Ανάρτηση 90/2012 - [έκτακτη, προβληματιζόμενη, αλλά κι ανάλαφρη, μουσικο-τραγουδιστική, μαγική και μαγισσώδης] - “Πήγα σε μάγισσες” και “Witch Queen of New Orleans”…

Τελευταία [και εν μέσω καλοκαιρινής κάψας, χαλαρότητας και βαριεστημάρας] με προβληματίζουν πολλά και διάφορα. Φαίνεται πως έχω γίνει πολύ προβληματικός.

Μ’ απασχολούν και τα οικονομικά της α(γ)ρίας και μακα(β)ρίας νήσου ΜΑΣ [μ’ αυτούς τους τροϊκανους και τις τροϊκανες], όπως και της Μητρός Πατρίδος, αλλά προπάντων τα δικά ΜΟΥ!

[Πάντως μ’ έτσι καταστάσεις δε θα ‘θελα]

“Να ‘χα όσα έχει η Τράπεζα”...

Επίσης σκέφτομαι και τα πολιτικά. Κι αγωνιώ,

- πρώτον, για το ποιοι θα υποστηρίξουν τον Λιλλήκα [τελικά η ΕΔΕΚ μετά που καμπόσον τζιοιλιοπόνημα αποφασισε να τον στηρίξει] τζι’ αν θα πιάσει τελικά τουλάχιστον τζιείνον το 3% [που εβαλε ως στόχο] για να μείνει στον τόπο μας, για να μεν ΜΑΣ φάει τζι’ ΕΜΑΣ η ορφάνια που χάσουμε την πολιτική αυτή ιδιοφυία(!) [Θεέ της Κύπρου, μην επιτρέψεις να ΜΑΣ γενεί κι αυτή την αδικία], και
- δεύτερον, πόσους ψήφους θα πάρει η “Αγανακτισμένη” Μακαρία Άντρη!

Αλλά δεν πάνε πίσω κι άλλα ζητήματα, όπως ας πούμεν(τε) τα ερωτο-συναισθηματικά μου, αλλά “τα εν οικώ μη εν δήμω”!

Για να βρω άκρη αποφάσισα και

“Πήγα σε μάγισσες”

[«σε χαρτορίχτρες» … [και] … σε καφετζούδες»],

 

αλλά εις μάτην. Κανένα φως στην άκρη του τούνελ!

Σκέφτουμαι όμως ως έσχατη λύση, καλού - κακού να αποταθώ και σε καμιά Μά(γ)ισσα ξενικιά [εκ της αλλοδαπής]. Και θυμήθηκα μιαν τέτοια, από τα μαθητικά μου χρόνια, την

 “Witch Queen of New Orleans”...

Για θα δούμε τι θα καταφέρει τζιαι τούτη…

Anef_Oriwn
[μουσικοπαρμένος, όπως λέμε αλλοπαρμένος, αλλά όχι κι αλαφροΐσκιωτος]…
Τρίτη 31/7/2012

Ανάρτηση 89/2012 [έκτακτη, Αριστερή, αντιφασιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο του Γιώργου Χαραλάμπους για τον φασισμό…

Εισαγωγικά και επεξηγηματικά:

Την Τετάρτη 18 του μηνός διοργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από την Ε.Ρ.Α.Σ. [την Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση]  στη Δημοσιογραφική Εστία στη Λευκωσία πολιτική συζήτηση με θέμα “Φασισμός: τι είναι και πως αντιμετωπίζεται”… Το θέμα επίκαιρο, καυτό και ενδιαφέρον γι’ αυτό και η εκδήλωση προσέλκυσε αρκετά άτομα [γύρω στα 80-100]… 

Στις ομιλίες τους οι εισηγητές έκαμαν μια ιστορική αναδρομή στο πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο/κίνημα του φασισμού [με αναφορές στην ιστορική ανάπτυξη στην Ιταλία υπό τον Μουσολίνι και στην Γερμανία υπό τον Χίτλερ, στα Τάγματα Εφόδου, στο πως και γιατί απέκτησαν αυτά τα κινήματα/κόμματα λαϊκή βάση και πως αντιμετωπίστηκαν από την Αριστερά και δη τους κομμουνιστές – ειδικά οι ναζιστές του Χίτλερ], ως επίσης και για το πώς δρουν σήμερα οι φασιστικές οργανώσεις [σε Κύπρο και Ελλάδα] και το πώς τις αντιμετωπίζουμε κι ως Αριστερά αλλά και γενικότερα ως [κυπριακή] κοινωνία.    

Αρκετά ζωντανή και ενδιαφέρουσα ήταν και η συζήτηση που ακολούθησε. [Αν ήταν και πιο σύντομες και πιο πολύ επί της ουσίας κάποιες μακρόσυρτες θεωρητικές τοποθετήσεις, κύρια μερικών ελλαδιτών συντρόφων, θα ήταν ακόμα καλύτερα! Και δεν είναι κακία αυτό, αλλά συντροφική παραίνεση]…

Θα ήθελα όμως να σταθώ σε δύο σημεία που τονίστηκαν στη συζήτηση:

1. Στην ανάγκη αντιμετώπισης του φασισμού τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο [ας πούμεν, όπως σημείωσε και ο Νίκος Κατσουρίδης, ότι ο φασισμός είναι γέννημα και θρέμμα του καπιταλισμού], αλλά και στους δρόμους και στις γειτονιές με κινήσεις “αντιπερισπασμού” στις εκδηλώσεις των φασιστών [χωρίς τούτο να σημαίνει ότι πρέπει κατ’ ανάγκη να παίζουμε ξύλο με τους φασίστες ή/και να χύνεται αίμα]…

2. Στην αναγκαιότητα για ενωτική αντιφασιστική δράση απ’ όλη την Αριστερά [θεσμική, κοινοβουλευτική, εξωκοινοβουλευτική, αναρχική] που θα εκφραστεί μέσα από ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο. Απ’ αυτό το Μέτωπο [ως τόνισαν όχι μόνο ο Νίκος Κατσουρίδης, αλλά και οι Ντίνος Αγιομαμμίτης και Δάφνος Οικονόμου της ΕΡΑΣ] ΔΕΝ χωρούν προ-αποκλεισμοί κι ούτε γίνεται να λείπουν απ’ αυτό το ΑΚΕΛ [και η ΕΔΟΝ], ως η μεγαλύτερη συνιστώσα της Αριστεράς, έστω κι αν κάποια συντρόφια από εξω-ΑΚΕΛικούς χώρους, διαφωνούν σε επιμέρους ζητήματα, ή ίσως και με τη συνολική πολιτική του ΑΚΕΛ…

*******************
Προλογικά:

Σήμερα το πρωί στον “Πολίτη” εντόπισα ένα άρθρο του Γιώργου Χαραλάμπους [με τον οποίο, να αναφέρω ότι,  ΔΕΝ ξερόμαστε] για τον φασισμό [εξ αφορμής της εκδήλωσης της ΕΡΑΣ]… Το ίδιο άρθρο το είδα και πιο μετά, αναδημοσιευμένο και στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ., απ’ όπου και το “υπέκλεψα”. Επειδή λοιπόν, το συγκεκριμένο άρθρο παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον κι από θεωρητικής αλλά κι από πρακτικής [για το πώς αντιμετωπίζεσαι ο φασισμός] άποψης, αποφασίσαμε να το μεταφέρουμε και να το αναδημοσιεύσουμε εδώ στο Blog μας προς ενημέρωση…

*******************************
“Με αφορμή τη συζήτηση που διοργάνωσε η Ε.Ρ.Α.Σ
Σημειώσεις για τον φασισμό”

[του Γιώργου Χαραλάμπους, Ειδικού Επιστήμονα στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου και Επισκέπτη Λέκτορα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick,
“Πολίτης”, Κυριακή 22/7/2012, σελ. 15 & Blog της ΕΡΑΣ – link: http://erascy.blogspot.com/2012/07/blog-post_5367.html]... 

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου, όπως επίσης ολόδικες μου είναι και οι σημειώσεις με σχόλια και παρατηρήσεις εντός των αγκύλων}… 

“«Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει (...)»
Γιόζεφ Γκαίμπελς

Την περασμένη Τετάρτη, η Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (Ε.Ρ.Α.Σ.) διοργάνωσε συζήτηση με τίτλο ‘Φασισμός: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται’, με ομιλητές τους Νίκο Κατσουρίδη, Γιώργο Τσιάκαλο και Δάφνο Οικονόμου. Ήταν επικαιρότατη, ζωντανή και διαφωτιστική. Κυρίως ήταν κοινωνικά απαραίτητη δεδομένης της πρόσφατης ανόδου της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, της αυξημένης πλέον κινητοποίησης του ΕΛΑΜ στην Κύπρο και τις προκλητικές ακρότητες λόγου όσων σήμερα διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια για το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή του 1974. Ακολουθούν κάποιες σημειώσεις στη βάση των όσων ειπώθηκαν, αλλά και αυτών που προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να ειπωθούν επιπλέον:

·  Ο διαχωρισμός μεταξύ κοινωνικού ρεύματος και πολιτικού σχήματος είναι απαραίτητος για την κατανόηση του φαινομένου του φασισμού. Τα φασιστικά κόμματα και κινήματα είναι πολιτικά σχήματα που εκφράζουν κοινωνικά ρεύματα και διαιρετικές τομές, οι οποίες όμως υποβόσκουν από προηγουμένως. Αυτό συνεπάγεται ότι η εκλογική άνοδος ενός πολιτικού σχήματος σήμερα μπορεί να εντοπιστεί μερικά ή αρκετά χρόνια πριν, στο επίπεδο κοινωνίας. Πολλοί από τους ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς δεν δημιουργούν συνειδήσεις μέσα στη μικρή περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας η άκρα δεξιά αυξάνει τους ψήφους της. Αντίθετα, οι φασιστικές τους ιδέες και προδιαθέσεις είναι ήδη διαμορφωμένες παρόλο που δεν μεταφράζονται σε ψήφο για αυτά τα κόμματα. Ως συνήθως, τέτοιοι ψηφοφόροι αρχικά και για καιρό στεγάζονται σε δεξιά ή άλλα ακροδεξιά κόμματα που εξοικειώθηκαν εν μέρει με τη δημοκρατία όπως λειτουργεί σήμερα, τα οποία τους ικανοποιούν και κατ’ επέκταση τους κρατούν στους κόλπους τους, μέσω της υποβάθμισης της οποιασδήποτε αντί-φασιστικής ρητορείας και δραστηριότητας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι στην Κύπρο το ΕΛΑΜ άντλησε αρκετούς ψήφους στις βουλευτικές του 2011 από το ΕΥΡΩΚΟ. Ούτε το γεγονός ότι πολλοί από τους καινούργιους ψήφους της Χρυσής Αυγής προέρχονται από το ΛΑΟΣ και τη Νέα Δημοκρατία.

[Σημείωση Ιστολόγου: Και πιο πριν αυτοί – οι ψηφοφόροι του ΕΛΑΜ και του ΕΥΡΩΚΟ – ήταν ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ. Κι εκεί διατηρούν ακόμα ισχυρά ερείσματα… Η ακροδεξιά/φασιστική συνείδηση αυτών των ψηφοφόρων, εμποτισμένη με μεγάλες δόσεις αντικομουνισμού κι αντι-ΑΚΕΛισμού, εκδηλώθηκε πέρσι έντονα και ανέβηκε στο απόγειο της στις “αγανακτισμένες” συνάξεις εξω από το Προεδρικό]...      

·  Τα πιο πάνω εξηγούν σε μεγάλο βαθμό και γιατί η αντίσταση στον φασισμό είναι διαχρονικά μέλημα, κυρίως της αριστεράς και της ριζοσπαστικής αριστεράς. Γιατί άλλωστε σπάνια ακούμε μη-αριστερά κόμματα και οργανώσεις να τοποθετούνται επί του θέματος; Εν μέρει, διότι αντιπροσωπεύουν εν δυνάμει ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς και δεν θέλουν να τους χάσουν. Κατά τη γνώμη μου τούτο το γνώρισμα των κομματικών συστημάτων, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, πρέπει να ληφθεί υπόψη από εκείνες τις Μαρξιστικές ερμηνείες του φασισμού που τείνουν να αποδίδουν στο φαινόμενο μια εντελώς οικονομίστικη νομοτέλεια.

[Σημείωση Ιστολόγου: Να σημειώσω την ανοχή του ΔΗΣΥ, ακόμα και φιλελεύθερων στελεχών του προς την ακροδεξιά πτέρυγα του Κόμματος, για να μην μειωθούν τα ποσοστά τους. Βλέπε εκλογή του Σωτήρη Σαμψών ως βουλευτή του Κόμματος, την παρουσία στελεχών του Κόμματος στα μνημόσυνα του Γρίβα και του Σαμψών και την κατάθεση απ’ αυτούς στεφανιών. Σε περσινή, προ των βουλευτικών εκλογών, ανάρτηση μου είχα αποκαλύψει την ύπαρξη προεκλογικής πινακίδας του ΕΛΑΜ έξω από το γήπεδο της Ανόρθωσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της οποίας ήταν υποψήφιος βουλευτής με τον “Συναγερμό”!   

·  Ταυτόχρονα η σχέση μεταξύ κοινωνικού ρεύματος και πολιτικού σχήματος είναι αμφίδρομη. Παρόλο που τα κοινωνικά ρεύματα που εκφράζουν τον φασισμό οδηγούν στη δημιουργία πολιτικών σχημάτων που τον αντιπροσωπεύουν [σημ. Ιστολόγου: από τις φασίζουσες εκδηλώσεις έξω από το Προεδρικό ξεπήδησε και η υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας κα Μακαρία- Άντρη Στυλιανού], τα δεύτερα καλλιεργούν περαιτέρω τα πρώτα, συνεισφέροντας στην εμπέδωση φασιστικών ιδεών, νοοτροπιών και πράξεων σαν κάτι το ηθικά αποδεκτό και το πολιτικά απαραίτητο. Ο φασισμός λοιπόν, όπως και η κάθε ιδεολογία, έχει μια δυναμική που καθορίζεται μεταξύ άλλων, από τα δρώμενα στον πολιτικό στίβο και πιο συγκεκριμένα από το εκτόπισμα που έχει ή αποκτά ένα φασιστικό κόμμα ή κίνημα, εντός αλλά και εκτός της βουλής.

·  Η συζήτηση για την άνοδο του φασισμού καλό θα ήταν να αποφεύγει τις μονοδιάστατες εξηγήσεις, με τον ίδιο τρόπο που αυτές δεν προσφέρονται για την ανάλυση κανενός κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου. Η ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία καταδεικνύει μια σειρά από λόγους: τη μετανάστευση, τις οικονομικές κρίσεις, τη δομή των εκλογικών και κομματικών συστημάτων, τον ρόλο των ΜΜΕ. Φυσικά, το εν λόγω ζήτημα των αιτιακών σχέσεων που καταλήγουν στον φασισμό δεν είναι εξολοκλήρου ακαδημαϊκό. Έχει ευρύτερες διαστάσεις που αφορούν στον τρόπο αντιμετώπισης του φασισμού, αφού η αναγνώριση της πολυπλοκότητας των αιτιών του, μπορεί να φωτίσει τόσο τις άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πτυχές της ανθεκτικότητάς του, όσο και τη ποικιλομορφία στις πιθανές οδούς αντίστασης σε αυτόν.

·  Αλλά και τα ακαδημαϊκά/θεωρητικά εγχειρήματα ακτινογράφησης του φασισμού δεν πρέπει να σνομπάρονται ως επουσιώδη από πρακτικής πλευράς. Οι συγκριτικές αναλύσεις του Ιταλικού φασισμού με τον Γερμανικό ναζισμό, παραδείγματος χάριν, μπορούν να βοηθήσουν στη συγκεκριμενοποίηση και τοπικοποίηση του αντί-φασιστικού λόγου και δράσης, έτσι ώστε να αυξηθεί η πειστικότητα και αποτελεσματικότητά τους. Παρομοίως, οι διάφορες τυπολογίες των ακροδεξιών κομμάτων δύνανται να αποτελέσουν υπόβαθρο περαιτέρω επεξεργασίας των κομματικών τους ιδιαιτεροτήτων όσο αφορά, μεταξύ άλλων, την οργανωτική τους διάρθρωση, τους τρόπους προπαγάνδας που υιοθετούν, την στρατολόγηση μελών και τις ιδεολογικές τους αποχρώσεις.

· Λόγω του ότι ο φασισμός σαν πολιτικό σχήμα έχει κινηματικό χαρακτήρα με σημαντικό πεδίο δράσης τις πλατείες, τις γειτονιές και τον δρόμο, είναι εκεί που χρειάζεται να εστιαστεί η αντιμετώπισή του. Δηλαδή, να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο εκεί όπου παρατηρούνται οι πιο επικίνδυνες και βίαιες εκφάνσεις του. Παρόλα αυτά και προεκτείνοντας τη σημασία αναγνώρισης της ύπαρξης του φασισμού σαν κοινωνικό ρεύμα πριν αυτό αποκρυσταλλωθεί πολιτικά, οι συνταγές επίλυσης του προβλήματος είναι επιτακτικό να επικεντρωθούν επίσης και στα βαθύτερα ρεύματα όπου εκκολάπτονται φασιστικές ιδέες και μορφοποιούνται ιδεολογίες και τρόποι σκέψης. Με άλλα λόγια την παιδεία, τον ρόλο της εκκλησίας (που σε αυτή τη χώρα, μέσω του Αρχιεπισκόπου έχει στο πρόσφατο παρελθόν επικροτήσει το ΕΛΑΜ), τη χρήση των εννοιών και των όρων από τα ΜΜΕ, την υποκουλτούρα ορισμένων ποδοσφαιρικών ομάδων. Εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, διότι η όποια μαζικότητα του αντί-φασισμού δεν έρχεται αντιμέτωπη μόνο με τους ίδιους τους φασίστες αλλά με ένα ολόκληρο, συστημικό πλέγμα συμφερόντων και παγιωμένων πρακτικών.”

[Σημείωση Ιστολόγου: 
Τεράστια η ευθύνη των αστικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης με την υπέρμετρη προβολή που κάνουν στις ακροδεξιές/φασιστικές οργανώσεις, προφανώς σκόπιμα για να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στην περαιτέρω άνοδο της Αριστεράς. Να σημειώσω μόνο την αβρότητα με την οποία η γνωστή τηλεπερσόνα κα Ελίτα αποκαλούσε με το «Χριστό μου»(!) τον Πρόεδρο του ΕΛΑΜ Χρίστο Χρίστου]…  

Για τα εισαγωγικά, τα λοιπά σχόλια

και την αναπαραγωγή του κειμένου,

Anef_Oriwn

[ο Αντιφασίστας]

Κυριακή 22/7/2012

**************************
Προσθήκη Υστερόγραφου 22/7/2012 – 8:00 μ.μ.:

Ένα ακόμα ενδιαφέρον κείμενο του Γιώργου Χαραλάμπους με τίτλο “Μια ανασκόπηση του κομματικού τοπίου στην Κυπριακή Δημοκρατία, εφτά μήνες πριν τις Προεδρικές”, θα βρείτε και πάλι στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ..

Anef_Oriwn

Ανάρτηση 88/2012 [ιστορική, επετειακή, βιωματική, περί της εισβολής, αποκαταστατική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένας στρατιώτης του 1974 μιλά για την κατάσταση στο Τάγμα όπου υπηρετούσε τότε...

Εισαγωγικά:

20^η Ιουλίου αύριο κι έχουμε την 38^η επέτειο της τουρκικής εισβολής του 1974 που αποτελεί το απότοκο  του χουντοφασιστικού πραξικοπήματος της 15^ης του Ιούλη. Λόγια δικά μου πολλά δεν θα πω, ούτε για τζιείνους που για κακή τους τύχη ή/και λόγω [ατυχών] συγκυριών υπέφεραν ή και έχασαν και τη ζωή τους ακόμα, αλλά ούτε τζιαι για τζιείνους που ‘φέραν τους τούρκους [Ειδική στες κατάρες, όταν δικαίως(!) βρίσκεται στα «πρόθυρα υστερίας», όπως ας πούμεν στις περιπτώσεις που ακούει «‘δηλωσεις’ του Ττόμυ»,  εν η Μά(γ)ισσα]...

Φυσικά ούλλους πιάννουν μας τα “ίχλι ίχλι” όταν ακούμε ότι οι εν Κύπρω και εν Ελλάδι πολιτικοί απόγονοι του Γρίβα [το ΕΛΑΜ και η “Χρυσή Αυγή”] θα μαζευτούν στο Οδόφραγμα του Λήδρας Πάλας σε “αντικατοχική” [όπως την αποκαλούν] εκδήλωση. Και θα ατενίσουν τα έργα των πολιτικών προγόνων τους – την τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο.

Εμείς πάντως απόψε θα είμαστε [για 5^η συνεχόμενη χρονιά] στο Προεδρικό τηρώντας το ετήσιο [από δεκαετίες τώρα] τάμα μας να παρεβρισκόμαστε στην ετήσια αυτή αντιφασιστική κι αντικατοχική εκδήλωση της Αριστεράς…   

***************************
Προλογικά:

Σ’ αυτήν μου την ανάρτηση θα περιοριστώ,

1.  Να ΣΑΣ παραπέμψω στην πρώτη ανάρτηση (μου) που έκαμα για την τουρκική εισβολή, [δηλ.  τη 15η του 2008], όπου περιγράφω μέσα από κάποια δικά μου βιώματα, εκείνες τις τραγικές μέρες, και

2.  Να παραθέσω ένα κείμενο που αλίευσα από την “Χαραυγή” της περασμένης Κυριακής 15 του μηνός [το οποίο είδα και στον “Πολίτη” της ίδιας μέρας], όπου ο συγγραφέας του [ο παλιός οικονομικός συντάκτης της “Χαραυγής” Αδάμος Κούτρας] περιγράφει κάποιες από τις δικές του εμπειρίες από την εισβολή ως στρατιώτης στο 361 Τ.Π.. Βασικά ανασκευάζει κάποιες από τις τοποθετήσεις του τότε Διοικητή του Τάγματος, που ο τελευταίος έκαμε για εκείνη τη εποχή και διάφορα γεγονότα και περιστατικά [εκείνης της εποχής], σε βιβλίο του που εκδόθηκε πρόσφατα. 

*******************************
Το 361 Τ.Π. στη Μάχη της Κύπρου
Και τα μεγάλα ψέματα του ε.α. ταξίαρχου Δ. Χάντζου
[του Αδάμου Κούτρα - τότε στρατιώτης του 361 Τ.Π
“Χαραυγή”, Κυριακή 15/7/2012, σελ. 11]…

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου καθώς και οι επεξηγήσεις και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα σε αγκύλες}

“Για πρώτη φορά, μετά από είκοσι χρόνια, από τότε που έχω αφήσει το χώρο της δημοσιογραφίας πιάνω ξανά την πένα στα χέρια μου. Αιτία στάθηκε η αφόρητη πρόκληση που αισθάνθηκα διαβάζοντας το βιβλίο με τo βαρύγδουπο τίτλο «ΤΟ 361 ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ», συγγραφέας του οποίου είναι ο Δημήτριος Χάντζος, τώρα ταξίαρχος ε.α. και το 1974 αντισυνταγματάρχης, διοικητής του 361 Τ.Π. [Τάγμα Πεζικού] στην Κύπρο, με έδρα το Συγχαρί.

Ήμουν στρατιώτης στο Δεύτερο Λόχο του εν λόγω Τάγματος κατά το πραξικόπημα και στην έναρξη της τουρκικής εισβολής υπηρετούσα στην Αλωνάγρα, στον Πενταδάκτυλο [είναι η λεγόμενη “Άσπρη Μούττη” απέναντι από τον τουρκοκυπριακό θύλακα Χαμίτ Μάντρεςˑ θεωρείτο ως δύσκολος τόπος για να κάμει κάποιος τη στρατιωτική του θητεία – απομακρυσμένη περιοχή και απέναντι από τους τούρκους - γι’ αυτό και εκεί αποστέλλονταν “τιμητικά” κύρια Αριστεροί στρατιώτες] και στη δεύτερη φάση της εισβολής ήμουν με το Τάγμα στην Κλεπίνη-Παχύαμμο Κερύνειας. Έζησα από κοντά σχεδόν όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις και περιπέτειες του Τάγματος και είμαι ένας από αυτούς που λόγω τύχης και συγκυριών της στιγμής επέζησα. Το 361 Τ.Π. μετρά σχεδόν εκατόν στρατιώτες νεκρούς και αγνοούμενους. Ίσως είναι το Τάγμα με τις μεγαλύτερες απώλειες.

Είναι απίστευτο πόσα πολλά ψέματα μπορεί να γράψει ένας άνθρωπος σε ένα μόνο βιβλίο 220 σελίδων. Είναι αδύνατο να καταγράψω τα ψέματα και τις ανακρίβειες που καταγράφει ο κύριος αυτός στο βιβλίο του. Όποιος έζησε τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περιοχή ευθύνης του Τάγματος στο πραξικόπημα και την εισβολή και διαβάσει το εν λόγω βιβλίο θα υποστεί πραγματικά σοκ.

Θα παραθέσω συνοπτικά κάποια για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της διαστρέβλωσης των γεγονότων.

-   Ο άνθρωπος περίπου δεν ήξερε, δεν άκουσε, δεν είδε πραξικόπημα. Το έμαθε από το ραδιόφωνο και όταν κάποιοι στρατιώτες του Τάγματος άρχισαν να πανηγυρίζουν για το θάνατο του Μακαρίου. «Ευμεγέθεις φωτογραφίες του Γρίβα ανασύρονται από σημεία που οι ίδιοι αυτοί στρατιώτες τις είχαν κρυμμένες και αναρτώνται σε πολλά σημεία του στρατοπέδου… Κάποιος –αξιωματικός- έχει την έμπνευση να τοποθετήσει στο μαγνητόφωνο του στρατοπέδου ταινία με εμβατήρια και τον ύμνο της ΕΟΚΑ Β…», αναφέρει στο βιβλίο του χωρίς ντροπή ο μεγάλος κατά τα υπόλοιπα γραφόμενα του διοικητής του 361 Τ.Π. Στην δε Αρχιεπισκοπή βρέθηκε εντελώς απρογραμμάτιστα για να περισώσει τα εθνικά κειμήλια που βρίσκονταν εκεί, τη σημασία των οποίων είχαν αντιληφθεί και οι επιτιθέμενοι σε αυτή.

-   Την Κυριακή 21 Ιουλίου 1974, στη 1 περίπου το μεσημέρι, οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές επιτίθενται στα φυλάκια της Αλωνάγρας, τα οποία καταλαμβάνουν. Υπάρχουν νεκροί δικοί μας στρατιώτες. Μέχρι και την επομένη ημέρα περιγράφει ότι το Τάγμα κρατεί τις θέσεις του στην Αλωνάγρα και μάλιστα επικοινωνεί και με το διοικητή του λόχου, ενώ είναι σε όλους γνωστό ότι ο ασυρματιστής μας έχει σκοτωθεί και ο ασύρματος έχει καταστραφεί από τους όλμους των Τούρκων. Η υπεράσπιση των νευραλγικής σημασίας για την άμυνα της Κύπρου υψωμάτων της Αλωνάγρας αφέθηκε σε λιγοστούς στρατιώτες, χωρίς επαρκή εξοπλισμό και κυρίως χωρίς υποστήριξη από τη διοίκηση του Τάγματος.

-   Μας εγκατέλειψε και έφυγε, τόσο στην Αλωνάγρα όσο και στην Κλεπίνη-Παχύαμμο. Αυτός περιγράφει με κινηματογραφική φαντασία πόσο ηρωικά συντονίζει την υποχώρηση των τμημάτων του Τάγματος και την ανασυγκρότησή του. Μάλλον πρέπει να περιγράφει στοιχεία από στρατιωτικά εγχειρίδια για το τι θα έπρεπε να πράξει σε παρόμοιες καταστάσεις. Μόνο όσοι έζησαν εκείνες τις τραγικές στιγμές και βρίσκονται ακόμα στη ζωή γνωρίζουν τις αγωνιώδεις προσπάθειες και τα κάθε είδους μέσα που χρησιμοποίησαν για να αποφύγουν τον εγκλωβισμό και τη σύλληψη ή το θάνατο από τους Τούρκους, αφού ο διοικητής είχε φύγει χωρίς να ενημερώσει τους στρατιώτες για υποχώρηση.

-   Ακόμα και την πασίγνωστη άρνηση των υπολειμμάτων των στρατιωτών του 361 –οι λιγοστοί που κατάφεραν να διαφύγουν από την Κλεπίνη-Παχύαμμο όπου τους εγκατέλειψε ο κύριος Χάντζος- να μεταβούν στους Τρούλους για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά τανκς σχεδόν άοπλοι, που οδήγησε στη συνέχεια, στην πορεία προς Λεμεσό, σε ανταρσία έξω από τα κέντρα στη Σκαρίνου και όλοι οι στρατιώτες να καταφύγουν με δική τους προσωπική ευθύνη στα υψώματα της Χοιροκοιτίας, την αναφέρει ως διαταγή του ΓΕΕΦ το 361 Τ.Π. να μεταβεί στη Χοιροκοιτία. Διαταγή που κάποιος δήθεν την άλλαξε σε πορεία προς τους Τρούλους, αλλά στη συνέχεια αναιρέθηκε για να καταλήξει τελικά το Τάγμα στη Χοιροκοιτία για ανασυγκρότηση!!! Πληροφορίες μου λένε ότι η ενέργεια αυτή είναι καταχωρημένη στα αρχεία του ΓΕΕΦ ως απόπειρα ανατροπής της τότε κυβέρνησης Κληρίδη!!!

Παρόμοια και πολλά άλλα απίστευτα και φανταστικά περιγράφονται στο βιβλίο του κ. Δ. Χάντζου. Εκτιμώ ότι με το βιβλίο αυτό προσπαθεί να εξιλεωθεί για τους 100 σχεδόν νεκρούς και αγνοούμενους του Τάγματός μας, για πολλούς από τους οποίους φέρει ευθύνη. Προσπαθεί να φανεί στις μελλοντικές γενιές ως ένας ήρωας, που δεν ήταν χουντικός, δεν ήταν πραξικοπηματίας στην Κύπρο, αλλά πολέμησε στην Κύπρο, ηγούμενος ενός Τάγματος και χάρις στον ίδιο οι στρατιώτες του πολέμησαν ηρωικά και παρά τις μεγάλες απώλειες που υπέστη το Τάγμα παρέμεινε συγκροτημένο.

Όμως για να μπορεί να γράφει αυτά τα ψέματα ο κ. Χάντζος δεν φταίει αυτός, αλλά η ελληνική στρατιωτική δικαιοσύνη… Στη συνείδηση των στρατιωτών του 361 Τ.Π. είναι καταδικασμένος. Δεν είναι μυστικό ότι σε στιγμές απόγνωσης κατά την υποχώρησή τους οι εγκαταλελειμμένοι στρατιώτες είχαν ορκιστεί να τον σκοτώσουν οπουδήποτε τον συναντούσαν. Έφυγε από την Κύπρο αρχές Σεπτεμβρίου του 1974 και δεν νομίζω, ούτε άκουσα ποτέ να πάτησε ξανά το πόδι του στο νησί.

Υ.Γ.: Ως οφειλόμενο φόρο τιμής και ανάμνησης της θυσίας τους εμείς οι εν ζωή συμπολεμιστές των αδικοχαμένων νεκρών και αγνοουμένων του 361 Τ.Π. προγραμματίζουμε για τις 28 Ιουλίου 2012 τελετή αποκαλυπτηρίων μνημείου στο Γέρι, όπου ήταν έδρα του Τάγματος από το Σεπτέμβρη του 1974. Και φυσικά δεν έχει προσκληθεί ο «ηρωικός» διοικητής.”

Για τα εισαγωγικά και το copy paste

Anef_Oriwn
Πέμπτη 19/7/2012

Ανάρτηση 87/2012 [έκτακτη, επίκαιρη, οικονομική, τραπεζική, αντι-τοκογλυφική, αντι-ληστρική, αξιογραφική] – Η νέα ληστεία του κοσμάκη από τους τοκογλύφους των Τραπεζών με τα λεγόμενα (αν)αξιόγραφα...

Μετά, λοιπόν, από το μέγα σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου  που επεσυνέβη κάπου γύρω στο 2000, ΜΑΣ προέκυψε [και μάλιστα μέσα σ’ όλη αυτήν την οικονομική κρίση] και νέο τραπεζικό σκάνδαλο. Τούτο έχει να κάμει με τα αξιόγραφα «των Τραπεζών ΜΑΣ» [που λαλεί τζι’ ο γνωστός σ’ όλους Ττοουλής που τ’ Αφκόρου]. 

Τότε με το Χρηματιστήριο [που ακολούθησε το μέγα φιάσκο με τους S300  - κάποιοι εφάαν τζι’ εσπάσαν τότε, αρωτάτε τζιαι τον Άκη τζιαι κάτι ξέρει], ήταν που διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλευόμενοι ανώμαλες καταστάσεις στα χρηματιστηριακά, κατάκλεψαν και πάλι τον κοσμάκη. Ήταν τότε που ο απλός λαός έσπευσε να επενδύσει τα λεφτά του  σε μετοχές αγοράζοντας τις σε πολύ ψηλές τιμές. Είχαν ακούσει βλέπετε ότι έβρεχε λεφτά τζι’ εβουρήσαν να τα συνάξουν! Ο Τριανταφυλλίδης της Τράπεζας Κύπρου και ο Λαζαρίδης της Λαϊκής έλεγαν μάλιστα ότι οι τιμές των μετοχών των Τραπεζών ήταν και χαμηλές ακόμα. Ο βουλευτής τότε του κυβερνώντος ΔΗΣΥ Χριστός Πουργουρίδης είχε δηλώσει πως αν δεν δικάζονταν και πλήρωναν οι υπαίτιοι για τζιείνον το σκάνδαλο, θα παραιτείτο! Τζιαι καρτερεύσαμεν τζι’ εμείς μέρα νύχτα να το πράξει αλλά φευ [ατυχία gamoto], δεν επανεκλέγει βουλευτής, για να τηρήσει τον λόον του! Γιατί σε τούτον τον ψεύτη τον ντουνιάν, εν με(γ)άλον πράμαν ο λόος τ’ αδρώπου [όπως είπεν κάποτε τζι’ ο Κληρίδης του Κουτσού]!   

Πριν όμως ΜΑΣ περάσουν οι κάψες τζι’ κα(η)μοί που το Χρηματιστήριο, έφαεν νέα κλάππαν ο κοσμάκης πα’ σε τούτα τα οικονομικά.  Απ’ ότι εκατάλαβα οι τραπεζίτες [οι ανώτεροι υπάλληλοι των δύο Τραπεζών] έπεισαν τους μικροκαταθέτες να επενδύουν τες οικονομίες και τα εφάπαξ τους σε αξιόγραφα με αποτέλεσμα σήμερα λόγω της τραπεζιτικής κρίσης τούτα να μην έχουν αξία και οι οικονομίες τους να γίνουν άνεμος τζιαι καπνός! Τζι’ ανάθεμα με αν ι-ξέρω τι διαφορά υπάρχει μεταξύ αξιογράφων και χρεογράφων…

[Τούτην τη βολάν εγιώ έκοψα πόξω – προφανώς γιατί εν ΜΟΥ εμείναν ριάλια που πριν!]…

Πάντως σύμφωνα με το ΡΙΚ «ο οικονομικός διευθυντής του υπουργείου Οικονομικών Ανδρέας Τρόκκος ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαγορεύει την καταβολή τόκων για αξιόγραφα σε τράπεζες οι οποίες βρίσκονται στη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης και στο διάταγμα που συμφωνήθηκε στη Βουλή για ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, υπήρχε σχετική πρόνοια».

Επίσης «αποκάλυψε ότι η τρόικα ζήτησε από το υπουργείο Οικονομικών να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση μαζί της».

Τι πρόκειται όμως, να γίνει; Σίγουρα το μέλλον των επενδύσεων αυτών είναι αρκετά δυσοίωνο …

Σύμφωνα με το philenews, «σε δήλωση μετά τη συνεδρία, ο Βουλευτής του ΑΚΕΛ Σταύρος Ευαγόρου, κάνοντας λόγο για σκάνδαλο στη πώληση αξιογράφων από τις τράπεζες προς ιδιώτες επενδυτές που έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες οικονομικές απώλειες και τραγικές επιπτώσεις απώλειας αποταμιεύσεων ολόκληρης ζωής, είπε ότι από τη μια διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχουν τεράστιες και βαρύτατες ευθύνες, ξεκινώντας από την εποπτική αρχή και προχωρώντας στις διευθύνσεις και διοικήσεις των τραπεζών».

Και να φανταστείτε ότι κάποιοι [όνομα και μη χωριό – δηλ. Φούλλης, Νικολάκης και Σία] απαιτούσαν τον επαναδιορισμό του Ορφανίδη στη θέση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Όμως φίλε Σταύρο, ας μην ανησυχεί ο κόσμος. Σε τούτον τον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο όλα θα φτιάξουν με την εκλογή του Νίκαρου στην Προεδρία της Δημοκρατίας! «Τούτος» θα παίρνει απ’ ευθείας οδηγίες που την Μέρκελ!

Και κάτι τελευταίο για τα golden boys and girls των σύγχρονων τοκογλύφων, δηλ. των Τραπεζών:

Πέρσι τέτοιες μέρες ήμουν σ’ ένα δικό γάμο στη Λευκωσία. Μετά [κοντά στα μεσάνυχτα] που ‘φύγαν οι πιο πολλοί [αυτοί που φέρνουν τα φακελάκια, αλλά ψευτοπερνούν με κανενα ποτάκι και κανενα μεζεδάκι στέκοντας]  καθίσαμε στο τραπέζι [οι που μέσα] για φαγητό. Δίπλα μου καθόταν ένας γνωστός μου  τραπεζιτικός υπάλληλος που δουλεύει για χρόνια στην Τράπεζα Κύπρου. Πάνω στην κουβέντα μας περί διαφόρων μου ανάφερε ότι με την αφυπηρέτηση του [σε μερικά χρόνια] θα έπαιρνε ως εφάπαξ 400 χιλιάδες ευρώ, χώρια η σύνταξη του! Εγιώ έμεινα ξηστηκός τζιαι με το στόμα ανοικτό. [Εν αθθυμούμαι αν εξεροκατάπια τζιόλας]… Από λαλείτε να φκαίναν τούτα ούλλα τα λεφτά; Εν νεν που τη ράshη ΜΑΣ πάλαι;  

Anef_Oriwn

[κατάπληκτος, αλλά τζιαι νευριασμένος]

Δευτέρα 16/7/2012    

Ανάρτηση 86/2012 [επετειακή, κυπριακή, ιστορική, αντι-πραξικοπηματική, αντιστασιακή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των ΕΟΚΑΒητατζιήδων πραξικοπηματιών τον Ιούλη του 1974: Η δολοφονία 4 αντρών του Εφεδρικού στη Λεμεσό…

Εισαγωγικά:

Κυριακή αύριο, 15 του Ιούλη και το μυαλό (μου) πάει 38 ολόκληρα χρόνια πίσω κι αναπόφευκτα ανακαλεί από την μνήμη (μου) [το hard disc του εγκεφάλου μου] θύμησες από εκείνη την αποφράδα [ως είθισται να την λέμε σε ομιλίες] Δευτέρα του 1974…
Είναι η μέρα που ο χουντοφασισμός [της αμερικανόπνευστης κι αμερικανοκίνητης ελληνικής χούντας και της ντόπιας φασιστο-συμμορία της τρομοκρατικής ΕΟΚΑ Β΄] ΜΑΣ έδειξε, [σ’ όλο το μεγαλείο του] το προδοτικό, απάνθρωπο κι αποτρόπαιο πρόσωπο του. Ήταν τότε που κάποιοι πληρωμένοι κι ασυνείδητοι [χωρίς συνείδηση] ελληνόφωνοι χουντοφασίστες [εκ της Μητρός Πατρίδος, αλλά και της Ημεδαπής ορμώμενοι], μαζί με καμπόσους άλλους, αφελείς, βλάκες, ηλίθιους, τζιοιμισμένους τζιαι κολλημένους εθνικόφρονες κι αντικομουνιστές, σήκωσαν τα όπλα και κατέλυσαν τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα ή/και συμμετείχαν με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο σ’ αυτό το προδοτικό τερατούργημα. Ήταν μια συνειδητή από κάποιους προδοσία στην οποία κάποιοι άλλοι κοκορόμυαλοι συμμετείχαν είτε από καθαρή βλακεία, είτε γιατί αφελώς πίστευαν πως μ’ αυτόν τον τρόπο [την πραξικοπηματική ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης Μακαρίου] θα ερχόταν η Ένωση [τι να την κάναμε;]… Στην ουσία όμως και στην πράξη το πραξικόπημα έδωσε ουρανοκατέβατα την αφορμή στην Τουρκία για να εισβάλει στο νησί και να θέσει υπό την κατοχή της [με τη δύναμη των όπλων και τη βία] το 37% του κυπριακού εδάφους.

Γνωστές οι τραγικές συνέπειες: Νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι, αιχμάλωτοι, εκτοπισμένοι, πρόσφυγες, εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων, βιασμοί, βασανισμοί, καταστροφής, λεηλασίες, διχοτόμηση [ντε φάκτο και πάμε για ντε γιούρε]…

Τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν τους χουντικούς αξιωματικούς και τους φασιστές ΕΟΚΑΒητατζιήδες από τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος είναι όχι απλώς πολλά, αλλά αμέτρητα – συλλήψεις, προπηλακισμοί, τραμπουκισμοί, βασανισμοί, ακόμα και δολοφονίες αριστερών κι άλλων δημοκρατικών πολιτών που πρόβαλαν αντίσταση, ή που θα μπορούσαν στην πορεία του χρόνου να γίνουν μπελάς για την εδραίωση της πραξικοπηματικής “τάξης”!   

Τις δικές μου εμπειρίες [δεν ήμουνα δα και μικρός τότε και θυμάμαι πολύ καλά] τις κατέγραψα στην ανάρτηση μου με αρ. 12 του 2008.

Άλλες ιστορίες φασιστικής βίας, αίσχους, προδοσίας αι κτηνωδίας θα βρείτε στις αναρτήσεις μου με αρ. 17 του 2008, 13 του 2008 και 37/2009. 

***********************
Προλογικά:
Σήμερα θα παραθέσω την ιστορία ενός ακόμα φρικιαστικού  κι αποτρόπαιου ΕΟΚΑΒητατζιήτικου εγκλήματος εκείνων των ημερών. Εκείνου της άγριας δολοφονίας [μετά μάλιστα κι από βάρβαρο βασανισμό τους] 4 αντρών του Εφεδρικού Σώματος της Αστυνομίας [των Ανδρέα Κέστα,  Νίκου Σολωμού, Χαράλαμπου Κυρίλλου και Φίλιππου Κρητιώτη] κάπου στη Λεμεσό [νομίζω δεν έχει διευκρινιστεί επακριβώς σε ποια περιοχή της Λεμεσού – κάποιοι λένε στο Δάσος Πολεμιδιών] στις 17 του Ιούλη του 1974. Την όλη ιστορία την αναπαράγουμε από περσινό ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Μαρίας Φράγκου της “Χαραυγής” που έγινε με αφορμή για την επαναταφή των λειψάνων του Αντρέα Κέστα [ενός εκ των τεσσάρων αγρίως δολοφονηθέντων]…

Αφιέρωμα σε έτερο δολοφονηθέντα [από τους τέσσερεις], τον Χαράλαμπο Κυρίλλου, έκαμε παλαιοτέρα και ο Μιχάλης Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” Blog του... 

*************************
Διπλά προδομένος αντιστάθηκε στο φασισμό
Σήμερα η επαναταφή των οστών του ηρωικού νεκρού Ανδρέα Κέστα

[Ρεπορτάζ: Μαρία Φράγκου, 14/5/2011, σελ. 9, “Χαραυγή”]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Η ιστορία των τεσσάρων παλικαριών που πολέμησαν με πάθος για τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα, που ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωποι με το φασισμό κι εκτελέστηκαν στο Ακρωτήρι της Λεμεσού αφού βασανίστηκαν άγρια από την ΕΟΚΑ Β’, δεν άφησε κανένα ασυγκίνητο. Ο Ανδρέας Κέστας, ο Νίκος Σολωμού, ο Χαράλαμπος Κυρίλλου και ο Φίλιππος Κρητιώτης πλήρωσαν με τη ζωή τους την αφοσίωσή τους στα ιδανικά της Δημοκρατίας και την προσήλωσή τους στον εκλελεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Η μνήμη μπορεί να ξεθωριάσει, δεν θα σβήσει όμως ποτέ. Και η θυσία των ηρωικών παιδιών της Αντίστασης ποτέ δεν θα ξεχαστεί. Και ποτέ δεν θα μειωθεί το μέγεθος της προσφοράς τους. Και οι τέσσερις νεκροί στο Ακρωτήρι, αναπαύονται στο πάνθεον των ηρώων με όλα τα ηρωικά παιδιά της Κύπρου, αναμένοντας την ημέρα της δικαίωσης και της λύτρωσης της πατρίδας μας. Της ημέρας εκείνης που θα δικαιώσει και τη δική τους θυσία.

Ο Ανδρέας Κέστας, το ηρωικό παλικάρι που αποχαιρετά σήμερα η οικογένεια, η πολιτεία, όλοι όσοι θα βρεθούν στην εκκλησία του Άη Νικόλα στη Λεμεσό και όσοι με τη σκέψη τους θα εύχονται κουράγιο στον τραγικό πατέρα, θα ταφεί για δεύτερη φορά. Η μεγαλοψυχία του Λύσανδρου Κέστα και των παιδιών του έδωσε στην Υπηρεσία Αγνοουμένων τη δυνατότητα να ψάξει για τα οστά του Χαράλαμπου Κυρίλλου, ο τόπος ταφής του οποίου παραμένει ακόμα άγνωστος. Ο τάφος εκείνος που έφερε επιγραφή με το όνομα του Κυρίλλου, είχε δεχθεί τον Φίλιππο Κρητιώτη... Κι αυτό έγινε γνωστό με τη μέθοδο του DNA μόλις πρόσφατα. Οι φασίστες της ΕΟΚΑ Β΄ δεν σεβάστηκαν τη δημοκρατία, δεν σεβάστηκαν τη νομιμότητα, ούτε τους υπερασπιστές της. Ακόμα και στην ταφή τους έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ένα πρόσωπο βαρβαρότητας, ασυνειδησίας, πρόσωπο εγκληματικό...

Σε αναζήτηση των οστών του 19χρονου, τότε, παλικαριού από τη Χλώρακα η οικογένεια του απευθύνθηκε στην Υπηρεσία Αγνοουμένων. Και η Υπηρεσία, όπως μας είπε ο Προϊστάμενος της, Ξενοφών Καλλής, ζήτησε από τον Λύσανδρο Κέστα την άδεια να ανοιχθεί ο τάφος και να ερευνηθεί το ενδεχόμενο -μέσω επιστημονικών εξετάσεων- μήπως ο Κυρίλλου τάφηκε εκεί.
Τα αποτελέσματα δεν έδωσαν στην οικογένεια του αδικοχαμένου νέου ένα τέλος στην αγωνία. Και τα λείψανα του συντρόφου του στη μάχη του Δημοσίου Κήπου στη Λεμεσό, Ανδρέα Κέστα, θα επαναταφούν σήμερα στο κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου.

Προδοσία πάνω στην προδοσία
Ο Ανδρέας Κέστας, μεγάλωσε σε μια οικογένεια με δημοκρατικές πεποιθήσεις. Γι’ αυτό και από νωρίς κατατάγηκε στις γραμμές της ΕΔΟΝ. Με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών εντάχθηκε στο Εφεδρικό Σώμα. Η 15η του Ιούλη 1974 τον βρήκε σε υπηρεσία. Πήρε μέρος σε μάχες με τις αντιστασιακές δυνάμεις και ο αστυνομικός σταθμός Αγίου Ιωάννη στη Λεμεσό ήταν το τελευταίο μέρος αντίστασης. Υποχώρησε με άλλους συναγωνιστές του όταν οι πραξικοπηματίες περικύκλωσαν τον αστυνομικό σταθμό, αποφασισμένοι να πάνε στην Πάφο για να συνεχίσουν την αντίσταση. Αυτό είπε στον πατέρα του Λύσανδρο όταν επικοινώνησε μαζί του.

Ο Ανδρέας βρέθηκε στο Ακρωτήρι. Πώς; Από διηγήσεις του Πανίκου Κρητιώτη - αδελφού του ήρωα Φίλιππου Κρητιώτη - στο Δημόσιο Κήπο και τις μάχες εκεί οι τέσσερις νέοι - Κέστας, Κρητιώτης, Σολωμού και Κυρίλλου - πρέπει να έφυγαν μαζί. Μαζί πρέπει να κατέβηκαν στον Άη Γιάννη κι από εκεί θέλησαν να φύγουν για την Πάφο για να ενισχύσουν την αντίσταση των δημοκρατικών δυνάμεων εκεί. Στο Ακρωτήρι, όπως έλεγε στην εφημερίδα μας ο Π. Κρητιώτης πριν από μερικούς μήνες, οι τέσσερις νέοι συνάντησαν κάποιον κύριο του οποίου η καταγωγή ήταν από το Στατό, γενέτειρα του Κρητιώτη. Θέλοντας να προστατεύσει τα παλικάρια, τα κάλεσε στο σπίτι του για περισσότερη ασφάλεια. «Έφυγαν και την ίδια ώρα δύο άτομα που βρίσκονταν εκεί τηλεφώνησαν, όλοι αντιλαμβανόμαστε σε ποιους και είπαν: Ελάτε στο Ακρωτήρι. Τέσσερα παφίτικα κρύβονται εδώ...», έλεγε στη «Χ» ο Π. Κρητιώτης. Για δεύτερη φορά προδοσία... Οι τέσσερις νέοι εκτελέστηκαν, αφού βασανίστηκαν άγρια. Μάταια οι τραγικοί γονείς περίμεναν νέα τους.

Ο Λύσανδρος Κέστας, ήξερε πως ο γιος του θα πήγαινε στην Πάφο. Αυτό του είπε ο Ανδρέας όταν του τηλεφώνησε μετά τις μάχες στον αστυνομικό σταθμό του Άη Γιάννη. Πήγε στην Πάφο ο τραγικός πατέρας προς αναζήτηση του παιδιού του. Μάταια. Επέστρεψε στη Λεμεσό και μετά από ειδοποίηση πήγε στο νοσοκομείο, για να αναγνωρίσει το γιο του. «Πήγα μόνος μου. Δεν αναγνώρισα το παιδί μου. Πήγα ξανά με τη γυναίκα μου. Ανάμεσα στους νεκρούς αναγνωρίσαμε τον Ανδρέα μας», μας λέει ο Λύσανδρος Κέστας και η φωνή του σπάζει... Πνίγεται στα δάκρυα.

Οι τραγικοί γονείς πήραν το παιδί τους και το έθαψαν. Από τους λίγους που τα κατάφεραν. Εκατοντάδες έμειναν για μέρες άταφοι, αφού η κατάσταση από τη μια δεν επέτρεπε στις οικογένειες και στους συγγενείς τους να προσεγγίσουν το νοσοκομείο και από την άλλη τις διαταγές τις έδιναν οι παλικαράδες της ΕΟΚΑ Β’. Ό,τι ήθελαν και όπως ήθελαν έκαναν. Άνοιγαν τάφους κι έθαβαν ομαδικά νεκρούς. Άνοιγαν τάφους που ήταν θαμμένοι γέροντες κι από πάνω «πετούσαν» χωρίς ίχνος σεβασμού και ανθρωπιάς νεκρούς του πραξικοπήματος.

Τάφος με αζήτητα...
Οι ιστορίες από την αντίσταση είναι πολλές και όλες το ίδιο τραγικές. Και τα γιατί αμείλικτα... Σε τάφους με... αζήτητα λείψανα κάποιες οικογένειες περιμένουν ακόμα απαντήσεις. Και αναζητούν τα οστά των δικών τους για να ταφούν όπως αρμόζει.

Όπως είπε στη «Χ» ο Ξενοφών Καλλής, από το 1974 οι οικογένειες των Κυρίλλου, Σολωμού και Κρητιώτη ζητούσαν με επιστολές τους στις εκάστοτε Κυβερνήσεις να μάθουν που είναι θαμμένοι οι δικοί τους. Δυστυχώς, καμιά ανταπόκριση για έρευνες δεν υπήρξε. Πριν μερικά χρόνια τηλεφώνησε στον κ. Καλλή ο μ. Πάμπος Πισιάρας, πρόεδρος τότε του συνδέσμου αντιστασιακών και ζήτησε βοήθεια για να γίνει εκταφή από τον τάφο που έφερε το όνομα του Νίκου Σολωμού. Η πρωτοβουλία ανήκε στη οικογένεια η οποία με αίτηση στο δικαστήριο ζητούσε να γίνει εκταφή. Ο κ. Καλλής προέτρεψε τότε να γίνουν όλα με επιστημονικό τρόπο. Κι έτσι κι έγινε. Με αυτό τον τρόπο, τις ανθρωπολογικές εξετάσεις, βρέθηκαν τα οστά του Νίκου Σολωμού. Κι έγινε η επαναταφή των οστών του στη γενέτειρα του, Παχύαμμο στην Πάφο.

Αργότερα ζητήθηκε η εκταφή των οστών του μ. Δημήτρη Ζηνιέρη. Αντιστασιακός από τη Χλώρακα, ο μ. Ζηνιέρης έπεσε στο Κολόσσι σε ενέδρα που έστησαν οι ΕΟΚΑΒητατζήδες. Βρισκόταν σε λεωφορείο με αντιστασιακούς από την Πάφο και πήγαιναν για ενισχύσεις στη Λεμεσό και Λευκωσία. Ήταν θαμμένος στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό. Ζήτησε και η οικογένεια Κυρίλλου να γίνει εκταφή. Σε ένα τάφο, στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό, ο σταυρός έγραφε «Χαράλαμπος Κυρίλλου», αλλά κανένας δεν είχε επιβεβαιώσει ποτέ ότι τάφηκε εκεί. Έγινε η εκταφή και βρέθηκε λείψανο, που ήταν τυλιγμένο σε κουβέρτα του νοσοκομείου, χωρίς οποιαδήποτε προσωπικά αντικείμενα. Έγινε DNA, το οποίο κατέδειξε ότι τα οστά δεν ανήκαν στον Κυρίλλου. Ανήκαν στον Φίλιππο Κρητιώτη. Η οικογένεια του Κρητιώτη έψαχνε από τότε τον άνθρωπό της. Μία προσπάθεια που έγινε το 1982 από την ίδια την οικογένεια δεν έφερε το αποτέλεσμα που περίμενε, αφού τα οστά ανήκαν σε κάποιο άγνωστο. Και μεταφέρθηκαν πίσω στο κοιμητήριο του Άη Νικόλα. Μετά από έρευνες η Υπηρεσία Αγνοουμένων έμαθε ότι τα οστά μεταφέρθηκαν στα ΑΖΗΤΗΤΑ... Όλα εκείνα τα λείψανα τάφηκαν σε ομαδικό τάφο στον περίβολο του κοιμητηρίου.

Το Πάσχα, με τη βοήθεια ξένων ειδικών, ανθρωπολόγων και ιατροδικαστών, άρχισαν έρευνες στον τάφο με τα αζήτητα. Προς αναζήτηση των οστών του Κυρίλλου... Άλλη μια οικογένεια που βίωσε την τραγωδία το ’74, περιμένει να πάρει σε ένα σεντούκι μικρότερο του ενός μέτρου τα οστά του αγαπημένου της. Και να τα θάψει με τις τιμές που αρμόζουν σε ήρωες.
Όταν ήταν μαθητής, δέχθηκε τον άγριο ξυλοδαρμό ακροδεξιών στοιχείων, γιατί είχε την τόλμη να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία και το νόμιμα εκλελεγμένο Πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Λίγα χρόνια μετά, ο Ανδρέας Κέστας, μέλος του Εφεδρικού Σώματος, θα υπερασπιστεί τη Νομιμότητα και τη Δημοκρατία με το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη και τον ίδιο σεβασμό. Και θα βρει οικτρό θάνατο στο Ακρωτήρι μαζί με τους συναδέλφους του στο Εφεδρικό, Χαράλαμπο Κυρίλλου και Νίκο Σολωμού και τον εθνοφρουρό, Φίλιππο Κρητιώτη. Σήμερα, στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό, ο τραγικός πατέρας Λύσανδρος Κέστας, μαζί με τα παιδιά του, θα αποχαιρετήσει ξανά το παλικάρι του. Δίπλα τους αυτές τις δύσκολες στιγμές θα είναι η Πολιτεία, δια του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να διαβεβαιώσει τη χαροκαμένη οικογένεια πως η θυσία του Ανδρέα δεν θα πάει χαμένη. Και μαζί άπαντες, παρόντες και απόντες θα δακρύσουν για το λεβέντη που έχασε τη ζωή του στα 20 του μόλις χρόνια, προδομένος απ’ αυτούς που μαύρισαν ένα λαό και μοίρασαν την πατρίδα μας στα δύο.

Anef_Oriwn
Σάββατο 14/7/2012
[Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που σκεπάζει αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας]...  

Ανάρτηση 85/2012 [έκτακτη, αντι-τζογαδόρικη, αντι-διαπλεκόμενη, «εναλλακτικής πληροφόρησης» και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο από τη “Δεφτερη Ανάγνωση” για τον ηλεκτρονικό τζόγο και την σπαραξικάρδια παράσταση “Ο Νικολάκης δικηγόρος”*…

* -  Διευκρινιστική σημείωση:

Για άλλους ρόλους που έπαιξε/παίζει το Νικολάκι δείτε την ανάρτηση μας με αρ.5/2012.

Όμως κι αυτός σε πόσους να παρουσιαστεί ως δικηγόρος, και κυριολεκτικά και μεταφορικά;

*********************

Εισαγωγικά:

Στην ανάρτηση μου με αρ. 74/2012 είχα καταπιαστεί με τον πενταπλό [μαφιόζικο] φόνο στην Αγία Νάπα. Στη συζήτηση που ακολούθησε έγινε και αναφορά στο πρόβλημα του ηλεκτρονικού τζόγου [και στο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση του τζόγου που εκκρεμεί για ψήφιση στην κυπριακή Βουλή] όπως και στο ζήτημα και της δημιουργίας καζίνου ή καζίνων και στην Κύπρο. Τελικά το εν λόγω νομοσχέδιο ψηφίστηκε σε Νόμο πριν κάποιες μέρες και αναμένουμε να δούμε αν και πως θα εφαρμοστεί, αφού «η Αστυνομία δεν κωλώνει»...  

Πάντως πολύ ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά είναι τα όσα γράφει ο παρέας ο Φιφης στην τελευταία έκδοση της “Δεφτερης Ανάγνωσης” για τα διαπλεκόμενα συμφέροντα μεταξύ τζογαδόρων και ευυπόληπτων πολιτικών και «έγκριτων» δικηγόρων. Γι’ αυτό κι εμείς προχωρούμε στην αναδημοσίευση του [για την «εναλλακτική πληροφόρηση» σας] αμέσως πιο κάτω. Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο άρθρο ήταν και το πιο δημοφιλές [είχε την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και προφανώς κι αναγνωσιμότητα] από τα κείμενα της τελευταίας έκδοσης…

Επίσης να αναφέρω ότι τούτη τη φορά τις “Σπόντες” της “Δεφτερης Ανάγνωσης” [ΜΕ] πρόλαβαν και τις αναδημοσίευσαν οι ΕΡΑΣ-ίτες, ενώ ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο “Ταξική οπτική” θα το βρείτε στου Νέου.

************************

“Όταν τελικά πέρασε το νομοσχέδιο για τον τζόγο, ο Ν. Παπαδόπουλος έμοιαζε με δικηγόρο της Betfair”

[του Φιφη, από τη “Δεφτερη Ανάγνωση” της 10^ης Ιουλίου 2012 – link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=216]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…  

“Το νομοσχέδιο για τον τζόγο έχει μια μακριά και αποκαλυπτική ιστορία για το πώς λειτουργούν μερικοί στην βουλή. Όταν πέρασε, τελικά, την περασμένη εβδομάδα, ο Ν. Παπαδόπουλος ήταν ο μόνος που φάνηκε να δυσφορεί  και θυμήθηκε, μάλιστα, το «ανθρώπινο δικαίωμα» στο τζόγο, θυμίζοντας περισσότερο δικηγόρο της εταιρείας Betfair που μόλις είχε χάσει στην «ποικιλότροπη» προσπάθειά της να αποτρέψει την απαγόρευση, παρά μέλος την βουλής που ψήφισε το νομοσχέδιο.  Φυσικά, μάλλον, πρέπει να τον ενόχλησε, επίσης, η αίσθηση ότι ο έλεγχος της πλειοψηφίας της Βουλής για να περνούν τα ρουσφέτια διάφορων, δεν φαινόταν να είναι πια και τόσο αυτονόητη.

Μια διαδικασία κατά την οποία κάποιοι καθυστερούσαν και άλλοι αναζητούσαν ευκαιρίες.

Η προσπάθεια για ρύθμιση του φαινομένου, ξεκίνησε μετά το 2008, όταν υπουργός οικονομικών ήταν ο Χ. Σταυράκης. Η διάσπαρση  των καζίνων στην κοινωνία, προκάλεσε τότε μια συζήτηση και ώθησε την κυβέρνηση, αλλά και τη βουλή, να αναζητήσουν τρόπους ελέγχου του φαινομένου. Σύμφωνα με το Σταυράκη το θέμα στο υπουργείο το χειρίζονταν δύο «έντιμες υπάλληλοι», οι οποίες διαμόρφωσαν ένα νομοσχέδιο, που  απαγόρευε τον «ηλεκτρονικό τζόγο, το διαδικτυακό πόκερ και τα οnline καζίνο».(1)

Παράλληλα, όμως, άρχισαν να προωθούνται στην βουλή και στα ΜΜΕ απόψεις ότι «το κράτος θα εισπράξει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, αν τα παράνομα καζίνο έμπαιναν υπό την εποπτεία του». Ο Σταυράκης, έμμεσα, αφήνει αιχμές για αυτές τις απόψεις ότι προωθηθηκαν «εσκεμμένα», με στόχο να νομιμοποιηθεί ο ηλεκτρονικός τζόγος. Είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρησή του για τη σκέψη να προωθηθεί ανεξάρτητη αρχή, η οποία θα ρύθμιζε όλα τα ζητήματα του στοιχήματος:
«Αμέσως με πλησίασαν πάρα πολλοί αντιπρόσωποι ξένων και κυπριακών εταιρειών για να καταθέσουν τις σκέψεις τους και, κυρίως, τις ενστάσεις τους. Ανάμεσα τους και ένας πρώην υπουργός.»

Όταν ολοκληρώθηκε το νομοσχέδιο, στάλθηκε για έγκριση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όταν ολοκληρώθηκε η έγκριση του, στάλθηκε στη βουλή, όπου το νομοσχέδιο υποστηριζόταν και από τον Ιωνά Νικολάου του ΔΗΣΥ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της αρμόδιας επιτροπής Νομικών. 

Όμως, ξαφνικά, όπως παρατηρεί ο Σταυράκης «ορισμένοι βουλευτές ξεκίνησαν με διάφορα νομικίστικα και άλλα επιχειρήματα μια εκστρατεία απόρριψης ή καθυστέρησης της όλης προσπάθειας…. η ποιότητα των επιχειρημάτων που ακούστηκαν στη βουλή... έδινε την εντύπωση πώς μοναδικός στόχος ορισμένων ήταν η κωλυσιεργία.»

Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες νομικίστικης καθυστέρησης οδήγησαν και σε αντιπαράθεση στην επιτροπή νομικών, με τον Ι. Νικολάου να λέει δηκτικά ότι υπήρχαν συμφέροντα πίσω από τις προσπάθειες για καθυστέρηση.

Εκβιάζοντας το Δημόσιο
Μέρος του όλου σκηνικού, βέβαια, ήταν και η προσπάθεια να αδειοδοτηθούν καζίνο στην Κύπρο, κάτι το οποίο φαίνεται ότι μερικοί θεωρούσαν ως ευκαιρία για επικερδή επένδυση. Παρά τις πιέσεις και τις μόνιμες υποσχέσεις, για «εισροή στα ταμεία του κράτους», τελικά, ο Πρόεδρος αρνήθηκε την αδειοδότηση. Συγκεκριμένα, ο Σταυράκης αναφέρει ότι προσπάθησε και ο ίδιος να μεταπείσει τον Πρόεδρο, αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι για το Χριστόφια ήταν θέμα αρχής και γι’ αυτό το σεβάστηκε.

Αξίζει εδώ να παρατηρηθεί ένα μοντέλο: τα ίδια άτομα που προσπαθούν να περιορίσουν τα εισοδήματα του κράτους - τότε λ.χ. αποκόπηκαν από τα έσοδα, το Φ.Π.Α για τα εστιατόρια] - εμφανίζονται μετά να εισηγούνται παραχώρηση αδειών, νομιμοποιήσεων ή ελαφρύνσεων σε ειδικές ομάδες - λ.χ. παράνομο στοίχημα, φοροδιαφυγές κλπ - για να καλύψει το κράτος τις ανάγκες του. Είναι δύσκολο να μην δει κάποιος ότι, το όλο σκηνικό, είναι μέρος μια διαδικασίας παροχής υπηρεσιών μέσω της βουλής σε μερικούς πελάτες.

Το ζήτημα του στοιχήματος είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην Ευρώπη και αρκετές χώρες το έχουν απαγορεύσει. Σε αυτό το πλαίσιο αξίζει να σημειωθεί ότι τα συμφέροντα που συνασπίστηκαν ενάντια στο να περάσει το νομοσχέδιο, έφτασαν μέχρι τις Βρυξέλες και είχαν  ως εστίες δύο άλλες χώρες: τη Βρετανία και τη Μάλτα οι οποίες είχαν προσπαθήσει να αποτρέψουν την απαγόρευση των online casino στην Κύπρο όταν το νομοσχέδιο στάλθηκε αρχικά στις Βρυξέλες.

«Μερικές διοικητικές περιοχές προσπαθούν να αποτρέψουν την απαγόρευση των online casino στην Κύπρο, δυο από αυτές είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Μάλτα. Αυτές οι δύο χώρες έχουν μεγάλους δεσμούς με τη βιομηχανία του τζόγου στο ίντερνετ στην Κύπρο και η απαγόρευση θα σημαίνει σημαντική απώλεια εισοδημάτων. Έχουν προωθήσει εισήγηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει την Κύπρο από την πλήρη απαγόρευση…»

http://www.craps4dice.com/news/cyprus_online_casino.html

Όταν, λοιπόν, απέτυχε η προσπάθεια στις Βρυξέλλες, η έμφαση μεταφέρθηκε στην Κύπρο, με το επιχείρημα ότι θα πρόσφερε «εισοδήματα» στο Δημόσιο, μέσα από τη φορολογία. Αλλά, βέβαια, και εδώ υπήρχε το ζήτημα, τί ακριβώς θα απαγορευόταν και τί όχι.

Για να κατανοηθεί το οικονομικό μέρος, του τί παίζεται, αξίζει να αναφερθούν οι ακόλουθοι αριθμοί:
«Εκτιμάται ότι  η αγορά στοιχήματος στη Δημοκρατία, περιλάμβανε ένα πόσο 2.5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008, με κέδρος 400 εκατομμύρια, ενώ το 2012 αναμένεται ότι το ποσό που θα διακινηθεί θα φτάσει τα 5 δις και το κέρδος το 1 δις.»

http://www.intergameonline.com/i-gaming/...-construction#2

Με απλά μαθηματικά, το 2008 έφευγαν από την Κύπρο 400 εκατομμύρια, ενώ το 2012 το πόσο θα υπερδιπλασιαστεί σε ένα δις – δηλαδή 83 εκατομμύρια το μήνα!

Προφανώς, με τέτοια κέρδη οι εμπλεκόμενες εταιρείες και συμφέροντα θα μπορούσαν να διαθέσουν μερικά εκατομμύρια και κέρδη για τοπικά γραφεία δικηγόρων ή άλλων βοηθών στην απόκτηση επιρροής.

Η τελική έγκριση και η αποτυχία της Betfair να περάσει την  τροπολογία της.

Από το 2010, όταν κατατέθηκε το νομοσχέδιο, τελικά, έφτασε στο σημείο έγκρισης το 2012, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές. Και το κλίμα ήταν πια πιεστικό – ήδη είχαν γίνει μια σειρά εμπρηστικές επιθέσεις ενάντια σε πρακτορεία του ΟΠΑΠ που συνδέονταν με την αγορά στοιχήματος. Αν κάτι το 2009 φαινόταν επικίνδυνο, το 2012 είχε γίνει πιεστικό.

Αξίζει, εδώ, να δει κάποιος το ζήτημα της εταιρείας Betfair και του στοιχήματος «ανταλλακτηρίου»** για να κατανοηθεί και το φαινόμενο της διαπλοκής στη βουλή.

{** - Επεξήγηση από τον Ιστολόγο: Σύμφωνα με εσωτερική πληροφόρηση [που ήρθε στο email μου] τα «ανταλλακτήρια […] εν άμα ένας παίχτης στοιχηματίζει με έναν άλλον παίχτη - αντίς με την εταιρία. Τζαι η εταιρία στοιχημάτων (Betfair etc) πιάνει commission πάνω στο στοίχημα»… Φένκιου Μαρια!}

Όταν τελικά το θέμα του τζόγου έφτασε στην βουλή, η εταιρεία Betfair, ανάμεσα σε άλλες, κινητοποιήθηκε έντονα για να αποτρέψει είτε τη ψήφιση του νομοσχεδίου, είτε για να το περιορίσει. Καθώς προχωρούσε η διαδικασία προς την έγκριση, η εταιρεία εστιάστηκε στο στοίχημα ανταλλακτηρίου, από όπου αντλεί μεγάλο μέρος των κερδών της. Η Betfair δεν είναι τυχαία εταιρεία. Ασχολείται με το online στοίχημα και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στοιχημάτων στον κόσμο. Και είναι, σαφώς, δικτυωμένη στην Κύπρο, με τη χρηματοδότηση ποδοσφαιρικών ομάδων – και προφανώς και άλλων δραστηριοτήτων. Μια τέτοια εταιρεία έχει δικηγόρους, κάνει διαφημιστικές εκστρατείες σε ΜΜΕ, και γενικά έχει τρόπους να διεκδικεί επιρροή και να κατασκευάζει λόμπι στο κοινοβούλιο ή αλλού. Και από την Κύπρο, φαίνεται να αντλεί το 4% των κερδών της, όπως έγραψε η Guardian την μέρα μετά την έγκριση της νομοθεσίας. Κατά συνέπεια, καθόλου ευκαταφρόνητη αγορά.

Καθώς το νομοσχέδιο πλησίαζε προς την ψήφισή του, άρχισε να διαφαίνεται ότι μερικοί βουλευτές, όπως ο Ν. Παπαδόπουλος, ήταν πρόθυμοι να διευκολύνουν το αίτημα της εταιρείας για τη μη-απαγόρευση  του ανταλλακτηρίου, με τη δικαιολογία, βέβαια, ότι τώρα νοιάζονταν για τα δημόσια εισοδήματα.

http://www.cyprus-mail.com/betting/deput...panies/20120626

«Ο Παπαδόπουλος είπε ότι η απαγόρευση του ανταλλακτηρίου θα στοιχίσει στο κράτος φορολογικά έσοδα. Αλλά, άφησε να νοηθεί ότι το κοινοβούλιο θα άλλαζε την αναφορά σε απαγόρευση.»

Καθώς, λοιπόν, το νομοσχέδιο πήγαινε για ψηφοφορία ο Ν. Παπαδόπουλος και άλλοι στο χώρο του ΔΗΣΥ - όπου, όμως, υπήρχαν και διαφωνίες και τελικά το κόμμα υιοθέτησε επίσημη γραμμή, αφού μερικοί βουλευτές προσανατολίζονταν στην αποχή-, ενθάρρυναν ή κινήθηκαν προς μια τελευταία απόπειρα για να διευκολύνουν τη Betfair με την εισαγωγή της αναφοράς στο ανταλλακτήριο. Σε μια άλλη ανταπόκριση καταγράφονταν οι τάσεις:
«Υπέρ της εισαγωγής του ανταλλακτηρίου στο νομοσχέδιο τάχθηκε ο ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ διαφώνησε, ενώ η ΕΔΕΚ επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί στην Ολομέλεια.»

Τελικά, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν την τελευταία στιγμή και η «εισαγωγή του ανταλλακτηρίου» αφαιρέθηκε, μετά από νέα τροπολογία που κατατέθηκε στην ολομέλεια:
«Προηγήθηκε υπερψήφιση τροπολογίας που κατέθεσε το ΑΚΕΛ, για απαγόρευση του ανταλλακτηρίου στοιχήματος, η οποία αφαιρέθηκε από το αρχικό νομοσχέδιο, κατά τη συζήτηση του στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Νομικών.»

Και όπως παρατήρησε ο “Φιλελεύθερος”, η Betfair ήταν ο μεγάλος χαμένος που «έδωσε τη μάχη ποικιλοτρόπως»:

Η Betfair είναι ο μεγάλος χαμένος από τη ψήφιση της νομοθεσίας. Έδωσε τη μάχη ποικιλοτρόπως, αλλά δεν τα κατάφερε. Τώρα, αναμένεται ότι θα προσφύγει σε ευρωπαϊκά σώματα και ανάλογα με τις αποφάσεις, θα κινηθεί. Στην Κύπρο είναι χορηγός σε αρκετές ομάδες.

http://www.philenews.com/el-gr/New-Homep...nomo-tis-voulis

Για να κατανοηθούν και τα εμπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα,  ιδού και η ανταπόκριση της Guardian,  η οποία καταγράφει πτώση των μετοχών της Betfair κατά 4.5%, την επομένη της έγκρισης της νομοθεσίας.

http://www.guardian.co.uk/business/marke...s?newsfeed=true

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ένα βασικό θέμα που τέθηκε για να ανατραπεί η προσπάθεια του Ν. Παπαδόπουλου και των σύμμαχων του, ήταν ότι τα «ανταλλακτήρια στοιχημάτων» διευκολύνουν και το «ξέπλυμα χρήματος».

Είναι ενδιαφέρον και το πώς έγινε η «ανατροπή»: ο Ν. Παπαδόπουλος είδε ακόμα και μερίδα του κόμματος του να τον εγκαταλείπει – η Αθηνά Κυριακίδου και ο Αντώνης Αντωνίου ψηφίσαν την τροπολογία του ΑΚΕΛ.

Ήταν μια ήττα ξεκάθαρη, και μπορεί να είναι και ενδεικτική κάποιου μέλλοντος.

Ο Ν. Παπαδόπουλος με έκδηλη δυσφορία για την απώλεια, κατέφυγε στις «ρητορικές» για «τα ανθρώπινα δικαιώματα» στο τζόγο. Εξαρτάται, φυσικά, και ποιός είναι ο πελάτης στο δικαστήριο για την ανάλογη ρητορική.

Την ίδια περίοδο, πιστοποίησε τη συνέπεια του: ενώ για την νομιμοποίηση των ανταλλακτηρίων, υποστήριζε ότι η θέση του ήταν υπέρ των εσόδων του κράτους, λίγες μέρες μετά, αναλωνόταν να πείσει γιατί να δανείζουν οι ημικρατικοί το Δημόσιο. Προφανώς, δεν υπήρχε η κρυφή γοητεία της Betfair για να τον επηρεάσει αυτή την φορά.”

Φιφης

Για τα εισαγωγικά και το copy paste

Anef_Oriwn

Πέμπτη 12/7/2012