Ανάρτηση 36/2012 (τριακοστή έκτη του 2012) – [Media-κή, δημοσιογραφική, συνεδριακή, αντι-χειραγωγική] - «Κανεί, ρε, τζι’ εμάθαμέν σας!»

Παρακολούθησα διαδικτυακώς και με αρκετό ενδιαφέρον το Σάββατο το πρωί από το σπίτι μου [καθώς λόγω γρίππης οικουρούσα* και ήμουν στο κρεβάτι] την πρωινή [και πρώτη για τη δεύτερη μέρα] σύνοδο του διήμερου συνεδρίου δημοσιογραφίας με τίτλο “Προβληματισμοί γύρω από το μικρόφωνο” που διοργάνωσε ο “ΑΣΤΡΑ” σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας [για πιο πολλές λεπτομέρεις πατήστε το link:http://mihalismihail.blogspot.com/2012/03/blog-post_28.html]. Θέμα της συγκεκριμένης ενότητας ήταν ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη χειραγώγηση  της κοινής μετά την έκρηξη στο Μαρί. 

Για την ιστορία να αναφέρω ότι εισηγήσεις/ανακοινώσεις κατάθεσαν ο κοινωνιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Frederick Αντρέας Παναγιώτου, οι δημοσιογράφοι Κώστας Βενιζέλος, [του “Φιλελεύθερου”] και Γιώργος Κασκάνης, [του “Πολίτη”] και ο Ανδρέας Χρυσάνθου, Πρόεδρος της “Κίνησης” Πολιτισμού και μέλος του Δ.Σ. ΡΙΚ [που βρίσκεται κι αυτό στο στόχαστρο της Αντιπολίτευσης αυτές της μέρες]. Συντονιστής ήταν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου, Γιάννης Ιωάννου.

Σ’ αυτήν μου την παρέμβαση/ανάρτηση  θα σταθώ σ’ ένα ΜΟΝΟ σημείο απ’ την όλη συζήτηση το οποίο μου προκάλεσε έντονα αρνητική εντύπωση, καθώς προερχόταν από ένα «έγκριτο» δημοσιογράφο ενός μεγάλου δημοσιογραφικού συγκροτήματος. Όμως τούτο επιβεβαίωσε πανηγυρικά την άποψη του Αντρέα Παναγιώτου για χειραγώγηση της κοινής γνώμης από τα ΜουΜουΕ.

 

[Τον εξαιρετικό Αντρέα Παναγιώτου είχα την τύχη να τον παρακολουθήσω και τέλη Αυγούστου στη Λεμεσό όταν πρωτο-παρουσίασε σε σχετική εκδήλωση τις απόψεις του για το θέμα της Media-κής χειραγώγησης]… 

 

Έγινε, που λέτε, αναφορά σε δημοσίευμα του “Φιλελεύθερου” [τις πρώτες μέρες μετά την έκρηξη στο Μαρί], το οποίο [δημοσίευμα] μιλούσε για κάποιες επιστολές [που ακόμα ΔΕΝ είδαμε] του Διοικητή της Βάσης Αντρέα Ιωαννίδη, με τις οποίες [ως λέγεται] επισήμανε τους κινδύνους από την τοποθέτηση [εκεί στη Βάση] των containers με τα πυρομαχικά και ζητούσε τη λήψη μέτρων [όπως, ας πούμεν, την κατασκευή σκεπάστρου πάνω από τα containers]… Όμως οι επιστολές αυτές ΔΕΝ παρουσιαστήκαν ΠΟΤΕ, κι ούτε καν επιβεβαιώθηκε με οποιοδήποτε τρόπο η ύπαρξη τους. Κι ο κος Βενιζέλος, στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει το ανυπόστατο δημοσίευμα της «έγκριτης» εφημερίδας του [της οποία είναι και αρχισυντάκτης] ΜΑΣ είπε [ποιώντας την πάπια] ότι το ότι δεν παρουσιαστήκαν  [μέχρι σήμερα] οι “επιστολές” Ιωαννίδη δεν έχει σημασία. Και προχώρησε να πει ότι το ότι δεν τις είδαμε δεν σημαίνει ότι αυτές δεν υπήρξαν, υποβάλλοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι κάποιοι πιθανόν να τις εξαφάνισαν! Με δκυο λόγια δημιουργούσε ή αναπαρήγαγε μια θεωρία συνομωσίας, αν και στη συνέχεια [της κουβέντας] καταφέρθηκε και ο ίδιος ενάντια στις θεωρίες συνομωσίας! Προφανώς δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Τζι’ όπως λαλεί τζι’ ο τίτλος του σημερινού άρθρου [όμως για άλλο θέμα] του Κύπρου Κουρτελλάρη στην καθημερινή του στήλη “Εν τύποις” στη “Χαραυγή” «Κανεί, ρε, εμάθαμέν σας τζι’ εβαρεθήκαμέν σας!»

************************

Σημείωση:

*- «οικουρώ» – έχει τη σημασία του μένω σπίτι συνήθως λόγω ασθενείας.  Όμως αν το ετυμολογήσουμε ολίγο τι [οίκος + ουρώ] δεν πάει να πει ότι, ουρώ εντός του σπιτιού;   

 

Anef_Oriwn

Σάββατο 31/3/2012

Ανάρτηση 35/2012 (τριακοστή πέμπτη του 2012) – [επετειακή, αφιερωματική, κομμουνιστική, ηρωική και τιμητική] – «Έτσι αγαπάμε εμείς (οι κομμουνιστές) την Ελλάδα»…

Προλογικά:

Σήμερα, 30 του Μάρτη, κλείνουν 60χρόνια από την άνανδρη δολοφονία δια τυφεκισμού[από το μετεμφυλιακό δεξιό καθεστώς της Ελλάδας] του Έλληνα κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, Δημήτρη Μπάτση, Νίκο Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη.

Μεγάλο αφιέρωμα για την ηρωική και μαρτυρική μορφή του κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη [και των συντρόφων του] είχα κάμει πριν δύο χρόνια [και πάλι τέτοιες μέρες] με την ανάρτηση μου με αρ.20/2010 … Την ημερομηνία της εκτέλεσης τους τη θυμήθηκα και φέτος [αυτές τις μέρες], αλλά ομολογώ πως ΔΕΝ ήταν στις προθέσεις μου να κάμω ειδική ανάρτηση. Όμως ένα σύντομο ποιητικό αφιέρωμα του αγαπητού φίλου Σολιάτη στο δικό του Blog και μια σύντομη αναφορά στην επέτειο σήμερα νωρίς πρωί κατά τις 6 και κάτι]στον “ΑΣΤΡΑ” [στο πρόγραμμα “Πρωί –πρωί με τη δροσούλα”], όπου μεταδόθηκαν και απόσπασμα από την ομιλία “Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο”, πραγματικά με συγκίνησαν και είπα να ξαναγράψω και να ξαναπώ μερικές κουβέντες. Φυσικά ό,τι και αν πεις για τέτοιους ανθρώπους είναι πολύ λίγο, αλλά είναι το ελάχιστον που μπορούμε να τους ανταποδώσουμε για τις θυσίες τους.

Πιο κάτω λοιπόν θα παραθέσω[ πολύ συνοπτικά],

- λίγα λόγια για τις τελευταίες στιγμές του Νίκου Μπελογιάννη [πριν τη δολοφονία του], παρμένα από τη “Χαραυγή” της 28^ης του Φεβράρη της τρέχουσας χρόνιας [link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-18424-gr.php],κι

- αποσπάσματα από τις συγκλονιστικές ομιλίες/απολογίες του Νίκου Μπελογιάννη στο Στρατοδικείο κατά τις δίκες τον Νοέμβρη του 1951 και τον Φεβράρη του 1952 όπου τόνισε πόσο «οι κομμουνιστές αγαπάνε την Ελλάδα» κι αγωνίζονται γι’ αυτήν! 

*********************************

1. Πυροβόλησαν την Ελλάδα...

 

Μέρα Κυριακή, χαράματα στις 30 του Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, οι Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και το πολιτικό σύστημα της ελληνικής ολιγαρχίας. Το «πυρ» για τη διάπραξη αυτού του στυγερού εγκλήματος διατάχτηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς «συμμάχους». Η εγκληματικότητα της εκτέλεσης των τεσσάρων στελεχών του ΚΚΕ ξεπερνούσε και τη θηριωδία των ναζιστικών εκτελέσεων κατά την περίοδο της κατοχής, αφού ούτε καν αυτοί οι φασίστες Γερμανοί δεν εκτελούσαν Κυριακή.Αλλά ακόμη και η μέρα εκτέλεσης ήταν μέσα στο σχέδιο.

 

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

”Νίκο σήκω”

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

”Πάμε για καθαρό αέρα;”

“Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση” (...)».

Με αυτό τον τρόπο περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του Νίκου Μπελογιάννη σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Προοδευτική Αλλαγή” την επόμενη μέρα της εκτέλεσης, ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος.

 

*************************

2. «Έτσι αγαπάμε εμείς (οι κομμουνιστές)την Ελλάδα»

 

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσαν πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω. (...) Θα έλεγα ότι ”δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου”, γιατί ο κόσμος το ’χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχθηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (...). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μη ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δεν θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό; (...) Το ΚΚΕ έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας... (...) Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δεν ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ’ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω».

 

******************************

«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι Έλληνες υπηρέτες τους... (...) Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας,που γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο... (...) Οι μάρτυρες φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό κόμμα. Τι άτιμο ψέμα! Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του ΚΚΕ, που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό ελληνικό κόμμα. (...) Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα,δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα. (...) Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων. Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δεν μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Έτσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας. Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δεν δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος.»

Υποκλίνομαι!

Anef_Oriwn

Παρασκευή 30/3/2012

Ανάρτηση 34/2012 (τριακοστή τετάρτη του 2012) – [blogger-ική, σχολιογραφική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Σεργιάνι σε (πολιτικά) σχόλια του Mariosthr…

Εισαγωγικά:

Πιο κάτω θα αποδελτιώσω και θα αναπαραγάγω από το Blog της φίλτατης Disdaimonaς, από την πρόσφατη ανάρτηση της με θέμα «το έμβλημα των Ες Ες [με το οποίο] κυκλοφόρησε [...] ο κυριακάτικος “Πολίτης”» ] σχόλια του επισκέπτη και σχολιογράφου mariosthr [Μάριος Θρασυβούλου;], καθώς τούτα παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον. Μέσα απ’ αυτά εκφράζονται αρκετά μελετημένες, ολοκληρωμένες και συγκροτημένες σκέψεις κυρίως για τι ρόλο της φιλελεύθερης Δεξιάς.  

Να σημειώσω ότι αφορμή για το post της DIS έδωσε άρθρο με τίτλο “Αριστερός πουριτανισμός ή Γρίβας” της Ρένας Χόπλαρου, το οποίο δημοσιεύτηκε στον “Πολίτη” της Κυριακής 25 του Μάρτη στην εβδομαδιαίας στήλη της “Αυτονόητα” [σελ.21]...


Στο κείμενο της, η  κα Χόπλαρου κάμνει βασικά [επικριτική] αναφορά στα νέα αναλυτικά πρόγραμμα και δη σ’ εκείνα του μαθήματος της Βιολογίας.  Εξ αφορμής των στόχων του μαθήματος για το κεφάλαιο “Αναπαραγωγή” όπως τούτοι  τίθενται στα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα, κάμνει (για ακόμα μια φορά) επίθεση ενάντια στην Αριστερή διακυβέρνηση του τόπου, σαφώς παραγνωρίζοντας ή μη λαμβάνοντας υπ’ όψη τα πολιτικο-κοινωνικά δεδομένα και κατεστημένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Κύπρο. (Είναι τούτα τα κατεστημένα που πολέμησαν εξ αρχής και την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση)… 

*************************

Τα σχόλια του mariosthr:

«… Το πρόβλημα είναι η στάση της εφημερίδας [σημ. Ιστολόγου: του “Πολίτη”], μετά κυρίως τη φασιστική και δολοφονική ενέργεια οπαδών αυτής της ομάδας, όπως είπε και η Dis. Ευαισθητοποιούνται για τον εθνικισμό όταν δεν υπάρχει ατζέντα εξουσίας στο προσκήνιο. Όταν δεν έχουν μπροστά τους το καθήκον να βγάλουν έναν Αναστασιάδη στην προεδρία. Όταν δεν υπάρχουν ιδεολογική σύγκρουση και ταξικοί ανταγωνισμοί στην κοινωνία.. Τότε, όλοι αυτοί (ο Πολίτης κλπ), γίνονται και δημοκράτες και αντιεθνικιστές και αντιφασίστες... Τζάμπα μάγκες..»

........................................................

«Αλλά και το παραμύθι για τη στάση του Συναγερμού και του Αναστασιάδη στο Σχέδιο Ανάν, πρέπει επιτέλους να τελειώσει. Όσοι αριστεροί υποστηρίξαμε το Σχέδιο ήταν συνειδητά και γιατί η Λύση εξυπηρετούσε την προοπτική της κοινωνικής εξέλιξης. Δεν θα μπορούσαμε όμως να πούμε το ίδιο και για την ηγεσία του Συναγερμού. Πρέπει να κρίνουμε τη στάση του το 2004 στη συγκεκριμένη συγκυρία: οι προεδρικές (2003) έχουν τελειώσει, οι επόμενες αργούσαν, άρα καμιά πίεση από την εθνικιστική του βάση και στελέχη, ο Αναστασιάδης σε φάση άνεσης, δέχεται τις παραινέσεις της ευρωπαϊκής Δεξιάς για πιο λογική πολιτική, τις υιοθετεί, δείχνει ειλικρινής και ίσως ήταν. Ακολουθεί και για τα επόμενα χρόνια σχετικά ήπια και μετριοπαθή πολιτική. Δεν κάνει φυσικά και κάτι σπουδαίο... Δεν θα μπορούσαν να γίνουν, κόμμα και Αναστασιάδης, ταυτόσημοι με τον εθνικιστικό συρφετό των υπόλοιπων ακροδεξιών κομμάτων και κομματιδίων, Εκκλησίας κλπ. Δεν ήταν προς το συμφέρον τους εξάλλου. Και φτάνουμε στα γεγονότα του καλοκαιριού και πολύ κοντά στις προεδρικές του 2013. Οι πιέσεις πολλές, η ανάγκη και η δίψα για εξουσία μεγάλη. Τώρα όλα παραμερίζονται μπροστά στη “μεγάλη πρόκληση...”.»

........................................................

«Και να ξεκαθαρίσουμε ότι με αυτά δεν αθωώνουμε την ηγεσία του ΑΚΕΛ για την άθλια στάση της απέναντι στο Σχέδιο. Αλλά εδώ συζητούμε για τη φιλελεύθερη και δήθεν φωτισμένη Δεξιά που κάνει πλάτες στο φασισμό! Για τη Δεξιά που παίζει πελλόν μπροστά στην έξαρση του εθνικισμού, του ρατσισμού και του σκοταδισμού, αν είναι να κτυπηθεί η κυβέρνηση και η Αριστερά. Για τη Δεξιά , που τελικά, οι δημοκρατικές της ευαισθησίες είναι πολύ πολύ μικρές.»

Παρέμβαση της Αφεντομουτσουνάρας μου στο Blog της DIS:

Η πιο πάνω τοποθέτηση του mariosthr  προκάλεσε το πιο κάτω ερώτημα  μου:
“Πολύ ενδιαφέροντα και μελετημένα αυτά που γράφεις. Το μόνο που δεν αντιλαμβάνομαι και καλοπροαίρετα θα ρωτήσω είναι πώς «… η Λύση [μέσω του Σχεδίου Ανάν] εξυπηρετούσε την προοπτική της κοινωνικής εξέλιξης»;”

Για να έρθει η ακόλουθη απάντηση από τον σχολιογράφο Μάριο:

«Anef,
όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και είχαμε για μια περίοδο αυτό το πήγαινε έλα από το νότο στο βορρά και αντίθετα, Ε/Κ και Τ/Κ, μόνο και μόνο η επαφή μεταξύ τους, η χειραψία, η κουβέντα για τα παλιά, η έκπληξη για τον “εχθρό” που δεν φαίνεται για εχθρός, η συγκίνηση κλπ, έριξαν τον εθνικισμό στο περιθώριο. Χάθηκαν οι εθνικιστές από προσώπου γης, ο τούρκικος στρατός κλείστηκε μέσα. Έστω αυθόρμητα, δημιουργήθηκε μια δυναμική που για πρώτη φορά έκανε τον απλό άνθρωπο πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Ώσπου φυσικά να σβήσει η δυναμική από την έλλειψη βούλησης για λύση από τους πολιτικούς.
Το Σχέδιο Ανάν πρέπει να το δούμε σαν το μέσο για μια νέα δυναμική που θα δημιουργούσε. Πέραν από νομικές λεπτομέρειες και αδυναμίες. Αν περνούσε το Σχέδιο, που φυσικά θα είχε την πολιτική αποδοχή της κοινωνίας, φαντάσου πόση δυναμική θα δημιουργούσε, πόσες κρυμμένες δυνάμεις θα ξεφύτρωναν μέσα στην κοινωνία, νέες ιδέες, νέα πρόσωπα. Θα είχαμε μια κοινωνία αναγκασμένη να προχωρήσει μπροστά, άρα και οι συνειδήσεις θα προχωρούσαν μπροστά, όσα εμπόδια και τρικλοποδιές και αν είχαμε. Θα είχαμε χιλιάδες κόσμου, νέοι και εργαζόμενοι από τις δύο κοινότητες που θα συναναστρέφονταν μαζί, θα δούλευαν μαζί, θα ήταν αναγκασμένοι να συνεργαστούν σε όλα τα επίπεδα της ζωής. θα είχαμε λιγότερη καχυποψία, περισσότερη ανοχή. Σε συνδυασμό με την αποχώρηση των στρατών, της οικονομικής ανάπτυξης, του νέου κλίματος στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, της βούλησης να μην έχουμε ξανά πολέμους κλπ, όλα αυτά νομίζω θα άνοιγαν μια νέα εποχή. Και νομίζω θα είχαμε να κερδίσουμε έτσι και αλλιώς αφού θα βγαίναμε από αυτό το τέλμα που μας έριξαν.»

Τωρινό σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:
Διερωτούμαι:
Θα μπορούσε ένα σχέδιο λύσης του κυπριακού να τύγχανε ουσιαστικής κι απρόσκοπτης εφαρμογής και υλοποίησης χωρίς ουσιαστικές  εγγυήσεις ή/και στη βάση μόνο της καλής θέλησης των μερών [ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων]; Εν τζιαι είχαμε τίποτε αριστερή εξουσία; Κατά τη γνώμη μου οι δυναμικές που δημιουργήθηκαν [με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων] θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν θετικά αν κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη διακυβέρνηση του τόπου ήταν η Αριστερά ή αν πετυχαίναμε μια ριζοσπαστικοποίηση των ελληνοκυπρίων.

........................................................

«Για τα όρια και τους περιορισμούς της αντίληψης που έχει η Δεξιά για τη Δημοκρατία, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποδόσφαιρο. Βασικά, με το πώς βλέπουν το ποδόσφαιρο είναι η απόδειξη της αμπαλατοσύνης τους. Θα μπορούσαν να προχωρήσουν και να εκσυγχρονιστούν οι θεσμοί του όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου. Όχι τίποτε σπουδαίο. Μια επίφαση δημοκρατίας στα θεσμικά του όργανα, ανεξάρτητοι δικαστικοί θεσμοί κλπ. Αντίθετα, ανακατώνονται πολιτικοί του Συναγερμού μέσα στο παρασκήνιο, στηρίζουν μια κλίκα ανθρώπων που υπηρετούν σωματειακά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, έχουν την ΟΜΟΝΟΙΑ στο στόχαστρο και την πολεμούν. Και αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ωραία! Να ευνοείται η αγαπημένη τους ομάδα και να αδικείται μια άλλη, μόνο και μόνο γιατί έχει αριστερές καταβολές...! Αυτή είναι η κυπριακή Δεξιά! Που δεν ωρίμασε ποτέ, που δεν δείχνει την παραμικρή μεγαλοψυχία , ακόμα και στο ... ποδόσφαιρο!»

Τωρινό σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:
Μια κι έγινε αναφορά στην “ΟΜΟΝΟΙΑ” να πω δκυο κουβέντες για τη σαθρή κατάσταση που επικρατεί στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Κύπρου και τον ύποπτο κι αμφιλεγόμενο ρόλο της ΚΟΠ [Κουτσοκούμνειας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας] και της Δικαστικής ΤΟΥΣ:  

- Πρώτα απ’ όλα, είναι εξωφρενικό κι αντι-αθλητικό σ’ αυτήν τη φάση του Πρωταθλήματος [στα play offs] το ενδιαφέρον και την αγωνία για την τελική έκβαση να βρίσκεται στα ύψη [καθώς και οι 4 ομάδες διεκδικούν περίπου με τις ίδιες πιθανότητες το πρωτάθλημα] να διεξάγονται αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, δηλ. χωρίς φιλάθλους.

- Δεύτερον, το μεθαυριανό παιχνίδι της “Ομόνοιας” με το ΑΠΟΕΛ για τα play offs θα διεξαχθεί κεκλισμένων των θυρών καθώς έχει τιμωρηθεί η έδρα της “ΟΜΟΝΟΙΑΣ” που είναι τυπικά γηπεδούχος. Όμως επειδή οι δύο ομάδες χρησιμοποιούν την ίδια έδρα [το ΓΣΠ] υπάρχει συμφωνία μεταξύ τους να μοιράζονται τις καθαρές εισπράξεις ανεξαρτήτως ποιά είναι για τυπικούς λόγους η γηπεδούχος ομάδα. Άραγε [διερωτούμαι εγώ ο αφελής] δεν τιμωρείται έτσι και το ΑΠΟΕΛ μια και θα χάσει εισπράξεις;  Ή μήπως δεν τους νοιάζει  καθώς φέτος έχουν κάπου 20-23 εκατομμύρια εύρο εισπράξεις λόγω των επιτυχιών τους  στο Champion’s League; Θα λειτουργούσε έτσι η ΚΟΠ [ΤΟΥΣ] αν δεν είχαν αυτές τις εισπράξεις;

........................................................

«Για την κα Ρ. Χόπλαρου [σημ. Ιστολόγου: αναφορικά με το άρθρο της στον “Πολίτη” της Κυριακής 25 του Μάρτη με τίτλο “Αριστερός πουριτανισμός ή Γρίβας”] δεν θα διαφωνήσω για τον αριστερό συντηρητισμό στα ζητήματα ερωτικών σχέσεων, σεξ κλπ. Εξάλλου, όταν η Αριστερά χάσει την επαναστατικότητά της, συμβιβάζεται με το σύστημα, κάνει αβαρίες κλπ, ε φυσικό είναι να πλάθει στο εσωτερικό της συντηρητικές συνειδήσεις και να βλέπουμε ένα κομφορμισμό σε ζητήματα σχέσεων, γάμου, ομοφυλοφιλίας, ναρκωτικών, ακόμα και ντυσίματος... Και είναι αλήθεια ότι, ενώ η Δεξιά, παρ όλη τη συντηρητικότητά της, συμβαδίζει εν τέλει με την εποχή και την πραγματικότητα, αν δεν έχει φυσικά, ιδεολογικό και πολιτικό κόστος, η Αριστερά συντηρεί, συχνά, παλιά κοινωνικά πρότυπα, μέσα από το φόβο της για το νέο που προκύπτει.

Το πρόβλημα με την κα Χόπλαρου, είναι οι παραλληλισμοί που έκανε. Και στο δικό μου το μυαλό, η προσπάθειά της δεν ήταν και τόσο αθώα. Δεν ήταν μια λάθος εκτίμηση ή λάθος σύλληψη ενός ζητήματος. Ήθελε να αποστασιοποιηθεί από την Αριστερά(γενικά)αλλά και να κρατήσει αποστάσεις από την οπισθοδρομική Δεξιά. Άρα να κερδίσει την εύνοια της δήθεν φιλελεύθερης και λογικής Δεξιάς. Αυτής που πιθανό σε λίγους μήνες να είναι εξουσία υπό τη μορφή του Αναστασιάδη, των πανεπιστημιακών κύκλων, του Πολίτη, της Καθημερινής. Δεν την ξέρω προσωπικά την κοπέλα και ούτε έχω κάτι μαζί της. Και μακάρι να δει τα σχόλια και να απαντήσει. Αλλά έχω την εντύπωση ότι αργά αλλά σταθερά, διαμορφώνει ένα λόγο και μια στάση ζωής, τέτοια, που της δίνουν διαπιστευτήρια για μια κάποια άνοδο, μια καριέρα ίσως, μακριά από τη “μιζέρια” της Αριστεράς... Έγραφε αυτό το άρθρο και την ίδια στιγμή έδινε, μάλλον, εξετάσεις σε κάποιους..»

..................................................................

«Νομίζω ότι είναι μια εποχή που όλοι μετρούν τα κουκιά τους και κάνουν τις επιλογές τους. Τα γεγονότα μετά το Μαρί και η στάση που κράτησε ο καθένας, είναι βασική για την εξέλιξη όλων μας. Για τη συνείδησή μας! Και επιμένω στα γεγονότα του καλοκαιριού. Το 2004 πολλοί αριστεροί έκαναν τη λάθος επιλογή να ταυτιστούν με την απόφαση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και των εθνικιστών. Εκεί, μέτρησε το βάρος της ηγεσίας, ο κομματικός πατριωτισμός, ο φόβος ενός άγνωστου και πολύπλοκου σχεδίου, ο “ιμπεριαλιστικός παράγοντας”, οι Αμερικάνοι , το όλο καταπιεστικό κλίμα της Περιρρέουσας και πολλά άλλα. Ας πιστώσουμε κάποιους...

Το καλοκαίρι όμως, παιζόταν η υπόληψη της Αριστεράς, η περηφάνια της, το μέλλον και η προοπτική της, πέραν του Χριστόφια και του κάθε Χριστόφια. Ο πόλεμος ήταν , διαμέσου του Χριστόφια, ενάντια στην Αριστερά και στις εργατικές κατακτήσεις. Η πολεμική ήταν με όρους κλασικής αντικομουνιστικής υστερίας και με όπλα τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τη στρατοκρατία, το συντηρητισμό. Ας μην τα ξαναλέμε. Ποιος αριστερός με ταξική συνείδηση και ευαισθησία δεν θα αντιστεκόταν σε αυτόν τον πόλεμο; Και όμως, πολλοί λούφαξαν! Και μέσα στο ΑΚΕΛ ακόμα! Και πολλοί άλλοι, που έδωσαν μάχες, κατά καιρούς, για τη Λύση, ενάντια στον εθνικισμό. Δεν ήθελαν να συγκρουστούν με τη Δεξιά που απλώθηκε παντού και πήρε ποικίλες διαστάσεις. Τη Δεξιά του Σαμψών αλλά και του Στυλιανίδη. Της θεοχάρους αλλά και του Αναστασιάδη. Της ΣΕΚ αλλά και της ΟΕΒ. Του Παπαφώτη αλλά και του Λυσσαρίδη. Του χουλιγκάνου των γηπέδων αλλά και του πρύτανη Χριστοφίδη. Της Σημερινής, της Μάχης και του Φιλελεύθερου αλλά και του Πολίτη και της Καθημερινής.

Η εποχή είναι δύσκολη. Κάποιοι σιώπησαν όταν η υστερία του φασισμού και του αντικομμουνισμού κάλυπτε τα πάντα το καλοκαίρι. Σιώπησαν για να κρατήσουν μια στήλη στον Πολίτη. Δεν είναι μόνο η Χόπλαρου, που στο κάτω κάτω είναι νέα, κτίζει την καριέρα της και δεν κουβαλά πίσω της μια αριστερή πορεία. Ο Λούης Ηγουμενίδης, ο Κυριάκος Τζιαμπάζης όμως; Και άλλοι... Για μια στήλη στον Πολίτη ρε γαμώτο; Και να πουλάς την ψυχή σου;»

Για τα copy paste
και την αναπαραγωωγή,
Anef_Oriwn
Πέμπτη 29/3/2012

Ανάρτηση 33/2012 (τριακοστή τρίτη του 2012) – [κυπριακή, πολιτική, μεταλλαγμένη, φαρισαϊκή Αναστασιαδική] – Για τις μεταλλάξεις κι αντιφάσεις του Νίκαρου...

Εισαγωγικά:

Αποδελτιώνω σήμερα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Νεόφυτου Νεοφύτου της εφημερίδας “Χαραυγής” [που δημοσιεύτηκε χτες Τρίτη 27 του μηνός στη σελ. 3 – link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-19608-gr.php], με δηλώσεις του Εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ Γιώργου Λουκαΐδη. Μεταφέρω [εδώ στο Blog μου] το περιεχόμενο των δηλώσεων υπό τη μορφή επισημάνσεων, ερωτημάτων και αποριών. Οι δηλώσεις [που θα τις βρείτε και ζωντανά σε video στου Νέου ] αφορούν τις συνεχείς και επαναλαμβανόμενες αντιφάσεις του Νίκου Αναστασιάδη και τον καιροσκοπισμό και τις μεταλλάξεις του ΔΗΣΥ. Ο Γιώργος Λουκαΐδης απαντούσε και  σχολίαζε [τη Δευτέρα 26 του Μάρτη] αναφορές του Προέδρου του ΔΗΣΥ σε συνέντευξή του στην “Αλήθεια” [την Κυριακή 25 του μηνός] ότι «έχει χρεοκοπήσει η πολιτικήτου Προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό». Ο Γ. Λουκαΐδης τόνισε ότι «αυτό που έχει χρεοκοπήσει στις συνειδήσεις των πολιτών δεν είναι η πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά ο καιροσκοπισμός και οι μεταλλάξεις που διακρίνουν την πολιτική του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς στο Κυπριακό».

Πάμε λοιπόν στις επισημάνσεις μου άλλα και στα ερωτήματα και τις απορίες μου αναφορικά με τις μεταλλάξεις του ΔΗΣΥ και ειδικότερα του Νίκαρου [ΤΟΥΣ

*************************

Νίκαρου σωρός αντιφάσεων και μεταλλάξεων:

1. Δεν έχουν περάσει δυο μήνες και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ δίνει σήμερα διαφορετικές ερμηνείες για το διορισμό διαπραγματευτή στο Κυπριακό. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ χαρακτηρίζει τώρα «γελοιότητες» όσους τον επικρίνουν ότι η εισήγηση για διορισμό διαπραγματευτή ήταν για να καθησυχάσει όσους δεν τον εμπιστεύονται λόγω της θέσης του υπέρ του Σχεδίου Ανάν, ενώ στις 29 Ιανουαρίου 2012 στην εφημερίδα “Καθημερινή” δήλωνε ότι για να εκλείψουν οι ανησυχίες, σε περίπτωση που θα εκλεγεί δεν θα είναι ο διαπραγματευτής και ότι ο Πρόεδρος μαζί με το Συμβούλιο Αρχηγών θα αποφασίσουν ποια θα είναι κατάλληλη νομική προσωπικότητα για να αποτελέσει το συνομιλητή, πλαισιωμένος από εμπειρογνώμονες κύρους και ο οποίος συνομιλητής θα είναι υπόλογος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό  συνιστά ξεκάθαρη παραδοχή του κου Αναστασιάδη ότι δεν τον εμπιστεύεται ο κυπριακός λαός και ότι θα χρησιμοποιήσει ως τέχνασμα το διορισμό του διαπραγματευτή για να εκλείψουν οι ανησυχίες,


2. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ επιμένει να ζητά διευρυμένες συνομιλίες χωρίς να μπορεί να εξηγήσει και να πείσει με ποιο τρόπο θα βοηθήσει μια τέτοια διαδικασία, δεδομένου των συσχετισμών των δυνάμεων. Διερωτήθηκε ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην πενταμερή συνάντηση, όπως την προτείνει ο κος Αναστασιάδης, (ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα, Τουρκία, Ελλάδα και Ε.Ε.) από την πρόταση της Τουρκίας για πενταμερή επίσης συνάντηση με τη συμμετοχή των δύο κοινοτήτων και των εγγυητριών δυνάμεων Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας.

3.Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ υποστηρίζει ότι έχει χρεοκοπήσει το δόγμα της κυπριακής ιδιοκτησίας συνομιλιών, όμως γιατί δεν απαντά δημόσια πού και γιατί διαφωνεί τη στιγμή που διασφαλίζεται ότι δεν θα έχουμε τεχνητά χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησίες και επιβολή εκ των έξωθεν των όποιων λύσεων, αφού η λύση θα συμφωνηθεί ανάμεσα στα δυο μέρη.

4. Αναφορικά με την επαναλαμβανόμενη θέση του προέδρου του ΔΗΣΥ για χαλαρή και αποκεντρωμένη ομοσπονδία και σε αναφορά «για υπερσυγκεντρωτισμό εξουσιών που θα επιφέρει την παράλυση του κράτους», διερωτούμαστε γιατί αυτή η εμμονή να μειωθούν οι εξουσίες της Κεντρικής Κυβέρνησης, για τις οποίες ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει δώσει μάχη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Γιατί ο κος Αναστασιάδης δεν ξεκαθαρίζει ποιες από αυτές τις κεντρικές εξουσίες θα πρέπει να αφαιρεθούν; Οι επιπλέον αρμοδιότητες που πέτυχε ο Πρόεδρος για το κεντρικό ομοσπονδιακό κράτος είναι για τα θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, ομοσπονδιακής αναπτυξιακής πολιτικής, κ.α. Ποιες από αυτές τις αρμοδιότητες, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ εισηγείται να δοθούν στις ομόσπονδες μονάδες, όταν μάλιστα η τουρκοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη να συναινέσει.

5. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ υποστήριξε στη συνέντευξή του στην “Αλήθεια” ότι οι ιδέες Γκάλι ήταν ένα τρίπτυχο, όμως αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι ιδέες Γκάλι κατατέθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στην πορεία είχε διαμορφωθεί το τρίπτυχο που κατέγραφε τις θέσεις της πλευράς μας, της τουρκοκυπριακής πλευράς και των Ηνωμένων Εθνών. Άρα είναι διαφορετικά πράγματα. Ο κος Αναστασιάδης δεν λέει την αλήθεια ακόμα και όταν ισχυρίζεται ότι ο ΔΗΣΥ δεν επιχείρησε να ενταφιάσει τις ιδέες Γκάλι, αποδίδοντας τον ενταφιασμό των ιδεών στον Ρ. Ντενκτάς. Σωστά ο κ. Αναστασιάδης αποδίδει την αρνητική τοποθέτηση του κ. Ντενκτάς απέναντι στις ιδέες Γκάλι, αλλά δεν τοποθετείται στο γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ είχε τότε μεταλλαχθεί για έξι μήνες για να πλησιάσει τις θέσεις των υπόλοιπων κομμάτων για χάριν της εξουσίας και δεσμεύτηκε να ενταφιάσει τις ιδέες Γκάλι, αφού για 41/2 χρόνια στήριξε τον Πρόεδρο Βασιλείου, ο οποίος διαπραγματευόταν τις ιδέες Γκάλι. Είναι αλήθεια ότι ο ΔΗΣΥ όταν ανήλθε στην εξουσία ακολούθησε μια τέτοια πολιτική στο Κυπριακό που είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν οι ιδέες Γκάλι και να επιρριφθούν ευθύνες και στη δική μας πλευρά και να διευκολυνθεί η τουρκοκυπριακή πλευρά να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση που βρισκόταν.

Τέλος θα κάμω και μια αναφορά σε μια [μεταλλαγμένη] δήλωση του εκ των Αντιπροέδρων του ΔΗΣΥ κου Τορναρίτη. [Εν γενικό το μεταλαλγμενο κακό]. «Τούτος» νομίζοντας ότι ΟΛΟΙ τρώμε κουτόχορτο [μα πόση υποτίμηση επιτέλους] ΜΑΣ πέταξε και το εξής:  

«Απόλυτες είναι οι συγκλίσεις που υπάρχουν μεταξύ ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγων σε όλα τα κεφαλαιώδη ζητήματα που απασχολούν την Κύπρο».

Όταν λαλείτε κύριοι κύριοι Προέδροι, Αντιπροέδροι, Γραμματείς και Φαρισαίοι του “Συναγερμού”,  πως υπάρχει απόλυτη σύγκλιση και στο Κυπριακό [εννοείτε και στο κεφαλαιώδες ζήτημα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας], τότε γιατί ΣΑΣ κακοφαίνετε όταν ΣΑΣ κατηγορούν για πλήρη μετάλλαξη και μεταμόρφωση.

Top of Form

Για την αποδελτίωση,

Anef_Oriwn

Τετάρτη 28/3/2012 Bottom of Form 

Ανάρτηση 32/2012 (τριακοστή δευτέρα του 2012) – σύντομη, έκτακτη, επίκαιρη, κυπριακή, πολιτική, προσφυγική, βαροshώτικη, εκ Τουρκίας προερχόμενη κι anef_ουσίας και περιεχομένου] – Για την (δήθεν) τουρκική πρόταση επιστροφής των Βαροshιωτών στην περίκλειστη πόλη τους…

Πολλύν το καρκαshαλλίκκιν που προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες για το Βαρόσι. Έναν δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Milliyet για [δήθεν] άνοιγμα [την 1η του Ιούλη] της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση [κάποιοι εδώ στην ελληνοκυπριακή κοινότητα σκόπιμα και για ευνόητους δικούς τους λόγους μιλούν για «τουρκική διοίκηση»] ανατάραξε [εδώ στα εδάφη της Ελληνοκυπριακής Δημοκρατίας] τη λιμνάζουσα ζωή μας και διέκοψε [για λίγο] τον μακάριο ύπνο Ημών των ελληνοκυπρίων και δη των Βαροshωτών.

Κοντολογίς ένα απλó δημοσίευμα αμφιβόλου προέλευσης και εγκυρότητας [για το αυθεντικό του περιεχόμενο επισκεφτείτε το Blog της Μάισσας - τζι’ αν η-ξέρετε τζιαι τούρτζιηκα, έτι καλύτερα!] ανακάτωσεν μας, τζιαι πολλούς επροβλημάτισεν μας και σίγουρα σε καμπόσους επροκάλεσε τζιαι διλήμματα. Σκέψεις τζιαι δκιαολισμοί πολλοί αναφορικά με τις σκοπιμότητες και τους πολιτικούς σκοπούς που θέλει να εξυπηρετήσει η Τουρκία, τα επικοινωνιακά της τερτίπια και παίγνια. Ποια τέλος πάντων η πρακτική αξία αυτής της πρότασης ή οι πιθανότητες και δυνατότητες άμεσης ή σχετικά σύντομης πρακτικής υλοποίησης της όταν μιλάμε για μια πόλη χωρίς τις βασικές υποδομές – σπίτια κατοικήσιμα, υποφερτό οδικό δίκτυο, οδικές σημάνσεις, νερό, ρεύμα, τηλεφώνα, αποχετευτικό σύστημα; Θα επενδύσει η Τουρκία μερικά δισεκατομμύρια ευρώ για να δημιουργηθούν έστω και στοιχειωδώς οι απαραίτητες υποδομές ή αναμένει ότι θα βάλουν τα λεφτά οι ελληνοκύπριοι κάτοικοι της πόλης; Χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και με μηδαμινές πιθανότητες για εφαρμογή της στην πράξη, θα είναι μια τέτοια τουρκική κίνηση, αν θα υπάρξει τελικά!

Οι αντιδράσεις των ελληνοκυπρίων [και δη των κομματικών ταγών τις οποίες παρατηρούμε κι ανιχνεύουμε μέσα από τις δηλώσεις κι αντιδηλώσεις τους] είναι ως επί το πλείστον αρνητικές για την αποδοχή μιας πιθανής τέτοιας προτάσεις. Εξαίρεση ίσως να αποτελούν αρκετοί βαροshώτες καθώς ένα άνοιγμα της περίκλειστης πόλης θα δώσει [και σ’ αυτούς] τη δυνατότητα να πάνε να δουν τα [κατεστραμμένα και λεηλατημένα] σπίτια τους και να κολυμπήσουν στις ακρογιαλιές της πόλης τους. Παράλληλα όμως ίσως μπουν και σε διλήμματα που αφορούν την κατοχύρωση και διεκδίκηση της περιουσίας τους.

Ο “κουμπάρος” ο Strov. σε σχόλιο του κάτω από σχετική με το θέμα ανάρτηση του μιλά για «…πανικοβλημένες αντιδράσεις του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας (με πιο ψύχραιμο τον ΔΗΣΥ)». [Για μια ακόμα φορά ο Strov. παρουσιάζεται ιδιαίτερα γαλαντόμος με τους “συναγερμικούς”! Ίσως γιατί έχουν τσσιάκκους βουλευτές στην Επαρχία: Λευτέρης Κασεττο-φόρου, Σαμψός, Χατζιηγιάννης, Γεωργίου κι από κοντά μαζί τους τζι’ ο Κουλίας τζι’ ο Βαρνάβας]… Όμως θα συμφωνήσω με τα ρητορικά ερωτήματα του Strov., όπως «τούτος» τα καταθέτει στο ίδιο σχόλιο του:
«Δε θα ήταν πιο λογικό να δούμε τι μπορούμε να αποκομίσουμε από μια τέτοια κίνηση;
Δεν θα ήταν πιο λογικό να ρίχναμε εμείς κάποιες προτάσεις, αντιπροτάσεις, προκλήσεις, όπως για παράδειγμα τρόπους για ανοικοδόμηση της πόλης, αντί να δείχνουμε μια σκέτη και μονολιθική άρνηση;»

Προσωπική μου άποψη είναι πως αν τελικά κάμει την κίνηση η Τουρκία, ΕΜΕΙΣ [ως ελληνοκυπριακή κοινότητα] πρέπει ν’ αδράξουμε την ευκαιρία για να κάμουμε [πλέον] συγκεκριμένες εισηγήσεις για πρακτική εφαρμογή του τριπτύχου για την Αμμόχωστο που κατάθεσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας τον Αύγουστο του 2010. Να υπενθυμίσουμε πως τότε [σε εκδήλωση για την Αμμόχωστο στη Δερύνεια] ο Πρόεδρος πρότεινε όπως αποδοθεί η περίκλειστη περιοχή στα Ηνωμένα Έθνη, επιστρέψουν οι νόμιμοι κάτοικοι της περιοχής και παράλληλα ανοίξει το λιμάνι της Αμμοχώστου υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διεξαγωγή εμπορίου των τουρκοκυπρίων, χωρίς ασφαλώς να παραβιάζεται η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παράλληλα, ο Πρόεδρος είχε προτείνει με την αποδοχή αυτής της πρότασης να ξεπαγώσουν κεφάλαια της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας. Δυστυχώς η Τουρκία για άλλη μια φορά έπαιξεν πελλόν…

Όμως είναι φυσικό κι αναμενόμενο, η κυοφορούμενη τουρκική πρόταση [αν τελικά σκάσει μύτη και δει στο φως], ο τρόπος που υποβάλλεται και η απουσία της όποιας προετοιμασίας [έπεσε σαν βόμβα], η πρόνοια για επιστροφή υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση [τι πάει να πει αυτό;], να προκαλούν ή/και να ενισχύουν τις φοβίες και προκαταλήψεις των ελληνοκυπρίων σε βάρος της Τουρκίας. Πολύ ασαφής κι αόριστη η τουρκική πρόταση, που καμνει πολλούς [αφορμολοημένους και μη] να σκέφτονται ότι έχει άλλους στόχοςυ και σκοπούς!

Μου κάνει εντύπωση μάλιστα [χωρίς όμως να θεωρώ ότι τούτο είναι “προδοτικό” ή ανεπίτρεπτο] η ετοιμότητα κάποιων [είτε λόγω κούρασης - πόσο καιρό να καρτερούν την πολυπόθητη λύση - είτε λόγω συμφερόντων ή/και αναγκών] να δεχτούν χωρίς πολλή σκέψη μια τέτοια πρόταση της Τουρκίας, η οποία [πρόταση] δεν αναιρεί στην ουσία, έστω και μερικώς, την κατοχή. Η σχολιογραφος Matilda μάλιστα σε σχόλια της στού Strovolioti, συγκρίνει την περίπτωση μ’ εκείνη των Μαρωνιτών κατοίκων του Κορμακίτη και υποβάλλει [εμμέσως πλην σαφώς] ότι τούτη [η πιθανολογούμενη πρόταση] πρέπει να γίνει αποδεχτή κάμνοντας αναφορά στους «…πρόσφυγες Κορματζιθκιανούς που τα τελευταία χρόνια εσάσαν τα σπίθκια τους – σχεδόν ούλλα, τζαι μινήσκουν ήτε μόνιμα ήτε part time.
Τζαι μπορούν τζαι να τα πουλήσουν τζαι να γοράσουν άλλα.»

Την ίδια ώρα και η γνωστή Αντζιελοσιασμένη Μά(γ)ισσα που τη Σμύρνην…τζιαι το Σάλεμ…. γράφει επίσης στου Strovolioti:   
«Τζιείνον που καταλάβω εγιώ εν ότι “παρέχεται το δικαίωμαν” επανεγκατάστασης τζιαι ο καθένας φροντίζει που μόνος του για να το κάμει.» [Έτσι απλά!] …

Τέλος πάντων... «Εν να δείξει» [που λαλεί τζι’ ο παρέας o Λινός], τζι’ αν εν μήλο εν να ανθίσει!

Anef_Oriwn
Τρίτη 27/3/2012

Ανάρτηση 31/2012 (τριακοστή πρώτη τού 2012) [κυριακάτικη, κυπριακή, πολιτική, προεδρολογική, Χριστοφιανική, Αναστασιαδική, blogger- ική] - Πινελιές από τον κυριακάτικο Τύπο αλλά και σχόλια για την ατακαδόρικη πρακτική των δεξιών bloggers και σχολιογράφων…

Εισαγωγικά: 

Αρχική μου σκέψη ήταν σ’ αυτή μου τη(ν) [σημερινή] ανάρτηση να παραθέσω/αναδημοσιεύσω ένα κείμενο του τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Sener Levent για το ΑΠΟΕΛ [και τον αντιτουρκισμό των οπαδών του], το οποίο δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες στην καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο” στον “Πολίτη” [σελ. 13]… Όμως μια σημερινή αναφορά του “κουμπάρου” του Strovolioti στο άτομο μου και στο «απεγνωσμένο ύφος του Νέου … [και]… το κιστημένο του Ανεφ», στου Νέου αλλά και μια άλλη [του ιδίου] στο δικό του Blog πριν μερικές μέρες [τώρα ομως την είδα εγώ], όπως και μια εμπαθής και πραγματικά κιστημένη τοποθέτηση του γνωστού για την πικριοχολίαση του Αντιπολιτευόμενου [σχολιογράφου], με αναγκάζουν ν’ αλλάξω ρότα και να ασχοληθώ με κάτι άλλο που έχει άμεση σχέση με την πρόσφατη Διάσκεψη Τύπου του Πρόεδρου και την περιβόητη ατάκα του [έγινε και κύριο θεμα από τα αντιπολιτευτικά ΜουΜουΕ]: «Έχουμε κουράσει και τα ΗΕ με την προεδρολογία. Εκείνοι ενδιαφέρονται να έχουν ένα πρόεδρο που να είναι ικανός και να ενδιαφέρεται για λύση. Τα ΗΕ εύχονται να θέσω ξανά την υποψηφιότητα μου και να κερδίσω ξανά την προεδρία. Πώς είναι δυνατόν, να θέλουν ένα πρόεδρο “ανίκανο’’;» 

Να σημειώσω ότι τα θέματα της επικαιρότητας [πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, αλλά και ποδοσφαιρικά] που χρήζουν αναφοράς και σχολιασμού είναι πάρα πολλά. Και τα κολλήματα της Δεξιάς [και της εθνικιστικής και της (ψευτο φιλελεύθερης ουκ ολίγα! Πόσα να προλάβω κι εγώ! Ένα κορμί το έχω!

Κείμενα έμπλεα εθνικιστικών κορόνων και λαφαζανιών με αφορμή τη νίκη του ΑΠΟΕΛ επί της Λιόν και την πρόκριση του στους 8 του Champion’s League, ακόμα πάνε κι έρχονται στον Τύπο! Κάποια στιγμή ετοίμασα για ανάρτηση κι ένα σχετικό κείμενο το οποίο θα προσπαθήσω να δημοσιεύσω εδώ στο Blog πριν το ματς του ΑΠΟΕΛ με την ισπανική Ρεάλ την ερχόμενη Τρίτη. Λαλείτε οι προσπάθεια των συγκεκριμένων των “Πορτοκαλί” φασιστών που προσπάθησαν [ευτυχώς ανεπιτυχώς] να κάψουν ζωντανούς τους δυο “Ομονοιάτες”, να εντάσσεται κι αυτή στην ηρωική “εθνική” πορεία της «ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΗΣ ομαδάρας» [που λαλεί τζι’ ο Αίολος Plutonας]...

*************************
Προλογικά: 

Από τα πολλά λοιπόν και διάφορα θέματα που ΜΑΣ [ο γνωστός μεγαλοπρεπής για την Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ πληθυντικός] εδκιαολίσαν τζιαι εκάμαν ΜΑΣ να δκιαλοϊστούμεν, θα επιλέξω και θα κάμω αναφορά μόνο σε τρία! Τούτα είναι τρία σχόλια που εδκιάβασα σε Βlogs διαδίκτυο.

Να σημειώσω [και πάλι] ότι ο σημερινός κυριακάτικος Τύπος βρίθει δημοσιευμάτων που θα μπορούσαν να δώσουν εναύσματα πολλά για blogger-ικές συζητήσεις. Όπως, ας πούμεν,

- Η συνέντευξη Αναστασιάδη στην “Αλήθεια” όπου [για να χαϊδέψει τ’ αφτιά των αντι-ομοσπονδιακών] λαλεί μας [μέσα στα πλαίσια της συνεχιζόμενης μετάλλαξης του] ότι «Το μόνον που ξέρω είναι τις συγκλίσεις που επιτέλους μας παρουσίασε [σημ.: ο Πρόεδρος] και που είναι ένα θλιβερό κατάντημα, διότι, σίγουρα μας οδηγούν σε μία δεύτερη απόρριψη, σε περίπτωση που υιοθετηθούν ως στοιχεία συστατικά του κράτους.» --- Αααχχχ καρδιά μου πως βαστάς! Τζιαι κάποιοι [φιλελεύθεροι ιμίshι μου] λαλούν μας ότι ο Πρόεδρος δεν ήταν τολμηρός στις συνομιλίες!!! Ή,

- Η συνέντευξη του Κώστα Χριστοφίδη [του γνωστού Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου] και πάλι στην “Αλήθεια” όπου ΜΑΣ λέει και το εξής νέο-σοφολογιότατο: «Η σημερινή πολιτική δεν παράγεται μέσα σε κομματικά ακτίβ, αλλά σε επιστημονικά κέντρα». --- Και ερήμην της συμμετοχής και εμπλοκής των κομματικών μελών και στελεχών σοφολογιότατε; Και τι εισηγείστε ακόμη, να καταργήσουμε και τα κομματικά [πολιτικά] συνέδρια; Ή

- Η συνέντευξη του Νίκου Κατσουρίδη στον “Φιλελεύθερο” [σελ. 4] όπου ΜΑΣ λέει ότι «εάν ο Πρόεδρος θέσει τον εαυτό του στη διάθεση του κόμματος υπάρχει ένα προβάδισμα»! Επ’ αυτού όμως θα επανέλθω δημήτριος [δριμύτερος]! Όμως θα ρίξω από τώρα τη βόμβα μου ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας ΔΕΝ πρέπει να είναι ξανά υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας!!! Ή,

- Ένα άρθρο [στον “Φιλελεύθερο”, σελ. 43], υπό τον τίτλο “Κυπριακή διάλεκτος: χρήση και νεοκυπριακή παράχρηση” του γνωστού(;) Καθηγητή [στο Πανεπιστήμιο Κύπρου] Γιώργου Ξενή [γνωστού γιατί τυγχάνει ευρείας προβολής από τα απορριπτικά ΜουΜουΕ] για την κυπριακή διάλεκτο. Άποψη μου είναι πως ΔΕΝ χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός στην Γλωσσολογία [εκείνος είναι;] για να [ΤΟΥ] απαντήσει στα όσα γράφει και λαλεί μας. Ίσως επανέλθω … Ή,

- Το ένθετο της “Χαραυγής” με τις θέσεις του Προέδρου για το κυπριακό. Πολύ ενδιαφέρουσα [καθώς απαντά σε πολλά ερωτήματα – απ’ αυτά που συνήθως κάμνουν γαργάρα οι φιλελεύθεροι δεξιούληδες] είναι η δευτερολογία του Πρόεδρου στην πολυήμερη Σύνοδο του “Εθνικού” Συμβουλίου [ή κατά τον Περδίκη «Γουμά» - προφανώς με τον ίδιο σε ρόλο πρωτο-κότας] και η οποία [δευτερολογία] δεν κατατέθηκε ποτέ στα μέλη αφού δεν αφέθηκε ο Πρόεδρος να δευτερολογήσει ελέω των αντιδράσεων ολόσωμης της Δεξιάς αντιπολίτευσης [στις 7 του Μάρτη]…

Και πάμε στο κυρίως θέμα μας [που είναι τα τρία σχόλια από το διαδίκτυο στα οποία αναφέρθηκα πιο πάνω]...

*******************
1ο και 2ο Σχόλιο:

Γράφει στο Blog τού Strovolioti, ο αντιΑΚΕΛικός και οιονεί και εν δυνάμει Αναστασιαδικός ψηφοφόρος Othellos κλαυθμυρίζοντας και παραπονούμενος για το ΟΧΙ του ΑΚΕΛ στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν το 2004:
«Όσοι κόπτονται για το αν ο Αναστασιάδης θα “λύσει το Κυπριακόν” σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος θα πρέπει επίσης να θυμηθούν αν είχαν το ίδιο δίλημα το 2003 όταν εψήφιζαν Τάσσον. Διαφορετικά να μας παραιτήσουν! Στο κάτω κάτω ο Αναστασιάδης την κρίσιμη ώρα μίλησε με πράξεις χωρίς να λογαριάσει το όποιο πολιτικό κόστος και ούτε κρύφτηκε όπως έκαναν άλλοι.»

Επίσης έγραφε στου Strovolioti ο τακτικός [νεο-φωστήρας, - όπως λεμε νεοφιλελεύθερος]σχολιογράφος του, ονόματι Αντιπολιτευόμενος στις 22 του μηνός [με το σύνηθες του όξος και την περισσή χολή του]: 
«Νέε, ναι ρώτα τους [σημ.: τους τουρκοκύπριους]. Ρώτα τους μάλιστα και πόσο εμπιστεύονται τον Χριστόφια και κάθε άλλον αρχηγό κόμματος ξεχωριστά. Αυτό ίσως να ξεδιαλύνει τις ψευδαισθήσεις ορισμένων.
Όσο για το ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια, άνεμους έσπειραν, θύελλες θα θερίσουν.»

Αντί σχολίων δικών μου, παραθέτω [πιο κάτω] απόσπασμα από άρθρο του Sener Levent που δημοσιεύτηκε στη καθημερινή του στήλη “Ημερολόγιο” στον “Πολίτη” [της Τετάρτης 21 του Μάρτη] υπό τον τίτλο “Οι οπαδοί του «ναι» στηρίζουν οπαδό του «όχι»”:

"Ένας φίλος με ρώτησε χθες [...] το εξής: «Ποιον υποστηρίζεις; Τον Χριστόφια ή τον Αναστασιάδη;» Ο φίλος μου ήταν από τους φλογερούς υποστηρικτές του «ναι» στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Μάλιστα, τον είχε πειράξει το «όχι» της ελληνοκυπριακής πλευράς. Απάντησα την ερώτηση του με μια ερώτηση: «Εσύ ποιον υποστηρίζεις;» «Τον Χριστόφια», είπε. Δεν εκπλάγηκα καθόλου. Συνάντησα πολλούς σαν αυτόν. Όμως, δεν είναι παράξενο; Οι οπαδοί του «ναι» ανάμεσα μας υποστηρίζουν τον υποστηρικτή του «όχι» Χριστόφια και όχι τον Αναστασιάδη που είπε «ναι». Άλλαξαν εκείνοι που είχαν εξοργιστεί τόσο πολύ που θα έπνιγαν τον Χριστόφια μέσα σε ένα ποτήρι νερό επειδή είπε «όχι» και που παίνευαν τον Αναστασιάδη επειδή είπε «ναι». Γιατί; Για ποιο λόγο εμπιστεύονται περισσότερο έναν ηγέτη υποστηρικτή του «όχι» από έναν ηγέτη υποστηρικτή του «ναι»; Τι έκανε ο Αναστασιάδης στο διάστημα που μεσολάβησε για να κλονίσει την εμπιστοσύνη τους; Ή πάλι ο Χριστόφιας τι έκανε που τους ενέπνευσε περισσότερη εμπιστοσύνη; Είμαι βέβαιος ότι αν τώρα συμμετάσχουν στις εκλογές αυτές και Τουρκοκύπριοι, οι πιθανότητες του Χριστόφια θα αυξηθούν ακόμα πιο πολύ. Μήπως ακόμα και αυτή η κατάσταση δεν μας δείχνει πολύ ξεκάθαρα πόσο στραβό ήταν το σχέδιο Ανάν; Φαίνεται ότι η αριστερή ταυτότητα του κόμματος του Χριστόφια, έστω και αν υποστήριξε το «όχι», υπερισχύει για τους Τουρκοκύπριους οπαδούς της ειρήνης έναντι του «ναι» του δεξιού Αναστασιάδη. Αλλά αυτό έπρεπε να το σκεφτούν πιο πολύ κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος, έτσι δεν είναι; Έπρεπε να εξετάσουν αυτή την κατάσταση. Έπρεπε να ανασκαλίσουν την κατάσταση διερωτώμενοι γιατί ένας δεξιός ηγέτης λέει «ναι» στο σχέδιο και ένας αριστερός ηγέτης λέει «όχι». Μήπως δεν αξίζει πραγματικά να σταθεί κανείς σε αυτή την αντίθεση;"

*******************
3ο Σχόλιο:

Από την άλλη ο ίδιος ο φιλελεύθερος(;) [όπως θέλει να αυτο-παρουσιάζεται] blogger Strovoliotis, έκαμε ειδική ανάρτηση στο blog του για την τελευταία ατάκα του Πρόεδρου [από την πρόσφατη δημοσιογραφική του διάσκεψη με θέμα το κυπριακό]. Την ίδια ώρα η επίσης “φιλελεύθερη”(;) blogger Λεμέσια με την οποία ο Strovoliotis «συνήθως συμφωνά» [και η οποία παρεμπιπτόντως πριν 2-3 χρόνια με ban-ιαρε (ban=απαγορεύω) από το blog της – όπως και τον Λινό], παράθεσε [στο δικό της blog] την εισαγωγική ομιλία του Προέδρου [που έκαμε στη διάσκεψη Τύπου] σχολιάζοντας επιμέρους σημεία της.

Εδώ ΔΕΝ θα καταπιαστώ, ούτε με την ομιλία του Προέδρου, αλλά ούτε και με τα σχόλια της συμπαθέστατης κατά τ’ άλλα Λεμέσιας. Απλώς θα διερωτηθώ, γιατί όλοι αυτοί δεν έχουν ασχοληθεί με την ουσία των θέσεων και τοποθετήσεων του Προέδρου και να απαντήσουν με επιχειρήματα πάνω στα σημεία που διαφωνούν ή/και να καταθέσουν τις δίκες τους θέσεις κι όχι μόνο να πειράζονται αοριστολογίες και γενικολογίες;
Γράφει, ας πούμεν, η Blogδέσποινα Λεμέσια στην κατακλείδα της ανάρτησης της:  
«Γι ακόμη μία φορά, δε μας έχετε ενημερώσει [σημ: αναφέρεται στον Πρόεδρο] με ποιες ιδέες, προτάσεις, πρωτοβουλίες, σχέδιο – εκτός από το συνήθες μακροχρόνιο και αδιέξοδο να καλούμε την Τουρκία να συνεργαστεί – σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε το κάθε ενδεχόμενο, αλλά ζητάτε την τυφλή μας εμπιστοσύνη στους άκαρπους χειρισμούς σας μετά από 9 χρόνια ακελικών κυβερνήσεων και 4 χρόνια προεδρίας…»
 Οι δικες ΣΑΣ προτάσεις κα Λεμέσια;

Επίσης πολύ χαρακτηριστικό για το ατακαδόρικο ύφος με το οποίο διαλογίζεται(;) και “επιχειρηματολογεί” πλέον ο “κουμπάρος” ο Strovoliotis είναι και το πιο κάτω σχόλιο που άφησε στο Blog της Λεμέσιας:
«Σεβασμός στην υπομονή σου! Εγώ πιάστηκα μόνο από μια θλιβερή ατάκα :)»

Την ίδια τακτική και τον ίδιο τρόπο προσέγγισης [περί άλλων να τυρβάζουν και να μην ασχολούνται με την ουσία των τοποθετήσεων του Προέδρου για να τις αντικρούσουν, αν τα αταφερουν, με επιχειρήματα] ακολουθούν και οι συνδαιτυμόνες της απορριπτικής κι αντιομοσπονδιακής συνοπαρτζιάς. Όπως ας πούμεν η “Σημερινή”, η «ναυαρχίδα» [για να θυμηθούμε και τις “κουλιακές” μαλακο-ατάκες] του απορριπτισμού και του διχοτομισμού περιορίζεται στο να μιλήσει για “Λουδοβίκεια σύνδρομα!” Επί της ουσίας όμως, ΟΥΔΕΝ!

[Επί του ιδίου θέματος διαβάστε και το κείμενο του Νέου στο δικό του Blog]... 

Anef_Oriwn

Κυριακή 25/3/2012