Ανάρτηση 54/2014 [έκτακτη, ακτιβιστική, αστυνομική, αντι-μαφιόζικη] – Δυο λόγια για το [κυπριακό] “κράτος – νονό” με αφορμή τη σύλληψη του εγκληματία και μεγαλοφειλέτη Δώρου Πολυκάρπου...

Τι τα ‘θελες κι ΕΣΥ ρε Δώρο [Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ] με τόσο βεβαρημένο μητρώο και τόσα προστίματα πάνω στη ράχη ΣΟΥ [για έναν σωρό εγκληματικές ενέργειες] να τρέχεις σε μέρη που έχει Αστυνομίες; Μην ακούς τις συνωμοσιολογικές και κακόβουλες κουβέντες των φίλων ΣΟΥ ότι ΣΟΥ την είχαν στημένη εκεί στην Μεννόγεια! Μια του κλέφτη, δκυο το παραπόττη, θα ΣΕ τσάκκωνναν κάποια στιγμή. Εν που το 2007 που ΣΕ τζιυνηούν για να ΣΕ πιάσουν κι ΕΣΥ κρυβόσουν! Γιατί δεν πήγες να παραδοθείς κι ΕΣΥ, όπως τον Φαντούσην, ας πούμεν, που μπαινόβγαινε στο Αρχηγείο της Αστυνομίας τότε που εισαγγελείς και αστυνόμοι κυνηγούσαν στελέχη του ΑΚΕΛ για την υπόθεση της Βρωμολαξιάς; Αλλά θα ΜΕ πεις πως εκείνος χρωστούσε ψιλοπράματα, ΜΟΝΟ 300(!) χιλιάδες ψωροευρουλλάκια και μάλιστα το ΦΠΑ που θεωρείται απλώς αδίκημα και μάλιστα δευτερευούσης σημασία! Πού σύγκριση με τις δικές ΣΟΥ 160(!) ευρουλλάρες εξώδικο πρόστιμο που ΣΟΥ εβάλαν για παράνομη στάθμευση κάπου στη Λευκωσία. Μα πού επάρκαρες όμως τζι’ ΕΣΥ σιόρ, πάνω σε κανένα πεζοδρόμιο ή σε κανένα χώρο στάθμευσης αναπήρων όπως το πιο κάτω αστυνομικό αυτοκίνητο;

Αλλά και πάλι ρε συναγωνιστά Δώρε, γιατί εν έκαμες τζι’  ΕΣΥ μια αίτηση στην Γενική Εισαγγελία [ας πούμεν στον Ρίκκο –όι τον Μάππουρον, τον άλλον, τον εκ Λεμεσου!] για να σε απαλλάξουν; Δεν είναι έτσι που έκαμεν πριν μερικά χρόνια κι ο τότε και νυν βουλευτής του ΔΗΣΥ, εκείνο το φτωχαδάκι ο Αντρέας Θεμιστοκλέους; Αν αθθυμάσαι εχρωστούσε κάμποσα ευρώ για λαπόρτα λόγω υπερβολικής ταχύτητας [φαίνεται βιαζόταν να πάει στη Βουλή], τζι’ αποτάθηκε στον Γενικό Εισαγγελέα [τότε ήταν ο Πέτρος ο Κληρίδης] και ζήτησε άφεση αμαρτιών, χάρη κι απαλλαγή κάτι που προφανώς πέτυχε τελικά. Μάλιστα ο φαιδρός “Πολίτης” έγραφε πρωτοσελιδα πως ο τότε Πρόεδρος Χριστόφιας «σβήνει λαπόρτα»...  

Έγκλημα, λοιπόν και η παράνομη στάθμευση, αφού οι πάνσοφοι νομοθέτες ΜΑΣ, σε στιγμές άπειρης σοφίας, εθέσπισαν και νομοθέτημα που λαλεί πως όποιος απλός πολίτης [για τους γόνους των τζακιών και της αστικής τάξης θα τα πω πιο κάτω] εν πληρώνει [in time, που λένε και στα αγλλοσαξονικά χωριά] τα πρόστιμα του, να εκδίδεται σε βάρος του [από τους άμεπτους κι ακριβοδίκαιους δικαστές ΜΑΣ] και φυλακιστήριο ένταλμα! Που σημαίνει πως κι αν πάλι [ο ξερόκκελλος «απλός άνθρωπος»] ΔΕΝ δεήσει να πληρώσει [είτε γιατί ξέχασε, είτε λόγω παράλειψης ή αμέλειας] τότε να τον μπαγλαρώνουν και να τον παίρνουν και σηκωτό και με χειροπέδες στις Κεντρικές! Εγκληματίας κι Αυτός, λοιπόν, αφού παρανόμησε σταθμεύοντας ο ασσυχχόμπατος εκεί που ΔΕΝ έπρεπε! [Για τους γόνους όμως της αστικής τάξης που κατηγορούνται για παιδεραστία μέχρι κι αναβολές ψήφισης σχετικών με την παιδεραστία νόμων έχουμε! Λέω κακίες ίσως ΜΟΥ πείτε, αλλά συνωμοσιολογικό το μυαλό μου, ρε gamoto!]

Τον επόμενο που υπολογίζω πως εν να συνάξουν τζιαι να πάρουν μέσα, εν τον παρέα ΜΟΥ τον Γκάνταλφ! Χρωστεί κι αυτός [όπως ΜΟΥ είπε] 3-4 χιλιάδες ευρώ στο κράτος [στον φόρο εισοδήματος, στις κοινωνικές ασφαλίσεις, για το νερό, το αποχετευτικό, τα σκουπίδια, ή για πρόστιμα, δεν θυμάμαι ακριβώς] και τού στείλανε απειλητικό γράμμα από κάποιον Ουλαμό της Αστυνομίας. Και τού γράψανε οι αθεόφοβοι πως αν σ’ ένα μήνα δεν τα ξοφλήσει, υπόκειται σε σύλληψη και φυλάκιση 12 μηνών! Και είχε κάνει και συμφωνία μαζί τους να τους δίνει ένα πόσο κάθε μήνα. Και καλά ρεεε χαϊβάνια, αν τον βάλετε μέσα πώς θα δουλεύει για να ΣΑΣ πληρώσει τα χρωστούμενα; Οξά σαν μαφιόζοι νονοί [το κράτος με τους μηχανισμούς του όπως την Αστυνομία στην προκειμένη περίπτωση], απειλούν τους «απλούς ανθρώπους» να ξοφλήσουν πάραυτα τα πρόστιμα κι άλλες οικονομικές τους υποχρεώσεις ανεξαρτήτως του αν εργάζονται ή όχι ή αν τα βγάζουν πέραν. Αλήθεια τι διαφορά έχουν από τους νονούς εισπράκτορες χρωστισιμιών;

[Πιο πολλά για την περίπτωση του Γκάνταλφ, μαζί και η επιστολή που του εστείλαν, ίσως παραθέσω σε νέα, προσεχή ανάρτηση μου. Πάντως ο ίδιος, όπως ΜΟΎ είπεν, εν έτοιμος να πάει να παραδοθεί!]...

{Όπως σωστά καταλάβατε με το πιο πάνω κείμενο ΜΑΣ αναφερόμαστε στη σύλληψη του γνωστού ακτιβιστή και εκτελεστικού διευθυντή της Κίνησης για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό (ΚΙΣΑ), Δώρου Πολυκάρπου. Ως γνωστόν το απόγευμα τις περασμένη Πέμπτης η Αστυνομία συνέλαβε τον Δώρο Πολυκάρπου και τον μετέφερε στις Κεντρικές Φυλακές, για ένα μη αποπληρωμένο πρόστιμο 169 ευρώ για παράνομη στάθμευση το 2007(!) από τον Δήμο Λευκωσίας, όπως του ανακοίνωσαν. Η σύλληψή του έγινε στον χώρο κράτησης απαγορευμένων μεταναστών στη Μενόγεια, όπου μετέβη γύρω στις 4 το απόγευμα για να επισκεφθεί κρατούμενους. Για την επίσκεψή του, είχε ενημερώσει από το πρωί, με γραπτή επιστολή του, τον Αρχηγό της Αστυνομίας, τον Διευθυντή του χώρου κράτησης απαγορευμένων μεταναστών στη Μενόγεια και την Επίτροπο Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κι εκεί του την είχαν στημένη. Έτσι για να πήξει ο νους τζιαι να μεν τα βάλλει με το κράτος υπερασπιζόμενος τους κκιλίντζιηρους τους (λαθρο)μετανάστες. Λαλείτε να ‘χει σσιέριν ο Ιωνάς; Πιο πολλά όμως, εδώ. 
Να φανταστείτε πως ως τζι’ ο Χάσικος εσυγκινήθηκε τούτη την φορά τζι’ επροθυμοποιήθηκε να πληρώσει ο ίδιος τα 160 ευρώ του προστίμου,για να αφεθεί ελεύθερος ο Πολύκαρπου. Τζιαι σιγά ρε φουαρτά! Την άλλη φορά όμως, γιατί έπαιζεν πελλόν που η υφισταμένη του και καλοτάτη και σωτήρας των χριστιανικών ηθών κα Σιακκαλλή έστειλε στα κρατητήρια της Μεννόγειας νεαρές μητέρες εκ της αλλοδαπής, αποκόπτοντας τες έτσι από τα βρέφη ή τα μικρά παιδιά τους;

Για την ιστορία να σημειώσω ότι ο Πολύκαρπου απολύθηκε τελικά την ίδια μέρα, αλλά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες}...  

**************************

Σημείωση:

Ένα κείμενο με μετε-ευροεκλογικό περιεχόμενο που ετοίμαζα [με σκέψεις και προβληματισμούς της Αφεντομουτσουνάρας ΜΟΥ] θα ακολουθήσει εντός των ημερών...

Anef_Oriwn

[ποιος μπορεί ρεεε να πληρώνει πρόστιμα σήμερα, μ’ αυτή την κρίση;]

Σάββατο 31/5/2014

[κι από αύριο καλοκαίρι!] 

Ανάρτηση 53/2014 [σύντομη, ευρω-εκλογική, αντι-αποχική, ΑΚΕΛ-ική, σκιτσογραφική] - Σήμερα ΔΕΝ απέχουμε! Ψηφίζουμε ΑΚΕΛ! - Κι ένα υστερόγραφο για τον εκλογικό συνδυασμό “ΔΡΑΣυ-EYLEM”

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Κοντός ψαλμός αλληλούια! Σήμερα ΔΕΝ απέχουμε, αλλά ψηφίζουμε! Και δεν ψηφίζουμε οτιδήποτε, αλλά ΜΟΝΟ ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες [και παλιές] Δυνάμεις! Ναι μεν τα ‘χουμε με την Ευρώπη [στην ουσία με την Ευρωπαϊκή Ένωση], την Ευρώπη των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, της ασυδοσίας του κεφαλαίου, του νεοφιλελευθερισμού και του εργασιακού μεσαίωνα, αλλά δεν θα μαζοχιζόμαστε και δεν θα αυτο-μαστιγωνόμαστε κιόλας! Δεν θα τιμωρήσουμε [με την αποχή μας, το λευκό ή το άκυρο] την μόνη πολιτική δύναμη, που μπορεί να αντισταθεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας της Τρόικας, των ευρωπαίων “εταίρων” μας και των ντόπιων υποτακτικών τους των νυν κυβερνώντων [γιατί περί υποτακτικών πρόκειται καθώς αποδεικνύονται τροϊκανότεροι των Τροϊκανών!!!]... Κι αυτή η πολιτική δύναμη δεν είναι άλλη από την Αριστερά και δη το ΑΚΕΛ! 

Η ψήφος μας υπέρ του ψηφοδελτίου του ΑΚΕΛ αποτελεί πολιτική πράξη και αφορά τόσο τα ευρωπαϊκά δρώμενα όσο και τα ντόπια. Φυσικά και δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι με την ενίσχυση της Αριστεράς θ’ αλλάξουμε τα πράματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όμως το αποτέλεσμα [δηλ. πόσο δυνατό θα παραμείνει το ΑΚΕΛ] έχει τεράστια σημασία για τις τοπικές [της εντός της Κύπρου] αντιδράσεις κι αντιστάσεις...   

Γι’ αυτό και δεν μπορώ να καταλάβω ποιο το όφελος για έναν εργαζόμενο που θέλει να λέγεται και Αριστερός αν μειωθούν τα εκλογικά ποσοστά του ΑΚΕΛ, ή/και χάσει τη δεύτερη έδρα στην Ευρωβουλή. Τιμωρεί έτσι την Ευρώπη ή τον Εαυτό ΤΟΥ; Δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι επιβραβεύει τις πολιτικές λιτότητας, περικοπών, αποκοπών, φτωχοποίησης και σφιξίματος του ζωναριού της Κυβέρνησης Αναστασιάδη κι των ευρωπαίων φίλων του; [Άντε μην πω και καμιά βαρετή κουβέντα!]...

Γι ‘αυτό λοιπόν ΚΑΙ σήμερα ψηφίζουμε ΑΚΕΛ(!), όπως πολύ παραστατικά απεικόνιζε και μια φωτογραφική σύνθεση στην χτεσινή “Χαραυγή”...

Πολύ παραστατική για τα μηνύματα των εκλογών είναι και η σημερινή σκιτσογραφία/γελοιογραφία της “Χαραυγής” με τις «δύο κάλπες [που] έχει η ζωή»...

Τον νουν ΣΑΣ, λοιπόν, συντρόφια!  

Με την ευκαιρία να ευχηθούμε και κάθε επιτυχία στο ΚΚΕ [στην Ελλάδα] τόσο στις ευρωεκλογές [όσο πιο ψηλά ποσοστά, κοντά στο 10%] όσο και στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών [εκλογή των κομμουνιστών υποψηφίων στην Πάτρα, την Πετρούπολη, την Ικαρία, το Χαϊδάρι]...

[από το ελλαδικό blog Fadomduck2]

{Σημείωση γλωσσολογική 25/3/2014 – 4:30 μ.μ.:

Δεν λέμε κι ούτε γράφουμε VOTE ΚΚΕ (απ’ ευθείας και κατά γράμμα μετάφραση από τα ελληνικά στα αγγλικά), αλλά VOTE FOR ΚΚΕ}... 

Θα τα πούμε ξανά απόψε [ίσως], ή αύριο!

 Anef_Oriwn

[ολοταχώς, όλη η οικογενειακή συνοπαρτζιά, για την «κότσσιηνην κάλπη»]...

Κυριακή 25/5/2014

******************************************

Υστερόγραφον 25/5/2013 – 11:30 π.μ.

Ένα ενδιαφέρον κείμενο για τις (ευρω)εκλογές ανάρτησε ο φίλος o Νέος στο δικό του Blog. Τίτλος του “Τελευταίες σημειώσεις πριν από τις ευρωεκλογές: Το ΑΚΕΛ και η ΔΡΑΣυ-EYLEM” και σ’ αυτό πραγματεύεται [μπορώ να πω] το ζητήματα της ενότητας ή καλύτερα [κατ’ ΕΜΕΝΑ] της συσπείρωσης της Αριστεράς μέσα από την πολυσυλλεκτικότητα και τον πλουραλισμό της, θέμα το οποίο απασχόλησε κι ΕΜΑΣ [κι εδώ στο Blog, αλλά και με σχόλια σ’ άλλα διαδικτυακά μέρη] συχνά... [Δεν είναι λίγες οι φορές που καλέσαμε όσους θεωρούν ότι η Κύπρος έχει ανάγκη από ένα Κομμουνιστικό ή άλλο Αριστερό Κόμμα να προχωρήσουν στις σχετικές πρωτοβουλίες και διαδικασίες για την ίδρυση του]... Συνειδητά όμως, [και για διάφορους λόγους], αποφύγαμε προ των ευρωεκλογών να εκφράσουμε απόψεις και να κρίνουμε [θετικά ή αρνητικά] την όλη προσπάθεια που γίνεται με τη δικοινοτική πολιτική  πρωτοβουλία/εκλογικό συνδυασμό “ΔΡΑΣυ-EYLEM” για μια διαφορετική [πέραν του ΑΚΕΛ] πολιτική παρουσία στον χώρο της κυπριακής Αριστεράς, επιφυλασσόμενοι να το (δια)πράξουμε μετά τις εκλογές. Δεν θέλαμε οι όποιες (επι)κριτικές απόψεις μας να εκληφθούν ως επίθεση κατά της συγκεκριμένης πολιτικής πρωτοβουλίας ή/και κτύπημα κάτω από τη μέση, γιατί θεωρούμε ότι έχει ρόλο [θετικό] να παίξει στο ζήτημα της συσπείρωσης [προσωπικά προτιμώ αυτό τον όρο] της κυπριακής Αριστεράς.

Κι όπως χαρακτηριστικά γράφει κι ο Νέος:

- «Η ύπαρξη και η δραστηριότητα αριστερών σχηματισμών πέραν του ΑΚΕΛ, δεν είναι κατ’ ανάγκη μια αρνητική εξέλιξη για τον ευρύτερο δημοκρατικό-προοδευτικό χώρο γιατί ακριβώς, αν ειδωθούν και εκτιμηθούν σωστά, μπορούν να σπρώξουν το κίνημα ακόμα αριστερότερα. Είναι μια ένδειξη πως μια μερίδα συντρόφων μένει ακάλυπτη από τις πολιτικές και τις διακηρύξεις του κόμματος και πως κάτι πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση.

- Στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι χρήσιμο για όλους μας να μετρηθεί η αποδοχή, η επίδραση και η συσπείρωση αυτού του χώρου. Και στην τελική, αν δεν μπορούν αυτοί οι σύντροφοι να εκφραστούν αυτόνομα σε σχετικά ανεπαίσθητες εκλογικές διαδικασίες όπως αυτή των ευρωεκλογών, πότε θα το πράξουν;

- Τα ποσοστά της ΔΡΑΣυ-EYLEM, όποια κι αν είναι αυτά, θα συναθροιστούν με τα ποσοστά του ΑΚΕΛ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ-Νέες Δυνάμεις στην εκτίμηση των αποτελεσμάτων. Η δύναμη της ΔΡΑΣυ δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως συνιστώσα του σοσιαλιστικού, διεθνιστικού και επανενωτικού χώρου»...       

Anef_Oriwn

Κυριακή 25/5/2014 – 11:30 π.μ.

Ανάρτηση 52/2014 [ευρω-εκλογική, μικροαστική, αντι-αποχική] - Σκέψεις δικές μου, αλλά και δυο λόγια από τον Χρήστο Χαλικιόπουλο για τις ευρωεκλογές, τον «απογοητευμένο μικροαστό» και το περιλάλητο κάλεσμα για αποχή και λευκό...

Εισαγωγικά

Το σύνθημα που πολλοί και διάφοροι προσπαθούν να καλλιεργήσουν σ’ αυτές τις προ των πυλών εκλογές και να μεταφέρουν στον κόσμο είτε άμεσα και ξεκάθαρα είτε έμμεσα είναι η αποχή [από τις εκλογές] ή έστω το λευκό ή το άκυρο. 

Φορείς αυτής της άποψης και θέσης είναι δημοσιογράφοι στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, νεοφανείς και νεοφυείς δόκιμοι πολιτικοί [συνήθως επιτήδειοι], αλλά και ενεργοί(;), ανενεργοί και νεο-αγανακτισμένοι πολίτες. Συνήθως όλοι αυτοί το παίζουν αντικειμενικοί, ανεξάρτητοι, ξερόλες και ειδικοί επί παντός επιστητού. Συνήθως δε λαφαζανέφκουν σε παρέες, ενώ δεν παραλείπουν να φκαίνουν δια τηλεφώνου και στα ραδιοφωνικά ερτζιανά καθώς και στα κανάλια όπου καταφέρονται κατά πάντων. [Αλλά δεν θα παραλείψουν να πουν στο τέλος και τις πολιτικές τους προτιμήσεις τις οποίες διαμόρφωσαν εσχάτως όταν είδαν το φως το αληθινό]... Αν μάλιστα πετύχουν και βγουν και στο γυαλί κανενός καναλιού [τα ψώνια], ε τότε τίποτα δεν τους πιάννει...

Τις προάλλες ήταν ένας Οικονόμου, γιατρός από την Αμμόχωστο και τώρα στη Λάρνακα, αν δεν λανθάνομαι, στο “Mega” με τον Φουρλά και την άλλη την κοπελιά που δεν θυμάμαι πως την λένε, κι έκανε ρεσιτάλ με την πάρλα του. Προφανώς ανακάλυψε κι αυτός την ταshινόπιτταν: ότι για τα πάντα φταίνε συλλήβδην ΟΛΟΙ οι πολιτικοί. Αυτή είναι και η πιο συνήθης επωδός όλων αυτών των ειδικών μοιρολογίστρων για τα χαλιά της οικονομίας μας. Ότι τα κάνανε  θάλασσα οι πολικοί μας [ενώ οι οικονομολόγοι και οι οικονομικοί παράγοντες, όπως ας πούμεν, οι τραπεζίτες μια χαρά τα πήγαν] και ότι δεν έχουμε τσσιάκκους πολιτικούς στην Κύπρο [άραγε στην Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα είχαν/έχουν;] κι ότι είναι όλοι οι ίδιοι και ότι όλοι κλεφτούν και τρώνε [είμαστε ένας λαός κλεφτών δηλαδίς(!) -λέτε να μας χάσει τζι’ ο Θεός;] κι ότι οι ίδιοι δεν είναι ούτε αριστεροί ούτε και δεξιοί αλλά τα λένε όλ’ αυτά γιατί αγαπούνε και νοιάζονται για τον τόπο μας... [Ενώ όλοι οι άλλοι ΜΟΝΟ για την πούγκα και την τζιοιλιάν τους]... Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους δεν θα πάνε να ψηφίσουν, αλλά και να πάνε θα το ρίξουν λευκό ή θα το κάνουν [το ψηφοδέλτιο] άκυρο... Κι ενώ μπορεί να πούνε και καμιά κουβέντα για να κατακρίνουν και το πολιτικό σύστημα [έτσι γενικώς κι αορίστως], εν τούτοις δεν αντιλαμβάνονται και δεν στέκονται για να δουν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα είναι κομμάτι της αστικής μας δημοκρατίας και δημιούργημα της καπιταλιστικής μας ανάπτυξης και δεν μπορούσε παρά να φθαρεί και αν εκφυλιστεί όπως και ο καπιταλισμός ως οικονομικό σύστημα...  

Μα πλασάρουν [είτε συνειδητά γιατί επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες, είτε άθελα τους μέσα από την αφέλεια τους] ότι με την αποχή ή το λευκό οι ξυπνήσουν οι πολιτικοί και θα συνετιστούν [θα τους φωτίσει το Άγιο Πνεύμα], λες και με την αποχή τους δεν θα εκλέγουν κάποιοι στα πόστα για τα οποία γίνονται εκλογές. Οι πιο επιτήδειοι θα προτείνουν στο τέλος [γιατί προφανώς κι εκεί το πανε] την υπερψήφιση νέων κομματικών εκλογικών σχηματισμών ή και ανεξαρτήτων υποψηφίων ή και συγκεκριμένων υποψηφίων μέσα από τα ιστορικά κόμματα, λες και οι όποιοι νεοφανείς, αλλά και αναδομημένοι παλαιότεροι πλην πολιτικοί, δεν αποτελούν παράγωγα του ίδιου πολιτικού συστήματος... [Εξωγήινους δεν μπορούμε να φέρουμε, αλλά ούτε και πολιτικούς από άλλες χώρες μπορούμε να εισαγάγουμε]...

Συνήθως οι πλείστοι εκ των θιασωτών και υπέρμαχων της αποχής ή/και του λευκού (αν δεν είναι αναρχικοί) είναι απογοητευμένοι μικροαστοί, ανεξαρτήτως του τί ψήφιζαν τα προηγούμενα χρόνια [Δεξιά, Κέντρο ή ακόμα και Αριστερά]... Επειδή η καπιταλιστική οικονομική κρίση τους έχει πλήξει σε πολύ μεγάλο βαθμό και κάποιους ίσως και ανεπανόρθωτα [οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και βιοτεχνίες, τα μαγαζιά, τα εργαστήρια και καταστήματα είναι υπό οικονομική κατάρρευση], τα ‘χουν με όλους. Καθώς έχουν εγκλωβιστεί στον μικρόκοσμο τους αδυνατούν να λειτουργήσουν πολιτικά και να δουν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης και τους λόγους της δικής τους δεινής κατάστασης...   

Πολύ καλά επί του θέματος της αποχής και γιατί αυτή κυριαρχεί στο κόσμο των «απογοητευμένων μικροαστών» τα λαλεί και ο χρονογράφος Χρήστος Χαλικιόπουλος σε πρόσφατο άρθρο του στον “Πολίτη”. Θα το παραθέσουμε αμέσως πιο κάτω, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλα όσα λέει... Παρατηρήσεις μας επί κάποιων σημείων του άρθρου θα καταθέσουμε στη συζήτηση που ίσως ακολουθήσει. Εδώ απλώς θα σημειώσω ότι ΕΜΕΙΣ εδώ [ως το Πολίτμπιουρο του Blog αυτουνού] πιστεύουμε σε πολιτικές [και πιο συγκεκριμένα αυτές της Αριστεράς] κι όχι σε ξεχωριστά ή/και μεμονωμένα «υγειή στοιχεία»...

****************************************

Ο απογοητευμένος μικροαστός και το «τίποτα»

[του Χρήστου Χαλικόπουλου, “Πολίτης” - Δευτέρα 12 Μαΐου 2014, σελ. 11. Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ] 

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}...

Τι λένε οι υπερασπιστές της αποχής από της ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου; Το πολιτικό μας σύστημα πάει στις εκλογές αμετανόητο και ανίκανο. Γι’ αυτό κι εμείς  αρνούμαστε αυτό το σύστημα μέσω της αποχής, ούτως ώστε κάποια στιγμή να αναγκαστεί να αλλάξει. Το ευρωκοινοβούλιο είναι το δημοκρατικό άλλοθι μιας Ευρώπης στην οποία οι κανόνες διαμορφώνονται και επιβάλλονται από τα ισχυρά κράτη, από ένα λογιστικό γραφειοκρατικό τέρας και από την οικονομική ελίτ. Τρανό παράδειγμα η εκχώρηση σχεδόν απολυταρχικών εξουσιών στην Τρόικα, τουλάχιστον όσον αφορά στις χώρες του Νότου. Οι πολίτες νιώθουν ότι το ευρωκοινοβούλιο πόρρω απέχει από τις καθημερινές  τους ανάγκες και κυρίως από την οικονομική κρίση που τους έχει κυριολεκτικά διαλύσει. Συχνά πυκνά μάλιστα τους θυμίζει  την αμίμητη ατάκα της Μαρίας Αντουανέτας «Μα γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».

Οι πιο πάνω διαπιστώσεις λίγο πολύ ισχύουν, όμως τι μπορεί να αλλάξει ακόμη και με μία θριαμβευτική νίκη της αποχής; Τι μπορεί να κερδίσει μια κοινωνία με αυτήν την άρνηση; Ίσως κάποιες μικροδιορθώσεις, έτσι ώστε να αποφευχθεί η απονομιμοποίηση του ευρωκοινοβουλίου. Σίγουρα πολύ λιγότερα απ’ όσα θα μπορούσε να κερδίσει συμμετέχοντας και στηρίζοντας τις δυνάμεις εκείνες που προσπαθούν να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση. Η ιστορία διδάσκει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσω της αποχής. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτή η αποχή είναι απλά μια σιωπηρή διαμαρτυρία από την οποία απουσιάζει το στοιχείο της ανατροπής. Οι φορείς μιας εξουσίας βρίσκουν πάντα τους τρόπους να κυβερνούν ακόμα και με πολύ μεγάλα ποσοστά αποχής. Επί παραδείγματι στις ΗΠΑ τα ποσοστά των ψηφοφόρων που προσέρχονται στις κάλπες για την εκλογή Προέδρου μόλις που ξεπερνούν το 50% κι όμως ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος είναι εκεί και ηγείται μιας κυβέρνησης η οποία έχει τη δύναμη και καθορίζει τις τύχες ολόκληρων λαών ανά τον πλανήτη.

Ανάλογα επιχειρήματα ακούγονται και στο θέμα του “λευκού”. Χιλιάδες συμπολίτες μας θα πάνε, λέει, στις κάλπες και θα ρίξουν λευκό, εκφράζοντας έτσι τη διαμαρτυρία τους για την διαπλοκή και την διαφθορά των κομμάτων. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στα κόμματα καταγράφει χρόνο με το χρόνο θλιβερά αρνητικά ρεκόρ. Η απαξίωση έχει φτάσει στο ζενίθ. Το ίδιο και ο θυμός του κόσμου που δικαιολογημένα θεωρεί το πολιτικό μας κατεστημένο, ανίκανο, διαπλεκόμενο, διεφθαρμένο και ένοχο για την σημερινή μας κατάσταση. Ένας τεράστιος θυμός λοιπόν που μη βρίσκοντας διέξοδο καταλήγει στην απογοήτευση, στην άρνηση, στο “λευκό”. Ο απογοητευμένος μικροαστός, σηκώνει τα χέρια ψηλά, νιώθοντας ότι δεν μπορεί να πάει πιο πέρα, δεν μπορεί να προτείνει διέξοδο, δεν μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά και ικανοποιεί τη συνειδησιακή του διαμαρτυρία απλώς ρίχνοντας λευκό. Ο απογοητευμένος μικροαστός νιώθει χαμένος μέσα σε ένα κυκεώνα γεμάτο από λαμόγια, απατεώνες, βολεμένους και διεφθαρμένα κόμματα, όπου όλοι τα παίρνουν. Σε αυτό βοηθά και η επιτήδεια διασπορά ευθυνών καθώς επίσης και η ατιμωρησία που έχει καταντήσει θλιβερός κανόνας. Ο απογοητευμένος μικροαστός δεν μπορεί να διαβαθμίσει πράγματα, πρόσωπα και γεγονότα. Τα ισοπεδώνει όλα με μία «λευκή» ψήφο και πάει στο σπιτάκι του, πιστεύοντας ότι έπραξε το καθήκον του, μέσα από μια μανιχαϊστική θεώρηση των πραγμάτων. Ο απογοητευμένος μικροαστός μπορεί άνετα να βγει σήμερα σε κάποιο κανάλι και να διαμαρτυρηθεί γιατί κάποια απεργία του ενοχλεί την επιπλοποιία της καθημερινότητάς του και αύριο να πάει να ψηφίσει λευκό νομίζοντας ότι έτσι μετατρέπεται σε αμφισβητία και τιμωρό.

Σαφώς αυτά που ισχύουν για την περίπτωση της αποχής ισχύουν και για την περίπτωση του “λευκού”. Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει διότι απλούστατα το μεν πολιτικό κατεστημένο βολεύεται και με λιγότερες ψήφους. Από την άλλη, το “λευκό” εκ φύσεως δεν μπορεί να ξεπεράσει  την παθητικότητα της αδιαφορίας, ούτε και μπορεί να αποκτήσει συνειδητοποιημένη μαζικότητα γιατί αν μπορούσε θα ακολουθούσε άλλους δρόμους πιο ανατρεπτικούς.

Τι ρεαλιστικές επιλογές έχουμε; Αξιολόγηση και προσπάθεια εκλογής των πιο υγειών στοιχείων. Εκείνων που πιστεύουμε ότι είναι λιγότερο αλωμένοι και που έχουν λιγότερο λερωμένη τη φωλιά τους. Εκείνων που νιώθουμε ότι δεν είναι “δήθεν” και φαφλατάδες της μπαρούφας. Εκείνων που δεν στηρίζουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο αυτήν την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που αποδομεί το κοινωνικό κράτος. Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα από μία κρίση. Στην Ελλάδα είδαμε ολόκληρο ΠΑΣΟΚ του 40% να διαλύεται και τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την εξουσία. Θα πει κάποιος «και τι θα αλλάξει;» Κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Όσο μικρές και να είναι οι αλλαγές σίγουρα θα είναι καλύτερες από το τίποτα του “λευκού”.

 ****************************************

Παρατηρήσεις επί του άρθρου ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Θα τις καταθέσω πιο κάτω στα σχόλια ΜΟΥ

Anef_Oriwn

[ενάντια στην αποχή, το λευκό και το άκυρο˙ εμείς ψηφίζουμε ΑΚΕΛ!]

Πέμπτη 22/5/2014 

Ανάρτηση 51/2014 [ευρω-εκλογική, αντι-φιλελεύθερη, αντι-ατομικιστική, αντι-μεσσιανική, κι ΑΚΕΛ-ική] – Εμείς ψηφίζουμε ΑΚΕΛ!!!

Εισαγωγικά

Διάβαζα σήμερα στον “Πολίτη” [οι παλιές κακές συνήθειες και τα παλιά μαζοχιστικά βίτσια δεν κόβονται εύκολα], ένα κείμενο κάποιου Κρίτωνα Διονυσίου [φοιτητής της Νομικής, συστήνεται πως είναι, και συνάμα και Πρόεδρος της ΕΦΕΚ Ηνωμένου Βασιλείου˙ εγώ να συμπληρώσω και  Πρόεδρος της συναγερμικής “Πρωτοπορίας”]... Ο αρθρογράφος, με αφορμή το «φαινόμενο Conchita» [μιλήσαμε γι’ αυτήν στην προηγούμενη μας ανάρτηση], γράφει διάφορα για τον [κοινωνικό κυρίως] φιλελευθερισμό. [“Συναγερμικός”, είναι τι θα γράφει; Προφανώς, είτε για τον εθνικισμό, είτε για τον φιλελευθερισμό,  ή για την οικονομία της αγοράς]... Τίτλος του άρθρου “Μια φιλελεύθερη προσέγγιση στο φαινόμενο Conchita” και σ’ αυτό εξιδανικεύει τον ατομικισμό. Κάπου στο πόνημα του λέει μάλιστα πως «απορρίπτει τις κοινωνικές ομαδοποιήσεις»... [Τώρα γιατί ο ίδιος συμμετέχει σε μια φοιτητική οργάνωση της οποίας προεδρεύει κιόλας, ο ίδιος θα ξέρει]...

Θα σταχυολογήσω εδώ ΔΥΟ μόνο από τα πανσοφά φιλελεύθερα αποφθέγματα του, πριν πάμε παρακάτω:   

-  «Υπερασπίζομαι τον ατομικισμό γιατί θέτω την ατομική ελευθερία υπεράνω των “συλλογικών συμφερόντων”» ... [Μα τι λες ορέ Κρίτωνα; Ως Πρόεδρος της ΕΦΕΚ δεν είναι συλλογικά συμφέροντα που υπερασπίζεσαι;]

-   «Απορρίπτω τις κοινωνικές ομάδες, είτε αυτές ονομάζονται ΛΟΑΤ, φεμινίστριες, είτε λευκοί είτε έγχρωμοι, υπό την έννοια ότι έχουν συγκεκριμένη ατζέντα και δράση»... [Οι φοιτητικές ενώσεις δεν «έχουν συγκεκριμένη ατζέντα και δράση»; Α, και παρεμπιπτόντως ποιο είναι οι «έγχρωμοι»;]...

************************************

Επί του θέματος [Φιλελεύθεροι και εκλογές]...

Γιατί όμως τα γράφω όλ’ αυτά ως εισαγωγή σ’ ένα κείμενο μου [το πρώτο κι ελπίζω όχι και το τελευταίο] για τις επικείμενες [την επόμενη Κυριακή] ευρωεκλογές; Βασικά το κάνω για να τονίσω την αντιφατικότητα που εμπεριέχουν τόσο ο λόγος όσο και οι πράξεις των λεγόμενων φιλελευθέρων [αστούληδες τους λέω εγώ]... Αυτή η αντιφατικότητα συνίσταται κυρίως στο ότι ενώ από τη μια θεοποιούν  την «ατομική ελευθερία» και την «θέτουν [...] υπεράνω των “συλλογικών συμφερόντων”», από την άλλη  σε περιόδους εκλογών συμπαρατάσσονται με συγκεκριμένους συλλογικούς [κομματικούς] εκλογικούς σχηματισμούς και εγκλωβίζονται σ’ αυτούς (αυτο)καταργώντας έτσι την «ατομική ελευθερία» τους. Κάποιοι, όπως ας πούμεν, ο Strovoliotis εδώ, προβάλλουν ως άλλοθι για την υπερψήφιση συγκεκριμένου κόμματος, ή εκλογικού σχηματισμού [στην προκειμένη περίπτωση τον ΔΗΣΥ], την εκτίμηση και προτίμηση τους για συγκεκριμένα άτομα που βρίσκονται στο ψηφοδέλτιο. Παραγνωρίζουν όμως, ή καμώνονται πως δεν βλέπουν [αφού στην ουσία στρουθοκαμηλίζουν] ότι μ’ αυτόν τον τρόπο εγκρίνουν ή έστω ανέχονται πολιτικές πρακτικές που είναι κυρίαρχες στο συγκεκριμένο Κόμμα [ή παράταξη, ή πολιτικό χώρο] και με οποίες στην πράξη διαφωνούν και μάλιστα έντονα [όπως ας πούμεν, με τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τη θρησκοληψία, τον συντηρητισμό]...

Όμως, για “να πούμε και του στραβού [του φιλελεύθερου εννοούμε] το δίκιο”, αυτή η πρακτική τού να δίνεται υπέρμετρη σημασία σε συγκεκριμένα άτομα που συμμετέχουν σ’ ένα κομματικό ψηφοδέλτιο ή συνδυασμό [και να τονίζονται οι ικανότητες και τα προσόντα τους] λες και είναι οι Μεσσίες που θα σώσουν τον τόπο αποτελεί βασικό γνώρισμα των φιλελευθέρων. Εξ άλλου γι’ αυτό είναι και ένθερμοι υποστηριχτές και θιασώτες της οριζόντιας ψηφοφορίας. Λένε πως καλοί [και ικανοί – ικανοί, όμως, για τί;] πολιτικοί υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, λες και το ζήτημα είναι μανιχαϊστικό κι όχι πολιτικών αντιλήψεων και προσεγγίσεων, ή γενικότερα κοσμοθεωριών [πώς αντιλαμβανόμαστε και θεωρούμε τον κόσμο και το κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι]...  Είναι, στην ουσία ένθερμοι οπαδοί και θιασώτες μεσσιανικών θεωριών και αναζητούν άτομα Μεσσίες, κάτι όμως που έρχεται και πάλι σε αντίφαση με τον φιλελευθερισμό τους. Αυτή τη φορά μετατρέπονται σε απολογητές ή/και κολαούζους μεμονωμένων πλην «ξεχωριστών» [κατά τη γνώμη τους] ατόμων και κατ’ επέκταση και των πολιτικών τους στάσεων και συμπεριφορών. Ή προσπαθούν να τούς διαχωρίσουν από τον υπόλοιπο κομματικό σχηματισμό, αν και σπανιότατα ο εκλεκτός τους θα λειτουργήσει διαφορετικά [και κατά συνείδηση, όπως συνήθως λένε] από τους υπόλοιπους. Φυσικά ούτε και είναι διατεθειμένος [ο εκλεκτός βουλευτής, ευρωβουλευτής, ή υπουργός] να δώσει [αν τύχει και ζοριστεί] αναφορά ή λογαριασμό για τις πράξεις, ενέργειες και συμπεριφορές του στην συλλογικότητα στην οποία επέλεξε να συμμετάσχει. Κι αυτό το ονομάζουν ελευθερία του ατόμου. Όμως για να αναδειχτούν μπήκαν προηγουμένως σ’ ένα κομματικό εκλογικό σχηματισμό!     

Εμείς, όμως, ως Αριστεροί, ούτε Μεσσίες αναζητούμε, αλλά ούτε και σε μεμονωμένα πεφωτισμένα(;) άτομα πιστεύουμε. Αντιθέτως, είμαστε υπέρμαχοι των συλλογικών αποφάσεων και δράσεων όπως και τις συλλογικής ανάληψης της ευθύνης για τυχόν λάθη, αδυναμίες και ελλείψεις.  [Πιο αναλυτικά εδώ]...

Για όλ’ αυτά και για πολλά άλλα [πολιτικά, ιδεολογικά, ιστορικά, συναισθηματικά], ΕΜΕΙΣ εδώ, το Πολιτμπιουρό του Blog, έχουμε επιλέξει [προ πολλού – εδώ και χρόνια] να ψηφίζουμε ΑΚΕΛ!  Φυσικά επιλέγουμε όμως κι εμείς συγκεκριμένους υποψηφίους για αν τους δώσουμε σταυρό προτίμησης, αλλά ΔΕΝ το κάνουμε κόντρα στις επίσημες πολιτικές του κόμματος, ή για να ακολουθήσουν [οι συγκεκριμένοι] μια διαφορετική πολιτική...

*************************

Σημειώσεις περί των εκλογών

Είναι γεγονός πως δεν είχα καταφέρει μέχρι σήμερα να γράψω και να αναρτήσω ένα κείμενο για τις εκλογές. Κι αυτό δεν οφειλόταν στο ότι δεν ΜΕ ενδιαφέρουν οι συγκεκριμένες εκλογές. Απεναντίας θεωρώ ότι κι αυτή η εκλογική διαδικασία  αποτελεί σοβαρή πολιτική πράξη (και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο) και από την οποία ως ενεργοί πολίτες και δη ως Αριστεροί δεν πρέπει να απέχουμε. Ναι μεν ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο πολύ διακοσμητικός κι άλλοθι της δήθεν δημοκρατικότητας της Ένωσης (άλλα μη εκλελεγμένα όργανα και μηχανισμοί, όπως η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ή η Τρόικα και διάφορες Σύνοδοι] παίρνουν τις αποφάσεις], όμως τοπικά (κυρίως) για είναι πολύ σημαντική για την Αριστερά γενικότερα και το ΑΚΕΛ ειδικότερα... [Το ΑΚΕΛ πρέπει να κρατήσει τα ποσοστά του κοντά στο 25% και οπωσδήποτε και τη δεύτερη έδρα στην Ευρωβουλή, που αν τη χάσει τελικά είναι πολλούς που θα χαροποιήσει]... Λόγω πολλών άλλων υποχρεώσεων, αλλά και αυξημένων εννοιών δεν κατάφερα να γράψω κάτι νωρίτερα, αν και είχα πολλά στο μυαλό μου. Είναι και οι νέοι εκλογικοί σχηματισμοί για τους οποίους θα μπορούσα να πω λίγα λόγια, Ας πούμε για τη δικοινοτική “ΔΡΑΣυ-Eylem” [που περιλαμβάνει και  2 τουρκοκύπριες υποψήφιες], το “Μήνυμα Ελπίδα” του Στέλιου Πλατύ και λοιπών καθηγητάδων, ψυχολόγων και ψυχίατρων που άφησαν γραφεία, ιατρεία και έδρες ακαδημαϊκές για να μας σώσουν [κάτι σαν το ελληνικό “Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη μού μοιάζει], το νεοφυές “Κόμμα των Ζώων”, το τουρκοκυπριακό Σοσιαλιστικό Κόμμα [με δυο τουρκοκύπριους υποψηφίους], για μια σειρά από ανεξάρτητους υποψήφιους περιλαμβανομένου και του τουρκοκύπριου Σενέρ Λεβέντ [τον οποίο στηρίζουν κάποιοι γνωστοί ελληνοκύπριοι εθνικιστές], ή ακόμα και για το ΕΛΑΜ ή τον  Πορδίκη των Οι-κωλό-γων που μαζί με την άχαρη ξανθιά Εκπρόσωπο Τύπου του Κόμματος τους κατέρχονται ως συνεργαζόμενοι [ως Κόμμα] με την ΕΔΕΚ. Αλλά μάλλον θα κάμω κράτει για τώρα και θ’ αφήσω πολλά και διάφορα για μετά τις εκλογές.

[Να αναφέρω ότι την ημέρα υποβολής των υποψηφιοτήτων για τις ευρωεκλογές, την Παρασκευή 2 του Μάη, ευρισκόμενος μπροστά από μια τηλεόραση σε κάποιο νοσοκομείο όπου είχα πάει για να κάμω παρέα σε προσφιλές κοντινό μου πρόσωπο, παρακολούθησα τη συγκεκριμένη διαδικασία, όπως και τις δηλώσεις των υποψηφίων καθώς και διάφορες φάσεις και ατάκες. Πήρα δε και σημειώσεις για να σχολιάσω κάποια πράματα, αλλά πέρασαν πια οι μέρες]...

Τώρα ετοιμαζόμαστε να πάμε να ψηφίσουμε ΑΚΕΛ! Σε ποιους θα βάλουμε σταυρό προτίμησης; Ε, δεν θα [ΣΑΣ] τα πούμε όλα!

Anef_Oriwn

[ψηφίζει ΑΚΕΛ!]

Κυριακή 18/5/2014 

Ανάρτηση 50/2014 [αντι-Eurovision-ική, επικριτική, αντι-εκφυλιστική κι άει στο διάολο με τις κατηγορίες για ομοφοβία και διαφυλικό* ρατσισμό] – Δυο λόγια θυμοθκιάρικα για την ασχήμια, τον εκφυλισμό και την ισοπέδωση με αφορμή τη μουσάτη(!) τραγουδιάρα*(;) εξ Αυστρίας... (Κι ένα υστερόγραφο αφιερωμένο στους τούρκους νεκρούς μεταλλωρύχους)...

{Επεξηγηματικές σημειώσεις:

1. * - διαφυλικό άτομο είναι αυτό που έχει ή/και εκφράζει ταυτότητα φύλου διαφορετική από το φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννησή του.
2. ** - τραγουδιάρα είναι η κοπελιά που τραγουδάει και κουνιέται σε σκυλάδικο, ή και στα ευρω-βιζι-ονικά πλατό}...

************************

Επί του θέματος:

Αν δεν το πω και δεν το γράψω θα τσακρίσω που δέκα πάντες. Κι ό,τι διάολο θέτε πείτε με! Δεν με απασχολεί! Πέστε ΜΕ και ρατσιστή κι ομοφοβικό και σεξιστή και φαλλοκράτη τζιαι στενόκκελον και καθυστερημένο, δεν ΜΕ νοιάζει. Το ευρω-βιζια-νικό show το περασμένο Σάββατο το βράδυ με στον λεγόμενο μουσικό διαγωνισμό της Eurovision με τη γενειοφόρο τραγουδίστρια(!) αποτέλεσε το άκρον άωτο της ασχήμιας, της διαφυλικής ισοπέδωσης, του εκφυλισμού του γυναικείου σώματος και της εμπορευματοποίησης των διαφυλικων και ερωτικών ιδιαιτεροτήτων. Προσωπικά με ενοχλεί αυτή η αντιαισθητική ισοπέδωση που επιχειρείται στην διαφυλική εμφάνιση των ανθρώπων και ανθίσταμαι πλέον και φωναχτά στις ακρότητες, τις υπερβολές και στην παρεξηγημένη έννοια και ερμηνεία των ατομικών ελευθεριών. Και δεν μού το βγάζετε από το νουν ότι όλ’ αυτά γίνονται πρώτα και κύρια για εμπορικούς σκοπούς κι έχουν κίνητρο το οικονομικό όφελος και το κέρδος...

Ο καθ’ ένας και ή κάθε μια ας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει και όπως γουστάρει σε σχέση με το φύλο του/της, το κορμί του/της και τις ερωτικές/σεξουαλικές του/της επιθυμίες, προτιμήσεις, ιδιαιτερότητες, αλλά και γεννητικά του/της χαρακτηριστικά. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάποιον/κάποια αρνητικά, χλευαστικά, υποτιμητικά κι απαξιωτικά για τις ιδιαιτερότητες του. 

Όπως γουστάρει ας ονομάζει τον εαυτό του: Άντρα, γυναίκα, ετεροφυλόφιλο, ομοφυλόφιλο, gay, λεσβία, trans, bisexual, ερμαφρόδιτο, αμφισεξουαλικό, τραβεστί, και δεν ξέρω κι ΕΓΩ τι άλλο. 

Όμως όταν κάποιος ή κάποια επιλέγει ας πούμεν να είναι Γυναίκα [όπως στην προκείμενη περίπτωση η διαβόητη Concita Wurst], τότε ΠΡΕΠΕΙ να είναι [και εμφανισιακά με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο κι όσο της το επιτρέπει το σώμα της] Γυναίκα κι όχι μασκαραλίκκια... 

Σήμερα η Επιστήμη βοηθάει τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με το φύλο τους [και κυρίως άντρες που τείνουν να είναι γυναίκες] να επανακαθορίσουν το φύλο τους με ορμονικές θεραπείες εγχειρίσεις [αλλαγής φύλου] κι αλλά τινά. Δεν είναι όπως παλιά που γυναίκες με τριχοφυΐα παρέμεναν έτσι [ας πούμεν με μουστάκια]  σ’ όλη τους της ζωή]. Γι’ αυτό και θεωρώ την όλη εμφάνιση της κύριας Concita ως εκφυλισμό και κακογουστιά. Εμένα προσωπικά μου προκάλεσε ένα αίσθημα αηδίας κι αποκρουστικότητας, γι’ αυτό και επέλεξα να μην παραθέσω και φωτογραφία της εδώ στην ανάρτηση μου. Και δεν νομίζω να μην είχε την οικονομική δυνατότητα και ευχέρεια να κάμεις τις απαραίτητες αισθητικές διορθώσεις και διαδικασίες ούτως ώστε να μην έχει γένια. Άστε που έχω την υποψία ότι η περιοχή πέριξ των είναι των γεννητικών της οργάνων [ό,τι και να είναι αυτά, μουνί ή/και βιλλίν] ή και οι μασκάλες της θα είναι αποτριχωμένα με laser ή έστω ξυρισμένα. Κοντολογίς το όλο σκηνικό και η εμφάνιση της Concitaς είναι μια κοροϊδία και οι όποιες επικρίσεις ΟΥΔΟΛΩΣ έχουν να κάμουν με τα ατομικά της δικαιώματα όπως του αυτοπροσδιορίζεσθαι και των ερωτικών επιλογών...

Αυτά, λοιπόν... Τα ‘πα και ξέσκασα!

************************************

Παρένθεση

{Να σημειώσω ότι η κουβέντα αυτή ξεκίνησε στο σπίτι την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι (την επαύριον του Διαγωνισμού της Γιουρο-βιζιόν) με την Άπη. Καθόμασταν κατά το μεσημεράκι στην κουζίνα κι ακούαμε στο Τρίτο του ΡΙΚ την κυριακάτικη σατιρική (και μουσική) εκπομπή με τον Χρίστο Φιλίππου και τον μίμο Κωστάκη Κωνσταντίνου. Οι τύποι χλεύαζαν στην ουσία με τα σχόλια τους την Concita και μιλούσαν γενικώς με ειρωνικό τρόπο για τους “άλλους”. Ομολογουμένως το ‘χαν παρακάνει και η Άπη κάπως θυμοθκιάρικα διερωτήθηκε «αν είναι σοβαροί» και  τους αποκάλεσε μάλιστα και ρατσιστές για να προσθέσει τα γνωστά (που συνήθως λένε οι νέοι) «ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι ο θέλει» και «γιατί να σχολιάζονται έτσι για την εμφάνιση τους»...Κι είπα κι ΕΓΩ τότε τα δικά μου, που λίγο πολύ είναι τα όσα κατάθεσα πιο πάνω κινήθηκαν βασικά}...

**************************

Και μερικά άλλα Ευρω-βιζι-ονικά

Να αναφέρω επίσης, ότι για το ίδιο θέμα έκαμε ανάρτηση στο blog του κι ο συν-blogger Woofis με τίτλο “Γυναίκες με γένια”, όμως για να είμαι ειλικρινής δεν εκατάλαβα τι υποστηρίζει.  Κάτι μαλακίες [γενικώς για την Eurovision] λαλεί τζι’ ο Anti-Christos στο δικό του Blog…

Επί της ουσίας τώρα του Διαγωνισμού [που φέτος ΔΕΝ τον παρακολούθησα ούτε κατά διαστήματα] και για την ιστορία να πω ότι κάποιοι [όπως ο παρέας ο Λεω] λένε πως ωραίο ήταν το τραγούδι της Πολωνίας. 

Προφανώς όμως, τα ευμενή σχόλια να προέκυψαν ένεκα της παρουσίας στην σκηνή της ευρω-βυζαρούς πολωνέζας κομπάρσας που έπαιζε την ρόλο της πλύστρας και της τυροκόμου(;)...

 

Σίγουρα θα με πείτε σεξιστή αν πω ότι Γυναίκα (από άποψη εμφάνισης) είναι η όμορφη σλάβα [κι όχι η γενειοφόρος αυστριακή], αλλά δεν ‘δρώνουν ποσώς οι αυτάρες ΜΟΥ. Από μια Γυναίκα ΔΕΝ μπορεί να λείπει η Θηλυκότητα!

********************************

Επίσης να αναφέρω πως πέρσι είχα σημειώσει στην άσχετη με την Ευρω-βίζι-ον ανάρτηση μου με αρ. 90/2013 ότι «ΜΟΥ άρεσε η Γαλλίδα» [τραγουδίστρια]... (Δεν είπα αν μου άρεσε το τραγούδι!)...  

 

Αν και θεωρώ τον Διαγωνισμό της Eurovision ηλίθιο και χαζοχαρούμενο πάντοτε θα με τραβά το τραγούδι “My Number One” της θηλυκότατης [τότε] και ευειδεστάτης Έλενας Παπαρίζου, , με το οποίο κέρδισε τον διαγωνισμό το 2005... 

Anef_Oriwn

[αντίθετος με τα γένια στις γυναίκες˙ λαλείτε να εν γιατί είμαι κκέλης;]
Τετάρτη 14/5/2014  

**********************************

Υστερόγραφον 15/5/2014 – 7:20 π.μ.

Αφιερωμένο στους 274 και βάλε τούρκους μεταλλωρύχους που σκοτώθηκαν χτες από έκρηξη σε ορυχείο (ανθρακωρυχείο) κοντά στη Σμύρνη. Σίγουρα οι νεκροί θα είναι πιο πολλοί καθώς ακόμα 100 άτομα παραμένουν θαμμένα στα βάθη της γης. «Συμβαίνουν αυτά», είπε ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ως στυγνός πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου. «Θεού πράματα», θα πουν κάποιοι άλλοι! Τα μέτρα ασφάλειας που ήταν ρεεε χαϊβάνια; Δεν βλέπατε ότι στο συγκεκριμένο ορυχείο υπήρχαν ουκ ολίγες ελλείψεις και παραλείψεις; Όμως κάθε φτωχός τζι’ η μοίρα του, μέχρι να πάρει την τύχη του στα χέρια του ... 

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ [...] όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ»... 

Στίχοι: Πυθαγόρας

Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Anef

[αλληλέγγυος με τους τούρκους εργαζομένους]
15/5/2014

Ανάρτηση 49/2014 [αντιφασιστική, ουκρανική και τραγουδιστική] – Για την Αντιφασιστική Νίκη και για μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη νεοναζιστική σφαγή στο κτίριο των Συνδικάτων της Οδησσού...

Χτες, 9 του Μάη, ήταν η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, της Μεγάλης Νίκης των Λαών ενάντια στον χιτλεροφασισμό [τον ναζισμό του Χίτλερ, τον φασισμό του Μουσολίνι και τον ιαπωνικό μιλιταρισμό]... Στις 9 του Μάη του 1945 οι γερμανοί στρατηγοί του Χίτλερ υπέγραφαν στο Βερολίνο ενώπιον των στρατηγών των συμμαχικών στρατευμάτων [συμπεριλαμβανομένου και του θρυλικού σοβιετικού στρατάρχη Ζούκοφ] την άνευ όρων συνθηκολόγηση της χώρας τους, οριοθετώντας έτσι και το τέλος του Πολέμου στην Ευρώπη. Είχε προηγηθεί μερικές μέρες πριν [στις 30 του Απρίλη] η κατάληψη του Βερολίνου από τον [σοβιετικό] Κόκκινο Στρατό. Τότε 5 σοβιετικοί στρατιώτες ανέβηκαν στην ταράτσα του κτιρίου του γερμανικού Κοινοβουλίου [του Ράιχσταγκ] κι ύψωσαν τη σοβιετική σημαία. [Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο  την τοποθέτησε σε ένα από τα αγάλματα της ταράτσας του Ράιχσταγκ, ο λοχίας Μιχαήλ Μίνιν, ο οποίος έγινε ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης για την πράξη του αυτή]...  

Από τότε η κόκκινη σημαία και η 9^η του Μάη έγιναν ΤΑ σύμβολα της αντίστασης των Λαών ενάντια στον φασισμό. Κι αυτό παρ’ όλες τις προσπάθειες των αμερικανών και των ευρωπαίων κυρίαρχων κύκλων να διαγράφει [από το ημερολόγιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου] η συγκεκριμένη ημερομηνία και να ακυρωθούν οι συμβολισμοί της... [Βλέπετε δεν πρόλαβαν οι αμερικανοί να μπουν πρώτοι στο Βερολίνο]...  Έχουν μάλιστα καθιερώσει από το 1985 [οι δυτικοευρωπαίοι], την 9^η Μαΐου ως Μέρα της Ευρώπης, για να λειτουργεί ως αντίβαρο στους εορτασμούς για την Αντιφασιστική Νίκη που ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακοί στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Φυσικά και φέτος ήταν ιδιαίτερα λαμπροί οι εορτασμοί για τη Μέρα της Νίκης στη Ρωσσία [και δη στη Μόσχα] όπως και οι εκεί εορτασμοί για την Εργατική Πρωτομαγιά. [Είδαμε μάλιστα και στις δύο επετείους και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα]... Προφανώς αυτό να αποτελεί ελιγμό και κίνηση τακτικής του Πούτιν [του κεφαλαιοκράτη Προέδρου της χώρας] με σκοπό να ανεβάσει τα αντιφασιστικά αισθήματα, τον πατριωτισμό και την ενότητα των Ρώσων στην σύγκρουση του με τη φιλο-φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τους δυτικούς προστάτες της.

Και το τραγικό μ’ εμάς εδώ στην Κύπρο είναι ότι ακολουθούμε κατά πόδας τους ευρωπαίους “εταίρους” μας και τιμάμε [ως πολιτεία] ΜΟΝΟ την Ημέρα της Ευρώπης. Έτσι στα σκολειά μας αυτήν την ημέρα διανέμουν φυλλάδια και διαβάζουν ομιλίες ΜΟΝΟ για την Ευρώπη [την Ευρώπη του ευρώ, του κεφαλαίου και των μονοπωλίων]. Απολύτως ΚΑΜΙΑ αναφορά ΔΕΝ κάμνουν στην Αντιφασιστική Νίκη... Τζιαι πώς στ’ ανάθεμα εν να δημιουργήσουμε τότε αντιφασιστική συνείδηση τους νέους μας; Αλλά κι αυτό επί σκοπού γίνεται γιατί προφανώς οι δικές μας κυρίαρχες ελίτ θα φοβούνται ότι μαζί με την αντιφασιστική συνείδηση θα δημιουργηθεί κι αντικαπιταλιστική πάλη. [Γι’ αυτό ας τους ταΐσουμε και λίγο Διαγωνισμό Eurovision, όπως ας πούμεν, απόψε]...     

Δυστυχώς όμως, ο φασισμός ξανάρχεται! Και έξαρση των φασιστικών φαινομένων παρατηρούμε πλέον και στην Κόπρο [κι από το ΕΛΑΜ κι άλλες καταστάσεις]. Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα όσα γίνονται στην Ουκρανία με τους νεοναζιστές να συμμετέχουν στην σημερινή φιλοναζιστική [πραξικοπηματική] κυβέρνηση του Κιέβου. Πριν λίγες μέρες οι υποστηριζόμενοι από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ φασίστες του Κίεβου έκαψαν μέσα στο κτίριο των Συνδικάτων της Οδησσού με 38 αντιφασίστες, αφού πρώτα τους βασάνισαν και βίασαν.

Παρεμπιπτόντως, εν τζιαι ακούσετε αν οι κατά τ’ άλλα λαλίστατοι κύπριοι φιλελεύθεροι, όπως τα κοπέλια και οι κοπελιές του “Μένουμε Ευρώπη” εφκάλαν καμιάν ανακοίνωση με την οποία να καταδικάζουν τις φασιστικές θηριωδίες των αγαπημένων παιδιών των ευρωπαίων κολλητών τους;

Γράφει επί του θέματος αυτού ο ελλαδίτης δημοσιογράφος Γιώργος Μητραλιάς σε κείμενο του με τίτλο “Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη νεοναζιστική σφαγή της Οδησσού”:  

«Ενώ το σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες –τουλάχιστον-  της Ισπανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Βελγίου, Γερμανίας και Πορτογαλίας) εξακολουθούν, για δεύτερη μέρα, να αποκρύπτουν την αλήθεια και να παραπληροφορούν απροσχημάτιστα και επαίσχυντα για τα γεγονότα της Οδησσού, λάβαμε και μεταφράσαμε την παρακάτω πρώτη συγκλονιστική μαρτυρία Ουκρανών αγωνιστών της διεθνιστικής κομμουνιστικής οργάνωσης Μπορότμπα, που βρέθηκαν μέσα στο φλεγόμενο κτίριο των Συνδικάτων. Όπως εξάλλου μας πληροφορούν, ο σύντροφός τους Αντρέι Μπραζέφσκι [...] είναι μεταξύ εκείνων που δολοφονήθηκαν από τους νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα»...

«Στις 2 Μαΐου το απόγευμα, ακροδεξιές ομάδες εξαπέλυσαν αληθινή νεοναζιστική τρομοκρατία στους δρόμους της Οδησσού. Μερικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις. Στη συνέχεια, οι νεοναζιστές πυρπόλησαν την κατασκήνωση των αντικυβερνητικών διαδηλωτών στην πλατεία Κουλίκοβο Πόλιε καθώς και το “Σπίτι των Συνδικάτων”. Κάπου 40 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από το Δεξιό Τομέα κοντά στο κτίριο των συνδικάτων. Ο Αλεξέϊ Άλμπου τραυματίστηκε κι αυτός σοβαρά εκεί.

Καταφέραμε να του τηλεφωνήσουμε και αυτός μας είπε: «Όταν προσπαθήσαμε να φύγουμε από το φλεγόμενο κτίριο των συνδικάτων δεχτήκαμε επίθεση από τον όχλο των εθνικιστών. Το μόνο που μπορώ να πω τώρα είναι ότι τραυματίστηκαν περίπου 100 άτομα. Οι άνθρωποι πηδάγανε από τα παράθυρα. Τα πάντα ήταν μέσα στο καπνό. Εμείς, μαζί με τον Βλαντ τον άλλο ακτιβιστή, είχαμε χτυπηθεί άσκημα στο κεφάλι. Εκείνους που ήταν κάτω στο έδαφος αναίσθητοι τους κλωτσούσαν με λύσσα. Τώρα πάμε στο νοσοκομείο. Νωρίτερα, ένας άλλος ακτιβιστής μας, ο Ίβαν, τραυματίστηκε από σφαίρα. Ο Δεξιός Τομέας είχε συγκεντρωθεί στη πλατεία Σομπόρναγια. Είναι δύσκολο να πεις ποιος προκάλεσε τις συγκρούσεις αλλά είναι σαφές ότι ο Δεξιός Τομέας ήταν προετοιμασμένος από τα πριν, είχαν πάρα πολλά πυρομαχικά και ήταν καλά οπλισμένοι».

Προσχεδιασμένη ενέργεια

Ο Αλεξέι Άλμπου, ηγέτης της Borotba και δημοτικός σύμβουλος μεταδίδει από το πεδίο των συγκρούσεων:

Προγραμματισμένη για τις 2 Μαΐου στην Οδησσό, η “ειρηνική” πορεία των οπαδών ποδοσφαίρου μετατράπηκε σε οδομαχίες. Οι χουλιγκάνοι συγκεντρώθηκαν στις 4 μ.μ. στην πλατεία Σομπόρναγια. Ανάμεσά τους υπήρχαν από την αρχή άτομα καλά εξοπλισμένα και μασκοφόροι με ασπίδες, ρόπαλα και κράνη. Το πλήθος φώναζε εθνικιστικά συνθήματα. Στη συνέχεια, η φάλαγγα των εθνικιστών προσπάθησε να πάει στην οδό Γκρετσέσκαγια, στο κέντρο της πόλης. Μερικοί υπερασπιστές της Οδησσού, με κόκκινα περιβραχιόνια, προσπάθησαν να  μπλοκάρουν την πορεία τους.

Κατόπιν, οι εθνικιστές χρησιμοποιώντας ρόπαλα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης  επιτέθηκαν στους υπερασπιστές της Οδησσού. Οι εθνικιστές έσπαζαν το λιθόστρωτο και βομβάρδιζαν τους αντι-εθνικιστές με τα αγκωνάρια. Οι περισσότεροι ήταν αυτοσχέδιοι μαχητές, αν και μερικοί από αυτούς δεν ήταν νέοι αλλά καλά οπλισμένοι άνδρες  35-40 ετών. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν προετοιμαστεί για σύγκρουση από τα πριν καθώς πήγαν προμελετημένα να επιβάλλουν να επιβάλλουν την εθνικιστική τους “τάξη” στην Οδησσό.

Ντόπιοι οπαδοί από την Οδησσό που θέλησαν να μετάσχουν  στην ειρηνική πορεία, την εγκατέλειψαν αμέσως μόλις κατάλαβαν ότι θα είχαμε οδομαχίες. Ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο για μια αυθόρμητη ενέργεια κάποιων οπαδών ποδοσφαίρου αλλά για μια προσχεδιασμένη και οργανωμένη δράση του Πράβυι Σέκτορ (Δεξιού Τομέα) και άλλων νεοναζιστικών συμμοριών που στόχευε να τρομοκρατήσει το λαό της Οδησσού. ‘Δεν χωράνε νεοναζιστές ακτιβιστές στην Οδησσό’ κατάληξε ο Άλμπου»…

*****************************

Και μια αφιέρωση σ’ όλους του Αντιφασίστες:

Ακορντεόν

Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος (“Τα τραγούδια του δρόμου”, 1974)...

Anef_Oriwn

[«δεν θα περάσει ο φασισμός» - «έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει» κάθε 9^η του Μάη και 15^η του Ιούλη]

Σάββατο 10/5/2014 

Ανάρτηση 48/2014 [έκτακτη, τηλεγραφική, πολιτικο-τραγουδιστική, αντι-τροϊκανή, κοινωνική και υστερογραφική] - Ήρθαν και πάλι οι «γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί» για να ΜΑΣ τσσιεκκάρουν και να ΜΑΣ δώσουν συγχαρητήρια... (Και δύο υστερογραφήματα με ταξικό περιεχόμενο)...

Πρελούδιο

«Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,

λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν…»

******************************

“Έχε το νου σου στο παιδί”

[γιατί εκατεβήκαν ΜΑΣ πάλαι οι ασσυχχόμπατοι οι τροϊκανοί!]...

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

«Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν

πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν

και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,

κλείσε την πόρτα με κλειδί

ψέματα λένε

Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,

λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί

κλείσε την πόρτα με κλειδί,

θα σε πουλήσουν

Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί

που θα ‘χει σβήσει το κερί

στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα…»

Anef_Oriwn

[«κλείσε την πόρτα με κλειδί, ψέματα λένε»]

Πέμπτη 8/5/2014

****************************

Υστερόγραφον No. 1:

Αυτό το «Υπερασπίσου το παιδί...», έφερε στον νου ΜΟΥ τη πασίγνωστη πλέον “ροζ” ιστορία [εξαναγκασμού σε χρήση ναρκωτικών, ξυλοδαρμού, βιασμού και εκπόρνευσης] δύο ανήλικων κοπελών 14 και 15 χρόνων και την εμπλοκή/συμμετοχή στην υπόθεση γνωστού «σοβαρού» επιχειρηματία από τη πόλη της Λάρνακας. «Άφωνη η Λάρνακα...», έγραφε πρωτοσέλιδα το περασμένο Σάββατο ο “Πολίτης”. Και γιατί «άφωνη», παρακαλώ; Οι «σοβαροί» επιχειρηματίες και οι γόνοι της αστικής τάξης και των γνωστών τζακιών δεν γίνεται να ‘χουν τέτοια ποταπά βίτσια, αδυναμίες και ελαττώματα. Αυτά είναι μόνο για τους αγράμματους, ακοινώνητους κι απόκληρους λούμπεν προλετάριους που επιτίθενται σεξουαλικά ή/και βιάζουν ξένες τουρίστριες και μετανάστριες, ξεμοναχιασμένες κύπριες, ή ενίοτε και τις θυγατέρες τους. Πίσω από τον τίτλο του δημοσιεύματος διαφαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια προστασίας της υποκριτικής (ψευτο)ηθικής της αστικής τάξης... [Οι «σοβαροί» επιχειρηματίες είναι άμεμπτοι και δεν γίνεται να εμπλέκονται σε τέτοιες  ανήθικες ιστορίες]... Δεν ξέρω αν γίνομαι γραφικός ή/και φορτικός, αλλά κι εδώ παρατηρούμε να υπάρχει μια ταξική διάσταση στο θέμα την οποία επιχειρεί να συγκαλύψει η συγκεκριμένη εφημερίδα. Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι παραφιλολογίες περί “Λολίτων”, αποτελούν έκφραση των φαντασιώσεων κι ονειρώξεων των (μικρο)αστών...   

Η διασύνδεση, όμως του στίχου «Υπερασπίσου το παιδί...» [που ΕΓΩ κάνω αναφερόμενος στη συγκεκριμένη ιστορία], βρίσκεται στους επόμενους στίχους, οι οποίοι ΜΑΣ μεταφέρουν ΚΑΙ το μήνυμα πως «... αν γλιτώσει το παιδί [και συμπληρώνω: γενικώς τα παιδιά και οι νέοι, τότε θα] υπάρχει ελπίδα…»

******************************

Υστερόγραφον No. 2:

Και μια “Σπόντα”, πάνω σ’ άλλο θέμα της πρόσφατης επικαιρότητας [αλλά και πάλι για την «ταξική προκατάληψη των ΜΜΕ»] από το τελευταίο τεύχος [No. 110, 3-10 Μαΐου 2014] του διαδικτυακού περιοδικού “Δέφτερη Ανάγνωση”: 

«Ενώ διεξαγόταν η πιο μαζική πολιτική συγκέντρωση της χρονιάς, η οποία ήταν και δικοινοτική και η οποία είχε και πολιτικά και οικονομικά αιτήματα και θέσεις, τα 4 ε/κ τηλεοπτικά κανάλια την αγνόησαν. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Όταν έγινε η λειτουργία στον Αγ. Γιώρκη τον Εξορινό, υπήρχε μέχρι και αναμετάδοση – τώρα δεν υπήρχε ούτε καν μια ανταπόκριση. Πώς να μην το δει κάποιος ως ταξική προκατάληψη; Αν ήταν εκεί μέλη της αστικής τάξης, ο τάδε πρέσβης, ο τάδε δήμαρχος από αστική οικογένεια, ο τάδε κληρικός κλπ, θα έπαιζε τουλάχιστον στο κλίμα της προσπάθειας για λύση. Βέβαια, η συγκέντρωση ήταν και άβολη γιατί είχε και την οικονομική-ταξική διάσταση της κριτικής στις πολιτικές λιτότητας. Αλλά ακόμα και έτσι θα μπορούσε να παίξει σαν είδηση. Ίσως η λογοκρισία να είναι και ένδειξη της ιστορικότητας του φαινομένου. Εμφανίστηκε κάτι απρόσμενο, μια στιγμή επιστροφής με άνοιγμα στο μέλλον»...

Anef_Oriwn

[υστερογράφωντας και προσεγγίζοντας την καθημερινότητα  ταξικά]
8/5/2014