Ανάρτηση 33/2015 [απρογραμμάτιστη, επίκαιρη, ελλαδική, δημοψηφισματική, αντι-εκβιαστική, Αριστερή, προβληματισμένη και εξ αναδημοσιεύσεως] – Δύο κείμενα περί του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα και των εκβιασμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

Εισαγωγικά

«Το να πεις ΟΧΙ σε μια εκβιαστική πρόταση των δανειστών, δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι αποδέχεσαι και όποιο Μνημόνιο υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείς μάλιστα να το επισημάνεις απόλυτα διακριτά: Ψηφίζουμε ΟΧΙ στον εκβιασμό άλλα δεν αποδεχόμαστε μνημόνια. Αυτή είναι μια στρατηγική που σε φέρνει πιο κοντά στον λαό και ενισχύει ακόμα περισσότερο την πολιτική σου επιλογή. Και πιστεύω ότι ούτε ο Μαρξ θάχε αντίρρηση. Για τον απλούστατο λόγο, ότι καμιά κοινωνία δεν ωριμάζει μεμιάς. Περνάει τα στάδια της και σε κάθε της βηματισμό εμπλουτίζεται με εμπειρίες μέσα από την συλλογικότητα...»

Αυτά έγραφε ο ελλαδίτης δημοσιογράφος Άρης Σκιαδόπουλος σε άρθρο το υπό τον τίτλο “Εμείς και οι…Ρουβίτσες”, στον ελλαδικό διαδικτυακό χώρο “Ημεροδρόμο” το περασμένο Σάββατο 4 του Ιούλη, μια μέρα πριν από το Δημοψήφισμα του Μεγάλου ΟΧΙ [του πέραν του 61%]... Και ΔΕΝ θα διαφωνήσω ΠΟΣΩΣ μαζί του! Έλα όμως πριν πετεινός λαλήσει και κικιρίκου φωνάξει, η υπό τον Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ική ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε προς τους τοκογλύφους δανειστές και τους λεγόμενους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά στον χερ Ντάισελμπλουμ του Eurogroup, νέα πρόταση, η οποία στην ουσία αποτελεί και νέο μνημόνιο... Κι όπως γράφουν αλλού στον ελληνικό Τύπο αυτή αποτελεί «ένα πακέτο επώδυνων μέτρων, το οποίο μικρές διαφορές έχει από την πρόταση Γιουνκέρ που ετέθη στο δημοψήφισμα και ακόμα λιγότερες από εκείνη που ο Γιουνκέρ είχε καταθέσει στην κυβέρνηση στις 26 Ιουνίου...»

Κοντολογίς το Μεγάλο «ΟΧΙ» της περασμένης Κυριακής μετατρέπεται σ’ ένα νέο «ΝΑΙ», οι εκβιασμοί των ευρω-καπιταλιστών υπερισχύουν, τα μνημόνια καλά κρατούν και η όποια ρήξη [με τον ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό] παραπέμπεται (κυριολεκτικά κι όχι μεταφορικά)  στις ελληνικές καλένδες! Κι όλ’ αυτά υπό τις ευλογίες και τα λιβανίσματα της πλειοψηφίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ [η “Αριστερή Πλατφόρμα” του Παναγιώτη Λαφαζάνη κλωτσά λίγο, αλλά δεν νομίζω για πολύ ακόμα, ενώ ενστάσεις υπάρχουν κι από τους συγκυβερνώντες “Ανεξάρτητους Έλληνες” του Καμμένου, αλλά τελικά θα σωπάσουν κι αυτοί], της “Νέας Δημοκρατίας” [αλίμονο, γίνεται να λείψουν αυτοί!] και των σοσιαλιζόντων ευρωλιγούρηδων του “Ποταμιού” και του ΠΑΣΟΚ... Μούχτιν πήγε τελικά και το λογύδριο του Γλέζου στο Ευρωκοινοβούλιο προχτές Τετάρτη όταν είπε πως «η Ελλάδα δεν θα (τούς) χαρίσει την Ευρώπη» [και προφανώς εννοούσε στους νεοφιλελεύθερους] και καταχειροκροτήθηκε...Μετά τα πίσκαλα όμως; 

Το νέο μνημόνιο θα υποβαθμίσει περαιτέρω τη ζωή των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα και θα βυθίσει τη χώρα πιο βαθιά στην ύφεση... Για πολλούς είναι σαφές ότι η χώρα χάνεται, παράλληλα όμως αντιλαμβάνονται  ότι είναι μάταιο να μάχουνται ν’ αλλάξουν την καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση [και τους θεσμούς και μηχανισμούς της] και να την κάνουν πιο ανθρώπινη. Η φύση της Ένωσης [που εκφράζεται κυρίως μέσα από τον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου και την γερμανική αλαζονεία κι αδιαλλαξία] είναι βάρβαρη κι απάνθρωπη, όπως φυσικά είναι παντού ο Καπιταλισμός... Και τις διαπιστώσεις αυτές τις κάνουμε παρά τους έντονους προβληματισμούς που με διακατέχουν για το πώς θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν τα πράματα και να μπουν σε μια πορεία ρήξης κι ανατροπής...

*********************************

Προλογικά

Αρχικά η σκέψη και πρόθεση ΜΟΥ ήταν, σ’ αυτήν την εκτός προγράμματος ανάρτηση ΜΟΥ, να παραθέσω δυο κείμενα που αλίευσα από το διαδίκτυο αρχές της εβδομάδας κι έχουν ως θέμα το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος και τις εξελίξεις που αναμενόταν να ακολουθήσουν, όμως πολυλόγησα [ως συνήθως – τα χούγια ΔΕΝ κόβονται εύκολα!] στα “Εισαγωγικά”...  

Το πρώτο υπό αναδημοσίευση κείμενο, ανήκει στον Κομμουνιστή δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο [που κάποτε – για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας- αρθρογραφούσε και στον “Ριζοσπάστη”] κι αφορά την ερμηνεία και τη διαχείριση του ΟΧΙ κυρίως από τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ, και το δεύτερο που είναι παρμένο από το ελλαδικό blog “Αριστερά και Πολιτική” αφορά τους νέους εκβιασμούς τους προερχόμενους από την Ευρωπαϊκή Ένωση...

Πάμε, λοιπόν...  

*******************************

“Όχι”,“ίσως”,“ναι”…

[του Νίκου Μπογιόπουλου, από το “enikos.gr”˙ δημοσιεύτηκε την Τρίτη 7/7/2015]

{Τα μαύρα bold και η υπογράμμιση τους είναι του συγγραφέα}...

Πρώτο: Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν καθαρό, ήταν σαρωτικό και δεν επιδέχεται καμίας παρερμηνείας ως προς ένα τουλάχιστον σημείο του. Όποια κι αν ήταν η αφετηριακή βάση από την οποία ξεκίνησε ο κάθε ψηφοφόρος για να δηλώσει την άρνησή του στην υποταγή, στον εκβιασμό και στην τρομοκρατία, το αποτέλεσμα είναι σαφές και είναι τούτο:

Ο ελληνικός λαός απέρριψε με εκκωφαντικό τρόπο κάθε προσπάθεια να του κολλήσουν τη ρετσινιά ότι ψήφισε με όρους αποδοχής του ραγιαδισμού και της εθελοδουλείας. Το «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» με ό,τι μάσκα κι αν επιχείρησαν να το επιβάλουν οι ντόπιοι και οι ξένοι επικυρίαρχοι υπέστη συντριβή.

***

Δεύτερο:  Η κάλπη λειτούργησε ως δισκοπότηρο εξαγνισμού από την βρωμιά και τη δυσωδία την οποία εξέπεμπαν όλες αυτές τις ημέρες τα ραδιοτηλεοπτικά κιτία της πιο ελεεινής προπαγάνδας.

Μια προπαγάνδα που ξεπερνώντας ακόμα και τον πιο άθλιο εαυτό της, υποδυόταν τη «δημοσιογραφία», την «ενημέρωση», την «αντικειμενικότητα» και την «δημοκρατική πληροφόρηση» την ώρα που οι πυροβολαρχίες του εκβιασμού και της κατατρομοκράτησης, της διαστρέβλωσης και του ψεύδους, μεγαλουργούσαν στο άθλημα της «αλητείας» και της «ρουφιανιάς». 

***

Τρίτο: Από την πρώτη στιγμή που έκλεισε η κάλπη ξεκίνησε και η μάχη της ερμηνείας αυτού του αποτελέσματος, ξεκίνησε η διαδικασία της ερμηνείας και της πολιτικής διαχείρισης αυτού του «Όχι». Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι ο πιο ισχυρός «παίκτης» στο παιχνίδι της ερμηνείας και της διαχείρισης αυτού του «Όχι» είναι η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, επίσης, ότι η κυβέρνηση – το έχει αποδείξει η εμπειρία των τελευταίων 5 μηνών – θα επιδιώξει να αξιοποιήσει το «Όχι» ως το πολιτικό παραβάν πίσω από το οποίο θα ήθελε με όρους πολιτικά διαχειρίσιμους στο εσωτερικό της χώρας να υπογράψει μια συμφωνία με τους «εταίρους», την οποία κατόπιν θα βαφτίσει «έντιμη», «επώδυνη πλην βιώσιμη» κοκ.  

Ότι η συμφωνία που επιδιώκει η κυβέρνηση (ανεξαρτήτως αν οι «εταίροι» θα την διευκολύνουν σε αυτό) έχει ήδη προεξοφληθεί ως μια επαίσχυντη συμφωνία προκύπτει τόσο από τη θέση του πρωθυπουργού στο κυριακάτικο διάγγελμά του ότι «έχω πλήρη συνείδηση – όπως είπε - ότι η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης με την ΕΕ», όσο και από τις μνημονιακές κυβερνητικές υπογραφές κάτω από την συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου, από την πρόταση των «47 + 10 σελίδων», από τις επιστολές Τσίπρα (και μάλιστα μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος) στον ESM και στον Γιούνκερ. Αυτή η πορεία επικυρώθηκε χτες και στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

***

Τέταρτο: Ο ελληνικός λαός ψήφισε αλλά από την επόμενη κιόλας στιγμή το πολιτικό σύστημα του «ανήκομεν εις την Δύσιν», από τη μια, όπως και το πολιτικό σύστημα που από την άλλη δηλώνει ότι «η θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν αμφισβητείται», σπεύδουν να καταθέσουν τη ψήφο του σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων με εκβιαστές, τοκογλύφους, δυνάστες και οικονομικούς δολοφόνους.

Το «Όχι» του λαού, όπως και η ψήφος του στις εκλογές του Γενάρη,  επιστρέφει, δηλαδή, εκεί που η «ευρωδημοκρατία» είναι μια φενάκη, μια λέξη κενή περιεχομένου, που σημαίνει το ακριβώς αντίθετό της.

Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν χτες υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας οι ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ – με εξαίρεση το ΚΚΕ - δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι το «Όχι» του ελληνικού λαού επιδιώκεται να προσφερθεί ως «Ναι» σε δήμιους και σε δυνάστες.

***

Να, λοιπόν, που απέναντι στην «ευρωδημοκρατία» της ελληνικής και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, που συμπεριφέρονται στην Ελλάδα με όρους πολιτικής Ζιμπάμπουε, μπανανίας και προτεκτοράτου, εκείνοι οι ψηφοφόροι του «Όχι» που κατέθεσαν την ψήφο τους ως εντολή ρήξης μαζί της, δεν τελείωσαν με το δημοψήφισμα της Κυριακής.

Αυτό το γνωρίζουν ήδη οι ψηφοφόροι που ενστερνίστηκαν την πολιτική εκτίμηση του ΚΚΕ για το πώς θα αξιοποιείτο το δημοψήφισμα. Το γνωρίζουν και πολλοί από αυτούς που την Κυριακή δεν πήγαν καθόλου στην κάλπη.

Όλοι αυτοί συνιστούν εξ αντικειμένου ένα μεγάλο οδόφραγμα ενάντια στα Μνημόνια και στα αίτια που τα γεννούν. Ένα χαράκωμα που τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο λαϊκού κινήματος, οι κομμουνιστές το κράτησαν την Κυριακή ζωντανό. Και που ορθώνεται, πλέον, ανοιχτό για να πάρουν από σήμερα τις θέσεις τους όλοι όσοι εννοούν το «Όχι».   

************************************

Δραματικές εξελίξεις στις Βρυξέλες. Οι εκβιασμοί της ΕΕ στο κατακόρυφο

[από το ελλαδικό φιλο-ΚΚΕ blog “Αριστερά και Πολιτική”˙ δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015]  

{Τα μαύρα bold, οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις με κόκκινο είναι του συγγραφέα}...

Οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ, δήθεν εταίροι της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό: ή δέχεται η Ελλάδα τους όρους των δανειστών ή κλείνει η κάθε χρηματοδότηση από την ΕΚΤ και βγαίνει από το ευρώ.

Μια έξοδος από το ευρώ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, και χωρίς ούτε αλλαγή εξουσίας, ούτε κάποια προετοιμασία της χώρας, από την κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, το σίγουρο είναι ότι θα φέρει καταστροφικές συνέπειες στο λαό, τον οποίο θα πτωχεύσουν και θα καταληστέψουν οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι και ξένοι μεγαλοκαπιταλιστές. Καταλήστευση επίσης προβλέπεται και για τον εθνικό πλούτο.

Αν η κυβέρνηση δεχτεί την πλήρη παράδοση τότε οι ίδιες συνέπειες πτώχευσης του λαού και της χώρας θα εφαρμοστούν αλλά με ελεγχόμενους ρυθμούς.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες επιβάλλεται μια ριζική ανατροπή των πολιτικών και ταξικών συσχετισμών δυνάμεων με συγκρότηση πραγματικά λαϊκού μετώπου, λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα πληττόμενα στρώματα του εργαζόμενου λαού για την έξοδο από την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μέσα σε μια διαδικασία αλλαγών που εντάσσονται στην γενική διαδικασία ανατροπής της εξουσίας της αστικής τάξης και του μεγάλου, μονοπωλιακού, κεφαλαίου.

Αισχρές οι δηλώσεις από τους πολιτικούς ηγέτες - ανδρείκελα του κεφαλαίου της ΕΕ.

Ο κ. Τσίπρας, σε αντίθεση, δήλωσε ευχαριστημένος και εξέφρασε αισιοδοξία ότι μέχρι την Κυριακή θα λυθεί το πρόβλημα οριστικά με τις (θετικές σε τι;) προτάσεις που θα καταθέσει.

Εξαθλίωση με ευρώ ή εξαθλίωση με Grexit;

Αυτές τις ώρες, οι τοκογλύφοι του κόσμου μετράνε αν τα κέρδη τους θα είναι περισσότερα από μια ελεγχόμενη πτώχευση και καταλήστεψη της χώρας με νέα συμφωνία μέσα στο ευρώ ή αν τα κέρδη τους θα είναι περισσότερα με Grexit, έξω από το ευρώ.

Τα κοράκια πετάνε πάνω από το θύμα και με τους γύρους μετράνε και ξαναμετράνε αν, πότε και πως θα τους παραδώσει το σώμα του.

Όσοι νομίζουν ότι οι ηγέτες της ΕΕ ασχολούνται με την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και ψάχνουν τρόπο διάσωσης, είναι βαθιά γελασμένοι. Το μόνο που αναμένουν είναι η απόφαση των τοκογλύφων για το τι τους συμφέρει περισσότερο.

Ο μόνος «σπουδαίος» ρόλος της Ελλάδος είναι κατά πόσο η τελική πρότασή της για συμφωνία, τους δίνει όλα όσα ζητούν και αν αυτά είναι περισσότερα από μια ωμή πτώχευση και καταλήστεψη.

Και στις δύο περιπτώσεις ο λαός πτωχεύει και η χώρα ληστεύεται

Anef_Oriwn

[αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ]

Παρασκευή 10/7/2015