Ανάρτηση 63/2011 [έκτακτη, αντι-τηλεορασική, νεο-τεχνολογική, πολιτικο-κοινωνική, τραγουδιστική] - “Τα χάλια μας” [τα τηλεοπτικά, αλλά και τα λοιπά!]...

Shαιρετούμεν ΣΑΣ!
Τζιαι Καλό Μήνα [έστω και ολίγο τι καθυστερημένα]...

***********************
Εισαγωγικά:

Προσφάτως [από την 1η του Ιούλη] μπήκαμε, όχι μόνο στο πρώτο μήνα των καλοκαιρινών διακοπών [θα πάει όμως φέτος διακοπές η εργατική τάξη;], αλλά και στην εποχή της ψηφιακής τηλεόρασης! Όσοι λοιπόν έτυχε να μην έχουμε συσκευές [τηλεοράσεως] που λαμβάνουν ψηφιακό σήμα [δηλαδίς, τις PLASMA, όπως τες λαλούν], έπρεπε [ή πρέπει] να βάλουμε ειδικό αποκωδικοποιητή για να μπορούμε να παρακολουθούμε τις αγαπημένες μας σειρές στην Τηλεόραση. Από 40 ευρω και πάνω, είπανε [και το διαπίστωσα και προσωπικά] ότι στοιχίζει έκαστος αποκωδικοποιητής, χώρια 5-6 ευρω extra για κάποια σύρματα που είναι απαραίτητα! Κι επειδή σε κάθε σπίτι υπάρχουν τουλάχιστον δύο τηλεοράσεις, υπολογίστε ότι ΜΑΣ προέκυψε [έτσι απλώς καιρού] ένα έξοδο τουλάχιστον 90 ευρά!

Το θέμα [της κουβέντας μας εδώ] δεν έχει να κάμει και τόσο με το οικονομικό κόστος της “ψηφιακοποίησης των τηλεοράσεων” μας. Τούτο [δηλ. το κόστος], κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι κι απρόσιτο [για ‘μας τους προλετάριους – που λαλεί τζιαι το συμπαθέστατο Κοκούδιν] και δεν νομίζω ότι θα ταλαιπωρήσει τα βαλάντια μας [έστω κι αν οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι από οικονομικής άποψης]. Εκτός κι αν γυρέψουμε ν’ αγοράσουμε ψηφιακή τηλεόραση [για λύσουμε μια και καλή το πρόβλημα σύνδεσης και λήψης του σήματος]
οπόταν το πράμα αλλάζει. Σε τέτοια περίπτωση το χέρι πρέπει να μπει πολύ πιο βαθιά στην πούγκα, αλλά και πάλι δεν νομίζω πως θα βρει και τίποτα παραπάνω...

Στο σπίτι προσπάθησα να τους πείσω να αναβάλουμε [ως πάρατζιει – ας πούμεν, μέχρι τον Σεμπτέβρη!] την αγορά, εφαρμογή και χρήση αποκωδικοποιητή, αλλά απέτυχα παταγωδώς, καθώς η άκρως πρωτοποριακή αυτή σκέψη μου προσέκρουσε σε ώτα μη ακουόντων! Οι λόγοι που υπαγόρευσαν αυτή την παράτολμη και εν μέρει ριψοκίνδυνη [δεν εχω χρόνο αν το αναλύσω τώρα αυτό] πρόταση μου, όπως υπόβαλα και πιο πάνω δεν ήταν οικονομικοί. Αντίθετα αποτελούσαν μια απέλπιδα προσπάθεια μου να πετύχω [έστω και για μικρό χρονικό διάστημα] την απεξάρτηση κι αποτοξίνωση μας από την τηλεόραση και τα “σκουπίδια” που μας σερβίρει! Τώρα το καλοκαίρι φυσικά τα πράματα είναι πιο χαλαρά. Λείπει η ένταση και η αγωνία για την εξέλιξη του story σ’ όλες αυτές οι κυπριακές και ελληνικές σειρές που περιβάλλονται καθημερινά ή 2-3 φορές τη βδομάδα. Τούτες ya έχουν τελειώσει για έχουν παει με άδεια μέχρι τον Σεπτέμβρη – Οκτώβρη. Οι καναλάρχες όμως δεν θα κατεβάσουν τα ρολά των μαγαζιών τους. Θα μας φλομώσουν στις επαναλήψεις. Πάλι καλά που συνήθως προβάλλουν κωμωδίες! Θα δείξουν για 99η φορά τη σειρά “Κωνσταντίνου και Ελένης”, για 111η τους “Δύο Ξένους” και για 69η τη σειρά “Στο παρά 5”!!!

Αναγκαστικά λοιπόν κι ΕΜΕΙΣ, πήγαμε με το ρέμα, ή καλύτερα ΜΑΣ πήρε το ρέμα. Άστε που ταλαιπωρήθηκα τα μάλα μέχρι να κάμω τις συνδέσεις. Με τη μια τηλεόραση μάλιστα εξακολουθούμε να έχουμε πρόβλημα [διακόπτεται η λήψη του σήματος] κι ο τεχνικός έχει που το Σάββατο κι ακόμα εν να έρτει να τη δει!

Επί της ουσίας:

Τώρα τι θα παθαίναμε, ή τι θα απογινόμασταν αν μέναμε και μερικά βράδια χωρίς τηλεόραση, εγώ λέγω [όπως και οι αρχαίοι Υμών πρόγονοι] «ουδέν κακό αμιγές καλού»! Πολλά είν’ αυτά με τα οποία θα μπορούσαμε ν’ ασχοληθούμε και να (δια)πραξουμε, αντί να καθόμαστε [κι από νωρίς το απόγευμα μάλιστα] και να βλέπουμε [μηχανικά πολλές φορές] τηλεόραση. Πράματα ενδιαφέροντα, ευχάριστα και δημιουργικά, τα οποία συνεχώς αναβάλλουμε προφασιζόμενοι ότι δεν έχουμε χρόνο.

Όπως, φέρ’ ειπείν, να πούμεν(τε),
- να πάμε βόλτα πεζή [ή αν υπάρχει η δυνατότητα και με ποδήλατο] κάπου στην πόλη ή στο χωριό μας˙ ας πούμεν να περπατήσουμε στην παραλία των Φοινικούδων [αν προτιμάτε και ξυπόλητοι στην άμμο, δίπλα από το κύμα], ή να πάτε περπατητοί για σουβλάκια μέχρι του “Εφτυμή”, [αν έχετε την υπομονή να περιμένετε τουλάχιστον τρία κάρτα για να ετοιμαστεί η παραγγελία σας, ή δεν σας ενοχλεί η φασαρία που κάμνουν οι μιτσιοί στα γειτονικά τραπέζια τζιαι οι λαφαζανιές των θαμώνων στα πέριξ],
- να πάμε για νυχτερινό κολύμπι [όχι όμως και για beach party – είναι πολλές οι φασαρίες για τη διοργάνωση του κι εγώ μόνο σαν καλεσμένος πάω πλέον],
- να πάμε θέατρο [σχεδόν όλα τα θεατρικά σχήματα περιοδεύουν στις κοινότητες τώρα το καλοκαίρι παρουσιάζοντας κωμωδίες],
- να πεταχτούμε στο κοντινό/γειτονικό χωριό και να παρακολουθήσουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται εκεί. Ακόμα και στα τοπικά πανηγύρια [που γίνονται λόγω κάποιας τοπικής θρησκευτικής γιορτής] διοργανώνονται από τις τοπικές αρχές και τα οργανωμένα σύνολα, όμορφες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και μουσικές βραδιές,
- να διοργανώσουμε βραδιά ... ποίησης(!),

Εκτός πάλι κι αν προτιμάτε κάτι πιο πεζό όπως,
- να κάτσουμε στη βεράντα και να παίξουμε ττάβλι, πιλλότα, ή πάστρα μετά μπυρίτσας [ΚΕΟ κατά προτίμηση για να διασώσουμε και την εταιρεία του Αρχιεπισκόπου], ή
- να κάμουμε βραδιά ούζου μετά μεζεκκλικκιών [όχι όμως και party[με]ouza γιατί δεν είναι της ηλικίας μας], ή έστω παττίχα και ταμπούρα-night [μετά χαλλουμίου], ή
- να πάμε στον πάνω μαχαλλά για μαχαλλεπίν με πα(γ)ωτόν,

Επίσης μπορούμε,
- να παρακολουθήσουμε τις συναυλίες [κι όχι μόνο] του Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ! Δεν είναι και λίγο πράμα με 25 ευρω μόνο, να δούμε και ν’ ακούσουμε τους Κατσιμιχαίους, τον Νταλάρα, την Ασλανίδου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Μικρούτσικο, το Θηβαίο ... Με την ευκαιρία να κάμω εύφημο μνεία στο εξαιρετικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Επαρχιακού Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ Αμμοχώστου που έγινε στην Αγία Νάπα στες 24 τού Ιούνη... Εξαιρετική ήταν και η συναυλία που διοργάνωσε το σωματείο “Νέα Σαλαμίνα” αφιερωμένη στον Μάνο Λοΐζο στη Λάρνακα, όπου τραγούδησαν ο Δημήτρης Μπάσης, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Δέσποινα Ολυμπίου... [Τις προσωπικές μου απόψεις για το Φεστιβάλ θα τις καταθέσω σε κάποια στιγμή σ’ άλλη ανάρτηση μου˙ κάποιες σκέψεις μου εξέφρασα και πρόπερσι στο Blog του Gregori – link: http://nekatomata.blogspot.com/2009/07/blog-post_13.html ], αλλά και
- να πάμε στην εκδήλωση καταδίκης του φασιστικού πραξικοπήματος και της τούρκικης εισβολής που θα γίνει [και φέτος] το Προεδρικό στες 15 του Ιούλη, ή έστω στην εκδήλωση προς τιμή των 4 δολοφονηθέντων [κατά το πραξικόπημα] Σκαλιωτών [από τ συνοικία του Άη Γιάννη] που θα γίνει στις 13 του Ιούλη στη Λάρνακα, στην Πλατεία της ΑΛΚΗΣ,

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση [αν είμαστε αργόσχολοι, καθότι ως γνωστόν «αργία μήτηρ πάσης ... μαλακίας»],
- να ενδιατρίψουμε στο θέμα “Το σεξ στην τρίτη ηλικία” [και θεωρητικά και πρακτικά – αλλά να προσέχουμε στην πρακτική εξάσκηση˙ δηλ. να μεν απποθούμεν γιατί κάποια πράματα δεν είναι της ηλικίας μας πλέον, ενώ πρέπει να έχουμε πάντα κατά νουν κι εκείνο τον νόμο της διαλεκτικής που λέει ότι “η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα”]...
Όλ’ αυτές λοιπόν, οι εναλλακτικές ενασχολήσεις μπορούν να περιορίσουν την συνήθεια μας να βλέπουμε τηλεόραση και ότι μας σερβίρεται, κι έστι να τη θέσουν σε δεύτερη, τρίτη, ή και τέταρτη μοίρα! [Αμήν τζιαι πότε!]...

Για “τα χάλια μας” [τα τηλεοπτικά, τα οποία από «αναλογικά» τώρα γίνονται και «ψηφιακά»] τραγούδησε πριν χρόνια κι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Πιο κάτω θα παραθέσω [από το youtube] το συγκεκριμένο ομότιτλο άσμα του Βασίλη οι στίχοι του οποίου μας μεταφέρουν πολύ ωδικά την αλήθεια και την πραγματικότητα για τα τηλεοπτικά δρώμενα!

Και ναι μεν [όπως γράφει κι αγαπητός συν-blogger Σολιάτης] η ψυχαγωγία μας έχει μετεξελιχτεί κι έχουμε οδηγηθεί αισίως(;) «Από τον καραγκιόζη στην ψηφιακή» [link: http://soliatis.blogspot.com/2011/06/blog-post_19.html], αλλά απ’ εκεί που μια παράσταση καραγκιόζη στην πλατειά του χωριού αποτελούσε κοινωνική λαϊκή εκδήλωση, σήμερα με την τηλεόραση και την τάση ο καθένας στο σπίτι να ‘χει και τη δική του, όλο και πιο πολύ κλεινόμαστε στο σπίτι και αποκοινωνικοποιούμαστε!

Και πάμε στο άσμα “Τα χάλια μας”…

Anef_Oriwn
Τρίτη 5/7/2011