Ο “Λοχαγός” αποτελεί αξίωμα (βαθμό) στο Στρατό (Ξηράς) και συνήθως είναι και διοικητής λόχου. (Ο λόχος αποτελεί μονάδα του πεζικού).
Οι λοχαγοί (μαζί με τους υπολοχαγούς και τους ανθυπολοχαγούς) αποτελούν τους κατώτερους αξιωματικούς του Στρατού, είναι σχετικά νέοι στην ηλικία και μπορεί να μην έχουν ακόμα αφομοιωθεί/απορροφηθεί από το γραφειοκρατικό και αυστηρά ιεραρχικό σύστημα πειθαρχίας και εκτέλεσης διαταγών του Στρατού (παρ’ όλο που δεν τους λείπουν η στρατιωτική αλαζονεία κι η αυταρχικότητα).
Οι λοχαγοί στην στρατιωτική αργκό (ορολογία) λέγονται και “τριάστεροι” γιατί φέρουν στις επωμίδες και τους γιακάδες της στολής τους τρεις αστέρες. (Το αυτό – με τις αστέρες – το απαντάμε και στα ξενοδοχεία – τα “τριάστερα” ξενοδοχεία είναι μιας μέσης, υποφερτής κατηγορίας – καθώς τζιαι στα “κοννιάκκια” – γι’ αυτά δεν μπορώ να σας πω τζιαι κάτι το σπουδαίο γιατί που τότε που ο Κληρίδης ελάνσαρε τη ζιβανία ως εθνικό ποτό, τζιαι άρκεψα τζι’ εγιώ να την πίνω επαρέτησα το κουννιάκκιν!)
Οι εν λόγω λοχαγοί, καθώς είναι νέοι στην ηλικία είναι και ιδεαλιστές, παρορμητικοί και ενθουσιώδεις και ίσως κι αδιάφθοροι (ακόμα). Βιάζονται μάλιστα να αποκτήσουν δόξα και τιμές και επιδιώκουν να σώσουν το λαό (και γενικότερα το έθνος) από τη σάπια και σαθρή πολιτική ανωμαλία, τη διαφθορά, (συμπεριλαμβανομένης κι αυτής των ανώτερων αξιωματικών), τα οικονομικά σκάνδαλα καθώς κι από τις ξένες εξαρτήσεις (οικονομικές και πολιτικές). Ηγούνται στρατιωτικών κινημάτων (στ’ όνομα του λαού) και (πραξικοπηματικά) καταλαμβάνουν την εξουσία (για το λαό).
Σε πολλές υπαναπτυχτες (αναπτυσσόμενες – sic ονομασία) χώρες (κυρίως στην Αφρική) πραγματοποιήθηκαν (και ακόμα πραγματοποιούνται, κατά καιρούς) στρατιωτικά κινήματα, πραξικοπήματα, στάσεις και εξεγέρσεις που είχαν επικεφαλείς Λοχαγούς. Πολύ πρόσφατο παράδειγμα είχαμε στην Γουινέα. Στην αφρικανική αυτή χώρα, στις 23 Δεκεμβρίου του 2008, εκδηλώθηκε (λίγες ώρες μετά το θάνατο του Προέδρου Λανσάνα Κοντέ) στρατιωτικό πραξικόπημα. Επικεφαλής του ήταν ο λοχαγός Μουσά Νταντίς Καμαρά. Παρόμοια πραξικοπήματα υπήρξαν και παλιότερα σ’ άλλες χώρες (νομίζω και στην Γκάνα κι αλλαχού) ...
“Λοχαγοί” ονομάζονταν πριν μερικά χρόνια και τα νεότερα και κατώτερα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία αμφισβητούσαν την τότε ηγεσία του Κόμματος, όπως και παλαιοτέρα μια ομάδα κατώτερων στελεχών του ΠΑΣΟΚ (που μετά έγιναν “στρατηγοί”), όπως οι Δημήτρης Ρέππας, Στέφανος Μανίκας, Χάρης Καστανίδης κι άλλοι.
Οποιαδήποτε σύνδεση με υπαρκτά (ή) και γνωστά πολιτικά πρόσωπα (και καταστάσεις, ας πούμεν πολιτικά κόμματα) στην Κύπρο, ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαία ούτε και συμπτωματική! Νους είν’ αυτός, ελεύθερα (και χωρίς περιορισμούς), κινείται (ενίοτε κι απρόβλεπτα) κι όπου του καπνίσει ταξιδεύει!
Έτσι κι ο δικός μου (νους), εδώ και καιρό τώρα, κάνει διάφορους και ποικίλους συνειρμούς και συσχετισμούς, όταν ακούω κάποιους εκ των (δήθεν) συγκυβερνώντων να φωνασκούν και να “αμπαλαδκιάζουν” (να επιμένουν με πείσμα) ως μειράκια (μειράκιον = νεαρός)! Φυσικά κάποιοι άλλοι τους τα λενε πιο ξεκάθαρα και σταράτα (“ξικούτσουλα”, κυπριαστί) απ’ ότι τα λαλώ ΕΓΩ, όπως (ας πούμεν), στο κύριο άρθρο του ο “Πολίτης” την Τετάρτη 25 του Μάρτη - και γιορτάρα μάλιστα εθνικο-θρησκευτική μέρα! (Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=861635&-V=archivecolumns).
Παραθέτω το άρθρο πιο κάτω:
Το δικαστήριο και ο Νικόλας Παπαδόπουλος
Ποια η σχέση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας το οποίο αθώωσε τους δέκα αστυνομικούς, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για το ξυλοδαρμό δύο φοιτητών, και του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ κ. Νικόλα Παπαδόπουλου; Το ερώτημα εκ πρώτης όψεως ξενίζει, ωστόσο, επί της ουσίας υπάρχουν κοινά στοιχεία στη συμπεριφορά των δύο.
* Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας θεώρησε το βίντεο του ξυλοδαρμού των φοιτητών, το οποίο είδε και βίωσε ολόκλήρος ο Κυπριακός Λαός, ως μη υπαρκτό και ως εκ τούτου, από τη στιγμή που το απέρριψε ως μη αξιόπιστο τεκμήριο, αθώωσε τους αστυνομικούς.
* Ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος προχθές επέκρινε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι μιλώντας ενώπιον των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών που επισκέπτονται την Κύπρο, αναγνώρισε την ύπαρξη τ/κ εκλογών, εκφράζοντας φόβο ότι εάν εκλεγεί ο κ. Έρογλου στην εξουσία των Τ/Κ, τότε μειώνονται σοβαρά οι πιθανότητες λύσης του Κυπριακού. Ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, εν ολίγοις, όπως έκαναν και οι τρεις δικαστές του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας με το βίντεο, αρνείται ότι υπάρχουν στα κατεχόμενα πολιτικοί θεσμοί, ότι διεξάγονται εκλογές και ότι οι Τ/Κ από το 1964 εκλέγουν τους δικούς τους πολιτικούς άρχοντες. Αυτό που βλέπει όλος ο Κυπριακός Λαός, ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος (όπως έκαναν και οι τρεις δικαστές) αρνείται να το δει, καλυπτόμενος πίσω από ένα νομικό σημείο: Το Ψευδοκράτος δεν είναι αναγνωρισμένο, οπότε δεν μπορεί να λειτουργεί ως κράτος, δεν μπορεί να διεξάγει εκλογές, ούτε να διαθέτει κυβέρνηση. Αυτή είναι η λογική με την οποία πορεύτηκε ο πατέρας του και πορεύεται ο ίδιος. Μια πολιτική η οποία οδηγεί σε ένα ατελείωτο αδιέξοδο, αφού αρνείται να δει πράγματα τα οποία υπάρχουν και βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι. Πώς μπορεί ο κ. Νικόλας και οι συνοδοιπόροι του με αυτή την προσέγγιση, έστω να διαπραγματευθούν μια λύση, όταν παραγνωρίζουν ακόμα και νομικές αποφάσεις όπως αυτή του ΕΔΑΔ, το οποίο με απόφασή του προσδιόρισε ότι στο βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου λειτουργεί ''ένα κρατίδιο υποτελές στην Τουρκία''; Η απορία που ακολουθεί, είναι εύλογη: Αν ο Κυπριακός Λαός σήμερα αντιδρά στην αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου, χαρακτηρίζοντας τους δικαστές τυφλούς, πώς ανέχεται πολιτικούς όπως ο κ. Παπαδόπουλος, που αντιμετωπίζουν το Κυπριακό χωρίς να μπορούν στοιχειωδώς να αναγνωρίσουν την πραγματική εικόνα που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας;
Νομίζω, ότι τελικά έχει δίκιο ο Πρόεδρος: “όποιος εν θέλει να πα(ει) στον μύλο, 10 μέρες κοshινίζει”!!!
**********
Υ.Γ.: Το κείμενο αυτής της ανάρτησης ξεκίνησα να το γράφω ψες (αν και από καιρό το είχα κατά νουν). Σήμερα το πρωί όμως προέκυψαν κι άλλες εξελίξεις και περιέπεσαν στο βεληνεκές των ώτων μου κάποιες όμορφες φάσεις από τα ραδιοφωνικά ερτζιανά (στον “ΑΣΤΡΑ” και το “Ράδιο Πρώτο”) με πρωταγωνιστές τα στελέχη του ΔΗΚΟ, Αθηνά Κυριακίδου, Νικόλα Παπαδόπουλου και Ζαχαρία Κουλία (λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή!).
Έχουμε και λέμε:
1. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος παρενέβηκε στον “Άστρα”, όπου φιλοξενούταν η Αθηνά Κυριακίδου (εκφράζοντας την άποψη της ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλου προσπαθεί να υποκαταστήσει τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, εκδίδοντας από μόνος του ανακοινώσεις ενάντια στην πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας), για να παραπονεθεί στη δημοσιογράφο του Σταθμού, ότι ο “ΑΣΤΡΑ” ενεργούσε αντιδεοντολογικά, αφού δεν τον ενημέρωσαν εκ των προτέρων ότι θα ήταν στον αέρα με την κυρία Κυριακίδου. (Έχω την άποψη ότι “δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμμασμένου”).
2. Μετά τον “Άστρα” η Αθηνά Κυριακίδου μεταφέρθηκε στο “Ράδιο Πρώτο”, στο πρόγραμμα του Λάζ. Μαύρου, όπου κατηγόρησε τον Νικόλα Παπαδόπουλο ότι δεν είχε καμιά εξουσιοδότηση από το Κόμμα να πει ότι είπε για τον Πρόεδρο Χριστόφια (για την τοποθέτηση του τελευταίου για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα) και ότι τις επίσημες θέσεις του Κόμματος (πάνω στο κυπριακό) τις εκφράζει ο Πρόεδρος του. Όλως “αιφνιδίως”(;) εμφανίστηκε ο (guest star του Λάζ. Μαύρου) Ζαχ. Κουλίας (ΖαΚουλ) για να μας πει ότι το ΔΗΚΟ δεν είναι λόχος του στρατού (οοοπππααα, εμείς το είπαμε στ’ αστεία κι αυτοί τρέξανε να το διαψεύσουν), ή υπό στρατιωτικό καθεστώς - για να υπάρχει περιορισμός στην έκφραση απόψεων. [Άρα, αφού δεν είναι λόχος το ΔΗΚΟ, δεν έχει ούτε λοχαγούς – καπετανάτα όμως υπάρχουν;).
3. Ακολούθως, ρώτησε ο Ζακουλ (όπως λαλούμεν Βελζεβούλ), την συναδέλφισσα του (έτσι την αποκαλούσε – εν (η)ξέρω όμως γιατί), Αθηνά Κυριακίδου για την άποψη της για τη ΣΩΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ (!!!) [τα κεφαλαία δικά μου – δεν φαίνονταν από το ραδιόφωνο] που έδωσε ... [ο Πάπας, sorry) ο Νικόλας Παπαδόπουλος, στον Χριστόφια ...
Απορίες εμού του αδαούς:
i. Μήπως το ΔΗΚΟ απέκτησε το Δικό του Πάπα;
ii. Ο πατήρ Παπαδόπουλος, όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκανε πότε εκτιμήσεις και σχόλια για τις εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα; Ας το ψάξουν για λίγο οι “Λοχαγοί”…
iii. Άραγε γιατί εν φέφκουν μόνοι τους (που την Κυβέρνηση) τζιαι καρτερούν τον Γριστόφκιαν να τους δκιώξει ο ίδιος; Λέτε να κοshινίζουν τζιαι δαμαί;
Ε, ρε τι έχουμε να τραβήσουμε (υποφέρουμε) ακόμα!!!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 28/3/2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
οϊ..εν πολλα καλα που φκηκεν η κυριακιδου τζαι ειπεν του τα..γιατι να χαριζεται το δηκο στες πελλαρες του νικολακη;
η κυριακιδου εν εκαμεν τιποτε παραπανω που οτι εκαμνεν ο νικολακης οταν ηταν μονο βουλευτης...ελαλεν οτι του εκαπνιζεν..σαν την αποψη του σαν βουλευτης..
ιντα στον αστρα καπου εισιεν τζαι το θρασος να αρρωσει της κυριακιδου..τζαι ειπεν της οτι εν να φκαλει ανακοινωση το δηκο κλπ..ετσι ενι..αμαν εμιλαν τζηνος ηταν καλα..τωρα που μιλουν οι αλλοι, ο νικολακης εθελεν να την λογοκρινει...
φαινεται ομως οτι ωσπου να μεταφερτουν στον λα.μαυ. [που εννοειται εν τον ακουω] ο νικολακης εκαταλαβεν οτι εν θα τον επαρταρεν ο καρογιαν [ η δηλωση του αν ακουσα καλα ηταν στο στυλ με τσκωνεστε δημοσια] τζαι εσυρεν τον κουλια μεσα..
το αλλον που καμνω χαζιν ηταν το αιτημα των νικολοκουλιων να εχουν ατομο στην διαπραγματευτικη ομαδα γιατι εν λαμβανεται το δηκο υπο οψιν..καλα ρε ανευ εσου που τους παρακολουθεις παραπανω..ο μαρκος ο κυπριανου εφυεν που το δηκο; εν εν στρατηγικο το ποστο του; οξα εν τον λοαρκαζουν δικο τους;
οξα....
εν να δειξει..
περαστικος
Μετά από αυτές τες εκλογές στο Δήκο τα δεδομένα αλλάσσουν για τες στρατηγηκές συμμαχίες του Ακέλ. Το Ακέλ δεν είναι πιά το κόμμαν στο οποίον απαγορεύεται να ανέλθει στην εξουσίαν τζιαι πρέπει να στείλει αυτόν το κκόμπλεξ στον τάφο.
Αντί να έχουμε το Δήκο να στέκει μες την μέση τζιαι να κρατά τα κόμματα της δεξιάς τζιαι της αριστεράς όπως τες μαριονέττες επιβάλλοντας τους την πολιτικήν του πότε του νού τζιαι πότε του άλλου, θα ήταν καλλύττερα τωρά το ΑΚΕΛ να μπεί μες την μέσην της δεξιάς τζιαι να συμμαχεί πότε με τον έναν τζιαι πότε με τον άλλον όπως το βολεύκει καλλύττερα. Στο εθνικό με τον Δήσυ όποτε συφφωνούμεν, στα κοινωνικά με την Εδέκ τζιαι το Δήκο όποτε συφφωνούμε. Να κάμουμεν όπως τους Ελβετούς μιαν κυβέρνησην εθνικής ενότητας όπου κάθε κόμμα έχει τόσους υπουργούς όπως τα ποσοστά του. Με τον Χριστόφκια πρόεδρο. Στο υπουργικό συμβούλιο, στην βουλή, στο εθνικό, το ακέλ να συνασπίζεται με αυτόν που συμφωνεί με τες ιδέες του. Θα έχουμεν τζιαι ποσοτικά τζιαι ποιοτικά καλλύττερα αποτελέσματα. Τζιαι όσοι εν περιθωριακοί (επεριθωριοποιηθήκαν που τον κυπριακόν λαόν στες τελευταίες προεδρικές) να μείνουν στην θέσην τους τζιαι να λάσσουν όσον θέλουν ώστι να φκάλουν ξανά πλειοψηφίαν (στην δευτέραν παρουσίαν).
Εάν το Ακέλ μείνει ματσουκωμένον στο σχήμαν που εδιαμορφώσαν οι συνθήκες που το 74 μέχρι το 2004, στες επόμενες εκλογές θα έχουμεν πρόεδρον του ΔΗΚΟ (το επίθετον του αρχίζει από Κάππα) εκλελεγμένον από τον Δήσυ. Θα κάτσει πάνω δηλαδή τζιαι το δήσύ τζιαι το ακέλ τζιαι θα κάμει το δικόν του το περιθώριον. Κάτι όπως έγινεν με τες αρχιεπισκοπικές εκλογές. Για κάτι τέθκια οι ακροκεντρικοί είναι μάνες.
Αγαπητέ Περαστικέ κι Ανώνυμε,
Σήμερα (που έριξα μια ματιά) στην ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα (το εκφραστικό όργανο των Νικολο-Κουλιο-Κολοκασιδο-Κενεβέζων – αλλά τζιαι της Θεοχάραινας), έγραφε (με δκυό λόγια) ότι ο Μάρκος ο Κυπριανού με τη θητεία του στο Υπουργείο Εξωτερικών χάλασε το image του, κατάστρεψε δηλαδή την πολιτική του καριέρα και έχασε το chance είναι υποψήφιος για τη Προεδρία της Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές!!! (Τα θαυμαστικά δικά μου, όπως και οι απορίες - είναι το πικράντερον το “ΠΟΝΤΙΚΙ” που θα ορίσει και θα καθορίσει τον επόμενο υποψήφιο του ΔΗΚΟ για τις προεδρικές εκλογές;). [Τον Μάρκο τον Κυπριανό προφανώς εννοεί κι ο Aceras όταν μιλά πιο πάνω και λαλεί ότι “… στες επόμενες εκλογές θα έχουμεν πρόεδρον του ΔΗΚΟ (το επίθετον του αρχίζει από Κάππα) εκλελεγμένον από τον Δήσυ. Θα κάτσει πάνω δηλαδή τζιαι το δήσύ τζιαι το ακέλ τζιαι θα κάμει το δικόν του το περιθώριον …”!
Παρεμπιπτόντως (και σε σχέση μ’ όσα λαλούσαμεν στο προηγούμενο post εδώ σ’ αυτό blog – για την Ελληνική Επανάσταση) το (εξαίρετο) ελληνικό “ΠΟΝΤΙΚΙ” είχε στην τελευταία του έκδοση (εκτάκτως προχτές Τετάρτη λόγω της αργίας της Πέμπτης που είναι η μέρα που κυκλοφορεί) είχε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα για τη “γλώσσα [που] μιλούσαν οι αγωνιστές του 1821” – link: http://www.topontiki.gr/Pontiki/index.php?option=com_content&task=view&id=3912&Itemid=53
Anef_Oriwn
Παρασκευή 28/3/2009 – 11:17 μ.μ.
Στις επόμενες εκλογές θα έχουμε οχι υποψήφιο από "Κ" αλλά ένα αντικείμενο που αρχίζει από "κ" για να το ευχαριστηθούμε!
στις επόμενες εκλογές θα έχουμε πάλι τον Χριστόφια, και πάλι να συζητούμε το Κυπριακό, γιατι πάλι θα έχουμε απορρίψει το σχέδιο λύσης του Κυπριακού και πάλι θα χρειαστεί το ΑΚΕΛ τη βοηθεια του ΔΗΚΟ για να κρατήσουν απο κοινού την κουτάλλα για άλλα 5χρόνια...
εμένα τώρα το παλιό τραγουδάκι
"Θέλω να δω τον Πάπα" γιατί μου ήρθε στο μυαλό με το Χριστόφια να το τραγουδά σαν βλέπει τον Βενεδιχτηνό???
περιμένετε 4 χρόνια εμειναν ακόμα και όλοι θα δούμε τον Παπα και το "Κ" του
:-)
Φίλε μου αν το 1985 κάναμε συμμαχία με το Δησυ τώρα δεν θα υπήρχαν ksimarishes και θα ήταν και το κυπριακό τελειωμένο.
Δυστυχώς οι συμμαχίες του ΑΚΕΛ μετά την ανεξαρτησία, οι οποίες ήταν άνευ όρων(δεν εννοώ αριθμό θέσεων, διορισμούς δικών μου δικών σου και τέτοια στρεβλή αντίληψη της πολιτικής,αλλά θέσεις και πολιτικές σε κυπριακό, οικονονομία, κοινωνικά ζητήματα)μας οδήγησαν εδώ, στον ακραίο εθνικισμό και στην περιφρόνηση της αριστεράς από πολιτικούς που εμφανίστηκαν μόλις χθες.
Αλήθεια, σκεφτήκαμε από πού βγήκαν οι Νικολάκηδες, οι Κενεβέζοι, οι Κολοκασήδηδες; Από τα ολοκαίνουργια κουτιά των σπουδών τους στην Εσπερία σερβιρίστηκαν στις θέσεις που τους πρόσφεραν τα κονέ τους... Και ως.. μπαρουτοκαπνισμένοι στους αγώνες, μέσα απ΄τα γραφεία που τους πρόσφεραν οι μπαμπάδες ,οι νονοί και οι φίλοι των παπάδων και μαμάδων τους, μας δίνουν μαθήματα πατριωτισμού, από κείνα που δεν κοστίζουν τίποτα, αντίθετα ανοίγουν και δρόμους για πολιτικές καριέρες για ίσως ακόμα μια 50ετία, αν δε λυθεί το Κυπριακό.(Γιατί αν λυθεί,άσχημα την έχουμε!Πώς να μοιραστούμε την πίτα με τους τ/κ και ποιος θα πάρει και ποιος θα μείνει, αφού και η ο ρατσισμός και ο τζούφιος πατριωτισμός δε θα πουλάνε και πολύ σε ένα δικοινοτικό κράτος...)
Ας βγάλουν οι Ακελικοί τα συμπεράσματά τους για το πώς αυτά τα νεότευκτα στελέχια εννοούν τις συμμαχίες! Επί Τάσσου δεν προλάβαινε να διατυπώσει κανείς μια κριτική και οι πρώτοι που κόβονταν να υπερασπίσουν και τα πιο οφθαλμανή λάθη-και κυρίως στο κυπριακό που πήγε εκεί που πήγε με το σεγόντο του Ακελ_ ήταν ο Άντρος κι ο Σταύρος, δε χρειαζόταν να βγει κανείς Δηκοϊκός, γιατί οι Ακελικοί ήταν Δηκοϊκότεροι αυτών!
Δίδαγμα τώρα, για το πώς... ευχαριστούν οι Δηκοϊκοί αυτούς που τους ευεργέτησαν 'ανευ όρων και έκαναν την ...Ένωση Κέντρου από συντριπτική μειοψηφία του τόπου, μεγάλο κόμμα που θέλει να κυβερνήσει και να ορίσει το μέλλον μας...Εκεί οδηγούν οι συμμαχίες που αντί να πάνε τα πράγματα αριστερότερα, οδηγούν την αριστερά δεξιότερα και μαζί τον τόπο...Πολύ Μαρξιστική-Λενινιστική άποψη περί συμμαχιών..
Λάθη που τα πληρώνουμε οι ταλαίπωροι αυτής της οπισθοδρομικής χώρας που είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε μέσα στη ζωή μας απολιθώματα, να τα ακούμε να ζαλίζουν τ αυτιά μας νυχθημερόν και να μας θυμίζουν συνεχώς ότι το παρελθόν είναι εδώ, σαν ολοζώντανο παρόν που βρυκολακιάζει...
[Διαπράξαμε και το καθήκον μας – ως ενεργοί πολίτες – και σβήσαμε τα Φώτα για μια ώρα – ίσως και περισσότερο! Ευτυχώς (για μας) συνδυάστηκε με την ανάγκη να φύγουμε από σπίτι για μια πολιτιστική εκδήλωση – παντού το φως διαχεόταν άπλετο και δη σε δυο σχολεία, έξω από τα οποία περάσαμε].
********
Αγαπητή Rose,
Σε χαιρετώ από καρδιάς και σου εύχομαι ότι καλύτερο! Καιρό έχει να τα πούμε – χαθήκαμε!
(Μου άρεσε πολύ αυτό το “Βενεδι-χτηνό”, που έγραψες!!! Όμως δεν κατάλαβα αν με το “αντικείμενο που αρχίζει από "κ"”, εννοείς την «κουτάλλα» ).
Όπως και να ‘χει όμως ... Πέραν απ’ αυτά, θα ‘θελα να σταθώ για λίγο (ίσως τελικά και πιο πολύ) στην ουσία των όσων γράφεις.
Μέσ’ απ’ αυτά διακρίνω μια στενοχώρια και μια απογοήτευση (όχι αδικαιολόγητα) για τα (μη) τεκταινόμενα στο κυπριακό (συζητήσεις, παρα-συζητήσεις, παρασκήνια, παραφιλολογίες – πολλά “παρά” πέσανε).
Η απογοήτευση (ΣΟΥ) – ίσως συνδυασμένη και μ’ άλλες καταστάσεις που (όπως αντιλήφτηκα) βίωσες τελευταία – εμποτίζει το περιεχόμενο του σύντομου σχολίου ΣΟΥ, και εκδηλώνεται έντονα μέσα από εκφράσεις όπως “… πάλι θα έχουμε απορρίψει το σχέδιο λύσης του Κυπριακού …”. [Μα ποιος είπε ότι θα έχουμε (ένα νέο) «σχέδιο λύσης»;].
Προσωπικά ούτ’ εγώ είμαι αισιόδοξος (ότι θα υπάρξει έστω πρόταση για σχέδιο λύσης)! Και δεν είμαι αισιόδοξος για μια σειρά λόγους που δεν έχουν σχέση (μόνο) με «κουτάλλες» ή λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στον Χριστόφια!
[Σε σύναξη γνωριμίας, μετά άρτου και οίνου, που είχαμε πρόσφατα μερικοί φίλοι bloggers, ρωτήθηκα από κάποιον εξ αυτών (καλό φίλο) για το “πως βλέπω τα πράματα” και του εξέφρασα την απαισιοδοξία μου, όχι όμως μετά κλαυθμών και οδυρμών].
Θεωρώ ότι πολλοί ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι έχουν (πλέον) συμβιβαστεί ή βολευτεί με το σημερινό status quo. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να περιοριστεί η πίεση από την κοινωνία (γενικότερα) προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης λύσης. Η δυναμική που δημιούργησε η ανάγκη για περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη και επιχειρηματική δραστηριότητα (για μια σχετικά πιο ενιαία ή ενοποιημένη αγορά και οικονομία) και η επιθυμία για ενοποίηση του τόπου μας έχει ατονήσει (ένεκα και της διεθνούς οικονομικής κρίσης). Γι’ αυτό και θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Αλλά ούτε η συνείδηση του κόσμου (ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων) μπορεί να διαφοροποιηθεί (από τη μιας στιγμή στην άλλη) προς μια ριζοσπαστική κατεύθυνση (κάτι που θα οδηγήσει σε πίεση από τα κάτω προς τες ηγεσίες) αφού δεν υπάρχουν οι συνθήκες και προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. (Ως γνωστό η κοινωνική μας συνείδηση είναι παραγωγό της δοσμένης κοινωνικοοικονομικής μας κατάστασης).
Γι’ αυτό και για μένα η (χαμένη) ευκαιρία ΔΕΝ ήταν το αμφιλεγόμενο και αμφιβόλου εφαρμογής και υλοποίησης Σχέδιο Ανάν, αλλά η κοινωνική και αντικατοχική εξέγερση των τουρκοκυπρίων το 2003. Δεν μπορέσαμε (ως ελληνοκύπριοι) να τους ακολουθήσουμε. Δεν ήμασταν έτοιμοι συνειδησιακά. Σκέφτηκες καμιά φορά τι θα μπορούσε να γίνει αν κοντά στις 70 χιλιάδες τουρκοκύπριους που διαδήλωναν στον τουρκικό τομέα της Λευκωσίας, υπήρχαν κι εκατόν χιλιάδες (και βάλε) να διαδηλώνουν στον ελληνικό τομέα και κινούνταν ΟΛΟΙ μαζί! ΘΑ ΣΑΡΩΝΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!
Anef_Oriwn
Σάββατο 28/3/2009 – 11:41 μ.μ.
Δεν ξέρω αν οι δύο Ανώνυμοι σχολιογράφοι μας είναι το ίδιο και το αυτό προσώπατο (εκ πρώτης όψεως δεν το νομίζω – και θα εξηγήσω μετά γιατί), αλλά καλό θα ήταν αν έδιναν κι ένα nickname στους εαυτούς τους για να υπάρχει και μια συνέχεια στα όσα λενε αλλά και για καλύτερη αναφορά σε παλαιότερες παρεμβάσεις τους.
Η αναφορά του πρώτου Ανώνυμου (ώρα 9:14 μ.μ.) σε «ksimarishes», κάτι παει αν μου θυμίσει από κάποια παλαιότερη συζήτηση, αλλά όλο και που διαφεύγει!
Φίλε Ανώνυμε (ώρας 9:14 μ.μ.), όταν σήμερα 25 τόσα χρόνια μετά το 1985, ο ΔΗΣΥ κάνει ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο (βασικά για προεκλογικούς σκοπούς), μεσούσης της διαδικασίας των συνομιλιών (μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ), αποτελεί (μ’ όλο το σεβασμό), αφέλεια να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε “… το 1985 [να] κάναμε συμμαχία με το Δησυ [...] και θα ήταν και το κυπριακό τελειωμένο...”. Να σημειώσω μάλιστα ότι όταν το 1992 (επί Προεδρίας Βασιλείου) πλησιάσαμε σε επίτευξη συμφωνίας (με τις Ιδέες Γκάλι), ακολούθως ΟΛΑ εκείνα τινάχτηκαν στον αέρα με την εκλογή (στην προεδρια0 του Κληρίδη (και την άνοδο του “Συναγερμού” στην εξουσία).
Τέλος, αν τυχόν και οι δύο Ανώνυμοι αποτελούν σάρκα ΜΙΑ, να παρατηρήσω ότι τα όσα λέγονται στη δεύτερη Ανώνυμη παρέμβαση (για τον «ακραίο εθνικισμό», την «Μαρξιστική-Λενινιστική άποψη περί συμμαχιών» και για τις “… συμμαχίες που αντί να πάνε τα πράγματα αριστερότερα, οδηγούν την αριστερά δεξιότερα και μαζί τον τόπο...”), αντιφάσκουν με την τοποθέτηση για “… συμμαχία με το Δησυ [...] το 1985 ...”, γιατί τότε ο “Συναγερμός” δεν ήταν λιγότερο εθνικιστικός (όχι πως έχει αλλάξει και πολύ σήμερα) από τους σημερινούς συγκυβερνώντες με το ΑΚΕΛ (ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ).
Anef_Oriwn
Κυριακή 29/3/2009 – 00:10 π.μ.
Ανώνυμε Νο. 2 (ώρας 10:52:00 π.μ.),
(παρεμπιπτόντως ο Ανώνυμος Νο. 1 είχε ως ώρα τις 9:14 π.μ. κι όχι 9:14 μ.μ., όπως εκ παραδρομής έγραψα - απολογούμαι),
Οφείλω να πω ότι ΔΕΝ διαφωνώ μαζί ΣΟΥ μ’ όσα λες για τον «ακραίο εθνικισμό» και για το ότι “… ο ρατσισμός και ο τζούφιος πατριωτισμός δε θα πουλάνε και πολύ σε ένα δικοινοτικό κράτος...”, όμως έχω την άποψη ότι όλ’ αυτά καλλιεργούνταν διαχρονικά από σύσσωμη τη Δεξιά παράταξη. Πολλά στελέχη του Συναγερμού δεν έχουν αποβάλει ακόμα (και ίσως να μην καταφέρουν να το πετύχουν ποτέ αυτό) τα εθνικιστικά τους σύνδρομα και τις ελληναράδικες τους εμμονές.
Ανεξάρτητα όμως από τα όποια πολιτικά ατοπήματα του ΑΚΕΛ (όταν, ας πούμεν “… ο Άντρος κι ο Σταύρος [έκαναν σε επιμέρους ζητήματα] σεγόντο του [Τάσσου] ...”, δεν νομίζεις ότι το ΑΚΕΛ λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί (δηλ. σοσιαλδημοκρατικά), εκφράζοντας την κοινωνική συνείδηση των μελών και οπαδών του; Πέραν τούτου μπορείς να μας πεις πως θα μπορούσαν τα πράματα να πάνε αριστερότερα (όπως θα ήθελες εσύ και ίσως κι εγώ) όταν ήταν αναγκασμένο να κάνει συμμαχίες με το μη χείρον; Ή θα προτιμούσες το ΑΚΕΛ να έχει ας πούμεν την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ;
Anef_Oriwn
Κυριακή 29/3/2009 – 00:37 π.μ.
Δεν είμαι το ίδιο πρόσωπο.'Εγραψα μόνο στις 10.52. ΄Εχεις δίκιο που μπερδεύτηκες με τους Ανώνυμους. Εγώ δεν πιστεύω πως το 85 υπήρχαν συνθήκες συνεργασίας με Δησυ.Και συμφωνώ με όλες τις εκτιμήσεις σου για τον Δησυ, για τον εθνικισμό του και τον καιροσκοπισμό του, όταν για τη νομή της εξουσίας ανέτρεψε τον Βασιλείου.
Κρίνω τη διαχρονική στάση του Ακελ, συμφωνώντας πως το αναχρονιστικό προεδρικό μας σύστημα, αναγκαστικά οδηγεί σε συνεργασίες με το μη χείρον. Όμως η βάση των συνεργασιών δεν είναι αποτέλεσμα προγραμμάτων σε τραπέζια διαπραγματεύσεων προεκλογικά -και δυστυχώς σε μας έτσι ήταν- αλλά κοινωνικής δυναμικής. Εννοώ απλά ότι εν τέλει οι συνεργασίες κατέληγαν σε συμβιβασμούς κ υποχωρήσεις από πλευράς Ακελ γιατί από κάτω δεν υπήρχε κανένα κίνημα το οποίο να διεκδικεί σε όλα τα ζητήματα-κυπριακό,οικονομικά κοινωνικά προβλήματα.
Αυτό είναι ζήτημα του τρόπου που η αριστερά στην κύπρο αντιλαμβανόταν αυτό που ονομάζεται μαζικό κίνημα, που είναι η μόνη κινητήρια δύναμη που μπορεί να οδηγεί τα πράγματα προς τα μπροστά. Οι αλλαγές δεν προχωρούν με συζητήσεις στο κοινοβούλιο και συμφωνίες εταίρων. Αυτό εννοούσα και με το "Μαρξιστική -Λενινιστική" πολιτική, όχι γιατί εγώ έτσι αντιλαμβάνομαι την πολιτική, αλλά γιατί το ίδιο το Ακελ έτσι αυτοπροσδιορίζεται. Θεωρεί τον εαυτό του τέτοιο κόμμα. Εγώ δεν ξέρω σήμερα οι όροι αυτοί τι μπορεί να σημαίνουν για μια σύγχρονη αριστερά.
Δυστυχώς η αντίληψη για το κίνημα ήταν να υπάρχουν γραφειοκρατικά όργανα απολύτως ελεγχόμενα απ΄το κόμμα και οι στόχοι σε κάθε τομέα να καθορίζονται απ΄την κομματική ηγεσία. Γι΄αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα έμεινε καθηλωμένο, γι΄αυτό και η νεολαία πατρωναρίστηκε, γι΄αυτό και άλλα κινήματα, με σύγχρονο περιεχόμενο, πάνω στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής, δεν αναπτύχθηκαν.Και όλα βέβαια με επιχείρημα το εθνικό άλυτο πρόβλημα.
Αυτά είναι που θεωρώ ότι θα διαμόρφωναν συνθήκες για άλλης ποιότητας συνεργασίες, όπου η κεντροδεξιά θα συμπορεύοταν σε πιο προοδευτικές λύσεις και μαζί και στο κεφαλαιώδες πρόβλημα, το κυπριακό.
Το Ακελ, προκειμένου να εξευμενίζει τους συμμάχους του, υποτασσόταν στη δική τους πολιτική. Αυτό δεν το ενίσχυε, αντίθετα!Δες τα ποσοστά που διέρρευσαν προς Δηκο, που είδε κι έπαθε να τα επαναπατρίσει στις προεδρικές.
Για τέτοια αριστερά μιλάω και όχι για το ΚΚΕ που ξέμεινε στο 1917.
Μεγάλη η συζήτηση για την αριστερά και δεν ξέρω αν πολλοί έχουν τη διάθεση να την κάνουν και να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος μέσα στις νέες συνθήκες... Μέχρι τότε θα "προσμένουμε ίσως κάποιο Θάμα" κατά το Βάρναλη, για λύση του Κυπριακού... χωρίς την παρέμβαση του λαού, χωρίς κίνημα, στο οποίο αναφέρεσαι και συ στο σχόλιό σου προς τη Ρόουζ...
Ανευ
πράγματι χαθήκαμε - σε διαβάζω πάντως :-)
χαίρομαι που επεσήμανες τους προβολείς των σχολείων (εξω απο το Δημοτικό της κόρης μου χτες την ίδια ώρα υπήρξε τόσο φως που ήταν π΄ροκληση)
πίσω στο θέμα μας..
χαίρομαι που διατυπώνεις τα πράγματα κοντά σε αυτό που είναι σημαντικό και αληθινό για σένα.
αυτο που με ανησυχεί όμως είναι η φράση σου :
Μα ποιος είπε ότι θα έχουμε (ένα νέο) «σχέδιο λύσης»;].
και αυτο γιατι ακούστηκε πρώτη φορά έξω από το συνε΄δριο του ΔΗΚΟ από τον ίδιο τον Δημητρη Χριστόφια.
όσον αφορά τη τωρινή σχεση ε/τ και τ/κ και διάθεση για λύση δεν θα αρνηθώ όσα παρουσιάζεις...
τι κάνουν οι πολιτικοι που διαπραγματευονται τώρα για να την αλλάξουν; Δηλώνουν απλά οτι δεν μπορούν να εγγυηθούν σχέδιο λύσης !!!
αυτο ανησυχεί οτι αρχίζουν να το προωθούν και να το χωνεύουμε
κατα τα άλλα πίνω στην υγεια σου την επόμενη γουλια κυπριακου καφέ
και σε χαιρετω
το "κ" δεν αναφέρεται στην κουτάλλα
[σκεψου όπως θα σκεφτόταν μια πολιτογραφημενη κυπρια καλαμαρου
;-) ]
Ανώνυμε,
Κατανοώ τους προβληματισμούς σου αλλά επειδή έχω την άποψη ότι ένα κόμμα αποτελεί τον πολιτικό φορέα που εκφράζει την κοινωνική συνείδηση των μελών και οπαδών του, δεν παραξενεύομαι και πολύ για τις σοσιαλδημοκρατικές κατευθύνσεις και πρακτικές του ΑΚΕΛ (παρά την μαρξιστικογενή φρασεολογία που χρησιμοποιεί).
Και μια και επικαλείσαι τον Κώστα Βάρναλη θα κάνω κι εγώ αναφορά στους στίχους του “εγώ ‘μαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής”. Διερωτούμαι, αν σε μια κοινωνία όπου “η ανάγκη και η οργή” δεν είναι κυρίαρχες, θα μπορούσαν κάποιες πολιτικές να είναι διαφορετικές; Και θεωρώ παράξενο γιατί υπάρχουν διαρροές προς το ΔΗΚΟ, ας πούμεν (ή και αλλού). Η αλλαγή της κοινωνικοοικονομικής θέσης πολλών εργαζομένων (κι Αριστερών) αλλάζει και την κοινωνική τους συνείδηση.
Η ουσία (ή το ερώτημα) είναι πως μ’ αυτά τα δεδομένα καταφέρνουμε να διατηρήσουμε ένα μαχητικό αριστερό κίνημα...
********
Rose,
Η έκφραση μου “[Μα ποιος είπε ότι θα έχουμε (ένα νέο) «σχέδιο λύσης»;]”, βασικά αντικατόπτριζε τη δικιά μου απαισιοδοξία για τη κατάληξη των συνομιλιών.
Απ’ κει και πέρα η “διάθεση για λύση” μέσα στις δύο κοινότητες είναι βασικά προϊόν κοινωνικής συνειδητοποίησης που έχει να κάνει άμεσα άμεση με την κοινωνικοοικονομική θέση του καθενός μας (και κατ’ επέκταση και με το συμφέρον μας – το όποιο είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι λειτουργεί, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα). Κι όπως είπα και πιο πάνω στον Ανώνυμο “η ανάγκη και η οργή” (που επικαλείται και ο ποιητής) φαίνεται βρίσκονται μακριά (ακόμα)!
Πως νομίζεις ΕΣΥ πως θα μπορούσαν οι ηγεσίες (και δη ο Πρόεδρος) να διαφοροποιήσουν τις διαγραφόμενες αρνητικές εξελίξεις;
Anef_Oriwn
Κυριακή 29/3/2009 – 10:07 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου