Είχα ξεκινήσει [από την Τετάρτη] να γράφω [περιοδικά τζι’ όποτε έβρισκα χρόνο] ένα κείμενο για τα πρόσφατα ψηφίσματα της Βουλής “ΗΜΩΝ” και της “Βουλής” ΑΥΤΩΝ για τες εγγυήσεις, οπόταν όλως αιφνιδίως ΜΑΣ προέκυψε η «Πουργουρίδεια» δήλωση ενάντια στην “εκ περιτροπής προεδρία”, [όταν με στεντόρεια φωνή ανέκραξε, “Την φουστανέλα ουκ ελάττω παραδώσω”], η οποία [δήλωση] επικροτήθηκε μάλιστα [διακριτικώς αλλά και φανερώς] από τον Νίκο τον Μέγα, τον [εμπνευσμένο και διορατικό] ηγέτη του “Συναγερμού”! Οπόταν και υπό το φως αυτών των νέων γεγονότων άλλαξα κι ΕΓΩ ρότα και είπα να γράψω εκτάκτως δκυο λόγια σχετικά με το θέμα [όσο σύντομα γίνεται, για να μην ΣΑΣ κουράσω κιόλας]...
Πού ήταν όμως, τόσον τζιαιρόν ο νους του Πουργουρίδη για να ΜΑΣ τα πει για την «εκ περιτροπής»; Οξά έπρεπε να την περάσει πρώτα που κανένα Πουργκ(ου)ατόριο [Purgatory – καθαρτήριο]; Γίνεται ΟΛΗ η κεντροδεξιοεθνικόφρονη παράταξη να είναι ενάντια στην αντεθνική, ανθελληνική και αντιδημοκρατική «εκ περιτροπής», κι αυτοί [οι του “Συναγερμού”], οι θεμελιωτές του εθνικισμού [μετά το 1974] να κόψουν πίσω; Πώς εν ννα μαζέψουν τούς ψήφους των δικών τους αμνοεριφίων στες βουλευτικές του 2011 τζιαι μετά βουρ για τες προεδρικές του 2013 [χωρίς καθόλου εθνικιστικές εξάρσεις τζιαι φανφάρες];
Τελικά αγαπητοί [και εξ αριστερών – κοσμοπολίτες και μη] διαδικτυακοί ΦΙΛΟΙ [Aceras, Gregoris, Λινοπάμπακος, Nicostrim, Μιχάλης, PolitisPittas, Lexi_Penitas, Eva Neocleous], εν “παραμύθια της Χαλιμάς”, τα περί “[κυπριακής] φιλελεύθερης Δεξιάς”; Ως φαίνεται τα “συντρόφια” εκεί στον “Συναγερμό”, “μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά τη φουστανέλλαν φορούν”!!!
Ή μήπως αληθεύει το ρηθέν υπό των “Προφητών” ότι “ο δολοφόνος επιστρέφει τον τόπο του εγκλήματος”;
Δεν ξέρω τι έγινε, γαμώτο ΜΟΥ, αλλά από προχτές που άκουσα την “πονεμένη”«πουργουρίδεια δήλωση» [άλλην, λαλείτε, να του εδείξαν τζιαι άλλην τελικά αντελήφτηκεν ότι του εμπήαν;] διάφορες παροιμίες με σκύλλους [που τες ελάλεν ο μακαρίτης ο τζιύρης ΜΟΥ – ελαφρύ να ‘ναι το χώμα του ΤΟΝ σκεπάζει!] γυροφέρνουν στο μυαλό μου, όπως φέρ’ ειπείν, να πούμεντε:
i. “Ο νούρος του shύλλου εν ιshιώννει”!ii. “Shύλλον πλύννεις, shύλλον λούσεις, πάλε shυλλιές εν ννα βρωμεί”!iii. [και σε άπταιστα κυπριακά] “All dogs, One generation”!
Όμως το όλο σκηνικό μού θύμισε [επίσης] τζιαι την γνωστή ιστοριούλα [κινέζικη, αν δεν κάνω λάθος] με τον “όδρακαν” [τον βάτραχο] τζιαι τον “τερτζιελλόρον” ή “κατσινιόρον” [τον σκορπιό] ... Λαλεί την κάποτε ο παρέας [τζιαι κουμπάρος] ο Μάshιος ο Καλουψιής, [αυτός που μουρμουρά για τον “εβραιομασονισμό”], όταν τα ‘χει [γενικώς] με τους “φασίστες” [έτσι αποκαλεί ΟΛΟΥΣ τους Δεξιούς], τζι’ ΕΓΙΩ λαλώ του ότι εν νεν ΟΥΛΛΟΙ το ίδιο. Τζιαι τζιείνος με μια κουβέντα απαντά μου: “Ξέρεις τον μύθο που δάκκασεν τον όδρακαν ο κατσινιόρος ...”
Την ίδια ιστορία ελάλεν ΜΟΥ την τζι’ ένας Παλαιστίνιος παλιός συμφοιτητής, ο Soudki, [τι να γίνεται άραγε;] όταν του ‘λεγα ότι έπρεπε να βρουν στήριξη [για τον αγώνα τους] ΚΑΙ μέσα στους ισραηλίτες ...
Και για να μη ΣΑΣ κρατώ σε αγωνία η ιστορία έχει ως εξής:
“Ήτανε λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, ένας σκορπιός και ένας βάτραχος στην άκρη μιας όχθης.
Γυρίζει ο σκορπιός, και λέει στον βάτραχο: «Θέλεις να ανέβω επάνω στην πλάτη σου και να κολυμπήσεις μέχρι την άλλη όχθη του ποταμού;»
Για να του απαντήσει με δισταγμό ο βάτραχος: «Δεν με ενοχλεί να σε μεταφέρω, αλλά… πού ξέρω ότι δε θα με δαγκώσεις στα μισά της διαδρομής;».
«Μα αν σε δαγκώσω, θα πεθάνεις και θα βουλιάξουμε κι οι δύο! Κι αφού δεν ξέρω κολύμπι, θα πνιγώ!», απαντάει ο σκορπιός και έτσι πείθει τον βάτραχο, ο οποίος τον παίρνει στην πλάτη του και αρχίζει να διασχίζει το ποτάμι.
Στη μέση της διαδρομής ο σκορπιός δεν αντέχει και δαγκώνει τον βάτραχο. Πριν βουλιάξουν και οι δύο, ο βάτραχος ρωτάει απορημένος: «Μα γιατί με δάγκωσες, αφού τώρα θα πνιγείς κι εσύ!».«Το ξέρω!» Απαντάει ο σκορπιός. «Μα είναι η φύση μου τέτοια…»”
Λαλείτε, ο κουμπάρος ο Μάshιος τζι’ ο Soudki ο Παλαιστίνιος, κάπου να 'χουν δίκιο και κάτι σωστό θέλουν να ΜΑΣ πουν;
Και κλείνω το θέμα αυτό μ’ ένα τραγουδάκι πέρκι τζιαι ΣΑΣ φτιάξω και λίγο τη διάθεση ... [Link: http://www.youtube.com/watch?v=h3zgBv7u2w0&feature=related]
********************
Μια κουβέντα όμως θέλω να κάμω τζιαι για τα συμβάντα σε Γυμνάσιο της Λεμεσού [αυτό του/της Καλογεροπούλου – της ηθοποιάς ή του γνωστού ΕΟΚΑΒητατζιή;], όπου ένας 15χρονος [πρώην μαθητής του εν λόγω σχολείου ο οποίος λόγω προβληματικής συμπεριφοράς μετατέθηκε σ’ άλλο σχολείο], επανήλθε [για να ζητήσει το λόγο από τον Διευθυντή του σχολείου] και τα έκαμε “Γης Μαδιάμ”!
Οι μαθητές του σχολείου μάλιστα [με την παρότρυνση, σίγουρα, καθώς και συγκατάθεση του Συνδέσμου Γονέων] ΔΕΝ πήγαν χτες Παρασκευή στο σχολείο για μάθημα [σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δημιουργηθείσα κατάσταση – προς ποιους στρεφόταν όμως η διαμαρτυρία τους;]. Κοντολογίς ΕΝΑΣ [ΜΟΝΟ] 15ΧΡΟΝΟΣ, αποδιοργάνωσε, τρομοκράτησε και έκλεισε [για ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ μέρα] ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ [που μπορεί να αποτελείται ας πούμεν από 500 μαθητές και 60 καθηγητάδες]!!!Τζιαι εις ανώτερα κοπέλια τζιαι κοπέλλες! Όταν ολόκληρη σχολική μονάδα [αλλά και γενικότερα η πολιτεία και η κοινωνία] εν ημπόρει να κουμαντάρει έναν μαθητή [έναν κοπελλούιν 15 χρονών] και το βάζει στα ποδιά [ή ψιλώνει τα χέρια και παρακολουθεί με αδράνεια, διστακτικότητα και γραφειοκρατικά τη διάλυση ενός σχολείου], τότε ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!
Η μεγάλη πλάκα [που δεν ήταν όμως για γέλια, αλλά για να τραβάμε τα μαλλιά μας] ήταν εκείνος ο [αξιολύπητος κατ’ εμένα] “λειτουργός” του Υπουργείου Παιδείας [δεν κατάλαβα τη θέση είχε] που μιλούσε στα [τηλεοπτικά] κανάλια και προσπαθούσε [με ένα καθαρά δημοσιοϋπαλληλικό και ποντιοπιλατικό ύφος] να ΜΑΣ πείσει ότι ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι [στην Εκπαίδευση] φορείς [Υπουργείο, Σχολείο] είχαν ενεργήσει και λειτουργήσει σύμφωνα με τους Νόμους και τους Κανονισμούς. Να τη βράσω και τη Νομοθεσία και την “Παιδεία” όταν ΔΕΝ μπορεί να δώσει λύσεις σε τέτοια θέματα όπου ΕΝΑ άτομο ΜΟΝΟ μπορεί αν διαλύσει τα ΠΑΝΤΑ!
Η άλλη πλάκα [κι αυτή τραγική για τον τρόπο που σκεφτόμαστε] είναι η υποβολή της άποψης ότι αν υπήρχε ιδιωτική αστυνομία να παρακολουθεί και να επιβλέπει το συγκεκριμένο σχολείο, ο εν λόγω [ταραξίας] μαθητής δεν θα προκαλούσε τα επεισόδια και την αναταραχή. Να βάλουμε, δηλαδίς, ιδιωτικούς αστυνομικούς, να προσέχουν ένα ολόκληρο σχολείο από τες τυχόν επιθέσεις ΕΝΟΣ και ΜΟΝΟ μαθητή!!!
Μα είμαστε σοβαροί επιτέλους; Να έχουμε αφήσει ένα σχολείο να μετατραπεί σε ΟΜΗΡΟ ενός μαθητή;
Υστερόγραφον [12:40 μ.μ.]:
Και για την αποφυγή τυχόν “παρεξηγήσεων”, η σημερινή ενασχόληση με δύο θέματα που έχουν να κάμουν με τους Λεμεσιανούς, ήταν τελείως τυχαία!!!Anef_Oriwn
Σάββατο 27/2/2010
Μεταγράφημα αρ. 2 [Δευτέρα 1/3/2010 – 11:15 μ.μ.]:
Ένα πολύ ενδιαφέρον (επι)κριτικό κείμενο για την καιροσκοπική μεταστροφή του ΔΗΣΥ στο θέμα της “εκ περιτροπής” και τες φουστανέλλες έγραψε κι ανάρτησε στο Blog του και ο Μαρίνος Κλεάνθους υπό τον τίτλο “Οι φουστανέλες του κυρίου Νίκου.” [link: http://marinoskleanthous.blogspot.com/2010/02/blog-post_27.html].
Anef_
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010
Ανάρτηση 8/2010 [σατυρική*, γρουστοφογουωchιανή** και φωτιστική***] - Οι σβηστοί ΓρουστοφοΓουochιανοί σε πορεία ενάντια στον “καθεστωτικό σκοταδισμό”.
{Σημαντικές εισαγωγικές σημειώσεις και επεξηγήσεις:
1. *σατυρική – στη λέξη “σατυρική” το “–τυ” το γράφω σκόπιμα με ύψιλον για να δείξει το σατυρικό ποιόν του “συγγραφέα” του κειμένου, έστω κι αν αυτό (το κείμενο) προσπαθεί να δρέψει και δάφνες σατιρικές [το “-τι με ιώτα εδώ] και χιουμοριστικές ...
2. ** γρουστοφογουωchιανή – δηλ. αναφέρεται στους γρουστοφογουωchιανούς ... Όπως λέμε, φέρ’ ειπείν να πούμεν(τε), αρειανή [αυτή που αναφέρεται στους Αρειανούς – τους κατοίκους του πλανήτη Άρη ή στους οπαδούς της ομάδας του Άρη Λεμεσού ή του Άρη Θεσσαλονίκης] ή αφροδισιανή [αυτή που αναφέρεται στους Αφροδισιανούς δηλ. τους κατοίκους του πλανήτη Αφροδίτη ή τους λάτρεις της Αφροδίτης, της Θεάς του Έρωτα – διάβαζε Σεξ – όπως αυτή της Μήλου ή της Πέτρας του Ρωμιού ή και της τραγουδίστριας Αφροδίτης Μάνου αλλά και των αφροδισιακών – ροφημάτων και εδεσμάτων και ποτέ των νοσημάτων. Κάτι ανάλογο έχουμε και με τους διαβόητους γρουστοφογουωchιανούς. “Τούτοι” [για να χρησιμοποιήσουν και την περιβόητη “τσιελέπεια” ατάκα] είναι οι παρεπιδημούντες [Επίτροποι, επιτρόπουλα και κολαούζοι - άλλως και "Κοπέλια"] του “W.C.”! Τζιαι για να μεν παρεξηγούμαστε [γιατί οι καλοθελητές είναι πάρα πολλοί] το W.C. πάει να πει “Watching Christofias” [το γνωστό ακατονόμαστο blog] – μην πάει ο νους ΣΑΣ κάπου αλλού!
3. *** φωτιστική – αυτή που έχει σχέση με τα Φώτα [τη γνωστή θρησκευτική γιορτή που έχουμε στες 6 του Γενάρη – πέρκι τζιαι φωτίσει επιτέλους κάποιους ο “καλός Θεούλης” Αυτών, τζιαι του Νυκτερίδα], αλλά τζιαι με τον φωτισμό γενικότερα [τα φώτα των σπιτιών, των δρόμων, των αυτοκινήτων]. Γνωστές και οι φράσεις “του άλλαξε τα φώτα” ή “άναψαν τα λαμπούδκια μου [τα λαμπάκια μου]”. Φυσικά υπάρχει και η έκφραση “ποιος στραβός εν θέλει το φως του”, αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο...
4. “καθεστωτικός σκοταδισμός” –
i. “Καθεστωτικός” είναι αυτός που έχει να κάμει με κάποιο καθεστώς δηλ. ένα πολίτευμα ή μια πολιτική κατάσταση [εξουσίας] που λίγο πολύ έχει επιβληθεί, ας πούμεν όχι με δημοκρατικές διαδικασίες. Λόγου χάριν να πούμεν(τε), το σημερινό καθεστώς διακυβέρνησης από τον Χριστόφια [και το ΑΚΕΛ και τους συνοδοιπόρους τους – όπως δείχνουν τα πράματα το ΔΗΚΟ μένει μαζί τους, τζιαι εν ννα σπάσουν τα "Κοπέλια"] που ανέλαβαν την εξουσία με ... πραξικόπημα – οι ίδιοι οι καθεστωτικοί το ονομάζουν Επανάσταση!
ii. “Σκοταδισμός” είναι η αντίδραση προς κάθε προσπάθεια για εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και σε τομείς όπως η παιδεία και ο πολιτισμός και παράλληλα η τάση να κρατηθεί ο κόσμος στην αμάθεια και την οπισθοδρόμηση. Όλ’ αυτά τα παρατηρούμε να διαπράττονται από το σημερινό Χριστοφκιανό καθεστώς και μάλιστα κόντρα στις προοδευτικές προσπάθειες πρωτοποριακών κυπρίων για ριζοσπαστικές αλλαγές στην Κυριακή κοινωνία όπως να πούμεν ο Αρχιεπίσκοπος, ο Κουλίας κι άλλοι τοιούτοι επαναστάτες ...
5. Η ιστορία, που έφτασε επιτέλους η ώρα να ΣΑΣ την αφηγηθώ [μετά απ’ αυτήν την μακροσκελέστατη εισαγωγή], βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Γι’ αυτό και τυχόν ομοιότητες με γνωστά προσώπατα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τυχαίο γεγονός ούτε και σύμπτωση}.
**************
Πριν μερικές μέρες [στις 10 του Φεβράρη] εντόπισα στο Blog των Γρουστοφογουωchιανών Επιτρόπων ένα post [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/02/blog-post_6266.html] υπό τον τίτλο “Κοινωνική Επανάσταση”. «Τούτο» αναφερόταν στη διοργάνωση από κάποια νεοφανή “Πρωτοβουλία Δημοκρατικών Πολιτών” κάποιας εκδήλωσης, [σε παγκύπρια κλίμακα] την Παρασκευή 19 του μηνός στην οποία οι πολίτες θα “κυκλοφορούν, ΟΛΗ ΜΕΡΑ με τα φώτα των αυτοκινήτων τους αναμμένα, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ” [του καθεστώτος]... Η “εκδήλωση” αυτή προβλήθηκε και διαφημίστηκε μέσα από μερικά κατοπινα post του εν λόγω blog καθώς κι από την ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα ...
Και ξημέρωσε επιτέλους η 19η του Φεβράρη ...
Εγώ καλού κακού είχα πάρει κι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά για να τα φορώ για να μεν με στραβώνουν τα εκτυφλωτικά φωτά τόσο χιλιάδων αυτοκίνητων που θα κυκλοφορούσαν στους δρόμους μέρα μεσημέρι με αναμμένα τα φώτα τους ...
Για τα εκπληκτικά αποτελέσματα αυτής της εκστρατείας των Επιτρόπων και των Ποντικών [sorry της “Πρωτοβουλίας Δημοκρατικών Πολιτών”, ήθελα να πω] και για την μαζική συμμετοχή του Λαού στην εκδήλωση, έγραψαν διθυραμβικά κείμενα οι κοι Επίτροποι στο μπλοκ τους ... Ένας πίκρης όμως αντιφρονούντας σχολιογράφος [του μπλοκιού τους], ο περιώνυμος “Σχολιογράφος με τα ράσα”, ο διαβόητος Arxiepiskopos, γνωστός και ως E.S.C [κάποιοι πιστεύουν ότι «τούτος» είναι και ο μεγάλος αμαρτωλός της blogόσφαιρας Anef_Oriwn] έγραψε έμπλεος εμπάθειας και χαιρεκακίας [σε μια προσπάθεια του να μηδενίσει και να εκφυλίσει την εκδήλωση - link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/02/19.html]: “Στις 9.20 είδα μια μοτόρα με αναμμένα φώτα στην Τιμάγια*. Ήταν ο λαχειοπώλης ο Αντζιελής.”
[* Η Τιμάγια είναι λεωφόρος στη Λάρνακα] ...
Εγιώ εν ι-ξέρω ποιος εν ο Αντζιελής ο λαχειοπώλης που την Σκάλα [Λάρνακα], όμως την Παρασκευή είδα πολλούς και διάφορους άλλους να κυκλοφορούν στην περιοχή με αναμμένα τα φώτα των οχημάτων τους [αυτοκινήτων saloon, μοτόρων, τράκτορ, φορτηγών], συμμετέχοντας ή/και στηρίζοντας έτσι (σ)την εκδήλωση των ΠΟΝΤΙΚΟ-Επιτρόπων ...
Και εξηγούμαι [θα παραθέσω παραδείγματα πως ο Λαός συμμετείχε μαζικά σ’ αυτή την εκδήλωση]:
1. Την Παρασκευή το πρωί, λίγο μετά τες 7, μετά που πήρα τον μιτσήν [τον μικρό] στο σχολείο σταμάτησα στο περίπτερο για εφημερίδες. Ως ΑΚΕΛικό αμνοερίφιο αγοράζω την “Χαραυγή” κι ως “τουρκόφιλος” και “νεοταξικό τσογλάνι” τον “Yeni-Πολίτη”. Κι επίσης κάθε Παρασκευή [ως συνοδοιπόρος και του Μιχάλη Μιχαήλ, αφού και οι δύο συγκαταλεγόμαστε στες πέντε πληγές του κυπριακού blogging - link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/12/blogger-blogging.html ] τη εβδομαδιαία “Γνώμη” ... Φυσικά ρίχνω και μια ματιά στες άλλες [κυπριακές] εφημερίδες [πλην της “Μάχης”] ... Στέκομαι ιδιαίτερα στη “Σημερινή”, για να λαθραναγνώσω στα πεταχτά τι γράφει το κουαρτέτο των “Los Campaleros” της εφημερίδας [Ιακωβίδης, Μαύρος, Κ. Αντωνίου, Μ. Δημητρίου] καθώς και στην ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα [τούτη τη φορά “εγκλημάτησα” κιόλας και την αγόρασα γιατί είχε κάποια άρθρα για τη δολοφονία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γιαννάκη Στεφανίδη που ήθελα να τα μελετήσω αργότερα]...
Προς στιγμή μου είχε διαφύγει τελείως από το μυαλό “η πορεία με τα αναμμένα φώτα” [τόση έννοια της είχα], αλλά μου τη θύμισε μια σχετική αναφορά/διαφήμιση στην τελευταία σελίδα της ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδας [συγκοινωνούντα δοχεία είναι με το W.C.]...
Βγαίνοντας λοιπόν από το περίπτερο πρόσεξα να σταθμεύουν εκεί στο δρόμο δύο αυτοκίνητα το ένα απέναντι από το άλλο [έρχονταν από αντίθετες κατευθύνσεις] με αναμμένα τα φώτα! “Γαμώτο …” είπα, “… ποιοι είν’ αυτοί που συμμετέχουν σ’ αυτήν την κωμωδία;” Και προς μεγάλη μου έκπληξη πρόσεξα ότι το ένα αυτοκίνητοι ήταν το διπλοκάμπινο του κουμπάρου του Πάμπου του Τσσιόπανου, που το οδηγούσε ο [βούλγαρος] κουνιάδος του, ο Μίτκο [που βρίσκεται στην Κύπρο και τον βοηθά στες δουλειές στη μάντρα – τα πρωινά μεταφέρει με το διπλοκάμπινο, τους κούζους με το γάλα σε σπίτια για να κάμουν οι νοικοκυρές χαλλούμια] και το άλλο [ένα φορτηγάκι] είχε τουρκοκυπριακούς αριθμούς εγγραφής κι απ’ αυτό κατέβηκαν δυο άντρες [προφανώς τουρκοκύπριοι – απ’ αυτούς που γυρίζουν τα τραχώνια και μαζεύουν παλιοσίδερα] ... Είχα μείνει άφωνος! Ένας βούλγαρος και δυο τουρκοκύπριοι είχαν τα φώτα των αυτοκινήτων τους αναμμένα και συμμετείχαν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας των Ποντικο-Επιτρόπων!!! Υπέφεραν κι αυτοί άραγε από τον “καθεστωτικό σκοταδισμό”;
[Μικρή λεπτομέρεια:
Λαλεί ο ένας τουρκοκύπριος στον Μίτκο: “Ε, πε κουμπάρος, εshέτε τζιε σεις νοδκιάν [ομίχλη] που ποδά, τζι’ άψες [άναψες] τα φώτα αυτοκίνητου σου;”
Τζι’ απαντά ο Μίτκο: “Μα, αφού εν εθώρουν τίποτε!”]
2. Φεύγοντας αργότερα για κάποια δουλειά συνάντησα έξω από το χωριό ένα ... τράκτορ να έρχεται από την απέναντι πλευρά με αναμμένα τα φώτα. Το οδηγούσε ένας Σύριος μετανάστης – εργάτης, που ήταν στη δούλεψη του Παή του Κατσελλάρη. Ο μάστρος του, είπεν του να το οδηγά ΠΑΝΤΑ με αναμμένα τα φώτα για να τον βλέπει καλλίτερα ο άλλος ο κόσμος τζιαι να προσέχει [φαίνεται εν νεν τζιαι, τζιαι τόσο καλός οδηγός]. Όμως ευκαιρίας δοθείσης, όντας κι αυτός μεγάλος πατριώτης [ο Σύριος] συμμετείχε και στην εκστρατεία με τα αναμμένα φώτα!!! Να βάλει κι αυτός το λιθαράκι του ενάντια στον σκοταδισμό ... τζιαι να γενούνε τα σκοτάδια φως!!!
3. Κατά τες 10 που πήγαινα προς την Λάρνακα, κοντά στην Ξυλοτύμπου ένα αυτοκίνητο των Ηνωμένων Εθνών ερχόταν από απέναντι με τα φώτα του αναμμένα ... Προφανώς οι επιβαίνοντες κυανόκρανοι διαμαρτύρονταν κι αυτοί για τον σκοταδισμό του καθεστώτος - άσχετως του αν αυτοί κυκλοφορούν ΠΑΝΤΑ με τα φώτα αναμμένα!
4. Αμέσως μετά συνάντησα μια ομάδα από καμιά 15ρια ποδηλάτες να έρχονται από απέναντι μου – συνήθως τέτοια εποχή έρχονται στην Κύπρο, από άλλες χώρες, ομάδες ποδηλατών για προπόνηση. Τους ποδηλάτες τους ακολουθούσε ένα μικρό αυτοκίνητο ενοικιάσεως [προφανώς για λόγους ασφάλειας] με τα φώτα του αναμμένα ... Κι αυτοί ΟΛΟΙ λοιπόν στην εκδήλωση!
5. Πιο κάτω, στο πλάι του δρόμου από τη άλλη πλευρά ήταν σταματημένο ένα αυτοκίνητο πλατφόρμα της “Οδικής Βοηθείας” με τα φώτα αναμμένα και φόρτωνε πάνω στην κάσια του ένα άλλο αυτοκίνητο [saloon], που προφανώς είχε χαλάσει. Κι αυτοί λοιπόν οι οδηγοί στο κόλπο. Μα πόση μαζικότητα αυτή η εκδήλωση;
6. Στον αυτοκινητόδρομο Αγίας Νάπας – Ριζοελιάς, ένα μεγάλο φορτηγό στην απέναντι λωρίδα αναβόσβησε τα φώτα του τζιαι έπαιξε πουρού [κόρναρε] στον οδηγό ενός άλλου φορτηγού που ερχόταν πίσω μου. Λαλείτε να γνωρίζονταν οι δυο οδηγοί και χαιρετίζονταν ή αντάλλασσαν αγωνιστικούς χαιρετισμούς ως συμμετέχοντες κι αυτοί στην εκδήλωση;
7. Έξω από την Λάρνακα [κοντά στον Ναυτικό Όμιλο], οι οδηγοί κάποιων αυτοκίνητων που έρχονταν από απέναντι αναβόσβηναν τα φώτα τους ... Προφανώς για να υπενθυμίσουν στους αναίσθητους οδηγούς [όπως ΕΜΕΝΑ – ένα καθεστωτικό “γουρούνι”] την “εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στον σκοταδισμό” ...
[Μικρή λεπτομέρεια:
Πιο κάτω 2 αστυνομικοί έκαναν έλεγχο ταχύτητας ... Είμαι συγχυσμένος. Λέτε να είναι γι’ αυτό που μας αναβόσβηναν τα φώτα οι άλλοι οδηγοί;]
8. Μέσα στην πόλη της Λάρνακας στη Λεωφόρο Γρηγόρη Αυξεντίου ένα ασθενοφόρο περνούσε με τες σειρήνες του σε λειτουργία και τα φώτα αναμμένα, ένδειξη ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν και ο οδηγός του ασθενοφόρου καθώς και οι επιβαίνοντες γιατροί, νοσοκόμες και ασθενείς!
Μετά από όλ’ αυτά ΔΕΝ θέλω ν’ ακούσω ΚΑΝΕΝΑ [ούτε Αρχιεπίσκοπο ούτε και Μητροπολίτη] να πει ότι η πρωτοποριακή αυτή εκδήλωση των ΠΟΝΤΙΚΟ-Επιτρόπων ΔΕΝ ήταν επιτυχής!!! Μόνο πικράντεροι καθεστωτικοί τα λένε αυτα!
Anef_Oriwn
Σάββατο 20/2/2010
1. *σατυρική – στη λέξη “σατυρική” το “–τυ” το γράφω σκόπιμα με ύψιλον για να δείξει το σατυρικό ποιόν του “συγγραφέα” του κειμένου, έστω κι αν αυτό (το κείμενο) προσπαθεί να δρέψει και δάφνες σατιρικές [το “-τι με ιώτα εδώ] και χιουμοριστικές ...
2. ** γρουστοφογουωchιανή – δηλ. αναφέρεται στους γρουστοφογουωchιανούς ... Όπως λέμε, φέρ’ ειπείν να πούμεν(τε), αρειανή [αυτή που αναφέρεται στους Αρειανούς – τους κατοίκους του πλανήτη Άρη ή στους οπαδούς της ομάδας του Άρη Λεμεσού ή του Άρη Θεσσαλονίκης] ή αφροδισιανή [αυτή που αναφέρεται στους Αφροδισιανούς δηλ. τους κατοίκους του πλανήτη Αφροδίτη ή τους λάτρεις της Αφροδίτης, της Θεάς του Έρωτα – διάβαζε Σεξ – όπως αυτή της Μήλου ή της Πέτρας του Ρωμιού ή και της τραγουδίστριας Αφροδίτης Μάνου αλλά και των αφροδισιακών – ροφημάτων και εδεσμάτων και ποτέ των νοσημάτων. Κάτι ανάλογο έχουμε και με τους διαβόητους γρουστοφογουωchιανούς. “Τούτοι” [για να χρησιμοποιήσουν και την περιβόητη “τσιελέπεια” ατάκα] είναι οι παρεπιδημούντες [Επίτροποι, επιτρόπουλα και κολαούζοι - άλλως και "Κοπέλια"] του “W.C.”! Τζιαι για να μεν παρεξηγούμαστε [γιατί οι καλοθελητές είναι πάρα πολλοί] το W.C. πάει να πει “Watching Christofias” [το γνωστό ακατονόμαστο blog] – μην πάει ο νους ΣΑΣ κάπου αλλού!
3. *** φωτιστική – αυτή που έχει σχέση με τα Φώτα [τη γνωστή θρησκευτική γιορτή που έχουμε στες 6 του Γενάρη – πέρκι τζιαι φωτίσει επιτέλους κάποιους ο “καλός Θεούλης” Αυτών, τζιαι του Νυκτερίδα], αλλά τζιαι με τον φωτισμό γενικότερα [τα φώτα των σπιτιών, των δρόμων, των αυτοκινήτων]. Γνωστές και οι φράσεις “του άλλαξε τα φώτα” ή “άναψαν τα λαμπούδκια μου [τα λαμπάκια μου]”. Φυσικά υπάρχει και η έκφραση “ποιος στραβός εν θέλει το φως του”, αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο...
4. “καθεστωτικός σκοταδισμός” –
i. “Καθεστωτικός” είναι αυτός που έχει να κάμει με κάποιο καθεστώς δηλ. ένα πολίτευμα ή μια πολιτική κατάσταση [εξουσίας] που λίγο πολύ έχει επιβληθεί, ας πούμεν όχι με δημοκρατικές διαδικασίες. Λόγου χάριν να πούμεν(τε), το σημερινό καθεστώς διακυβέρνησης από τον Χριστόφια [και το ΑΚΕΛ και τους συνοδοιπόρους τους – όπως δείχνουν τα πράματα το ΔΗΚΟ μένει μαζί τους, τζιαι εν ννα σπάσουν τα "Κοπέλια"] που ανέλαβαν την εξουσία με ... πραξικόπημα – οι ίδιοι οι καθεστωτικοί το ονομάζουν Επανάσταση!
ii. “Σκοταδισμός” είναι η αντίδραση προς κάθε προσπάθεια για εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και σε τομείς όπως η παιδεία και ο πολιτισμός και παράλληλα η τάση να κρατηθεί ο κόσμος στην αμάθεια και την οπισθοδρόμηση. Όλ’ αυτά τα παρατηρούμε να διαπράττονται από το σημερινό Χριστοφκιανό καθεστώς και μάλιστα κόντρα στις προοδευτικές προσπάθειες πρωτοποριακών κυπρίων για ριζοσπαστικές αλλαγές στην Κυριακή κοινωνία όπως να πούμεν ο Αρχιεπίσκοπος, ο Κουλίας κι άλλοι τοιούτοι επαναστάτες ...
5. Η ιστορία, που έφτασε επιτέλους η ώρα να ΣΑΣ την αφηγηθώ [μετά απ’ αυτήν την μακροσκελέστατη εισαγωγή], βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Γι’ αυτό και τυχόν ομοιότητες με γνωστά προσώπατα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ τυχαίο γεγονός ούτε και σύμπτωση}.
**************
Πριν μερικές μέρες [στις 10 του Φεβράρη] εντόπισα στο Blog των Γρουστοφογουωchιανών Επιτρόπων ένα post [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/02/blog-post_6266.html] υπό τον τίτλο “Κοινωνική Επανάσταση”. «Τούτο» αναφερόταν στη διοργάνωση από κάποια νεοφανή “Πρωτοβουλία Δημοκρατικών Πολιτών” κάποιας εκδήλωσης, [σε παγκύπρια κλίμακα] την Παρασκευή 19 του μηνός στην οποία οι πολίτες θα “κυκλοφορούν, ΟΛΗ ΜΕΡΑ με τα φώτα των αυτοκινήτων τους αναμμένα, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ” [του καθεστώτος]... Η “εκδήλωση” αυτή προβλήθηκε και διαφημίστηκε μέσα από μερικά κατοπινα post του εν λόγω blog καθώς κι από την ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα ...
Και ξημέρωσε επιτέλους η 19η του Φεβράρη ...
Εγώ καλού κακού είχα πάρει κι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά για να τα φορώ για να μεν με στραβώνουν τα εκτυφλωτικά φωτά τόσο χιλιάδων αυτοκίνητων που θα κυκλοφορούσαν στους δρόμους μέρα μεσημέρι με αναμμένα τα φώτα τους ...
Για τα εκπληκτικά αποτελέσματα αυτής της εκστρατείας των Επιτρόπων και των Ποντικών [sorry της “Πρωτοβουλίας Δημοκρατικών Πολιτών”, ήθελα να πω] και για την μαζική συμμετοχή του Λαού στην εκδήλωση, έγραψαν διθυραμβικά κείμενα οι κοι Επίτροποι στο μπλοκ τους ... Ένας πίκρης όμως αντιφρονούντας σχολιογράφος [του μπλοκιού τους], ο περιώνυμος “Σχολιογράφος με τα ράσα”, ο διαβόητος Arxiepiskopos, γνωστός και ως E.S.C [κάποιοι πιστεύουν ότι «τούτος» είναι και ο μεγάλος αμαρτωλός της blogόσφαιρας Anef_Oriwn] έγραψε έμπλεος εμπάθειας και χαιρεκακίας [σε μια προσπάθεια του να μηδενίσει και να εκφυλίσει την εκδήλωση - link: http://christofias-watch.blogspot.com/2010/02/19.html]: “Στις 9.20 είδα μια μοτόρα με αναμμένα φώτα στην Τιμάγια*. Ήταν ο λαχειοπώλης ο Αντζιελής.”
[* Η Τιμάγια είναι λεωφόρος στη Λάρνακα] ...
Εγιώ εν ι-ξέρω ποιος εν ο Αντζιελής ο λαχειοπώλης που την Σκάλα [Λάρνακα], όμως την Παρασκευή είδα πολλούς και διάφορους άλλους να κυκλοφορούν στην περιοχή με αναμμένα τα φώτα των οχημάτων τους [αυτοκινήτων saloon, μοτόρων, τράκτορ, φορτηγών], συμμετέχοντας ή/και στηρίζοντας έτσι (σ)την εκδήλωση των ΠΟΝΤΙΚΟ-Επιτρόπων ...
Και εξηγούμαι [θα παραθέσω παραδείγματα πως ο Λαός συμμετείχε μαζικά σ’ αυτή την εκδήλωση]:
1. Την Παρασκευή το πρωί, λίγο μετά τες 7, μετά που πήρα τον μιτσήν [τον μικρό] στο σχολείο σταμάτησα στο περίπτερο για εφημερίδες. Ως ΑΚΕΛικό αμνοερίφιο αγοράζω την “Χαραυγή” κι ως “τουρκόφιλος” και “νεοταξικό τσογλάνι” τον “Yeni-Πολίτη”. Κι επίσης κάθε Παρασκευή [ως συνοδοιπόρος και του Μιχάλη Μιχαήλ, αφού και οι δύο συγκαταλεγόμαστε στες πέντε πληγές του κυπριακού blogging - link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/12/blogger-blogging.html ] τη εβδομαδιαία “Γνώμη” ... Φυσικά ρίχνω και μια ματιά στες άλλες [κυπριακές] εφημερίδες [πλην της “Μάχης”] ... Στέκομαι ιδιαίτερα στη “Σημερινή”, για να λαθραναγνώσω στα πεταχτά τι γράφει το κουαρτέτο των “Los Campaleros” της εφημερίδας [Ιακωβίδης, Μαύρος, Κ. Αντωνίου, Μ. Δημητρίου] καθώς και στην ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα [τούτη τη φορά “εγκλημάτησα” κιόλας και την αγόρασα γιατί είχε κάποια άρθρα για τη δολοφονία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γιαννάκη Στεφανίδη που ήθελα να τα μελετήσω αργότερα]...
Προς στιγμή μου είχε διαφύγει τελείως από το μυαλό “η πορεία με τα αναμμένα φώτα” [τόση έννοια της είχα], αλλά μου τη θύμισε μια σχετική αναφορά/διαφήμιση στην τελευταία σελίδα της ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδας [συγκοινωνούντα δοχεία είναι με το W.C.]...
Βγαίνοντας λοιπόν από το περίπτερο πρόσεξα να σταθμεύουν εκεί στο δρόμο δύο αυτοκίνητα το ένα απέναντι από το άλλο [έρχονταν από αντίθετες κατευθύνσεις] με αναμμένα τα φώτα! “Γαμώτο …” είπα, “… ποιοι είν’ αυτοί που συμμετέχουν σ’ αυτήν την κωμωδία;” Και προς μεγάλη μου έκπληξη πρόσεξα ότι το ένα αυτοκίνητοι ήταν το διπλοκάμπινο του κουμπάρου του Πάμπου του Τσσιόπανου, που το οδηγούσε ο [βούλγαρος] κουνιάδος του, ο Μίτκο [που βρίσκεται στην Κύπρο και τον βοηθά στες δουλειές στη μάντρα – τα πρωινά μεταφέρει με το διπλοκάμπινο, τους κούζους με το γάλα σε σπίτια για να κάμουν οι νοικοκυρές χαλλούμια] και το άλλο [ένα φορτηγάκι] είχε τουρκοκυπριακούς αριθμούς εγγραφής κι απ’ αυτό κατέβηκαν δυο άντρες [προφανώς τουρκοκύπριοι – απ’ αυτούς που γυρίζουν τα τραχώνια και μαζεύουν παλιοσίδερα] ... Είχα μείνει άφωνος! Ένας βούλγαρος και δυο τουρκοκύπριοι είχαν τα φώτα των αυτοκινήτων τους αναμμένα και συμμετείχαν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας των Ποντικο-Επιτρόπων!!! Υπέφεραν κι αυτοί άραγε από τον “καθεστωτικό σκοταδισμό”;
[Μικρή λεπτομέρεια:
Λαλεί ο ένας τουρκοκύπριος στον Μίτκο: “Ε, πε κουμπάρος, εshέτε τζιε σεις νοδκιάν [ομίχλη] που ποδά, τζι’ άψες [άναψες] τα φώτα αυτοκίνητου σου;”
Τζι’ απαντά ο Μίτκο: “Μα, αφού εν εθώρουν τίποτε!”]
2. Φεύγοντας αργότερα για κάποια δουλειά συνάντησα έξω από το χωριό ένα ... τράκτορ να έρχεται από την απέναντι πλευρά με αναμμένα τα φώτα. Το οδηγούσε ένας Σύριος μετανάστης – εργάτης, που ήταν στη δούλεψη του Παή του Κατσελλάρη. Ο μάστρος του, είπεν του να το οδηγά ΠΑΝΤΑ με αναμμένα τα φώτα για να τον βλέπει καλλίτερα ο άλλος ο κόσμος τζιαι να προσέχει [φαίνεται εν νεν τζιαι, τζιαι τόσο καλός οδηγός]. Όμως ευκαιρίας δοθείσης, όντας κι αυτός μεγάλος πατριώτης [ο Σύριος] συμμετείχε και στην εκστρατεία με τα αναμμένα φώτα!!! Να βάλει κι αυτός το λιθαράκι του ενάντια στον σκοταδισμό ... τζιαι να γενούνε τα σκοτάδια φως!!!
3. Κατά τες 10 που πήγαινα προς την Λάρνακα, κοντά στην Ξυλοτύμπου ένα αυτοκίνητο των Ηνωμένων Εθνών ερχόταν από απέναντι με τα φώτα του αναμμένα ... Προφανώς οι επιβαίνοντες κυανόκρανοι διαμαρτύρονταν κι αυτοί για τον σκοταδισμό του καθεστώτος - άσχετως του αν αυτοί κυκλοφορούν ΠΑΝΤΑ με τα φώτα αναμμένα!
4. Αμέσως μετά συνάντησα μια ομάδα από καμιά 15ρια ποδηλάτες να έρχονται από απέναντι μου – συνήθως τέτοια εποχή έρχονται στην Κύπρο, από άλλες χώρες, ομάδες ποδηλατών για προπόνηση. Τους ποδηλάτες τους ακολουθούσε ένα μικρό αυτοκίνητο ενοικιάσεως [προφανώς για λόγους ασφάλειας] με τα φώτα του αναμμένα ... Κι αυτοί ΟΛΟΙ λοιπόν στην εκδήλωση!
5. Πιο κάτω, στο πλάι του δρόμου από τη άλλη πλευρά ήταν σταματημένο ένα αυτοκίνητο πλατφόρμα της “Οδικής Βοηθείας” με τα φώτα αναμμένα και φόρτωνε πάνω στην κάσια του ένα άλλο αυτοκίνητο [saloon], που προφανώς είχε χαλάσει. Κι αυτοί λοιπόν οι οδηγοί στο κόλπο. Μα πόση μαζικότητα αυτή η εκδήλωση;
6. Στον αυτοκινητόδρομο Αγίας Νάπας – Ριζοελιάς, ένα μεγάλο φορτηγό στην απέναντι λωρίδα αναβόσβησε τα φώτα του τζιαι έπαιξε πουρού [κόρναρε] στον οδηγό ενός άλλου φορτηγού που ερχόταν πίσω μου. Λαλείτε να γνωρίζονταν οι δυο οδηγοί και χαιρετίζονταν ή αντάλλασσαν αγωνιστικούς χαιρετισμούς ως συμμετέχοντες κι αυτοί στην εκδήλωση;
7. Έξω από την Λάρνακα [κοντά στον Ναυτικό Όμιλο], οι οδηγοί κάποιων αυτοκίνητων που έρχονταν από απέναντι αναβόσβηναν τα φώτα τους ... Προφανώς για να υπενθυμίσουν στους αναίσθητους οδηγούς [όπως ΕΜΕΝΑ – ένα καθεστωτικό “γουρούνι”] την “εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στον σκοταδισμό” ...
[Μικρή λεπτομέρεια:
Πιο κάτω 2 αστυνομικοί έκαναν έλεγχο ταχύτητας ... Είμαι συγχυσμένος. Λέτε να είναι γι’ αυτό που μας αναβόσβηναν τα φώτα οι άλλοι οδηγοί;]
8. Μέσα στην πόλη της Λάρνακας στη Λεωφόρο Γρηγόρη Αυξεντίου ένα ασθενοφόρο περνούσε με τες σειρήνες του σε λειτουργία και τα φώτα αναμμένα, ένδειξη ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν και ο οδηγός του ασθενοφόρου καθώς και οι επιβαίνοντες γιατροί, νοσοκόμες και ασθενείς!
Μετά από όλ’ αυτά ΔΕΝ θέλω ν’ ακούσω ΚΑΝΕΝΑ [ούτε Αρχιεπίσκοπο ούτε και Μητροπολίτη] να πει ότι η πρωτοποριακή αυτή εκδήλωση των ΠΟΝΤΙΚΟ-Επιτρόπων ΔΕΝ ήταν επιτυχής!!! Μόνο πικράντεροι καθεστωτικοί τα λένε αυτα!
Anef_Oriwn
Σάββατο 20/2/2010
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Ανάρτηση 7/2010 [κυπριακή, πολιτική, οικονομική και αναδημοσιευμένη] – Ένα άρθρο του Σωτήρη Κάττου με εισηγήσεις για το κυπριακό και την οικονομία.
{Βαρκούμαι – που λαλεί τζι’ η αγαπητή Rose ... Γι’ αυτό και δεν θα γράψω τίποτα [όπως αρχικά σκεφτόμουν] για την αποχώρηση της ΕΔΕΚ από την Κυβέρνηση [που εκτός από του να έχει – η ΕΔΕΚ - 2 Υπουργούς στην Κυβέρνηση – ο ένας ομολογουμένως πολύ πετυχημένος – και ν’ αρπάξει τζιαι κάμποσες Προεδρίες στου Ημικρατικούς – ελέω μάλιστα και του κακοφανίσματος, τότε, του ΔΗΚΟ – δεν αντιλήφτηκα ΠΟΤΕ να λειτουργούσε ως συμπολίτευση], ούτε και για την αυριανή συνάντηση του Προέδρου με τον Κάρογιαν και τα πιθανά σενάρια για το μέλλον του ΔΗΚΟ στην Κυβέρνηση, τζι’ αν θα βκει μαύρος ή άσπρος καπνός από την Καπέλα Σιστίνα* του ΔΗΚΟ ...
Θα προτιμούσα να γράψω για τες Σήκωσες τζιαι πως τα περάσαμεν εψές [αλλά τζιαι σήμερα] ... Που στο τέλος της διασκεδασης [στο χωρκόν], τζι’ αφού ήπιαμεν τζιαι καμπόσην ζιβανίαν, 3-4 άτομα ετυληχτήκαμεν πο ‘ναν σεντόνι, εβάλαμεν τζιαι που μιαν μάσκα, τζιαι που μιαν περούκκαν, τζιαι εγύρισαμεν κάποια συγγενικά τζιαι φιλικά σπίτια [όπως εκάμναν οι πρωτινοί] βάζοντας τους εκεί διασκεδάζοντες σε σκέψεις για το ποιοι ήμασταν ... Αλλά καθώς ΔΕΝ έχω χρόνο για όλ’ αυτά και για τυχόν άλλα, θα περιοριστώ σε αναδημοσίευση ενός άρθρου από τον χτεσινό [κυριακάτικο] “Πολίτη” του κοινωνιολόγου Σωτήρη Κάττου. Ο αρθρογράφος μέσα από μια καλοπροαίρετη και εποικοδομητική κριτική προς τον Πρόεδρο και την Κυβέρνηση του [κι όχι ισοπεδωτική και μηδενιστική όπως κάμουν πολλοί άλλοι “συμπαθούντες” τζι’ αντιπαθούντες, οχτροί τζιαι φίλοι] κάμνει τζιαι συγκεκριμένες εισηγήσεις για βελτίωση της κατάστασης κυρίως πάνω στο κυπριακό και τα οικονομικά. Με κάποιες από τες προτάσεις του συμφωνώ και με κάποιες όχι, αλλά ΔΕΝ είναι τούτο η ουσία. Το άρθρο του Σωτ. Κάττου το αναρτώ βασικά ως κίνητρο και τροφή για συζήτηση – κι όχι για πικκαρίσματα και εκδήλωση εμπαθειών. Σχόλια – ως Ιστολόγος - για την ώρα ΔΕΝ θα κάμω, μια και ο χρόνος μου είναι λειψός} ...
[*Η Καπέλα Σιστίνα είναι ο χώρος στο Βατικανό, όπου τελούνται θρησκευτικές διοικητικές δραστηριότητες, και κυρίως το Ιερό Κονκλάβιο - συνέδριο καρδιναλίων – το οποίο εκλέγει και τον νέο Πάπα. Ο μαύρος καπνός σημαίνει ότι η διαδικασία εκλογής δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ ο λευκός ότι έχει εκλεγεί ο νέος Πάπας].
***************
"Η Kυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση"
[του Σωτήρη Κάττου – “Πολίτης” 14/02/2010, σελ. 12, link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=929235&-V=articles].
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]
“Η στήλη παλαιότερα είχε αρθρογραφήσει για την επικοινωνιακή αδυναμία της Κυβέρνησης. Στην παρούσα συγκυρία φαίνεται πλέον ότι η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια όχι μόνο έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά μπαίνει επικίνδυνα σε τροχιά ελεύθερης πτώσης τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομική, εσωτερική διαχείριση των πραγμάτων. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό αναδεικνύει μια ατολμία στο να στηρίξει δυναμικά τις προσπάθειες που καταβάλλει για εξεύρεση βιώσιμης λύσης. Προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε δύο βάρκες, τη μια του απορριπτισμού και την άλλη του πολιτικού ρεαλισμού. Μια τέτοια πολιτική θα οδηγήσει όχι μόνο στην πολιτική αυτοχειρία του Προέδρου αλλά και στην προοπτική του νησιού. Ο Πρόεδρος θα πρέπει να απευθυνθεί με επικοινωνιακή αμεσότητα στην κοινωνική βάση και να πάρει ξεκάθαρες θέσεις. Η επιμονή σε ένα ατέρμον πολιτικό κολάκεμα είναι αδιέξοδη, επικίνδυνη και καταστροφική.
Από την άλλη, σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων καθότι αφήνεται πλέον ελεύθερα ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, που ενώ δεν λέει τίποτα και στις πλείστες των περιπτώσεων τα επιχειρήματά του δεν έχουν συνοχή, να κερδίζει τις εντυπώσεις και να διαμορφώνει κοινή γνώμη. Το χειρότερο από όλα αυτά η λαϊκιστική του φρασεολογία δεν αγγίζει καθόλου τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας, δηλαδή την αναπτυξιακή προοπτική της νήσου με ταυτόχρονο δημοσιονομικό νοικοκύρεμα. Το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει άμεσα αφού εξασφαλίσει τη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας να κινηθεί με αποφασιστικότητα. Θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εισαγωγής κριτηρίων για συντάξεις και επιδόματα. Ας εξετάσει προς τούτο, στο βαθμό που εφαρμόζεται, το μοντέλο της Αυστραλίας όπου οι πλούσιοι δεν δικαιούνται σύνταξη κι επιδόματα, ενώ για να διεκδικήσει κανείς οποιοδήποτε επίδομα ή βοήθημα θα πρέπει να καταβάλει λεπτομερή κατάσταση εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων. Δηλαδή, η Κυβέρνηση να εξετάσει το ενδεχόμενο εισαγωγής της αρχής «income and assets test principle». Κατάργηση όλων των επιδομάτων των πολυτέκνων. Να εξαιρούνται μόνο τα χαμηλά και υπό κάποιες προϋποθέσεις τα μεσαία στρώματα. Το πόσα παιδιά έχει κάποιος εμπίπτει στα πλαίσια της προσωπικής επιλογής κι όχι της θεσμικής υποχρέωσης. 'Αρα η πολιτεία δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι στις πολύτεκνες οικογένειες. Τα περί δημογραφικού ελλείμματος επιχειρήματα στερούνται κάθε λογικής βάσης.
Επομένως, μέσα από την κατάργηση των συντάξεων και των επιδομάτων των πλουσίων και των παιδιών τους εξασφαλίζονται πόροι για τη χρηματοδότηση των χαμηλών συντάξεων.
Ο κ. Νεοφύτου, που τόσο κόπτεται για την αδυναμία της Κυβέρνησης να αναλάβει πρωτοβουλίες, δεν την παροτρύνει να λάβει μέτρα για την εγκληματική φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, εισφοροαποφυγή και ανασφάλιστη εργασία.
Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναβάλει όλες τις δαπάνες που αφορούν έργα βιτρίνας (όπως π.χ. το κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το Μέγαρο Μουσικής) καθώς κι έργα τοπικού χαρακτήρα αστρονομικού κόστους όπως ο δρόμος Πάφου-Πόλης. Ο περιορισμός των δαπανών χωρίς τη βελτίωση της φοροεισπρακτικής δυνατότητας του κράτους θα οδηγήσει σε έναν παρατεταμένο φαύλο κύκλο οικονομικής ύφεσης.
Μόλις πρόσφατα ο διακεκριμένος Αμερικανός οικονομολόγος Joseph Stinglitz, αναφερόμενος στο ιρλανδικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης, το χαρακτήρισε ως απόλυτα καταστροφικό.
Θα πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επαναξιολογήσει τη θέση του για την ύπαρξη καζίνο στην Κυπριακή Δημοκρατία καθότι η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα έχει ακυρώσει οποιαδήποτε επιχειρήματα περί του αντιθέτου.
Η ανάπτυξη ενός καζίνο δημόσιου χαρακτήρα με τη συμμετοχή του κράτους και ξένα κεφάλαια χωρίς ιδιωτική, κυπριακή συμμετοχή στο τρίγωνο Λευκωσίας-Λεμεσού-Λάρνακας με ξενοδοχειακές διευκολύνσεις, εστιατόρια και ψυχαγωγική δραστηριότητα όχι μόνο θα βελτίωνε σημαντικά τα δημόσια έσοδα αλλά ταυτόχρονα θα περιόριζε και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή του παράνομου στοιχήματος. Θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά και θα τόνωνε την ανάπτυξη του νησιού.
Επιβάλλεται να εξεταστεί το ενδεχόμενο της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης η οποία είναι πολύ περιορισμένη καθώς επίσης επέκταση ή εισαγωγή ειδικού φόρου πολυτελείας. Να επαναξιολογηθεί ο φόρος των πολυτελών αυτοκινήτων.
Να εξεταστεί επιστημονικά η ενιαία πολυκεντρική ανάπτυξη όλης της επικράτειας της νήσου. Να εξεταστεί το ενδεχόμενο της εφαρμογής της ενιαίας πολεοδομικής ζώνης. Οι κοινωνικές κλίμακες επιτρέπουν την οριζόντια και όχι την κάθετη ανάπτυξη. Ο υπουργός Εσωτερικών να εξετάσει το όλο θέμα πιο προσεκτικά. Μια οριζόντια πολεοδομική και χωροταξική ανάπτυξη θα απελευθερώσει μεγάλες εκτάσεις γης και θα δημιουργήσει ανταγωνιστικές συνθήκες στην ανάπτυξη της γης προς όφελος των καταναλωτών. Η προσφορά της οικονομικής δραστηριότητας από ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι άνευ προηγουμένου. Το κεφάλαιο ανάπτυξης γης κι ένα λόμπι αρχιτεκτόνων που είναι συνδεδεμένο με τα συμφέροντά τους επιμένει στην κάθετη ανάπτυξη διότι εξασφαλίζεται έτσι ο περιορισμός της πρόσθετης προσφοράς γης και άρα η κερδοσκοπική του ασυδοσία. Φανταστείτε την κυπριακή πολιτεία χωροταξικά ως μια μεγαλούπολη.
Στον δημόσιο τομέα ικανά άτομα με προσόντα παραμένουν καθηλωμένα περιορίζοντας έτσι την αποτελεσματικότητά του γιατί ουσιαστικά ο διοικητικός προσανατολισμός της δημόσιας διοίκησης κάπου στρεβλώνεται με το μη εναλλάξιμο των τμηματαρχών που αναπτύσσουν μικρο-συστήματα καθεστωτισμού και διαφθοράς. Δεν νοείται οι γενικοί διευθυντές να υπόκεινται στην εναλλαξιμότητα ενώ οι υφιστάμενοί τους όχι. Ο θεσμός αυτός θα πρέπει να διευρυνθεί.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε συνεργασία με τους υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών τόσο σε επίπεδο τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας, σχεδιασμού κι επικοινωνίας θα πρέπει να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλία για ρηξικέλευθες πολιτικές. 'Αλλως η ελεύθερη πτώση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταγράψει τον Δημήτρη Χριστόφια ως τον Πρόεδρο που οδήγησε το νησί σε οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα. Κάτι βέβαια που προφανώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά καταφέρνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι να το περνούν επικοινωνιακά στην κοινωνική βάση.
Αν δεν λάβει μέτρα όχι μόνο θα αδικήσει κατάφωρα τον εαυτό του, αλλά το αρνητικό πολιτικό στίγμα που θα επιφέρει στην Αριστερά θα την κατατρέχει ως ιστορικό βαρίδι με τις ανάλογες πολιτικές συνέπειες για την ίδια στο μέλλον.”
Anef_Oriwn
Δευτέρα [της Καθαρής] 15/2/2010
Θα προτιμούσα να γράψω για τες Σήκωσες τζιαι πως τα περάσαμεν εψές [αλλά τζιαι σήμερα] ... Που στο τέλος της διασκεδασης [στο χωρκόν], τζι’ αφού ήπιαμεν τζιαι καμπόσην ζιβανίαν, 3-4 άτομα ετυληχτήκαμεν πο ‘ναν σεντόνι, εβάλαμεν τζιαι που μιαν μάσκα, τζιαι που μιαν περούκκαν, τζιαι εγύρισαμεν κάποια συγγενικά τζιαι φιλικά σπίτια [όπως εκάμναν οι πρωτινοί] βάζοντας τους εκεί διασκεδάζοντες σε σκέψεις για το ποιοι ήμασταν ... Αλλά καθώς ΔΕΝ έχω χρόνο για όλ’ αυτά και για τυχόν άλλα, θα περιοριστώ σε αναδημοσίευση ενός άρθρου από τον χτεσινό [κυριακάτικο] “Πολίτη” του κοινωνιολόγου Σωτήρη Κάττου. Ο αρθρογράφος μέσα από μια καλοπροαίρετη και εποικοδομητική κριτική προς τον Πρόεδρο και την Κυβέρνηση του [κι όχι ισοπεδωτική και μηδενιστική όπως κάμουν πολλοί άλλοι “συμπαθούντες” τζι’ αντιπαθούντες, οχτροί τζιαι φίλοι] κάμνει τζιαι συγκεκριμένες εισηγήσεις για βελτίωση της κατάστασης κυρίως πάνω στο κυπριακό και τα οικονομικά. Με κάποιες από τες προτάσεις του συμφωνώ και με κάποιες όχι, αλλά ΔΕΝ είναι τούτο η ουσία. Το άρθρο του Σωτ. Κάττου το αναρτώ βασικά ως κίνητρο και τροφή για συζήτηση – κι όχι για πικκαρίσματα και εκδήλωση εμπαθειών. Σχόλια – ως Ιστολόγος - για την ώρα ΔΕΝ θα κάμω, μια και ο χρόνος μου είναι λειψός} ...
[*Η Καπέλα Σιστίνα είναι ο χώρος στο Βατικανό, όπου τελούνται θρησκευτικές διοικητικές δραστηριότητες, και κυρίως το Ιερό Κονκλάβιο - συνέδριο καρδιναλίων – το οποίο εκλέγει και τον νέο Πάπα. Ο μαύρος καπνός σημαίνει ότι η διαδικασία εκλογής δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ ο λευκός ότι έχει εκλεγεί ο νέος Πάπας].
***************
"Η Kυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση"
[του Σωτήρη Κάττου – “Πολίτης” 14/02/2010, σελ. 12, link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=929235&-V=articles].
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]
“Η στήλη παλαιότερα είχε αρθρογραφήσει για την επικοινωνιακή αδυναμία της Κυβέρνησης. Στην παρούσα συγκυρία φαίνεται πλέον ότι η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια όχι μόνο έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά μπαίνει επικίνδυνα σε τροχιά ελεύθερης πτώσης τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομική, εσωτερική διαχείριση των πραγμάτων. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό αναδεικνύει μια ατολμία στο να στηρίξει δυναμικά τις προσπάθειες που καταβάλλει για εξεύρεση βιώσιμης λύσης. Προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε δύο βάρκες, τη μια του απορριπτισμού και την άλλη του πολιτικού ρεαλισμού. Μια τέτοια πολιτική θα οδηγήσει όχι μόνο στην πολιτική αυτοχειρία του Προέδρου αλλά και στην προοπτική του νησιού. Ο Πρόεδρος θα πρέπει να απευθυνθεί με επικοινωνιακή αμεσότητα στην κοινωνική βάση και να πάρει ξεκάθαρες θέσεις. Η επιμονή σε ένα ατέρμον πολιτικό κολάκεμα είναι αδιέξοδη, επικίνδυνη και καταστροφική.
Από την άλλη, σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων καθότι αφήνεται πλέον ελεύθερα ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, που ενώ δεν λέει τίποτα και στις πλείστες των περιπτώσεων τα επιχειρήματά του δεν έχουν συνοχή, να κερδίζει τις εντυπώσεις και να διαμορφώνει κοινή γνώμη. Το χειρότερο από όλα αυτά η λαϊκιστική του φρασεολογία δεν αγγίζει καθόλου τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας, δηλαδή την αναπτυξιακή προοπτική της νήσου με ταυτόχρονο δημοσιονομικό νοικοκύρεμα. Το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει άμεσα αφού εξασφαλίσει τη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας να κινηθεί με αποφασιστικότητα. Θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εισαγωγής κριτηρίων για συντάξεις και επιδόματα. Ας εξετάσει προς τούτο, στο βαθμό που εφαρμόζεται, το μοντέλο της Αυστραλίας όπου οι πλούσιοι δεν δικαιούνται σύνταξη κι επιδόματα, ενώ για να διεκδικήσει κανείς οποιοδήποτε επίδομα ή βοήθημα θα πρέπει να καταβάλει λεπτομερή κατάσταση εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων. Δηλαδή, η Κυβέρνηση να εξετάσει το ενδεχόμενο εισαγωγής της αρχής «income and assets test principle». Κατάργηση όλων των επιδομάτων των πολυτέκνων. Να εξαιρούνται μόνο τα χαμηλά και υπό κάποιες προϋποθέσεις τα μεσαία στρώματα. Το πόσα παιδιά έχει κάποιος εμπίπτει στα πλαίσια της προσωπικής επιλογής κι όχι της θεσμικής υποχρέωσης. 'Αρα η πολιτεία δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντι στις πολύτεκνες οικογένειες. Τα περί δημογραφικού ελλείμματος επιχειρήματα στερούνται κάθε λογικής βάσης.
Επομένως, μέσα από την κατάργηση των συντάξεων και των επιδομάτων των πλουσίων και των παιδιών τους εξασφαλίζονται πόροι για τη χρηματοδότηση των χαμηλών συντάξεων.
Ο κ. Νεοφύτου, που τόσο κόπτεται για την αδυναμία της Κυβέρνησης να αναλάβει πρωτοβουλίες, δεν την παροτρύνει να λάβει μέτρα για την εγκληματική φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, εισφοροαποφυγή και ανασφάλιστη εργασία.
Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναβάλει όλες τις δαπάνες που αφορούν έργα βιτρίνας (όπως π.χ. το κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το Μέγαρο Μουσικής) καθώς κι έργα τοπικού χαρακτήρα αστρονομικού κόστους όπως ο δρόμος Πάφου-Πόλης. Ο περιορισμός των δαπανών χωρίς τη βελτίωση της φοροεισπρακτικής δυνατότητας του κράτους θα οδηγήσει σε έναν παρατεταμένο φαύλο κύκλο οικονομικής ύφεσης.
Μόλις πρόσφατα ο διακεκριμένος Αμερικανός οικονομολόγος Joseph Stinglitz, αναφερόμενος στο ιρλανδικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης, το χαρακτήρισε ως απόλυτα καταστροφικό.
Θα πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επαναξιολογήσει τη θέση του για την ύπαρξη καζίνο στην Κυπριακή Δημοκρατία καθότι η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα έχει ακυρώσει οποιαδήποτε επιχειρήματα περί του αντιθέτου.
Η ανάπτυξη ενός καζίνο δημόσιου χαρακτήρα με τη συμμετοχή του κράτους και ξένα κεφάλαια χωρίς ιδιωτική, κυπριακή συμμετοχή στο τρίγωνο Λευκωσίας-Λεμεσού-Λάρνακας με ξενοδοχειακές διευκολύνσεις, εστιατόρια και ψυχαγωγική δραστηριότητα όχι μόνο θα βελτίωνε σημαντικά τα δημόσια έσοδα αλλά ταυτόχρονα θα περιόριζε και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή του παράνομου στοιχήματος. Θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά και θα τόνωνε την ανάπτυξη του νησιού.
Επιβάλλεται να εξεταστεί το ενδεχόμενο της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης η οποία είναι πολύ περιορισμένη καθώς επίσης επέκταση ή εισαγωγή ειδικού φόρου πολυτελείας. Να επαναξιολογηθεί ο φόρος των πολυτελών αυτοκινήτων.
Να εξεταστεί επιστημονικά η ενιαία πολυκεντρική ανάπτυξη όλης της επικράτειας της νήσου. Να εξεταστεί το ενδεχόμενο της εφαρμογής της ενιαίας πολεοδομικής ζώνης. Οι κοινωνικές κλίμακες επιτρέπουν την οριζόντια και όχι την κάθετη ανάπτυξη. Ο υπουργός Εσωτερικών να εξετάσει το όλο θέμα πιο προσεκτικά. Μια οριζόντια πολεοδομική και χωροταξική ανάπτυξη θα απελευθερώσει μεγάλες εκτάσεις γης και θα δημιουργήσει ανταγωνιστικές συνθήκες στην ανάπτυξη της γης προς όφελος των καταναλωτών. Η προσφορά της οικονομικής δραστηριότητας από ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι άνευ προηγουμένου. Το κεφάλαιο ανάπτυξης γης κι ένα λόμπι αρχιτεκτόνων που είναι συνδεδεμένο με τα συμφέροντά τους επιμένει στην κάθετη ανάπτυξη διότι εξασφαλίζεται έτσι ο περιορισμός της πρόσθετης προσφοράς γης και άρα η κερδοσκοπική του ασυδοσία. Φανταστείτε την κυπριακή πολιτεία χωροταξικά ως μια μεγαλούπολη.
Στον δημόσιο τομέα ικανά άτομα με προσόντα παραμένουν καθηλωμένα περιορίζοντας έτσι την αποτελεσματικότητά του γιατί ουσιαστικά ο διοικητικός προσανατολισμός της δημόσιας διοίκησης κάπου στρεβλώνεται με το μη εναλλάξιμο των τμηματαρχών που αναπτύσσουν μικρο-συστήματα καθεστωτισμού και διαφθοράς. Δεν νοείται οι γενικοί διευθυντές να υπόκεινται στην εναλλαξιμότητα ενώ οι υφιστάμενοί τους όχι. Ο θεσμός αυτός θα πρέπει να διευρυνθεί.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε συνεργασία με τους υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών τόσο σε επίπεδο τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας, σχεδιασμού κι επικοινωνίας θα πρέπει να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλία για ρηξικέλευθες πολιτικές. 'Αλλως η ελεύθερη πτώση θα είναι αναπόφευκτη και θα καταγράψει τον Δημήτρη Χριστόφια ως τον Πρόεδρο που οδήγησε το νησί σε οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα. Κάτι βέβαια που προφανώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά καταφέρνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι να το περνούν επικοινωνιακά στην κοινωνική βάση.
Αν δεν λάβει μέτρα όχι μόνο θα αδικήσει κατάφωρα τον εαυτό του, αλλά το αρνητικό πολιτικό στίγμα που θα επιφέρει στην Αριστερά θα την κατατρέχει ως ιστορικό βαρίδι με τις ανάλογες πολιτικές συνέπειες για την ίδια στο μέλλον.”
Anef_Oriwn
Δευτέρα [της Καθαρής] 15/2/2010
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010
Ανάρτηση 6/2010 [κυπριακή, ανατολίτικη, του παζαρκού και μικελλίδεια] – Έναν άρθρο του Γιάγκου Μικελλίδη για τα ανατολίτικα παζάρια στα κατεχόμενα...
{Ξεκινώ το κείμενο μου αυτό με μιαν ... απλήρωτη διαφήμιση}...
Ο γνωστός ψυχίατρος [μακριά από ΕΜΑΣ] και κοινωνικοπολιτικός και ψυχογραφικός αναλυτής [επί παντός επιστητού αναφορικά με τα κυπριακά ψυχο-κοινωνικοπολιτικά δρώμενα] Γιάγκος Μικελλίδης εδώ και χρόνια αρθρογραφεί πάνω σε μόνιμη βάση στον κυριακάτικο “Πολίτη”. Διατηρεί τη στήλη “De Profundis”, όπου συνήθως μ’ ένα έντονα ακραίο, μηδενιστικό αλλά και γραφικό τρόπο [αλλά και με ύφος χιλίων καρδιολόγων και 500 καρδιναλίων], γράφει και ξιφουλκεί [με ιδιαίτερο πάθος] κατα των οικονομικών, πολιτικών, κομματικών και εκκλησιαστικών κατεστημένων [όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται] της Κύπρου. Θεωρεί, ας πούμεν, ότι ΟΛΟΙ οι πολιτικοί [από την Αριστερά μέχρι και τη Δεξιά], είναι διεφθαρμένοι και λαδώνονται [δηλ. τα παίρνουν και τα τρωνε], ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ υπάρχει σωστό, για όρθιο σ’ αυτό τον έρμο τον τόπο ... [Λέτε να χρήζουμε όλοι ψυχιατρικής κούρας; - Μάλλον ξούρας, μου φαίνεται!]. Τα έχει έντονα με τον Μακάριο, [ίσως λόγω παιδικών τραυμάτων] και τα βάζει με ιδιαίτερο πάθος με τη Δεξιά γενικότερα και τη Γιωρκατζιήτικη συνοπαρτζιά ειδικότερα, αλλά ΔΕΝ χαρίζεται ΟΥΤΕ τζιαι στην Αριστερά και δη στην παλιά ΑΚΕΛική ηγεσία.
Τα γραφόμενα του Μικελλίδη τα παρακολουθώ τακτικά εδώ και χρόνια – κάποτε τον διαβάζω εξ ολοκλήρου, άλλες φορές τον μισοδιαβάζω και ενίοτε και καθόλου! Οφείλω μάλιστα να πω ότι πάνω σε κάποια ζητήματα [συνήθως κοινωνικού περιεχομένου], συμφωνώ μαζί ΤΟΥ, στο τέλος όμως τα χαλά όταν αρχίσει να ανακατώνεις τις κουβέντες του και τους πολιτικούς [βγάζοντας ίσως έτσι προς τα έξω τα απωθημένα και τις έμμονες του ... Σίγουρα θα έχει κι αυτός την ανάγκη να τα πει σε κάποιον!]
{Ένα εξαιρετικό κείμενο έγραψε - ο Μικελλίδης – το καλοκαίρι με αφορμή την λεγόμενη φυγοστρατία, που στην ουσία είναι η επιβεβλημένη απαλλαγή των νέων με ψυχολογικά προβλήματα από τον στρατό. Θα το βρείτε στο blog του Αντιφωνητή στο link: http://antiphonist.blogspot.com/2009/08/blog-post_12.html
Επίσης να αναφέρω ότι πολλά από τα πιο παλιά άρθρα του τα έχει εκδώσει και σε βιβλία}.
Θα ήθελα ακόμα να σημειώσω ότι παλαιότερα ο Μικελλίδης ήταν υπέρμαχος και ένθερμος θιασώτης της επαναπροσέγγισης και της σύστασης ενός κοινού [ομόσπονδου] κράτους με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Τους τελευταίους μήνες όμως παρατηρώ [μέσα από την ορθογραφία του στον “Πολίτη”], να έχει κάμει στροφή 180 μοιρών και φαίνεται να προτιμά πλέον τη διχοτόμηση. Μιλά απαξιωτικά για τόση τουρκοκυπρίους, κάτι που ΔΕΝ έκανε προηγουμένως ... Τότε μάλιστα έδειχνε να απολαμβάνει και τες εξορμήσεις και επισκέψεις του στη βόρεια [κατεχόμενη] Κύπρο. Λέτε να τον έχει καταβάλει [κι αυτόν] κανένα σύνδρομο απαισιοδοξίας [και εθν9ικιστικού παροξυσμού] και να χρειάζεται ψυχολογική στήριξη;
Στον “Πολίτη” της Κυριακής 10 του Γενάρη υπήρχε ένα πολύ ωραίο κείμενο του [ανθρωπογεωγραφικό και με λαογραφική και πολιτισμική υφή], γραμμένο φαίνεται σε στιγμές ηρεμίας και ευφορίας … Στο κείμενο του ο Μικελλίδης περιγράφει τα “ανατολίτικου” στυλ παζάρια [αγορές] που υπάρχουν και λειτουργούν σε κάποια μέρη στα κατεχόμενα [και τα οποία έχει να επισκεφτεί] καθώς και τους ανθρώπους που συχνάζουν εκεί, είτε ως πραματευτές είτε ως πελάτες [συνήθως τούτοι είναι ανατολίτες έποικοι] ... Ίσως σκοπός του να ήταν η ανάδειξη του ασυμβίβαστου [όπως ο ίδιος πλέον το θεωρεί] της επανένωσης ΜΑΣ [δηλ. Ημών των ελληνοκυπρίων] με τους “γύφτους” [ή τους “κουρούπεττους” – όπως τους είπε κάπου τζι’ ο παρέας ο Kyproleon], τους εποίκους [αν και κατα βάθος υποβάλλει ότι τούτο ΔΕΝ είναι εφικτό ούτε και με τους τουρκοκύπριους]!
Όμως το [υπό αναφορά μικελλίδειον] κείμενο έχει [όπως ανάφερα ήδη και πιο πάνω] και μια λαογραφική και ανθρωπογεωγραφική χροιά ... Τούτο μου θύμισε μάλιστα μια δική μου περσινή επίσκεψη [αυγουστιάτικη] στην Καρπασία και πιο συγκεκριμένα στο Ριζοκάρπασο [όπου είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να δοκιμάσουμε και το καρπασίτικο οφτό της τερατσιάς [χαρουπιάς]. Η περιδιάβαση στο χωριό και στην γύρω περιοχή [(ψευδο)κολυμπήσαμε και στην πανέμορφη αμμώδη παραλία κάτω από τον Απόστολο Αντρέα] και οι εικόνες και θεάσεις που αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου [όπως, ας πούμεν, τα κακοντυμένα παιδιά ή οι γυναίκες με τα σαλβάρια και τα κακοσυντηρημένα σπίτια] μου θύμισαν τη δεκαετία του '60 [κάτι για το οποίο κάμνει μνεία κι ο Μικελλίδης στο δικό του κείμενο, όταν λέει ότι “… πουλιούνται και τρώγονται προϊόντα τα οποία τρωγόντουσαν απ’ εδώ πριν τριάντα χρόνια …”!
Παραθέτω λοιπόν πιο κάτω το κείμενο του Μικελλίδη ...
"ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΝΑΤΟΛΩΝ"
[του Γιάγκου Μικελλίδη, εφημ. “Πολίτης” - 03/01/2010, σελ. 9 – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=920280&-V=archivearticles&-p]
“Στα κατεχόμενα γίνονται τρεις λαϊκές αγορές: μια στου Μόρφου, μια στο Βαρώσι και μια κάπου αλλού, δεν θυμάμαι πού. Αυτές τις λαϊκές αγορές τις νέμονται τσιγγάνοι. Δεν ξέρω αν είναι τσιγγάνοι ή Αλουήτες, δηλαδή Τούρκοι της Συρίας. Υπάρχουν πάρα πολλοί Τούρκοι της Συρίας στα κατεχόμενα. Έρχονται συνήθως από την Αλεξαντρέττα. Δεν ξέρω αν έχουν μόνιμη κατοικία ή ζουν μεταναστευτικά από πανήγυρη σε πανήγυρη. Πωλούν κυρίως προϊόντα από την Τουρκία, φρούτα, ωραία φρούτα, μεγάλα αχλάδια, μεγάλα κυδώνια, ωραία μήλα. Με αυτούς ενώνονται έποικοι πωλητές τοπικών προϊόντων, πατάτες, καρότα και υπάρχουν και ορισμένοι Τουρκοκύπριοι, πολύ λίγοι νομίζω, που πουλούν εντελώς τοπικά προϊόντα, μολόχες, χωστές, λαψάνες. Γενικώς, οι λαϊκές αγορές μονοπωλούνται από ξένους και έχουν και βασικά ξένους πελάτες, έποικους. Εκτός από γεωργικά προϊόντα πουλούν ρούχα, ποτήρια, τα πάντα. Δεν έχουν σχέση με τις δικές μας λαϊκές αγορές, ούτε με τις ευρωπαϊκές. Είναι πιο πολύ ένα πολύβουο παζάρι της Ανατολής. Ο κόσμος, σκούρος, πολύχρωμος, μη ευρωπαϊκά ντυμένος, τονίζει ότι εδώ δεν είναι Ευρώπη, είναι Ανατολή. Φαντάζομαι, αυτά τα παζάρια, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι το Ουζμπεκιστάν, θα είναι περίπου τα ίδια, με τα ίδια φρούτα, τα ίδια χόρτα, τους ίδιους μαύρους πωλητές. Ένας άλλος κόσμος. Να μου πεις και η αγορά του “ΟΧΙ” και του δημοτικού παντοπουλίου κι αυτές άρχισαν να μονοπωλούνται από ξένους, Πακιστανούς, Κινέζους, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Συνεχίζουν να διατηρούν το τοπικό τους χρώμα και την τοπικότητα των προϊόντων τους. Η αγορά του Παλιού Δημαρχείου δεν μοιάζει με τις αγορές της Σαμαρκάντης, ενώ η αγορά του Μόρφου είναι ακριβώς η ίδια.
Ο Ανδρόνικος Πασχάλης* [σημ. Ιστολόγου: Έχω την εντύπωση ότι το πρόσωπο αυτό είναι φανταστικό], περιπλανήθηκε με τις ώρες μέσα στο τεράστιο αυτό παζάρι, πρόσεξε ότι τα προϊόντα που πουλιούνται και τρώγονται απ’ εκεί δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τα προϊόντα που πουλιούνται και τρώγονται απ’ εδώ. Η μόνη διαφορά είναι ότι πουλιούνται και τρώγονται προϊόντα τα οποία τρωγόντουσαν απ’ εδώ πριν τριάντα χρόνια. Καμία σχέση δεν έχει η αγορά του Μόρφου με το σουπερμάρκετ του Καρφούρ ή του Χαραλαμπίδη, ούτε στο είδος, ούτε στην ποιότητα των προϊόντων, ούτε στους κανόνες υγιεινής, ούτε στο πολύβουο πλήθος, σε τίποτε. Ενώ, η αγορά του παλιού Δημαρχείου, έχει κάποια σχέση με τον Ορφανίδη.
Ο Ανδρόνικος Πασχάλης, ένοιωθε το κύλισμα της βόρειας Κύπρου προς την Ανατολή. Σκέφτηκε ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν εξοντωθεί, εξαφανιστεί και επικρατεί το ανατολικό στοιχείο. Κούρδοι, Μαυροθαλασσίτες, Αλουήτες, Τσερκέζοι, Τσετσένοι, Τουρκοβούλγαροι και ορισμένοι Τούρκοι αποτελούσαν τη μαγιά αυτής της αγοράς που γίνεται στου Μόρφου, εκατό μέτρα από την πρώην Μητρόπολη και την εκκλησιά του Αγίου Μάμα και ένοιωσε ότι απ'εκεί τα πράγματα κύλισαν τριάντα χρόνια πίσω. Κατάλαβε, επίσης, ότι τα κατεχόμενα έχουν γίνει όπως όλη η Ανατολή. Μία χώρα δύο ταχυτήτων, με μια μειονότητα που ψωνίζει στα σουπερμάρκετ, που δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα ευρωπαϊκά και μια άλλη πλειονότητα που ψωνίζει στην αγορά του Μόρφου. Αυτοί που ψωνίζουν στα μοντέρνα σουπερμάρκετ φορούν παπούτσια reebok, φόρμες reebok, φανελούδες lacoste, έχουν καλοξυρισμένα μουστάκια, βαστούν λεφτά, είναι κοινωνικά ανεπτυγμένοι, τρων prefab και χάμπουρκερς όλων των ειδών, ακόμα και burger king, οδηγούν BMW και άλλα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και όταν δεν βρίσκουν τα κορνφλέικς τους απ'εκεί έρχονται απ’ εδώ και ψωνίζουν στα δικά μας σουπερμάρκετ και στο Jumbo. Χτυπούν και κανένα Μακντόναλτνς. Οι άλλοι ζουν όπως εζούσαν στη Γιαλούσα το εξήντα και γοράζουν τραχανάδες, αναράδες, χωστές, home made ελιόπιτες, είναι ντυμένοι με σαρβάρια. Αυτοί είναι πολλοί και υπάρχουν και άλλοι πάρα πολλοί, εκατομμύρια, εις την Τουρκία, έτοιμοι να έρθουν να τους ενισχύσουν, διότι εκεί δεν υπάρχουν όβολα, ενώ εδώ ψευτοζούν. Ανατολή Ανατολών, σκέφτηκε ο Ανδρόνικος Πασχάλης και αγόρασε μια τσάντα χωστές, πέντε μάτσες μολόχες και μια ελιόπιτα, φοβερά νόστιμη, την οποία έφαγε επιτόπου, εγκατέλειψε με λύπη το πολύβουο πλήθος και επέστρεψε εις την Ευρώπη των Μακντόναλντς.”
Σχόλια Ιστολόγου:
Τα πιο πολλά που είχα να πω τα κατάθεσα στην εισαγωγή ΜΟΥ. Εδώ θα συμπληρώσω όμως ακόμα μερικά πράγματα [κυρίως εικόνες και περιγραφες από την καλοκαιρινή επίσκεψη μου στην Καρπασία]:
1. Κατ’ αρχάς κάτι σχετικό με το κείμενο του Μικελλίδη: Να πω ότι ΔΕΝ ξέρω τους λόγους που ΤΟΝ ώθησαν να γράψει το συγκεκριμένο άρθρο, όμως πολύ πιθανόν τούτο να ήταν αλληγορικό. Πιο συγκεκριμένα ίσως να ήθελε να συσχετίσει να «ανατολίτικα παζάρια», με τα παζάρια για το κυπριακό που υποτίθεται θα ξεκινούσαν εκείνες τις μέρες με την έναρξη των «εντατικών συνομιλιών» μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ ...
2. Για τα «ανατολίτικα παζάρια» [με άμεσες και χωρίς περιστροφές αναφορές στις «εντατικές συνομιλίες» και στο κυπριακό] έγραψε μερικές μέρες μετά [στις 12/01/2010] και ο Σενέρ Λεβέντ σε άρθρο του στην καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο”, στον “Πολίτης”, [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=922328&-V=archivecolumns].
Παραθέτω δύο μικρά αποσπάσματα:
i. “Οι πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εδώ σε εμάς μοιάζουν με τους πωλητές στην αγορά μεταχειρισμένων ειδών στην Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξανδρούπολη ή στην Ινδία που αρχίζουν να παζαρεύουν από τις εκατό λίρες για ένα προϊόν που αξίζει τρία γρόσια. Πρώτα ζητούν το αδύνατο. Αρχίζουν με τα πολλά. Υποβάλλουν εισηγήσεις που ποτέ δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεχτές. Αρχίζουν ένα σκληρό παζάρι με τον αγοραστή που έχουν απέναντί τους. Ύστερα, μόλις πέσει στις δέκα λίρες το παζάρεμα που άρχισε από τις εκατό λίρες, αρχίζει και ο αγοραστής να αμφιβάλλει. Σκέφτεται ότι κάποιος δόλος υπάρχει στο προϊόν. Μετανιώνει και δεν το αγοράζει.Ένα τέτοιο παζάρεμα μου ήρθε στο μυαλό, μόλις είδα τις προτάσεις που υπέβαλε η τουρκική πλευρά στην ελληνική. Θυμήθηκα ότι είμαστε σε ένα ανατολίτικο παζάρι.”
ii. "Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που ενοχλήθηκαν μαζί σου, επειδή δεν απέρριψες ασυζητητί τις προτάσεις αυτές. [σημ. Ιστολόγου: Μιλά για τον Πρόεδρο Χριστόφια που ΔΕΝ απόρριψε ασυζητητί τες απαράδεχτες τουρκικές προτάσεις που υποβλήθηκαν εκείνες τες μέρες]. Μην δίνεις σημασία. Αυτά δεν κάνουν να χαθεί η γεύση ενός γεμιστού κοτόπουλου με σαλάτα. Εσύ, να κοιτάς τη δουλειά σου. Όσοι σαστίζουν με την ψυχραιμία σου, αν θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, ας έρθουν να ρωτήσουν εμένα. Μήπως υπάρχει κανείς που σε καταλαβαίνει καλύτερα από εμένα; Εκείνοι νομίζουν ότι βρίσκονται στην αγορά των Βρυξελλών. Ή σε αυτήν του Άμστερνταμ. Πού να ξέρουν ότι όλοι είμαστε σε ένα ανατολίτικο παζάρι; Και ότι έχουμε απέναντί μας έναν πονηρό έμπορο αυτής της αγοράς; Εσύ, όμως, ξέρεις. Διότι γύρισες πολύ σε εκείνα τα λιμάνια. Ίσως να μην τα συνάντησες αυτά μόνο στην Αβάνα και στην παλιά Οδησσό. Ζητούν το ανέφικτο από εσένα. Ζητούν πολλά. Περνούν πολύ κακά πράγματα από το μυαλό σου, έτσι δεν είναι; Νιώθεις ότι έχει γίνει αναφορά στην τιμή σου. Όμως, δεν φεύγεις από το τραπέζι. Περιμένεις. Να λογικευτεί. Να μειώσει ο άνθρωπος τις απαιτήσεις του. Διότι αυτό είναι ένα ανατολίτικο παζάρι. Ποτέ δεν ισχύει η πρώτη πρόταση του πωλητή. Αν αυτός αρχίζει από πολύ ψηλά, μήπως εσύ δεν μπορείς να αρχίσεις από πολύ χαμηλά;"
3. Εξαιρετική είναι η Φύση στην Καρπασία. Παρ’ όλο που ήταν καλοκαίρι και ξεραΐλα, γενικά στην περιοχή [κυρίως μετά τη Γιαλούσα και καθ’ οδό προς το Ριζοκάρπασο και μετά προς το Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα] κυριαρχεί το πράσινο, βασικά λόγω της σχετικά πυκνής χαμηλής βλάστησης [που επεκτείνεται μέχρι και την παράλια] ... Οφείλω να πω ότι η περιοχή μου θύμιζε έντονα Ακάμα ...
4. Εκατέρωθεν του δρόμου υπάρχουν αυτοσχέδια πρόχειρα υποστατικά [“καλύφες”] όπου τουρκοκύπριοι [ή και έποικοι] πουλούσαν διάφορα προϊόντα [πεπόνια, καρπούζια, ντομάτες κι άλλα] ...
5. Ήταν η τρίτη φορά που πήγαινα εκεί, από τότε που άνοιξαν τα οδοφράγματα. Την πρώτη φορά – τέλος του Απρίλη του 2003, παιδιά πουλούσαν πασχαλιές – αγριομενεξέδες.
6. Πολλοί ελληνοκύπριοι πάνε για (ψευδο)ψάρεμα στην περιοχή της Καρπασίας και (ψευδο)ψαρεύουν [τους καλοκαιρινούς μήνες] κυρίως κουρκούνες και οι σάρπες.
7. Ελληνοκύπριος εγκλωβισμένος με το οποίο έπιασα κουβέντα στη ρύμη του λόγου ΔΕΝ μιλούσε για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους [ή για Έλληνες και Τούρκους] αλλά για "Γριστιανούς τζιαι Τούρκους". Φυσικά διατηρούσε στο λόγο του και λέξεις από την καρπασίτικη διάλεκτο όπως “κοπελλούριν” ...
Υστερόγραφο:
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τες διαδόσεις και τους ψιθύρους [και τις λεγόμενες δημοσιογραφικές πληροφορίες] και τες τυχόν επιβεβαιώσεις και διαψεύσεις για αποχώρηση των κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από την Κυβέρνηση!
Στο καλόν τζιαι να ΜΑΣ γράφουν [ας είναι τζιαι κανένα sms, για email]!!!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 5/2/2010
Ο γνωστός ψυχίατρος [μακριά από ΕΜΑΣ] και κοινωνικοπολιτικός και ψυχογραφικός αναλυτής [επί παντός επιστητού αναφορικά με τα κυπριακά ψυχο-κοινωνικοπολιτικά δρώμενα] Γιάγκος Μικελλίδης εδώ και χρόνια αρθρογραφεί πάνω σε μόνιμη βάση στον κυριακάτικο “Πολίτη”. Διατηρεί τη στήλη “De Profundis”, όπου συνήθως μ’ ένα έντονα ακραίο, μηδενιστικό αλλά και γραφικό τρόπο [αλλά και με ύφος χιλίων καρδιολόγων και 500 καρδιναλίων], γράφει και ξιφουλκεί [με ιδιαίτερο πάθος] κατα των οικονομικών, πολιτικών, κομματικών και εκκλησιαστικών κατεστημένων [όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται] της Κύπρου. Θεωρεί, ας πούμεν, ότι ΟΛΟΙ οι πολιτικοί [από την Αριστερά μέχρι και τη Δεξιά], είναι διεφθαρμένοι και λαδώνονται [δηλ. τα παίρνουν και τα τρωνε], ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ υπάρχει σωστό, για όρθιο σ’ αυτό τον έρμο τον τόπο ... [Λέτε να χρήζουμε όλοι ψυχιατρικής κούρας; - Μάλλον ξούρας, μου φαίνεται!]. Τα έχει έντονα με τον Μακάριο, [ίσως λόγω παιδικών τραυμάτων] και τα βάζει με ιδιαίτερο πάθος με τη Δεξιά γενικότερα και τη Γιωρκατζιήτικη συνοπαρτζιά ειδικότερα, αλλά ΔΕΝ χαρίζεται ΟΥΤΕ τζιαι στην Αριστερά και δη στην παλιά ΑΚΕΛική ηγεσία.
Τα γραφόμενα του Μικελλίδη τα παρακολουθώ τακτικά εδώ και χρόνια – κάποτε τον διαβάζω εξ ολοκλήρου, άλλες φορές τον μισοδιαβάζω και ενίοτε και καθόλου! Οφείλω μάλιστα να πω ότι πάνω σε κάποια ζητήματα [συνήθως κοινωνικού περιεχομένου], συμφωνώ μαζί ΤΟΥ, στο τέλος όμως τα χαλά όταν αρχίσει να ανακατώνεις τις κουβέντες του και τους πολιτικούς [βγάζοντας ίσως έτσι προς τα έξω τα απωθημένα και τις έμμονες του ... Σίγουρα θα έχει κι αυτός την ανάγκη να τα πει σε κάποιον!]
{Ένα εξαιρετικό κείμενο έγραψε - ο Μικελλίδης – το καλοκαίρι με αφορμή την λεγόμενη φυγοστρατία, που στην ουσία είναι η επιβεβλημένη απαλλαγή των νέων με ψυχολογικά προβλήματα από τον στρατό. Θα το βρείτε στο blog του Αντιφωνητή στο link: http://antiphonist.blogspot.com/2009/08/blog-post_12.html
Επίσης να αναφέρω ότι πολλά από τα πιο παλιά άρθρα του τα έχει εκδώσει και σε βιβλία}.
Θα ήθελα ακόμα να σημειώσω ότι παλαιότερα ο Μικελλίδης ήταν υπέρμαχος και ένθερμος θιασώτης της επαναπροσέγγισης και της σύστασης ενός κοινού [ομόσπονδου] κράτους με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Τους τελευταίους μήνες όμως παρατηρώ [μέσα από την ορθογραφία του στον “Πολίτη”], να έχει κάμει στροφή 180 μοιρών και φαίνεται να προτιμά πλέον τη διχοτόμηση. Μιλά απαξιωτικά για τόση τουρκοκυπρίους, κάτι που ΔΕΝ έκανε προηγουμένως ... Τότε μάλιστα έδειχνε να απολαμβάνει και τες εξορμήσεις και επισκέψεις του στη βόρεια [κατεχόμενη] Κύπρο. Λέτε να τον έχει καταβάλει [κι αυτόν] κανένα σύνδρομο απαισιοδοξίας [και εθν9ικιστικού παροξυσμού] και να χρειάζεται ψυχολογική στήριξη;
Στον “Πολίτη” της Κυριακής 10 του Γενάρη υπήρχε ένα πολύ ωραίο κείμενο του [ανθρωπογεωγραφικό και με λαογραφική και πολιτισμική υφή], γραμμένο φαίνεται σε στιγμές ηρεμίας και ευφορίας … Στο κείμενο του ο Μικελλίδης περιγράφει τα “ανατολίτικου” στυλ παζάρια [αγορές] που υπάρχουν και λειτουργούν σε κάποια μέρη στα κατεχόμενα [και τα οποία έχει να επισκεφτεί] καθώς και τους ανθρώπους που συχνάζουν εκεί, είτε ως πραματευτές είτε ως πελάτες [συνήθως τούτοι είναι ανατολίτες έποικοι] ... Ίσως σκοπός του να ήταν η ανάδειξη του ασυμβίβαστου [όπως ο ίδιος πλέον το θεωρεί] της επανένωσης ΜΑΣ [δηλ. Ημών των ελληνοκυπρίων] με τους “γύφτους” [ή τους “κουρούπεττους” – όπως τους είπε κάπου τζι’ ο παρέας ο Kyproleon], τους εποίκους [αν και κατα βάθος υποβάλλει ότι τούτο ΔΕΝ είναι εφικτό ούτε και με τους τουρκοκύπριους]!
Όμως το [υπό αναφορά μικελλίδειον] κείμενο έχει [όπως ανάφερα ήδη και πιο πάνω] και μια λαογραφική και ανθρωπογεωγραφική χροιά ... Τούτο μου θύμισε μάλιστα μια δική μου περσινή επίσκεψη [αυγουστιάτικη] στην Καρπασία και πιο συγκεκριμένα στο Ριζοκάρπασο [όπου είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να δοκιμάσουμε και το καρπασίτικο οφτό της τερατσιάς [χαρουπιάς]. Η περιδιάβαση στο χωριό και στην γύρω περιοχή [(ψευδο)κολυμπήσαμε και στην πανέμορφη αμμώδη παραλία κάτω από τον Απόστολο Αντρέα] και οι εικόνες και θεάσεις που αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου [όπως, ας πούμεν, τα κακοντυμένα παιδιά ή οι γυναίκες με τα σαλβάρια και τα κακοσυντηρημένα σπίτια] μου θύμισαν τη δεκαετία του '60 [κάτι για το οποίο κάμνει μνεία κι ο Μικελλίδης στο δικό του κείμενο, όταν λέει ότι “… πουλιούνται και τρώγονται προϊόντα τα οποία τρωγόντουσαν απ’ εδώ πριν τριάντα χρόνια …”!
Παραθέτω λοιπόν πιο κάτω το κείμενο του Μικελλίδη ...
"ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΝΑΤΟΛΩΝ"
[του Γιάγκου Μικελλίδη, εφημ. “Πολίτης” - 03/01/2010, σελ. 9 – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=920280&-V=archivearticles&-p]
“Στα κατεχόμενα γίνονται τρεις λαϊκές αγορές: μια στου Μόρφου, μια στο Βαρώσι και μια κάπου αλλού, δεν θυμάμαι πού. Αυτές τις λαϊκές αγορές τις νέμονται τσιγγάνοι. Δεν ξέρω αν είναι τσιγγάνοι ή Αλουήτες, δηλαδή Τούρκοι της Συρίας. Υπάρχουν πάρα πολλοί Τούρκοι της Συρίας στα κατεχόμενα. Έρχονται συνήθως από την Αλεξαντρέττα. Δεν ξέρω αν έχουν μόνιμη κατοικία ή ζουν μεταναστευτικά από πανήγυρη σε πανήγυρη. Πωλούν κυρίως προϊόντα από την Τουρκία, φρούτα, ωραία φρούτα, μεγάλα αχλάδια, μεγάλα κυδώνια, ωραία μήλα. Με αυτούς ενώνονται έποικοι πωλητές τοπικών προϊόντων, πατάτες, καρότα και υπάρχουν και ορισμένοι Τουρκοκύπριοι, πολύ λίγοι νομίζω, που πουλούν εντελώς τοπικά προϊόντα, μολόχες, χωστές, λαψάνες. Γενικώς, οι λαϊκές αγορές μονοπωλούνται από ξένους και έχουν και βασικά ξένους πελάτες, έποικους. Εκτός από γεωργικά προϊόντα πουλούν ρούχα, ποτήρια, τα πάντα. Δεν έχουν σχέση με τις δικές μας λαϊκές αγορές, ούτε με τις ευρωπαϊκές. Είναι πιο πολύ ένα πολύβουο παζάρι της Ανατολής. Ο κόσμος, σκούρος, πολύχρωμος, μη ευρωπαϊκά ντυμένος, τονίζει ότι εδώ δεν είναι Ευρώπη, είναι Ανατολή. Φαντάζομαι, αυτά τα παζάρια, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι το Ουζμπεκιστάν, θα είναι περίπου τα ίδια, με τα ίδια φρούτα, τα ίδια χόρτα, τους ίδιους μαύρους πωλητές. Ένας άλλος κόσμος. Να μου πεις και η αγορά του “ΟΧΙ” και του δημοτικού παντοπουλίου κι αυτές άρχισαν να μονοπωλούνται από ξένους, Πακιστανούς, Κινέζους, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Συνεχίζουν να διατηρούν το τοπικό τους χρώμα και την τοπικότητα των προϊόντων τους. Η αγορά του Παλιού Δημαρχείου δεν μοιάζει με τις αγορές της Σαμαρκάντης, ενώ η αγορά του Μόρφου είναι ακριβώς η ίδια.
Ο Ανδρόνικος Πασχάλης* [σημ. Ιστολόγου: Έχω την εντύπωση ότι το πρόσωπο αυτό είναι φανταστικό], περιπλανήθηκε με τις ώρες μέσα στο τεράστιο αυτό παζάρι, πρόσεξε ότι τα προϊόντα που πουλιούνται και τρώγονται απ’ εκεί δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τα προϊόντα που πουλιούνται και τρώγονται απ’ εδώ. Η μόνη διαφορά είναι ότι πουλιούνται και τρώγονται προϊόντα τα οποία τρωγόντουσαν απ’ εδώ πριν τριάντα χρόνια. Καμία σχέση δεν έχει η αγορά του Μόρφου με το σουπερμάρκετ του Καρφούρ ή του Χαραλαμπίδη, ούτε στο είδος, ούτε στην ποιότητα των προϊόντων, ούτε στους κανόνες υγιεινής, ούτε στο πολύβουο πλήθος, σε τίποτε. Ενώ, η αγορά του παλιού Δημαρχείου, έχει κάποια σχέση με τον Ορφανίδη.
Ο Ανδρόνικος Πασχάλης, ένοιωθε το κύλισμα της βόρειας Κύπρου προς την Ανατολή. Σκέφτηκε ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν εξοντωθεί, εξαφανιστεί και επικρατεί το ανατολικό στοιχείο. Κούρδοι, Μαυροθαλασσίτες, Αλουήτες, Τσερκέζοι, Τσετσένοι, Τουρκοβούλγαροι και ορισμένοι Τούρκοι αποτελούσαν τη μαγιά αυτής της αγοράς που γίνεται στου Μόρφου, εκατό μέτρα από την πρώην Μητρόπολη και την εκκλησιά του Αγίου Μάμα και ένοιωσε ότι απ'εκεί τα πράγματα κύλισαν τριάντα χρόνια πίσω. Κατάλαβε, επίσης, ότι τα κατεχόμενα έχουν γίνει όπως όλη η Ανατολή. Μία χώρα δύο ταχυτήτων, με μια μειονότητα που ψωνίζει στα σουπερμάρκετ, που δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα ευρωπαϊκά και μια άλλη πλειονότητα που ψωνίζει στην αγορά του Μόρφου. Αυτοί που ψωνίζουν στα μοντέρνα σουπερμάρκετ φορούν παπούτσια reebok, φόρμες reebok, φανελούδες lacoste, έχουν καλοξυρισμένα μουστάκια, βαστούν λεφτά, είναι κοινωνικά ανεπτυγμένοι, τρων prefab και χάμπουρκερς όλων των ειδών, ακόμα και burger king, οδηγούν BMW και άλλα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και όταν δεν βρίσκουν τα κορνφλέικς τους απ'εκεί έρχονται απ’ εδώ και ψωνίζουν στα δικά μας σουπερμάρκετ και στο Jumbo. Χτυπούν και κανένα Μακντόναλτνς. Οι άλλοι ζουν όπως εζούσαν στη Γιαλούσα το εξήντα και γοράζουν τραχανάδες, αναράδες, χωστές, home made ελιόπιτες, είναι ντυμένοι με σαρβάρια. Αυτοί είναι πολλοί και υπάρχουν και άλλοι πάρα πολλοί, εκατομμύρια, εις την Τουρκία, έτοιμοι να έρθουν να τους ενισχύσουν, διότι εκεί δεν υπάρχουν όβολα, ενώ εδώ ψευτοζούν. Ανατολή Ανατολών, σκέφτηκε ο Ανδρόνικος Πασχάλης και αγόρασε μια τσάντα χωστές, πέντε μάτσες μολόχες και μια ελιόπιτα, φοβερά νόστιμη, την οποία έφαγε επιτόπου, εγκατέλειψε με λύπη το πολύβουο πλήθος και επέστρεψε εις την Ευρώπη των Μακντόναλντς.”
Σχόλια Ιστολόγου:
Τα πιο πολλά που είχα να πω τα κατάθεσα στην εισαγωγή ΜΟΥ. Εδώ θα συμπληρώσω όμως ακόμα μερικά πράγματα [κυρίως εικόνες και περιγραφες από την καλοκαιρινή επίσκεψη μου στην Καρπασία]:
1. Κατ’ αρχάς κάτι σχετικό με το κείμενο του Μικελλίδη: Να πω ότι ΔΕΝ ξέρω τους λόγους που ΤΟΝ ώθησαν να γράψει το συγκεκριμένο άρθρο, όμως πολύ πιθανόν τούτο να ήταν αλληγορικό. Πιο συγκεκριμένα ίσως να ήθελε να συσχετίσει να «ανατολίτικα παζάρια», με τα παζάρια για το κυπριακό που υποτίθεται θα ξεκινούσαν εκείνες τις μέρες με την έναρξη των «εντατικών συνομιλιών» μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ ...
2. Για τα «ανατολίτικα παζάρια» [με άμεσες και χωρίς περιστροφές αναφορές στις «εντατικές συνομιλίες» και στο κυπριακό] έγραψε μερικές μέρες μετά [στις 12/01/2010] και ο Σενέρ Λεβέντ σε άρθρο του στην καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο”, στον “Πολίτης”, [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=922328&-V=archivecolumns].
Παραθέτω δύο μικρά αποσπάσματα:
i. “Οι πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εδώ σε εμάς μοιάζουν με τους πωλητές στην αγορά μεταχειρισμένων ειδών στην Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξανδρούπολη ή στην Ινδία που αρχίζουν να παζαρεύουν από τις εκατό λίρες για ένα προϊόν που αξίζει τρία γρόσια. Πρώτα ζητούν το αδύνατο. Αρχίζουν με τα πολλά. Υποβάλλουν εισηγήσεις που ποτέ δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεχτές. Αρχίζουν ένα σκληρό παζάρι με τον αγοραστή που έχουν απέναντί τους. Ύστερα, μόλις πέσει στις δέκα λίρες το παζάρεμα που άρχισε από τις εκατό λίρες, αρχίζει και ο αγοραστής να αμφιβάλλει. Σκέφτεται ότι κάποιος δόλος υπάρχει στο προϊόν. Μετανιώνει και δεν το αγοράζει.Ένα τέτοιο παζάρεμα μου ήρθε στο μυαλό, μόλις είδα τις προτάσεις που υπέβαλε η τουρκική πλευρά στην ελληνική. Θυμήθηκα ότι είμαστε σε ένα ανατολίτικο παζάρι.”
ii. "Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που ενοχλήθηκαν μαζί σου, επειδή δεν απέρριψες ασυζητητί τις προτάσεις αυτές. [σημ. Ιστολόγου: Μιλά για τον Πρόεδρο Χριστόφια που ΔΕΝ απόρριψε ασυζητητί τες απαράδεχτες τουρκικές προτάσεις που υποβλήθηκαν εκείνες τες μέρες]. Μην δίνεις σημασία. Αυτά δεν κάνουν να χαθεί η γεύση ενός γεμιστού κοτόπουλου με σαλάτα. Εσύ, να κοιτάς τη δουλειά σου. Όσοι σαστίζουν με την ψυχραιμία σου, αν θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, ας έρθουν να ρωτήσουν εμένα. Μήπως υπάρχει κανείς που σε καταλαβαίνει καλύτερα από εμένα; Εκείνοι νομίζουν ότι βρίσκονται στην αγορά των Βρυξελλών. Ή σε αυτήν του Άμστερνταμ. Πού να ξέρουν ότι όλοι είμαστε σε ένα ανατολίτικο παζάρι; Και ότι έχουμε απέναντί μας έναν πονηρό έμπορο αυτής της αγοράς; Εσύ, όμως, ξέρεις. Διότι γύρισες πολύ σε εκείνα τα λιμάνια. Ίσως να μην τα συνάντησες αυτά μόνο στην Αβάνα και στην παλιά Οδησσό. Ζητούν το ανέφικτο από εσένα. Ζητούν πολλά. Περνούν πολύ κακά πράγματα από το μυαλό σου, έτσι δεν είναι; Νιώθεις ότι έχει γίνει αναφορά στην τιμή σου. Όμως, δεν φεύγεις από το τραπέζι. Περιμένεις. Να λογικευτεί. Να μειώσει ο άνθρωπος τις απαιτήσεις του. Διότι αυτό είναι ένα ανατολίτικο παζάρι. Ποτέ δεν ισχύει η πρώτη πρόταση του πωλητή. Αν αυτός αρχίζει από πολύ ψηλά, μήπως εσύ δεν μπορείς να αρχίσεις από πολύ χαμηλά;"
3. Εξαιρετική είναι η Φύση στην Καρπασία. Παρ’ όλο που ήταν καλοκαίρι και ξεραΐλα, γενικά στην περιοχή [κυρίως μετά τη Γιαλούσα και καθ’ οδό προς το Ριζοκάρπασο και μετά προς το Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα] κυριαρχεί το πράσινο, βασικά λόγω της σχετικά πυκνής χαμηλής βλάστησης [που επεκτείνεται μέχρι και την παράλια] ... Οφείλω να πω ότι η περιοχή μου θύμιζε έντονα Ακάμα ...
4. Εκατέρωθεν του δρόμου υπάρχουν αυτοσχέδια πρόχειρα υποστατικά [“καλύφες”] όπου τουρκοκύπριοι [ή και έποικοι] πουλούσαν διάφορα προϊόντα [πεπόνια, καρπούζια, ντομάτες κι άλλα] ...
5. Ήταν η τρίτη φορά που πήγαινα εκεί, από τότε που άνοιξαν τα οδοφράγματα. Την πρώτη φορά – τέλος του Απρίλη του 2003, παιδιά πουλούσαν πασχαλιές – αγριομενεξέδες.
6. Πολλοί ελληνοκύπριοι πάνε για (ψευδο)ψάρεμα στην περιοχή της Καρπασίας και (ψευδο)ψαρεύουν [τους καλοκαιρινούς μήνες] κυρίως κουρκούνες και οι σάρπες.
7. Ελληνοκύπριος εγκλωβισμένος με το οποίο έπιασα κουβέντα στη ρύμη του λόγου ΔΕΝ μιλούσε για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους [ή για Έλληνες και Τούρκους] αλλά για "Γριστιανούς τζιαι Τούρκους". Φυσικά διατηρούσε στο λόγο του και λέξεις από την καρπασίτικη διάλεκτο όπως “κοπελλούριν” ...
Υστερόγραφο:
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τες διαδόσεις και τους ψιθύρους [και τις λεγόμενες δημοσιογραφικές πληροφορίες] και τες τυχόν επιβεβαιώσεις και διαψεύσεις για αποχώρηση των κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από την Κυβέρνηση!
Στο καλόν τζιαι να ΜΑΣ γράφουν [ας είναι τζιαι κανένα sms, για email]!!!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 5/2/2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
