Ανάρτηση 11/2012 (εντέκατη τού 2012!) [προγραμματισμένη, μακροσκελής, σχολική, θρησκευτική τζι’ αγράμματη] – Για τη “Γιορτή” των τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων - [Αναδημοσιεύσεις]...

Εισαγωγικά:

Χτες Δευτέρα 30 του μηνός ήταν σχολική αργία [άλλο που δεν ήθελαν μαθητές, δασκάλοι και καθηγητάδες]. Ήταν, λένε, η “Γιορτη των [Ελληνικών] Γραμμάτων”, καθότι γιόρταζαν [ήταν η θρησκευτική τους εορτή] οι ανακηρυχθέντες από την Εκκλησία και το ελληνικό κράτος προστάτες τους [των Γραμμάτων], οι [λεγόμενοι] τρεις (3) Ιεράρχες: Ο Βασίλειος [ο επονομαζόμενος και Μέγας], ο Ιωάννης [ο καλούμενος και Χρυσόστομος] και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και επονομαζόμενος και Θεολόγος! [Η γιορτή καθιερώθηκε μετά την απελευθέρωση μέρους της σημερινής Ελλάδας από τους Οθωμανούς και τη δημιουργία του νεοελληνικού εθνικού κράτους. Από το 1842 η γιορτή καθιερώθηκε ως εκπαιδευτική για τον εορτασμό [βλέπετε] του χριστιανικού πνεύματος(;) και της χριστιανικής σοφίας, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται και ως αφορμή γα κοπάνα από τα μαθήματα δασκάλων και μαθητών!

Στην ουσία όμως, έχουμε να κάμουμε με ένα ακόμα ελληνικό εθνο-θρησκευτικό παραμύθι, κάτι που συνέτεινε να εδραιωθούν τα λεγόμενα «ελληνοχριστιανικά» ιδεώδη. Παράλληλα η ανακήρυξη των συγκεκριμένων “Αγίων” ως Προστατών των Ελληνικών Γραμμάτων, αποτελεί και μια καταφανή κοροϊδία, αν λάβει κάποιος υπ’ όψη τον βίο και την πολιτεία τους.

Πιο καλά και πιο αναλυτικά όμως θα μας τα πουν ο συντάκτης του “Πολίτη” Γιώργος Τζίβας [με κείμενο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα] και ο ελλαδίτης Blogger Αναγνώστης Λασκαράτος [με κείμενο του στο ελληνικό αντι- κληρικαλιστικό blog “Ροΐδη Έμμονες”]...

{Να αναφέρω ακόμα μια φορά ότι οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...

***************************
“Γιορτή των... γραμμάτων και των αγράμματων”
[του Γιώργου Τζίβα από τη στήλη “ΤΖΙΒΑSAT” του “Πολίτη” του Σαββάτου 28/1/2012, σελ. 12 – email: tzivas.g@politis-news.com]

“Ο σκοταδισμός δεν ήταν μόνο μια περίοδος της ιστορίας και ξαφνικά τελείωσε. Σκοταδισμός ενυπάρχει και σήμερα μέσα σε κυρίαρχες νοοτροπίες που κυλάνε στην καθημερινότητα μας την οποία καταπίνουμε αμάσητη.

Η μεθαυριανή «γιορτή των γραμμάτων» είναι αφιερωμένη στους τρεις ιεράρχες Βασίλειο, Χρυσόστομο και Γρηγόριο. Το παραμύθι λέει πως οι τρεις αυτοί ιεράρχες διέδωσαν τα ελληνικά γράμματα. Πώς μπορεί να έγινε αυτό; Μέσω του μέγιστου παραμυθιού των «ελληνοχριστιανικών ιδεωδών». Πώς γίνεται να ξεκινούν για τους Έλληνες τα ελληνικά γράμματα χωρίς τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη; Αυτοί που προϋπήρξαν των τριών Φωστήρων που προαναφέραμε. Πώς γίνεται; Κι όμως έγινε. Όλος ο δυτικός πολιτισμός βασίστηκε στους Έλληνες κλασικούς φιλοσόφους, αλλά οι Έλληνες με την εισβολή των φανατικών του χριστιανισμού αποκόπηκαν από τις πηγές που πότιζαν τις ρίζες τους. Οι τρεις ιεράρχες λέγεται πάντα πως διέδωσαν τα ελληνικά γράμματα. Πώς όμως υπερασπίστηκαν τον ελληνισμό όταν ο Μέγας Βασίλειος γράφει στο έργο του «εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον»: «Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει στην ομιλία του εις άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν: «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων!), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλίκια... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους... Εμείς, όμως, δεν παραιτούμαστε από τη μάχη εναντίον τους». Ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους χριστιανούς στον λόγο του «Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς ανατρέφειν τα τέκνα»:
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των Ελλήνων προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης».

Να, λοιπόν, και η απάντηση σε όσους απορούν γιατί δεν μπορούν να δώσουν όνομα στα παιδιά τους που δεν περιλαμβάνεται στις εκκλησιαστικές δέλτους! Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, δεν έχει καμιά αναστολή: «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αυτιά και τη γλώσσα μου.»

Η σημερινή παιδεία έχει τα χάλια της γιατί δεν βασίζεται στην αλήθεια και τη φιλοσοφία της. Έχει τα χάλια της, γιατί αρπάζεται από την τυφλή παράδοση, όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του. Η Ελλάδα καταρρέει κυρίως γι’ αυτόν το λόγο. Δεν έχει παιδεία ουσίας αλλά ευκαιρίας. Όλοι οι δυτικοί λαοί, που δεν ανάμιξαν σε μίξερ σκοπιμοτήτων την παιδεία τους, προχωρούν με δυσκολίες βέβαια, αλλά προχωρούν! Εμάς μάς φάγανε οι γιορτές και τα παραμύθια τους. Οι αργίες και οι απεργίες. Μένουμε αγράμματοι διασκεδάζοντας στη γιορτή των... γραμμάτων.

Και για να μην πει κανένας περί φανατισμού και τέτοια, συμπληρώνω πως πάνω από όλα η αλήθεια. Αλήθεια και δόγμα δεν ταιριάζουν. Όπως είπε και ο Αριστοτέλης για το δάσκαλο του: «Φίλτατος μεν Πλάτων, φιλτέρα όμως η αλήθεια». Φανερό, πως από αυτόν διδάχθηκε να σκέφτεται ελεύθερα”.

**********************
“Θα ξεφορτωθούμε ποτέ τους 3 Ιεράρχες;”
[Αποσπάσματα από γράμμα από το Ληξούρι του Αναγνώστη Λασκαράτου στις 30/01/2009 - link: http://roides.wordpress.com/2009/01/30/30jan09/.

…………………………
“Ο Χρυσόστομος ήταν μια κλασσική περίπτωση φανατικού θρησκόληπτου αλλά με την εξαίρεση της μεγάλη παιδείας του, την οποία όμως μπλόκαρε η θρησκευτική πίστη. Ήταν αυτό που θα λέγαμε αδιάφθορος-όχι και τόσο βέβαια όταν χρειάστηκε να γίνει πατριάρχης-και συγκρούστηκε με το αμαρτωλό κατεστημένο που τον ανέβασε, με τον Ευτρόπιο, με την αυλή και με την Ευδοξία. Ήταν το ίδιο κατεστημένο που τον στήριξε στους βανδαλισμούς του, αυτό που τον έστειλε στην εξορία, επειδή ο Χρυσόστομος εξελίχτηκε σε δεινό ελεγκτή της αμαρτίας των Ισχυρών. Αυτό το σχήμα δεν είναι άγνωστο στη Χριστιανοσύνη. Φιλόδοξοι άνθρωποι γίνονται από σκληρούς μονάρχες αρχιεπίσκοποι και στο τέλος εξοντώνονται από τα αφεντικά τους, όταν σηκώνουν κεφάλι. Αυτή ήταν η μοίρα του αρχιεπίσκοπου Θωμά Μπέκετ που συγκρούστηκε με τον Ερρίκο 2ο, αυτή και του μητροπολίτη Φίλιππου που δολοφονήθηκε από τον Ιβάν τον τρομερό.

Ο Χρυσόστομος, πίστευε πως είχε την αποστολή να εξαφανίσει τις αρχαίες θρησκείες. Σήκωσε λοιπόν πόλεμο “κατά αγαλμάτων” και ανθρώπων. “Ανέσπασεν εκ βάθρων” τους αρχαίους ναούς της Παλαιστίνης, χρηματοδοτούμενους από πλούσια θρησκόληπτα χηρευάμενα γύναια της Πόλης και χρησιμοποιώντας «ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού», εξοπλισμένους με αυτοκρατορική διαταγή (Θεοδώρητος, 5, 29). Φρόντισε να τους αφιονίσει γράφοντας για τους εθνικούς, πως είναι στιγματισμένοι, χειρότεροι κι από τα γουρούνια που πασαλείφονται με περιττώματα και πως τους αξίζει λιθοβολισμός. Το 401 διέταξε την ολοκλήρωση της καταστροφής του περίφημου ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο (Θεοδώρητος, Εκκλ. Ιστορία, P.G., τ.83), ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, συνεχίζοντας το έργο που είχαν ξεκινήσει το 263 μ.Χ. οι Γότθοι. Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς τη βοήθεια της αμαρτωλής κοσμικής Εξουσίας, την οποία αργότερα έλεγξε σαν κλασσικός παπάς κυρίως ως προς την σεξουαλική συμπεριφορά της και για τις σπατάλες της.”

…………………………
“Η σκοπιμότητα έχει ανακηρύξει τους “Τρεις Ιεράρχες” σε προστάτες των ελληνικών Γραμμάτων. Πρόκειται για το φαινόμενο ενός λαού που ενώ διεκδικεί με υπερβολικό τρόπο φυλετική ελληνική κληρονομιά και πιστεύει ανιστόρητα στα καθαρά «ελληνικά γονίδια» του, τιμά τους υβριστές του ελληνικού πολιτισμού. Οι “Τρεις”, άνθρωποι που πήραν ελληνική παιδεία αλλά απέρριψαν την Φιλοσοφία της, δεν παύουν να είναι αντιφατικές προσωπικότητες που έστρωσαν τον δρόμο προς την Κόλαση με καλές προθέσεις, θύματα θρησκευτικού φανατισμού που τους επιβλήθηκε και τον επέβαλαν. Μεγάλωσαν και οι 3 κάτω από τη βλαβερή επίδραση των θρησκόληπτων μανάδων τους που τους κατάντησαν συμπλεγματικούς. Παρουσιάζονται ως οι ενσαρκωτές του περιβόητου ελληνοχριστιανισμού. Ως ένα βαθμό υπάρχει σ’ αυτό κάποια αλήθεια. Η ελληνική τους παιδεία, πέρα από την γλώσσα τους, μπόλιασε και κόσμησε ως ένα βαθμό το ύφος τους, τις διατυπώσεις τους, τα επιχειρήματά τους. Αυτό δεν αφορά μόνον αυτούς αλλά και ένα πλήθος Βυζαντινών λογίων και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό όσο πλησίαζε το τέλος της Αυτοκρατορίας. Δεν μετρίασε όμως το μίσος των «Τριών» ή τον φανατισμό τους, αλλά μάλλον τους εξόπλισε με τα όπλα των αντιπάλων τους. Σύνθεση και συγχώνευση δημιουργική Ελληνισμού και Ορθοδοξίας δεν έγινε μέχρι σήμερα παρά τους ακόμη και καλοπροαίρετους ευσεβείς πόθους πολλών λογίων πιστών, κι ούτε μπορούσε να γίνει. “Η μόνη παραχώρηση που κάνει” ο Βασίλειος “στο καλύτερο μέρος της αρχαίας παιδείας στο σύνολό της είναι ότι δέχεται πως μπορεί κανείς να βρει εκεί, κάνοντας αυστηρή επιλογή, ‘σκιαγραφίαν τινά της αρετής’…” (P. Lemerle, “Ό πρώτος βυζαντινός ουμανισμός” μτφρ. Μ. Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, 1985). Στα γεράματα μαλάκωσε και έγραψε το: «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων», όπου η ελληνική παιδεία, θεραπαινίς της εξ αποκαλύψεως αλήθειας, με την επιλεκτική χρήση της μπορεί να υπηρετήσει την υπέρτατη σκοπιμότητα της χριστιανικής τελείωσης”.

…………………………
“Είναι απορίας άξιο γιατί απονέμεται αυτή η τιμή στους 3 φανατικούς βυζαντινούς καλόγερους; Σε τι ωφέλησαν την ανθρωπότητα; Ούτε την Παιδεία, ούτε τη Φιλοσοφία, ούτε την Τέχνη, ούτε την Επιστήμη προήγαγαν. Μήπως ίδρυσαν σχολεία ή δίδαξαν οι ίδιοι κάπου τα Γράμματα; Ποια είναι τέλος πάντων η παρακαταθήκη τους και πως επέδρασαν στην πρόοδο των ανθρώπων; Η σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών, είναι μια καθαρή ανοησία, που αφορά τους πιστούς αλλά με κανένα τρόπο την εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι καιρός να μπει άμεσα ζήτημα κατάργησής της.”

*************************
Σύντομα σχόλια, απορίες και σημειώσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

1. Εν τζιαι ξέρει κανένας να ΜΑΣ πει πως [τον τρόπο και με τι μέσα] ανέβηκαν στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης οι “Άγιοι” Γρήγοριος και Χρυσόστομος;

2. Πολλά μνημεία του (αρχαιο)ελληνικού πολιτισμού καταστράφηκαν υπό τις οδηγίες και την εποπτεία [ας πούμεν] του Ιωάννη του Χρυσόστομου. Όμως η καταστροφή ενός κτιρίου, πέρα από καταστροφή έργου τέχνης, είναι πράξη ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ [δηλ. μίσος για την πίστη, δόξα, άποψη του άλλου]. Κάτι παρόμοιο έκαναν πριν μερικά χρόνια και οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όταν κατάστρεφαν αρχεία μνημεία που δεν είχαν σχέση με το Ισλάμ.

3. Για τους “Τρεις Ιεράρχες” γράφει και ο έλληνας μελετητής/ερευνητής Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του “Οι λαοί των Βαλκανίων” [εκδόσεις “του Εικοστού Πρώτου”, 1994]…

Ο Ραφαηλίδης, στο κείμενο του για τους τρεις Ιεράρχες τούς πλέκει βασικά το εγκώμιο. Τονίζει την μόρφωση και την ελληνική παιδεία που είχαν αποκτήσει και οι τρεις. [Όλοι οι μορφωμένοι χριστιανοί εκείνης της εποχής γνώριζαν ελληνικά]. Παράλληλα ο Ραφαηλίδης σημειώνει ότι οι τρεις Ιεράρχες πολέμησαν με φανατισμό την “αίρεση” του Αρείου! [Ως γνωστό ο Άρειος αμφισβητούσε την τριαδικότητα του Θεού των Χριστιανών˙ θεωρούσε ότι ο Υιός του Θεού, ο Χριστός ήταν κτίσμα/δημιούργημα του Θεού – δεν αποδεχόταν την Αγία Τριάδα].

Anef Oriwn
Τρίτη 31/1/2012