Ανάρτηση 78/2012 - [επίκαιρη, στρατιωτικο-πολιτική, Μαρι-ακή, δικαστική, “ιερόσυλη”, “βέβηλη”, «εναλλακτικής πληροφόρησης» και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο από τη “Δεφτερη Ανάγνωση” για το Μαρί…

Εισαγωγικά:

Την περασμένη Παρασκευή [28 του Ιούνη] το απογευματάκι [κατά τις 6] άνοιξα την τηλεόραση στο σπίτι. Κι έπεσα [κάνοντας zapping στα διάφορα κανάλια] πάνω σε μια συζήτηση στο “Sigma” στο πρόγραμμα “Τολμώ” με τον Αντρέα Δημητρόπουλο] για την περσινή έκρηξη στο Μαρί και τις τραγικές της συνέπειες. Στο στούντιο ήταν κάποιοι [μαυροφορημένοι] συγγενείς νεκρών από την έκρηξη [τους οποίους νεκρούς κάποιοι επιμένουν να τους ονομάζουν ήρωες κι εγώ ο “ιερόσυλος” κι ο “αχρείος” διερωτούμαι γιατί – θα «τολμούσε» ο παρουσιαστής να θέσει ένα τέτοιο ερώτημα;]… Και μιλούσαν οι άνθρωποι για τον άδικο χαμό των δικών τους [ως είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο μια και τους πονά ο θάνατος τους] και για την απαίτηση τους για απονομή δικαιοσύνης.

Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή για την παραγωγή εκείνης της εκπομπής [ίσως το ότι σε μερικές μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το τραγικό συμβάν, ή η απαλλαγή ενός εκ των κατηγορούμενων στρατιωτικών, ή απόρριψη από το Ανώτατο Δικαστήριο του αιτήματος συγγενών κάποιων νεκρών για άρση της ασυλίας του Προέδρου για να δικαστεί για το συμβάν], αλλά σ’ εμένα δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα. Εδώ δεν θα αναφερθώ στις επιθέσεις που δέχτηκε και πάλι ο Πρόεδρος, με την ανοχή μάλιστα του παρουσιαστή. [Δεν περιμένω από πονεμένους συγγενείς να σκεφτούν και να λειτουργήσουν ορθολογιστικά]. Όμως μου δημιούργησε απορίες [εύλογες νομίζω] η σύσταση της ομάδας των συγγενών που παρευρίσκονταν στο στούντιο. Σ’ αυτή συμμετείχε η «κυρία Πόπη», η μητέρα των διδύμων νεκρών στρατιωτών, ένας άλλος άντρας, συγγενής κάποιου άλλου νεκρού [που δεν άκουσα ποιος ήταν] και δύο άλλα άτομα από την ίδια οικογένεια όμως – ο  πατέρας και μια θεία [αδελφή του πατέρα] ενός αλλού νεκρού στρατιώτη, του μέχρι πρότινος παραγνωρισθέντα [από τα ΜουΜουΕ και τους πολιτικάντηδες της Δεξιάς] Αντώνη Χαραλάμπους. Μέχρι πρόσφατα εμφανίσεις και δηλώσεις για τον συγκεκριμένο νεκρό έκαναν ο παππούς του [από την πλευρά της μητέρα του] και η αδελφή του, οι οποίες όμως προφανώς ΔΕΝ άρεσαν “στους πολιτικάντηδες [της όποιας Δεξιάς – και της εθνικιστικής και της (ψευδο)φιλελεύθερης, και της κεντρώας(;) και της σοσιαλ-φασίζουσας και της οικολογικής] και στους δικαστές-καναλάρχες με τους κολαούζους τους – κι από κοντά και στους «έγκριτους» νομικούς”. [Σχετική είναι και η ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 79/2011]... Λαλείτε γι’ αυτό να τους περιθωριοποίησαν, τα ΜουΜουΕ,  που τώρα έτρεξαν κι ανακάλυψαν άλλους συγγενείς, τους οποίους προβάλλουν πλέον δυο-δυο;

Έναυσμα κι αφορμή, λοιπόν, γι’ αυτή μου την ανάρτηση, μού έδωσε τόσο η συγκεκριμένη εκπομπή όσο κι ένα ερώτημα του σχολιογράφου Bananistanoύ (προς ΕΜΕΝΑ) σε προηγούμενη ανάρτηση του στο Blog μου, όπου με ρωτούσε αν «συμφωνώ με την απαλλαγή Γεωργιάδη»…

Για να διευκολύνω όμως λίγο τον Εαυτό μου, αποφάσισα να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο σχετικό με το θέμα, (κι αυτή τη φορά) από την τελευταία έκδοσης της “Δεφτερης Ανάγνωσης”… Το κείμενο καταπιάνεται εν συντομία με τα ψέματα που «κατασκευάστηκαν» τότε.

*****************************

“Οι αντιφάσεις της υπόθεσης Μαρί: Η απαλλαγή του Γεωργιάδη ή πώς να κατηγορήσεις ένα συνταγματάρχη γιατί δεν «παρότρυνε» ένα πλοίαρχο να διατάξει εκκένωση”

[του Φιφη, από τη “Δεφτερη Ανάγνωση”, 26 Ιούνη - 3 Ιούλη – link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=190 ]...

{Οι επιχρωματώσεις και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου. Το ίδιο και οι αριθμήσεις εντός του κειμένου, οι οποίες παραπέμπουν σε “ιστολογικά” σχόλια και παρατηρήσεις στο τέλος}…

“Όσοι καμώνονται ότι εκπλάγηκαν από την αφαίρεση του Συνταγματάρχη Γεωργιάδη από τους κατηγορούμενους για την έκρηξη - και τα θύματα - στο Μαρί, μάλλον δεν τολμούν να δουν την πραγματικότητα και τις αντιφάσεις, που έχουν δημιουργηθεί στην υπόθεση μετά από την περσινή υστερία. Ο Γεωργιάδης ήταν το άτομο το οποίο ανέλαβε το φορτίο – όπως φαίνεται και από την μαρτυρία του - μάλλον στην αστυνομική ανάκριση αφού αρνήθηκε να μιλήσει στο τσίρκο της επιτροπής Πολυβίου - ο ίδιος είχε επιλέξει το σημείο αποθήκευσης, και υπήρχε σαφής απόφαση για κατασκευή στεγάστρου και «μόνιμη φύλαξη». Αυτά, βέβαια, συγκρούονται, όχι μόνο με τους μύθους των ΜΜΕ του περσινού καλοκαιριού, αλλά αποκαλύπτουν και κάτι πιο σημαντικό – ότι οι ευθύνες στη μονάδα ήταν πολύ περισσότερες από τη μη διαταγή εκκένωσης.

Η κατηγορία εναντίον του Γεωργιάδη είχε να κάμει με το ότι δεν παρότρυνε τον πλοίαρχο Ιωαννίδη να απομακρύνει τους στρατιώτες. Ακόμα και στην κατηγόρια, είναι εξόφθαλμο ότι δεν δόθηκε διαταγή εκκένωσης – και γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί σε άλλους από τους αρμόδιους της μονάδας. Όμως, ένα πλοίαρχος δεν ήξερε ότι όταν ξεσπάσει φωτιά σε πυρομαχικά, έπρεπε να μην προσπαθήσει να την σβήσει, αλλά να διατάξει εκκένωση; Αυτό είναι μέρος των εγχειριδίων του στρατού, τα οποία όφειλε να γνωρίζει. Επιπλέον, ακόμα και στις ελλειπτικές αναφορές Πολυβίου, η καταγραφή της συμβουλής του αξιωματικού υπηρεσίας Θ. Γκρούτση να  διατάξει ο Ιωαννίδης «να φύγουν» είναι σαφής – και ο Ιωαννίδης διέταξε, αντίθετα, “ανάκληση” και να πάνε τα πυροσβεστικά κοντά στη φωτιά. Και για αυτό έγινε το μακελειό.

Δεν είναι περίπλοκο πια το τί έγινε.

Το ανθρώπινο λάθος είναι κατανοητό. Αυτό που έγινε, από την πρώτη μέρα, με τα πρωτοσέλιδα ψέματα του μεν “Φιλελευθέρου” ότι διέταξε εκκένωση ο Ιωαννίδης και του “Πολίτη” ότι έστελλε προειδοποιητικές επιστολές [που δεν βρέθηκαν ποτέ, αφού φαίνεται ότι ήταν ανύπαρκτες, και ο ίδιος δεν φαίνεται να ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το θέμα, ούτε της αποψίλωσης, ούτε καν το τί γίνεται σε περιπτώσεις πυρκαγιάς] ήταν η κατασκευή ενός κλίματος υστερίας – και σε αυτό ο Γ. Εισαγγελέας έχει δίκαιο. Είναι “μεσαιωνική” πρακτική να κατασκευάζεις ένα ψέμα και μετά να θέλεις να αποδοθεί και δικαιοσύνη με βάση αυτό το ψέμα. Τουλάχιστον, ο “Πολίτης” προσπάθησε μετά να καταγράψει την αλήθεια ότι δεν έγινε εκκένωση. Αντίθετα, ο “Φιλελευθέρου” επέμενε στην ανάγκη λογοκρισίας, από τις 20 του Αυγούστου, όταν έγινε γνωστό ότι εκεί κατάληγαν οι έρευνες της αστυνομίας.

Ο Γεωργιάδης ήταν, επίσης το άτομο το οποίο  μίλησε τουλάχιστον τρεις φορές με τον Ιωαννίδη την εβδομάδα πριν την έκρηξη – αμέσως μετά τις πρώτες εκρήξεις στις 4/7, όταν έγινε ενημέρωση για τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν - ανάμεσα τους και η αποψίλωση⁽¹⁾ που δεν έγινε - στις 6/7 (και εδώ ψεύδεται ο Πολυβίου ότι δεν πληροφορήθηκαν οι υπεύθυνοι της βάσης αφού καταγράφει και ο ίδιος την συνάντηση) και ήταν το άτομο με το οποίο μίλησε ο Ιωαννίδης την νύχτα της έκρηξης και του είπε ότι πήραν φωτιά τα χόρτα.

Για ποιό πράγμα θα κατηγορείτο ο Γεωργιάδης;

Αλλά, τα ΜΜΕ κάνουν, ήδη, γαργάρα την “απόδραση” του Τσαλικίδη. Η περίπτωση Τσαλικίδη είναι ενδιαφέρουσα για άλλους λόγους:

Εκφράζει κατ’ αρχήν την παράδοξη σχέση εξάρτησης και εξαίρεσης ελληνικού και κυπριακού στρατού. Το ότι δεν δικάζονται στην Κύπρο οι Έλληνες αξιωματικοί είναι εκφραστικό. Και, ίσως, εδώ σε αυτήν την παράδοξη σχέση να βρίσκεται και η απάντηση σε ένα ακόμα παράδοξο σκάνδαλο της υπόθεσης Μαρί – το ότι τα δείγματα που λήφθηκαν το Φεβράρη του 2011, δεν στάλθηκαν στο χημείο του κράτους, αλλά υπήρχε πρόθεση να σταλούν στην Ελλάδα, και δεν στάλθηκαν ποτέ. Δεν αρθρώθηκε από κανένα, η ερώτηση γιατί λήφθηκε η συγκεκριμένη απόφαση.

Ο Τσαλικίδης είχε πιο άμεσα ευθύνες, αφού είχε παρατηρήσει τα προβλήματα με το στέγαστρο και ενώ ήξερε, λόγω θέσης ότι η μονάδα είχε χρήματα για έργα - όπως καταγράφεται στα στρατιωτικά έγγραφα - δεν έκανε τίποτε για ένα στέγαστρο έστω. Επιπλέον, δεν διαβίβασε την έκθεση Γεωργιάδη στον Υπουργό την εβδομάδα πριν την έκρηξη. Αλλά και πάλι, δεν ήταν ο μόνος – και άλλοι λειτουργοί δεν διαβίβασαν αποφάσεις και έγγραφα – μερικοί μάλιστα πλαστογράφησαν κάποια από αυτά, και ο “Φιλελεύθερος”, τον Αύγουστο  του  2011, διαμαρτυρόταν γιατί να γίνει έρευνα εναντίον τους – παρά την τεκμηριωμένη πλαστογραφία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα ότι η δίωξη εναντίον των υπουργών είναι επίσης αμφίβολη, αφού αφαιρούνται σημαντικοί κρίκοι της αλυσίδας πληροφόρησης και αποφάσεων, είναι σωστή επίσης.

Όταν κάποιος δεν βλέπει το τί έγινε το βράδυ και αναζητά αλλού ευθύνες, θα έχει όντως προβλήματα τεκμηρίωσης σε δικαστήρια.

Φιφης

*****************************

Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

1. (1) - «η αποψίλωση» - Η θεία του Αντώνη Χαραλάμπους έρχεται ένα χρόνο μετά για να ΜΑΣ πει ότι ο αρφότεγνος της πήγαινε σπίτι (με έξοδο από το στρατόπεδο) με λερωμένα ρούχα γιατί καθάριζαν το στρατόπεδο [όπως είπε στην εκπομπή του Δημητρόπουλου]… Πως το θυμήθηκαν τώρα;

Anef_Oriwn

Κυριακή 1^η του Ιούνη

[Καλό μήνα και καλές διακοπές για όσους έχουν αρχίσει]…