Ανάρτηση 27η (εκπαιδευτική, ελληνοπρεπής κι ας πούμε και χιουμοριστική) – Τι εστί “Ελληνική Παιδεία”...

Το πιο κάτω κείμενο το ‘γραψα κατ’ αρχάς (λίγο πρόχειρα και βιαστικά) ως σχόλιο για το post με τίτλο “Όχι στην... ειρήνη” του blog της Drakounas (Link: http://drakouna.blogspot.com/2008/09/blog-post_6767.html).

Μετά όμως κι αφού το επεξεργάστηκα ακόμα λίγο και είδα πόσο καλό είναι (να παινέσουμε και λίγο το σπίτι μας ή είδετε κανένα λαοπούλην να λαλεί ότι το λάιν του εν νεν καλό;), αποφάσισα (αντί να το καταχωνιάσω στα σχόλια κάποιου άλλου blog) να το κάνω ανάρτηση στο δικό μου blog...

Σόρρυ, (που λαλούμεν τζιαι ‘μεις οι κυπρέοι), αγαπητή Drakon Woman, για την αγένεια μου, αλλά παρά τη συμπάθεια που σου έχω (συνήθως χαίρομαι τα κείμενα σου – αυτά κυρίως που δεν αποπνέουν χωραΐτικον ελιτισμό), θα οικειοποιηθώ για το blog μου το κείμενο που έγραψα... Υπόσχομαι όμως ότι θα μοιραστούμε φίφτυ-φίφτυ τα τυχόν συγγραφικά κέρδη που θα προκύψουν (από τη δημοσίευση του)!

Λαλεί λοιπόν, η Drakon Woman σε παρέμβαση της στα σχόλια του blog της προσπαθώντας να μας εξηγήσει “… περίπου τι είναι η "ελληνική παιδεία"”:

«Να εξηγήσω αμέσως περίπου τι είναι η "ελληνική παιδεία":
- ελληνικά μαθηματικά
- ελληνική φυσική
- ελληνική χημεία
- ελληνική παγκόσμια γεωγραφία
- ελληνικά.. αγγλικά
- ελληνικά.. γαλλικά
- ελληνική λογοτεχνία (αρχαία και νεότερη)
- ιστορία όπως θα ήθελαν να είναι οι φιλόλογοι
- χριστιανικά ορθόδοξα θρησκευτικά
- 10 public holidays αγίων και επετείων
- 3 μήνες το χρόνο καλοκαιρινές διακοπές
- 15 μέρες διακοπές τα Χριστούγεννα
- 15 μέρες διακοπές το Πάσχα»

Θέλοντας να συνδράμω αυτή την προσπάθεια της Drakon Woman , σκέφτηκα να αναλύσω λεπτομερώς αυτά που η ίδια ορίζει ως κεφάλαια της “ελληνικής παιδείας”...

Προχωρώ λοιπόν, και λέω και τα εξής:

1. Ελληνικά Μαθηματικά είναι το Πυθαγόρειο Θεώρημα, οι κύκλοι του Αρχι-μήδους, η Γεωμετρία του Ευκλείδη, όχι όμως και η Καμπύλη του Gauss ή η Εξίσωση του Laplace …

2. Ελληνική Φυσική είναι η Αρχή του Αρχιμήδη για τους όγκους των βυθιζόμενων σωμάτων (ανεξάρτητα αν είναι γυμνά ή ντυμένα), όχι όμως και η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Στην Ελληνική Φυσική μπορεί να ανήκει και η εξελικτική και υλιστική θεωρία του Αναξιμένη που λαλούσε ότι ο κόσμος προέκυψε από το στοιχείο του αέρα και τις μεταβολές του, όχι όμως και η Θεωρία της Εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου.

3. Ελληνική Χημεία είναι λόγου χάριν, η ανακάλυψη του “Υγρού Πυρ(ός)” το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους ελληνόφρονες (γι’ αυτό το λέγανε και “Ελληνικό Πυρ”) ρωμαίους για να σωθεί (το ελληνικό - θα λενε - και όχι το ρωμαϊκό) Βυζάντιο από τις εχθρικές επιθέσεις. Τίποτα όμως δεν θα διδάσκεται για τις ανακαλύψεις του γάλλου Lavoisier, που ονομάστηκε και “Πατήρ της Χημείας”! (Παρεμπιπτόντως ο Lavoisier καρατομήθηκε κατά τη Γαλλική [αστική] Επανάσταση το 1794 – Αν ήταν κομμουνιστική η Επανάσταση θα ξεσκιζόμαστε ότι οι κουμπουνιστές φάγανε ένα μεγάλο φιλέλληνα επιστήμονα!).

4. Η Ελληνική Παγκόσμια Γεωγραφία περιλαμβάνει όλους τους τόπους όπου οι (αρχαίοι) πολιτισμένοι έλληνες πήγαν (εθελοντικά) για να εκπολιτίσουν τους εκεί βαρβάρους (κι έκαναν και αποικίες)! Μετά, τα μέρη αυτά κατακτήθηκαν από τους βαρβάρους (ρωμαίους, βενετούς, σλάβους, οθωμανούς).

5. Ελληνικά ... Αγγλικά είναι όλες οι ελληνογενείς λέξεις που συναντάμε στην αγγλική (συνήθως επιστημονικοί όροι πλην του malakas και του gamoto). Απόψεις ότι το “σιχτίρ”, το “σικκιμε”, το “φένκιου” ή το “(p)sorry”, έχουν ελληνική ρίζα είναι υπό διερεύνηση!

6. Τα Ελληνικά ... Γαλλικά (όπως το σερσέ λα φαμ ή γαλλιστί cherchez la femme) καθιερώθηκαν τα χρόνια της χουντικής επταετίας από τους εν Γαλλία έλληνες αντιστασιακούς οι οποίοι δεν μπορούσαν να αντισταθούν στα κάλλη και στα θέλγητρα των γαλλιδούλων!

7. Για την Ελληνική Λογοτεχνία (αρχαία και νεότερη), θα ‘λεγα ότι καταφέρουν και διαβάσουν τα παιδιά κέρδος θα ειναι. Δεν θα κολλήσουμε τώρα στο αν θα συνεχίσουν να διαβάζουν (ή να συμπουρκούνται να διαβάσουν) “Τα μυστικά του βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα και όχι τους “Άθλιους” του Βίκτορα Ουγκό ή την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ!

8. Την Ιστορία γιατί να την διδάσκουν “… όπως θα ήθελαν να είναι οι φιλόλογοι …”, και να μη διδάσκεται όπως ΕΙΝΑΙ από ιστορικούς; Τι είναι εκείνο που κάνει τους φιλόλογους (πιο) ειδικούς γι’ αυτό το μάθημα; (Και επιτέλους πόσα αντικείμενα θα διδάσκουν κι αυτοί οι φιλόλογοι;). Λένε, λόγου χάριν, (οι φιλόλογοι) ότι στην ιστορία του ελληνικού λαού, δεν υπήρχαν μόνο ήρωες, αλλά και καθάρματα; Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, οι προδότες, οι δοσίλογοι, οι πατριδοκάπηλοι, που κι αυτοί γράφουν (τη δικιά τους) ιστορία. Η ιστορία ενός τόπου (όπως και της Ελλάδας και της Κύπρου) δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα και ηρωικές στιγμές. Δυστυχώς πάσχουμε γενικώς και ειδικώς, από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνεια ...

9. Τα Χριστιανικά Ορθόδοξα Θρησκευτικά είναι ένα πολυδιάστατο και περίπλοκο μάθημα. Οι θρησκευτικοί (δηλ. οι θεολόγοι που ενίοτε είναι και ιερωμένοι – παπάδες, ίσως και αρχιμαντρίτες), πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να χαρακτηρίζονται από αγάπη για τα παιδιά (και όχι από εκδικητικότητα γιατί πιθανό τούτα να είναι “άτακτα” ή “αμαρτωλά”, ή/και να στέκονται (οι θρησκευτικοί) αποστασιοποιημένοι (και αδιάφοροι) από τα καθημερινά προβλήματα των μαθητών.

Οι θεολόγοι μιλάνε για θαύματα των ελληνορθόδοξων αγίων (γιατί εγώ ποτέ δεν άκουσα για θαύματα του τύπου να βλαστήσουν σε κάποιο πιστό τα δάκτυλα του χεριού του που του λείπουν), για τάματα (το γνωστό αλισβερίσι με θεούς, αγίους και παναγίες), ανάμματα (κεριών και λαμπάδων), προσανάμματα (φωτιών το Πάσχα) και για ξομολογήματα (τώρα κτίζουν και εκκλησάκια στις αυλές των σχολείων για να διευκολύνονται τα αμαρτωλά παιδιά).

Θα λενε για τον εθνικό (και εθναρχικό) ρόλο της Εκκλησίας σε καιρούς δύσκολους (μόκο όμως για το ότι ήταν οι φοροεισπράκτορες του οθωμανικού κράτους ή για το βίο και την πολιτεία των σημερινών αγιορειτών βατοπεδιανών!), για τον έντιμο και θεάρεστο βίο των αγίων (όχι όμως και για τις αγ[ρ]ιότητες που έκαναν πριν ανανήψουν και προσέλθουν εις Κύριο), για τις υποχθόνιες, μασονικές και ανθελληνικές αιρέσεις και τον ιουδαϊσμό (αλλά ούτε λέξη για τις χιλιάδες που σφαγιάστηκαν γιατί δεν αποδέχονταν το χριστιανισμό ή καμιά επεξήγηση γιατί χρησιμοποιείται, - από τους ελληνορθόδοξους - η εβραϊκή μυθολογία της Παλαιάς Διαθήκης ως θεόπνευστο και θεϊκό βιβλίο), και πάει λέγοντας ...

10. Και δυο λόγια και για την Ελληνική Γυμναστική που εισήγαγε (ως καινό δαιμόνιο) στην κουβέντα ο Aceras. (Είπε: “…Δρακούνα εξίασες την ελληνική γυμναστική…”). Όμως εκεί τα παιδιά δεν θα διδάσκονται (μόνο) καθαρόαιμους ελληνικούς χορούς όπως ο τσάμικος(;) ή ο καλαματιανός, ή δεν θα κάνουν μόνο πρόβες για τις παρελάσεις, αλλά θα επιδίδονται και στα (αρχαία) ελληνικά αγωνίσματα και μάλιστα εν αδαμιαία περιβολή (όπως και οι αρχαίοι ημών και υμών πρόγονοι). Ιδιαίτερη σημασία θα δοθεί σε αγωνίσματα (που συναντούσαμε και στην αρχαιότητα) όπως ο δρόμος, το άλμα, η πάλη (που θα ονομάζεται ελληνική και όχι ελληνορωμαϊκή), το ακόντιο, η σφαίρα, η σφύρα, ο δίσκος. Επίσης θα προωθηθούν μερικά κάπως πιο περίπλοκα και όχι τόσο γνωστά αθλήματα όπως οι αρματοδρομίες, το παγκράτιον (ένα αγώνισμα των αρχαίων Ελλήνων, σύνθετο πάλης και πυγμαχίας) και τα ταυροκαθάψια (άθλημα της μινωικής εποχής, στο οποίο ο αθλητής εκτελούσε άλματα πάνω από τον ταύρο).

11. Με τα υπόλοιπα που αφορούν τα public holidays αγίων (όπως τα ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου το 8%, Ττόμη Ββου) και (εθνικών) επετείων, τις καλοκαιρινές διακοπές και τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πασχάτου, δεν θα τα σχολιάσω εκτενώς γιατί τούτα απλώς αποτελούν πρακτικούς τρόπους εφαρμογής της "ελληνικής παιδείας".

Τέλος, ως απτό παράδειγμα ελληνικού παιδευτικού λόγου θα παραθέσω πιο κάτω ένα κειμενάκι που ετοιμάστηκε από ελληνόψυχους καθηγητές για μια γιορτή σε γυμνάσιο. (Το είχα καταθέσει και παλιά – προεκλογικά – συνοδευόμενο με δικά μου σχόλια, σε μια συζήτηση για τον εθνικισμό στο τότε blog Proedrikes. Link: http://proedrikes.blogspot.com/2008/01/blog-post_8362.html).

Ακολουθεί το κείμενο (στις παρενθέσεις παραθέτω τα δικά μου σχόλια):

“Η Κύπρος είναι μια γραφική (κατάσπαρτη με παραδοσιακούς οικισμούς, πετρόκτιστα σπίτια και στενά δρομάκια) Ελληνική (σε ποιο νομό του ελληνικού κράτους ανήκει;) Μητρόπολις (όπως λόγου χάριν να πούμε, λέμε Μητρόπολις Ζακύνθου, αλλά με δικό μας ντόπιο Μητροπολίτη – προτιμούμε τον Μόρφου ή τον Ταμασσού) στη Μεσόγειο Θάλασσα Θάλασσα (φανταστήκατε να ‘μαστε στον Ειρηνικό και να ήμασταν και εξωτικό νησί;). Είναι ένας γεωγραφικός (για να μην ξεχνιόμαστε υπάρχει και θρησκευτικός) παράδεισος (μια και τον παράδεισο τον έχουμε εδώ, σπίτι μας γιατί να το αναζητάμε στη μετά θάνατο ζωή;) με μυριάδες (δηλ. εκατομμύρια) αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία, με μοναστήρια (αυτά και αν αποτελούν attraction, όμως ξέχασαν τους μεγαλοπρεπείς νεόκτιστους ναούς) και βυζαντινές (και θαυματουργές φυσικά) εικόνες και αμφιθέατρα με μελωδική ακουστική (όπου παρουσιάζονται όπερες ειδικά για τους εργαζομένους). Το βασικό (υπάρχουν και άλλα, αλλά δεν είναι σημαντικά) της χαρακτηριστικό είναι η γαστρονομία της (είμαστε και κοιλιόδουλοι εμείς οι κύπριοι και το φαΐ, και κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, το ‘χουμε συνεχώς στο μυαλό μας) με τον μουσακά, τη σούβλα και τη ζιβανία (επίσης και τα κουπέπια, τα μακαρόνια του φούρνου, τα αφέλια και την τσαμαρέλλα). Η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα (ιδανική για ρομάντζα) και οι φιλόξενοι άνθρωποι (φιλόξενοι μ’ όσους βασικά εν γεμάτη πούγκα τους τζιαι εν νεν “κκιλίτζιηροι”) προσελκύουν πληθώρα τουριστών (και καλλιτέχνιδων) κάθε χρόνο” (με κάποιες τουρίστριες και πολλές καλλιτέχνιδες να παντρεύονται και να μένουν μόνιμα στην Κύπρο συμβάλλοντας με τα παιδιά που φέρνουν στο κόσμο, και στην αισθητική βελτίωση του DNA μας, πέραν της ανύψωσης ... του ηθικού των κυπρίων αντρών).

Anef_Oriwn
Παρασκευή 12/9/2008