Ανάρτηση 2/2010 [επίκαιρη, πολιτική και διαπραγματευτική] – Για τις τελευταίες προτάσεις του Ταλάτ (βλέπε της Τουρκίας) ...

{Το πιο κάτω κείμενο ξεκίνησα να το γράφω ψες αλλά για διάφορους λόγους ΔΕΝ κατάφερα να το ολοκληρώσω, (λέτε φταιει και η νέα ήττα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;), γι’ αυτό και η ανάρτηση του γίνεται σήμερα ... Κάποιες σημερινές εξελίξεις ίσως να έχουν διαφοροποιήσει κάπως τα πράματα ή/και να έχουν προσθέσει κι άλλα πολλά και διάφορα στο μυαλό και στις σκέψεις μου, αλλά εγώ διατηρήσω και θα αναρτήσω το κείμενο μου όπως αρχικά το είχα συλλάβει και ξεκινήσει να το γράφω ...}

*****************
Το νεο καυτό θέμα από την πολιτική επικαιρότητα, σε σχέση πάντοτε με το κυπριακό, που θα απασχολήσει [τζιαι θα κρούσει εγκέφαλους] τις επόμενες τζιαι για κάμποσες μέρες [τόσο στα ΜουΜουΕ, τα πολιτικά στέκκια και τα καφενεία όσο και στα blogκια] είναι οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ που κατάθεσε η τουρκική πλευρά [στην ουσία η Τουρκία μέσω του Ταλάτ] ως προζύμι για τις επικείμενες εντατικοποιημένες [εννοείται ότι μπαίνουν στην εντατική;] συνομιλίες [μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ] ...
Εν όψει μάλιστα της αυριανής Άτυπης [όπως την είπαν] συνεδρίας του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, το θέμα γίνεται πιο ενδιαφέρον, συναρπαστικό και ... τρομακτικό! [Τι πάει να πει όμως “άτυπη”; Χωρίς τύπους και τυπικότητες; Λόγου χάριν να πούμεν, να κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού, ο Συλλούρης για (ή) η άλλη, η Παναγιώτου, αντί ο Πρόεδρος Χριστόφιας];

Αύριο Κυριακή τα φύλλα θα ΜΑΣ τα πρήξουν [τα μυαλά – μην παει ο νους ΣΑΣ αλλού] με αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις για τους στόχους και σκοπούς των Προτάσεων Ταλάτ/Τουρκίας και για το πως πρέπει να αντιδράσουμε ή τι πρέπει να κάνουμε... Ήδη η γνωστή ορχήστρα των αλαλλαζόντων [απορριπτικών] κυμβάλων ξεκίνησε τα γνωστά τροπάρια για “λανθασμένες ευέλικτες κι απαράδεχτες τακτικές” ή/και τα γνωστά “σας τα λέγαμε εμείς για τους τούρκους” [ο Πρόεδρος είπε ότι η στάση των τούρκων ΔΕΝ ήταν έκπληξη] ... Ο εκ των στρατηγών του απορριπτικού μετώπου ΛαζΜα(ρής) ζήτησε με ύφος χιλίων καρδιολόγων [αλλά μπορεί και καρδιναλίων] την παραίτηση Χριστόφια. Ακόμα να χωνέψει ότι ο πρόεδρος [στην Κυπριακή Δημοκρατία] εκλέγεται για ΠΕΝΤΕ χρόνια! Όμως όλοι αυτοί οι απορριπτικοί ή/και αντιομοσπονδιακοί γιατί χαμογελάνε, χαχανίζουν και χαίρονται; Γιατί βλέπουν το όνειρο του για αποτυχία των συνομιλιών [που θα μας οδηγήσει ολοταχώς πλέον στην εδραίωση της διχοτόμησης] να πραγματοποιείται;

Ομολογώ ότι κι ΕΓΩ νοιώθω μουδιασμένος τζιαι κρύος με τες τελευταίες τουρκικές προτάσεις που κατάθεσε ο Ταλάτ. Όχι τόσο γιατί περιέχουν καθαρά στοιχεία [αλλά τζιαι στιshά, ξωτικά τζιαι φαντάσματα] συνομοσπονδιακά [όπως δικαίωμα στα συνιστώντα κρατίδια να συνάπτουν διεθνείς συμφωνίες μ’ άλλα κράτη και διεθνείς οργανισμούς, δικαίωμα βέτο στον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο, δικαίωμα στα κρατίδια να ασκούν διοικητικά δικαιώματα στο FIR τζιαι πουπανωπροίτζιην δικαιώματα ευρωπαίων πολιτών για τους τούρκους υπηκόους]... Τούτο λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο καθώς η λύση συνομοσπονδίας ήταν/είναι στόχος και επιδίωξη της τουρκικής πλευράς εδώ και χρόνια [εξ ου και η άκρως διαφορετική ερμηνεία του όρου “διζωνικότητα”, από τους τούρκους] ... Εκείνο που με ενοχλεί πιο πολύ είναι η αδυναμία, ή/και η απροθυμία και διστακτικότητα του Ταλάτ να στήσει πόιν [πόδι] στα κελεύσματα και τες επιδιώξεις της Τουρκίας και να προβάλει επιτέλους τζιαι κάποιες κυπριακές θέσεις!

Η υποβολή και προβολή μαξιμαλιστικών [συνομοσπονδιακών] θέσεων σ’ αυτό το στάδιο [των “εντατικών”, ας πούμεν] συνομιλιών, όσο κι αν κάποιοι λενε και θέλουν να τες παρουσιάζουν ως μέρους του παιχνιδιού [του “πάρε-δώσε”], πιστεύω ότι καθόλου δεν βοηθούν τη διαδικασία των συνομιλιών. Αντίθετα τέτοιες προτάσεις ναρκοθετούν την όλη διαδικασία, αυξάνουν τες εθνικιστικές εξάρσεις στην ελληνοκυπριακή πλευρά και περιορίζουν τις πιθανότητες για επίτευξης [λειτουργικής] ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ λύσης, καθώς δεν αφήνουν περιθώρια συγκλήσεων ... Και σύγκλιση δεν σημαίνει απαραίτητα συνάντηση των δύο πλευρών κάπου στο μέσο ... [Να τονίσω μάλιστα ότι αυτές οι προτάσεις δείχνουν καθαρά την προτίμηση των τουρκοκυπρίων προς τη συνομοσπονδία - σίγουρα και με την υπόδειξη της Άγκυρας - ή/και και την έλλειψη εμπιστοσύνης που εξακολουθεί να διακατέχει τους τουρκοκύπριους για τους ελληνοκύπριους] ...

Με το παρόν μου κείμενο ΔΕΝ θα κάνω ανάλυση των προτάσεων Ταλάτ. Άλλοι, επαΐοντες και μη [ειδικοί τζι’ ανειδίκευτοι] θα το κάνουν τις επόμενες μέρες πιο διεξοδικά τζιαι λαφαζανίστικα [άλλοι με σκεπτικισμό κι άλλοι με πίκκαν] από ραδιοφώνου και τηλεοράσεις και με άρθρα και πονήματα στις εφημερίδες. Αύριο Κυριακή αναμένεται πληθώρα τέτοιων στον τύπο ...
Θέλω να σημειώσω όμως ότι πάντοτε είχα τες επιφυλάξεις, τους ενδοιασμούς και τους προβληματισμούς μου για τη διαδικασία των συνομιλιών ... Τούτες τις [“προβληματικές”] σκέψεις κι απόψεις μου τις είχα καταθέσει κι αναλυτικά στο τελευταίο [όπως κατέληξε] post μου για την περσινή χρονιά [Ανάρτηση 77/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/12/772009.html
Σταχυολογώ για χάρη της συζήτησης μερικά μόνο σημεία [από εκείνο το κείμενο], έστω κι αν ο παρέας ο the Idiot Mouflon το αποκάλεσε επιτιμητικά "Μανιφέστο":

“O σκεπτικισμός κι ο προβληματισμός μου για τες διαδικασίες λύσης του κυπριακού, αλλά και οι ενστάσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις μου, για τες συνομιλίες [που κατα καιρούς γίνονται για εξεύρεση λύσης στο κυπριακό – όπως μας λαλούν], προκύπτουν από το γεγονός [ή/και έχουν να κάνουν με το γεγονός] ότι τούτες (οι συνομιλίες) διεξάγονται στη βάση:

1. Πρώτον, της επίτευξης ενός δήθεν εθνοτικού συμβιβασμού μεταξύ ΟΛΩΝ των ελληνοκυπρίων [από τη μια] και ΟΛΩΝ των τουρκοκυπρίων [από την άλλη] λες και οι δύο εθνοτικές κοινότητες της Κύπρου αποτελούνται από ομοιογενείς (από άποψη κοινωνικοοικονομική κυρίως) ομάδες πληθυσμού, και
2. Δεύτερον, διατήρησης του υφιστάμενου κοινωνικοοικονομικού (καπιταλιστικού) συστήματος.

Και λέω “δήθεν εθνοτικού συμβιβασμού” γιατί τούτο είναι φαινομενικά ορθό, καθώς οι συνομιλίες διεξάγονται μεν για την επίτευξη ενός συμβιβασμού μεταξύ των δύο εθνικών κοινοτήτων ως συνόλων, όμως στην ουσία ΔΕΝ είναι έτσι τα πράματα. [Εμείς οι ελληνοκύπριοι ονομάζουμε μάλιστα τον συμβιβασμό αυτό “οδυνηρό” καθώς θεωρούμε - ως ελληνοκυπριακή κοινότητα - την αποδοχή της ομοσπονδιακής λύσης ως οδυνηρή παραχώρηση].
Στην ουσία όμως η αντιπαλότητα (ο “καβκάς”) αποτελεί μια ενδοκυπριακή πάλη αναμεταξύ των κυρίαρχων οικονομικά (και κατ’ επέκταση και πολιτικά) κύκλων των δύο κοινοτήτων για το ποιοι θα επικρατήσουν σ’ ένα επανενωμένο κράτος. Πως δηλ. οι επιχειρηματικές τάξεις (ή αν προτιμάτε οι οικονομικά δυνατές κοινωνικές ομάδες) που κυριαρχούν (οικονομικά και πολιτικά) στα δύο χωρισμένα (σήμερα) κομμάτια του de facto διχοτομημένου νησιού μας, και που δραστηριοποιούνται (αυτή την στιγμή) ανεξάρτητα και αυτόνομα (οι μεν από τους δε), αλλά και σε εξάρτηση ή/και σύμπλευση, (οι μεν τουρκοκύπριοι από/με την Τουρκία, οι δε ελληνοκύπριοι από/με τη Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα – κυρίως πολιτικά με την Μητέρα - Πατρίδα) θα καταφέρουν να πετύχουν και να έχουν (η κάθε εθνοτική επιχειρηματική τάξη για τον εαυτό της) το πάνω χέρι σε περίπτωση λύσης. Αυτό στην ουσία προσπαθούν να διασφαλίσουν μέσα από τις συνομιλίες αυτοί οι κύκλοι – τα δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα κι όχι ολόκληρου του κυπριακού λαού όπως επαίρονται (ανεξάρτητα αν η λύση θα ωφελήσει στο παρόν στάδιο και πολύ άλλο κόσμο).”
……………………..
“Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι συνομιλίες γίνονται στη βάση όχι μόνο της διατήρησης αλλά και της περαιτέρω ενίσχυσης των ατομικο-ιδιοκτησιακών σχέσεων, τα αδιέξοδα ή έστω οι δυσκολίες για συμβιβασμούς στο περιουσιακό και εδαφικό αλλά και στο διαμοιρασμό της εξουσίας, είναι αναπόφευκτες.”

****************
Αυτά αγαπητοί φίλοι-επισκέπτες για τες “Προτάσεις Ταλάτ” ... Επιφυλάσσομαι να επανέλθω ...

****************
Υστερογράφημα [άσχετο] 10/1/2010:
Ο Λεμονής εν στην ΟΜΟΝΟΙΑ ακόμα, οξά έφυεν;

Anef_Oriwn
Σάββατο 9/1/2010