Εκ της φύσεως της η Αριστερά [λόγω κυρίως της ανθρωποκεντρικής της ιδεολογίας και της συλλογικότητας της στις δράσεις της] δεν μπορεί να είναι προσωποκεντρική. Και τους φύσει και τους θέσει Αριστερούς δεν μπορεί να τους χαρακτηρίζει το «ΕΓΩ», αλλά το «ΕΜΕΙΣ»! Κι ούτε βασιζόμαστε σε [σοφούς και καπάτσους] ηγέτες που δίκην Μεσσιών θα ΜΑΣ σώσουν από τα όποια κακά και δεινά τύχει να ΜΑΣ κατακλύσουν. Φυσικά ένας χαρισματικός ηγέτης πάντοτε προσδίδει δυναμικότητα, κύρος, αυτοπεποίθηση και σεβασμό σ’ ένα Αριστερό Κόμμα ή και Κίνημα, όμως μπούσουλας κι οδηγός μας είναι άλλοι παράμετροι…
Σ’ ένα Αριστερό χώρο, ή ως Αριστεροί,
- έχουμε πυξίδα και καθοδηγούμαστε από Προγράμματα που συλλογικά επεξεργαζόμαστε και διαμορφώνουμε [κι όχι από πεφωτισμένους ηγέτες],
- αναλαμβάνουμε συλλογικά δράσεις για να διεκδικήσουμε ό,τι μας αναλογεί, όπως επίσης αναλαμβάνουμε συλλογικά και τις ευθύνες για τυχόν λάθη και παραλείψεις [και δεν εγκαταλείπουμε τον πολιτικό μας χώρο για να τρέξουμε πίσω από κάποιο νέο Μεσσία πιστεύοντας ως μωρές παρθένες τις ανέξοδες φανφάρες του],
- αναγνωρίζουμε την ύπαρξη στην κοινωνία αλληλοσυγκρουόμενων ταξικών συμφερόντων και ξέρουμε ότι η ιστορία δεν αποτελείται από τίποτε άλλο παρά από ταξικές αντιπαλότητες και συγκρούσεις και ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τους πολιτικούς εκφραστές συγκεκριμένων τάξεων και κοινωνικών διαστρωματώσεων με συγκεκριμένα συμφέροντα [οικονομικά και κατ’ επέκταση και πολιτικά], και
- συνηθίζουμε να περνούμε [είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα] το κάθε τι [πολιτικές εξελίξεις, πρωτοβουλίες και κινήσεις, καθώς κι άλλα γεγονότα του πολιτικοκοινωνικού γίγνεσθαι, που τεκταίνονται γύρω μας] μέσα από το Αριστερό μας [πολιτικό και ιδεολογικό] φίλτρο για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και αποφάσεις.
- έχουμε πυξίδα και καθοδηγούμαστε από Προγράμματα που συλλογικά επεξεργαζόμαστε και διαμορφώνουμε [κι όχι από πεφωτισμένους ηγέτες],
- αναλαμβάνουμε συλλογικά δράσεις για να διεκδικήσουμε ό,τι μας αναλογεί, όπως επίσης αναλαμβάνουμε συλλογικά και τις ευθύνες για τυχόν λάθη και παραλείψεις [και δεν εγκαταλείπουμε τον πολιτικό μας χώρο για να τρέξουμε πίσω από κάποιο νέο Μεσσία πιστεύοντας ως μωρές παρθένες τις ανέξοδες φανφάρες του],
- αναγνωρίζουμε την ύπαρξη στην κοινωνία αλληλοσυγκρουόμενων ταξικών συμφερόντων και ξέρουμε ότι η ιστορία δεν αποτελείται από τίποτε άλλο παρά από ταξικές αντιπαλότητες και συγκρούσεις και ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τους πολιτικούς εκφραστές συγκεκριμένων τάξεων και κοινωνικών διαστρωματώσεων με συγκεκριμένα συμφέροντα [οικονομικά και κατ’ επέκταση και πολιτικά], και
- συνηθίζουμε να περνούμε [είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα] το κάθε τι [πολιτικές εξελίξεις, πρωτοβουλίες και κινήσεις, καθώς κι άλλα γεγονότα του πολιτικοκοινωνικού γίγνεσθαι, που τεκταίνονται γύρω μας] μέσα από το Αριστερό μας [πολιτικό και ιδεολογικό] φίλτρο για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και αποφάσεις.
Γι’ αυτό, λοιπόν, συμπαθέστατοι [πρώην] φιλελεύθεροι “φίλοι”, “κουμπάροι” και συν-bloggers [Strovoliotis, Woofis, Cyprus-Critic], ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πιστώσω τον Αναστασιάδη και τον όποιον Αναστασιάδη [με την ιστορία, τις προσεγγίσεις και την κοσμοθεωρία που κουβαλά μαζί του και τους αυλοκόλακες που τον περιβάλλουν] με καλές προθέσεις για το γενικότερο “εθνικό” καλό. Τα περί του γενικότερου “εθνικού” συμφέροντος, ή περί κυβερνήσεων “εθνικής” ενότητας, σωτηρίας, αναστάσεως, ή αναγεννήσεως, ή ακόμα και τα περί “εθνικού” συνασπισμού, εν κουραφέξαλα και κουβέντες για αφελείς τζιαι λέγονται για να ποτζιημίζουν τον κόσμο. [Για μένα ό,τι περιέχει τη λέξη “έθνος” και τα παράγωγα της, μου προκαλεί θυμηδία. Και η προσθήκη του επιθέτου «λαϊκός» δίπλα από το «“εθνικός” συνασπισμός», που ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιώργος Γεωργίου έκαμε το βράδυ της Κυριακής σε συζήτηση στο ΡΙΚ1, ήταν ατυχής]…
Η κοινωνία μας είναι ταξικά διαχωρισμένη και ο Αναστασιάδης, ΝΑΙ(!), ως ο πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου, της πλουτοκρατίας, των τζακιών [παραδοσιακών και νεοσύστατων] και της πολιτικής ελίτ θα (εξ)υπηρετήσει τις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές και ντόπιες πολιτικές! [Εξ ου και οι δηλώσεις τόσο οι δικές του για πολύ ψηλό κατώτατο μισθό, αλλά κι εκείνες του Χρίστου Στυλιανίδη για δαιμονοποίηση των απεργιών]. Και αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν αφορούν μόνο την οικονομία, αλλά και το φυσικό αέριο και το κυπριακό.
Γι’ αυτό και είναι anef_ και εκτός αντικειμένου τα Strovolioti-κα ερωτήματα τού τύπου: «Εκείνο που αναμένω όμως, είναι να δω τους λεβέντες τους φίλους μου τους αριστερούς και τους «αριστερούς» πως θα αντιδράσουν αν προκύψει καμιά νέα προσπάθεια για λύση. Αναμένω πως θα τα απορρίψουν όλα γιατί ο Αναστασιαδης είναι κακός, τα σχέδια ξενοκίνητα και ιμπεριαλιστικά, και θα περιοριστούν στην αποδόμηση του νέου προέδρου από την πρώτη μέρα, όπως έγραφε πρόσφατα ο φίλος μας ο Νέος.
Γι’ αυτό και είναι anef_ και εκτός αντικειμένου τα Strovolioti-κα ερωτήματα τού τύπου: «Εκείνο που αναμένω όμως, είναι να δω τους λεβέντες τους φίλους μου τους αριστερούς και τους «αριστερούς» πως θα αντιδράσουν αν προκύψει καμιά νέα προσπάθεια για λύση. Αναμένω πως θα τα απορρίψουν όλα γιατί ο Αναστασιαδης είναι κακός, τα σχέδια ξενοκίνητα και ιμπεριαλιστικά, και θα περιοριστούν στην αποδόμηση του νέου προέδρου από την πρώτη μέρα, όπως έγραφε πρόσφατα ο φίλος μας ο Νέος.
Πλήρης υπευθυνότητα δηλαδή…»
Δεν είμαστε σοφοί ή μάντεις, αλλά ξέουμε από τώρα πως θα λειτούργησει ο Αναστασιάδης!
Και ούτε μπορώ να αποδεχτώ την εξύμνηση του Αναστασιάδη που επιχείρησε κι αυτήν την Δευτέρα ο δευτεριάτικος εξ “αριστερών” αρθρογράφος της “Τρίτης Άποψης” της “Αλήθειας” σε κείμενο του με τον βαρύγδουπο τίτλο “Επιτέλους, ξημερώνει...”. Σταχυολογώ δυο-τρεις κουβέντες του έτσι για την ιστορία:
1. «Ξημερώνει. Βρήκαμε ηγέτη. Όχι ένα πρόεδρο, ένα πρόσωπο, ένα θεσμό. Η χειμαζόμενη Κύπρος ελπίζει και πάλι, ν’ ανθίσουν οι καρδιές να ζεσταθούν να ξαναβρούν τη χαμένη ευτυχία. Με ένα άτομο στην προεδρία και ένα λαό στο υπουργικό συμβούλιο, με την κοινωνία των πολιτών να παραμερίζει κομματικά και να συμπαραστέκεται στα κοινωνικά, για τη χώρα του.» --- “Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ”! Τι ευτυχισμένη οικογένεια που (θα) είμαστε!!!
2. «Ο νέος μας πρόεδρος, ο Νίκος Αναστασιάδης, κοιτάζοντας προς τον καλοκαιρινό ήλιο της Ανατολής και σε αυτό της χειμωνιάτικης Δύσης, ας έχει πάντα κατά νου τα λόγια του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Άντον Τσέχωφ: “Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι”. Οι άνθρωποι της Κύπρου για πέντε χρόνια μετρούν χειμώνες και καλοκαίρια κατσούφηδες μέσα στη δυστυχία τους, αναμένοντας και προσμένοντας, πότε ξημερώνει...» --- Ζήητωωω! Σωθήκαμε!
3. «Νίκο Αναστασιάδη, κύριε πρόεδρε, οι αδυναμίες του Κληρίδη, του Τάσου, του Βασιλείου, η εγκληματική αναποφασιστικότητα του απερχόμενου είναι η πρόκλησή σου. Έτσι χαρακτηρίζεται ένας ηγέτης.» --- Σώσον Νίκο τον λαό ΣΟΥ και ευλόγησον την κληρονομία ΣΟΥ!!!
1. «Ξημερώνει. Βρήκαμε ηγέτη. Όχι ένα πρόεδρο, ένα πρόσωπο, ένα θεσμό. Η χειμαζόμενη Κύπρος ελπίζει και πάλι, ν’ ανθίσουν οι καρδιές να ζεσταθούν να ξαναβρούν τη χαμένη ευτυχία. Με ένα άτομο στην προεδρία και ένα λαό στο υπουργικό συμβούλιο, με την κοινωνία των πολιτών να παραμερίζει κομματικά και να συμπαραστέκεται στα κοινωνικά, για τη χώρα του.» --- “Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ”! Τι ευτυχισμένη οικογένεια που (θα) είμαστε!!!
2. «Ο νέος μας πρόεδρος, ο Νίκος Αναστασιάδης, κοιτάζοντας προς τον καλοκαιρινό ήλιο της Ανατολής και σε αυτό της χειμωνιάτικης Δύσης, ας έχει πάντα κατά νου τα λόγια του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Άντον Τσέχωφ: “Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι”. Οι άνθρωποι της Κύπρου για πέντε χρόνια μετρούν χειμώνες και καλοκαίρια κατσούφηδες μέσα στη δυστυχία τους, αναμένοντας και προσμένοντας, πότε ξημερώνει...» --- Ζήητωωω! Σωθήκαμε!
3. «Νίκο Αναστασιάδη, κύριε πρόεδρε, οι αδυναμίες του Κληρίδη, του Τάσου, του Βασιλείου, η εγκληματική αναποφασιστικότητα του απερχόμενου είναι η πρόκλησή σου. Έτσι χαρακτηρίζεται ένας ηγέτης.» --- Σώσον Νίκο τον λαό ΣΟΥ και ευλόγησον την κληρονομία ΣΟΥ!!!
ΕΜΕΙΣ όμως είμαστε ξεροκέφαλοι κι ανεπίδεχτοι μαθήσεως! Για ΕΜΑΣ η καταψήφιση του Αναστασιάδη στον επικείμενο δεύτερο γύρο, με παράλληλη υπερψήφιση του Μαλά δημιουργεί [ασχέτως των τυχόν λαθών, αδυναμιών και παραλείψεων που σημειώθηκαν κατά την πενταετή διακυβέρνηση Χριστόφια] τις προϋποθέσεις για τη σύσταση ενός δυνατού αντι-νεοφιλελεύθερου/αντιμνημονιακού μετώπου.
Η συγκράτηση των ποσοστών του ΑΚΕΛ σε ικανοποιητικά επίπεδα κατά τον πρώτο γύρο [μέσα από την ψήφιση του Μαλά] και μια αυξημένη αποδοχή/ψήφιση του Μαλά στον δεύτερο γύρο σε ποσοστά κοντά στο 42-45% σίγουρα είναι ποσοστά πολύτιμα σε τέτοιες εποχές.
Ίδωμεν…
Anef_Oriwn
[προβληματιζόμενος για τον δεύτερο γύρο]
Τρίτη 19/2/2013
************************************
Υστερόγραφον 20/2/2013 – 12:45 π.μ.:
************************************
Υστερόγραφον 20/2/2013 – 12:45 π.μ.:
Μια κουβέντα θέλω να πω και για τες επικρίσεις που δέχεται το ΑΚΕΛ για τα “ανοίγματα” προς τον Λιλλήκα, την ΕΔΕΚ και τον κόσμο που ψήφισε τον Λιλλήκα. Ως γνωστόν, το βράδυ της Κυριακής ο Εκπρόσωπος Τύπου του Κόμματος Γιώργος Λουκαϊδη μιλώντας σε συζήτηση στο ΡΙΚ1 χαρακτήρισε «αξιοσέβαστη την παρουσία του Γιώργου Λιλλήκα», ενώ το ίδιο βράδυ ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος Άντρος Κυπριανού σε δικές του δηλώσεις είπε: «Θέλω να εκφράσω τον σεβασμό μου προς τον Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος δεν κατάφερε να περάσει τον δεύτερο γύρο, και να εκφράσω τη βούληση να βρεθούμε σε κοινούς αγώνες»…
Σίγουρα πολλοί από εμάς δεν αποδεχόμαστε,
- τα όποια ανοίγματα προς καταστάσεις εθνικιστικές, λαϊκιστικές, ξενοφοβικές, αντιομοσπονδιακές,
- ούτε τυχόν υποχωρήσεις πάνω σε θέσεις αρχών [ας πούμεν εγκατάλειψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας], αλλά
- ούτε και θεωρούμε ως μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, διεργασίες και δοσοληψίες για επίτευξη της όποιας εκλογικής συμμαχίας,
Όμως δεν καταλαβαίνω αυτή την πολιτική “ηθική” και “αγνότητα”, που θεωρεί ως δεδομένους τους ψηφοφόρους [και δη εργαζόμενους] και θέλει να τους χαρίσει σ’ αυτές τις καταστάσεις. Δεν είναι συνεχείς κι αδιάκοπες οι προσπάθειες μας να κερδίσουμε και να φέρουμε στις τάξεις μας όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο ή τους αποστρεφόμαστε γιατί φοβόμαστε μήπως και μας μολύνουν;
Anef_Oriwn
Τετάρτη 20/2/2013