Καιρός να ξεφύγουμε και λίγο [ένεκα και των ημερών] από την πολιτικολογία [που συνεχώς ΜΑΣ απασχολεί] και να ΣΑΣ γεμίσουμε [ανοιξιάτικα] χρώματα κι αρώματα! Κάνουμε αρχή [και εισαγωγή στο post] με ένα συνδυασμό από τα χρώματα πράσινο [από τα σπαρτά] και κόκκινο [από τες παπαρούνες] ...
Εικόνα 1η:
Χωράφι στην Ελεύθερη Περιοχή Αμμοχώστου με κόκκινες παπαρούνες - αφιερωμένο εξαιρετικά στην Blogger Βαρωσιωτισσα [σημ. 3/4/2010: της Selene] που εβούραν στα χωράφκια στους Αγίους της Τριμιθκιάς για να έβρει έτσι παπαρούνες [εγιώ λαλώ τες, “μαυρομμάτες”!] - links: http://varosiotissa.blogspot.com/2010/04/blog-post_5474.html και http://varosiotissa.blogspot.com/2010/04/blog-post.html
***************
Όπως έχω ήδη ακροθιγώς αναφέρει σε διάφορα κείμενα μου στο διαδίκτυο [σχόλια και αναρτήσεις μου] αλλά και κάπως πιο λεπτομερώς προς το τέλος της μακροσκελέστατης ανάρτηση μου με αρ. 12/2010 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/03/122010.html], φέτος η κυπριακή Φύση είναι [λόγω και της πολυομβρίας] πραγματικά εξαιρετικά πανέμορφη.
Τα πάντα [έξω σε κάμπους, βουνά και λαγκάδια] εξακολουθούν να είναι καταπράσινα, παρά το ότι έχουν ανέβει αισθητά οι θερμοκρασίες... [Ακόμα και το – κυπριακό, όπως και το ελληνικό - Πρωτάθλημα έχει για καλά πρασινίσει - ελέω ΟΜΟΝΟΙΑΣ - κι άστε τους άλλους - βασικά τους ΑΠΟΕΛηστές - να λένε τα δικά τους!]... Μέσα όμως σ’ αυτήν απεραντοσύνη του πρασίνου παρατηρούμε πλέον και μεγάλες οάσεις κιτρίνου [κυρίως] χρώματος λόγω των ανθέων σε διάφορα φυτά και δέντρα όπως σε λαψάνες, λαζάρους, ακακίες, αναδρίκες, οξυνούδκια], αλλά και μικρότερες κόκκινου χρώματος [από τες παπαρούνες – μαυρομμάτες κόκκινες] όπως και ροζ [από περικοκλάδες] και άσπρου [όπως από τα χαμομήλια αλλά και τες μοσφιλιές - να δοκιμάσετε το γλυκό του μοσφίλου τον Οκτώβρη. Είναι εξαιρετικό!].
Όμορφα χρώματα που ηρεμούν το μάτι και αγαλλιάζουν την ψυχή! Και που ΔΕΝ μπορεί να ΜΗΝ ΣΕ κάνουν να ΜΗΝ θυμηθείς εκείνο το ποίημα για τον Αθανάσιο Διάκο [πριν υποστεί ανασκολοπισμό και θανατωθεί από τους Οθωμανούς - τον Απρίλη του 1821],“Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι”, ή τους στίχους από τ’ άλλο [το ποίημα] του Γιάννη Ρίτσου, τ’ αφιερωμένο στον Νίκο Μπελογιάννη [το οποίο παραθέσαμε στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση]:
“Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,
μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.
Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης
πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες
να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού
να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας
να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.”Και οι δυο χάθηκαν/εκτελέστηκαν από ανθρώπους (;) [είτε αυτοί λειτουργούσαν ως ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί] που ΠΟΤΕ ΔΕΝ εκτίμησαν την Ομορφιά! Και της Φύσης και της Ζωής [και ως γνωστό ή κάθε Ζωή είναι Μοναδική]![Τα χρώματα φυσικά μπήκαν κι άλλως πως στη ζωή ΜΑΣ εσχάτως – με τους κόκκινους και τους κίτρινους φακέλους της κυρά-Ουέφας αλλά και με το ροζέ DVD της ευειδούς Τζούλιας! Όμως όλ’ αυτά αποτελούν άλλες συναρπαστικές ιστορίες που ευτυχώς ή δυστυχώς ΔΕΝ θα ΜΑΣ απασχολήσουν τώρα – ίσως κάποια άλλη φορά] ...
Εικόνες γεμάτες ανοιξιάτικη πρασινοκίτρινη [κι όχι μόνο] ομορφιά έχω αποτυπώσει με τη φωτογραφική μου μηχανή. Μερικές απ’ αυτές θα μοιραστώ μαζί ΣΑΣ πιο κάτω.
“Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,
μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.
Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης
πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες
να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού
να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας
να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.”Και οι δυο χάθηκαν/εκτελέστηκαν από ανθρώπους (;) [είτε αυτοί λειτουργούσαν ως ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί] που ΠΟΤΕ ΔΕΝ εκτίμησαν την Ομορφιά! Και της Φύσης και της Ζωής [και ως γνωστό ή κάθε Ζωή είναι Μοναδική]![Τα χρώματα φυσικά μπήκαν κι άλλως πως στη ζωή ΜΑΣ εσχάτως – με τους κόκκινους και τους κίτρινους φακέλους της κυρά-Ουέφας αλλά και με το ροζέ DVD της ευειδούς Τζούλιας! Όμως όλ’ αυτά αποτελούν άλλες συναρπαστικές ιστορίες που ευτυχώς ή δυστυχώς ΔΕΝ θα ΜΑΣ απασχολήσουν τώρα – ίσως κάποια άλλη φορά] ...
Εικόνες γεμάτες ανοιξιάτικη πρασινοκίτρινη [κι όχι μόνο] ομορφιά έχω αποτυπώσει με τη φωτογραφική μου μηχανή. Μερικές απ’ αυτές θα μοιραστώ μαζί ΣΑΣ πιο κάτω.
********************
Θα ήταν όμως παράλειψη μου αν [πριν μεταφερθούμε στο φωτογραφικό μέρος αυτής της ανάρτησης μου] δεν έκαμνα τζιαι μια μικρή αναφορά στο επικείμενο Πάσχα [τη λεγόμενη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας – αν και έχει της ρίζες της στο Πάσχα το εβραϊκό] που σηματοδοτεί την Άνοιξη καθώς σχεδόν πάντα πέφτει μέσα στον Απρίλη]. Προσωπικά ΔΕΝ φημίζομαι καθόλου για τες θρησκευτικές ΜΟΥ πεποιθήσεις, γι’ αυτό και ΔΕΝ θα καταπιαστώ με τα θρησκευτικά [χριστιανορθόδοξα] “μυστήρια” [θανάτους, θαύματα κι αναστάσεις] κι ούτε και με νηστείες, εξομολογήσεις τζιαι “θείες” κοινωνίες που οδηγούν [λένε] στην “κάθαρση της ψυχής”... Άραγε πόσοι απ’ ΟΛΟΥΣ αυτούς τους θρησκεύοντες “χριστιανούς” εφαρμόζουν στην πράξη και σε ποιο βαθμό το πασκαλιάτικο μήνυμα της “Αγάπης”. Πόση [πραγματική] Αγάπη επιδεικνύουν πέραν από υποκριτικές [πρόσκαιρες] μεταλλάξεις [λόγω των ημερών] και (ψευδο)χριστιανικές τυπικότητες και ηθικές;
Δεν θέλω να φανώ κακός. Γι’ αυτό και θα περιοριστώ για να πω μόνο ότι αυτές οι μέρες αργίας που μας προσφέρει η [χριστιανική] Γιορτή του Πασκάτου [που φέτος είναι και κατα μια μέρα αυξημένες λόγω και της Πρωταπριλιάς] αποτελούν και μια μοναδική ευκαιρία για να ηρεμίσουμε [από το καθημερινό άγχος και τις κάθε λογής πιέσεις] και ν’ απολαύσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους [του οικογενειακού και φιλικού μας περιβάλλοντος] την πολυχρωμία και τες ευωδιές της ανοιξιάτικής Φύσης. Τζιαι όντως κάποιες μυρωδκιές όπως των ανθών της λεμονιάς τζιαι της μαντορινιάς στην αυλή ΜΑΣ είναι μεθυστικές!!!
Α, ναι ... Μια και μιλούμε για «μέθη», μην ξεχνάτε ότι «ΑΝ ΘΑ ΠΙΕΙΤΕ [ζιβανία, ούζο, κρασί, κονιάκκιν, μπύρα, ουίσκι, ρακία, βότκα] ΝΑ ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΣΕΤΕ!»
Τζιαι να προσέχετε που τες "τσάκρες" [τες κροτίδες] ...
*******************************
Ορίστε τελικά και μια δόση από φωτογραφίες που απεικονίζουν την Ανοιξιάτικη Ομορφιά της Φύσης:
Εικόνα 2η:
Ανθισμένες ακακίες
[με τα κίτρινα λουλουδικά τους] ...
[Για την ακακία σκέφτομαι να κάμω ένα ειδικό αφιέρωμα – αν βρω σχετικά σύντομα τον χρόνο – όπου θα σας πω πολλά και διάφορα – και φαιδρά και ευτράπελα αλλά τζιαι "αμπελοπουλλίσιμα"!]
***************
Εικόνα 3η:
Χωράφι με λαψάνες [κι αυτές ανθισμένες]. Λέγεται ότι από τη «λαψάνα» [που είναι το σινάπι] και αποτελεί ένα αυτοφυές φυτό-ζιζάνιο για τα σπαρτά παρασκευάζεται η μουστάρδα [Εγώ δεν κατέχω πράμα] ... Πάντως φέτος παρατηρώ μεγάλες εκτάσεις με λαψάνες, κυρίως σε χωράφια που έχουν σπαρεί με βίκο [κτηνοτροφικό φυτό].
Χωράφι με λαψάνες [κι αυτές ανθισμένες]. Λέγεται ότι από τη «λαψάνα» [που είναι το σινάπι] και αποτελεί ένα αυτοφυές φυτό-ζιζάνιο για τα σπαρτά παρασκευάζεται η μουστάρδα [Εγώ δεν κατέχω πράμα] ... Πάντως φέτος παρατηρώ μεγάλες εκτάσεις με λαψάνες, κυρίως σε χωράφια που έχουν σπαρεί με βίκο [κτηνοτροφικό φυτό].
****************
Εικόνα 4η:
Χωράφι με λαζάρους [κίτρινες μαργαρίτες]. Κι αυτό είναι αυτοφυές αγριολούλουδο και το απαντάμε σε μεγάλη αφθονία φέτος.
Χωράφι με λαζάρους [κίτρινες μαργαρίτες]. Κι αυτό είναι αυτοφυές αγριολούλουδο και το απαντάμε σε μεγάλη αφθονία φέτος.
***************
Εικόνα 5η:
Ανθισμένες κιτρινόχρωμες [κι αυτές] αναδρίκες ... Θα βρείτε μπόλικες στην περιοχή του Ποταμού του Λιοπετριού. Φημισμένα είναι τζιαι τα μανιτάρκα της αναδρίκας! Πολύ ωραία ξιδάτα με λαδάκι!
***************Εικόνα 6η:
Ανθισμένη με άσπρα λουλουδάκια μοσφιλιά.
Από τα γλυκόξινα μόσφιλα [που ψήνονται κάπου το Φθινόπωρο - Σεπτέμβρη – Οκτώβρη] φτιάχνεται [αν δεν σκαμπιάσουν τα μόσσιλα] ένα εξαιρετικό γλυκό εν είδει μαρμελάδας.
[Πάντως αξίζει αν το δοκιμάσετε, έστω κι αν έχετε ζάχαρις]...
****************
Εικόνα 7η:
Σε πρώτο πλάνο [στην φωτογραφία[ φαίνονται άσπρες μικρές μαργαρίτες [άσπροι λαζάροι ή το γνωστό μας χαμομήλι – ετοιμαστείτε να ΣΑΣ κάμουμεν τζιαι κανένα τσιάιν] και στο βάθος κανονικοί κίτρινοι λαζάροι.
Anef_Oriwn
[Μεγάλη] Παρασκευή 2/4/2010
11 σχόλια:
Απαναϊα μου! Μα πόσες!!!!!!!!!
Εν τέλειες!
A 'site' for sore eyes!
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου.
Και ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ για το αφιέρωμα :):)
ΑΧΕΥ ΟΡΙΩΝ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΑ, ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ!
Φίλε μου αν τζιαι Ομονοιάτης εγέμωσες το ποστ με τα χρώματα του ΑΠΟΕΛ. Χαχαχαχα
Εύχομαι καλές γιορτές!
pou allou ta perimename(ACERAS)kai apo allou mas eirthan
xronia polla xorkane
Χρόνια πολλά και καλό πάσχα σύντροφε.
Ξέχασες να πεις ότι στην ταινία για τον Μπελογιάννη, έπαιζαν και πάρα πολλοί γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Κατράκης, ο Αλεξανδράκης, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου και άλλοι πολλοί.
panemorfes!
Shερετώ απαξάπαντες!
Και εύχομαι [από καρδιάς] ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σ’ ΟΛΟΥΣ και ΚΑΛΑ να ΠΕΡΝΑΤΕ !
****************
Παρέα Lexi_Penitas,
Κατ’ αρχάς εύχομαι να περνάς κι ΕΣΥ ΚΑΛΑ τες αργίες του Πασκάτου. Τζιαι να προσέχεις που τα [πολλά] αρνιά τζιαι ρίφκια!
Και παρεμπιπτόντως, [ΕΣΟΥ που είσαι τζιαι Λεμεσιανός έπρεπε να ξέρεις ότι] το κίτρινο το χρώμα εν τζιαι ΑΕΛίστικο [τζι’ όι μόνο ΑΠΟΕΛλίστικο] ...
****************
[Κιτρινιάρη] Ανώνυμε Χαυμαστή ΜΟΥ [03/04/2010 11:30 π.μ.],
Όπως είπα και στον φίλτατο Λέξη [πιο πάνω] το κίτρινο το χρώμα εν τζιαι της ΑΕΛ! Γι’ αυτό ππέσε που τζιείνο το πλευρό ότι έβαλα “… ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ!” Όμως αν έβκαλλες τζιαι νάκκον τα ματογυάλλια τα τζιητρινιάρικα και πρόσεχες καλύτερα [τες χωτογραφίες που ανάρτησα], θα έβλεπες ότι ο κυριότερος συνδυασμός χρωμάτων [που υπάρχει στες χωτογραχίες] εν ο πρασινοκίτρινος της ΑΕΚ της Σκαλλιώτισσας(!), ενώ στην πρώτη χωτογραχία [που έβαλα] κυριαρχεί το κόκκινο της Σαάμινάκκας τζιαι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ του Περαία – τζιαι οι δκυο όμως εκάμαν τα πίλιες φέτος!
Άντε ΓΕΙΑ!!!
****************
Selene, Μακης Famagusta και Ρίτσα,
Καλωσορίσατε από τα μέρη ΜΑΣ!
****************
Xorkane,
Πέρασε να ΣΕ τζιεράσω!
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες. Οι παπαρούνες είναι τέλειες.
Οι κίτρινες μαργαρίτες δεν είναι λάζαροι, ούτε κίτρινοι λάζαροι. Οι λάζαροι είναι λουλουδια ρόζ σε μίσχο πράσινο. τα φύλλα είναι στενά σπαθωτά σαν τα φύλλα του σιταριού περίπου και τα άνθη είναι μαζεμένα στην κορυφή και το σχήμα τους είναι σαν τα κρινάκια.
Ιων,
ΣΕ χαιρετώ και ΣΕ ευχαριστώ για την παρέμβαση ΣΟΥ και για τα θετικά ΣΟΥ σχόλια!
Δεν ξέρω από που κατάγεσαι, αλλά οι ονομασίες των διαφόρων (αγριο)λούλουδων σίγουρα έχουν σχέση και με τον τόπο καταγωγής ΜΑΣ και έλκουν τ’ ονόματα τους από τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα κάποιων άλλων εποχών ...
Όντως τα “… λουλούδια [τα] ρόζ σε μίσχο πράσινο ...” που περιγράφεις σε κάποιες περιοχές [όπως στην Καρπασία] ονομάζονται και «λάζαροι» [Εμείς τα λέμε «πασχαλιές»] … Θυμάμαι τέλος του Απρίλη του 2003 όταν είχαν πρωτανοίξει τα οδοφράγματα κι είχαμε περάσει με μια φιλικής μας οικογένεια στα κατεχόμενα για να επισκεφτεί η κοπέλα το σπίτι της σε χωριό της Καρπασίας, ονόμαζε αυτά τα λουλούδια [που τα βλέπαμε ανθισμένα στα χωράφια] «λαζάρους». Φωτογραφία με πασχαλιές ή λαζάρους υπάρχουν σε ανάρτηση του Strovolioti στο Blog του – link: http://strovoliotis.wordpress.com/2010/04/05/%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%ba%cf%8d%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%ac%cf%83%cf%87%ce%b1-2010/
Εμείς στην περιοχή μας «λαζάρους» ονομάζουμε τες κίτρινες μαργαρίτες. Εξ ου και το παραδοσιακό θρησκευτικό τραγούδι για τον Λάζαρο τον φίλο του Χριστού:
“… Τότε ξήλθε ο Λάζαρος κίτρινος μαύρος και χλωμός
τζιαι κιτρινοβαμμένος τζι’ αμέσως τον ερώτησα …”
Λάζαρος είναι η άγρια γλαδιόλα της κύπρου. Έχει χρώμα μωβ, εξ ού και η σύνδεση του με το πένθος. Σθυνήθως βλασταίνει ανάμεσα στα σπαρτά την Άνοιξη. Η κίτρινη παπαρούνα πάλι λέγεται σιμιλλούδι στα κυπριακά.
Λάζαροι.
Ε, φίλε εν τζιαι είσαι καρπασίτης; Εμείς τα φκιόρα που δείχνει η φωτογραφία που παράθεσες λαλούμεν τα αγριομενεξέδες. Στην Καρπασία λαλούν τα «λαζάρους»!
Δημοσίευση σχολίου