Σάββατο 14 Ιουλίου 2012
Ανάρτηση 86/2012 [επετειακή, κυπριακή, ιστορική, αντι-πραξικοπηματική, αντιστασιακή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των ΕΟΚΑΒητατζιήδων πραξικοπηματιών τον Ιούλη του 1974: Η δολοφονία 4 αντρών του Εφεδρικού στη Λεμεσό…
Εισαγωγικά:
Κυριακή αύριο, 15 του Ιούλη και το μυαλό (μου) πάει 38 ολόκληρα χρόνια πίσω κι αναπόφευκτα ανακαλεί από την μνήμη (μου) [το hard disc του εγκεφάλου μου] θύμησες από εκείνη την αποφράδα [ως είθισται να την λέμε σε ομιλίες] Δευτέρα του 1974…
Είναι η μέρα που ο χουντοφασισμός [της αμερικανόπνευστης κι αμερικανοκίνητης ελληνικής χούντας και της ντόπιας φασιστο-συμμορία της τρομοκρατικής ΕΟΚΑ Β΄] ΜΑΣ έδειξε, [σ’ όλο το μεγαλείο του] το προδοτικό, απάνθρωπο κι αποτρόπαιο πρόσωπο του. Ήταν τότε που κάποιοι πληρωμένοι κι ασυνείδητοι [χωρίς συνείδηση] ελληνόφωνοι χουντοφασίστες [εκ της Μητρός Πατρίδος, αλλά και της Ημεδαπής ορμώμενοι], μαζί με καμπόσους άλλους, αφελείς, βλάκες, ηλίθιους, τζιοιμισμένους τζιαι κολλημένους εθνικόφρονες κι αντικομουνιστές, σήκωσαν τα όπλα και κατέλυσαν τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα ή/και συμμετείχαν με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο σ’ αυτό το προδοτικό τερατούργημα. Ήταν μια συνειδητή από κάποιους προδοσία στην οποία κάποιοι άλλοι κοκορόμυαλοι συμμετείχαν είτε από καθαρή βλακεία, είτε γιατί αφελώς πίστευαν πως μ’ αυτόν τον τρόπο [την πραξικοπηματική ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης Μακαρίου] θα ερχόταν η Ένωση [τι να την κάναμε;]… Στην ουσία όμως και στην πράξη το πραξικόπημα έδωσε ουρανοκατέβατα την αφορμή στην Τουρκία για να εισβάλει στο νησί και να θέσει υπό την κατοχή της [με τη δύναμη των όπλων και τη βία] το 37% του κυπριακού εδάφους.
Γνωστές οι τραγικές συνέπειες: Νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, αιχμάλωτοι, εκτοπισμένοι, πρόσφυγες, εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων, βιασμοί, βασανισμοί, καταστροφής, λεηλασίες, διχοτόμηση [ντε φάκτο και πάμε για ντε γιούρε]…
Τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν τους χουντικούς αξιωματικούς και τους φασιστές ΕΟΚΑΒητατζιήδες από τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος είναι όχι απλώς πολλά, αλλά αμέτρητα – συλλήψεις, προπηλακισμοί, τραμπουκισμοί, βασανισμοί, ακόμα και δολοφονίες αριστερών κι άλλων δημοκρατικών πολιτών που πρόβαλαν αντίσταση, ή που θα μπορούσαν στην πορεία του χρόνου να γίνουν μπελάς για την εδραίωση της πραξικοπηματικής “τάξης”!
Τις δικές μου εμπειρίες [δεν ήμουνα δα και μικρός τότε και θυμάμαι πολύ καλά] τις κατέγραψα στην ανάρτηση μου με αρ. 12 του 2008.
Άλλες ιστορίες φασιστικής βίας, αίσχους, προδοσίας αι κτηνωδίας θα βρείτε στις αναρτήσεις μου με αρ. 17 του 2008, 13 του 2008 και 37/2009.
***********************
Προλογικά:
Σήμερα θα παραθέσω την ιστορία ενός ακόμα φρικιαστικού κι αποτρόπαιου ΕΟΚΑΒητατζιήτικου εγκλήματος εκείνων των ημερών. Εκείνου της άγριας δολοφονίας [μετά μάλιστα κι από βάρβαρο βασανισμό τους] 4 αντρών του Εφεδρικού Σώματος της Αστυνομίας [των Ανδρέα Κέστα, Νίκου Σολωμού, Χαράλαμπου Κυρίλλου και Φίλιππου Κρητιώτη] κάπου στη Λεμεσό [νομίζω δεν έχει διευκρινιστεί επακριβώς σε ποια περιοχή της Λεμεσού – κάποιοι λένε στο Δάσος Πολεμιδιών] στις 17 του Ιούλη του 1974. Την όλη ιστορία την αναπαράγουμε από περσινό ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Μαρίας Φράγκου της “Χαραυγής” που έγινε με αφορμή για την επαναταφή των λειψάνων του Αντρέα Κέστα [ενός εκ των τεσσάρων αγρίως δολοφονηθέντων]…
Αφιέρωμα σε έτερο δολοφονηθέντα [από τους τέσσερεις], τον Χαράλαμπο Κυρίλλου, έκαμε παλαιοτέρα και ο Μιχάλης Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” Blog του...
*************************
Διπλά προδομένος αντιστάθηκε στο φασισμό
Σήμερα η επαναταφή των οστών του ηρωικού νεκρού Ανδρέα Κέστα
[Ρεπορτάζ: Μαρία Φράγκου, 14/5/2011, σελ. 9, “Χαραυγή”]
{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…
Η ιστορία των τεσσάρων παλικαριών που πολέμησαν με πάθος για τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα, που ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωποι με το φασισμό κι εκτελέστηκαν στο Ακρωτήρι της Λεμεσού αφού βασανίστηκαν άγρια από την ΕΟΚΑ Β’, δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο. Ο Ανδρέας Κέστας, ο Νίκος Σολωμού, ο Χαράλαμπος Κυρίλλου και ο Φίλιππος Κρητιώτης πλήρωσαν με τη ζωή τους την αφοσίωσή τους στα ιδανικά της Δημοκρατίας και την προσήλωσή τους στον εκλελεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Η μνήμη μπορεί να ξεθωριάσει, δεν θα σβήσει όμως ποτέ. Και η θυσία των ηρωικών παιδιών της Αντίστασης ποτέ δεν θα ξεχαστεί. Και ποτέ δεν θα μειωθεί το μέγεθος της προσφοράς τους. Και οι τέσσερις νεκροί στο Ακρωτήρι, αναπαύονται στο πάνθεον των ηρώων με όλα τα ηρωικά παιδιά της Κύπρου, αναμένοντας την ημέρα της δικαίωσης και της λύτρωσης της πατρίδας μας. Της ημέρας εκείνης που θα δικαιώσει και τη δική τους θυσία.
Ο Ανδρέας Κέστας, το ηρωικό παλικάρι που αποχαιρετά σήμερα η οικογένεια, η πολιτεία, όλοι όσοι θα βρεθούν στην εκκλησία του Άη Νικόλα στη Λεμεσό και όσοι με τη σκέψη τους θα εύχονται κουράγιο στον τραγικό πατέρα, θα ταφεί για δεύτερη φορά. Η μεγαλοψυχία του Λύσανδρου Κέστα και των παιδιών του έδωσε στην Υπηρεσία Αγνοουμένων τη δυνατότητα να ψάξει για τα οστά του Χαράλαμπου Κυρίλλου, ο τόπος ταφής του οποίου παραμένει ακόμα άγνωστος. Ο τάφος εκείνος που έφερε επιγραφή με το όνομα του Κυρίλλου, είχε δεχθεί τον Φίλιππο Κρητιώτη... Κι αυτό έγινε γνωστό με τη μέθοδο του DNA μόλις πρόσφατα. Οι φασίστες της ΕΟΚΑ Β΄ δεν σεβάστηκαν τη δημοκρατία, δεν σεβάστηκαν τη νομιμότητα, ούτε τους υπερασπιστές της. Ακόμα και στην ταφή τους έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ένα πρόσωπο βαρβαρότητας, ασυνειδησίας, πρόσωπο εγκληματικό...
Σε αναζήτηση των οστών του 19χρονου, τότε, παλικαριού από τη Χλώρακα η οικογένεια του απευθύνθηκε στην Υπηρεσία Αγνοουμένων. Και η Υπηρεσία, όπως μας είπε ο Προϊστάμενος της, Ξενοφών Καλλής, ζήτησε από τον Λύσανδρο Κέστα την άδεια να ανοιχθεί ο τάφος και να ερευνηθεί το ενδεχόμενο -μέσω επιστημονικών εξετάσεων- μήπως ο Κυρίλλου τάφηκε εκεί.
Τα αποτελέσματα δεν έδωσαν στην οικογένεια του αδικοχαμένου νέου ένα τέλος στην αγωνία. Και τα λείψανα του συντρόφου του στη μάχη του Δημοσίου Κήπου στη Λεμεσό, Ανδρέα Κέστα, θα επαναταφούν σήμερα στο κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου.
Προδοσία πάνω στην προδοσία
Ο Ανδρέας Κέστας, μεγάλωσε σε μια οικογένεια με δημοκρατικές πεποιθήσεις. Γι’ αυτό και από νωρίς κατατάγηκε στις γραμμές της ΕΔΟΝ. Με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών εντάχθηκε στο Εφεδρικό Σώμα. Η 15η του Ιούλη 1974 τον βρήκε σε υπηρεσία. Πήρε μέρος σε μάχες με τις αντιστασιακές δυνάμεις και ο αστυνομικός σταθμός Αγίου Ιωάννη στη Λεμεσό ήταν το τελευταίο μέρος αντίστασης. Υποχώρησε με άλλους συναγωνιστές του όταν οι πραξικοπηματίες περικύκλωσαν τον αστυνομικό σταθμό, αποφασισμένοι να πάνε στην Πάφο για να συνεχίσουν την αντίσταση. Αυτό είπε στον πατέρα του Λύσανδρο όταν επικοινώνησε μαζί του.
Ο Ανδρέας βρέθηκε στο Ακρωτήρι. Πώς; Από διηγήσεις του Πανίκου Κρητιώτη - αδελφού του ήρωα Φίλιππου Κρητιώτη - στο Δημόσιο Κήπο και τις μάχες εκεί οι τέσσερις νέοι - Κέστας, Κρητιώτης, Σολωμού και Κυρίλλου - πρέπει να έφυγαν μαζί. Μαζί πρέπει να κατέβηκαν στον Άη Γιάννη κι από εκεί θέλησαν να φύγουν για την Πάφο για να ενισχύσουν την αντίσταση των δημοκρατικών δυνάμεων εκεί. Στο Ακρωτήρι, όπως έλεγε στην εφημερίδα μας ο Π. Κρητιώτης πριν από μερικούς μήνες, οι τέσσερις νέοι συνάντησαν κάποιον κύριο του οποίου η καταγωγή ήταν από το Στατό, γενέτειρα του Κρητιώτη. Θέλοντας να προστατεύσει τα παλικάρια, τα κάλεσε στο σπίτι του για περισσότερη ασφάλεια. «Έφυγαν και την ίδια ώρα δύο άτομα που βρίσκονταν εκεί τηλεφώνησαν, όλοι αντιλαμβανόμαστε σε ποιους και είπαν: Ελάτε στο Ακρωτήρι. Τέσσερα παφίτικα κρύβονται εδώ...», έλεγε στη «Χ» ο Π. Κρητιώτης. Για δεύτερη φορά προδοσία... Οι τέσσερις νέοι εκτελέστηκαν, αφού βασανίστηκαν άγρια. Μάταια οι τραγικοί γονείς περίμεναν νέα τους.
Ο Λύσανδρος Κέστας, ήξερε πως ο γιος του θα πήγαινε στην Πάφο. Αυτό του είπε ο Ανδρέας όταν του τηλεφώνησε μετά τις μάχες στον αστυνομικό σταθμό του Άη Γιάννη. Πήγε στην Πάφο ο τραγικός πατέρας προς αναζήτηση του παιδιού του. Μάταια. Επέστρεψε στη Λεμεσό και μετά από ειδοποίηση πήγε στο νοσοκομείο, για να αναγνωρίσει το γιο του. «Πήγα μόνος μου. Δεν αναγνώρισα το παιδί μου. Πήγα ξανά με τη γυναίκα μου. Ανάμεσα στους νεκρούς αναγνωρίσαμε τον Ανδρέα μας», μας λέει ο Λύσανδρος Κέστας και η φωνή του σπάζει... Πνίγεται στα δάκρυα.
Οι τραγικοί γονείς πήραν το παιδί τους και το έθαψαν. Από τους λίγους που τα κατάφεραν. Εκατοντάδες έμειναν για μέρες άταφοι, αφού η κατάσταση από τη μια δεν επέτρεπε στις οικογένειες και στους συγγενείς τους να προσεγγίσουν το νοσοκομείο και από την άλλη τις διαταγές τις έδιναν οι παλικαράδες της ΕΟΚΑ Β’. Ό,τι ήθελαν και όπως ήθελαν έκαναν. Άνοιγαν τάφους κι έθαβαν ομαδικά νεκρούς. Άνοιγαν τάφους που ήταν θαμμένοι γέροντες κι από πάνω «πετούσαν» χωρίς ίχνος σεβασμού και ανθρωπιάς νεκρούς του πραξικοπήματος.
Τάφος με αζήτητα...
Οι ιστορίες από την αντίσταση είναι πολλές και όλες το ίδιο τραγικές. Και τα γιατί αμείλικτα... Σε τάφους με... αζήτητα λείψανα κάποιες οικογένειες περιμένουν ακόμα απαντήσεις. Και αναζητούν τα οστά των δικών τους για να ταφούν όπως αρμόζει.
Όπως είπε στη «Χ» ο Ξενοφών Καλλής, από το 1974 οι οικογένειες των Κυρίλλου, Σολωμού και Κρητιώτη ζητούσαν με επιστολές τους στις εκάστοτε Κυβερνήσεις να μάθουν που είναι θαμμένοι οι δικοί τους. Δυστυχώς, καμιά ανταπόκριση για έρευνες δεν υπήρξε. Πριν μερικά χρόνια τηλεφώνησε στον κ. Καλλή ο μ. Πάμπος Πισιάρας, πρόεδρος τότε του συνδέσμου αντιστασιακών και ζήτησε βοήθεια για να γίνει εκταφή από τον τάφο που έφερε το όνομα του Νίκου Σολωμού. Η πρωτοβουλία ανήκε στη οικογένεια η οποία με αίτηση στο δικαστήριο ζητούσε να γίνει εκταφή. Ο κ. Καλλής προέτρεψε τότε να γίνουν όλα με επιστημονικό τρόπο. Κι έτσι κι έγινε. Με αυτό τον τρόπο, τις ανθρωπολογικές εξετάσεις, βρέθηκαν τα οστά του Νίκου Σολωμού. Κι έγινε η επαναταφή των οστών του στη γενέτειρα του, Παχύαμμο στην Πάφο.
Αργότερα ζητήθηκε η εκταφή των οστών του μ. Δημήτρη Ζηνιέρη. Αντιστασιακός από τη Χλώρακα, ο μ. Ζηνιέρης έπεσε στο Κολόσσι σε ενέδρα που έστησαν οι ΕΟΚΑΒητατζήδες. Βρισκόταν σε λεωφορείο με αντιστασιακούς από την Πάφο και πήγαιναν για ενισχύσεις στη Λεμεσό και Λευκωσία. Ήταν θαμμένος στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό. Ζήτησε και η οικογένεια Κυρίλλου να γίνει εκταφή. Σε ένα τάφο, στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό, ο σταυρός έγραφε «Χαράλαμπος Κυρίλλου», αλλά κανένας δεν είχε επιβεβαιώσει ποτέ ότι τάφηκε εκεί. Έγινε η εκταφή και βρέθηκε λείψανο, που ήταν τυλιγμένο σε κουβέρτα του νοσοκομείου, χωρίς οποιαδήποτε προσωπικά αντικείμενα. Έγινε DNA, το οποίο κατέδειξε ότι τα οστά δεν ανήκαν στον Κυρίλλου. Ανήκαν στον Φίλιππο Κρητιώτη. Η οικογένεια του Κρητιώτη έψαχνε από τότε τον άνθρωπό της. Μία προσπάθεια που έγινε το 1982 από την ίδια την οικογένεια δεν έφερε το αποτέλεσμα που περίμενε, αφού τα οστά ανήκαν σε κάποιο άγνωστο. Και μεταφέρθηκαν πίσω στο κοιμητήριο του Άη Νικόλα. Μετά από έρευνες η Υπηρεσία Αγνοουμένων έμαθε ότι τα οστά μεταφέρθηκαν στα ΑΖΗΤΗΤΑ... Όλα εκείνα τα λείψανα τάφηκαν σε ομαδικό τάφο στον περίβολο του κοιμητηρίου.
Το Πάσχα, με τη βοήθεια ξένων ειδικών, ανθρωπολόγων και ιατροδικαστών, άρχισαν έρευνες στον τάφο με τα αζήτητα. Προς αναζήτηση των οστών του Κυρίλλου... Άλλη μια οικογένεια που βίωσε την τραγωδία το ’74, περιμένει να πάρει σε ένα σεντούκι μικρότερο του ενός μέτρου τα οστά του αγαπημένου της. Και να τα θάψει με τις τιμές που αρμόζουν σε ήρωες.
Όταν ήταν μαθητής, δέχθηκε τον άγριο ξυλοδαρμό ακροδεξιών στοιχείων, γιατί είχε την τόλμη να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία και το νόμιμα εκλελεγμένο Πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Λίγα χρόνια μετά, ο Ανδρέας Κέστας, μέλος του Εφεδρικού Σώματος, θα υπερασπιστεί τη Νομιμότητα και τη Δημοκρατία με το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη και τον ίδιο σεβασμό. Και θα βρει οικτρό θάνατο στο Ακρωτήρι μαζί με τους συναδέλφους του στο Εφεδρικό, Χαράλαμπο Κυρίλλου και Νίκο Σολωμού και τον εθνοφρουρό, Φίλιππο Κρητιώτη. Σήμερα, στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό, ο τραγικός πατέρας Λύσανδρος Κέστας, μαζί με τα παιδιά του, θα αποχαιρετήσει ξανά το παλικάρι του. Δίπλα τους αυτές τις δύσκολες στιγμές θα είναι η Πολιτεία, δια του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να διαβεβαιώσει τη χαροκαμένη οικογένεια πως η θυσία του Ανδρέα δεν θα πάει χαμένη. Και μαζί άπαντες, παρόντες και απόντες θα δακρύσουν για το λεβέντη που έχασε τη ζωή του στα 20 του μόλις χρόνια, προδομένος απ’ αυτούς που μαύρισαν ένα λαό και μοίρασαν την πατρίδα μας στα δύο.
Anef_Oriwn
Σάββατο 14/7/2012
[Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που σκεπάζει αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας]...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
35 σχόλια:
Τζαι ποιοι ηταν αραγε επικεφαλης της πραξικοπηματικης αρχης στην Λεμεσο οταν εγινε τουτο το εγκλημα - αναμεσα σε αλλα;
Δ.
Πολύ διαφωτιστική η ανάρτησή σου, Άνευ. Και απάντηση σε κάτι εμετικά σχόλια όπως το πιο κάτω σχόλιο της Ελένης Θεοχάρους στο facebook: 'Ο ελληνισμός της Κύπρου ποτέ δεν έπασχε από εθνικιστική μισαλλοδοξία'. Πε μας αλλόναν. Αυτούσιο:
"Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΖΕΙ ΗΔΗ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ, ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ, ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Ο ΓΓ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΟΤΙ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ, ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΑΚΡΑΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΟΠΟΥ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ ΑΙΦΝΗΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
-ΑΛΛΟΥ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΥΝΟΥΣ ΣΑΣ ΛΟΙΠΟΝ. Ο ΛΑΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΘΕΝΑΡΑ! ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ."
Γιρλάντα
Δ.,
Μπορείς να γίνεις πιο κατατοπιστικός για το ποιοι «… ήταν […] επικεφαλης της πραξικοπηματικης αρχης στην Λεμεσο οταν εγινε τουτο το εγκλημα»;
Γιρλάντα,
Καλωσόρισες!
Αυτό που λαλεί η Θεοχάραινα ότι «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ…», αποτελεί διαστρέβλωση της Ιστορίας του τόπου [και τελείως ανιστόρητο] και σίγουρα χρήζει απαντήσεων. Παραδείγματα «ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ» βρίθουν στην (ελληνο)κυπριακή Δεξιά και μόνο εθελοτυφλούντες και στρουθοκαμηλίζοντες που θέλουν αν εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα δεν το βλέπουν ή δεν το παραδέχονται. Κι όλ’ αυτά εντάσσονται σε μια προσπάθεια αγιοποίησης της Δεξιάς, παραγραφής του εγκλήματος του πραξικοπήματος και του προδοτικού ρόλου της ΕΟΚΑ Β΄ [Κατά κόρον ακούμε τον τελευταίο καιρό να ΜΑΣ λένε ότι φταίνε το ίδιο ο Γρίβας και ο Μακάριος για ότι κακό έγινε στην Κύπρο. Εξίσωση της προδοσίας και του εγκλήματος με τις προσπάθειες υπεράσπισης στης Δημοκρατίας και της Νομιμότητας ]…
Θα επανέλθω αύριο με πιο πολλά για τον (ελληνο)κυπριακό εθνικισμό…
ειναι ντροπη το ακελ που καλουσε το γριβα να κανει την ενωση και το ακελ που αναγνωρισε το πραξικοπημα να πραξικοπηματολογει σημερα λες και δεν εχουμε αλλες σκοτουρες.ηλιθιοι θα γκρεμιστει καθε αγαλμα του μουσκου.αυτο ελεγε ο εζεκιας παπαιωαννου το 79!οταν τον ρωτησε ο Κληριδης γιατι τον ψηφισε το ακελ για προεδρο βουλης αφου στεγασε πραξικοπηματιες ο εζεκιας απαντησε= ρε κουμπαρε μα επειδη χωνουμε τον πραγματικο μας ρολο που τους οπαδους μας νομιζεις οτι χωνουμε τα πραγματικα μας αισθηματα για σενα ως τζαι δαμαι? το ακελ ουδεποτε εθεσε στον μακαριο θεμα πραξικοπηματιων.μεχρι σημερα τρεμει το ανοιγμα του φακελου επειδη αναμεσα στις 15 οοο επιστολες αναγνωρισης του πραξικοπηματος ειναι και χιλιαδες απο το ακελ
εννοω 2 πραγματα:
1. αφου εγινε τετοιο εγκλημα που ειναι περα απο την ας πουμε πολιτικη διασταση, που περιλαμβανε ο κλαδος ελαιας, τοτε θα πρεπει εστω τζαι αναδρομικα να γινει ερευνα. διοτι τουτα τα ατομα εν εσκοτωθηκαν ουτε σε μαχη ουτε σε ατυχημα.
υπαρχουν ευθυνες. τζαι αφου εν της μοδας οι αναφορες σε ευθυνες, τοτε εν καλα να βρεθει τζαι μια ομαδα δικηγορων να ζητησει να δημοσιοποιηθουν οι ενοχοι. τζαι τουτο βεβαια σσυμπεριλαμβανει οσους ειχαν αναλαβει παρανομα καθηκοντα επι πραξικοπηματος - οπως ο αστυνομικος διευθυντης λεμεσου επι πραξικοπηματος, ο στρατωτιτικος διοικητης κ..ο.κ.
2. αν δεν καμνω λαθος ενας που τους αστυνομικους υπευθυνους του πραξικοπηματος ανηκει σε οικογενεια πολιτικου ηγετη.
οι φτηνες κορωνες μερικων για το 74 εν καλα να ερτουν πκιον αντιμετωπες με την ιστορικη πραγματικοτητα.
Δ.
Υ.Γ.
εν μου πεις γιατι εν γραφω ξεκαθαρα ποιον πολιτικο εννοω.
πρωτα εν καλα να δουμεν αν θα αναλαβει ευθυνη η θα διαχωρισει την θεση του.
η να καμουμεν χαζιν ποσο τζαιτο τα μμε εν να παιζον πελλον.
αλλα γενικοτερα εν οπως την υποθεση του νικολακη με την διαπλοκη. οπως φαινεται σιγα σιγα η αθλιοτητα, αποκτα τζαι βαθος η κατανοηση.
η τουλαχιστον ετσι μου φαινεται.
Ανώνυμε Κλανιάρη κι αυτοβαπτιζόμενε “ενωτικη αριστερα κυπρου” [ημερ. 15/7/12 1:59 π.μ.],
Ο Θεός [ΣΟΥ] να σ’ ελεήσει!!!
1. Κατ’ αρχάς κάτσε τζιαι μάθε τζιαι λλία ελληνικά για να αποκτήσει μια συνέχεια, οργανωμένη μορφή και συνοχή ο λόγος και να μπορούμε έστω και στοιχειωδώς να σε καταλαβαίνουμε!
2. Αν νομίζεις ότι ο δικός σου [ασυνάρτητος] λόγος έχει έστω και υποτυπώδη στοιχεία αριστερότητας, τότε είναι προφανές ότι συγχύζεις τα σώβρακα με τις φανέλλες! Κοντολογίς ΔΕΝ ξέρεις τι ΣΟΥ γίνεται! Εγώ όμως θα συνεχίσω να επιτρέπω τη δημοσιοποίηση των σχολίων σου γιατί τούτα αποτελούν ντοκουμέντα εθνικιστικής και ελληναράδικης ηλιθιότητας και φαιδρότητας. Αν μη τι άλλο ΜΑΣ ψυχαγωγείς!
3. Σε θερμοπαρακαλώ, [πλιζ και πάλι πλιζ], δημοσιοποίησε έστω και μια από τις «… χιλιαδες […] επιστολες … [που στάληκαν] … απο το ακελ [για] αναγνωριση του πραξικοπηματος…». Διαφορετικά δεν είσαι τίποτα άλλο παρά ένας φτηνιάρης γκεμπελίσκος και συκοφάντης της δεκάρας!!!
4. Τέλος, ρε άσχετε τζι’ ανιστόρητε, πότε «… ψηφισε το ακελ για προεδρο βουλης [τον Κληρίδη] αφου στεγασε πραξικοπηματιες»;
Φίλε Δ.,
Δεν διαφωνώ καθόλου με το σημείο 1 της παρέμβασης ΣΟΥ. Η μη απόδοση ευθυνών στους άμεσα εμπλεκόμενους στο πραξικόπημα έχει συντείνει στη δημιουργία περιρρέουσας για αποενοχοποίηση του, τη στιγμή που τούτο επιτελεί την μεγαλύτερη πράξη [συνειδητής] προδοσίας στην Ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου!
Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι ο πολιτικός ηγέτης του οποίου μέλος της οικογένειας του [και συγκεκριμένα ο πατέρας του] ήταν «ενας που τους αστυνομικους υπευθυνους του πραξικοπηματος», είναι ο Αναστασιάδης! [Νομίζω πως το ‘γραψε κάποτε και η “Χαραυγή”]… Ο ίδιος ο Αναστασιάδης [νεαρός δικηγόρος τότε] έκαμνα τζιαι τον δικηγόρο των συλληφθέντων ΕΟΚΑΒητατζιήδων!
http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html?showComment=1342350993680#c2981494901144574064
Κι επίσης:
http://pattixa.wordpress.com/2012/07/15/%ce%b5%cf%80%ce%b5%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-15%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b9%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd/#comment-517
"Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την έρευνα που κάμνουν διάφοροι, όπως ο Μιχάλης ο Μιχαήλ, τζιαι ειδικά ο Δρουσιώτης, έχουμεν πολλά στοιχεία στα σιέρκα μας για να τους δικάσουμεν." (που το blog που μας έβαλες Άνευ)
" [Κατά κόρον ακούμε τον τελευταίο καιρό να ΜΑΣ λένε ότι φταίνε το ίδιο ο Γρίβας και ο Μακάριος για ότι κακό έγινε στην Κύπρο. Εξίσωση της προδοσίας και του εγκλήματος με τις προσπάθειες υπεράσπισης στης Δημοκρατίας και της Νομιμότητας ]"
Υποθέτω ότι ο αρθρογράφος της "Παττίχας" αναφέρεται στον Μακάριο Δρουσιώτη (τον ίδιον που απαξιώννετε εσείς οι φίλτατοι αριστεροί επιλεκτικά όταν τα "βέλη" του εν εναντίον του προέδρου τζιαι του ΑΚΕΛ). Ο Δρουσιώτης, του οποίου έχω θκιαβάσει (νομίζω) ούλλα τα βιβλία, εν λάβρος κατά του Γρίβα (τζιαι πολλά καλά κάμνει) αλλά λαλεί τζιαι πολλά για τες ευθύνες του Μακαρίου τζιαι των παρατρεχάμενων του κατά την περίοδον 1960-1974. Την περίοδον που οδήγησεν στο τι έγινεν το '74 δηλαδή. Τζιαι παρά το ότι αναγνωρίζει την άδικην περιθωριοποίηση της αριστεράς, ψέγει την "υποταγήν" της στα πεπραγμένα Μακαρίου, ειδικά της πρώτης περιόδου της δημοκρατίας. Επίσης ο Δρουσιώτης αμφισβητεί την σκοπιμότηταν να επιθυμούν οι αμερικανοί οποιοανδήποτε εξέλιξην στην Κύπρον που μπορεί να οδηγούσεν σε ελληνοτουρκικόν πόλεμον. Λλίους μήνες πριν ο Κίσσιντζιερ, κατά την φιλοξενία της συνόδου για το μεσανατολικόν (που ήταν τζιαι τζιείνον μπουρλόττον τότε) ελάλεν ότι εθκιαλέξαν την Κύπρον γιατί εν εβλέπαν λόγον ανησυχίας για αναταραχές. Οι αμερικανοί πιο πολλά χρεώννουνται που το Δρουσιώτη με αδράνεια στες ενέργειες της Τουρκίας, λόγω τζιζια του μπαχάλου στην Ελλάδα με τη πτώσην της χούντας. Η δε σοβιετική ένωση είσιεν πολλά παραπάνω συμφέρον στην αποσταθεροποίησην του νότιου άξονα του ΝΑΤΟ.
Ο Δρουσιώτης, όπως τζιαι όποιος ασχοληθεί σοβαρά με την εν λόγω περίοδον, εν νομίζω να ισχυρίζεται ή να ισχυρίστηκεν ποττέ ότι εν ίδιες οι ευθύνες Γρίβα - Μακαρίου (τζιαι των υποστηρικτών τους). Αλλά που την άλλην εν ανιστόρητον να καθαγιάζεται ο Μακάριος τζιαι η παράταξη του (αλήθκεια Άνευ, τι μερκά της αιθούσης ήταν οι "μακαριακοί", δεξιοί οξά αριστεροί κατά βάσην μιλούμεν;) τζιαι να τα φορτώννεται ούλλα ο Γρίβας, ο οποίος μπορεί να εγκλημάτισεν όσον ήταν εν ζωήν ποικιλοτρόπως αλλά τον Ιούλιον του '74 ήταν τζιαι 6 μήνες νεκρός.
Εν ολίγοις, η εντύπωση μου για την "αδυναμίαν" της "δημοκρατικής παράταξης" (οι "κεντρώοι" κυρίως), παρά την πλειοψηφίαν που έσιει για 37 χρόνια, να καταδικάσει τους "πραξικοπηματίες" (όπου βάλλεις αβασάνιστα ολόκληρην τη "δεξιάν") οφείλεται σε τούτην την στρέβλωσην. Χωρίς απόδοσην ευθυνών στον Μακάριον (τζιαι το παρακράτος του) εν στέκει απόδοση ευθυνών στους Γριβικούς. Εξ' ου τζιαι ο΄"Φάκελος της Κύπρου", που αρκέφκει που το '67 (λες τζιαι για 7 χρόνια, '60 - '67 εν εγίναν τέρατα που οδηγήσαν στο εμφυλιοπολεμικόν κλίμαν της επόμενης περιόδου). Να σου αθθυμίσω, αφού ήσουν μεγάλος τότε, ότι εμετρούσετε στες πόλεις τες πόμπες "μακαριακών" τζιαι "γριβικών" κάθε νύχτα. Εν μπορεί οι μεν να ήταν "δημοκρατικές" τζιαι οι δε "φασιστικές". Η πόμπα μες στη νύχταν εν πόμπα μες στη νύχταν στο κάτω κάτω...
Woofis,
Αν και ΣΟΥ αναγνωρίζω ότι έχεις κάμει πολλές [πολιτικές] υπερβάσεις [παρά τις δεξιές καταβολές σου] και αντικρίζεις πολλά ζητήματα που αφορούν την πολιτική ζωή του τόπου με φιλελεύθερο πνεύμα [και ΣΕ πιστώνω με καλές προθέσεις], εν τούτοις παρατηρώ ότι ΔΕΝ μπορείς να ξεφύγεις [να ξεκολλήσεις] από κάποια “ιερά και όσια” [θέσφατα] της συντηρητικής πτέρυγας [κι όχι μόνο] της Δεξιάς παράταξης, όπως η ΕΟΚΑ και ο ρόλος του Γρίβα. Κι αυτό φαίνεται και μέσα από την επιλεκτική αναφορά στα γραφόμενα του Μάριου, του Blogοδεσπότη της “Παττίχας”. Πιο συγκριμένα ενώ από τη μια σημειώνεις [για να στηρίξεις τις θέσεις σου] την τοποθέτηση του Μάριου ότι «Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την έρευνα που κάμνουν διάφοροι, όπως ο Μιχάλης ο Μιχαήλ, τζιαι ειδικά ο Δρουσιώτης, έχουμεν πολλά στοιχεία στα σιέρκα μας για να τους δικάσουμεν», από την άλλη κάνεις γαργάρα μιαν άλλη τοποθέτηση του: «Τζιαι άμαν ποσπαστούμεν με τους πραξικοπηματίες, να αρκέψουμεν με τζιείνους του Εθνικού Μετώπου, τζιαι να τελειώσουμεν με τους ορίτζιναλ ΕΟΚΑτζιήες που αντί να κάμνουν αντιαποικιακόν αγώναν, εκαθαρίζαν αριστερούς τζιαι άλλους όπως τους εκάπνιζεν»…
Θα προσπαθήσω να αναφερθώ πιο εμπεριστατωμένα σ’ όλα αυτά [συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Μακάριου Δρουσιώτη] σε νέα σχολιο-παρέμβαση μου. Για την ώρα να σημειώσω την έμπλεα δογματισμού, όξους και χολής εμπάθεια κατά του Προέδρου [και κατ’ επέκταση και του ΑΚΕΛ] κάτι που δεν τον τιμά σαν ανεξάρτητο δημοσιογράφο και ερευνητή [όπως θέλει να παρουσιάζεται]. Κι αυτό το βλέπουμε και μέσα από τα κείμενα του στον “Πολίτη” και δη μ’ εκείνα τα ανεκδιήγητα και εμπαθή παραπολιτικά σχόλια του ως “Κοριός”! Κάποια απ’ αυτά δεν είναι απλώς ανούσια και χωρίς καθόλου χιούμορ, αλλά και εμετικά και καθ’ όλα παραπλανητικά και διαστρεβλωτικά…
Υπόσχουμαι να βελτιωθώ στες "γαργάρες" αλλά τζιαι συ στες υπεκφυγές: ομιλείς για δεξιά αλλά εν απαντάς τι ήταν τελικά ο Μακάριος τζιαι οι υποστηριχτές του. Ειδικά στην περίοδον που "ετρώαν αριστερούς" οι "ορίτζιναλ ΕΟΚΑτζιήες που αντί να κάμνουν αντιαποικιακόν αγώναν, εκαθαρίζαν αριστερούς τζιαι άλλους όπως τους εκάπνιζεν" (sic)
Αλλά τζιαι στην πρώτην περίοδον μετά το '60. Τι ήταν ο "εθνάρχης"; "Κεντρώος" οξά "κρυφοαριστερός"; Τζιαι αν "άλλαξεν" μετά το '67, γιατί έκαμνεν υποσχέσεις περί ένωσης το '71; Τούτα έννεν λιθαράκια στο εμφυλιοπολεμικόν κλίμαν; Έννεν διπλοπόρτιν; Τζιαι τούτα εν "στερεότυπα" της "δεξιάς"; Ε καλό γιατί να μεν βαφτίσω έτσι τζιαι την άποψην της αριστεράς για τον αγώνα του '55;
Καλά ρε φίλτατε γούφι, εσύ εξεκόλλησες εν μέρει, ο Μακάριος ήταν ανίκανος για έτσι πράμα;
Μετά το σχέδιον Άτσενσον και την 21 Απριλίου, άλλαξαν πολλά φίλε.
Η Ένωση, τόσο από τη Βουλή -ομόφωνα- το 67', όσο και από τον Μακάριο το 71', ήταν στην ουσία εργαλεία για να αποκαλυφτεί η πραγματική δουλειά της χούντας, η διχοτόμηση δηλαδή. (εμείς θα εθέλαμεν... εν το "εθνικό κέντρο" που εν θέλει).
Μετά την "εμπλοκή" με Γιωρκάτζιη φίλε Γούφη, νομίζω ξέρεις τα γεγονότα, υπάρχει και ένα πρόσφατο μικρό από τον Δρουσιώτη, ο Μακάριος θα μπορούσε να ήταν ο ίδιος τύπος που πριν μια δεκαετία περίπου έπαιζε τα παιχνίδια της αμερικής;
Ο Μακάριος τότε εστηρίχθηκε κυρίως στες λεγόμενες μακαριακές δυνάμεις, την αριστερά τζιαι κόσμο που για τον ένα ή τον άλλο λόγο εκατάλαβε ποιος ήταν ο ρόλος του Γρίβα.
Σημείωσε πως οι δολοφονίες της ΕΟΚΑ Β' πριν το πραξικόπημα, εστράφηκαν κυρίως σε τούντο κόσμο, τον "κεντροδεξιό", αντιμετωπίστηκαν δηλαδή ως οι "νέοι προδότες".
Όποιος Μιχάλη μου βρίσκεται στο στόχαστρο της ακροδεξιάς, εμάς κάμνει μας για σύμμαχος. Σημαίνει ενοχλεί τα σχέδια τους.
Τζιαι τα σχέδια της ακροδεξιάς έννεν αποτέλεσμα κάποιων χαλασμένων μυαλών στο εσωτερικό, αλλά κυρίως κάποιων "φωτισμένων" στο εξωτερικό που παίζουν στα δάκτυλα τους τες ζώνες επιρροών.
Συνομοσιολογία; Όχι ρε αδελφέ. Η διχοτόμηση ήταν και είναι νατοϊκό ζητούμενο.
Το μοίρασμα της Κύπρου, η στρατικοποίησή της, εν στρατηγικό σχέδιο. Έννεν το αποτέλεσμα της "μωρίας" ή της "κεκτημένης ταχύτητας" κάποιων, ή εντέλει της εξουσιομανίας τους κ.ο.κ.
Woofis,
Πριν «… βαφτίσεις […] την άποψην της αριστεράς για τον αγώνα του ‘55», εν καλό να ΜΑΣ πεις,
- πρώτον, ποια ήταν τελικά [κατά την ίδια την Αριστερά] αυτή η άποψη, και
- δεύτερον, ποια ήταν και η [τελική] άποψη του Εθνάρχη της Δεξιάς κου Γλαύκου Κληρίδη για εκείνη την περίοδο…
Ο Μακάριος ήταν σίγουρα αντικομουνιστής αλλά είχε διαφωνήσει με τον Γρίβα για τις δολοφονίες Αριστερών ακτιβιστών, όπως και για άλλα ζητήματα. Κάμε επιτέλους τους σχετικούς διαχωρισμούς…
Ο Παπαδόπουλος αποτέλεσε το μέσο για να φύγει ο “Συναγερμός” από την εξουσία…
«…την πρώτην περίοδον μετά το ‘60», αυτό που συνέβαινε στην Κύπρο ήταν έξωθεν και έσωθεν προσπάθειες για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας εν παραλλήλω με μια ενδο-ΕΟΚΑΐτικη σύγκρουση για την εξουσία. Η Αριστερά επέλεξε την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Απόψε προβλήθηκε σε επανάληψη [το είδα και πέρσι ya πρόπερσι – εν αθθυμούμαι πότε ακριβώς] από το ΡΙΚ1 [μετά τις Ειδήσεις”] ένα ντοκιμαντέρ της Σούλας ΧατζιηΚυριακου ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟ ντοκιμαντέρ για την άγρια κι απάνθρωπη δολοφονία από ελληνόφωνους φασίστες της ΕΟΚΑ Β΄ των 4 παλληκαριών [για την οποία γράφω στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης μου]… Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και μαρτυρίες κύρια συγγενών των δολοφονηθέντων αλλά και με επιστημονική τεκμηρίωση [έγινε εκταφή των λείψανων και έλεγχος τους με DNA] παρουσιάστηκε ο απάνθρωπος τρόπος που δολοφονήθηκαν – βασανίστηκαν άγρια και βάρβαρα μέχρι θανάτουˑ είχαν καταστεί αγνώριστοι από τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους ελληνόφωνους φασίστες!
Να σημειώσω ακόμα δυο πολύ σημαντικά στοιχεία που αναφέρθηκαν τα οποί δείχνουν ότι ο φασισμός δεν έχει όρια, ενώ ο διεθνισμός δεν ξεχωρίζει εθνικότητες:
1. Η [γριά πλέον] μητέρα του Φίλιππου Κρητιώτη ανάφερε ότι οι 4 αγωνιστές της Δημοκρατίας στην προσπάθεια τους να διαφύγουν τη σύλληψη πέρασαν μέσα από την τουρκοκυπριακή συνοικία της Λεμεσού. Εκεί σε σπίτι τουρκοκύπριου τους δόθηκαν ρούχα κι άλλαξαν, ενώ ο τουρκοκύπριος οικοδεσπότης τους είπε να παραμείνουν εκεί και θα ήταν ασφαλείς. Αυτοί είπαν πως θα έφυγαν για την Πάφο. Τελικά οι 4 δολοφονήθηκαν από ελληνόφωνους κι όχι από τους «προαιώνιους εχθρούς»!
2. Αδελφότεχνος του δολοφονηθέντα Σολωμού [που είναι και παπάς] ανάφερε ότι τούς 4 τούς είδε από μακριά να κείτονται κάπου στο δάσος Πολεμιδιών τουρκοκύπριος από τα Πολεμιδια και πήγε σε καφενείο του χωριού για να πει του κόσμου να πάνε να τους παράσχουν βοήθεια. Δεν ήξερε ότι ήταν νεκροί. Είχαν δολοφονηθεί από ελληνόφωνους κι όχι από τους «προαιώνιους εχθρούς»!
"έξωθεν και έσωθεν προσπάθειες για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας"
Έξωθεν που πόθθεν; Αφού η Ζυρίχη ήταν ελληνο-τουρκο-αγγλική (νατοϊκή) επινόηση (χωρίς συμμετοχήν των κυπραίων). Γιατί να θέλουν να την "καταλύσουν"; Οι οποίοι κυπραίοι αφενός (τουρκόφωνοι - για να χρησιμοποιήσω την ορολογία σου) εφέρναν όπλα τζιαι αφετέρου εμάχουνταν να την αλλάξουν υπέρ τους (Μακάριος - 13 σημεία) ή εκάμναν "σχέδια ακρίτας".
Νομίζω τούτος εν ο άλλος λόγος που φοούνται πόλα σέλα οι "δημοκρατικές" τζιαι άλλες "δυνάμεις" να κάμουν σοβαρήν/ αντικειμενικην αποκάλυψην ΟΥΛΛΗΣ της ιστορικής αλήθκειας: ότι θα αποκαλυφτεί πόσον λλιόττερος ήταν ο ρόλος των "κακών ξένων" σε σχέση με τες δικές τους ευθύνες για την κατάντιαν μας.
Woofis,
Επειδή εν μεσημέρι τζι’ είμαι τζιαι κομμένος που την πυράν, απλώς να ΣΟΥ υπομνήσω αναφορικά με τις «έξωθεν […] προσπάθειες για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας», τα περιβόητα Σχέδια Άτσεσον, Μπωλ, Λέμνιστερ, Λισσαβόνας και πάει λέγοντας, που ήταν ΟΛΑ διχοτομικά!
Ένα άρθρο από το μπλογκ μου σχετικά με το Εφεδρικό. Εννοείται πως κάθε επισήμανση είναι ευπρόσδεκτη.
http://themataistorias.pblogs.gr/2014/08/efedriko-to-antipalo-deos-ths-eoka-b-prwto-meros.html
Παύλε,
Σε χαιρετώ και σ’ ευχαριστώ για την εδώ παρέμβαση ΣΟΥ, κάτι που οδήγησε κι ΕΜΕΝΑ στο δικό ΣΟΥ Blog...
Επέτρεψε ΜΟΥ μερικά σύντομα σχόλια και παρατηρήσεις, τις οποίες κατάθεσα ήδη και στο δικό ΣΟΥ Blog:
1. Κατ’ αρχάς ο υπότιτλος «γεγονότα και πτυχές της Ιστορίας χωρίς ιδεολογικά ταμπού και αγκυλώσεις», που περιέχεται στην επωνυμία του Blog ΣΟΥ, δεν νομίζω να ισχύει... Πάντοτε η ιδεολογία υπεισέρχεται [καλώς ή κακώς] στις κρίσεις και εκτιμήσεις ΜΑΣ για τα ιστορικά γεγονότα... Η ιστορία υπήρξε πάντοτε [από καταβολής κόσμου] μια πάλη αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων [διαταξική και ενδοταξική], γι’ αυτό και δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα κι αποστασιοποιημένα από ιδεολογικοπολιτικά πλαίσια...
2. Αναφορικά με την ονομασία του “Εφεδρικού Αστυνομικού Σώματος” και ως «Επικουρικού», πρέπει να διευκρινιστεί ότι αυτή η ονομασία [δηλ. «Επικουρικό»] δεν ήταν καθόλου επίσημη. Έτσι αποκαλούσαν [απαξιωτικά και χλευαστικά] το “Εφεδρικό” οι ΕΟΚΑΒητατζιήδες [μέλη και οπαδοί της ΕΟΚΑ Β΄]...
3. Θεωρώ ότι η πιο κάτω αναφορά ΣΑΣ στην “Εισαγωγή” του κειμένου ΣΑΣ. «Πέραν της πάταξης της ΕΟΚΑ Β΄ η δημιουργία του Εφεδρικού θεωρητικά στόχευε και στην εξάλειψη της παράνομης δράσης παρακρατικών φιλομακαριακών σχηματισμών οι οποίοι εκτός από τη βάναυση συμπεριφορά έναντι σε άτομα που θεωρούσαν γριβικούς είχαν προβεί στις δολοφονίες δύο ατόμων που πρόσκειντο στη συγκεκριμένη παράταξη», συνιστά τοποθέτηση ίσων αποστάσεων καθώς τείνει να εξισώσει την οργανωμένη δράση της ΕΟΚΑ Β΄ με την περιορισμένη και σπασμωδική δράση των όποιων μακαριακών ένοπλων ομάδων... Υπήρχαν κοινότητες [στην ύπαιθρο] όπου οι ΕΟΚΑΒητατζιήδες εξασκούσαν πραγματική τρομοκρατία... [Κι αυτά στα λεω γιατί έζησα, ως έφηβος, εκείνα τα γεγονότα... Σ’ αυτό το link μπορεί να διαβάσεις βιώματα ΜΟΥ απ’ εκείνη την εποχή: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html ]…
4. Πέραν όμως της πιο πάνω παρατήρησης ΜΟΥ, θέλω μα σημειώσω και το εξής: Ενώ στην “Εισαγωγή” του κειμένου ΣΑΣ, γίνεται αναφορά «στις δολοφονίες δύο ατόμων που πρόσκειντο στη συγκεκριμένη [σημ.: στην αντιμακαριακή] παράταξη», [χωρίς να διευκρινίζεται πώς, δηλ. υπό ποιες συνθήκες σκοτώθηκαν αυτοί], αναφορά στις δολοφονίες [από την ΕΟΚΑ Β΄] 12(!) ατόμων [σαφής η δυσαναλογία στους αριθμούς] που υποστήριζαν τον Μακάριο γίνεται μόλις στη Σημείωση [7]... Και η αναφορά στη δράση της ΕΟΚΑ Β΄, ή στις δολοφονίες που προέβαινε γίνεται με γενικό κι αόριστο τρόπο, όπως ας πούμεν, «η ΕΟΚΑ Β΄ από την πλευρά της, στις επιδρομές της, περιοριζόταν συνήθως στη λεηλασία οπλισμού, στις ανατινάξεις κτιρίων και στους ξυλοδαρμούς αστυνομικών» [τα παιδία παίζει;], ή «Κατά το συγκεκριμένο διάστημα σκοτώθηκαν συνολικά 16 άτομα. Από αυτούς οι 12 σκοτώθηκαν από μέλη της ΕΟΚΑ Β΄...» [έτσι απλά «σκοτώθηκαν», δεν δολοφονήθηκαν;]...
5. Πολλά στοιχεία και πληροφορίες για τη γενικότερη δράση της ακροδεξιάς στην Κύπρο [προσωπικές επιθέσεις και κακοποιήσεις δημοκρατικών κι αριστερών πολιτών, τοποθετήσεις βομβών, ακόμα και ... όργωμα αθλητικών γηπέδων αριστερών σωματείων], μπορεί κάποιος να βρει στο βιβλίο του Μιχάλη Πουμπουρή, “Οδυνηρές Εμπειρίες”, έκδοση 1994...
[Συνεχίζεται]...
[Και η συνέχεια]...
6. Στις κριτικές τοποθετήσεις ΣΟΥ στο κεφάλαιο “Παραμονές του Πραξικοπήματος”, για τις (μη) ενέργειες του επισήμου κράτους [και προφανώς και του ιδίου του Προέδρου Μακαρίου] εκείνες τις κρίσιμες μέρες, ΔΕΝ κάμνεις καθόλου αναφορά [ίσως να μην περιέπεσε στην αντίληψη ΣΟΥ] στο γεγονός ότι ενώ ο Μακάριος είχε κατ’ αρχάς αποδεχτεί την πρόταση του ΑΚΕΛ γα τη δημιουργία Πολιτοφυλακής και είχε μάλιστα ζητήσει από το ΑΚΕΛ κατάλογο μελών που θα μπορούσαν να επανδρώσουν αυτό το σώμα, τελικά δεν προχώρησε στην υλοποίηση αυτού του μέτρου αυτοάμυνας, ασφάλειας κι αποτροπής του πραξικοπήματος
7. Το ΑΚΕΛ παράδωσε στον Πρόεδρο Μακάριο κατάλογο με 1000 μέλη του τα οποία θα μπορούσαν να επανδρώσουν την Πολιτοφυλακή, τον οποίο όμως βρήκαν οι πραξικοπηματίες στο Προεδρικό. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη [κατά τις ημέρες του πραξικοπήματος] αρκετών Αριστερών τα ονόματα των οποίων αναγράφονταν στον συγκεκριμένο κατάλογο. Οι πραξικοπηματίες απαιτούσαν απ’ αυτούς να τους παραδώσουν όπλα, αλλά αυτοί δεν κατείχαν...
Πρώτα απ΄όλα σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας.
1. Ποτέ δεν έχω κρύψει την ιδεολογική μου κατεύθυνση, είμαι πλέον σε ώριμη ηλικία ώστε να καταλάβω πως αισθάνομαι περισσότερο δεξιός παρά αριστερός, πιστεύω όμως πως η ιδεολογικές μου πεποιθήσεις δεν με αποτρέπουν από το να δω ή να περιγράψω αντικειμενικά κάποια πράγματα.
2. Όσον αφορά την απαξιωτική ονομασία του Εφεδρικού από την ΕΟΚΑ Β', είχα βρει άλλες εκφράσεις, τις οποίες όμως θεώρησα πως δεν χρησίμευε να αναφέρω ( πραιτοριανοί κλπ ). Τις ονομασίες που αποδίδω στην εισαγωγή τις πήρα αυτούσιες από το βιβλίο του Γιάννη Λαμπρου.
3. Και εδώ χρησιμοποίησα τα γραπτά που βρήκα στο βιβλίο του φιλομακαριακού ( έχω την εντύπωση από ότι διάβασα ) Γιάννη Λάμπρου. Σκοπός μου δεν είναι να εξισώσω τους δύο παράγοντες, δηλαδή το Εφεδρικό που υπαγόταν στη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση με έναν αποσταθεροποιητικό παράγοντα όπως η ΕΟΚΑ Β', όμως ισχύει πως προσπαθώ στην αφήγηση να κρατάω αποστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως αποκρύπτω τα γεγονότα ή πως η αποφυγή χαρακτηρισμών γίνεται για ωραιοποίηση της μιας ή της άλλης πλευράς.
4. Οι συγκεκριμένοι δύο που σκοτώθηκαν από φιλομακαριακές ένοπλες ομάδες πριν την ίδρυση του Εφεδρικού, από ότι θυμάμαι από το βιβλίο του Λάμπρου ήταν άμαχοι που απλά υποστήριζαν τη γριβική παράταξη. Για αυτό άμα παρατηρήσετε τους διαχωρίζω από τους 2 ένοπλους της ΕΟΚΑ Β' που σκοτώθηκαν σε συμπλοκές, στις οποίες μάλιστα ήταν οι επιτιθέμενοι.
Επίσης, η αναφορά του άρθρου έχει ως σκοπό τη δράση του Εφεδρικού γι' αυτό και δεν προχωρώ σε μια πιο ειδική εξιστόρηση της δράσης της ΕΟΚΑ Β', δίχως όμως, από ότι πιστεύω, να παραλείπω κάτι. Από την άλλη, πιθανόν να έχετε δίκιο στο γεγονός ότι προχώρησα στη χρήση του πιο γενικόλογου ''σκοτώθηκαν'' όσον αφορά τα θύματα της ΕΟΚΑ Β'.
5. Δυστυχώς στην Ελλάδα, πολλά βιβλία Κυπρίων συγγραφέων είναι δυσεύρετα. Να φανταστείτε, πως την πλειοψηφία της βιβλιογραφίας που χρησιμοποίησα τόσο για το κείμενο του Εφεδρικού όσο και για αυτό που έγραψα για τον Κυριάκο Μάτση, την είχα από τον καιρό που ήμουν στην Κύπρο. Επίσης, μετανιώνω που ενώ είχα διαβάσει π.χ. το βιβλίο του Τάκη Τσαγγάρη '' Η μαρτυρία μου'' όπου αναφέρονται πολλά πράγματα για τη δράση του Εφεδρικού και της ΕΟΚΑ Β', δεν κράτησα παρά ελάχιστες σημειώσεις.
6 - 7. Τις κριτικές τοποθετήσεις τις πήρα από το πόρισμα της Κυπριακής Βουλής που υπάρχει στο διαδίκτυο. Όντως, το περιστατικό με τη λίστα του ΑΚΕΛ στον Μακάριο ισχύει. Το είχα διαβάσει στο βιβλίο του Λάμπρου όπου μάλιστα αναφερόταν πως ο Μακάριος απέρριψε την πρόταση διότι κατά τη γνώμη του θα λειτουργούσε ως απόδειξη στους κατηγόρους του ότι ήταν '' ο κόκκινος παπάς'' κλπ.
Αν και γνώριζα για τη λίστα, δύο παράγοντες με ώθησαν να μην το αναφέρω:
1. Δεν προχώρησε το συγκεκριμένο σχέδιο ενώ δεν είχε σχέση με το Εφεδρικό
2. Δεν είχα στη διάθεσή μου την βιβλιογραφία που ήθελα.
Κύριε Παύλε,
Θα κάμω [μια κι ανοίξαμε κουβέντα και παρτίδες], μερικά ακόμα σχόλια πάνω στα δικά ΣΟΥ απαντητικά σχόλια:
1. Το να δηλώνει κάποιος «περισσότερο δεξιός παρά αριστερός» [ή το αντίστροφο], δεν είναι ζήτημα ή αποτέλεσμα αισθημάτων ή/και συναισθημάτων αλλά κοσμοθεώρησης και ιδεολογικοπολιτικής τοποθέτησης... Κι αν ΕΓΩ που ΔΕΝ ΣΑΣ γνωρίζω ΚΑΘΟΛΟΥ και που για πρώτη φορά μπήκα στο Blog ΣΑΣ, επισήμανα αμέσως κάποια σημεία στο κείμενο ΣΑΣ που αναδεικνύουν ότι «αισθάνεστε περισσότερο δεξιός παρά αριστερός», τότε παει περίπατο και η άποψη ΣΑΣ ότι μπορεί «να περιγραφούν αντικειμενικά κάποια πράγματα»…
2. Η παρασιώπηση του γεγονότος ότι η επωνυμία «Επικουρικό» την οποία χρησιμοποιούσαν χλευαστικά κι απαξιωτικά τα μέλη και οι οπαδοί της ΕΟΚΑ Β΄ για το Εφεδρικό, [αν και μπορεί αν μην ήταν σκόπιμη] εντούτοις κάμνει την όποια «αντικειμενικότητα» να πάσχει...
3. Η ΕΟΚΑ Β΄ ΔΕΝ ήταν απλώς ένας «αποσταθεροποιητικός παράγοντας»… Είχε φασιστική και τρομοκρατική φυσιογνωμία και δημιουργήθηκε ή/και χρησιμοποιήθηκε για συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς: την πραξικοπηματική ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου Μακαρίου κι αποτέλεσε την αφορμή για την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο... Αυτά είναι αναντίλεκτα γεγονότα και παράλληλα και πολιτικές θέσεις από τις οποίες ο όποιος «αντικειμενικός» μελετητής ΔΕΝ μπορεί «να κρατάει αποστάσεις»…
4. Όντως κι ο Λάμπρου στο βιβλίο του αναφέρεται γενικά κι αόριστα σε δυο αμάχους που σκοτώθηκαν από «φιλομακαριακές ένοπλες ομάδες» [χωρίς να διευκρινίζει το ποιόν τους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σκοτώθηκαν] γι’ αυτό και δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γράφει ότι αυτοί «ήταν άμαχοι που απλά υποστήριζαν τη γριβική παράταξη», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εδικαιλογείτο η [τυχόν] δολοφονία τους...
Το σημαντικό που πρέπει να τονιστεί εδώ είναι ότι την δημιουργία του Εφεδρικού την επέβαλε η διάβρωση και ο έλεγχος της Αστυνομίας [όπως και του Στρατού και της Εκπαίδευσης] από την ΕΟΚΑ Β΄ και την ελληνική χούντα... Θυμάμαι [ήμουν έφηβος τότε] αρχές του καλοκαιριού του 1973 [αν δεν κάμνω λάθος], Κυριακή απόγευμα γύρω στις 7 [δηλ. είχε ακόμα φως], άνδρες της ΕΟΚΑ Β΄ συμπεριλαμβανομένων και καταζητούμενων επέδραμαν στο Αστυνομικό Σταθμό του χωριού ΜΟΥ [και με βοήθεια εκ των έσω – από Αστυνομικό που υπηρετούσε εκεί] κι αφού έβγαλαν τους εν υπηρεσία αστυνομικούς έξω, πήραν τον οπλισμό που υπήρχε εκεί και μετά τον ανατίναξαν...
1. Φυσικά και μπορούν να περιγραφούν αντικειμενικά τα γεγονότα από κάποιον, ακόμη και εάν υπάρχει μια δεδηλωμένη ιδεολογική τοποθέτηση: π.χ. δεν γνωρίζω αν στην Κύπρο είναι γνωστός ο αείμνηστος Γερμανός συγγραφέας Χ. Φ. Μάγερ. Ο συγκεκριμένος είχε ασχοληθεί με την Ιστορία της Κατοχής στην Ελλάδα και παρόλο που ήταν φανερά αντικομμουνιστής, τα βιβλία του είναι ίσως ότι καλύτερο έχει γραφεί για την περίοδο εκείνη. Μάλιστα, κατάφερε να παρουσιάσει πειστικά και τεκμηριωμένα την άποψή του, πως από τα τέλη του 1943 μέχρι και τα μέσα του 1944, ο ΕΔΕΣ του Ν. Ζέρβα είχε συνάψει ανακωχή με τις γερμανικές δυνάμεις και μάλιστα συμμετείχε από κοινού με τις δυνάμεις Κατοχής σε επιχείρηση κατά του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο.
Από την πλευρά μου, προσωπικά, αν είχα την πρόθεση να μην περιγράψω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τα γεγονότα με τα οποία καταπιάνομαι τότε (όπως θα παρατηρήσετε και στα υπόλοιπα άρθρα του μπλογκ μου ) σε κάποια άρθρα όπως αυτά που αφορούν διάφορους αντικομμουνιστές ενόπλους του Εμφυλίου θα είχα μια τελείως διαφορετική προσέγγιση και παρουσίαση.
2. Όπως ανέφερα και σε προηγούμενη απάντηση, δεν γνώριζα πως ο χαρακτηρισμός ''Επικουρικό'' ήταν υβριστικός. Εξάλλου, ούτως ή άλλως θα αφαιρεθεί από την εισαγωγή.
3. Διαφωνώ με τον χαρακτηρισμό της ΕΟΚΑ Β' ως φασιστική. Βέβαια ήταν σίγουρα ακροδεξιά οργάνωση με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσον αφορά την τρομοκρατία, μπορεί οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν να ήταν τέτοιας φύσης όμως και πάλι προσωπικά αποφεύγω έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να θεωρήσω ως τρομοκρατικές οργανώσεις π.χ. και την ΟΠΛΑ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ή την Μαζική Λα'ι'κή Αυτοάμυνα του ΔΣΕ ή ακόμα και τον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ, που, πιστέψτε με, κάποιες ενέργειές τους ( κάψιμο χωριών, εκτελέσεις αμάχων - ακόμη και γυναικοπαίδων-, λεηλασίες κλπ ) έκαναν την ΕΟΚΑ Β' να ωχριά μπροστά τους.
Όσον αφορά δε, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζω τα διάφορα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι ( και κυρίως αυτά που αφορούν τον 20ό αιώνα) , δεν το κρύβω πως είμαι επηρεασμένος από την λεγόμενη ''αναθεωρητική σχολή'' ή ''νέο κύμα'' ( Μαραντζίδης, Μιχαηλίδης, Δορδανάς κλπ ) την οποία θεωρώ, με τα συν και τα πλην της, ως εξαιρετική στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τα γεγονότα αλλά και δαιμονοποιημένη. Από εκεί αλλά και από τον χαρακτήρα μου, πηγάζει η τάση μου να κρατάω αποστάσεις, όπως τουλάχιστον εγώ πιστεύω.
4. Το βιβλίο του Λάμπρου, κατ΄εμέ είναι από τα καλύτερα και πιο τεκμηριωμένα βιβλία που υπάρχουν για την Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είμαι 100% σίγουρος πως εάν οι συγκεκριμένοι νεκροί φιλογριβικοί ήταν παραπάνω από απλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β' θα το είχε αναφέρει.
5. Είναι γνωστό τοις πάσι πως η ΕΟΚΑ Β' καθώς και νωρίτερα το Μέτωπο είχαν καταφέρει να διαβρώσουν την κυπριακή αστυνομία. Εξάλλου αυτό το αναφέρω και στην εισαγωγή ως τον κύριο λόγο που δημιουργήθηκε το Εφεδρικό.
Κύριε Παύλο,
Με την νέα παρέμβαση ΣΟΥ [προ μερικών ημερών] έχεις θέσει κάποια νέα ζητήματα τα οποία χρήζουν σχολιασμού˙ γι’ αυτό και θα συνεχίσω την κουβέντα ΜΑΣ...
[Η παρούσα αρίθμηση ΜΟΥ δεν αντιστοιχεί με τις προηγούμενες]...
1. Η Ιστορία δεν αποτελείται από ξερά γεγονότα και συμβάντα που έτυχαν απλώς καιρού κάποια στιγμή. Ας πούμεν, το Εφεδρικό δεν δημιουργήθηκε γιατί έτσι ανάδοξε [έτσι τού ήρθε] μιαν καλή ημέρα του Μακαρίου. Κι ούτε ο τετραετής και βάλε Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε γιατί δολοφονήθηκε στο Σεράγεβο της Βοσνίας στις 28 Ιουνίου 1914 ο αρχιδούκας διάδοχος της Αυστρίας Φερδινάνδος και η σύζυγός του. Αυτό ήταν η αφορμή, τα αίτια ήταν άλλα... Όταν, λοιπόν, αναλύουμε τα αίτια και τα αιτιατά για κάποια ιστορικά γεγονότα και τες κοινωνικές ή/και πολιτικές δυνάμεις που είναι πίσω απ’ αυτά [και τα υποθάλπουν, τα προκαλούν ή τα συντηρούν – ας πούμε ποιοι είναι οι λόγοι που προκαλούν έναν εθνικοαπελευθερωτικό, ή επαναστατικό κοινωνικό κίνημα], ΔΕΝ μπορούμε να είμαστε ουδέτεροι περιγραφείς, καθότι υπάρχει συγκεκριμένη οπτική [«προσέγγιση και παρουσίαση»] μέσα από την οποία θα δούμε τα όποια γεγονότα... Κι αυτό εμμέσως πλην σαφώς και υποσυνείδητα το παραδέχεσαι και το αποδέχεσαι κι ΕΣΥ, με το να λες ότι «είσαι επηρεασμένος από την λεγόμενη «αναθεωρητική σχολή” ή “νέο κύμα” (Μαραντζίδης, Μιχαηλίδης, Δορδανάς κλπ)…» Προφανώς ισχύει κι εδώ η κουβέντα «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»!
2. Δυο λόγια να πω και για το φασιστικό και τρομοκρατικό ποιόν [δικοί ΜΟΥ οι χαρακτηρισμοί] της ΕΟΚΑ Β΄, κάτι που λίγο - πολύ ΕΣΥ απορρίπτεις, ή έστω αμφισβητείς... [Τι πάει να πει «με ότι αυτό συνεπάγεται», που προσθέτεις στην τοποθέτηση ΣΟΥ ότι «η ΕΟΚΑ Β΄ [...] βέβαια ήταν σίγουρα ακροδεξιά οργάνωση»; Είδες ΕΣΥ ακροδεξιούς να μην λειτουργούν φασιστικά και τρομοκρατικά;
3. Κατ’ αρχάς [για το πιο πάνω θέμα] θεωρώ άστοχη τη σύγκριση που επιχειρείς να κάνεις μεταξύ της ΕΟΚΑ Β΄ και «της ΟΠΛΑ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ή της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας του ΔΣΕ ή ακόμα και τον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ...» Κι εξηγώ:
- πρώτον, οι κλίμακες και τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικές/διαφορετικά, γι’ αυτό και οι όποιες συγκρίσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου, ενώ τοποθετήσεις του τύπου «... έκαναν την ΕΟΚΑ Β΄ να ωχριά μπροστά τους» είναι ατυχέστατες,
- δεύτερον, το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ήταν μια μαζική [η μεγαλύτερη στην ελληνικό χώρο] εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση που πάλευε εναντίον των γερμανών κατακτητών˙ η ΟΠΛΑ ήταν μια εσωτερική της οργάνωση αυτοάμυνας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Η ΕΟΚΑ Β΄ τι λαϊκή στήριξη είχε και εναντίον ποιων πάλευε;
- τρίτον, ο ΔΣΕ είναι η μια αντιμαχόμενη πλευρά στον ελληνικό Εμφύλιο˙ η άλλη ήταν το κράτος και παρακράτος της Δεξιάς που εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των γερμανών, στηριζόμενο και ενισχυμένο από άγγλους κι ακολούθως από αμερικάνους. Ο Εμφύλιος ήταν ένας πιο γενικευμένος πόλεμος «με ότι αυτό συνεπάγεται»... Ποια η σχέση της πάλης του ΔΣΕ με την δράση της ΕΟΚΑ Β΄; Και
- τέταρτον, «με την ίδια λογική θα έπρεπε να θεωρήσουμε ως τρομοκρατική οργάνωση» και την ΕΟΚΑ την Πρώτη... Έχεις μελετήσει καμιά φορά ποιους εκτελούσε, ή/και δολοφονούσε; Πόσους κύπριους [ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους] πολίτες ξέκανε και πόσους άγγλους στρατιωτικούς αλλά και πολίτες;
[Συνεχίζεται]...
[Και η συνέχεια]...
4. Κι επί του κυρίου θέματος της παρούσας παρέμβασης ΜΟΥ: Η ΕΟΚΑ Β΄ ήταν φασιστική γιατί,
- ήταν άκρως εθνικιστική [και δη αντιτουρκική] κι αντικομμουνιστική,
- είχε ως στόχο την “Ένωση”, κάτι που ήταν πλέον ξεπερασμένο αφού η Κύπρος ήταν πια ανεξάρτητο κράτος,
- τα μέλη και οι οπαδοί της φαφλάτιζαν για τα λεγόμενα “ελληνοχριστιανικά” ιδεώδη ενώ τους διέκρινε και η συνήθης προγονολατρεία και ονειρεύονταν μια Μεγάλη Ελλάδα,
- τα είχαν με την φιλελεύθερη πτέρυγα της Δεξιάς, καθώς και με την μακαριακή Κεντροδεξιά˙ λειτουργούσαν αυταρχικά και με το έτσι θέλω προσπαθούσαν να εφαρμόσουν αυτά που πίστευαν,
- είχαν θεοποιήσει τον Αρχηγό τους [τον Γρίβα] και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν γι’ αυτό! [Το αυτό δεν ίσχυε και με τους Μουσολίνι και Χίτλερ;]...
5. Την ίδια ώρα η ΕΟΚΑ Β΄ ήταν ΚΑΙ τρομοκρατική γιατί,
- χρησιμοποιούσε βίαιες και τρομοκρατικές μεθόδους για να προωθήσει τους στόχους της, καταπατώντας έτσι τις στοιχειώδεις αστικές ελευθερίες,
- δολοφονούσαν αμάχους και κτυπούσαν μη στρατιωτικούς στόχους [κυβερνητικά κτίρια],
6. Το βιβλίο του Λάμπρου ΔΕΝ το αμφισβητώ, είναι αρκετά τεκμηριωμένο και αποκαλυπτικό για τον ρόλο του Γρίβα, τόσο πριν όσο και μετά την ανεξαρτησία... Αλλά μια και τέθηκε θα ήταν ενδιαφέρον να το ψάξω λίγο κατά πόσο «οι συγκεκριμένοι νεκροί φιλογριβικοί ήταν παραπάνω από απλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄...»
Καλησπέρα και πάλι.Αν και φοβάμαι πως σιγά σιγά ανοίγουμε συνεχώς νέα μέτωπα επιφυλάσσομαι να σας απαντήσω εμπεριστατωμένα σε λίγες μέρες διότι τώρα απολαμβάνω τις διακοπές μου στο δεύτετρο μεγαλύτερο νησί του ελληνισμού, την πανέμορφη Κρήτη.
Κύριε Παύλο,
Σε χαιρετώ!
Όταν με το καλό μού απαντήσεις, δεν μού λες και ποιο είναι «... το [πρώτο] μεγαλύτερο νησί του ελληνισμού»; Σίγουρα εννοείς το προφανές, δηλ. την Κύπρο, δεν ΜΑΣ επεξηγείς επίσης πώς αντιλαμβάνεσαι την Κύπρο ως κομμάτι του ελληνισμού;
Καλησπέρα σας!Πρώτα από όλα να σας ευχηθώ καλή χρονιά και να σας ζητήσω συγγνώμη για την αργοπορία στην απάντηση αλλά οι υποχρεώσεις μου τον τελευταίο 1,5 χρόνο δεν μου άφηναν το περιθώριο να ασχοληθώ με ζητήματα όπως το Εφεδρικό, η ΕΟΚΑ Β' κλπ. Λοιπόν,ας επιστρέψουμε στο θέμα μας (η αρίθμηση είναι δική μου).
1.Θεωρώ πως όταν περιγράφουμε κάποια γεγονότα πρέπει να τα περιγράφουμε όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε. Επίσης η Ιστορία δεν είναι άσπρο-μαύρο. Μπορούμε κάλλιστα να περιγράψουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ένα ένοπλο ή πολιτικό κίνημα (αριστερό ή δεξιό) αποκτά δημοφιλία είτε συμφωνούμε με τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του είτε όχι. Όσον αφορά εμένα, δεν έχω κρύψει πως είμαι επηρεασμένος από το έργο του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ αλλά και από την λεγόμενη ''αναθεωρητική σχολή'', με την οποία βέβαια δεν συμφωνώ απόλυτα, έλκομαι όμως από το χαρακτηριστικό της να αναλύει τους λόγους για τους οποίους μια χ ή ψ πληθυσμιακή ομάδα κατέληξε στην τάδε επιλογή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και αριστεροί συγγραφείς που να έχω σε εκτίμηση (π.χ. Φλάισερ, Καραμπελιάς, Χανδρινός). Δεν ξέρω αν η ρήση «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι» που χρησιμοποιήσατε είναι αόριστη και αφορά απλά τις προτιμήσεις μου ή είναι μομφή για τη συγκεκριμένη ''σχολή''. Διότι αν ισχύει το δεύτερο, τότε προφανώς δεν έχετε ασχοληθεί σοβαρά με τους συγγραφείς αυτής της τάσης.
2.Οι προτάσεις μου, «η ΕΟΚΑ Β΄ [...] βέβαια ήταν σίγουρα ακροδεξιά οργάνωση» και «με ότι αυτό συνεπάγεται», αφορούν την τάση της ΕΟΚΑ Β' για την επίτευξη της Ένωσης κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Και η πλειοψηφία των μακαριακών εκείνης της εποχής Ενωτικοί ήταν, αντιλαμβάνονταν όμως πως μια Ένωση με μια Ελλάδα που βρισκόταν υπό καθεστώς δικτατορίας δεν θα εξυπηρετούσε ούτε τους Ελλαδίτες στους οποίους θα φορτωνόταν επιπλέον η Χούντα έχοντας τα ''εύσημα'' της Εθνικής Ολοκλήρωσης ούτε φυσικά τους Κύπριους που θα υπάγονταν σε ένα ανελεύθερο καθεστώς. Αυτόν τον παράγοντα (τη δικτατορία) δεν υπολόγιζαν ή δεν τον θεωρούσαν αρνητικό οι γριβικοί και για αυτό ήταν κατά τη γνώμη μου ακροδεξιοί με ότι αυτό συνεπάγεται. Διότι προτιμούσαν τη δικτατορία από ένα δημοκρατικό πολίτευμα και ήταν διατεθειμένοι να καταφύγουν σε βίαιες μεθόδους για να το πετύχουν. Όσον αφορά την ακροδεξιά αλλά και την ακροαριστερά, είναι γεγονός πως οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι κατά 90% ακραίες και βίαιες (χωρίς να σημαίνει πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις).Άλλο κοινό τους χαρακτηριστικό είναι και η θεοποίηση, όπως εύστοχα αναφέρατε. Διότι εκτός από τους Γρίβα, Χίτλερ και Μουσολίνι θεοποιημένοι από τους οπαδούς τους ήταν και οι Στάλιν, Λένιν, Ζαχαριάδης (τουλάχιστον τον καιρό που είχε την εξουσία στο ΚΚΕ), Χότζα κλπ.
3.Ο ΕΛΑΣ ήταν μεν η μεγαλύτερη και μαζικότερη απελευθερωτική οργάνωση της Ελλάδας, μπλέχτηκε όμως σχεδόν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο σε εμφύλιες συγκρούσεις με άλλες ελληνικές οργανώσεις ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΑΡΑΞΗΓΗΣΕΩΝ ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩ ΤΑ ΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Έτσι, κατ΄εμέ, όταν μελετώντας τα γεγονότα της εποχής διαβάζω π.χ. για τις μαζικές εκτελέσεις ακόμη και γυναικόπαιδων που διέπραξαν άνδρες του ΕΛΑΣ στην Λάκκα Σουλίου της Ηπείρου τον Ιανουάριο του 1945 ή την δικαιολογημένη από το κλίμα της εποχής, αλλά απάνθρωπη, οδηγία του ΕΛΑΣ προς την ΟΠΛΑ σχετικά με την υιοθέτηση της φασιστικής τακτικής της συλλογικής ευθύνης για τις οικογένειες των ταγματασφαλιτών (προσοχή, όχι για τους ίδιους τους ταγματασφαλίτες αλλά για τις οικογένειές τους) ή για τη δράση της ΜΛΑ αλλά και του ίδιου του ΔΣΕ στον Εμφύλιο τότε όντως η δράση αυτών των οργανώσεων κάνει την ΕΟΚΑ Β' να ωχριά.
[Συνεχίζεται]
4.Η σχέση μεταξύ ΔΣΕ και ΕΟΚΑ Β' εντοπίζεται στην πρόθεσή τους για ανατροπή των εκλεγμένων κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου αντίστοιχα και την εγκαθίδρυση ενός διαφορετικού τύπου πολιτεύματος (''λαϊκής'' δημοκρατίας οι μεν, δικτατορίας οι δε). Η ΕΟΚΑ Β΄ υποστηριζόταν από μια μειοψηφία, αντιπροσώπευε όμως ένα κομμάτι των Ελλήνων της Κύπρου. Όσον αφορά το ΕΑΜ, είχε την ευκαιρία το 1946 να συμμετάσχει στις εκλογές. Αντ΄ αυτού τις μπο'υ'κόταρε (πράγμα το οποίο πολλοί αριστεροί έχουν χαρακτηρίσει ως μεγάλο σφάλμα) και όπου μπορούσε προσπάθησε και να τις σαμποτάρει.
5.Η νύξη σας προς την δράση της ΕΟΚΑ και το πόσους Κύπριους (Έλληνες και Τ/Κ) σκότωσε σε αντιστοιχία με τους Βρετανούς, επιβεβαιώνει μια διαπίστωση που είχα εκφράσει και παλαιότερα στο ιστολόγιο του κ. Μιχαήλ, πως δηλαδή η κριτική κατά της ΕΟΚΑ στην Κύπρο είναι ίδια με αυτή των ακροδεξιών κύκλων στην Ελλάδα εναντίον του ΕΛΑΣ. Και ο ΕΛΑΣ στον ελλαδικό χώρο σκότωσε περισσότερους γηγενείς από ότι Γερμανούς, Ιταλούς ή Βούλγαρους, όμως σε αυτούς τους γηγενείς που σκότωσε συγκαταλέγονταν μεταξύ άλλων ταγματασφαλίτες, ρουμανόβλαχοι, Τσάμηδες και Βούλγαροι αυτονομιστές, άνδρες των συνεργαζόμενων με την κατοχική κυβέρνηση σωμάτων Ασφαλείας κλπ. Σκότωσε βέβαια και πολιτικούς αντιπάλους ή αντάρτες άλλων αντιστασιακών οργανώσεων όμως και ο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ έχασε με τον ίδιο τρόπο πολλούς αντάρτες ή υποστηρικτές.
Και η ΕΟΚΑ σκότωσε περισσότερους γηγενείς από ότι Βρετανούς, με τις εξής όμως επισημάνσεις: ανάμεσα σε αυτούς που σκότωσε συμπεριλαμβάνονταν μέλη της ΤΜΤ, Έλληνες και Τ/Κ αστυνομικοί, πληροφοριοδότες των Βρετανών κλπ. Επίσης,έντεχνα, οι λίστες των νεκρών Βρετανών δεν περιλαμβάνουν όσους σκοτώθηκαν στη μάχη στα Σπήλια από φίλια πυρά, λες και ο θάνατός τους δεν προήλθε από τέχνασμα του Αυξεντίου ενώ σε άλλες λίστες υπάρχουν αρκετοί Βρετανοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε τροχαία(;). Συν τοις άλλοις, πολλοί από τους Βρετανούς πολίτες (civilians) ήταν άτομα που είχαν σχέση με τις βρετανικές δυνάμεις ή την βρετανική διοίκηση. Επίσης, στις λίστες των Ελλήνων της Κύπρου που σκότωσε η ΕΟΚΑ (λίστες Κάρτερ και Δρουσιώτη) περιλαμβάνονται οι Μυλωνάς και Παπαχριστοφόρου που σκοτώθηκαν από τον προδότη Ασσιώτη!
6.Γράψατε:''Αλλά μια και τέθηκε θα ήταν ενδιαφέρον να το ψάξω λίγο κατά πόσο «οι συγκεκριμένοι νεκροί φιλογριβικοί ήταν παραπάνω από απλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄...»''.
Όπως σας έγραψα και όπως συμφωνήσαμε, το βιβλίο του Λάμπρου είναι αξιόλογο και τεκμηριωμένο. Όμως αν κάποιος χρησιμοποιήσει την δική σας λογική, από την άλλη πλευρά, ίσως δικαιώσει και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις μελών του Εφεδρικού από την ΕΟΚΑ Β' κατά το πραξικόπημα, με το σκεπτικό πως τα θύματα δεν ήταν απλοί μακαριακοί αλλά μέλη ενός σώματος του οποίου οι άνδρες πέραν από την, σωστή κατ΄εμέ, καταδίωξη της ΕΟΚΑ Β' συνήθιζαν να δέρνουν προσαχθέντες, να δέρνουν κρατούμενους, να δέρνουν μαθητές που έκαναν κατάληψη σε Γυμνάσιο της Αμμοχώστου, να δέρνουν εργαζομένους εφημερίδων της αντιπολίτευσης και γενικώς να δέρνουν. Α, να μην ξεχάσω και την αποτυχημένη (προς τιμήν της κυπριακής δικαιοσύνης) προσπάθειά τους να ενοχοποιήσουν με πλαστά στοιχεία απλούς υποστηρικτές του Γρίβα, ''φυτεύοντας'' στοιχεία που τους ''συνέδεαν'' με το ένοπλο τμήμα της ΕΟΚΑ Β' (να επισημάνω προς τους αναγνώστες που τυχόν δεν ξέρουν, πως μέχρι ενός σημείου καταδιώκονταν μόνο οι ένοπλοι της ΕΟΚΑ Β' και όχι οι απλοί υποστηρικτές).
Καταλαβαίνω ότι επειδή ζήσατε εκείνη την ταραγμένη εποχή, τα προσωπικά σας βιώματα σας οδηγούν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, την οποία όμως δεν μπορώ να ακολουθήσω ή να της δώσω περισσότερη σημασία από όση της αναλογεί (όπως π.χ. θα έκανα αν συνομιλούσα και με έναν συνομήλικό σας που πιθανόν να εδάρη αγρίως από το Εφεδρικό στην κατάληψη του Γυμνασίου Αμμοχώστου ή να είδε τον πατέρα του να προσάγεται στην ασφάλεια εξαιτίας πλαστών στοιχείων).
Πληροφοριακά, αυτόν τον καιρό -μιας και έχω λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο- ετοιμάζω το δεύτερο μέρος της μελέτης μου για το Εφεδρικό. Υπολογίζω πως σε κανένα μήνα θα το έχω δημοσιεύσει.
Υ.Γ. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να γράφω τα αυτονόητα αλλά θα σας κάνω τη χάρη, αν και διαπιστώνω μια αδικαιολόγητη ενόχληση από την πλευρά σας. Για εμένα η Κύπρος είναι το μεγαλύτερο νησί του Ελληνισμού διότι είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί στο οποίο κατοικεί γηγενής ελληνικός πληθυσμός. Είστε ικανοποιημένος από την απάντησή μου;
Κύριε Παύλο,
Σε χαιρετώ και πάλι – και μετά από ενάμισι(!) χρόνο και βάλε από την τελευταία επικοινωνία μας! Κάλιο αργά παρά ποτέ που λέει και μια παροιμία... [Να σημειώσω ότι μόλις πριν μερικές μέρες είδα τα σχόλια ΣΟΥ, μια και τον τελευταίο καιρό έχει αραιώσει η ενασχόληση ΜΟΥ με τα blogger-ικά]...
Αδιέξοδη όμως είναι τελικά η κουβέντα μας, καθώς οι κοσμοθεωρήσεις μας και οι τρόποι που προσεγγίζουμε την ιστορία αλλά και την κοινωνική εξέλιξη απέχουν παρασάγγας και χωρίζονται από απύθμενο χάος... Όπως χαρακτηριστικά δήλωσες (πιο πάνω), ΕΣΥ «αισθάνεσαι περισσότερο δεξιός παρά αριστερός» [δεν ξέρω αν αισθάνθηκες ποτέ KAI αριστερός, αλλά ΕΜΕΝΑ πιο πολύ φιλο-ακροδεξιός(!) ΜΟΎ ακούγεσαι – γίνεσαι σαφέστατα απολογητικός απέναντι στην τρομοκρατική δράση της ακροδεξιάς/φασιστικής ΕΟΚΑ Β΄], ενώ ΕΓΩ ξεκάθαρα δηλώνω Αριστερός και δη φιλο-Κομμουνιστής! Τούτο όμως ΔΕΝ με εμποδίζει να καταθέτω [μια και η κουβέντα ΜΑΣ γίνεται σε ήπιους τόνους] τις διαφορετικές και αντίθετες (με τις δικές ΣΟΥ), δικές ΜΟΥ απόψεις, προσεγγίσεις και εκτιμήσεις. Και το κάνω όχι γιατί έχω την ψευδαίσθηση ότι θα ΣΕ πείσω σε οτιδήποτε, ή ότι θ’ αλλάξεις την άποψη ΣΟΥ πάνω σε κάτι, αλλά επειδή είναι πολύ πιθανόν να ΜΑΣ διαβάζουν και τρίτοι και καλό είναι (σε τέτοια περίπτωση) να υπάρχει κατατεθειμένη και μια άλλη, διαφορετική θέση...
Δυστυχώς όμως για την ώρα δεν έχω τον χρόνο να απαντήσω λεπτομερώς κι αναλυτικά πάνω στα ζητήματα που θέτεις στο τελευταίο σχόλιο ΣΟΥ – πολλές και οι δικές ΜΟΥ υποχρεώσεις. Θα προσπαθήσω όμως να το (δια)πράξω το συντομότερο δυνατόν και σίγουρα σε διάστημα μικρότερο του ενάμισι έτους! Επιδίωξη ΜΟΥ είναι να το κάνω μέσα στους προσεχείς 1-2 μήνες – ίσως μέχρι τότε να έχεις δημοσιεύσει και «το δεύτερο μέρος της μελέτης μου για το Εφεδρικό», το οποίο μπορεί να ανοίξει και ένα θέματα για κουβέντα και συζήτηση...
[Συνέχεια από πιο πάνω]...
Πάντως για την ώρα θα ήθελα να σημειώσω/σχολιάσω σε συντομία 3-4 επί μέρους ζητήματα:
1. Οι ιδεολογικοπολιτικές μας πεποιθήσεις [οι οποίες συνιστούν τη θεώρηση μας για τον κόσμο και την εξέλιξη του] αναπόφευκτά δημιουργούν ένα φίλτρο μέσα από το οποίο (είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα) περιγράφουμε τα πράγματα γύρω μας και σίγουρα και το κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι. Το μόνο αντικειμενικό [με την έννοια του αδιαμφισβήτητου] που μπορεί να υπάρξει σε μια (ιστορική) περιγραφή είναι τα ονόματα των συμμετεχόντων σ’ ένα γεγονός και η ημερομηνία ή η περίοδος που συνέβηκε, αλλά κι αυτά κάποτε είναι υπό αμφισβήτηση και συζήτηση. Βλέπε, λόγω χάριν, [μια και είμαστε και κουτά στην επέτειο της Επανάστασης του 1821], τις συζητήσεις που γίνονται για το πότε (αν ήταν όντως στις 25 του Μάρτη του 1821) και το πού (αν ήταν στην Αγία Λαύρα) που ξεκίνησε η Επανάσταση... Για να μην μιλήσουμε για τα αίτια της Επανάστασης και τις κινητήριες δυνάμεις της.
2. Θεωρώ [με τους ηπιότερους χαρακτηρισμούς] ως ιστορικά αδόκιμη και ατυχέστατη τη σύγκριση που επιχειρείς να κάνεις μεταξύ του ΔΣΕ και της ΕΟΚΑ Β΄. Τα γεγονότα και οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές... Επιφυλάσσομαι για μια πιο εμπεριστατωμένη τοποθέτηση λίαν συντόμως...
3. «Η λεγόμενη “αναθεωρητική σχολή” ή “νέο κύμα”» (των Μαραντζίδη και ΣΙΑ), ΔΕΝ λεει ΤΙΠΟΤΑ το νέο απ’ όσα έχουν ήδη ειπωθεί σε βάρος του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και του ΚΚΕ...
4. Να σημειώσω, ξανακοιτάζοντας την αναφορά ΣΟΥ σε προηγούμενο σχόλιο ΣΟΥ ότι, «είμαι 100% σίγουρος πως εάν οι συγκεκριμένοι νεκροί φιλογριβικοί ήταν παραπάνω από απλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄ θα το είχε αναφέρει» [σημ.: ο Λάμπρου στο βιβλίο του], πως ΔΕΝ κατάλαβα τι ακριβώς θες να πεις ή πού το πας συγκρίνοντας [στο σημείο 5 του πιο πάνω σχολίου ΣΟΥ] τους συγκεκριμένους νεκρούς με «τις εν ψυχρώ εκτελέσεις μελών του Εφεδρικού από την ΕΟΚΑ Β΄ κατά το πραξικόπημα...» Τί σημασία έχει αν «συγκεκριμένοι νεκροί φιλογριβικοί ήταν [ή δεν ήταν] παραπάνω από απλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄...», αφού σκοτώθηκαν σε μάχες; Και ΔΕΝ ήταν λίγοι οι φιλογριβικοί που είχαν ενταχτεί τότε στις γραμμές τις ΕΟΚΑ Β΄ και συμμετείχαν σε ένοπλες ομάδες... Σε έχω ήδη παραπέμψει (με προηγούμενο σχόλιο ΜΟΥ) σε παλαιότερη ανάρτηση ΜΟΥ όπου περιγράφω προσωπικά ΜΟΥ βιώματα από το πραξικόπημα και κάνω και αναφορές στην ΕΟΚΑ Β΄ και τον παράνομο μηχανισμό της και για το πώς δρούσαν τα μέλη της...
5. Σε σχέση με την αναφορά ΣΟΥ [στο υστερόγραφο ΣΟΥ στο Blog ΜΟΥ] ότι «η Κύπρος είναι το μεγαλύτερο νησί του Ελληνισμού», να πω ότι θεωρώ την τοποθέτηση ΣΟΥ ως ιστορική ανορθογραφία και ιστορικό αναχρονισμό... Η Κύπρος εδώ και 60 περίπου χρόνια είναι ανεξάρτητο κράτος (μέλος των Ηνωμένων Εθνών) με τους κατοίκους του να είναι όχι μόνο ελληνόφωνοι ή ελληνοκύπριοι, αλλά και τουρκόφωνοι ή τουρκοκύπριοι... Οι αναφορές σε «μεγαλόνησο» και σε «μεγαλύτερο νησί του Ελληνισμού» παραπέμπουν σ’ ένα ιστορικά ξεπερασμένο ελληνικό αλυτρωτισμό...
Καλησπέρα ξανά!
1. Αρχικά οφείλω να γράψω εκ νέου για το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία σας απάντηση μέχρι την δική μου: δεν είμαι αργόσχολος οπότε δεν ευθύνομαι για το ότι οι υποχρεώσεις (επαγγελματικές και προσωπικές) με ανάγκασαν να ασχοληθώ με πράγματα πιο επίκαιρα από το Εφεδρικό και την ΕΟΚΑ Β'.
2. Δεν έχω ούτε τη διάθεση ούτε την υποχρέωση να δίνω διαδικτυακά πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων. Από την άλλη όμως, αν ήμουν όντως ''φιλο-ακροδεξιός'' τότε θα είχα μια εντελώς διαφορετική οπτική σε διάφορα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι στα τρία μπλογκ μου.
3. Για να έχετε την άποψη που έχετε για το ''νέο κύμα'' καταλήγω στο συμπέρασμα πως η τριβή σας με αυτό είναι επιφανειακή. Αν είχατε διαβάσει π.χ. Δορδανά, Καλλιανιώτη, Χατζηαναστασίου ή Τζούκα πιστεύω πως δεν θα γράφατε τα ίδια πράγματα.
4. Το θέμα είναι πολύ απλό: ο Λάμπρου αναφέρει πως οι 2 από τους 4 νεκρούς (πριν το Πραξικόπημα) υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β' ήταν ένοπλοι που μάλιστα σκοτώθηκαν σε επιθετική ενέργεια. Αν οι άλλοι δύο είχαν όντως σκοτωθεί σε παρόμοια ενέργεια τότε ο Λάμπρου δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να το υποστηρίξει.
Στο δεύτερο σκέλος: το ότι ανέφερα τις υπερβασίες των ανδρών του Εφεδρικού δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω τον ρόλο τους στην προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την άλλη, αυτό που επεσήμανα είναι πως με τη δική σας λογική, δηλαδή την αμφισβήτηση της αναφοράς ενός ικανού συγγραφέα βάση του σκεπτικού ''για να είναι υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β' δεν μπορεί να ήταν τελείως αθώοι, για κάποιο λόγο τους σκότωσαν'' και κάποιος αμετανόητος φιλογριβικός μπορεί να ισχυριστεί πως ''Καλά έκαναν και σκότωσαν εν ψυχρώ αιχμάλωτους άνδρες του Εφεδρικού'' γιατί σε αυτούς δεν βλέπει τον νικημένο αιχμάλωτο αλλά το στέλεχος ενός οργανισμού που στα πλαίσια της επιτυχημένης δράσης του κατά της ΕΟΚΑ Β' είχε προβεί και σε επιτακτικές αλλά ανάρμοστες συμπεριφορές.
5. Διαφωνώ κάθετα. Η ιδέα της Ένωσης ανήκει στην Ιστορία (ουσιαστικά το ζήτημα τελείωσε το 1967 με την εγκαθίδρυση της Χούντας στην Ελλάδα) αλλά το να αναφέρει κάποιος την πραγματικότητα, ότι η Κύπρος είναι μεγαλόνησος και πως Ελλαδίτες και Κύπριοι είμαστε αμφότεροι Έλληνες, δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε αλυτρωτισμός, ούτε ανορθογραφία ούτε αναχρονισμός.
Τουρκικό πληθυσμό είχαν και άλλα ελληνικά νησιά όπως π.χ. η Ρόδος και η Κρήτη, όπου μάλιστα στην δεύτερη περίπτωση οι πληθυσμοί αυτοί ήταν περισσότερο συμπαγείς και όχι διασκορπισμένοι σε ολόκληρο το νησί όπως οι Τουρκοκύπριοι πριν τη δεκαετία του '60. Αυτό δεν σημαίνει πως τα αυτά τα νησιά δεν ήταν κομμάτια του Ελληνισμού.
6. Για τον ΔΣΕ είμαι στη διάθεσή σας: εξάλλου ασχολούμαι με κάποιες πτυχές του Εμφυλίου εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου