Ανάρτηση 35/2015* [προγραμματισμένη, κυπριακή, επετειακή, αντι-πραξικοπηματική, ενθυμητική και τιμητική] – Μέρα μνήμης και τιμής για όσους έπεσαν (κατά το πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη του 1974) υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία...

{* - Σημείωση: Η παρούσα ανάρτηση γράφτηκε μεταξύ 16-18 του τρέχοντος μηνός}...

*******************************

Μέρα Μνήμης και Τιμής

Μέρα Μνήμης και Τιμής η χτεσινή 15^η του Ιούλη!

Είναι Μέρα Μνήμης, γιατί ανακαλούμε στο μυαλό ΜΑΣ και  να θυμόμαστε [ΕΜΕΙΣ που τα ζήσαμε, πριν 41(!) ολόκληρα χρόνια – δεν ήμασταν δα και μικροί τότε!] τα τραγικά γεγονότα του Ιούλη του 1974. Οι μνήμες οι δικές ΜΑΣ δεν ξεθωριάζουν! Και συντείνουν και στο να υπενθυμίζουμε στους επιλήσμονες και για να αφηγούμαστε στους νεότερους [για να μαθαίνουν] ποιοι προετοίμασαν, οργάνωσαν και διενήργησαν το πραξικόπημα, τη μεγάλη εκείνη κι ατιμώρητη προδοσία, με τους χιλιάδες αδικαίωτους νεκρούς και θύματα. Κι η  προδοσία έχει κι όνομα και επίθετο. Το φασιστικό πραξικόπημα ήταν μια συνωμοσία που εξυφάνθηκε στο ΝΑΤΟ και εκτελέστηκε από τη χούντα των Αθηνών και τη γριβική ΕΟΚΑ Β΄. Κι έτσι θα μείνει στην κυπριακή Ιστορία, παρά τις συνεχείς κι αδιάκοπες προσπάθειας πολλών και διαφόρων εκ της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας Δεξιάς κυβερνητικής παράταξης εκπορευόμενων, να παραχαράξουν τα γεγονότα και να απαλλαγούν, τουλάχιστον θεωρητικά από τις μεγάλες ευθύνες [και ίσως και ένοχες, αν έχουν τσίππα συνείδησης πάνω ΤΟΥΣ!] που τους βαραίνουν...

Είναι όμως και Μέρα Τιμής για να θυμόμαστε και να τιμούμε όσους αντιστάθηκαν στην κατάλυση της δημοκρατίας από τους ντόπιους και τους καλαμαράες  πραξικοπηματίες κι έδωσαν κι αυτή τη ζωή τους για να την υπερασπιστούν. Χτες που έκλειναν 41 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα, θάφτηκαν ΚΑΙ τα οστά 17 αντιστασιακών αστυνομικών και άλλων θυμάτων του πραξικοπήματος που είχαν θάφτει σε ομαδικοί τάφο στο κοιμητήριο των “Αγίων” Κωνσταντίνου και Ελένης και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.

«Λόγια ανούσια, χιλιοειπωμένα, τετριμμένα και ξύλινα, άλλων περασμένων εποχών», ίσως πουν όλ’ αυτοί που επιδιώκουν τη διαγραφή του χουντοφασιστικού πραξικοπήματος από τις σελίδες της κυπριακής Ιστορίας κι από τη συλλογική μνήμη του κυπριακού λαού. Όμως ΕΜΕΙΣ θεωρούμε καθεχρονικό μας χρέος, οφειλή και υποχρέωση, ειδικά προς αυτούς που έχασαν τη ζωή τους σ’ άνισες και προδομένες μάχες κατά το πραξικόπημα και την εισβολή [και κάποιων απ’ αυτούς τα οστά κηδεύουμε και σήμερα ακόμα, 41 χρόνια μετά!] να ΤΑ επαναλαμβάνουμε και να θυμίζουμε. Γιατί οι τούρκοι εν τζι’ εξύπνησαν μια μέρα τζι’ αποφάσισαν όπως η «Ayșe να πάει διακοπές» στην Κύπρο [να κάνουν εισβολή στην Κύπρο]... Το πραξικόπημα και η τούρκικη εισβολή που ακολούθησε δεν ήταν κάτι το στιγμιαίο κι το τυχαίο. Ήταν κάτι που σχεδιαζόταν για χρόνια πίσω από κλειστές πόρτες, στα επιτελεία του ΝΑΤΟ, όπως ας πούμεν, στη ΝΑΤΟϊκή Σύνοδο της Λισσαβόνας [θα γίνει συγκεκριμένη αναφορά πιο κάτω] και βρήκε πρόθυμους εκτελεστές και εκτός Κύπρου [στην Αθήνα και την Άγκυρα] και εντός Κύπρου, από την φασιστική ΕΟΚΑ Β΄. Η Τουρκία προετοιμαζόταν κι αυτή για χρόνια για την εισβολή και το πραξικόπημα τους έδωσε την αφορμή. Κι είναι ακριβώς ΑΥΤΑ που οι σκοπίμως ή ένεκα επιλεκτικής μνήμης επιλήσμονες και προφανώς κι άμεσα ή ενεργά εμπλεκόμενοι στο χουντοφασοστικό πραξικόπημα, αλλά και πολιτικοί επίγονοι τους ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ!

Όλοι αυτοί [οι πιο πάνω] ενοχλούνται κι από την ήχηση των σειρήνων [έστω  και συμβολικά για κάποια δευτερόλεπτα] κάθε 15 του Ιούλη στις 8:20 το πρωί, ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος, ενώ ηδονίζονται με το να βλέπουν τον γηραιό πλέον και σοβαρά άρρωστο Κώστα Παπακώστα [ένα εκ των επωνύμων της αντίστασης ενάντια στο πραξικόπημα, παλιό αγωνιστή της ΕΟΚΑ και για χρόνια πολιτικό συνεργάτη της Αριστεράς] να παραμένει ΑΔΙΚΩΣ φυλακισμένος για την φονική έκρηξη στο Μαρί. Εμάς ΠΟΣΩΣ και ΜΑΣ ενοχλούν οι σειρήνες! Φέτος μάλιστα τις αναμέναμε και με κάποια ανησυχία κι αγωνία κινούμενοι εντός του σπιτιού. Κι ομολογώ πως τελικά μόλις και τις άκουσα [πολύ σιγανός κι απομακρος ήταν ο ήχος τους], προφανώς λόγω της φασαρίας στο δρόμο ένεκα διαφόρων έργων που γίνονται εκεί...

Φέτος για κάποιους λόγους υγείας δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στην αντιφασιστική αντικατοχική εκδήλωση που διοργανώνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το ΑΚΕΛ, κι ούτε στο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ. Λάμψαμε για της απουσίας ΜΑΣ! [Όμως για να μην ανησυχούν οι άσπονδοι φίλοι ΜΟΥ να τους ενημερώσω ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό κι ότι έχω σχεδόν αναρρώσει]... Έχω την εντύπωση πάντως, ότι ήταν η δεύτερη ή η τρίτη φορά εδώ και μια 30ετία που απουσιάζω απ’ αυτήν την ετήσια εκδήλωση του ΑΚΕΛ, που παρά τις ειρωνείες και τους απαξιωτισμούς μερικών παραμένει η κορυφαία αντιφασιστική/αντιπραξικοπηματική/αντικατοχική/αντιιμπεριαλσιτική εκδήλωση στην Κύπρο για τις μαύρες επετείους του Ιούλη. ΕΜΕΙΣ το ‘χουμε κάτι σαν τάμα στο σπίτι να παρευρισκόμαστε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ! [Νομίζω όμως, ότι ούτε και πέρσι πήγαμε, και πάλι για λόγους υγείας μέλους της Οικογένειας αλλά διαφορετικής φύσεως]...

*****************************************

Αντί Μνημοσύνου

Κλείνω το επετειακό κι αντιφασιστικό/αντιπραξικοπηματικό ΜΟΥ κείμενο, με δυο λόγια, (έστω και καθυστερημένα) Τιμής και δίκην Μνημοσύνου για τον Πατέρα ΜΟΥ. Πάντοτε ΤΟΝ θυμάμαι κάθε 15 του Ιούλη και περνώ κι από το πατρικό ΜΟΥ για να πούμε και δυο κουβέντες με την Μάνα ΜΟΥ, κι έτσι έπραξα και φέτος.

Όμως στον Πατέρα ΜΟΥ αφιέρωνα [από καταβολής αυτού του Blog και] κάθε χρόνο περί τα μέσα του Ιούνη [που είναι και η επέτειος του θανάτου ΤΟΥ] μια ειδική ανάρτηση. Φέτος ΔΕΝ κατάφερα [μ’ εκείνα και με τούτα σε σχέση με το κλείσιμο του Blog] παρ’ όλο που στην αποχαιρετιστήρια [λέμε τώρα!] ανάρτηση ΜΟΥ έλεγα στην κατακλείδα της: «... νέα ανάρτηση θα υπάρξει εντός των ημερών για να τιμήσω ένα πολυαγαπημένο ΜΟΥ πρόσωπο που έφυγε από τη ζωή πριν κάποια χρόνια...»  

Το κάνω όμως, έστω και τώρα παραθέτοντας ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφική ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 12 του 2008, όπου παραθέτω τις «ενθύμησες [ΜΟΥ] από την 15η του Ιούλη του 1974», όπου κάνω αναφορά και στον Πατέρα ΜΟΥ.

«Προς το απόγευμα οι εξελίξεις ήταν πλέον ραγδαίες. Τα γεγονότα εξελισσόταν με ταχύτητα στο χωριό. Γίνονταν έρευνες στα σπίτια Αριστερών, συλλήψεις, τραμπουκισμοί, κακοποιήσεις! Κάποια στιγμή αντιληφτήκαμε και κινήσεις γύρω από το δικό μας το σπίτι και μια ομάδα ενόπλων μπήκε στην αυλή και πήρε και θέσεις μάχης. Ήμασταν ο “εχθρός”!
Επικεφαλής της ομάδας των ενόπλων ήταν κάποιος καταζητούμενος (νέος στην ηλικία), γνωστός στην οικογένεια (ήμασταν γείτονες στα περιβόλια και βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά). Στην ομάδα ήταν και κάποιος γείτονας (παντρεμένος με πρώτη ξαδέλφη της Μητέρας) που έστεκε όμως κάπως μακρύτερα (λέτε να ντρεπόταν;). (Την επόμενη μια νεαρή γειτόνισσα της οποίας τον άντρα το συλλάβανε του ‘βαλε τις φωνές και τον πέρασε γενεές 14, κι αυτός πήρε το όπλο για να την καθαρίσει. Τόσο παλικαράδες ήτανε!). Τέλος πάντων ... Ο επικεφαλής της ομάδας απευθυνόμενος στον πατέρα μου, τού είπε: «Θκιέ Αντρέα [ήταν και ευγενής], ήρταμεν να μας δώσεις τα όπλα σου». (Έψαχναν μανιωδώς και παντού για όπλα).
Η μάνα κάτι πήγε να του πει: «(Δ)εν (α)ντρέπεσαι, τόσα γρόνια έτρω(γ)ες τζιαι που την τσέντα (τσάντα) μας τζιαι τωρά ήρτες για να ...», αλλά την αντίκοψε ο πατέρας. Η αγέρωχη απάντηση του πατέρα (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει) προς τον εοκαβητατζιή, πάντα θα παραμένει χαραγμένη στη μνήμη μου και πάντα θα με φορτίζει συναισθηματικά: «Τα όπλα μου εν τούτα δαμαί ...», είπε δείχνοντας τα οκτώ του παιδιά (ο πιο μεγάλος γύρω στα 17, οι μικρότεροι – δίδυμα – μόλις ενός έτους), «... και εν θα τζιήσετε πάνω τους» (εν θα τ’ αγγίξετε)! Τελικά πήραν το κυνηγετικό και έφυγαν (το όπλο επιστράφηκε μετά τον πόλεμο).»

Και κλείνω το Μνημόσυνο [στον Πατέρα ΜΟΥ] με το τραγούδι “Δι’ ευχών των Αγίων” με τη Χάρι Αλεξίου... 

“Δι’ ευχών των Αγίων”

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Νίκος Αντύπας

Τραγούδι: Χαρούλα Αλεξίου

*******************************

Επίλογος

Η 15^η του Ιούλη, όμως, πέραν από μέρα Μνήμης και Τιμής [αλλά και Δόξας], είναι και Μέρα ενάντια στην παραχάραξη της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας. Γι’ αυτό κι ΕΜΕΙΣ σε προσεχή ανάρτηση ΜΑΣ [γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε την παρούσα μακρινάρι κι έτσι να αποθαρρύνουμε και τον κόσμο από τού να την διαβάσει] θα προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε κάποιες αλήθειες πάνω σε μερικά (μόνο) σημεία που αφορούν το προδοτικό πραξικόπημα και για τα οποία επιχειρείται [κυρίως από την  πλευρά της Δεξιάς κυβερνώσας παράταξης] η διαστρέβλωση και η παραχάραξη τους.

Anef_Oriwn

[δεν ξεχνάμε τους φασίστες και τα τανκς! Λευτεριά στους Παπακώστα, Βενιζέλο και Τσουρή!]
Πέμπτη-Σάββατο 16-18/7/2015