Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Ανάρτηση 28η (θρησκευτική, σχολική και παιδευτική) – Για τον αγιασμό κι αλλά θρησκευτικο-σχολικά δαιμόνια.

Έγινε πριν μερικές μέρες στο σχολείο (Μέσης Εκπαίδευσης) όπου φοιτά ο γιος μου (και με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς), ο καθιερωμένος ετήσιος αγιασμός, χοροστατούντος μάλιστα του οικείου Μητροπολίτου (μεγάλη δόξα και τιμή για το Σχολείο).

Στόχος και σκοπός των ιερών αυτών ελληνοχριστιανικών τελετών (που εμένα όμως μου μυρίζουν και κάμποση ειδωλολατρία) είναι για να πανε όλα κατ’ ευχή (του Κυρίου) ή να πανε δεξιά όπως επίσης συνηθίζεται να λέγεται, (άσχετο αν εμείς έχουμε πλέον αριστερή κυβέρνηση), αλλά και για θεραπεία από “πάσα νόσο και πάσα μαλακία” (κατά που λεει κι ένα βιβλικό δηλ. θεόπνευστο ρητό) μαθητάδων και καθηγητάδων (και να ξοριστεί και κάθε κακό δαιμόνιο)! (Δεν ξέρω αν υπάρχουν και καλά δαιμόνια, διερωτούμαι όμως αν στα σχολεία όπου παρατηρούνται (κάθε χρόνο) τόσες φασαρίες (τραμπουκισμοί, αντικοινωνική συμπεριφορά και σχολικών και εξωσχολικών, χειροδικίες μεταξύ μαθητών και καθηγητών και αντιστρόφως και επί τα αυτά), γίνεται τελικά αγιασμός; Ή αν γίνεται, ποιοι είναι οι λόγοι που δεν είναι αποτελεσματικός (δεν φωτίζονται μαθητές και καθηγητές). Λετε να υπάρχουν εκεί πολλοί Παλιοημερολογίτες, Μάρτυρες του Ιεχωβά ή πιστοί άλλων θρησκευμάτων (μη εξαιρούμενων και μουσουλμάνων); Θα μας χάσει ο Θεός τελικά!

Η τελετή του αγιασμού έχει σίγουρα τις ρίζες της στην αρχαιότητα και ίσως στις (ειδωλολατρικές) τελετές εξαγνισμού των υδάτων (τίποτε δεν γεννιέται εκ του μηδενός – παρθενογενέσεις δεν υπάρχουν άσχετο αν οι θρησκευτικοί μας μιλούν για την Αειπάρθενο).


Στην αρχαιότητα για να εισέλθει κάποιος σε ελληνικό ναό έπρεπε πρώτα να εξαγνισθεί. Ο εξαγνισμός γινόταν με κάθαρση. Στην είσοδο του ναού υπήρχε δοχείο που περιείχε καθαρό νερό, ευλογημένο από το ιερατείο. Ένας ιερέας βουτούσε στο νερό κλαδί από ελιά ή δάφνη (σήμερα το αντικαταστήσαμε μ’ ένα κλωνί «βασιλιτζιά» - βασιλικό) και ράντιζε τον προσκυνητή για να τον απαλλάξει από τα ίχνη των παραπτωμάτων που πιθανόν είχε διαπράξει. (Το ίδιο γίνεται και σήμερα και θεωρείται ότι έχεις την ευλογία του Κυρίου αν σε πιτσι(κ)λίσουν οι σταγόνες του καθαγιασμένου ύδατος). Η αμοιβή για την κάθαρση γινόταν με προσφορά ζώων: αιγοπροβάτων, βοοειδών, υποειδών. (Σήμερα οπωσδήποτε περιλαμβάνει το προσκύνημα του Σταυρού και το χειροφίλημα του παπά, ενώ την ιδία στιγμή θα δοθεί και το σχετικό φακελάκι στον παπά για τον κόπο του).

Πόσο μοιάζει τελικά η αρχαία τελετή με τη σημερινή! Αυτό θα ειπεί ελληνοχριστιανική παράδοση!

Στην Ορθοδοξία αυτή την τελετή την ονομάσαμε Αγιασμό των Υδάτων και γίνεται τα Φώτα παραθαλασσίως, οπόταν η θάλασσα παύει αυτομάτως να φουρτουνιάζει – ενώ τα ψάρια που πιάνονται είναι καθαγιασμένα!

Αγιασμοί γίνονται και στα εγκαίνια καταστημάτων, γραφείων και επιχειρήσεων (για να ευλογήσει ο Κύριος τις εμπορικές συναλλαγές και για να πανε καλά οι δουλειές) καθώς και στις περιπτώσεις κατοίκησης σε νεόκτιστα σπίτια (για να στεριώσουν οι νοικοκυραίοι σ’ αυτά). Τώρα γιατί κάποιες δουλείες “παττίζουν” (φαλιρίζουν) και κάποια σπίτια κλείνουν (γιατί οι ένοικοι τους για κάπου αλλού τραβούν – ο καθένας ξεχωριστά), ακαθόρισται αι βουλαί του Κυρίου.


Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν η τελετή του αγιασμού (των πνευμάτων και σωμάτων καθηγητών και μαθητών) περιλαμβάνεται στα αναλυτικά προγράμματα της ελληνορθόδοξης παιδείας μας (εμπίπτει άραγε στις δραστηριότητες του μαθήματος των Θρησκευτικών ή στις γενικές ψυχαγωγικές εκδηλώσεις). Διερωτούμαι όμως, τόσα χρόνια ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της δικής μας (ελληνο)κυπριακής παιδείας (κοντά 50 τώρα), και δεν βρέθηκε ένας τσαμπουκάς και μάγκας διευθυντής σχολείου, Αριστερός με την ουσιαστική σημασία της λέξης (και όχι κατ’ επίφαση ή κατ’ ευφημισμό), δηλ. ριζοσπάστης, ασυμβίβαστος με τα κατεστημένα και που να αμφισβητεί τέτοιους είδους αναχρονιστικές και συντηρητικές (ειδωλολατρικές) τελετές, για να σταθεί αντρόshιν (εμπόδιο) στην τέλεση και συνέχιση τους; Όλοι, είτε αργά, είτε πιο γλήγορα ενσωματώνονται στο σύστημα και αφομοιώνονται από τις ανάγκες τους;

Παρεμπιπτόντως, άλλο χαρακτηριστικό του θεοκρατικού μας πολιτεύματος είναι η προτεραιότητα πρωτοκόλλου που έχουν στις προσφωνήσεις οι ιερωμένοι (έστω κι αν είναι απλοί παπάδες), όταν παρίστανται σε εκδηλώσεις οποιασδήποτε μορφής και περιεχομένου. Σ’ όλες (σχεδόν) τις περιπτώσεις οι ομιλητές (ακόμα και Αριστεροί) ξεκινούν την προσφώνηση τους (έστω κι αν στην εκδήλωση παρίστανται και πολιτειακοί άρχοντες) με τον αναχρονισμό “Σεβαστό Ιερατείο” (!!!) και μετά ακολουθούν όλοι οι άλλοι ... Τόσο πολύ είναι ριζωμένα κάποια πράγματα (κατάλοιπα άλλων εποχών) στο υποσυνείδητο μας! Και αφελώς κάποιοι περιμένανε ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις σε ζητήματα αλλαγών στην Παιδεία!

Anef_Oriwn
Κυριακή 21/9/2008

27 σχόλια:

dokisisofi είπε...

to nero ws stoixeio eksagnistiko einai kai evraiko kataloipo

eliftikes exthrous anef kai vrikes efkolo stoxo?:PP

ante geia..

Μιχάλης είπε...

Αγαπητέ Άνευ,

Για τον αγιασμό έχεις δίκαιο. Είναι κατάλοιπο της αρχαίας τελετής, συνδυασμένης όμως με το εβραϊκό περιεχόμενο.

Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που τόσο οι ιεράρχες μας όσο και οι θεολόγοι μας, παραδέχονται ότι πολλά έθιμα και τελετές της Ορθοδοξίας έχουν τη ρίζα τους στα λεγόμενα ειδωλολατρικά έθη.

Η διαφορά, λένε, είναι ότι τα εξάγνισαν και τα ανα-νοηματοδότησαν!
Καμία σχέση δηλαδή με ότι σήμαιναν στην π.Χ. εποχή.

Να σε διορθώσω μόνο λίγο. Αναχρονιστικός είναι πλέον και ο όρος «ειδωλολατρία».
Αυτή η λέξη καθιερώθηκε από τους χριστιανούς για να απαξιώσουν τις προηγούμενες θρησκείες, να τις δαιμονοποιήσουν και να τις πολεμήσουν.

dokisisofi είπε...

Μιχάλη πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες..Σε ποια ακριβώς αρχαία τελετή γινόταν αγιασμός υδάτων?

Μιχάλης είπε...

Να το διευκρινίσω καλύτερα διότι όπως το έγραψα, όπως διαπιστώνω, βγαίνει διαφορετικό νόημα.

Με όσα ξέρω, λέγοντας ότι είναι κατάλοιπο αρχαίας τελετής, συνδυασμένης όμως με το εβραϊκό περιεχόμενο, εννοούσα ότι οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τα στοιχεία της φύσης ως (εκ φύσεως) εξαγνιστικά.

Είχαν τον λεγόμενο καθαρμό όπου έμπαιναν μέσα στα νερά της θάλασσας ή των ποταμών για να εξαγνιστούν.

Ήταν κάτι παρόμοιο με το εβραϊκό βάπτισμα το οποίο όμως είχε άλλο χαρακτήρα (μύηση στη συγκεκριμένη θρησκεία) και με το χριστιανικό βάπτισμα που καθαίρει από το προπατορικό αμάρτημα, καταργεί τον προηγούμενο(!) άνθρωπο και αναγεννά τον νέο.

Στο χριστιανισμό το νερό δεν θεωρείται εκ φύσεως καθαρό γι αυτό και καθαγιάζεται και μετά χρησιμοποιείται για τον ανθρώπινο καθαρμό.

Στα της ελληνικής θρησκείας (παρά το τι μπορεί να νομίζουν κάποιοι) δεν είμαι καλά διαβασμένος, γι αυτό συγχωράτε με αν δεν μεταφέρω σωστά αυτά που θέλω να πω.

Unknown είπε...

Μιχάλη μου, έτσι κι αλλιώς, εδώ που λες "Ελληνικής Θρησκείας" οι περισσότεροι θα διαβάσουν "χριστιανικής" μιας που έχουμε το μόρφωμα του Παπαρηγόπουλου περί «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους και πολιτισμού» το οποίο όπως σημείωνε και ο Καστοριάδης μεταξύ άλλων, συνιστά μία από τις μεγαλύτερες αιτίες της εθνικής μας σχιζοφρένειας.

Anef_Oriwn είπε...

@ Μιχάλης,

Η παρατήρηση σου δεχτή!

Όμως όταν προσωπικά αναφέρομαι στην «ειδωλολατρία» (σε σχέση με το σήμερα) βασικά έχω στο μυαλό μου αυτά που αναφέρεις κι εσύ. Δηλ. τα ειδωλολατρικά κατάλοιπα (που δεν είναι και λίγα και ασήμαντα) από τις πολυθεϊστικές (δωδεκαθεϊστικές) τελετές και πρακτικές που ενυπάρχουν μέχρι και σήμερα (με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο) στην Ορθοδοξία. Πως διαφορετικά (από «ειδωλολατρικά») θα πούμε τα ήθη εκείνης της περιόδου;

*****
@ Δοκ.,

Κάπου διάβασα πως κάποιοι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Ιπποκράτης (που ήταν και γιατρός) έχουν κάνει αναφορές σε κείμενα τους για τον εξαγνισμό των υδάτων ή/και για τον καθαρμό.

*****
@ PolitisPittas,

Μη σε ακούσει η Dokisisofi να μιλάς για “… το μόρφωμα του Παπαρηγόπουλου περί «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους και πολιτισμού» …”! Η ίδια πιστεύει ότι ο Παπαρηγόπουλος ήταν εκείνος που επιτυχώς “πάντρεψε” τον αρχαίο ελληνικό κόσμο (μέσω του Βυζαντίου – της Ελληνικής Ανατολικής Αυτοκρατορίας) με το νεότερο ελληνικό κράτος!

Anef_Oriwn
Δευτέρα 22/9/2008 – 6:11 μ.μ.

rose είπε...

χαιρετώ!

η βυθιση στο νερό είναι παλαιότερη της γραπτής ιστορίας..

Απεικονίσεις της βρισκονται σε τοιχους, λατρευτικους τόπους και σκευη..

συνδιάζεται με τον μύθο (και ιστορικό γεγονος 13,000 πριν) μεγάλης πλημμύρας.

Αρχικά θεοώρουσαν ότι η επαφή με το νερό συνέδεε τα άτομα με τις εξαγνιστικές ιδιοτητες του αλλά και την "καταγωγή" του που ήταν ουρανός..

Η παγκόσμια Ιστορία - κατεγγεγραμμενη και μη - (Ινδία, Βορεια και Νότια Αμερική, Ωκεανία, νησια Ειρηνικου) είναι γεματοι μυθους και θρηλους για την ιερότητα των υδάτων, και τ αναβάπτισμα..

πολλές φορές το νερό συμβολίζεται όπως ακριβως και η φωτια. και τα δυο αποτελουσαν μέσα εξαγνισμου και ανα-γεννησης..

rose είπε...

η Κύπρος όμως κατέχει την πρωτια σε κάτι άλλο:

Τη συμβολική και σημασιολογικη συνυπαρξη των 3 θρησκειων (Ισλαμισμου, Χριστιανισμου και Ιουδαισμου) μέσα απο την καθημερινη πρακτική της στετές που καθαρίζει το σπίτι απο γωνιας (Ισλάμ) και μετα καπνίζει με ελια (Χριστιανισμος) Οι επισκεπτες πέρνουν τον κανο πάνω τους όπως η γυναικα ευλογεί το Σαμπαθ (Σαββατο Εβραίων) πάνω απο τα 7 κερια (μενόρα)

dokisisofi είπε...

Ti pistevei i Doki gia ton Paparigopoulo?
Akoma perimenw na mou peite se mia elliniki teleti ginotan agiasmos twn idatwn.
Simplironontas tin rose sxetika me tin idiaiterotita tis Kiprou, tha aksize na stathoume kai stin giorti tou Kataklismoy pou einai monadiko ethimo sta xristianika dedomena pagkosmia. Kserei kaneis pws kathierothike?

dokisisofi είπε...

Oson afora to "kapnisma" me tin elia i to livani kai tin epafi me ton kapno, afto exei sxesi me to thimiama ws anapompi prosefxis. Kai ektos apo tous evraious kai tous xristianous, to exoun kai oi voudistes ap'oti kserw. De gnorizw an gia tous indianous eixe kai latreftiki diastasi peran apo tin epikoinwniaki. Mallon prokeitai gia arxetipo simvolo pananthropino.
Alla an kserei kapoios kati parapanw as mas pei.

rose είπε...

o καπνός και τα "λιβάνια" είχαν και χρηστικό ρόλο εκτος απο συμβολικό.

κάποια ήταν βοτανα ικανά να δημιουργήσουν παραισθησεις..

το "ονειρο" και η ονειρική κατασταση ήταν μέσο επικοινωνίας των αρχαιων ανρθωπων με το υπερφυσικό ή το αόρατο..

λέγεται ότι η χρήση ή εισπνοή τέτοιων "λιβανιων" μπορεί να δημιουργήσει συνθηκες εξόδου απο το φυσικό σώμα και το αστρικό να περιπλανηθεί για ώρες ..

ο κόσμος του ονείρου ήταν ιερός για κάποιους λαούς..

τα θυμιαματα αργότερα έγιναν προσφορά προς τους θεούς/ες αλλά κυρίως τα χρησιμοποιούσε ο ανθρωπος να ταξιδευει νοητικά...

rose είπε...

Δεν νομίζω ότι είχαν υπόψη τους κατι τέτοιο όταν επέτρεψαν τον αγιασμο στα σχολεία :-)

dokisisofi είπε...

Τώρα που το λές κάπως έτσι θα λειτουργούσε και η Πυθία!
Και οι χασικλήδες και τα ρέστα με κάτι τέτοια περνούν σε άλλες φάσεις!

Ελιά παρεπιπτόντως (σαραντισμένη στην εκκλησία) όμως μόνο στην Κύπρο καπνίζουν?
¨Η και στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας?

rose είπε...

υπάρχουν πράγματα πυ ο ανθρωπινος νους τα αντιλαμβανεται μόνο στο μεσο-συνειδητο επίπεδο.

υπάρχουν πολλές περιγραφές η πιο προσιτη σε μας είναι η αφηγηση ατομων σε καταστολή μετα απο σωματικη βλαβη που δεν εχουν αντιληψη αλλα συναίσθηση του τι γινεται γύρω τους...

η ύπνωση άλλες φορές αποκαλύπτει λεπτομεριες που ο ανθρωπινος εγκεφαλος απορροφά ενώ το συνειδητό μας δεν το γνωρίζει (ονοματα στα κουδουνια μιας πολυκατοικίας που περασαμε απ εξω μονο μια φορα στη ζωή μας κ.ο.κ.)

τη γνωση αυτη την κατεχαν παλαιοτερα, την γνωση του υλικου κόσμου δεν ειχαν εκεινοι οι ανθρωποι (μικροσκόπια κλπ) Τα άλλα τα γνωριζαν καλύτερα απο εμας σε ορισμενες περιπτωσεις

stalamatia είπε...

Εμένα πάλι άμα μου μυρίσει λιβάνι εξαφανίζομαι σαν τον διάολο.

Anef_Oriwn είπε...

@ Stala(g)matia,

Και με μένα συμβαίνει το ίδιο, άσε που μπορεί να πιάσει τζιαι το αψιούρισμα.

Anef_Oriwn
Τρίτη 23/9/2008 – 3:04 μ.μ.

Sike είπε...

ένα να σου πω μόνο που έμαθα που τη μάνα μου:
Στη διαδικασία του "μπασίματος" του προζυμιού, δοκίμασε να βάλεις σκέττο νερό αντί "αγιασμό" και ενημέρωσμε αν "μπει" ποττέ!

Anef_Oriwn είπε...

@ Saik,

Πάντως η μάνα μου, που ζυμώνει ακόμα (που και που), εν βάλλει αγιασμό στο προζύμι, όμως τούτον “μπαίννει”.

Anyway,
Καλωσόρισες!

Anef_Oriwn
Τρίτη 23/9/2008 – 7:26 μ.μ.

rose είπε...

@Saik

και εγω όταν ζυμώνω το ζυμαρι μπαίνει χωρίς αγιασμό..

και ως μάνα πρεπει να σου εκμυστερευτώ κάτι:
οι μαναδες είμαστε υπευθυνες για τις μεγαλύτερες μυθοπλασίες και φούμαρα του κόσμου!
εμεις οι μαναδες ...

dokisisofi είπε...

@rose, otan milas gia somatiki vlavi, ti ennoeis? diaseisi?
@anef, eisai antikapnistis?:PP

Anef_Oriwn είπε...

Δυο λόγια θα καταθέσω, ως απάντηση στο ερώτημα (σε άπταιστα greeklish) της Dokisisofis, με το οποίο έψαχνε αγωνιωδώς να μάθει (να της πούμε) “… mia elliniki teleti [όπου] ginotan agiasmos twn idatwn…”.
Λοιπόν με βάση τη Wikipedia και το βιβλίο του Χρήστου Λάζου “Παγανιστικά Έθιμα στον Χριστιανισμό” (από τις Εκδόσεις Ιαμβλίχος, 2007), ο αγιασμός των υδάτων έχει την καταγωγή του από μια τελετή των αρχαίων Αθηναίων, τα «Πλυντήρια» όπως την αποκαλούσαν κατά την οποία μετέφεραν «εν πομπή» στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Παλλάδος Αθηνάς. Εκεί το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το καθαρίσουν από ρίπους και να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος, όπως κάνουν μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι διαφόρων περιοχών (στην Ελλάδα) όπου μετά τη κατάδυση του Σταυρού τρέχουν στις παραλίες ή στις όχθες ποταμών ή λιμνών και πλένουν τα αγροτικά τους εργαλεία ακόμη και εικονίσματα.


Υ.Γ.1:
Το κάπνισμα με ελιά φαίνεται ότι είναι καθαρά κυπριακό έθιμο. Για το “... pws kathierothike … [η] … giorti tou Kataklismoy …”, άμα μάθω θα σας πω!

Υ.Γ.2:
Δοκ.,
αφού μπορείς και γράφεις και στα ελληνικά γιατί συνεχίζεις να χρησιμοποιείς greeklish;

Anef_Oriwn
Τρίτη 23/9/2008 – 10:55 μ.μ.

rose είπε...

Dok
οποιαδήποτε βλαβη η οποία το άτομο σε καταστολή είτε λογω φαρμακων είτε εγκεφαλικη δυσλειτουργίας (μετα απο ατυχημα, χρήση ουσιων, στην ετνατικη, μετεγχειρητικα)..

dokisisofi είπε...

@anef poli endiaferousa i pliroforia!
@ rose, akoma den katalava ti theleis na peis me afti sou tin anafora. Oti diladi aftoi oi anthropoi zoun ipervenoun to sineidito epipedo kai vlepoun oramata paromoia me afta twn atomwn pou kanoun xrisi paraisthisiogonwn ousiwn (stis opoies katatasseis kai to thimiatisma)?
Voitha me ligo na katalavw ton eirmo sou.

Sike είπε...

θα το ψαξω τζιαι θα σας πω γιατί έχω την εντύπωση ότι μου απεδείχθην ότι κάτι τέτοιο ισχύει (η μνήμη μου εν κρουσμένη τζι εν με βοηθά)... μπας τζι εννεν το προζύμι... πομείνετε :P

Anef_Oriwn είπε...

Παραθέτω πιο κάτω (μετά που έψαξα λίγο το θέμα της καταγωγής των Γιορτών τον Κατακλυσμού) για γενικότερη ενημέρωση και γνώση («για το χατίρι της βασιλιτζιας – της Dokisisofis ντε – πίνει τζι’ η γλάστρα νερό), ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γιαγκουλή “Κυπριακά Ήθη και Έθιμα”, έκδοση 2008:

“Από πού μας έρχονται όμως οι γιορτές αυτές τον Κατακλυσμού στην Κύπρο; Ως τελευταία οι απόψεις των ειδικών διχάζονταν, οπότε το φιλολογικό αυτό πρόβλημα λύθηκε, χωρίς καμιά αμφισβήτηση, από το μ. Κυριάκο Χατζηϊωάννου, που ταύτισε τους γιορτασμούς των τριών ημερών με τα Ανθεστήρια των αρχαίων:
«Άπαξ του έτους αι ψυχαί ταν νεκρών επετρέπετο να επιστρέψουν εις τον άνω κόσμον. Εστέλλοντο εις το φως του άνω κόσμου υπό τον Κυρίου των ψυχών Διονύσου (..). O Διόνυσος κατά την ειδωλολατρική εποχή, ο Χριστός κατά την Χριστιανική, είναι εκείνοι οι οποίοι απελευθερώνουν τους νεκρούς δι’ ένα ορισμένον αριθμόν ημερών. Κατά την εσπέραν των Χοών, της δευτέρας ημέρας των Ανθεστηρίων, ένα πιάτο πανσπερμίας προσεφέρετο εις τους νεκρούς κατ χοαί ύδατος εξεχύνοντο δι’ αυτούς. Το πιάτο της πανσπερμίας μετεφέρθη εις την εσπέραν της πρώτης ημέρας δηλ. του Ψυχοσάββατου εις τας εορτάς του Κατακλυσμού, αλλ’ αι χοαί έπαυσαν να προσφέρονται (..). Η ημέρα των χοών, καθ' ην "δοκούστν αι ψυχαί των τελευτησάντων ανιέναι" εις τον άνω κόσμον, ήτο "μιαρά ημέρα", ως ο Φώτιος και Ησύχιος αναφέρουν. Η επομένη μέρα, οι Χύτροι, ήτο αφιερωμένη (...) εις τους νεκρούς του επί Δευκαλίωνος Κατακλυσμού και περιελάμβανε μιαν ειδικήν εορτήν καλουμένην Υδροφόρια (..). Η Δευτέρα του Κατακλυσμού ήτο (...) ημέρα καθαρμού δι' ύδατος, τόσον διά τους ανθρώπους, όσον και διά τα ιερά σκεύη (...). Κατά το τέλος των Ανθεστηρίωv αι ψυχαί των νεκρών απεμακρύνοντο εις την αρχαίαν Ελλάδα διά της εξής προσταγής: "Θύραζε, Κήρες, ουκέτ’ Ανθεστήρια!", δηλ. Μακράν ψυχαί των νεκρών, τ’ Ανθεστήρια ετελείωσαν».
Να σημειώσουμε εδώ ότι στη γιορτή των Ανθεστηρίων γίνονταν ποικίλοι αγώνες, όπως αγώνες ποτού, χορού, δραματικοί κ.ά.” [όπως μετά και στις γιορτές του Κατακλυσμού].

*****
@ Saik,

Νομίζω ότι η Αμερική επήρες σου τον νουν σου, τζιαι έκρουσεν τη μνήμη σου!
Πάντως θα ανμενουμε την τελική εκδοχή της ιστορίας με το ζύμωμα με νερό του αγιασμού!

Anef_Oriwn
Σάββατο 27/9/2008 – 00:35 μ.μ.

dokisisofi είπε...

Υπέροχα αυτά που μας (αντι)γράφεις!
Ποτέ δεν έβρισκα τον ειρμό μεταξύ του Κατακλυσμού και της γιορτής του Αγίου Πνεύματος!
Δηλδή εμείς παίζουμε με την ιδέα να γίνει κατακλυσμός (σαν τότε με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, ή αν θες του Νώε) και περιχαρούμε με την ιδέα ότι μας παρακολουθούν οι πεθαμένοι! Μπρρρ... Αν και όπως καταντήσαμ σήμερα δε νομίζω να ενθουσιαζονται πολλά οι πεθαμένοι να κατέβουν κάτω, έστω για πλάκα. Όσο για την πανσπερμία, ούτε να το συζητάς! Ξέρεις πόσα στοιχίζει ένα πιάτο κόλλυβα την σήμερον ημέρα?
Κι ας μη μιλήσω για το ΄νερό.
Δράμα η κατάσταση..

Sike είπε...

λοιπόν.

σε μια έξαψη βιασύνης, ρώτησα τη μάνα μου τι ήταν "τζείνη η κουβέντα με τον αγιασμό τζιαι το προζύμι" τζιαι δεν εθυμάτουν έτσι πράμα. Είπεν μου ότι εννοούσε τον αγιασμό της 13ης Σεπτεμβρίου μόνο αλλά δεν επεκτάθηκε λόγω shαshουροσύνης - είπεν μου όμως κάτι άλλο, do try it at home:

βάλε νερό σε ένα μπουκαλάκι και κλείστο, και βάλε και αγιασμό σε ένα μπουκαλάκι και κλείστο. Το νερό μετά από λίγες μέρες δεν θα πίνεται, ούτε καν θα θωρκέται. Ο αγιασμός όμως θα είναι κρύσταλλο ωσπου ζιεις (εύχομαι πολλά, παρακαλώ τίποτε) and beyond.