταρτη 12/10/2011
4 σχόλια:
Μια αφιέρωση γι αυτούς που δεν καταλαβαίνουν από ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Πραγματικότητα
Δεν είσαι αυτή που θες
κι όλο μαζεύεις, μαζεύεις υπογραφές,
επαφές και συναναστροφές όλο γυρεύεις.
Πουλάς εγωισμό και τρέχεις,
προσωπικότητα που δεν την έχεις.
Και όλα αυτά που λες αντιγραφές, αντιγραφές από ρετρό,
για πράγματα που ζεις, για όλα αυτά, για όλα αυτά που δεν κατέχεις.
Και όλα αυτά που λες αντιγραφές, αντιγραφές και σε μετρώ,
πως κατά βάθος δεν τα θες και δεν τ' αντέχεις.
Και θα σου μείνει τ' όνειρο,
να το 'χεις για ταυτότητα.
Εγώ σ' αφήνω όμηρο
μες στην πραγματικότητα.
Δεν είσαι αυτή που λες
κι όλο αλλάζεις, αλλάζεις περιβολές,
ό,τι δε θες παίρνει στροφές και το σκεπάζεις.
Μιλάς μ' εγωισμό και ελέγχεις,
μια δυνατότητα που δεν κατέχεις.
΄
Και όλα αυτά που λες υπερβολές, υπερβολές και σε ρωτώ,
με τι μυαλό, με τι μυαλό κουμάντο πας να κάνεις.
Και όλα αυτά που λες υπεκφυγές, υπεκφυγές και απορώ,
πως δεν το βλέπεις, πόσο γρήγορα με πιάνεις.
Και θα σου μείνει τ' όνειρο,
να το 'χεις για ταυτότητα.
Εγώ σ' αφήνω όμηρο
μες στην πραγματικότητα.
Με αγάπη από το Ραν Ταν Πλαν. Πρώην Καπετάν Άρης Β΄. πώλησα τη βάρκα. Τι να κάνουμε, αγόρασα σκυλί.
Ακομα μια αφιερωση γι αυτους που δεν καταλαβαινουν απο δημοκρατια
http://www.youtube.com/watch?v=H9yhGJ-oKfc&feature=related
Κοιτάτε να δείτε που μπήκαν κάπου 80 πλάσματα να δουν τούτη την ανάρτηση, τζιαι σχεδόν έμειναν ούλλοι «άφωνοι» [που είπεν τζιαι μια καλή φίλη]!!! Αν αφαιρέσετε κάπου 10 επισκέψεις δικές μου τζιαι τους δκυο που έγραψαν σχόλια, οι άλλοι ούλλοι επάθαν κλειδοστομίαση [λόγω του άσματος και της αφιέρωσης];
Μπορει να μεν τους αρεσε το τραουδιν
Δημοσίευση σχολίου