Ανάρτηση 55/2010* [ανάμικτη και ποικίλη, τηλεγραφική κι ανάλαφρη] – Περί πολλών και διαφόρων ο λόγος, κάτι σαν ποικιλία (αλλά χωρίς ούζο)...

{* Σάββατο 24/7/2010:Το πιο κάτω κείμενο – εν πολλοίς ανάλαφρο – αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου κειμένου που γράφτηκε πριν κάνα μήνα περίπου - μεταξύ 22 και 30 του Ιούνη του 2010. Εκείνο το πόνημα μου αποτελείτο αρχικά από καμιά ... 25ριά μικρά κείμενα, πάνω σε ποικίλα θέματα, κυρίως από την τότε τρέχουσα επικαιρότητα [πολιτικά, κοινωνικά, ποδοσφαιρικά – είχαμε και το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αφρική του Νότου – προσωπικά, βιβλιοπαρουσιαστικά, φεστιβαλικά – έλεγα τζιαι δκυο κουβέντες στο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ]. Αναφορά στο συγκεκριμένο τουρλού – τουρλού κείμενο μου έκαμα και στην ανάρτηση μου με αρ. 51/2010 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/07/512010.html ...
Όμως το κείμενο εκείνο δεν έμελλε να δει το φως της δημοσιότητας, ήτοι να αναρτηθεί [και μάλιστα όλο, σε μια ανάρτηση]. Προέκυψαν άλλα θέματα και αυτό και τελικά τ’ άφησα στο ράφι [στα συρτάρια του Word] …
Επειδή όμως πάμε πλέον για διακοπές και ήδη κινούμαστε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, είπα να μεταφέρω εδώ τα πιο ανάλαφρα κομμάτια εκείνου του κειμένου μου. Έτσι αφήνω και για ευθετότερο χρόνο την ολοκλήρωση της (συγ)γραφής ενός άρθρου που ‘χω στα σκαριά εξ αφορμής της προχτεσινής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το Κόσοβο. Ως γνωστόν οι έντιμοι και «έγκριτοι» δικαστές [του ανωτάτου αυτού δικαστικού σώματος] αποφάνθηκαν εν τη σοφία τους [αλλά κατά πλειοψηφία], ότι η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου [από τη Σερβία], ΔΕΝ συνιστά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Ε, ρε αυτό το «Διεθνές Δίκαιο», το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου έχει καταντήσει, όλα χωράνε μέσα!Πάντως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία κι απόψεις για το Κόσοβο αλλά και για τα ζητήματα της αυτοδιάθεσης και των αποσχίσεων, μπορείτε να βρείτε [αν έχετε όρεξη για διάβασμα επιστημονικού δοκιμίου] στο βιβλίο του έλληνα πανεπιστημιακού [καθηγητή] Πέτρου Λιάκουρα, “Το Κυπριακό από τη Ζυρίχη στη Λουκέρνη – Σε αναζήτηση Ομοσπονδιακής Επίλυσης”, [από τις εκδόσεις “Ι. Σιδέρης” , 2007].
Ακροθιγώς [για την ώρα], θα ‘θελα να αναφερθώ και στην εξαιρετική, πολύ σημαντική και πετυχημένη δικοινοτική εκδήλωση μνήμης [για τα θύματα κι από τες δυο κοινότητες] που έγινε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης 22 του μηνός στην Κοντέα [στο Πάρκο Ειρήνης], Πιο πολλά ίσως γράψω μεσοβδομαδιάτικα ...}
Και τώρα στο τουρλού - τουρλού κείμενο μου αποτελούμενο [ΜΟΝΟ] από 10 θέματα ...
********************************
ΠρόλογοςΣήμερα, έτσι για αλλαγή είπα ν’ ασχοληθώ με πολλά και διάφορα θέματα [θα καταπιαστώ με το καθ' ένα συνοπτικά ή/και τηλεγραφικά, δηλ. χωρίς πολλές λαφαζανιές] ... Κατά νουν έχω να γράψω ένα κείμενο τουρλού τουρλού, κάτι σαν ρωσική σαλάτα, ή ποικιλία ούζου ή βασιλική [βυζαντινή τουρσί] σαλάτα [με κειμενάκια ταξιδιωτικά, πλακατζίδικα, αυτοβιογραφικά, πολιτικά, κοινωνικά] ...[Να πω ότι τέτοια ποικίλης ύλης κείμενα, έχω ξαναγράψει κατά καιρούς, όμως έμπνευση για τούτο, ΜΟΥ έδωσε ένα από τα τελευταία posts [υπό τον τίτλο “Εσάς ποιος θα σας κράξει;”] της Blogger Rose – link: http://bluerose-rose.blogspot.com/2010/06/blog-post_24.html] …

Έχουμε τζιαι λέουμεν τζιαι λαλούμεν, λοιπόν:
1. Ουζοποικιλία στον Λυκαβηττό.Πριν κάποια χρόνια [άνοιξη ήταν, χειμώνας ήταν – κατα τες γιορτές των Χριστουγέννων – ΔΕΝ θυμάμαι ακριβώς], μάλλον κοντά στο 2000 πρέπει να ήταν, βρισκόμαστε στην Αθήνα [μάλλον μόνο η αχώριστη τριάδα της – θα ‘λειπε η κόρη] ... Μια μέρα [προ-μεσημεριάτικα] ανεβήκαμε στον Λυκαβηττό για βόλτα και για τη θέα. Στο τέλος καθίσαμε και στο εκεί καφεστιατόριο, για να πάρουμε κανένα ποτάκι και κανά τσιμπηματάκι. Μελετήσαμε ενδελεχώς το μενού κι εγώ είπα [στο γκαρσόνι] ότι θα πάρω μια ποικιλία ούζου [έτσι αναγραφόταν στο μενού]. «Και τι θα πιείτε;», με ρωτά ... Έλα μου ντε, τι θα ‘πινα, νεράκι ή γκαζόζα; Ούζο θα ‘πινα!!! Τι την ήθελα την ποικιλία ούζου;

2. Για ουζομεζέδες – σε ταβερνούλες με αυλή.Το ούζο είναι δροσιστικό καλοκαιρινό ποτό και πάει πολύ με μεζεδάκια [κυρίως θαλασσινά]. Το συνηθίζουμε κάποτε τα βράδια στο σπίτι στην [πίσω] αυλή, κι άμα τύχει κι έχω κι ώρα κι όρεξη φτιάχνω και εξαιρετικά μεζεκλίκκια! Όμως και στην περιοχή των Κοτσιηνοχωρκών [άμα τύχει και είσαστε κατα δω μεριά, λευκωσιάτες κι άλλοι ημεδαποί] έχει δύο ωραιότατες ταβερνούλες για ουζοκατάνυξη. Βρίσκονται στο χωριό Σωτήρα και πρόκειται για “Το Πλουμίν” και τον “Μουσικό” [και αποτελούνται από δύο αναπαλαιωμένα παραδοσιακά κοτσιηνοχωρίτικα σπίτια με αυλή].

3. Κλείνουν και τα σκολειά [γράφτηκε στες 24/6/2010].Όπου να ‘ναι βγαίνει κι αυτός ο μήνας και θα κλείσουν και τα σχολεία – τα γυμνάσια και τα λύκεια. Ήδη τα δημοτικά έχουν κλείσει [και για μαθητές και για δασκάλους – πιο αριστοκράτες οι δάσκαλοι από τους καθηγητές]. Οι μαθητές της Μέσης από μέρες τελειώσαμε με τες σχολικές τους υποχρεώσεις [εξετάσεις] και βρίσκονται σε διακοπές. Κάποιοι ξεκίνησαν να δουλεύουν κιόλας [για να βγάζουν τουλάχιστον το χαρτζιλίκι τους]! Όπου να ‘στε μένουν και οι καθηγητές σπίτι τους και θ’ αρχίσουν να [ΜΑΣ] δίνουν οδηγίες![Σημείωση 24/7/2010: Όπου να ‘ναι βγαίνουμε και ‘μεις με άδεια και πολλά έχω να κάμω!] ...
4. Για τες καλοκαιρινές διακοπές.Το κλείσιμο των σκολειών σηματοδοτεί και την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών. [Σημείωση 24/7/2010: Θάλασσα μόλις πριν καμιά 10 μέρες πήγαμε, εκεί στην αγαπημένη Μακρονήσια παραλία.] Θα πάμε κάπου φέτος [εντός, εκτός και επί τα αυτά!] για διακοπές και ξεκούραση; Το σίγουρο είναι πως θα περάσουμε λίγες μέρες κάπου εκεί στα ψηλά βουνά [λόγω μέσου/βύσματος από τη μεριά της συζύγου – μεσώ της εργασίας της αλλά και μετά πολλής πίεσης!] για λίγη δροσιά [χωρίς τες παραθαλάσσιες υγρασίες]. Αλλά αναζητείται και κοντύλι για οικονομικές διακοπές εν Ελλάδι [σε νησί]!Είδομεν ...
Υ.Γ. 25/7/2010: Ημερήσια έξοδος κατά τα βουνά [σήμερα] ... Γύρω στις 1:00 – 2:00 έβρεχε καταρρακτωδώς στον Πεδουλά, λες και ήταν καταχείμωνο ...
5. Ιστορίες από παλαιότερες διακοπές – κάπου στους δρόμους της Καβάλας.Ιούλης του 2003 [αν δεν κάμνω λάθος] και βρισκόμαστε στην Καβάλα. Οδηγώ αυτοκίνητο ενοικίασης στον κεντρικό παραλιακό δρόμο, κάπου εκεί που στρίβει προς την παλιά την πόλη.. Εκεί υπήρχαν φανάρια [φώτα τα λέμε στην Κύπρο] που ήταν ψηλά [κρεμαστά], ΔΕΝ τα είδα και δη ότι ήταν κόκκινο [ούτε και η συνοδηγός τα είδε] ... Ένας μερακλής “μάστορας” όμως που περνούσε από δίπλα μου [και είδε το κόκκινο φανάρι] ΜΟΥ τραγουδούσε “Κόκκινο, δεν ήταν κόκκινο/είχε το χρώμα τ' ουρανού και την αγάπη ενός τρελου...” [του Θάνου Πετρέλη – link: http://www.youtube.com/watch?v=ESfQYMCzNZg].

6. Ιστορίες κι απ’ το Εξωχώρι.Στην 22η ανάρτηση μου του 2008 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/08/22-31-graffiti.html], είχα γράψει διάφορες ιστορίες για τους συντοπίτες τους Εξωχωρίτες. Πιο κάτω θα σας πω ακόμα μια τέτοια ιστορία [που την έζησα ο ίδιος], ενώ άλλες δύο -τρεις θα τες αφήσω γι’ άλλη φορά ...
Καλοκαίρι [της περασμένης χρονιάς] και οδηγώ [τ’ αυτοκίνητο μου] στον κεντρικό δρόμο της Κοινότητας [του Εξωχωρίου] με επιβάτες τη σύζυγο και το γιο μου. Μπροστά μου [στ’ αριστερά του δρόμου] υπάρχει παρκαρισμένο αυτοκίνητο saloon, με τον οδηγό του να ‘ναι χασιμιός. Στην δεξιά πλευρά πάλι [και σχεδόν ακριβώς απέναντι από το παρκαρισμένο αυτοκίνητο] υπάρχει άλλο αυτοκίνητο σταματημένο [με την μηχανή αναμμένη] και το οδηγό του να κάθεται μέσα μπροστά από το τιμόνι του διπλοκάμπινου του και να κουβεντιάζει με κάποιο που στεκόταν έξω στο πεζοδρόμιο. Εγώ όμως ΔΕΝ μπορώ να περάσω και να συνεχίσω την πορεία μου προς τον προορισμό μου. Γνέφω λοιπόν στον [απαθή] οδηγό του διπλοκάμπινου και του δείχνω ότι δεν μπορώ περάσω και να συνεχίσω το δρόμο μου. Κι αυτός ατάραχος μου λέει: «Τζι’ εμέναν ίντα με κόφτει;» ... ΕΣΕΙΣ τι θα του λέγατε; ΕΓΩ πάντως ΔΕΝ είπα τίποτις!

7. Για τον φίλο μου τον Aceras.Βράδυ, Τετάρτης 23 του Ιούνη.
Έξω φυσούσε [μ’ εκείνους τους καλοκαιριάτικους βραδιάτικους αέρηδες] γι’ αυτό κι ΕΜΕΙΣ καθίσαμε εντός για να δούμε τα matchια τα μουντιαλικά, με παρέα μια φιλική και συγγενική μας οικογένεια, τη συνοδεία, ούζου [και πάλι «τούτο» το ούζο στο προσκήνιο;], μπύρας, πίτσας κι άλλων μεζεκκλιδκιών!
Και αίφνης στην ανοικτή πόρτα προς τη βεράντα, πρόβαλε φάτσα κι αγαπητή! Είπες πως πέρασες μόνο για ένα γεια [το απόγευμα στο καφενείο ρωτούσα τον πατέρα ΣΟΥ αν είσαι Κύπρο], αλλά πιάσαμε την κουβέντα για κάτι κάρτα [τέταρτα]! Όμως πάστινες, ρε Φίλε! Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη εκτός κι αν έννοιες και σκέψεις πολλές σε κατακλύζουν!Υ.Γ.: Το κλωνίν που την μουσκοκαρφκιάν [που έκοψες] το πήρες στην θαυμάστρια;
8. Για ένα απρόσκλητο αλλά κι άτυχο μουσαφίρη.
Στην κρεββατοκάμαρη του Υιού εντοπίστηκε [όλως αιφνιδίως] να σεργιανίζει πριν μερικές εβδομάδες μικρός ποντικός. Κι έγινε το σώσε! Το εν λόγω δωμάτιο μπήκε σε καραντίνα και επιστρατεύτηκαν ποντικοπαγίδες, οι οποίες έλυσαν επιτυχώς και μια κι έξω το πρόβλημα! [Το ποντίκι πρέπει να μεταφέρθηκε εκεί με κάποια τσάντα με ρούχα που ήρθε από Λευκωσία μεριά από τη Θυγατέρα]...

9. Για τους ΠΟΝΤΙΚΟΥΣ της ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδας και τες δικές τους διακοπές.Μια και αναφέρθηκα σε ποντικούς να μιλήσω και για κάποια άλλα τρωκτικά:
Οι “Ποντικοί” της κυπριακής ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδας [που να πιάσουν πάζα κοντά στο ελληνικό “Ποντίκι”], φέτος καλούν τον κόσμο [τους κύπριους που σκέφτονται να πανε για διακοπές εκτός] να κάμουν τες διακοπές τους στην Ελλάδα. Βάλανε μάλιστα και σλόγκαν [πανό] στην πρώτη σελίδα της κιτρινοφυλλάδας τους [στην έκδοση με ημερ. 18/6/2010]: “Γιατί έτσι γουστάρουμε. Φέτος για διακοπές πάμε Ελλάδα”. Ενώ πέρσι επαίρονταν ότι είχαν παει εις τας Ευρώπας και την Νότια Αφρική. [Φέτος ΔΕΝ πήγαν για να δουν το μουντιάλ;] Φαίνεται πως φέτος για «εθνικούς λόγους» [ας πούμεν για στήριξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας] οι Ελληναράδες Ποντικοί θα καταδεχτούν και την έρμη Ελλαδίτσα ΜΑΣ.
Υ.Γ.: Ως γνωστόν οι Ποντικοί είν’ αδέλφια δίδυμα με τα “Κοπέλια” του W.C. Blog!
Υ.Γ.2 25/7/2010: Διαφήμιση που να καλεί τον κόσμο [αν θα κάμει διακοπές εκτός Κύπρου] να προτιμήσει την Ελλάδα, έχω δει και σε καθημερινές εφημερίδες, καθώς και σε μεγάλες πινακίδες στους αυτοκινητόδρομους [με μια μεγάλη ελληνική σημαία μάλιστα – πολύ “εθνικά” πήρανε το θέμα κάποιοι]... Αν θα κάμουμε διακοπές εντός, να προτιμήσουμε μόνο τις ελεύθερες περιοχές; Να μην κάμουμε έστω και μια επισκεψούλα στα κατεχόμενα, στη Βόρεια Κύπρο;
10. Περί ενός [λογοτεχνικού] βιβλίου το ανάγνωσμα.[Τελευταίο θέμα αλλά όχι έσχατης σημασίας]
Κάποια βιβλία [όταν τα διαβάζεις] κυριολεκτικά σε καθηλώνουν και τα ρουφάς. Το αυτό συμβαίνει κάποτε και μαζί μου, όπως και τώρα με το τελευταίο βιβλίο που διαβάζω. Έχει τίτλο “Το δίκιο”, είναι γραμμένο από ένα νέο [και ηλικιακά] συγγραφέα, τον Νικόλαο Αραπάκη και έχει εκδοθεί φέτος από τον [εκδοτικό] οίκο “Λιβάνη”. [Το βιβλίο – το περιεχόμενο του, αλλά και η σχετικά χαμηλή τιμή του - ήταν έκπληξη για μένα καθώς αυτός ο οίκος “ειδικεύεται” στην έκδοση βιβλίων για τα κομμωτήρια]. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μυθιστόρημα με θέμα την Κατοχή και τον Εμφύλιο στην Πελοπόννησο [κυρίως στην περιοχή της Καλαμάτας]. Μέσα από τη ζωή, τες περιπέτειες και τους προβληματισμούς ενός ατίθασου, ανυπότακτου κι απείθαρχου νέου, μη κομμουνιστή αντάρτη του ΕΛΑΣ [και κατόπιν του Δημοκρατικού Στρατού], παρουσιάζονται τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής και τη σύγκρουση των ταγματασφαλιτών συνεργατών των γερμανών με τους ΕΛΑΣίτες αντάρτες και τους κατατρεγμούς, τα βασανιστήρια και τις διώξεις που υπέστησαν οι τελευταίοι [και με (επι)κριτικές τοποθετήσεις των ηρώων του βιβλίου δηλ. του συγγραφέα, κάποτε μάλιστα και πολύ αυστηρές έναντι στο ΚΚΕ].Πιο πολλά θα προσπαθήσω να γράψω σε ειδική [βιβλιοκριτική] ανάρτηση όταν τελειώσω το διάβασμα. Το βιβλίο είναι 550 περίπου σελίδων κι έχω ήδη διαβάσει [από τες 18 του Ιούνη μέχρι και την 1η του Ιούλη περί τες 350!].

[Σημείωση 24/7/2010: Το βιβλίο το τέλειωσα εδώ και μέρες, έχω ξεκινήσει μάλιστα εν’ άλλο με τη ίδια θεματολογία] ...
Anef_Oriwn
Σάββατο 24/7/2010