Ανάρτηση 31η (ανθρώπινη και επαναπροσεγγιστική) – Αφιέρωμα στους κυπραίους, έλληνες και τούρκους που κατοικούν και ομορφαίνουν αυτόν τον τόπο.

48η Επέτειος από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σαν φόρος τιμής όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους για την ελευθέρια της Κύπρου (κοινής πατρίδας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων) καταθέτω μια ανθρώπινη ιστορία (αναδημοσιευμένη από τη “Χαραυγή” της περασμένης Δευτέρας 29 του Σεπτέμβρη).

Έσωσαν ο ένας τη ζωή του άλλου...

(αναδημοσιευμένη από τη “Χαραυγή”, Δευτέρα 29/9/2008 – Link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-14462-gr.php).

“Συγκλονιστική ήταν η ιστορία δύο πρώην αιχμαλώτων της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, την οποία έζησαν οι παρευρεθέντες στην εκδρομή-συνεστίαση της ΕΣΚ στο Δημοσιογραφικό Χωριό στα Περβόλια. Ενός Ε/κ, του Χρίστου Κυπριανού, 70 ετών σήμερα από το Λευκόνοικο και τώρα στη Λάρνακα και ενός Τ/κ, του Αχμέτ Γιωργατζέν 51 ετών σήμερα από το Τζάος και τώρα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Συναντήθηκαν για δεύτερη φορά στη Λάρνακα, τις τελευταίες 15 ημέρες, αυτή τη φορά στο εστιατόριο ΕΝΑΛΙΑ του Δημοσιογραφικού χωριού και τα ξαναθυμήθηκαν όλα από την αρχή. Η πρώτη συνάντηση στη Λάρνακα πριν 15 ημέρες έγινε με πρωτοβουλία της γνωστής Τ/κ δημοσιογράφου Sevgul Uludag και συμφώνησαν να ξανασυναντηθούν και σήμερα όπως και έγινε. Τι έγινε το 1974.....Ο Αχμέτ 17½ ετών στις 15 Ιουλίου 1974, εργαζότανε σαν οικοδόμος στη Λευκωσία. Φυγαδεύτηκε όμως από τον 36χρονο Κυπριανού και άλλους στην κατεχόμενη Λευκωσία και μετά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, πήγε στο χωριό του το Τζάος. Εκεί δεν ξέχασε ποτέ τη βοήθεια του Κυπριανού. Έτσι όταν στις 17 Αυγούστου 1974 ο Κυπριανού πιάστηκε αιχμάλωτος στο Λευκόνοικο και τον μετέφερναν για εκτέλεση στο Τζάος, βρέθηκε από μηχανής Θεός ο 17χρονος Αχμέτ και τον γλίτωσε. «Με φοάσαι μάστρε Χρίστο είπα τους ότι εν είσαι στρατιώτης». Έτσι ο Κυπριανού γλίτωσε τη ζωή του, χάρη στον έφηβο τότε, Αχμέτ. Η κακή τύχη του Κυπριανού ήταν σε ένα γεφύρι στο δρόμο Λευκονοίκου- Πραστειού-Τζάος όταν τους κατέβασαν αυτόν και άλλους για να τους εκτελέσουν. Όταν έγιναν αντιληπτοί από μακριά άνδρες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, άλλαξαν τα σχέδια. Αλλά οι “ειρηνευτές” δεν αντελήφθησαν οτιδήποτε και συνέχισαν το δρόμο τους. Ετσι ο Κυπριανού μεταφέρθηκε στο Τζάος όπου έζησε την πλέον συγκλονιστική ιστορία της ζωής του.

Οταν απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα. Απέκτησε οικογένεια και τώρα είναι συνταξιούχος οικοδόμος. Ο Αχμέτ εγκαταστάθηκε στην Αμμόχωστο. Οταν άνοιξαν τα οδοφράγματα πριν πέντε χρόνια το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αναζητήσει τον Κυπριανού, αλλά στη Λευκωσία εφ΄ όσον εκεί εργάζονταν το 1974. Μετά από προσπάθειες 3 ημερών απογοητεύθηκε, θεώρησε ότι ο Κυπριανού «δεν την γλίτωσε τη ζωή του το 1974». Εκτός από την Sevgul Uludag η οποία ανέλαβε να τον βοηθήσει. Και τα κατάφεραν να εντοπίσουν τον Κυπριανού στη Λάρνακα πριν 15 ημέρες. Τα δάκρια δεν σταματούσαν λεπτό από τα μάτια του Κυπριανού ενώ διηγείτο στους παριστάμενους στο ΕΝΑΛΙΑ την “ιστορία της ζωής του” την όποία οφείλει στο Αχμέτ. Και ο Αχμέτ κοιτούσε δεξιά και αριστερά –εφ’ όσον δεν γνώριζε ελληνικά- και άκουγε τις μεταφράσεις που του έκαναν. Και υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλο ότι θα ξανασυναντηθούν...”.

Σχόλιο Ιστο(παθο)λόγου:

Αυτός ο πολύπαθος και χιλιοκατακτημένος τόπος ανήκει στους κατοίκους του, Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους, Μαρωνίτες Λατίνους κι όσους άλλους ήθελαν επιλέξει την Κύπρο για πατρίδα τους, ο καθένας με τα δικά του εθνικά χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες. Όλοι (οι πιο πάνω) αγαπούν αυτό τον τόπο και τον ποτίζουν με τον ιδρώτα, τα δάκρυα και άμα τύχει και με το αίμα τους. Η ΖΩΗ είναι πολύτιμη και μόνο ΜΙΑ για ΟΛΟΥΣ!
Το στοίχημα τώρα και που πρέπει αν κερδίσουμε είναι να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας χωρίζουν για να επανενώσουμε την πατρίδα μας! Και τέτοιες ιστορίες αποτελούν φωτεινά παραδείγματα!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 1/10/2008