Ανάρτηση 3/2010 [επίκαιρη, τραγική κι αϊτινή] – Τα όσα τραγικά συμβαίνουν στους μακρινούς πάνω μαχαλάδες: Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί στην Αϊτή...

{Αρχική μου πρόθεση – είχα κάμει σκέψεις από την περασμένη Πέμπτη – ήταν σ’ αυτήν την ανάρτηση μου ν’ ασχοληθώ με κάποιες πτυχές της ιστορίας της δολοφονίας του Άντη Χατζιηκωστή:

1. Πρώτα και κύρια με τον λόγο μερικών θλιβερών και γελοίων πολιτικών και δημοσιογράφων [όνομα και μη χωριό] που προσπάθησαν να πολιτικοποιήσουν [ή/και να εκμεταλλευτούν πολιτικά] την τραγική αυτή ιστορία – προεξάρχοντος του ΛαζΜα(ρή), αλλά και μερικών εξ Ελλάδος διαπρεπών “Αριστερών” κονδυλοφόρων … Θα παράθετα αποσπάσματα από δηλώσεις και άρθρα τους [εχω μαζέψει και σχετικό υλικό] που δείχνουν πόσο χαμηλά έχουν πέσει αυτοί οι άνθρωποι – πόσο εμπαθείς, κολλημένοι, διχαστικοί και μισαλλόδοξοι είναι ... ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!
2. Και δεύτερον με τη διάβρωση και σήψη που χαρακτηρίζει πλέον την αγγελικά πλασμένη κυπριακή κοινωνία.

Όμως ήδη αρκετοί συν-bloggers έχουν γράψει για το θέμα , γι’ αυτό και έκρινα ότι ΔΕΝ υπάρχει λόγος να τα επαναλάβω – αν και σίγουρα κάτι συμπληρωματικό θα κατάθετα ...

Μερικά τέτοια κείμενα θα βρείτε τα πιο κάτω Blogs [ανεξαρτήτως του πόσο εγώ συμφωνώ ή διαφωνώ με το περιεχόμενο τους ή με τες προσεγγίσεις των συγγραφέων τους]:

1. στου Μιχάλη: http://mihalismihail.blogspot.com/2010/01/blog-post_15.html
2. στου Lexi_Penitas: http://pousounefkopoupaeis.blogspot.com/2010/01/blog-post_16.html
3. στου PolitisPittas: http://politispittas.blogspot.com/2010/01/blog-post_12.html
4. στου Αντιφωνητή: http://antiphonist.blogspot.com/2010/01/blog-post_17.html}

Επειδή όμως αυτές τες ημέρες πολύ ήθελα να γράψω κι ένα κείμενο για τη ΜΕΓΙΣΤΗ τραγωδία που έτυχε [στις 12 του Γενάρη, με τον σεισμό των 7.3 Ρίχτερ] στην μακρινή χώρα της Καραϊβικής, την πάμπτωχη Αϊτή [οι ειδικοί λένε ότι το κατα κεφαλή εισόδημα είναι μόλις δύο δολάρια την ημέρα!!!], είπα να αφήσω όλα τα υπόλοιπα κατα μέρος και να καταπιαστώ μ’ αυτό το ζήτημα. Ευκαιρία να ξεφύγουμε και λίγο από τον μικρόκοσμο μας [δεν είμαστε δα και το αρφάλιν – ο ομφαλός - της γης] και να δούμε και τι συμβαίνει και σ’ άλλα μέρη του κόσμου. Υπάρχουν κι αλλού προβλήματα και μάλιστα τεραστία ... Σε διακόσιες χιλιάδες λέγεται ότι θα ανέλθουν οι νεκροί [να “χαρούμε” γιατί είναι πιο λίγοι από τις 500 χιλιάδες που ήταν οι αρχικές εκτιμήσεις;] Πέραν από τις χιλιάδες τους νεκρούς ο σεισμός προκάλεσε και βιβλικές [δηλ. θεϊκές; - λετε να ‘ταν θέλημα Θεού ο σεισμός;] καταστροφές. Ο σεισμός ήταν μεν αρκετά δυνατός [όπως είπαμε 7.3 Ρίχτερ, με το επίκεντρο του λίγο έξω από την πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς - είναι μεγαλύτερος σεισμός στην χώρα τα τελευταία 200 χρόνια], αλλά φαίνεται ότι και οι οικοδομές είχαν τα χάλια τους, κι από άποψη σχεδιασμού αλλά και κατασκευής ...

Πιο κάτω θα παραθέσω κάποια στοιχεία [κυρίως ιστορικά] για την Αϊτή, τα οποία περισυνέλεξα και σταχυολόγησα από τον Τύπο [κυρίως τον ελληνικό] και το internet…

Η Αϊτή βρίσκεται στη Θάλασσα της Καραϊβικής, νοτιοανατολικά της Κούβας - πιο συγκεκριμένα μεταξύ της Κούβας και του Πουέρτο Ρίκο. Η Αϊτή καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του νησιού Ισπανιόλα. Το ανατολικό μέρος του αποτελεί τμήμα της Δομινικανής Δημοκρατίας. Τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες δημιουργήθηκαν έπειτα από μία σειρά συμφωνιών.
Έχει έκταση 27,750 τετρ. χιλιόμετρα [περίπου 3 φορές μεγαλύτερη από την Κύπρο] και πληθυσμό περίπου 9 εκατομμύρια [πλην φυσικά των προσφάτων, ένεκα του σεισμού, απωλειών]
Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Αφροαμερικανοί, απόγονοι των δούλων που εισήχθησαν από τους λευκούς και προέρχονταν από χώρες της Αφρικής [κυρίως από τη Γουινέα]. Αυτοί αποτελούν και τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στη νησιωτική χώρα. Το 30% του πληθυσμού είναι μιγάδες, δηλ. απόγονοι των Γάλλων αποίκων (οι οποίοι εξόντωσαν τους ιθαγενείς Ίντιος και εκδιώχθηκαν αργότερα) και το 10% είναι λευκοί. Η «ελίτ» των κατοίκων είναι οι μιγάδες, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την αριστοκρατία της χώρας, σε αντίθεση με τους «μελαψούς» (bruns) όπως κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται οι φτωχοί Αφροαμερικανοί.

Η Αϊτή ήταν πρώτη δημοκρατία μαύρων του κόσμου - και σήμερα το 90% των κατοίκων είναι μαύροι. Δημιουργήθηκε το 1804, έπειτα από μια επιτυχή εξέγερση σκλάβων εναντίον των Γάλλων αποίκων, ήταν μάλιστα και η πρώτη χώρα του κόσμου που αναγνώρισε την Ελλάδα, μετά την επανάσταση του 1821.
Είναι η μόνη χώρα που γεννήθηκε από εξέγερση σκλάβων. Ο αρχηγός τους, ο Ντεσαλίν, κυβέρνησε δεσποτικά και εξολόθρευσε όλους τους λευκούς. Η μοίρα της χώρας όμως ήταν να ζήσει, από τότε, βουτηγμένη στο αίμα εμφύλιων συγκρούσεων και στη φτώχεια. Η εσωτερική αστάθεια, οι αιμοσταγείς δικτάτορες και οι φυσικές καταστροφές είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των 204 ετών που υπάρχει η Αϊτή.

Οι τυφώνες και οι σεισμοί χτυπάνε αλύπητα τη χώρα. Το ρήγμα που έδωσε τον πρόσφατο σεισμό θεωρείται υπεύθυνο για επτά μεγάλους σεισμούς, από το 1618 ως το 1860. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, ο σεισμός του 1860, που σάρωσε το Πορτ – ο - Πρενς προκάλεσε και τσουνάμι. Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει καταγραφεί στην περιοχή, τη σύγχρονη εποχή, ήταν το 1946. Είχε μέγεθος 8,1 Ρίχτερ και προκάλεσε τσουνάμι. Οι νεκροί ήταν τότε 1,790. Το επίκεντρο ήταν στη γειτονική Δομινικανή Δημοκρατία.
Η χώρα έμελλε να ζήσει και υπό αμερικανική κατοχή από το 1915 ως το 1934. Όταν αποχώρησαν οι πεζοναύτες, ήρθαν πάλι δικτατορίες. Υπό από τις διαταγές του δικτάτορα Τροχίλο, το 1937, τουλάχιστον 18,000 Αϊτινοί σφαγιάστηκαν στα σύνορα με τη Δομινικανή Δημοκρατία. Από το 1957 ως το 1986 κυβέρνησε τη χώρα η οικογένεια Ντιβαλιέ. Πρώτα από τον γιατρό Φρανσουά Ντιβαλιέ, τον περιβόητο “Πάπα - Ντοκ”, ο οποίος εγκατέστησε ένα προσωποπαγές καθεστώς που στηρίχθηκε στη βία και στη διαφθορά. Με τη χρήση παραστρατιωτικών οργανώσεων και επικαλούμενος τον κομμουνιστικό κίνδυνο [η προσφιλής τακτική όλων των δικτατόρων], εξαπέλυσε διώξεις εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Ο δικτάτορας “Πάπα- Ντοκ” πέθανε τον Απρίλη του 1971 και τον διαδέχθηκε στην εξουσία ο γιός του, Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ, ο καλούμενος και «Μπεμπέ Ντοκ»! Επί Προεδρίας του Ζαν Ντιβαλιέ, η χώρα έφτασε στο χειρότερο σημείο της οικονομικής κρίσης και θεωρούνταν η φτωχότερη του Δυτικού Ημισφαιρίου. Το 1985 ο υιός Ντιβαλιέ αναγκάστηκε να προβεί σε συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Το Φεβρουάριο του 1986 ο Ντιβαλιέ ανατράπηκε έπειτα από εξέγερση του λαού ...
Ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος της Αϊτής ήταν ο ιερέας Ζαν Μπερτράν Αριστίντ, ο οποίος εξελέγη το 1990, με την ψήφο των φτωχών. Το 1991 ανατράπηκε. Ακολούθησε χάος και οι Αϊτινοί στράφηκαν στη θάλασσα, σε μια ομαδική έξοδο προς τη Φλόριντα. Το 1994, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον έστειλε 20.000 στρατιώτες για να αποκαταστήσουν τον Αριστίντ στην εξουσία. Την επόμενη χρονιά όμως αποχώρησε και επανεξελέγη το 2000. Η δεύτερη θητεία του σημαδεύτηκε από καταγγελίες για διαφθορά. Το 2004 ο Αριστίντ ανατράπηκε από νέο πραξικόπημα παραστρατιωτικών μονάδων. Ο Μπονιφάς Αλεξάντρ κυβέρνησε προσωρινά έως ότου, τον Φεβρουάριο του 2006, πρόεδρος εξελέγη, για δεύτερη φορά, ο Ρενέ Πρεβάλ, που πρόσκειται στον Αριστίντ και ο οποίος είχε διατελέσει πρώτη φορά πρόεδρος στο διάστημα 1995-2000.

Η Αϊτή είναι η πιο φτωχή χώρα της αμερικανικής ηπείρου [βόρειας και νότιας] . Πάνω από το 50% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα. Ο αναλφαβητισμό είναι πάνω από 40%, το προσδόκιμο ζωής 61 χρόνια [ενώ 73,4 είναι ο μέσος όρος στη Λατινική Αμερική και 79 στον ΟΟΣΑ - Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία & Ανάπτυξη].
Συνοπτικά και χωρίς υπερβολή η Αϊτή ζει μια διαρκή τραγωδία. Γνώρισε πολλές επεμβάσεις, κυρίως από τον βορειοαμερικανό “μεγάλο αδελφό”, ξενοκίνητες δικτατορίες, αφαιμάξεις του εθνικού της πλούτου, αλλά και αιματηρές εθνικές συγκρούσεις.
Σ’ όλ’ αυτά προστέθηκε και η τελευταία τραγωδία με τον σεισμό 12ης του μηνός με τες τεράστιες καταστροφές και τις εκατόμβες των νεκρών.
Οι εικόνες της ολικής καταστροφής, των πτωμάτων στους δρόμους, των ομαδικών ταφών, των ορφανών παιδιών θα μπορούσαν να είχαν εξαλειφθεί στην Αϊτή στον 21ο αιώνα, με βάση την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ώστε να αντιμετωπιστούν τα φυσικά φαινόμενα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Όμως, για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται να βρεθεί ο άνθρωπος στο επίκεντρο, με ένα σχεδιασμένο και οργανωμένο τρόπο. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση της Αϊτής καθώς αυτό είναι ενάντια στα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Εδώ να σημειώσω [για καθαρά ενημερωτικούς λόγους – για να προλάβω κάποιους που πιθανόν να πουν ότι κάμω προπαγάνδα] ότι στην γειτονική Κούβα, μια χώρα που αντιμετωπίζει κυκλώνες και τυφώνες και παράλληλα υπόκειται εδώ και χρόνια σ’ ένα βάρβαρο οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό από τις ΗΠΑ με όλες τις συνέπειες που απορρέουν απ' αυτόν, είναι εντελώς διαφορετικό. Δεκαετίες τώρα η Κούβα έχει ένα καλά οργανωμένο μηχανισμό για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών με προληπτικά μέτρα και μέριμνα, στην οποία παίρνουν μέρος όλοι οι τομείς της κοινωνικής ζωής και εκπαιδεύεται ο πληθυσμός.
Έτσι αμέσως μόλις έγινε γνωστός ο σεισμός στην γειτονική Αϊτή και ανακοινώθηκε προειδοποίηση για τσουνάμι, μια ολόκληρη περιοχή της ανατολικής Κούβας - 30.000 άνθρωποι - εκκενώθηκε γρήγορα, συντονισμένα και αποφασιστικά. Παρόμοιες αντιδράσεις έχουν υπάρξει και στο παρελθόν με τα κατά καιρούς περάσματα καταστροφικών κυκλώνων που στις γειτονικές χώρες άφηναν πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς.

Σίγουρα μέσα απ’ αυτή την τραγωδία που αναδεικνύει πιο ξεκάθαρα και εύγλωττα την φτώχεια και την ανέχεια ενός ακόμα δοκιμαζόμενου λαού [των Αϊτινών] μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τη σημασία των ελπιδοφόρων αλλαγών προς τα Αριστερά που πραγματοποιούνται σε σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Anef_Oriwn
Τρίτη 19/1/2010