Ανάρτηση 43/2013 [επίκαιρη, πολιτική αλλά και παραπολιτική, σχολιογραφική, (επι)κριτική] – Βολές κατά ριπάς: Σκέψεις σκόρπιες (κριτικές, “προβληματικές”, αντιπολιτευτικές, ίσως και κακεντρεχείς) για πολλά διάφορα τρέχοντα…

Παίδες και κορασίδες,

Πολλά τα πολιτικά κι άλλα [ακόμα και τα θρησκευτικο-αθλητικά] μαργαριτάρια των τελευταίων ημερών, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να γελάσουμε γιατί γα κλάματα είμαστε!!! Πάρτε, λοιπόν, μιαν ιδέα…   

1. Έντονα υπερβολική [λένε όσοι κρίνουν εκ του ασφαλούς πράματα, πρόσωπα και καταστάσεις], η εξωτερίκευση της στενοχώριας, του θρήνου και της απόδοσης τιμών προς τον αποθανόντα Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσιάβες από τον λαό της χώρας του. Και εκδήλωση «προσωπολατρίας» και «αγιοποίησης» [λένε], κάτι που ανήκει σε άλλες «παρωχημένες εποχές», η απόφαση για ταρίχευση της σορού του Chavez και τοποθέτηση της στο Στρατιωτικό Μουσείο. Για το δεύτερο, οι επικρίνοντες ίσως να έχουν κι ένα point. Όμως επιτρέψτε μου να πω, ότι ο [φτωχός] λαός των παραγκουπόλεων της μακρινής [σ’ εμας] Βενεζουέλας, σίγουρα ΞΕΡΕΙ πολύ καλύτερα από εμάς πώς να θρηνήσει και να τιμήσει τον [χαρισματικό] Ηγέτη της, που τόσο πολύ αγάπησε. [Οι πλούσιοι που τόσο τον μίσησαν, προφανώς χαίρονται!]… Απλώς να αναφέρω ότι στην πάμπλουτη [λόγω πετρελαίου] Βενεζουέλα, όταν ο Τσιάβες αναλάμβανε την Προεδρία της χώρας το 1998, οι πολίτες της χώρας που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας άγγιζαν το 50%(!), ενώ σήμερα εκτιμώνται στο 28% περίπου!!! Τ’ άλλα ούλλα [όπως ας πούμεν, ότι ήταν φίλος με τους Lukashenko της Λευκορωσίας και ο Ahmadinejad του Ιράν] εν κουβέντες των βολεμένων και των υποκριτών! Και ξέρετε ποια θα είναι η μεγάλη πλάκα; Που ο επόμενος πρόεδρος της χώρας θα είναι ένας “γιος της πλύστρας”! Ο σημερινός Αντιπρόεδρος της χώρας [και εν δυνάμει νέος Πρόεδρος – θα γίνουν νέες εκλογές σε περίπου 30 μέρες] Nicolas Maduro [που διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών σε προηγούμενη κυβέρνηση του Chavez], ήταν παλιά Οδηγός Λεωφορείου!!! [Ως γνωστόν, ο προηγούμενος δικός μας ήταν … καφετζιής!]…

2. Ο Φούλλης, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ντε, [και ο εν δυνάμει νέος Πρόεδρος του Κόμματος], αν δεν του στήσουν καμιάν κλάππαν] ταξιδέψε, ως ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής, στην Ουάσιγκτον εκεί στες Αμερικές και είχε συνάντηση με το Δδου Ννου Ττου [ΔΝΤ – Διεθνής Νομισματική Τρομοκρατία]. Τζι’ είπεν τους [προφανώς γρυλλώνοντας τους τζιαι τα μμάθκια του] ότι δεν αποτελεί επιλογή της κυπριακής κυβέρνησης το κούρεμα καταθέσεων και παράλληλα ζήτησε την υιοθέτηση του βασικού σεναρίου της έρευνας της PIMCO για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Μάλιστα ο κος Φούλλης [μετά από συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ] τόνισε ότι πιθανή επιμονή για κούρεμα των καταθέσεων σε κυπριακές τράπεζες θα οδηγήσει την Κύπρο σε έξοδο από την ευρωζώνη… Μετά εβούρησεν να το διαψεύσει, αλλά η “τατσα” έμεινεν του!  

Όμως, ΕΓΩ, ένας ξεροτζιέφαλος τζιαι δογματικός Αριστερός έχω τζιαι κάτι απορίες:

-  Μα αφού πουθενά σε συζητήσεις της Τρόικας με άλλες ευρωπαϊκές χώρες [για τη επιβολή Μνημονίων] δεν μπήκε θέμα κουρέματος καταθέσεων, γιατί το βάλλουν για την Κύπρο; Για να σηκωστούν οι ρώσσοι να πιάουν τα ριάλια τους τζιαι να φύουν τζι’ έτσι να γίνει πιο επιτατική η ανάγκη για ιδιωτικοποιήσεις;

-  Όταν ο Μαλάς  μιλούσε [προεκλογικά] για υιοθέτηση σε πρώτο στάδιο του βασικού σεναρίου της PIMCO για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, γιατί εν του εβάλλαν ‘φτιν;

-  Γιατί όταν ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, μίλησε και για μελέτη του ενδεχομένου για έξοδο από το ευρώ [και επιστροφή στη λίρα] εμουντάραν ούλλοι [πολιτικοί της τότε Αντιπολίτευσης και σύσσωμα τα ΜΜΕ της Δεξιάς] να τον φάσιν, κατηγορώντας τον  για ευρωσκεπτικισμο; Τωρά γιατί εσσιωπήσαν τζι’ εκάμαν γαργάρα τες “φουλλικές” δηλώσεις για έξοδο που το ευρώ, yoksa “εν της  παπαθκιάς τα ξύλα τωρά”; 

3. Κάπου διάβασα ότι ο Αναστασιάδης επιδιώκει συνάντηση με τον Πούτιν της Ρωσσίας [για το ζήτημα σύναψης δανείου και απ’ εκεί] γι’ αυτό και προγραμματίζει ταξίδι αστραπή στη Μόσχα μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Μα καλά δεν ανήκουμε στην “Αγία” Ευρωπαϊκή Ενωσιακή Οικογένεια και στη Δύση που θέλουν να ΜΑΣ σώσουν με τα Μνημόνια τους τζι’ εν νεν γι’ αυτό που εν να μπούμεν τζιαι στο νατοϊκό πρόγραμμα “Συνεταιρισμός  για την Ειρήνη”; Με τους ρώσσους ίνταμ που γυρέφκουμεν;

4. Θυμάστε που οι νυν εκατηγορούσαν τους προηγούμενους για έλλειψη συντονισμού μεταξύ των Υπουργών και για αλαλούμ στες δηλώσεις τους; Ε, λοιπόν, πριν πετεινός κικιρικουρήσει τρις, βγήκε ο Σαρρής να διαψεύσει τον Πρόεδρο για το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων των Ημικρατικών, ίνα έτσι πληρωθεί το ρηθέν “η καλή μέρα εν που το πρωί που φαίνεται”. Ενώ προεκλογικά ο Νίκος Αναστασιάδης παρουσιαζόταν κάθετα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις Ημικρατικών Οργανισμών [κι έστειλε μάλιστα και σχετικές προσωπικές επιστολές σ’ όλους τους υπάλληλους των Οργανισμών] ο νέος Υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρή στις πρώτες δηλώσεις του είπε ότι η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο όπου σημαντικοί τομείς βρίσκονται ακόμα στα χέρια του κράτους. Μάλιστα προχώρησε κι ανέφερε ότι η παρουσία ενός στρατηγικού επενδυτή σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ελκυστικές κρατικές επιχειρήσεις θα βοηθούσε το κράτος. Υπό τις σημερινές συνθήκες, ανέφερε, είναι ευκολότερη η προσέλκυση στρατηγικού επενδυτή στον τομέα των επικοινωνιών. 
[Κοπέλια πάει η CYTA. Τζι’ άλλην ΣΑΣ εδείξαν, τζι’ άλλην εν να ΣΑΣ μπήξουν!!! Όμως άμα τες ευλόησεν τζι’ Αρχιεπίσκοπος τούτες τες ιδιωτικοποιήσεις ίνταμ που καρτεράτε ‘κόμα;]... 

5. Αγιασμό... [για να ξορκίσουν το κακό που τους κυνηγά τον τελευταίο καιρό] πραγματοποίησε το ποδοσφαιρικό τμήμα της “Ανόρθωσης” πριν από την έναρξη της προπόνησης της περασμένης Πέμπτης.

Αυτό κρίθηκε προφανώς ως το πιο σωστό και ενδεδειγμένο , μετά και τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα της ομάδας της Αμμοχώστου, η οποία τέθηκε εκτός κυπέλλου, ενώ και η διαφορά από την κορυφή μειώθηκε στον ένα βαθμό από το ΑΠΟΕΛ κι ενώ πριν από μερικές εβδομάδες βρισκόταν στο +6.

Ως εκ τούτου, άπαντες ευελπιστούν ότι η “Κυρία” θα... βρει και πάλι τα πόδια της και θα επιστρέψει στα συνεχόμενα νικηφόρα αποτελέσματα, αρχής γενομένης από την αυριανή αναμέτρηση με την ΑΕΚ στο “Αντώνης Παπαδόπουλος”.

Θθου, θθου Κύριε, φυλακή τω στόματι ΜΟΥ!!! Τζιαι μετά λαλούν ότι είμ’ εγιώ ευρωσκεπτικιστής; Ε, ρε μεσαίωνας! Αλλά ίνταμ που καρτεράτε όταν ο Πρόεδρος και οι Υπουργοί του τρέχουν τζιαι δίνουν αναφορά στον Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Πάφου! Είδετε πάντως που ο νέος Υπουργός Παιδείας ο κος Κενεβέζος πήγε έδωσε και τα διαπιστευτήρια του στην Ιερά Σύνοδο; Και ξέρετε τι κουβέντιασαν στη Σύνοδο κι ακολούθως εκτόξευσαν μύδρους οι “άγιοι” Ιεράρχες; Το σύμφωνο συμβίωσης, την καύση των νεκρών και την απαλλαγή μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών…

[Την Πέμπτη το πρωί ο κος Υπουργός μιλούσε στον “ΑΣΤΡΑ” για ελληνοχριστιανική παιδεία και ονόμαζε την Εκκλησία ως τη βασική συνιστώσα του αγώνα μας! Πάντως νυν υπέρ επιχειρήσεων και χρημάτων ο αγώνας του Αρχιεπισκόπου! Πόσους αιώνες, λαλείτε να πάμε πίσω;]…  

Όμως ρε κοπέλια της “Ανορθώσεως”, τούτος ο Θεός εν να βοηθήσει τη χριστιανική δική σας Ομάδα [αλήθεια, πόσους ελληνορθόδοξους ποδοσφαίριστές έχει;] εναντίον έτερης χριστιανικής ομάδας, της ΑΕΚ; Και γιατί παρακαλώ; Μήπως η ΑΕΚ έχει λιγότερους ελληνορθόδοξους παίχτες; Τζι’ εν νεν κρίμα τζιαι το άλλο ελληνορθόδοξο σωματείο των Ελλήνων Λευκωσίας, το ΑΠΟΕΛ, με τον Έλληνα Χριστιανό κι Ορθόδοξο Εκπρόσωπο Τύπου, τον Χατζιηλιασή;

6. Επανεμφανίστηκε κι ο Νικόλας Παπαδόπουλος [που τις τελευταίες μερικές εβδομάδες ήταν χασιμιός] για να εξαγγείλει την υποψηφιότητα του για την Προεδρία του ΔΗΚΟ και επέρριψε ξεκάθαρα ευθύνες στον «συναγωνιστή Μάριο Κάρογιαν […] για την αρνητική παρουσία, λειτουργία και εικόνα του Δημοκρατικού Κόμματος»! Να σημειώσω ότι ο εμετικός “ΑΝΤΕΝΑ” προβάλλοντας στη συγκεκριμένη είδηση [το βράδυ της Παρασκευής] ανάφερε [από τη δήλωση του Υιού Παπαδόπουλου] ως μόνη κατηγορία [κατά του Κάρογιαν] «την αδικαιολόγητη παραμονή του Κόμματος στη διακυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια». Όμως ο Νικόλας Παπαδόπουλος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και

-  «στη σημαντική μείωση των ποσοστών του Κόμματος σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις»,

-  «στην απώλεια του πρωταγωνιστικού ρόλου του Δημοκρατικού Κόμματος στον ενδιάμεσο χώρο»,

-  «στην κατά συρροή παραβίαση του Καταστατικού του Κόμματος», και

-  «στην εντύπωση ότι το Δημοκρατικό Κόμμα πολιτεύεται με μοναδικό κριτήριο τη συμμετοχή στην εξουσία και την κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτειακών αξιωμάτων από τα ανώτερα κομματικά στελέχη»…

Όλα τα πιο πάνω το καλό κι αντικειμενικό μας Παπαφιλιπειακό κανάλι τα ‘κανε γάργαρα!!! Ακόμα κάνουν αντιπολίτευση στον Δημήτρη Χριστόφια! Ρε ο Πρόεδρο άλλαξεν, εν το επήρετε χαπάριν! 

Κι ακόμα δεν προλάβαμε, φίλτατοι αναγνώστες κι αγαπητές αναγνώστριες, να ξεκινήσουμε την Αναστασιαδική πενταετία!!! Καθόλου καλά θα τα πάμε!

Anef_Oriwn

[με σκεπτικισμό και κακεντρεχώς]

Παρασκευή 8/3/2013

Ανάρτηση 42/2013 [σύντομη, επίκαιρη, επετειακή, γιορταστική, Γυναικεία] – «Αχ βρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τ’ αγόρια»!!!

Αντί εισαγωγής:

«Είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε σαν τα ρόδια

έρχονται και μας βρίσκουνε

τις νύχτες

όταν βρέχει

με τους μαστούς τους καταργούν τη μοναξιά μας

μέσ’ στα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά

και τα κοσμούνε

σα δάκρυα

σαν ακρογιάλια φωτεινά

σα ρόδια»

[Νίκος Εγγονόπουλος]

***********************

8^η του Μάρτη σήμερα και γιορτάζουν  οι Γυναίκες!
Είναι η Ημέρα τους σήμερα, αλλά ως επί το πλείστον αυτή η γιορτή είναι θεωρητική ή στα χαρτιά! Κι αυτό γιατί στην πράξη «ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει» για ΟΛΕΣ τις Γυναίκες του Κόσμου και δη στις χώρες της Αφρικής, της Ασίας, της “Λατινικής” Αμερικής.

Σύμφωνα με τις στατιστικές οι Γυναίκες ανά την υφήλιο είναι κάπως πιο πολλές από τους Άντρες. [Κι εδώ ΜΑΣ φάγανε!]… Πριν τρεις-τέσσερεις βδομάδες διάβασα σε μιαν ελληνική εφημερίδα ότι στην Ρουάντα [χώρα της Κεντρικής Αφρικής] μετά τη γενοκτονία του 1994 οι Γυναίκες αποτελούσαν το 70% του πληθυσμού της χώρας. Έκτοτε η Ρουάντα παραμένει η μόνη χώρα στον κόσμο όπου οι Γυναίκες πλειοψηφούν στη Βουλή. 

Εξίκκοσου [ας λείπουν] όμως, πλειοψηφίες που αποκτούνται υπό τέτοιες συνθήκες!

Οι Γυναίκες όμως, είναι τα ωραιότερα πλάσματα της Φύσης!  

Τζι’ εν μασκαραλλίκκια τούτον που λαλούν ότι έκαμεν τες ο Θεός που το πλευρό του Αδάμ! Γιατί αν ήταν έτσι, τότε δεν θα ήταν τόσο σκληρές με τους Άντρες [τους] και τόσο μουρμούρες, ή να ζητούν/να απαιτούν να γίνεται πάντα το δικό τους… 

«Αχ βρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τ’ αγόρια»(!) όταν ερωτευτούν! Κι όπως άδει και η Χαρούλα Αλεξίου «Έρωτα ονειρόκαμπε, των πόθων μου αλώνι, ψωμί γλυκό, ψωμί πικρό, χώμα μου, ρίζα, κλώνοι»... 

Όμως η 8^η του Μάρτη ΔΕΝ έχει να κάνει με έρωτες [ή μόνο με Έρωτες] και μουρμούρες και οι εορτασμοί της όποιας ελευθερίας της Γυναίκας δεν μπορεί να γίνεται με τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια… Έχει να κάνει πρώτα και κύρια με τους αγώνες της ίδιας της Γυναίκας για κοινωνική και πολιτική ισότητα και καταξίωση. Κι αυτοί οι αγώνες δεν μπορεί να γίνονται σε αντιπαράθεση με τους Άντρες. Η κοινωνική και οικονομική ανισότητα των Γυναικών είναι βασικά ταξικό ζήτημα, κι όχι αποτέλεσμα της όποιας αντιπαλότητας των δύο φύλων. [Κι αυτό θα το βιώνατε πιο παραστατικά αν τύγχανε και βρισκόσασταν 8 Μαρτίου, πριν 30 με 35 χρόνια, σε χώρα του πάλαι ποτέ “υπαρκτού σοσιαλισμού”]…  

Να ΜΑΣ ζήσουν, λοιπόν,  οι Γυναίκες ΜΑΣ!
Και επίσης ευχές για Υπομονή, Δύναμη και Αγωνιστική Διάθεση!

**************************

{Σημείωση:

Οι στίχοι στην αρχή της ανάρτησης και η δεύτερη (η γυμνή) φωτογραφία, είναι παρμένα από το Callinos's Blog}...

Anef_Oriwn

[(εξ)υμνώντας τη Γυναίκα]

Παρασκευή 8/3/2013

Ανάρτηση 41/2013 [έκτακτη, μεταθανάτια, τιμητική, αφιερωματική, διεθνο-πολιτική, νοτιο-αμερικάνικη, βενεζουέλα-ϊκη, Chavez-ική, Αριστερή και ενθυμησιακή] - Λίγα λόγια και μερικά κόκκινα γαρύφαλλα για τον αποθανόντα Σύντροφο Hugo Chavez (σε συνδυασμό με ενθύμησες από τα φοιτητικά τα χρόνια]…

Πέθανε ψες [5/3] σε ηλικία 59 χρόνων [περίπου συνότζιαρος μου] και μετά από πολύμηνη [πλην άνιση] πάλη με τον καρκίνο [μην ακούτε ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τον κερδίζει!], ο μάγκας αντικαπιταλίστας Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Hugo Chavez, μια εμβληματική μορφή της νοτιοαμερικάνικης [κι όχι μόνο] Αριστεράς. Μια πραγματικά επαναστατική ηγετική προσωπικότητα της “Λατινικής” [της Νότιας και Κεντρικής] Αμερικής].

Ο Chavez σημειολογικά εκφράζει κι αντικατοπτρίζει την αντιιμπεριαλιστική Αριστερή στροφή πολλών “λατινο”αμερικάνικων χωρών. [Ο αντιιμπεριαλισμός δεν μπορεί να έχει παρά Αριστερό περιεχόμενο]…

Μετά τον Chavez αναδείχτηκαν [με αστικοδημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες] στην Προεδρία των χώρων τους κι άλλοι Αριστεροί κι αριστερίζοντες  ηγέτες όπως ο Έβο Μοράλες στη Βολιβία, ο Rafael Correa στο Ecuador [Ισημερινό], ο οποίος επανεκλέγηκε πρόσφατα, ο Mauricio Funes [πρώην μέλος του Αριστερού αντάρτικου κινήματος “Φαραμπούντο Μαρτί”] στο El Salvador, ο Ντανιέλ Ορτέγκα [των Σαντινίστας] στη Νικαράγουα, ο Χοσέ Μουχίκα [πρώην αντάρτης των “Τουπαμάρος”] στην Ουρουγουάη…

Ο Chavez συγκέντρωσε το μένος, την υπόσκαψη και τον πόλεμο των αντιπάλων του, τόσο των ντόπιων κεφαλαιοκρατών όσο και των βορειοαμερικανών μεντόρων και πατρώνων τους. [Δεν παραπονιόταν όμως, τους αντιμετώπιζε!]… Με τον θάνατο του σίγουρα θα υπάρξουν οργανωμένες κινήσεις και επιχειρήσεις [νομιμοφανείς αλλά και πραξικοπηματικές] για παλινόρθωση της Δεξιάς στην εξουσία. Στόχος η διαφύλαξη και περαιτέρω αύξηση των κερδών του κεφαλαίου [ντόπιου και ξένου] και η ανατροπή και κατάργηση των όποιων προοδευτικών επιτευγμάτων και κατακτήσεων κερδήθηκαν για τα φτωχά λαϊκά στρώματα επί διακυβέρνησης Chavez, όπως και επαναπρόσδεση της χώρας στο βορειοαμερικάνικο  άρμα…  

Εγώ πολλά λόγια δεν μπορώ να πω, αλλά ούτε και βιωματικά ξέρω τι γινόταν επί Chavez στη Βενεζουέλα. Το σίγουρο όμως είναι ότι o  απλός λαός [οι εργάτες, οι άλλοι εργαζόμενοι, οι αγρότες] τον αγαπούσαν. Και φυσικά ξέρουν πολύ καλυτέρα [το ζούνε!] από τον οποιοδήποτε αστό δημοκράτη τι οφέλη είχαν από τη επαναστατική διακυβέρνηση τού Chavez. Γι’ αυτό και θέλω να πιστεύω ότι θα υπερασπιστούν και θα διαφυλάξουν κέντρα στις οποιεσδήποτε επιβουλές την αριστερόστροφη πορεία της χώρας τους και τις προοδευτικές κατακτήσεις που πέτυχαν. Τούτο θα έχει όφελος τόσο για τους ιδίους, όσο και για την υπόλοιπη “Λατινική” Αμερική, αλλά και το διεθνές αντιιμπεριαλιστικό αριστερό κίνημα…

[Εδώ θα βρείτε κι ένα κείμενο για την “Λατινική Αμερική μετά τον Τσάβες”]...    

Adiós al camarada Hugo Chávez!!!

**************************

{Παρένθεση – Ενθύμησες από τα φοιτητικά χρόνια:

Χτες αργά το απόγευμα, όλως τυχαίως [ή μήπως κι ένεκα κάποιας τηλεπάθειας], κουβέντιαζα [στο τηλέφωνο] μ’ ένα καλό [κύπριο] φίλο από τα παλιά, τα χρόνια ατ φοιτητικά. Πάνω στην κουβέντα μας [αφού είπαμε τα συνήθη πως χαθήκαμε και να κανονίσουμε να βρεθούμε], κάναμε και αναφορά στην εποχή που ήμασταν φοιτητές. Θυμηθήκαμε μάλιστα και τους άλλους ξένους συμφοιτητές μας. Σταθήκαμε δε ιδιαίτερα στους δύο βιετναμέζους [τον Μινχ και τον Φαν - όμως γι’ αυτούς θα μιλήσω σ’ άλλη ανάρτηση μου λίαν συντόμως] και στον νικαραγουανό Ντανιέλ, ένα αντάρτη των Σαντινίστας. [Κι ο Φαν ήταν λοχαγός των Βιετκόνγκ!]…

Ο Ντανιέλ έφυγε από την πάμπτωχη χώρα του μερικά χρόνια, μετά τη νίκη [τον Ιούλη του 1979] των Σαντινίστας και την ανατροπή του δικτάτορα Σομόζα, για να σπουδάσει μηχανικός. Τα λιγοστά μαθηματικά του όμως δεν τον βοηθούσαν, γι’ αυτό και αναγκάστηκε ν’ αλλάξει ειδικότητα και να φύγει γι’ άλλη πόλη. [Στο κορμί του είχαν μείνει βαθιά αποτυπωμένα τα τραύματα από τις σφαίρας που δέχτηκε κατά τον πόλεμο με το αμερικανόφιλο δικτατορικό καθεστώς της χώρας του]. Όνειρο του ήταν να τελειώσει τις σπουδές του και να επιστρέψει στη χώρα του, ντυμένος με κοστούμι. Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο ήθελε να ‘χει κρεμμασμένη στον ώμο μια κιθάρα και στο χέρι να κρατά μια νταμιτζάνα με ρακί!

Είχε ακόμα δύο αδέλφια από την ίδια μάνα αλλά και οι τρεις είχαν διαφορετικούς πατεράδες! Τα πολλά εξώγαμα παιδιά που υπήρχαν στη Νικαράγουα  ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί η πρώτη [τότε, το 1979] επαναστατική κυβέρνηση των Σαντινίστας υπό την ηγεσία και τότε του Ντανιέλ Ορτέγκα}...

********************

Επίλογος:   

Ε, ρε Αμερική του Νότου [και των Latinos και των ιθαγενών Ιντιάνων], για πόσα χρόνια θα ‘σαι ακόμα η “πίσω αυλή” των βορειοαμερικανών; Το ωραίο είναι που η “λατίνα” γη ένεκα της χρόνιας «ανάγκης» και της συσσωρευμένης «οργής» [που θα ‘λεγε κι ο ποιητής], γεννούν και Chavez και Κάστρο και Che και Μοράλες και Μουχίκα και Αλλιέντε!

Anef_Oriwn

[υποκλινόμενος]

Τετάρτη 6/3/2013 

Ανάρτηση 40/2013 [πολιτικο-ποδοσφαιρική, “Ομονοιάτικη”, Αριστερή] – Για τα οικονομικά χάλια της “Ομόνοιας” κι όχι μόνο... - Προσθήκη υστερογράφου...

Αντί εισαγωγής:

«Φοράς το πράσινο το χρώμα της Ελπίδας...

[...]

Εμπρός “Ομόνοια” για νέες νίκες πάμε...»

*************************

Πέραν κι από τραγική φαίνεται να είναι η οικονομική κατάσταση της “Ομόνοιας”, του ιστορικού λαοφιλούς Σωματείου της Αριστεράς. [Μερικά ιστορικά στοιχεία για την “Ομόνοια” μπορείτε να βρείτε στην ανάρτηση μου Νo. 9 του 2008]...

Το Σωματείο χρειάζεται να εξεύρει επειγόντως κι αμέσως [μέχρι τέλος του Μάρτη] κάπου δυο εκατομμύρια ευρουλλάκια [ΜΟΝΟ!] για να καλύψει τρέχουσες ανάγκες του και παράλληλα να περάσει τα κριτήρια της UEFA. Διαφορετικά θα φάει καμπάνες [προφανώς κι άλλα χρηματικά πρόστιμα και αφαιρέσεις βαθμών] και μετά τρέχα γύρευε! Θα μπει σε περιπέτειες μεγάλες [αγωνιστικές κι όι μόνο], θα μείνει εκτός στόχων [που φέτος είναι βασικά η έξοδος στην Ευρώπη] κάτι που θα μειώσει περαιτέρω τα έσοδα του Σωματείου και πάει λέγοντας καθώς ενός κακού μύρια έπονται! [Και χαρά οχτροί, αντιπάλοι κι άσπονδοι “φίλοι”]...  

Την ίδια ώρα οι ποδοσφαιριστές της Ομάδας απείχαν χτες Δευτέρα από τις προπονήσεις ζητώντας [κι αυτοί με τα χίλια δίκια τους] εξηγήσεις για το πότε θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους. [Προφανώς θα τους χρωστάνε μερικά  μηνιάτικα]... Αλλά από που θα βρεθούν χρήματα για να τους δώσουν όταν στα ταμεία του Σωματείου φαίνεται να μην υπάρχει μία! Άλλα δάνεια [οι τράπεζες] δεν τους δίνουν, δυνατοί οικονομικοί παράγοντες που θα διαθέσουν ζεστό και φρέσκο παραδάκι «δεν υπάρχουν πια», δεν “πουλήθηκε” κι ο Χριστοφή στη ρωσσική ομάδα που υποτίθεται πως τον ήθελε για να έρθει ρευστό στην Ομάδα [αλλά τελικά τα ρωσσούθκια εκλώσαν!], αλλά κι ο κόσμος [της “Ομόνοιας”] πόσα να δώσει και πόσο χρήμα να μαζευτεί τέτοιους καιρούς; Κι όλ’ αυτά [τα προβλήματα] σε μια εποχή που η Ομάδα αγωνιστικά ΠΕΤΑ! Εκτός συγκλονιστικού και δη αυτοκτονικού απρόοπτου αποτελέσματος περνά στα ημιτελικά του Κυπέλλου, [μετά το 4-0 επί της “Ανορθώσεως” στο πρώτο παιχνίδι των προημιτελικών], ενώ έχει πολλές και βάσιμες πιθανότητες να παραμείνει στην τετράδα και να διεκδικήσει και την τρίτη θέση που τη βγάζει σίγουρα στην Ευρώπη.

{Παρένθεση:

Εδώ θ’ ανοίξω και μια μεγάλη παρένθεση για να κάνω μια πρόβλεψη αναφορικά με την τελική κατάληξη της δικαστικής ανακατωσούρας και Βαβυλωνίας [και τι μέλλει να αποφασίσουν οι σοφοί(;) δικαστικοί της ΚΟΠ] σχετικά με το match ΑΕΛ – “Απόλλωνα”. Ως γνωστόν τον αγώνα τον κέρδισε στο γήπεδο η ΑΕΛ με 3-2, αλλά ο “Απόλλωνας” υπέβαλε ένσταση για αντικανονική συμμετοχή ποδοσφαιριστή της ΑΕΛ. Κι έκτοτε οι τρεις βαθμοί  πηγαινόρχονται από τη Δικαστική τη ΚΟΠ [της Κουτσοκούμνειας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου] που τους δίνει στον “Απόλλωνα” και μετά πίσω από το ΑΔΕΑ [κάτι σαν το Εφετείο] που τους επιστέφει την ΑΕΛ! Τώρα τους βαθμούς τους έχει ο “Απόλλωνας”, αλλά η υπόθεση βρίσκεται για δεύτερη φορά στην ΑΔΕΑ.

Και να δείτε τώρα που ο “Απόλλωνας” [μετά και την ήττα του κι από την “Ομόνοια” το περασμένο Σαββάτο με 2-1 και των εκμηδενισμό των πιθανοτήτων  να μπει στην τετράδα], οι βαθμοί θα επιστραφούν και πάλι στην ΑΕΛ σε μια κίνηση για να μείνει η “ΟΜΟΝΟΙΑ” εκτός τετράδας! Δεν μ’ αρέσει να συνωμοσιολογώ, αλλά οι συνεχείς κωλυσιεργίες που παρατηρήθηκαν στην εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης και στη λήψη τελικών αποφάσεων με κάνουν να πιστεύω πως υπάρχει σκοπιμότητα σ’ όλ’ αυτά. Στόχος φέτος να μείνει [σκόπιμα] η “ΟΜΟΝΟΙΑ” εκτός τετράδας κάτι που θα της στοιχίσει ακόμα πιο πολύ οικονομικά. Έχω μάλιστα την ισχυρή άποψη ότι όλ’ αυτά αποτελούν μέρος ενός γενικότερου σχεδίου για αποδυνάμωση και περιθωριοποίηση της “ΟΜΟΝΟΙΑΣ”, κύρια για πολιτικούς λόγους [και θα το εξηγήσω πιο κάτω αυτό]…

Γνωστά τοις πάσι τα φάλτσα σε βάρος της διαιτητικά σφυρίγματα, ενώ όλως τυχαίως(;) τα “ανθρώπινα λάθη” από πλευρά των διαιτητών έπλητταν βασικά την “Ομόνοια”. Κοντολογίς οι πλημμελείς και μεροληπτικές σε βάρος της διαιτησίες τις στέρησαν πολλούς σημαντικούς βαθμούς που την έθεσαν [φέτος] από νωρίς έκτος τροχιάς τίτλου. Έκτος όμως από τον οργανωμένο κατατρεγμό από τη διαιτησία σε βάρος της “Ομόνοιας”, παρατηρούμε κι άλλες διακρίσεις, όπως οι εξοντωτικές χρηματικές κι άλλου είδους τιμωρίες [όπως παικτών και έδρας] που την πλήττουν οικονομικά κι αγωνιστικά. Να σημειώσω ότι τέτοιος ζήλος δεν παρατηρείται και προς άλλες ομάδες που πρωταγωνιστούν στο Πρωτάθλημα}…

Επανέρχομαι όμως, στην πολιτική διάσταση του θέματος που συζητούμε…

Ως γνωστόν η “ΟΜΟΝΟΙΑ” διαχρονικά μαζεύει χιλιάδες κόσμου στα γήπεδα, κυρίως Αριστερούς και δη μέλη, οπαδούς και ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ. Μια δυνατή, λοιπόν, “ΟΜΟΝΟΙΑ”, λειτουργεί και ως πόλος πολιτικής συσπείρωσης αυτών των ανθρώπων και ανεβάζει και τον κομματικό πατριωτισμέ τους. Αντιθέτως μια αδύναμη και παραπαίουσα Ομάδα προκαλεί στον κόσμο της μουρμουρητά, μεμψιμοιρίες και μια γενικότερη αρνητική διάθεση που οδηγεί σε μια γενικότερη ισοπέδωση και στον μηδενισμό κάτι που επεκτείνεται και στο πολιτικό επίπεδο. Σίγουρα αυτό κάποιους βολεύει και εξυπηρετεί πολιτικά…

Από την άλλη η “ΟΜΟΝΟΙΑ” έπαψε εδώ και κάποια χρόνια να αποτελεί όπως γινόταν παλιά [λόγω της μαζικής προσέλευσης των οπαδών της στα γήπεδα], τον βασικό αιμοδότη του κυπριακού ποδοσφαίρου. Η ανάδειξη στο κυπριακών ποδοσφαιρικό στερέωμα κι άλλων κυπριακών ομάδων, οι οποίες πέτυχαν μάλιστα και μεγάλες διακρίσεις σε ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις όπως στο Champion’s League, ή στο UEFA League [ας πούμεν, η “Ανόρθωση”, το ΑΠΟΕΛ, η ΑΕΛ, η ΑΕΚ – σ’ αυτόν τον τομέα η “ΟΜΟΝΟΙΑ” απέτυχε παταγωδώς]. Αποτέλεσμα της καλής παρουσίας των άλλων κυπριακών ομάδων στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ήταν να έρθει και μπόλικο χρήμα στα ταμεία τους κάτι που έκαμε κάποιους ποδοσφαιρικούς παράγοντες [εκεί στα υψηλά δώματα της ΚΟΠ κι αλλού] να πουν ότι δεν έχουμε πλέον ανάγκη την “ΟΜΟΝΟΙΑ”. Και ξεκίνησε μια προσπάθεια απαξίωσης της [καμιά επίδειξη σεβασμού προς την ιστορία και τον κόσμο της] με στόχο την εξόντωση, απαξίωση και περιθωριοποίηση της.

Κοντά σ’ όλα αυτά φυσικά [και για να μην εθελοτυφλούμε κιόλας και να επιρρίπτουμε μόνο στους άλλους τις ευθύνες] αρνητικότατο ρόλο για το σημερινό [οικονομικό] κατάντημα της Ομάδας έπαιξε και η οικονομική κακοδιαχείριση και η [απερίσκεπτη κι αλόγιστη] κι σπατάλη χρημάτων, φαινόμενα που παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο. Κακοί υπολογισμοί, απειρία, παρορμητισμός και βιασύνη για διακρίσεις, αυταρχισμός στη διοίκηση, φαινόμενα διαφθοράς, έλλειψη έλεγχου; Σίγουρα όλ’ απ’ ολίγο! Δεν μπορεί όμως, δεν γίνεται, ο κόσμος ενός αριστερού Σωματείου, ο οποίος ένεκα της αριστερής κουλτούρας του έμαθε να λειτουργεί συλλογικά [να συζητά και να παίρνει αποφάσεις συλλογικά], να δεχτεί ή έστω να ανεχτεί τον “έναν και μοναδικό”, που ως «ο εις και μόνος», δίκην αυτοκράτορα, παίρνει αποφάσεις που έχουν τελικά υποθηκεύσει το μέλλον του Σωματείου!  

Προσωπικά τις όποιες κρίσεις, επικρίσεις, μομφές, χαρακτηρισμούς και φωνές που σήμερα και εκ των υστέρων [παϊραντάσορας] ακού(γ)ονται από διάφορους συν-Ομονοιάτες, τις θεωρώ ως αδιέξοδες και αντιπαραγωγικές [“που το πανΰριν τζι’ ύστερα χωρκάτης αλλαμένος”]. Άστε που κάποιες απ’ αυτές τες φωνές χαρακτηρίζονται κι από εμπάθεια και ρεβανσισμό, αλλά και από μια εγωιστική διάθεση για αυτόδικαίωση: «Ελάλου σας τα εγιώ», λαλούν μας τώρα, ασχέτως του αν κι αυτοί χαριεντίζονταν εκείνες τις εποχές για τις μεγάλες πλην δαπανηρότατες μεταγραφικές επιτυχίες της Ομάδάκκας, ή/και μπορεί να σιγούσαν ακάμα!

Τα πράγματα είναι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα! Και σίγουρα η κατάσταση δεν θα σωθεί με τα 10, 20 ή 30 ευρώ που θα δώσουμε όσοι μπορούμε [εν εκατομμύρια που χρειάζονται], αλλά κάτι είναι κι αυτό. Κι ας μην γινόμαστε χαιρέκακοι, πίκριες και κακεντρεχείς! Και μ’ αυτό δεν αναφέρομαι ούτε κι απαντώ σε κάποιο συγκεκριμένα…

Το ιστορικό Αριστερό Σωματείο της “Ομόνοιας” πρέπει να σωθεί και θα το σώσουμε κόντρα στα σχέδια, τις πλεκτάνες, τους ευσεβοποθισμούς, τα πικκαρίσμτα και τους ελιτισμούς των οποιωνδήποτε.

Anef_Oriwn

[“Ομονοιάτης” νυν και αεί!]

Τρίτη 5/3/2013

*****************************

Υστερόγραφον [επί του πιεστηρίου], πολιτικό όμως - (5/3/2013  – 8:30μ.μ.):

Παρακολουθώντας απόψε στις ειδήσεις [του ΡΙΚ] τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο του Αναστασιάδη να ΜΑΣ λέει ότι πρέπει «να συνειδητοποιηθεί από τα κόμματα, τα συνδικάτα, τους εργαζομένους, ότι διανύουμε μια κρίσιμη κατάσταση και ότι η χώρα βρίσκετε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», μού έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθεί να στέλλει μηνύματα σε συγκεκριμένο κόσμο, ίσως και να τρομοκρατήσει; Γιατί δεν απευθύνθηκε και στην ΟΕΒ, το ΚΕΒΕ, τον ΠΑΣΥΞΕ;  Προφανώς όπως λέει κι ένας σχολιογράφος στου Λινού: «…όλοι μαζί να στρώσουν τα χαλιά για να περάσουν οι πολιτικές της νεοφιλελέυθερης παράταξης της ευρώπης που έχουν στραγγαλίσει τις χώρες του νότου». Κοντολογίς, πάμε για περαιτέρω περικοπές, λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις!

Anef_Oriwn

5/3/2013

Ανάρτηση 39/2013 [πολιτική, ΑΚΕΛική, Αριστερή, συνεντευξιακή, σχολιαστική, κριτική] – Κριτικά σχόλια πάνω σε δυο σημερινές συνεντεύξεις του Άντρου Κυπριανού…

Εισαγωγικά:

Σήμερα Κυριακή [τρεις του τρίτου] υπήρχαν σε δυο (ελληνο)κυπριακές εφημερίδες [δύο] συνεντεύξεις του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ συν. Άντρου Κυπριανού – μια στην Ημετέρα “Χαραυγή” και μια στη δεξιά “Σημερινή”, σχετικά με τις εκλογές και τη μετεκλογική πολιτική συμπεριφορά του ΑΚΕΛ. Οφείλω να πω ότι μερικές από τις τοποθετήσεις του συντρόφου Γενικού Γραμματέα με προβλημάτισαν τα μάλα [πολύ προβληματικός φαίνεται να γίνομαι τελευταία, ίσως και “αιρετικός”], εξ ου και το κριτικό σχολιογραφικό αυτό κείμενο μου.

Η ανάρτηση μου αυτή αποτελεί και την πρώτη κριτική παρέμβαση και προσέγγιση μου αναφορικά με το εκλογικό αποτέλεσμα [και την ανάδειξη του Νίκου Αναστασιάδη στη Προεδρία της Δημοκρατίας], τις προεδρικές εκλογές γενικότερα και την πενταετία με Πρόεδρο τον Ημέτερο Δημ. Χριστόφια. Στα σκαριά έχω κι ένα - δυο άλλα [κείμενα μ’ αυτά τα θέματα κείμενα], όμως θα ‘θελα προκαταβολικά [και ως πρώτη τη κίνηση μου] να σχολιάσω μερικά [2-3] σημεία από τις [σημερινές] συνεντεύξεις του Άντρου Κυπριανού…

Πάμε, λοιπόν, στις συνεντεύξεις…

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις εν δικές μου, όπως και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}…

******************************

Από τη συνέντευξη του Άντρου Κυπριανού στη “Χαραυγή” [3/3/2013, σελ. 6-7] στη Μαρία Φράγκου…

Ερώτηση:

Τόσο το βράδυ του α’ γύρου όσο και τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, μιλήσατε για τα μηνύματα που έστειλαν οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ. Ποια είναι αυτά τα μηνύματα και δεσμεύεστε ότι θα τα μελετήσετε όλα και δεν θα κρύψετε τα όποια προβλήματα τυχόν υπάρχουν κάτω από το χαλί;

Απάντηση:

Προβλήματα ως κόμμα έχουμε. Κι ως μηχανισμός, επαγγελματικός και εθελοντικός. Ηδη έχουμε ξεκινήσει μια διαδικασία συζήτησής τους. Επειδή όμως, όπως πολύ σωστά έχετε επισημάνει ότι θα έχουμε μια διαδικασία εσωτερικής

συζήτησης για όλα αυτά τα ζητήματα, δεν είναι σωστό να αναφερθώ τώρα σ’ αυτά. Θα κάνουμε ένα ελεύθερο διάλογο με τα μέλη μας. [Καλοδεχούμενος και εποικοδομητικός να ‘ναι!]…

Η έκκληση που απευθύνω σε όλους είναι μέσα από ένα κριτικό και αυτοκριτικό φακό να τοποθετηθούν ελεύθερα αλλά και υπεύθυνα ταυτόχρονα - στοιχείο σημαντικό για ένα κόμμα του χαρακτήρα του ΑΚΕΛ - έτσι ώστε, αντλώντας και συνθέτοντας από τις απόψεις που θα εκφραστούν συνολικά να διαμορφώσουμε τέτοια δεδομένα που να μας επιτρέψουν να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το γεγονός ότι βρεθήκαμε στην αντιπολίτευση. Στόχος μας είναι να έχουμε ένα ΑΚΕΛ πολύ πιο ισχυρό στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, από τη μια για να στέκεται τροχοπέδη έναντι των ενδεχόμενων αντιλαϊκών μεθοδεύσεων που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση,

αλλά και για να δημιουργήσουμε τις προοπτικές σε κάποιο στάδιο να επανέλθουμε στην εξουσία. [Μα Σύντροφε «Γενικέ» – που λαλούν τζιαι οι δημοσιογράφοι – μα σε ποιαν «εξουσία (…) να επανέλθουμε»; Έshει χάζιν να πιστέφκουμεν ότι ήμασταν «εξουσία» τούτα τα 5 χρόνια; Πώς ήμασταν «εξουσία»  με την «κυβερνώσα» Βουλή να βάλλει συνεχώς αντρόshια στην υλοποίηση του έργου της Κυβέρνησης με την καταψήφιση νομοσχεδίων, το “βαθύ κράτος” της Δεξιάς να προκαλεί προβλήματα, θέτοντας συνεχώς προσκόμματα και βάλλοντας  εμπόδια στις προγραμματισμένες  αλλαγές και μεταρρυθμίσεις [π.χ. στην Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση], ή τον εγκλωβισμό μας εντός των (νεοφιλελεύθερων) πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οδήγησε στην κατ’ αρχή αποδοχή ενός Μνημονίου; Έτσι «εξουσία» εν που θέλουμε πάλι; Τζιαι σε συμμαχία με ποιους εν τα την επιδιώξουμε; Με ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις; Με την ΕΔΕΚ; - Θα αναφερθώ σ’ αυτό το ζήτημα πιο κάτω]…       

Ερώτηση:

Δεν σας έχει απογοητεύσει, όμως, κι εσάς αλλά και τον κόσμο του ΑΚΕΛ, η στάση δυνάμεων, όμορων με το κόμμα, ειδικά τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών; Στην πολιτική δεν χωρούν συναισθηματισμοί, θα μου πείτε, αλλά το αίσθημα του κόσμου του ΑΚΕΛ δεν είναι αυτό;

Απάντηση:

Στην πολιτική οι απογοητεύσεις είναι πολλές, αλλά δεν μπορούν να κυριαρχούν ή να καθορίζουν το πώς θα λειτουργήσεις πολιτικά. Στην πολιτική πρέπει να λειτουργείς με το μυαλό και έχοντας ως γνώμονα το πώς εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του κόσμου. Εάν το ΑΚΕΛ επιλέξει να μείνει απομονωμένο, δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του κυπριακού λαού και της Κύπρου με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Οι συνεργασίες ήταν πάντοτε μέρος της στρατηγικής που ακολουθούσαμε και θεωρώ ότι πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν πολιτική επιλογή για το ΑΚΕΛ. [Μήπως η τακτική των πολιτικών κομματικών συμμαχιών είναι πλέον ξεπερασμένη και πρέπει να περάσουμε τακτικές/πολιτικές κοινωνικών συμμαχιών;] Θέλω να υπενθυμίσω ότι και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είχαμε επιλέξει την πολιτική των συνεργασιών. Επιχειρήσαμε να έχουμε με το ΔΗΚΟ συνεργασία και είχαμε αποδεχθεί ο υποψήφιος να προέρχεται από το χώρο του ΔΗΚΟ. Και είχαμε καταλήξει και σε κατ’ αρχήν συμφωνία. Κι αν δεν έγινε κατορθωτό, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ΔΗΚΟ, στην ηγεσία του ΔΗΚΟ, και όχι στο ΑΚΕΛ. [Και ποιος ΣΟΥ είπε Σύντροφε, πως η βάση του Κόμματος θα ακολουθούσε; Δεν αντιλαμβάνεστε εκεί στα ψηλά κομματικά δώματα ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει μ’ αυτές τις καιροσκοπικές από πλευράς ΔΗΚΟ συμμαχίες; Εδώ ένα ποσοστό ΑΚΕΛικών ψηφοφόρων – της τάξεως του 6-8% - δεν ψήφισε Μαλά στον πρώτο γύρο]. Πρέπει να επιδιώξουμε τις συνεργασίες και υπάρχει ένας επιπρόσθετος λόγος που επιβάλλεται αυτό. Εχουμε απέναντί μας την Τρόικα κι ένα μνημόνιο του οποίου η συζήτηση δεν έχει καταλήξει. [Εδώ ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος ΤΟΥΣ - με σημερινές δηλώσεις του στο ΡΙΚ- τάσσεται υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων!!! Προφανώς θέλει τζιαι τούτος ν’ αγοράσει την CYTA!]... Και οι πιέσεις που ασκήθηκαν στην κυβέρνηση Χριστόφια για αποδοχή επιπρόσθετων προνοιών είναι πάρα πολλές. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα επιχειρηθούν παρόμοιες πιέσεις και τώρα. Χρειάζεται, λοιπόν, η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που αντιτάσσονται σε τέτοιες προσεγγίσεις για να αντισταθούμε σε αντιλαϊκές μεθοδεύσεις σε βάρος της Κύπρου. [Να φτιάξουμε κοινωνικές  συμμαχίες τότε, Σύντροφε]…

******************************

Από τη συνέντευξη του Άντρου Κυπριανού στη “Σημερινή” [3/3/2013, σελ. 10-11] στην «ωραία ελληνίς» Μικαέλλα Λοΐζου - 

[http://www.sigmalive.com/simerini/politics/interviews/555152]...  

Ερώτηση:

Έχετε κατηγορηθεί από το στρατόπεδο Λιλλήκα, ως επί το πλείστον, ότι με την επιμονή σας σε μια υποψηφιότητα που όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι δεν μπορούσε να νικήσει τον Νίκο Αναστασιάδη, του χαρίσατε εύκολα τη νίκη. Πώς απαντάτε σ’ αυτή την κριτική;

Απάντηση: 

[…]

Ξέρετε, όμως, τι με εκπλήττει σ’ αυτόν τον τόπο; Που πολιτικά πρόσωπα -αλλά, λυπούμαι να παρατηρήσω, και δημοσιογράφοι- δέχονται να γίνονται οχήματα ενός παραλογισμού. Εμείς αντιστρατευτήκαμε την υποψηφιότητα Αναστασιάδη και στον α’ και στον β’ γύρο. Κάποιοι άλλοι, με τη στάση την οποία τήρησαν, τη βοήθησαν και μας λένε εμάς ότι έχουμε εμείς ευθύνη γιατί εκλέγηκε ο Νίκος Αναστασιάδης. Και λένε και το εξής εκπληκτικό: «Εμείς δεν μπορούσαμε να στηρίξουμε τον Σταύρο Μαλά, γιατί διαφωνούσαμε με τις πολιτικές του», αλλά ανέμεναν από το ΑΚΕΛ να τους υποστηρίξει, παρόλο που το ΑΚΕΛ διαφωνούσε με τις δικές τους πολιτικές. Αυτά τα πράγματα μόνο με μιαν ακατανόητη λογική μπορούν να εξηγηθούν. [Ορθότατη τοποθέτηση, που δείχνει βασικά την πολιτική ασυνέπεια και τον ασυνάρτητο λόγο της ΕΔΕΚ. Πώς θα αποτρεπόταν η εκλογή Αναστασιάδη χωρίς σαφή τοποθέτηση ενάντια στη υποψηφιότητα του στον δεύτερο γύρο; Και πώς θα καταφέρουμε «να αναβαθμίσουμε τις σχέσεις μας και τη συνεργασία μας» με την ΕΔΕΚ, όπως αναφέρεις πιο κάτω, όταν εκεί λειτουργούν μ’ έτσι μυαλά]…

Ερώτηση:

Γίνεται αντιληπτό ότι αναφέρεστε και στην ΕΔΕΚ. Όμως η ΕΔΕΚ δεν έφυγε από την Κυβέρνηση Χριστόφια με βελούδινο διαζύγιο, έφυγε πυροβολώντας. Δεν θα ήταν παράλογο να επιστρέψει σε μια τέτοια συνεργασία, αφού καμιά από τις δύο πλευρές δεν έμεινε ικανοποιημένη;

Απάντηση:
Ο Σταύρος Μαλάς ήταν μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, δεν ήταν ανώτατο στέλεχος του ΑΚΕΛ, για να θεωρείται ότι θα γινόταν μια συνεργασία πάνω στην ίδια βάση. Όμως θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εμείς αφήνουμε στο παρελθόν τι έχει γίνει μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής στις εκλογές. Η ΕΔΕΚ είναι ένα κόμμα με το οποίο θέλουμε να αναβαθμίσουμε τις σχέσεις μας και τη συνεργασία μας. Θεωρώ ότι είμαστε σε συγγενικούς ιδεολογικούς χώρους, θα κληθούμε και τα δύο πολιτικά κόμματα να αντισταθούμε σε πολιτικές, οι οποίες θα στρέφονται ενάντια στον δημόσιο πλούτο και ενάντια στους εργαζομένους του τόπου και είναι, θεωρώ, ιστορική απαίτηση, να βρούνε τη δύναμη τα δύο κόμματα να σταθούν πάνω από τις όποιες διαφωνίες και διαφορές έχουμε και να συνεργαστούμε με γνώμονα τα συμφέροντα της Κύπρου και του κυπριακού λαού και ιδιαίτερα των εργαζομένων. 

[Μα για ποιους «συγγενικούς ιδεολογικούς χώρους» μιλάς Σύντροφε; Τι σχέση έχουμε ως Αριστεροί με τις εθνικιστικές, απορριπτικές και ξενοφοβικές θέσεις της ΕΔΕΚ; Να ΣΟΥ θυμίσω τη δήλωση του Γραμματέα της ΕΔΕΚ Δημήτρη Παπαδάκη πέρσι το καλοκαίρι όταν έλεγε ότι «δεν είναι όμορες δυνάμεις η ΕΔΕΚ και το ΑΚΕΛ και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα συνεργασίας ούτε με το ΑΚΕΛ, ούτε με τον Σταύρο Μαλά»;
Οκκει έχουμε υποχρέωση να απευθυνθούμε στους ψηφοφόρους της ΕΔΕΚ για να συμπτύξουμε κοινωνικές συμμαχίες και «να αντισταθούμε σε πολιτικές, οι οποίες θα στρέφονται ενάντια στον δημόσιο πλούτο και ενάντια στους εργαζομένους του τόπου», όμως πώς θα τα βρούμε -πολιτικά και ιδεολογικά- με τους έμπλεους εμπάθειας και ρεβανσισμού Βαρνάβες, Παπαδάκηες, Σιζόπουλους, Κουταλιανούς;]…   

Θα τα ξαναπούμε όμως… Έπεται συνέχεια!

Anef_Oriwn

[κρίνων εξ Αριστερών διάφορα]

Κυριακή 3/3/2013
[επέτειος και τού μαρτυρικού θανάτου του Γρηγόρη Αυξεντίου στο Μαχαιρά στις 3/3/1957 - άραγε ανευρέθει ο προδότης που τον κατάδωσε, ή ακόμα;]... 

Ανάρτηση 38/2013 [μερικώς -να πούμεν- α-πολίτικη και εν μέρει φιλο-κομμουνιστική, κυπροβουλγάρικη κι ολίγο τι βαλκανική, ανοιξιάτικη, μαρτιάτικη, φυσιολατρική, παραδοσιακή, εθιμική, μουσικο-τραγουδιστική, φωτογραφική] – Ο Μάρτης, οι “μάρτηες” κι άλλες παρεμφερείς μαρτιάτικες ιστορίες…

1^η του Μάρτη σήμερα! 
Θεωρητικά έχουμε το τέλος του Χειμώνα και το ξεκίνημα της Άνοιξης. Στην Κύπρο λόγω του μεσογειακού της κλίματος η Φύση [κυρίως στις πεδινές και ημιπεδινές περιοχές] είναι πλέον καταπράσινη [ένεκα φυσικά των πολλών φετινών βροχών, κυρίως κατά τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη]... 

Κιτρινοπράσινες ανθισμένες λαψάνες

Ανθισμένες “βίτσες”, ή “σπορτούλλες”, ή “αβρόshυλλες” [δεν είμαι σίγουρος για τ’ όνομα τους].

Όταν ανθίζουν τα συγκεκριμένα φυτά η ατμόσφαιρα στον γύρω χώρο, διαχέεται από μια μερικώς άψη, πικάντικη μυρωδιά που γαργαλάει ερεθιστικά τα ρουθούνια… [Φέτος έχω παρατηρήσει πως σε κάποια μέρη όπου άλλες χρονιές έβλεπαν πολλές “σπορτούλλες”, αυτές έχουν μεν βλαστήσει, αλλά δεν έχουν κάνει κορμό για να βγάλουν άνθη. Δεν ξέρω όμως, το γιατί]…  

Παράλληλα έχουν ανθίσει και οι ‘μυγδαλιές στις πεδινές περιοχές, πολλές μάλιστα έχουν «τινάξει» πλέον και τους ανθούς τους…  

[Πάντως ΔΕΝ είν’ απ’ αυτή τη ‘μυγδαλιά που κόψανε κλαδιά με ανθούς και τα χαρίσανε στον Αναστασιάδη την περασμένη Κυριακή, όταν εκλέχτηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας]…

Μπήκαμε, λοιπόν, στην Άνοιξη και πάμε για το καλοκαίρι! Ζεσταίνει και ο καιρός και μεγαλώνει και η διάρκεια της μέρας. Εξαιρετικός μήνας ο Μάρτης [όπως και ο Απρίλης] για εκδρομές και εξόδους στη Φύση και για picnic. Αλλά μην ξεθαρρέψετε και πολύ γιατί όπως ελέαν τζι’ οι παλιοί «τον Μάρτη ξύλα φύλαε, μην κάψεις τα παλλούτζια»!

Για τον Μάρτη υπάρχουν και κάποια έθιμα [εκτός από τις γνωστές “εθνικές” επετείους]. Κάποια απ’ αυτά [τα έθιμα τα δικά μας] μοιάζουν με άλλα άλλων τόπων και λαών. Ας πούμεν, τα φυλακτά που λέγονται “Μάρτηες” υπάρχουν και στην Βουλγαρία.

Οι “Μάρτηες” στην Κύπρο, αλλά και στην Βουλγαρία, κατασκευάζονται από στριφτή άσπρη και κόκκινη κλωστή. Στην Κύπρο αποτελούσαν ένα απλό βραχιολάκι που το έδεναν οι κοπέλες πάνω τους για να μη τις κάψει [λένε] ο μαρτιάτικος ήλιος. Το βραχιολάκι αυτό το πετούσανε μετά μέσα στην “λαμπρατζιάν” του Πασκάτου. [Το έθιμο αυτό σχεδόν δεν τηρείται πια στην Κύπρο]… 

Στη Βουλγαρία όμως τούτο εξακολουθεί να είναι ένα πολύ δυνατό έθιμο που τηρείται σταθερά μέχρι και σήμερα. Που το ξέρω; Μα η Κύπρος εν γεμάτη βούλγαρους και βουλγάρες, αρκετές μάλιστα απ’ αυτές είναι ωραιότατες. Οι πρώτοι [βούλγαροι, κυρίως γυναίκες] μας κατέβηκαν μαζικά το 1992 ως εργάτες και εργάτριες για να δουλέψουν στα χωράφια σε γεωργικές εργασίες [κυρίως στο μάζεμα των πατατών]. Έκτοτε [και κυρίως μετά την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007] αρκετοί παρέμειναν εδώ και δημιούργησαν πλέον και παροικία στην Κύπρο. Προσωπικά έχω γνωρίσει αρκετούς κι έχω κάμει και καλούς φίλους, έχω δε επισκεφτεί και τη Βουλγαρία μερικές φορές.

Οι “μαρτηες”, λοιπόν, [ή “martenitsi” όπως τους λένε στα βουλγάρικα] αποτελούν ένα πολύ όμορφο, ζωντανό και χαρούμενο έθιμο. Κάθε Πρώτη του Μάρτη οι άνθρωποι χαρίζουν μαζικά “martenitsi” ανταλλάσσοντας ευχές για υγεία, χαρά και τύχη. Το έθιμο αυτό τηρείται με τόση ευλάβεια που μερικές μέρες πριν από την 1^η Μαρτίου η αγορά πλημμυρίζει μ’ αυτά τα ασπροκόκκινα φυλαχτά με αποτέλεσμα να έχει αναπτυχτεί και μια ολόκληρη βιοτεχνία για την παραγωγή τους. Χρησιμοποιούνται μάλιστα πιο πολύ ως accessories σήμερα. Έχουν ποικίλα σχήματα και σχεδία και δένονται στα χέρια, ή/και καρφιτσώνονται στα ρούχα.

Κάποιος/Κάποια μάλιστα μπορεί να μαζέψει [να του/τής δωρίσουν] τόσα πολλά που να γεμίσει τα χέρια του/της…

Σήμερα το πρωί, λοιπόν, ενώ περπατούσα στην πόλη άκουσα μια γλυκιά φωνή να φωνάζει τ’ όνομα μου… Γυρίζοντας είδα μια παλιά γνώριμη μου από τη Βουλγαρία, την Petia… Είναι μια όμορφη και γλυκιά νέα κοπέλα, αλλά αρκετά ταλαιπωρημένη. Ατύχησε στον γάμο της. Παντρεύτηκε έναν αχαμάκκη κυπραίο με τον οποίο χώρισε τελικά, αλλά την άφησε μόνη της για να μεγαλώνει την κόρη τους.

Με αγκάλιασε, με φίλησε σταυρωτά [μόνο!], μου ευχήθηκε “Chestita Baba Marta”, [που λίγο πολύ σημαίνει “Καλό Μάρτη”] και μου δώρισε και μια “martenitsa” [όπως αυτή που βλέπετε] που την κρέμασα και στο πουκάμισο μου…    

Οι βούλγαροι, λοιπόν, [αυτοί τουλάχιστον που ΕΓΩ γνώρισα], αλλά κι άλλοι βαλκάνιοι [όπως, ας πούμεν, οι έλληνες και οι σέρβοι] είναι λαοί “έξω καρδιά”! Πιο ανοιχτοί, πιο κοινωνικοί και πιο πολύ του χαβαλέ, της μουσικής και του τραγουδιού…

Πιο κάτω θα παραθέσω και δυο τραγουδάκια από τα Βαλκάνια: Ένα παραδοσιακό βουλγάρικο αντιφασιστικό/παρτιζάνικο τραγούδι κι ένα σύγχρονο ελληνο-σέρβικο τού Goran Bregovic [με τον Γιώργο Νταλάρα]… 

Και ξεκινάμε με το δεύτερο τραγούδι, το ελληνο-σέρβικο... 

“Μαρτύρα τα” (“Lubenica”)

Πριν όμως πάω στο άλλο ασμάτιον, (το βουλγάρικο) και μια και μίλησα και για αντι-φασισμό, να σημειώσω ότι και στις τρεις προαναφερθείσες βαλκανικές χώρες [τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία] αναπτύχθηκαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και υπό την καθοδήγηση κυρίως των Κομμουνιστών,  δυνατά και μαζικά αντιφασιστικά απελευθερωτικά κινήματα. Tο βουλγάρικο παρτιζάνικο τραγούδι [που θα παραθέσω αμέσως πιο κάτω] και που το άκουσα να το τραγουδούν βούλγαροι Αριστεροί φίλοι, αποτελεί παλιό (βουλγάρικο) παραδοσιακό τραγούδι που διασκευάστηκε και αφιερώθηκε στον βούλγαρο κομμουνιστή κι αντιφασίστα Nikola Parapunov. Τούτος καταγόταν από τη βουλγαρική [όπως ονομάζεται] Μακεδονία [ή Μακεδονία του Πίριν], στη νότια Βουλγαρία. Ήταν μέλος της Κ.Ε. του Βουλγάρικου Κομμουνιστικού Κόμματος και εκ των πρωτεργατών της ίδρυσης του αντιστασιακού αντιφασιστικού κινήματος της χώρας καθώς δημιούργησε τις πρώτες αντάρτικες ομάδες [κάτι σαν τον Άρη Βελουχιώτη, να πούμεν]. Ο Parapunov σκοτώθηκε το 1943 σε αστυνομική ενέδρα στην Νότια Βουλγαρία.

Πάμε, λοιπόν τώρα και στο τραγουδάκι το βουλγάρικο... 

“Имала майка едно ми чедо”

[“Imala maika edno mi chedo”]

Όμως, ας βάλουμε και το αντίστοιχο τραγούδι για τον Βελουχιώτη...

“Ο Άρης κάνει πόλεμο...”

Από την νότια Βουλγαρία όμως, καταγόταν και έτερος μεγάλος βούλγαρος κομμουνιστής κι αντιφασίστας. Ο ποιητής Nikola Vaptsarov, που ήταν και ναυτικός. Εξ ου κι ένας στίχος σε ποίημα του για «τα μεγάλ’ αστέρια πάνω από τη Famagusta». Ο Βαπτσάροφ, που ήταν και αυτός μέλος της Κ.Ε. του παράνομου τότε [κατά τον Μεσοπόλεμο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο] Β.Κ.Κ., συνελήφθηκε το 1942, δικάστηκε και  καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε για συμμετοχή σε βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων που στάθμευαν στην Βουλγαρία.

{Σημείωση1:

Το φιλο-γερμανικό, φιλο-ναζιστικό τότε καθεστώς της Βουλγαρίας είχε επιτρέψει στη στάθμευση γερμανικών στρατευμάτων στη χώρα και είχε μάλιστα συνεργαστεί μαζί τους για τον έλεγχο της γερμανο-κρατούμενης τότε Βόρειας Ελλάδας. Οι τότε βούλγαροι συνεργάτες των Γερμανών είχαν δικαστεί και καταδικαστεί με το τέλος του Πολέμου σε διάφορες ποινές ακόμα και σε θάνατο κάποιοι. Σήμερα όμως, με την άνοδο δεξιών κυβερνήσεων στη διακυβέρνηση της χώρας επιχειρείται μια προσπάθεια από κατάστασης εκείνων των δωσίλογων συνεργατών των Γερμανών. Τούτο αποτελεί καταφανή πλαστογράφηση της Ιστορίας κάτι που επιχειρήθηκε, με την έγκριση του Συμβουλίου της Ευρώπης και σε άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως στις Βαλτικές χώρες, στη Τσεχία και αλλού… Μέσα από τη μελέτη της Ιστορίας των Βαλκανίων που διαχρονικά κάνω, έχω μαζέψει αρκετά στοιχεία για τη Βουλγαρία και με την πρώτη ευκαιρία θα γράψω ένα άρθρο για τους Βούλγαρους συνεργάτες των Γερμανών}…     

{Σημείωση 2:

Αυτή την εποχή στη χώρα -τη Βουλγαρία- γίνονται μαζικές διαδηλώσεις ένεκα των μεγάλων αυξήσεων που επεβλήθησαν στις τιμές του ρεύματος και της θέρμανσης από τις ξένες ιδιωτικές εταιρίες που διαχειρίζονται τη διανομή του ρεύματος. Ήδη έχει παραιτηθεί και η δεξιά κυβέρνηση της χώρας. Σε προσεχή ανάρτηση μου θα αναφερθώ πιο λεπτομερώς στο θέμα. Να σημειώσω όμως από τώρα, ότι οι βούλγαροι έκαναν κάπου 500 χρόνια κάτω από τους οθωμανούς κι έτσι όπως και οι κύπριοι που έκαναν κάτω από πολλούς και διάφορους κατακτητές, έμαθαν να υπομένουν και να ελίσσονται για να μπορούν να επιβιώνουν!}…

Σημείωση 3:

Σημαντική βοήθεια για την ετοιμασία αυτής της ανάρτησης [πληροφορίες για τους βουλγάρικους “μάρτηες” και την εξεύρεση του βουλγάρικου παραδοσιακού τραγουδιού για τον Nikola Parapunov] ΜΟΥ έδωσε η κουμέρα η Κρασιμίρα [η σύντροφος και σύζυγος τού κουμπάρου τού Πάμπου τού Τσιόπανου]

Λίγα λόγια για τους “μάρτηες” θα βρείτε κι εκεί στο Blog της Λεμέσιας… 

Anef_Oriwn

[γιορτάζοντας την 1^η του Μάρτη - τζι’ άτε τζιαι Καλόν Μήναν!]

Παρασκευή 1/3/2013