Ανάρτηση 23/2012 (εικοστή τρίτη τού 2012!) [της τρέχουσας επικαιρότητας, καιρική, χειμωνιάτικη, χιονερή, παγωμένη, τραπεζιτική, ΑΚΕΛική] – Για τον καιρό και τις τράπεζες! (Έχει ο καιρός γυρίσματα)...

Προλογικά:

29 του Φεβράρη σήμερα και ο Κουτσοφλέβαρος [παρ’ ότι μεγαλύτερος κατά μία μέρα φέτος] μας επιφύλασσε εκπλήξεις. Και καιρικές αλλά κι άλλες...

************************
Περί του καιρού – κρύο, αέρηδες, βροχές, χιόνια, χαλάζια:

Θεωρητικά η τελευταία μέρα του χειμώνα η σημερινή [από αύριο μπαίνουμε στην Άνοιξη – θεωρητικά τουλάχιστον], αλλά η “ξυλοπαούρα” [η παγωνιά] μεγάλη! [Τζιαι είμαστε τζιαι τζιισμένοι της γρίππης!]

Σήμερα χιόνισε σχεδόν σ’ όλη την Κύπρο – πλην ίσως της πόλης της Λάρνακας και της περιοχής των Κοκκινοχωρίων! Χιόνια [ή καλύτερα νιφάδες χιονιού] έπεσαν και στο κέντρο της Λευκωσίας καθως και στην γύρω περιοχή [Λατσιά, Τσέρι, Ακάκι, Μιτσερό], όπως και στην Ευρύχου, Κακοπετριά, Χανδριά, Κυπερούντα, Απλίκι, Παλαιχώρι, Φαρμακά, Οδού, Ορά, Βαβατσινιά, Αγιούς, Λεύκαρα, Παναγιά και τον Στατό [στην Πάφο] ενώ για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, τα χιόνια στην επαρχία Λεμεσού έφθασαν μέχρι την Γεράσα και το Καλό Χωριό.

Οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές [η θερμοκρασία λόγω της ψυχρής αέριας μάζας που έρχεται από τα βόρεια έκανε βουτιά στους 10 βαθμούς, πολύ πιο κάτω από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα], ενώ οι δρόμοι προς το Τρόοδος είναι κλειστοί. Το ύψος των χιονιών στο Τρόοδος είναι στα 80 εκατοστά στην Πλατεία Τροόδους και 150 εκατοστά στην κορυφή του Ολύμπου. Πολύ το χιόνι φετος˙ έχει χρόνια να χιονίσει τόσο πολύ. Τούτο έχει συντείνει [μαζί με την πολυομβρία] να γεμίσουν σχεδόν όλα τα φράγματα. Η πληρότητα τους έχει ξεπεράσει το 86%, ενώ σύντομα [μέσα στον Μάρτη] αναμένεται να υπερχειλίσει και το Φράγμα του Κούρη, το μεγαλύτερο της Κύπρου [115 εκατομ. κυβικά μέτρα]. Διερωτούμαι όμως γιατί δεν στέλνουν πιο πολύ νερό από τον Κούρη στο Φράγμα της Άχνας, που ούτε στο 20% της πληρότητας του δεν έχει φτάσει ακόμα...

Να αναφέρω ότι χτες στην πόλη της Λάρνακας έπεσαν καταρρακτώδεις βροχές και πυκνό χαλάζι [τέτοιες βροχές είχε καιρό να δω]. Για το χαλάζι έγραψε και ο Strovoliotis στο Blog του.
Το χαλάζι όμως έπληξε και τις πατατοφυτείες που βρίσκονται παραλιακά από τη Ξυλοφάγου μέχρι και το Παραλίμνι, προκαλώντας σε αρκετές περιπτώσεις ολοκληρωτική καταστροφή. Στο μεταξύ πολλές πατατοφυτείες [που δεν είναι στα παράλια] είχαν ήδη πληγεί κι από τον παγετό. Τώρα ΟΛΟΙ θα ζητάνε αποζημιώσεις και αποκαταστάσεις. Εγώ πάντως θυμάμαι [από τα μικράτα μου] πως τον τότε καιρό οι πατάτες μόλις είχαν βλαστήσει τέτοια εποχή!

Ένα όμως είναι το σίγουρο. Τζιαι για τις αναποδκιές του τζιαιρού, εν η Κυβέρνηση Χριστόφια που φταίει!

*********************
Για τα τραπεζιτικά και μια σχετική δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ:

Εν η-ξέρω, αλλά σήμερα έπιασεν με τζι’ έναν σύγκρυο. Δεν ξέρω όμως αν είναι από το κρύο ή από μια ταραχή ένεκα των δηλώσεων του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ για τις τράπεζες και τες ζημιές τους...

Σύμφωνα με το Sigmalive:
Tην πρόθεση του κόμματός του εξέφρασε σήμερα ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, να συζητήσει με τα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών, προκειμένου να συμβάλει στην προσπάθεια, για να ξεπερασθούν τα τρέχοντα μεγάλα προβλήματά τους και για να βοηθήσουν την οικονομία του τόπου προς την ανάπτυξη.
«Αυτές οι εξελίξεις στις τράπεζες καταρρίπτουν την επιχειρηματολογία, η οποία έγινε προσπάθεια να προβληθεί και να εντυπωθεί στο μυαλό του κυπριακού λαού, ότι, τάχατες, για τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, ευθύνεται αποκλειστικά και μόνον η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια», είπε ο κ. Κυπριανού σε δηλώσεις του στο περιθώριο επίσκεψής του στα Γραφεία του Κυπριακού Οργανισμού Αγροτικών Πληρωμών (ΚΟΑΠ), στη Λευκωσία.

«Βλέπουμε τί συμβαίνει σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο και σήμερα βλέπουμε», συνέχισε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, «ποιά είναι τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ο τραπεζικός τομέας».

«Αυτήν τη στιγμή», δήλωσε ο κ. Κυπριανού, «δεν είναι η ώρα να σταθούμε στην επίρριψη ευθυνών στον ένα ή στον άλλο, αλλά είναι η ώρα να δούμε πώς συλλογικά εργαζόμαστε, επιτέλους, όλοι, αποφεύγοντας μηδενιστικές προσεγγίσεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, έτσι ώστε από τη μια να βοηθήσουμε τον τραπεζικό τομέα να ξεπεράσει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που σήμερα αντιμετωπίζει και από την άλλη να δούμε πώς καταφέρνουμε να οδηγήσουμε τη χώρα μας στην ανάπτυξη, κάτι που όλοι διαπιστώνουμε και συμφωνούμε ότι θα της δώσει την ώθηση για να ξεφύγει από την οικονομική κρίση».

«Η κρίση, η οποία υπάρχει σήμερα στον τραπεζικό τομέα», είπε ο κ. Κυπριανού, «σίγουρα περιορίζει τις δυνατότητες για ανάπτυξη».
«Ως ΑΚΕΛ», πρόσθεσε, «θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες και θα έχουμε συναντήσεις με τα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών, ακριβώς στην προσπάθεια να ακούσουμε τις δικές τους απόψεις για το πώς και εμείς θα μπορούσαμε να συμβάλουμε στην τιτάνια προσπάθεια, την οποία θα πρέπει να καταβάλουν, για να ξεπεράσουν τα προβλήματα τα οποία τις απασχολούν και για να βοηθήσουν την οικονομία του τόπου να βρει τον δρόμο της προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης».

Δηλαδή τζι’ άλλες περικοπές και θυσίες από τους εργαζόμενους για να σώσουμε το τραπεζιτικό σύστημα;
Σύντροφε, σίγουρα «... για τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, [ΔΕΝ] ευθύνεται αποκλειστικά και μόνον η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια», όμως πως αλλιώς  «... θα μπορούσαμε ... [και εμείς] ... να συμβάλουμε στην τιτάνια προσπάθεια, την οποία θα πρέπει να καταβάλουν [οι τράπεζες], για να ξεπεράσουν τα προβλήματα τα οποία τις απασχολούν και για να βοηθήσουν την οικονομία του τόπου να βρει τον δρόμο της προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης»;

Σύντροφε, αλήθεια γιατί να μην τις κρατικοποιήσετε;
Έshει τζιαιρόν που τούτη η σκέψη κλωθογυρίζει μέσ’ τον νουν μου!

***********************
Επίλογος:

Καρτερούμεν την Άνοιξη, και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μόνο που η δεύτερη εν θα ‘ρτει που μόνη της!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 29/2/2012

Ανάρτηση 22/2012 (εικοστή δευτέρα τού 2012!) [επίκαιρη, σύντομη, απολίτικη, λαογραφική, καρναβαλίστικη νηστίσιμη κι ολίγο τι ακατάλληλη] – Για το Καρναβάλι και την Καθαρά Δευτέρα - (Διάλειμμα από την πολιτικολογία)...



Έστω και κάπως καθυστερημένα και εν μέρει ετεροχρονισμένα [μια και περάσαν οι μέρες], θα πάμε γι’ άλλα σήμερα, απολίτικα [όσο τα καταφέρουμε] και ψυχαγωγικά. Θα πούμε δκυο – τρεις κουβέντες για τα καρναβάλια, τες “σήκωσες”, τες “πελλόμασκες” και το “κόψιμο της μούττης της” - τής Σαρακοστής [κι όχι της «μύτης», όπως ΜΑΣ λαλούν οι πρωτευουσιάνοι όταν προσπαθούν να μιλήσουν σωστά ελληνικά]...

{Σημείωση 1:

Κατά διαστήματα σήμερα, είχαμε και συννεφιές και λίγες βροχές, αλλά εμείς καταφέραμε να διεξάγουμε το καθεχρονικό καθαροδευτεριάτικο οικογενειακό δίτερμα στη μάππα [όπως και “γερμανικό”] στο σύνηθες ολοπράσινο γήπεδο. Σ’ αυτό λαμβάνουν μέρος μικροί και μεγάλοι, αρσενιτζιοί τζιαι θηλυτζιοι˙ φέτος είχαμε κι ένα σκυλάκι να κυνηγά την μπάλα. Φυσικά πιαστήκαμε και στα πόδια και στα χέρια [προφανώς γιατί δεν κάναμε ικανοποιητική προθέρμανση], άστε που είχαμε και μικροτραυματισμούς!}

Όπως λοιπόν λαλεί κι ένα κυπριακό παραδοσιακό δίστιχο,
«Εφύασιν οι Σήκωσες τζι’ ήρταν οι Τυρινάες (της Τυρινής) τζιαι μείνασιν οι κορασιές με δίχα τους αντράες»! (Μείναν οι κοπέλες ανύπαντρες*)...
Μια απάντηση στο δίστιχο αυτό θα μπορούσε να ήταν: «Εφύασιν οι Σήκωσες τζι’ ήρταν οι Τυρινάες τζιαι μείνασιν οι κορασιές με δίχως τους πελάες»! (μπελάδες*)...

{Σημείωση 2:
* - Σ’ αυτά τα δύο σημεία θα αναφερθώ με σκωπτικό τρόπο πιο κάτω]...

******************************
Τελικά ναι, «εφύασιν οι Σήκωσες τζι’ ήρταν οι Τυρινάες...», αλλά επήεν τζιαι η Καθαρή Δευτέρα... Εγώ όμως, θα πω δικά μου για τις Απόκριες και μάλιστα γαρνιρισμένα με εξαίσια πικάντικη σος!

Αυτό το τριήμερο της Απόκρεως και της Καθαράς Δευτέρας, αποτελεί διαχρονικά μια ευχάριστη ανάπαυλα ψυχαγωγίας χαράς, γλεντιού και γέλιου [με μπόλικα αστεία και πλάκες], ιδιαίτερα απαραίτητη μάλιστα σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές ένεκα της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν αποκλείεται όμως, στις οικογενειακές και φιλικές συνάξεις των ημερών [της Κυριακής και της Δευτέρας] να μη λείπουν και τα πολιτικά, αλλά εμείς θα τ’ αποφύγουμε [όσο μπορέσουμε] σ’ αυτήν την ανάρτηση μας.

Αλλά αν επιμένετε να πάρετε τη “δόση” σας με κάτι το πολιτικολογικό, θα σας παραπέμψουμε σε ένα άρθρο της αγαπητής βουλευτίνας του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, από τον χτεσινό [26/2] κυριακάτικο “Ριζοσπάστη”. Αυτό [το άρθρο] φέρει τον επίκαιρο τίτλο “Καρνάβαλος (εκ του λατινικού carne=κρέας)”, δηλ. συνάδει και με το πνεύμα των ημερών, πλην όμως μ’ ένα [σας προειδοποιώ] μακάβριο τρόπο!

****************************
Ένα μακροσκελέστατο κείμενο για το Καρναβάλι που είχα ετοίμασε πέρσι τέτοια εποχή διανθισμένο έντονα με πικάντικες λεκτικές γεύσεις και αισθησιακές θεάσεις, δεν έμελλε ούτε και φέτος να το αναρτήσω! Και τούτο γιατί,
- Πρώτον, δεν βρήκα τον χρόνο να κάμω [στο κείμενο μου] κάποιες απαραίτητες διορθώσεις, βελτιώσεως και συμπληρώσεις. Και
- Δεύτερον, δεν πέρασε [κυρίως το φωτογραφικό υλικό που συνόδευε το κείμενο] τη λογοκρισία [από το Έτερο Ήμισυ]. «Τούτη» έκρινε το περιεχόμενο της ανάρτησης ως φαλλοκρατικό, σεξιστικό και υποτιμητικό για τις Γυναίκες, γι’ αυτό κι εγώ είπα να το ξανακοιτάξω. Κι έτσι παραπέμπεται για ανάρτηση για του χρόνου [αν ζιούμε]...

Είπα μεν ότι θα το ξανακοιτάξω, αλλά σε καμία περίπτωση αποδέχομαι του χαρακτηρισμούς φαλλοκρατικό, σεξιστικό και υποτιμητικό! Το καρναβάλι γενικώς [και στον ελληνικό, αλλά και στο κυπριακό χώρο] έχει τολμηρό και σκωπτικό χαρακτήρα Συχνά μάλιστα γίνονται “άσεμνα” αστεία [κυρίως με τις αμφιέσεις και τα μασκαρέματα] ή/και λέγονται τολμηρότατα [“μυλλομένα”] τραγούδια και τσιαττιστά! Τούτα έχουν τις ρίζες τους προφανώς στις διονυσιακές γιορτές της αρχαιότητας.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας “άσεμνης” γιορτής είναι το “Μπουρανί” [την Καθαρά Δευτέρα] στον Τίρναβο της Θεσσαλίας. Σημείο αναφοράς του Καρναβαλιού του Τιρνάβου είναι οι τεράστιοι φαλλοί(!) που στολίζουν τα καρναβαλικά άρματα, όπως και υπαινικτικά ή και ευθέως άσεμνα και πρόστυχα σχόλια που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι κάτοικοι.

Για ενημέρωση [ΣΑΣ] να αναφέρω ότι το “μπουρανί” είναι μια χορτόσουπα χωρίς λάδι, από σπανάκι και τσουκνίδα και λίγο ξύδι για να νοστιμίζει. Το “μπουρανί” είναι στην κυριολεξία ένα λαϊκό πανηγύρι, αλλά στην ουσία είναι η γιορτή του φαλλού και συμβολίζει την αναπαραγωγή και την ευτεκνία, όπως και τη γονιμότητα της γης.

Στην Ελλάδα ξακουστό είναι το Καρναβάλι της Πάτρας αλλά και το Ξανθιώτικο Καρναβάλι. Για το τελευταίο εν η-ξέρω τζιαι πολλά, ίσως όμως κάποιος ή κάποια που το έχει επισκεφτεί θα μπορούσε να μας πει λίγα λόγια για τις ιδιαιτερότητες του. Η Ξάνθη βρίσκεται στη Βόρεια Ελλάδα, έχει [και] μουσουλμάνους κάτοικους [με τουρκικές “εθνικές” καταβολές], ενώ κάπου εκεί κοντά είναι και το Πομακοχώρια με τους ξανθούς μουσουλμάνους [Πομάκους] κατοίκους τους. Λίγο πιο πέρα βρίσκονται και τα βουλγάρικα σύνορα με Πομάκους να ζουν κι από την απ’ εκεί πλευρά. Λαλείτε όμως το Καρναβάλι της Ξάνθης να ‘χει και στοιχεία από τους “Κούκερους” [τους μασκαράδες] της νότιας Βουλγαρίας; [Νομίζω πως τούτοι υπάρχουν στο Καρναβάλι της Νάουσας]...

Οι κυπριακές “πελλόμασκες” [οι μασκαρεμένοι που παραδοσιακά επισκέπτονται τα φιλικά σπίτια στα χωριά για να κάνουν πλάκες – όπως ξάναμε κι εμείς ψες], συνήθως παίρνουν τις μορφές των “γέρων” και των “κοτζιάκαρων”. [Κάτι ανάλογο είναι και το έθιμο με τους “γέρους” και τις “κορέλες” στη Σκύρο]. Πολλά τα μυλλωμένα αστεία που κάμνουν μεταξύ τους οι μασκαρεμένοι και δη όταν κάποιος άντρας ντύνεται γυναίκα.
Ας πούμεν το [κυπριακό] τσσιαττιστό που παράθεσα πιο πάνω [στην αρχή της ανάρτησης μου] θα μπορούσε να τραγουδηθεί ως εξής:
«Εφύασιν οι Σήκωσες τζι’ ήρταν οι Τυρινάες τζιαι μείνασιν οι κορασιές με δίχα τους βιλλάες»! [δηλ. ανύπαντρες τζιαι προφανώς τζι’ αγάμητες;] ...

Στην Κύπρο το πιο ξακουστό είναι το Καρναβάλι της Λεμεσού,

Καρναβαλίστικες παρελάσεις και εκδηλώσεις όμως, ξεκίνησαν να γίνονται και σ’ άλλες πόλεις όπως στην Πάφο και το Παραλίμνι.

Παράλειψη μου όμως μεγάλη θα ήταν αν δεν έκανα κι αναφορά [έστω κι ακροθιγώς] και στο παγκοσμίως γνωστό Καρναβάλι του Ρίο με τις αισθησιακές και καμπυλόγραμμες μουλάτες χορεύτριες της σάμπας, που μπορούν να κολάσουν τζι’ ΕΜΑΣ τους Αγ(ρ)ίους!!!

 

Αυτά λοιπόν γι’ απόψε!

Και “Καλό στάδιο” [γι’ αυτούς που θα νηστέψουν όλο το πεηντάμερον!], όπως λαλούν και οι θρησκεύοντες...

Anef_Oriwn
Δευτέρα 27/2/2012

Ανάρτηση 21/2012 (εικοστή πρώτη τού 2012!) [έκτακτη, επίκαιρη, πολιτική, απηυδισμένη, αντι-πραξικοπηματική, αντιδικτατορική] - «Τους έχω βαρεθεί»(!!!), [τους κτιτζιασμένους!!!]...

Όχι απλώς «τους έχω βαρεθεί», ΤΟΥΣ έχω απηυδήσει!!! Είναι τόσο κτιτζιασμένοι που βρωμολοούν από ένα μίλι τόπο. ΔΕΝ μπορώ πλέον ούτε καν να τους ακούω!!! Αναουλιάζονται στα στομάshα μου!!!

Με προκάλυμμα μια υποκριτική δημοκρατικόφανεια [που βασίζεται στην πλειοψηφία που έχουν ως σύνολη Δεξιά στην αστικοδημοκρατική Βουλή ΤΟΥΣ!] προχωρούν μέσα από «πολιτικά πραξικοπήματα», στη δικτατορία της αστικής τάξης και της Δεξιάς!!!

Τζιαι οι (ψευτο)φιλελεύθεροι της Δεξιάς [που καρτερούν τζιαι «τούτοι» μέρα - νύχτα τζιείν’ την ώρα, που εν να φκει ο Nick the Anasto, Πρόεδρος - “Θεός(;) φυλάξοι”],  ερουφήσαν τη γλώσσα τους, ya εχαθήκαν. Όπως λαλεί τζι’ ο Χριστόδουλος Καλλίνος στου Strovolioti:
«... ούτε κουβέντα [...] για τις τράπεζες τζαι τις επενδύσεις τους στα ελληνικά αχυρο-ομόλογα? ούτε μια κουβέντα για το ότι λέγεται ότι ο κ. Ορφανίδης σας.. ο μάγκας ο διοικητής της κεντρικής εσυμβούλευε τους να επενδύουν στα ελληνικά ομόλογα τζαι όι στα κυπριακά? ούτε μια κουβέντα για το ότι οι μαλακίες των κύπριων τραπεζιτών έχουν ουσιαστικά τινάξει την κυπριακή οικονομία και κοινωνία στον αέρα?»...

Τι εκάμαν λοιπόν οι baş-δημοκρατες της Δεξιάς χτες στη Βουλή [μετατρέποντας την σε κυβερνώσα]:

1. Άφησαν εκτός διαπραγματεύσεων την Υπουργό Εμπορίου για τα θέματα των αδειοδοτήσεων για τα τεμάχια στην κυπριακή ΑΟΖ

2. Καταπατείται απροκάλυπτα η διάκριση εξουσιών για να εξυπηρετηθεί η οικονομική ελίτ του τόπου.

3. Ψηφίστηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης η πρόταση νόμου του Αβέρωφ Νεοφύτου για περιορισμό των εξουσιών του πολιτικού προϊστάμενου του Υπουργείου Εμπορίου σε ότι αφορά τα θέματα του φυσικού αερίου.

[Λαλείτε τούτα να συνεφέρουν λίγο το ΑΚΕΛ που εν τόσο κολλημένο με τους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς;]...

Επειδή λοιπόν, το ‘χουν και οι μέρες  [καρναβάλια τζιαι “πελλόμασκες” έχουμε] είπα να αφιερώσω κι ένα τραγουδάκι στους “μασκαράδες” απολογητές της (ψευτο)δημοκρατίας της αστικής τάξης˙ το “Γκρέκο μασκαρά” του Μηλιώκα.

[Και “μαλάκα” κοσμάκη που ψηφίζεις τους αστούληδες πολιτικούς και νομίζεις πως στέλλοντας τους στη Βουλή θα εκπροσωπούν τα δικά σου συμφέροντα, κι όχι ΜΟΝΟ τα δικά τους!]...

*********************
Υστερόγραφο:
Μια όμως και μιλήσαμε για τραγουδιστικές αφιερώσεις θα αφιερώσουμε και μερικούς στίχους στον Baş-Επισκοπο της Παλαιάς Ιουστινιανής και του 8% των ελληνοκυπρίων:
«Θα πάρω τη διπλοκαμπινιά και θα ανέβω την ανηφοριά» [για τον Απόστολο Αντρέα]...
{Οι στίχοι] τραγουδιούνται στον μουσικό ρυθμό του τραγουδιού “Θα πάρω μιαν ανηφοριά”}...

Anef_Oriwn
Παρασκευή 24/2/2012

Ανάρτηση 20/2012 (εικοστή τού 2012!) [έκτακτη, διεθνο-πολιτική, λιβυκή, εναλλακτικής πληροφόρησης] – Για την κατάσταση [σήμερα] στη Λιβύη! [Εναλλακτική πληροφόρηση από τη “Δεύτερη Ανάγνωση”]... Και μια άποψη για νέες ομοσπονδοποιήσεις...

Προλογικά:
Σήμερα θα ξεφύγουμε κάπως από τα καθαρώς κυπριακά θέματα [κυρίως πολιτικά] και θα πάμε να δούμε ένα πολιτικό [όμως κάπως παρασιωπημένο πλέον] ζήτημα από τη ευρύτερη μεσογειακή [αραβική] γειτονιά μας. Δεν θα πάμε [για την ώρα] στη διπλανή μας Συρία. Επιφυλασσόμεθα όμως μια κι εκεί μαίνεται καθαρά πλέον μετά την ισλαμική εξέγερση [που στηρίζεται από τη Δύση και την Τουρκία] ένας εμφύλιος πόλεμος. Θα κατευθύνουμε τη σκέψη και τον λόγο μας προς τη Λιβύη, όπου με τη στήριξη και την επέμβαση των Δυτικο-Νατοϊκών [με αεροπορικούς βομβαρδισμούς] κέρδισαν οι ισλαμιστές(!) [“μετά εν να φέρει ο φούρνος την πυρά”], αλλά ειρήνη δεν επετεύχθη! Και παρά τον αποτρόπαια απάνθρωπο θάνατο [εν ψυχρώ δολοφονία] του Καντάφι!!!
Οποία σχιζοφρένια!!! Η ούτω καλούμενη δημοκρατία [αλά δυτικά] στη Λιβύη να ξεκινά με μια αποτρόπαια δολοφονία έστω κι αν γίνει αποδεκτό ότι ο Καντάφης ήταν ένας αιμοσταγής δικτάτορας!

********************
Στη σημερινή μας ανάρτηση θα παραθέσουμε [επί του θεματος] δύο σύντομα κείμενα «Εναλλακτική Πληροφόρηση» για τη Λιβύη:

1. Το πρώτο από την από τη “Δεύτερη Ανάγνωση” [από το κεφάλαιο “Διεθνή”], το οποίο δίνει κάποιες σημερινές διαστάσεις της αντιπαλοτήτων στη Λιβύη. Και,

2. Το δεύτερο, από την εφημερίδα “Χαραυγή” της 17ης, στο οποίο περιγράφεται η σημερινή κατάσταση στην χώρα και κυρίως σε σχέση με τους κρατούμενους υποστηριχτές του αγρίως δολοφονημενου Καντάφι.

*****************************
1. “Η σκιά του Καντάφι”
[αναδημοσίευση από τη διαδικτυακή “Δεύτερη Ανάγνωση” της περιόδου 18-25 του Φεβράρη του 2012]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...

“Η επέτειος της εξέγερσης των αντί-κανταφικών, η οποία οδήγησε στην επέμβαση του Νάτο, υποβαθμίστηκε τελικά. Αναγγέλθηκαν μεν εκδηλώσεις αλλά δεν φαίνεται να είχαν μαζική συμμετοχή και στις λίγες ανταποκρίσεις υπήρχε μια έμφαση στην ανάγκη «συμφιλίωσης». Εν τω μεταξύ αυτή την εβδομάδα πέρα από νέες αναφορές για τα βασανιστήρια από ισλαμιστές και τις ομάδες που δημιούργησε το Νάτο, υπήρχαν δημοσιογραφικές αναφορές και για νέες μάχες στην νοτιοανατολική έρημο. Και πάλιν μια από τις παραμέτρους της διαμάχης, εκτός από τον έλεγχο συγκεκριμένων περιοχών, είναι και το χρώμα – η μια «φυλή» είναι πιο μελαψή.

Από την πλευρά των κανταφικών, της “Πράσινης Λιβύης”, όπως αυτοπροσδιορίζονται, ανακοινώθηκε επίσημα η δημιουργία “Λιβυκου Λαϊκού Εθνικού Μετώπου”. Τονίζεται και εδώ η ανάγκη αποφυγής νέας αιματοχυσίας, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια προειδοποίηση. Η ανακοίνωση είναι πιο ήπια από την προειδοποίηση του γιου του Καντάφι, του Σααντι, ο οποίος είχε δηλώσει, πριν μια εβδομάδα, ότι αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση με την τρομοκρατία και το χάος των συμμοριών, τότε θα ξεσπούσε επανάσταση – και μιλούσε λες και ήταν υπό προετοιμασία. Ενδιαφέρον είχε και η αναφορά του ότι έχει επαφές με μέλη του κυβερνώντος εθνικού συμβουλίου.

Οι αντίπαλοι του Καντάφι φαίνεται να ανησυχούν για αυτόν ακόμα και τώρα που είναι νεκρός. Μόλις κυκλοφόρησε η δήλωση του Σααντι, το Μεταβατικό Συμβούλιο ζήτησε να απελαθεί στην Λιβύη για «να δικαστεί» κλπ. Ο Νίγηρας, όπως και η Αλγερία προηγουμένως, αγνόησαν την «απαίτηση». Πριν 1-2 μήνες το Μεταβατικό Συμβούλιο είχε εξαπολύσει μια πιο πετυχημένη εκστρατεία προς την Αίγυπτο - όταν ένα ιδιωτικό δορυφορικό κανάλι άρχισε να μεταδίδει ομιλίες του Καντάφι. Πέτυχε να σταματήσουν οι μεταδόσεις. Για την ώρα.”

***************************
“Εκτός ελέγχου η “απελευθερωμένη” Λιβύη”
[από την εφημερ. “Χαραυγή” της Παρασκευής 17 του Φεβράρη του 2012, - σελ. 35]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...

“Ένοπλοι από τις τάξεις των εξεγερμένων στη Λιβύη απειλούν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στη χώρα, προειδοποίησε η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεσή της που συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την εξέγερση κατά του καθεστώτος Καντάφι που οδήγησε στην επέμβαση του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με την οργάνωση οι ένοπλοι είναι «εκτός ελέγχου».Η Αμνηστία αναφέρει ότι τουλάχιστον 12 άτομα πέθαναν μετά από βασανιστήρια από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σύμφωνα με την έκθεση, ομάδες εξεγερμένων πραγματοποιούν παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τις οποίες δεν τιμωρούνται και δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση. Υπάρχουν περιπτώσεις κρατουμένων που είπαν ότι ξυλοκοπήθηκαν επί ώρες με μαστίγια, καλώδια, πλαστικούς σωλήνες, μεταλλικές αλυσίδες και ράβδους και υπέστησαν ηλεκτροσόκ με ηλεκτροφόρα καλώδια και όπλα τύπου teaser. Σε κέντρο κράτησης στην Τρίπολη, ερευνητές της Αμνηστίας ανακάλυψαν κρατουμένους που είχαν υποστεί σκληρά βασανιστήρια, τους οποίους οι ανακριτές είχαν προσπαθήσει να κρύψουν. Ανάμεσα στους κρατουμένους είναι Αφρικανοί μετανάστες. Τον προηγούμενο μήνα ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι περίπου 8.000 κανταφικοί κρατούνται υπό άθλιες συνθήκες.”

**************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου - Προς νέες ομοσπονδοποιήσεις;:

Έχω την άποψη [που δεν είναι σημερινή, αλλά την έχω από την εποχή της εμφύλιας ένοπλης σύγκρουσης και ξένης επέμβασης] στη Λιβύη, η ειρήνευση στην χώρα θα επέλθει με την ομοσπονδοποίηση της. Πιστεύω ότι με την ομοσπονδία μέσω της οποίας αναγνωρίζεται η διοικητική [κι όχι μόνο] αυτοτέλεια γεωγραφικών περιοχών [αλλά και εθνικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών κοινοτήτων] και επιτυγχάνετε και μια αποκέντρωση, είναι ο πιο ενδεδειγμένος υπό τέτοιες συνθήκες εμφύλιας αντιπαράθεσης για να διατηρηθεί η εδαφική ενότητα της χώρας!

Και με την αναφορά μου στο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα να πω και μια άλλη άποψη που αφορά την Τουρκία [και που την έχω από πέρσι]. Μετά τις περσινές [μέσα στον Μάη ή Ιούνη – δεν θυμάμαι ακριβώς πότε] βουλευτικές εκλογές στην Τουρκιά και την αύξηση του αριθμού των κούρδων βουλευτών, πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα, η τουρκική κυρίαρχη [πολιτικά και οικονομικά] τάξη θα αναγκαστεί να παραχωρήσει αυξημένη αυτονομία στους κούρδους και στις κουρδικές περιοχές. Προφανώς όχι υπό την μορφή της ομοσπονδίας, αλλά σίγουρα θα δοθούν δικαιώματα πολιτικής εκπροσώπησης των κούρδων.

Για τα προλογικά,
το τελικό σχόλιο
και τα copy paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 21/2/2012

Ανάρτηση 19/2012* (δεκάτη ενάτη τού 2012!) [μακροσκελής, πολιτική, βιβλιο-παρουσιαστική, αριστερή, αντικαπιταλιστική και αντι-ηλίθια]- «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε», ή «Τι λέτε ρε ηλίθιοι κι αρχι-ηλίθιοι»...

{* Επεξηγηματική σημείωση:
Το κείμενο αυτής της ανάρτησης, το οποίο καταπιάνεται με την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε», ξεκίνησα να το γράφω σε δόσεις – λόγω περιορισμένου χρόνου - από χτες Παρασκευή το απόγευμα, συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ και ολοκληρώθηκε σήμερα Σάββατο. Στο μεσοδιάστημα παρατήρησα κι άλλες σχετικές με το θέμα αναρτήσεις όπως στης Disdaimonaς  και στου Trim  όπου παρουσιάζονται ΟΛΕΣ οι ομιλίες που έγιναν εκείνο το βράδυ. Αυτά τα [νέα] δεδομένα όμως με ανάγκασαν να κάμω κάποιες μικρο-διαφοροποιήσεις, διορθώσεις και βελτιώσεις στο δικό μου κείμενο, όμως το περιεχόμενο παραμένει το ίδιο όπως αρχικά το είχα σκεφτεί ...

Αν δεν βαριέστε διαβάστε το ...}

**********************************
Εισαγωγικά:

Πραγματοποιήθηκε τη περασμένη Τετάρτη [15 του μηνός] από την “Προοδευτική” Κίνηση Φοιτητών σε αίθουσα του Πανεπιστημίου Κύπρου στην Αγλαντζιά, εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” του Νίκου Μπογιόπουλου [εκδόσεις “Α. Α. Λιβάνης”, 2011]. Ο Μπογιόπουλος μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας κι από το 1992 εργάζεται ως δημοσιογράφος στον “Ριζοσπάστη”...

Η αίθουσα του Πανεπιστήμιου ήταν κατάμεστη [πολλοί μάλιστα εκ των παρευρισκομένων κυρίως οι νεαρότεροι, προφανώς φοιτητές, την έβγαλαν ιστάμενοι]... Το θέμα επίκαιρο και καυτό, ο δε συγγραφέας διαλεκτικός και επιχειρηματολόγος, συνήθως καθηλώνει τους ακροατές ή τηλεθεατές. Είναι σίγουρα ένα από τα πιο αξιόλογα κι ανερχόμενα στελέχη του ΚΚΕ. Εγώ τον “γνώρισα” τηλεοπτικά το καλοκαίρι του 2007, όταν μαίνονταν οι μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα, κυρίως στον νομό Ηλείας. Με είχε εντυπωσιάσει τότε για τη δεινότητα του να επιχειρηματολογεί με την προσκόμιση αριθμητικών μεγεθών και πολλών άλλων στοιχείων. Είναι πάντοτε ήρεμος, δεν λαϊκίζει και δεν μιλά με το σύνηθες “καλαμαρίστικο” ύφος και στυλ [να πετάσσεται στη μέση της κουβέντας κάποιου άλλου ή/και και να τον διακόπτει συνεχώς]. Πάντοτε μιλά με στοιχεία και χωρίς λαφαζανιές!

Το βιβλίο του “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε”, είναι το τρίτο αν δεν κάμνω λάθος βιβλιο του Μπογιόπουλου. Προηγήθηκαν τα βιβλία του,
- “Βαλκάνια – 78 μέρες «στόχος» του ΝΑΤΟ” [εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” [ένα βιβλίο που αναφέρεται στην ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία], και
- “Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία χωρίς απίστους” [εκδόσεις Λιβάνη], όπου σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μηλάκα, καταπιάνεται μεταξύ άλλων και με τις πολιτικές διαστάσεις του ποδοσφαίρου.

Την παρουσίαση του βιβλίου την έκαμε ο [σχετικά νεαρός] Διευθυντής του Γραφείου τυ Προέδρου Χρίστος Χριστοφίδης. [Την ομιλία του θα την βρείτε στο Blog της Μά(γ)ισσας].

Για την καπιταλιστική οικονομική κρίση μίλησε επίσης ο Σταύρος Ευαγόρου, υπεύθυνος του Γραφείου Οικονομικών Μελετών της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και αναπληρωτής Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος. «Τούτος» αναφέρθηκε αναλυτικά στα αίτια που οδήγησαν στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση καθώς και στα μέτρα που έχει πάρει μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση Χριστόφια για την αντιμετώπιση της. [Αποσπάσματα από την ομιλία του Στ. Ευαγόρου θα βρείτε στη “Χαραυγή” της Πέμπτης 16 του μηνός]. Κάποια ερωτήματα που μού προέκυψαν, ίσως και προβοκατόρικα και καθόλου ρητορικά θα τα θέσω μετά, αλλά δεν θα προχωρήσω [για την ώρα] να δώσω απαντήσεις...

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε και ο Πρόεδρος της “Προοδευτικής” του Πανεπιστημίου Κύπρου Χρίστος Μακρής, ενώ τη όλη εκδήλωση [και τη συζήτηση που ακολούθησε] συντόνιζε ο δημοσιογράφος του “ΑΣΤΡΑ” Μιχάλης Μιχαήλ.

Τελευταίος μίλησε ο «τιμώμενος φιλοξενούμενος στην εκδήλωση» [μια έκφραση της εποχής], ο σύντροφος Νίκος Μπογιόπουλος. Πιο κάτω θα σταθώ σε μερικά πολύ σημαντικά [κατά την γνώμη] σημεία της παρέμβασης του. [Ήδη η φίλτατη Disdaimona παρ’ όλο που αρχικά αναζητούσε «λεπτομερή περιγραφή» για την εκδήλωση τελικά κατάφερε κι αφού εντόπισε, παράθεσε στο Blog της απομαγνητοφωνημένη ολόκληρη την εισήγηση του Νίκου Μπογιόπουλου˙ εκεί μάλιστα ακολούθησε και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση]...

************************
Ψηφίδες από την εκδήλωση – από τις ομιλίες και τη συζήτηση:

Σταχυολογώ λοιπόν πιο κάτω κάποια σημεία από την απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μπογιόπουλου, αλλά κι από τις δικές μου σημειώσεις, τα οποία συνοδεύω με δική μου “σάλτσα”:

1. Ο Μπογιόπουλος τόνισε [με έμφαση] ότι «147 πολυεθνικές κατέχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου», ενώ «... 737 πολυεθνικές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι προηγούμενες 147, κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου»... [Τούτο αποκαλύπτει και την εκμεταλλευτική και ληστρική φύση του καπιταλισμού!]...

2. Επίσης ανάφερε εμφαντικά ότι «ζούμε σε μια κοινωνία που τα έχει όλα, αλλά η ίδια αυτή η κοινωνία που έχει απ’ όλα, δεν τα έχει για όλους. Έχουμε μια κοινωνία που έχει απ’ όλα αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων έχει από ελάχιστα έως τίποτα»... [Ακόμα μια εγγενής αντίφαση του καπιταλισμού!]...

3. Έκαμε [ο Μπογιόπουλος] και μια σύντομη αρνητική αναφορά [νύξη] στο Σχέδιο Ανάν, σημειώνοντας ότι «η Κύπρος [...] δεν βούλιαξε [...] επειδή είπε όχι» - εννοούσε στο Σχέδιο Ανάν. Αυτή η τοποθέτηση του, προκάλεσε ένα ψουψουρητό στην αίθουσα, προφανώς γιατί πολλοί από τους παρευρισκόμενους ήταν τού ΝΑΙ, τότε το 2004! [Σχετική νύξη γι’ αυτήν την αντίδραση του κόσμου έκαμε και η Μά(γ)ισσα σε σχόλιο της στο Blog της˙ «τούτη» όμως [η Μά(γ)ισσα], μίλησε για «κουδουνίσματα» κι όχι για ψουψουρητά].

4. Ο Μπογιόπουλος [όπως και οι άλλοι ομιλητές] αναφέρθηκε και στην βασική αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος, η οποία συνίσταται ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας [για να παραχθεί ένα προϊόν συμμετέχει πολύς κόσμος] και την ιδιοποίηση του παραγόμενου πλούτου από ελάχιστους. Κι όπως είπε «δεν αντέχεται, εκατομμύρια να δουλεύουν την ίδια στιγμή για το ίδιο προϊόν το οποίο όμως με τη μορφή του εμπορεύματος ανήκει στον ένα, το καπιταλιστή. Αυτή είναι αξεπέραστη αντίφαση».

5. Επίσης ανάφερε ότι οι οικονομικές κρίσεις είναι εγγενές φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος και παρουσιάζεται όταν σταματήσει η αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Τούτο όμως θα το αναλύσω λεπτομερώς κάποια άλλη φορά ειδικά για τον “κουμπάρο” τον Strovolioti. Για την ώρα θα περιοριστώ στο να αναφέρω ότι «όταν μιλάμε για κρίση, μιλάμε για υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αδυναμία του να λειτουργήσει ως κεφάλαιο. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην περίπτωση που έχει συσσωρεύσει τόσο κεφάλαιο που δεν μπορεί πια μέσα στα δικά του όρια, των στενών παραγωγικών σχέσεων».

6. Τόνισε ότι το ζήτημα του ξεπεράσματος του καπιταλισμού δεν είναι οικονομικό αλλά κύρια πολιτικό και ότι διέξοδος υπάρχει έξω από τα όρια τυ καπιταλιστικού συστήματος. Είπε συγκεκριμένα: «... ο καπιταλισμός που έχει ξεπεραστεί οικονομικά και κοινωνικά, πρέπει να τα παραδεχτούμε και να το αναγνωρίσουμε δεν έχει ξεπεραστεί πολιτικά. [...] Το ζητούμενο δηλαδή είναι εκείνη η πολιτική ωρίμανση των μαζών και οι δρόμοι μέσα από τους οποίους θα ωριμάσουν πολιτικά οι μάζες, ώστε να αναζητήσουν διεξόδους έξω από τα όρια του συστήματος». Τσίταρε μάλιστα κι από τον Ένγκελς τη θέση ότι «στον καπιταλισμό κάθε βήμα προς την άμβλυνση της κρίσης, προετοιμάζει την επόμενη φάση της κρίσης». Ο Μπογιόπουλος τόνισε ότι η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τα «εργαλεία του καπιταλισμού» κι έκαμε αναφορά και σε αστούς οικονομολόγους όπως ο Ρουμπινί [προσωπικά ομολογώ ότι, ούτε τον ξέρω ούτε με ξέρει!]. «Τούτος» όμως [ο Ρουμπινίς] είπε και το περιβόητο «ο καπιταλισμός είναι η ίδια η κρίση, καθώς εισήγαγε ένα επίπεδο αστάθειας και αβεβαιότητας δίχως προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία». Κι όπως σωστά συμπλήρωσε και ο σύντροφος συγγραφέας «όσα μέτρα έχουν ληφθεί υποτίθεται για την αντιμετώπιση της κρίσης [σημ.: στην Ελλάδα], αντί να οδηγήσουν σε ελάφρυνση της κρίσης, την έχουν επιβαρύνει ακόμα περισσότερο». [Ως γνωστό η Ελλάδα πέρασε μόλις πριν μερικές μέρες από το πρώτο στο δεύτερο Μνημόνιο λιτότητας]...

{Αυτά όλα τα τσιτάτα τα παραθέτω γιατί θα κάμω πιο κάτω μια σύγκριση με κάποιες τοποθετήσεις του Σταύρου Ευαγόρου τις οποίες βρήκα να κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση πλεύσης σε σχέση μ’ αυτά που είπε μετά ο Μπογιόπουλος}...

7. Ο Μπογιόπουλος ανάλυσε και τον τρόπο που το σύστημα προσπαθεί να ξεπεράσει τις κρίσεις και την οικονομική ύφεση: «Στην κρίση, ο καπιταλισμός πάντα είχε και έχει μια απάντηση: την καταστροφή του κεφαλαίου. Αυτού του κεφαλαίου που περισσεύει, έτσι ώστε να πάρει το σύστημα μπροστά και να φέρει την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη ως απάντηση στην κρίση αλλά με τους όρους του καπιταλισμού, προϋποθέτει μια μεγάλη καταστροφή που μπορεί να επέλθει και μέσω των πολέμων. Τι σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου; Καταστροφή μέσων παραγωγής και εργατικής δύναμης, αφού αυτή είναι μεταβλητό κεφάλαιο που συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία. Από πού ξεκινούν την καταστροφή; Προφανώς από την εργατική δύναμη. Τα μέσα παραγωγής, τα δικά του μέσα δεν πιστεύει ότι αυτά περισσεύουν. Γι’ αυτό καταρχάς στρέφεται στην εργατική δύναμη. Τι προκύπτει από αυτό; Αφού το πρώτο και σταθερό θύμα είναι η εργατική δύναμη, άρα η αντιμετώπιση της κρίσης από την σκοπιά των απειλούμενων με καταστροφή δεν μπορεί να είναι παρά ζήτημα ταξικής πάλης, σε κύρια ανάλυση. Δηλαδή πως θα σταθεί ως τάξη απέναντι σε αυτούς που θέλουν να τους καταστρέψουν για να διασωθούν οι ίδιοι». [Η πιο πάνω τοποθέτηση αναδεικνύει γιατί οι κεφαλαιοκράτες επιτίθενται με τόση μανία κατα των εργατικών κεκτημένων και όλο και πιο πολύ απαιτούν μειώσεις στους μισθούς κι σ’ άλλα ωφελήματα των εργαζόμενων. Κι από την άλλη γιατί οξύνονται οι ταξικές αντιπαλότητες. Κι απ’ εδώ προκύπτουν και κάποια προβοκατόρικα ερωτήματα μου προς τον Σταύρο Ευαγόρου]...

8. Απαντώντας και σε σχετική ερώτηση, σημείωσε ότι ο για τον “υπαρκτός σοσιαλισμός” ανατράπηκε αι ηττήθηκε! Κι τούτο έγινε κατορθωτό όταν «ενσωματώθηκαν [στην πορεία εξέλιξης του] καπιταλιστικά στοιχεία που βρήκαν αντανάκλαση σε πολιτικό επίπεδο»... [Λαλείτε να εν τζιαι σταλινικός ο Μπογιόπουλος;]

9. Στάθηκε [νομίζω απαντώντας σε σχετική ερώτηση] και στον τρόπο που θα ξεπεραστούν τα προβλήματα της Ελλάδας. Σημείωσε ότι τούτο θα γίνει από μια νέα κυβέρνηση που θα βγει «μέσα από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού», ούτως ώστε να πάψει ο “μαλάκας” [ο έλληνας] να πληρώνει τους τοκογλύφους. Έβαλε όμως δύο βασικές προϋποθέσεις για τον τρόπο που θα γίνει αυτό:
– Πρώτον, ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και
– Δεύτερον, ότι τούτο δεν θα γίνει μαζί με τους καπιταλιστές!

10. Καλός ήταν γενικώς [κατά τη δικιά μου γνώμη] ο σύντροφος [αν εξαιρέσεις την ατυχή αναφορά του στο «έθνος» κάτι που εξόργισε και την αγαπητή Disdaimona], όμως έχω την άποψη ότι τα μάσησε [κατά τη συζήτηση που ακολούθησε] και δη στις απαντήσεις του πάνω σε 2-3 εξειδικευμένα ερωτήματα που του τέθηκαν για το ζήτημα των συμμαχιών στον ευρύτερο αριστερό χώρο της Ελλάδας.

Του υποβλήθηκε λοιπόν το ερώτημα από κάποιο εκ των παρευρισκομένων, γιατί σ’ αυτήν την κομβική εποχή για την Ελλάδα [και εν όψει μάλιστα των επικείμενων βουλευτικών εκλογών τον Απρίλη] να μην αναληφθούν [από το ΚΚΕ] πρωτοβουλίες για την ενότητα της ευρύτερης Αριστεράς, κάτι που προφανώς θα δημιουργούσε νέες δυναμικές και ελπίδες για τον κόσμο για μια αριστερή διέξοδο στα καπιταλιστικά αδιέξοδα... Κι ο Μπογιόπουλος χαριτολογώντας [ή ίσως και για κάποιους άλλους λόγους], απάντησε ότι το ερώτημα αυτό πρέπει να απαντηθεί από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ! Επίσης δήλωσε ότι ο ίδιος δεν επιδιώκει «βελτιώσεις στην Κόλαση» και ότι «αν οι εκλογές λύνανε προβλήματα θα τις καταργούσαν»(!) [οι αστοί]...

Πριν κλείσω τη δική μου παρουσίαση θα κάμω και μια προβοκατόρική αναφορά στην ομιλία του Σταυρού Ευαγόρου, [που πιο πολύ ως κριτική στον νεοφιλελευθερισμό μου ακούστηκε]. Θα σταθώ μάλιστα με περισσό προβληματισμό σε δύο -τρία σημεία της ομιλίας [που θα τα παραθέσω αυτούσια πιο κάτω] και θα διερωτηθώ ρητορικά [θα αποφύγω να δώσω απαντήσεις τώρα], αν τούτα δεν βρίσκονται σε αντίφαση με τις γενικότερες τοποθετήσεις του Μπογιόπουλου για ανατροπή του καπιταλισμού.

Είπε λοιπόν [μεταξύ άλλων], ο σύντροφος Σταύρος Ευαγόρου:
- «Αναστροφή θα υπάρξει μόνο όταν τα κράτη αποφασίσουν να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία». [Τι γίνεται με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος;]

- «... το ΑΚΕΛ δεν δαιμονοποίησε ποτέ την αγορά και τους νόμους της, ζήτησε όμως να συγκρατηθούν με το χαλινάρι της ρύθμισης και της αποτελεσματικής κοινωνικής εποπτείας». [Είναι αυτό εφικτό και σε ποιο βαθμό αφού «... η ίδια η αγορά ρυθμίζει στη βάση των στόχων της που δεν είναι άλλοι από τη μεγιστοποίηση των κερδών»;]

- «Σήμερα καλούνται οι λαοί παγκόσμια, να αναλάβουν το κόστος της διάσωσης των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Η θέση μας ως ΑΚΕΛ είναι ότι, μόλις αυτοί ορθοποδήσουν δε θα πρέπει να ξεπουληθούν σε τιμή ευκαιρίας στους ιδιώτες. Ο φαύλος κύκλος των μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων θα γεννά και θα αναγεννά κρίσεις, όσο τα κράτη δεν θέτουν ασφαλιστικές δικλείδες». [Μα καλά, γιατί να μην κρατικοποιηθούν αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί;]

- «Οι υπέρμαχοι του νεοφιλελευθερισμού, τώρα εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κρατική παρέμβαση. Είναι όμως αναγκαίο να συνειδητοποιήσουν ότι η ανυπαρξία κανόνων στην αγορά, δεν προσφέρει λύσεις ούτε ασφάλεια στους πολίτες.» [Μπορούν να συνειδητοποιήσουν κάτι τέτοιο; Θα καταλάβουν ποτέ κάτι το νεοφιλελεύθερο δίδυμο Αβέρωφ και Νικόλας;]

Για την ώρα [όπως είπα και πιο πάνω] δεν θα απαντήσω/σχολιάσω [περαιτέρω] τις πιο πάνω [αλλά κι άλλες] τις τοποθετήσεις του Σταύρου Ευαγόρου επιφυλασσόμενος όμως να το (δια)πράξω σε ευθετότερο χρόνο. Στα υπ’ όψη μου είναι να το κάνω σ’ ένα κείμενο μου όπου θα καταθέσω κάποιες πρώτες σκέψεις μου για τη θέση και τη στάση της Αριστεράς [και ειδικότερα του ΑΚΕΛ] στις Προεδρικές του 2013.

*****************************
Επίλογος – Υπάρχουν κι αυτοί οι «ηλίθιοι» [οι της μεταφυσικής]:

Πάντως μιαν άλλη [πρωτοφανούσιμη και πρωτοποριακή ] προσέγγιση [μεταφυσική] για το πως “θα βγούμε από την κρίση” προτείνεται μέσα από τις σελίδες του τελευταίο ένθετου [βιβλίου] που το περιοδικό “Τηλεώρες” προσφέρει στους αναγνώστες του. Σ’ αυτό «ο Ιησούς και οι Άγιοι μιλούν για τους δανειστές, τους τόκους, τις τράπεζες, τη φτώχεια τους ανάξιους ηγέτες και το “κούρεμα” του χρέους.»

Εν πάμε καθόλου καλά! Να περιμένουμε από την μεταφυσική [τον Γριστό και τους Αγίους(;)] να μας ερμηνεύσει την οικονομική κρίση! Μα πόση θρησκοληψία σ’ αυτόν τον τόπο! [Δείτε και το σχετικό post στου Strovolioti. Κάτι πήρε το μάτι μου να γράφει εκεί ο Blogοδεσπότης και για την Παπαρήγα, αλλά εν θα τού βουννήσω πέτρα τούτη την φορά! Θα τον αφήσω να χαρεί λίγο τα ευρωπαϊκά αντικομμουνιστικά κολλήματα του]…

Ευχαριστώ για την υπομονή και την προσοχή σας!

Anef_Oriwn
Σάββατο 18/2/2012

Ανάρτηση 18/2012 (δεκάτη ογδόη τού 2012!) [εμπνευσμένη, πολιτικο-τραγουδιστική, παπαγαλίστικη και υστερογραφική] - “Τα παπαγαλάκια”…

{Επεξηγηματική σημείωση:

* - Ο τίτλος της ανάρτησης, η οποία γράφτηκε την Τρίτη 14 του μηνός, είναι εμπνευσμένος από μιαν κουβέντα της Μούσας!}...

*************************
Προλεγόμενα:

Κατά τη Μούσα οι τρεις αντιπρόεδροι του ΔΗΣΥ, Λευτέρης Κασεττο-φόρου[sorry Χριστο-φόρου], Τορναρίτης και Ιωνάς [που επανεκλέγηκαν χωρίς ανθυποψηφίους κατά το πρόσφατο εκλογικό συνέδριο του ΔΗΣΥ, όπου ο Αρχηγός Νίκαρος έκαμε την πεφωτισμένη προεδρική ομιλία του – δειτε, αν δεν βαριέσετε, την ανάρτηση μας με αρ. 15/2012, όπως και ο Εκπρόσωπος Τύπου το Κόμματος κος Χάρης Γεωργιάδης [άλλως Φκιακάς(!) – και δεν το λέμε ρατσιστικά], αποτελούν «τα παπαγαλάκια» του Αναστασιάδη! Ο άλλος, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του Κόμματος ο κος (Αβερω)Φούλλης Νεοφύτου [κι αυτός επανεκλεγείς] είναι αυτοκούρτιστος(!!!), αυτοσχεδιαζόμενος κι αυτοδημιούργητος! Κάμνει, ας πούμεν παραστάσεις σε βενζινάδικα, ή έξω από τη Βουλή!   

Πάντως ΕΜΕΙΣ [δηλ. η Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ], είπαμε να τους αφιερώσουμε [με την ευκαιρία και της επανεκλογής τους] ένα τραγουδάκι [με τον ΛΕΠΑ] και να τους ευχηθούμε εγκαρδίως «καλά παπαγαλίσματα» και είθε πάντα να μας βοηθούν στην θεματογραφία μας!!!

****************************
Και το ασμάτιον μας:

«Το ‘πε το ‘πε ο παπαγάλος»

****************************
Διευκρινιστική υποσημείωση:
Στο χωριό μου τα «παπαγαλάκια» τα λέμε και «κολαούζους»!!!

Για το εισαγωγικό κειμενάκι
και την τραγουδιστική επιλογή,
Anef_Oriwn
Τρίτη 14/2/2012

************************
Υστερόγραφα - 16/2/2012:

1. Η ανάρτηση μου αυτή μπορεί να αποτελέσει και μια πρώτη απάντηση στην τελευταία “επιεικώς απαράδεκτη”, ανάρτηση τού [εν τη χαμένη επανενώσει “συντρόφου”] Strovolioti(!)   , όπου «τούτος» δίκην ατόμου που αλλού τον τρώει τζι’ αλλού κνίθεται, βγάζει για μια ακόμα φορά τα απωθημένα του για τον Χριστόφια! Θαυμάστε τη διαλεκτική του:
«1) κωμωδιακoτραγική αντίληψη του προέδρου
2) ΚΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟ ανθρωπάκι
3) εγκληματική συμπεριφορά την περίοδο 2002 – 2007
4) απολογητής των αχάπαρων και ανίκανων του πράξεων
5) ανικανότητα, κόμπλεξ, αχαπαροσύνη, δειλία
6) υποδεέστερος άνθρωπος»

Σίγουρα οι πιο πάνω αναφερόμενοι “συναγερμικοί” shίζουν!!!

2. Για κάποια άλλα «παπαγαλάκια που ευδοκιμούν στα σαλόνια των χορτάτων και κάμνουν περισπούδαστες αναλύσεις για την οικονομικής κρίση» αναφέρθηκε και ο Νίκος Μπογιόπουλος ψες στη Λευκωσία [σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όπου έγινε στην παρουσίαση τού τελευταίου του βιβλίου, “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”...

Anef_Oriwn
Πέμπτη 16/2/2012

Ανάρτηση 17/2012 (δεκάτη εβδόμη τού 2012!) [πολιτική, ελλαδική, προβληματιζόμενη, αντιμνημονιακή] – Αναδημοσίευση ενός άρθρου για την κατάσταση στην Ελλάδα]...



Προλογικά:

Σήμερα θα αναδημοσιεύσω από την εφημερίδα “Πολίτης” της περασμένης Δευτέρας 13 του μηνός ένα αρκετά καίριο, ενδιαφέρον και καυστικό άρθρο του Χρήστου Χαλικόπουλου για την σημερινή τραγική κατάσταση στην Ελλάδα κι όσα καπιταλιστικά, ζοφερά και θολά συμβαίνουν εκεί.

Ως γνωστό την Κυριακή το βράδυ εγκρίθηκε με τις θετικές ψήφους κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της “Νέας Δημοκρατίας” και με την αρνητική ψήφο των κομμάτων της Αριστεράς [του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ και καμπόσων ανταρτών από τα δύο μεγάλα(;) κόμματα] το νέο Μνημόνιο [ή άλλως νέα δανειακή σύμβαση] που επέβαλε τελικά η Τρόικα στην Ελλάδα για να της παραχωρήσουν νέο δάνειο. Βασικά με το δάνειο θα πληρωθούν τόκοι παλαιότερων δανείων και θα ενισχυθούν οι τράπεζες και θα γίνει ακόμα μια τρύπα στον νερό. Σε μια χώρα με τόσα [οικονομικά και άλλα] προβλήματα και μ’ όλη την Ευρώπη σε οικονομική κρίση και ύφεση, ΕΓΩ δεν βλέπω πως θα υπάρξει [μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης] ανάπτυξη! Το θετικό [από πολιτικής άποψης] είναι πως έχουν ήδη προκηρυχτεί [όπως ανακοινώθηκε] βουλευτικές εκλογές για τον Απρίλη, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει ανακατατάξεις στον πολιτικό κομματικό χάρτη, νέες δυναμικές και ίσως μέσα από μιαν αριστερή συμμαχία να δοθεί μια διέξοδος και προοπτική στην χώρα.
Σε πρώτο στάδιο πιστεύω ότι πρέπει να τροποποιηθεί ο εκλογικός νόμος και να εφαρμοστεί η απλή αναλογική, ενώ πρέπει να ενισχυθούν οι πολιτικοκοινωνικές συμμαχίες εξ αριστερών.

Πιο πολλά θα γράψω σε νέα ανάρτηση μου εντός των προσεχών ημερών.

******************************
“Να αποφασίσει ο λαός”
[του Χρήστου Χαλικόπουλου – “Πολίτης” Δευτέρα 13/2/2012, σελ. 12, στήλη “Τομές”]...

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου]...

“Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι Έλληνες είναι λαός ασύνταχτος και ρέμπελος, «ειδική περίπτωση» που έλεγε προχθές κι εκείνος ο μέγας μάγιστρος των ευρωπαϊκών τραπεζών, πλήρης ειρωνείας. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είναι και τεμπέληδες, όπως ούλου είχε δηλώσει και η φράου Μέρκελ, και ότι δεν γίνεται να δουλεύουν οι Γερμανοί εργάτες για να την περνούν σαν πασάδες στα Γιάννενα οι Έλληνες. Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι «μαζί τα φάγαμε» τα λεφτά και ότι, αν όχι όλοι, η πλειονότητα σίγουρα είναι λαμόγια. Πιθανόν κάποια στιγμή να ανακαλύψουμε ότι ακόμα και η Ζίμενς κρύβει πίσω από τα άνομα «λαδώματα» της κάποιους διευθυντές ελληνικής καταγωγής. Ναι, καθαρόαιμοι Αριοί αποκλείεται να έκαναν τέτοιες «λαδιές»... Πιθανόν λοιπόν να μας είχαν πείσει πως η Ελλάδα αποτελεί ένα κράτος της πλάκας, ένα αγκάθι στην αγία οικογένεια της ευρωζώνης ως και γενικότερα της ΕΕ, αν ήταν η μοναδική χώρα που χρωστάει, η μοναδική χώρα που βουλιάζει στην ύφεση, η μοναδική χώρα που έχει πρόβλημα. Αν δεν υπήρχε και η Πορτογαλία και η Ισπανία και η Ιταλία και η Ιρλανδία... Είναι να απορεί κανείς πώς μια κρίση θνησιγενών δομών μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδύεται μια ρατσιστική χροιά και μετατρέπεται σε κουβέντα του καφενέ, όπου οι θαμώνες, μετά και από κάποια ουζάκια, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο μάγκας. Κάποιοι ίσως να ξεχνούν πως, όταν ξεκινούσε αυτή η κρίση, όταν ο Γιωργάκης γύριζε στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων και χτυπούσε πόρτες σαν το ορφανό που λέει τα κάλαντα, Μέρκελ και Σαρκοζί κωλυσιεργούσαν βάζοντας όρους και πουλώντας υποβρύχια και αεροπλάνα σε μια Ελλάδα που ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί και που οποιοδήποτε σκούντημα θα την έριχνε στα τάρταρα. Ήταν την ίδια περίοδο που ο ηγέτης των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ μιλούσε για ασύστολη τοκογλυφία απέναντι στην Ελλάδα εκ μέρους των ισχυρών τής Ευρώπης και για ότι τα μέτρα εξυγίανσης που ζητούσαν να ληφθούν απαιτούσαν βάθος χρόνου, διαφορετικά η λαϊκή αντίδραση θα διέλυε κυριολεκτικά τη χώρα. Αυτά τα γνώριζαν Σαρκοζί και Μέρκελ, όπως επίσης και οι τραπεζίτες - ή, έστω, όφειλαν να τα γνωρίζουν. Πιθανόν όμως να τους ήταν παγερά αδιάφορο και οι προτεραιότητες τους διαφορετικές. Τρία χρόνια τώρα, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν αποικία και σαν οικόπεδο προς διαμοιρασμό και πώληση. Τρία χρόνια τώρα, ξένα μέσα ενημέρωσης μας κάνουν και πλάκα για το αν θα πουληθεί η Ακρόπολη ή η Κέρκυρα για να ξεχρεωθούν τα δάνεια. Τρία χρόνια τώρα, προετοιμάζουν περιοχές ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα για την επέκταση των γερμανικών κεφαλαίων. Τρία χρόνια τώρα, πρωταρχική τους έγνοια είναι να μην θιγούν (ή, έστω, να θιγούν όσο λιγότερο γίνεται) τα συμφέροντα των τραπεζών. Από την άλλη, ένα θλιβερό συνονθύλευμα Ελλήνων πολιτικών και μια υπό διάλυση Βουλή θυμίζουν πλέον πότε κατοχικές κυβερνήσεις και πότε πλοίο που βουλιάζει και ο καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του.

Σαφώς, υπό τις περιστάσεις, απαιτείται άμεση ανανέωση της λαϊκής εντολής, πριν απ’ οποιαδήποτε νέα συμφωνία. Δεν γίνεται η χώρα να αποφασίζει για το μέλλον της με υπηρεσιακό πρωθυπουργό και κομματικές συνεργασίες πανικού. Δεν γίνεται η ίδια Βουλή να ξεκινά από το «λεφτά υπάρχουν» και να φτάνει στο δίλημμα «υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης ή πτώχευση». Δεν γίνεται να υπάρχουν πολιτικοί που από τη μια καλούνται να ηγηθούν του λαού αυτήν την τρομακτική περίοδο της ιστορίας του και από την άλλη να δηλώνουν πως δεν βρήκαν χρόνο να διαβάσουν το μνημόνιο. Δεν γίνεται ο κ. Καρατζαφέρης τη μια να το παίζει το πιο καλό παιδί του συστήματος και την άλλη αντιστασιακός στις εντολές του ίδιου συστήματος. Μπορεί το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο να φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι τη λαϊκή ετυμηγορία σε τέτοιες περιόδους κρίσης, όμως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, παρά εκλογές, με εντολή την έξοδο από την κρίση με συγκεκριμένα βήματα Δεν μιλάμε για κάποια τυχαία νομοσχέδια, μιλάμε για το αύριο της Ελλάδας, και κανένας υπηρεσιακός Παπαδήμος, κανένας χαμένος στον κόσμο τού Παπανδρέου, κανένας λαϊκιστής Σαμαράς, κανένας Καρατζαφέρης της μπαρούφας δεν νομιμοποιείται πλέον να αποφασίσει.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι εκλογές (ούτως ώστε να τεθεί ο καθείς προ των ευθυνών του) και, κυρίως, έναν νέο ορίζοντα ελπίδας. Δεν βλέπω καλύτερη λύση.”

Για το copy paste του άρθρου,
Anef_Oriwn
Τετάρτη 15/2/2012

Ανάρτηση 16/2012 (δεκάτη έκτη τού 2012!) [έκτακτη, πολιτική, πανεπιστημιακή, ακαδημαϊκή, πρυτανική, απαντητική, Χαραλαμπίδικη] – Ένα άρθρο της Ειρήνης Χαραλαμπίδου για την πολιτική/κομματική παρέμβαση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου - (Αναδημοσίευση).

Προλογικά:
Στην πατερναλιστική από καθέδρας [πολιτική] διάλεξη του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου κου Κώστα Χριστοφίδη προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την ανταπάντηση – πρόσκληση για διάλογο του Προέδρου Χριστόφια αναφερθήκαμε συνοπτικά στην ανάρτηση μας με αρ. 14/2012 . Ο κος Πρύτανης ήταν ο δεύτερος ακαδημαϊκός και πνευματικός(;) άνθρωπος της Κύπρου [έτσι αρέσκονται κάποιοι να τους αποκαλούν] που τις τελευταίες μέρες όχι απλώς έκαμε κριτική στον Πρόεδρο αλλά του επιτέθηκε! Ο πρώτος ήταν ο εξ Ελλάδος αδελφός Χαρίδημος Τσούκας. Σε «τούτον» αφιερώσαμε την ανάρτηση μας με αρ. 13/2012. Προσωπικά [αν και ΔΕΝ θεωρώ τον εαυτό μου ως συνωμοσιολόγο] κρίνω ότι αυτές οι δύο επιθετικές κριτικές [sic!] ακαδημαϊκών κατα του Προέδρου ΔΕΝ ήταν τυχαίες. Τώρα ξύπνησαν για να τις κάμουν! Ο κος Χριστοφίδης είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου από την ίδρυση του το 1992. Τώρα είδε τα ελλείμματα δημοκρατίας; Οξά είδεν το φως το αληθινό κι αναβαπτίστηκε στα δημοκρατικά νάματα όταν “αγανακτούσε” έξω από το Προεδρικό; Κατά τη γνώμη μου οι συγκεκριμένες επιθέσεις αποτελούν μέρος ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου αποδόμησης κι απαξίωσης του Προέδρου [κι] από τον ακαδημαϊκό και πνευματικό κόσμο!!!
Ακόμα αναμένω τις αντιδράσεις του πνευματικού κόσμου της Αριστεράς. Όχι κατ’ ανάγκη για να υπερασπιστούν τον Πρόεδρο, αλλά για να θίξουν την υποκρισία που κυριαρχεί στο συγκεκριμένο χώρο και πως ΟΛΟΙ αυτοί που κόπτονται σήμερα για τη δημοκρατία και μιλούν για αλλαγές στην κοινωνία έχουν αφομοιωθεί από το σύστημα και αποτελούν μέρος των τα καταστημένα ή/και χρησιμοποιούν τις θέσεις τους για ίδιο όφελος ή για πάρε δώσε!

Ο Πρόεδρος έχει δεχτεί δριμείες επιθέσεις από την αντιπολίτευση [από πολιτικούς και δημοσιογράφους] για την ανταπάντηση του στον Πρύτανη. Μαθημένα [θα μου πείτε] τα βουνά από τα χιόνια, αλλά η υποκρισία έχει φτάσει πλέον στο απόγειο της. Σήμερα το πρωί άκουγα τον φέρελπι πολιτικό Πρόδρομο Πρόδρομου [τον επανακάμψα στον “Συναγερμικό”, αλλά έκατσε στ’ αυγά του όταν του είπαν «πππααα» και δεν διεκδίκησε θέση Αντιπροέδρου], που ως φιλοξενούμενος του γνωστού Λάζαρου Μαύρου στο “Ράδιο Πρώτο” μίλησε για «τρομομανία» και ΜΑΣ είπε ότι φιμώνονται οι πνευματικοί(;) άνθρωποι! Μα επιτέλους πως αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί δημοκράτες(;) της Δεξιάς την ελευθερία της άποψης και της έκφρασης; Δεν δικαιούται ο Πρόεδρος να ανταπαντήσει ή να σχολιάσει κάτι που λέγεται σε βάρος του; Μα τι εν τούτη η δημοκρατία σιόρ! Θέλουν να μας κλείσουν τα στόματα;

Πιο κάτω θα αναδημοσιεύσω επί του θέματος τούτου ένα άρθρο της βουλευτίνας του ΑΚΕΛ Ειρήνης Χαραλαμπίδου που αλίευσα σήμερα Απο την εφημερίδα “Σημερινή”…

Διαβάστε το...

*****************************
“Όταν ο Πρύτανης μιλά για δημοκρατία”
[της Ειρήνης Χαραλαμπίδου, Βουλευτίνας του συνδυασμού ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις. Δημοσιεύτηκε στη εφημ. “Σημερινή” στις 13 του Φεβράρη του 2012, στη σελ. 10 – link: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/464051]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου]...

“Ο Πρύτανης έδωσε το δικό του μήνυμα δημοκρατικότητας με την κομματική του ομιλία. Η κοινωνία, όμως, ευτυχώς, είναι πολύ πιο μπροστά από εκεί που η έπαρση κάποιων την κατατάσσει.
Στην πρόσφατη τελετή απονομής μεταπτυχιακών τίτλων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, επίτιμος προσκεκλημένος ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μια παράδοση, αφού αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο, η οποία δημιούργησε πολλαπλά οφέλη: Στο ίδιο το Πανεπιστήμιο, γιατί η παρουσία τού εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας στέλνει το μήνυμα της στήριξης της πολιτείας προς το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα του τόπου.
Στους αποφοίτους του, γιατί με αυτό τον τρόπο αποδίδεται συμβολικά μια σημαντική τιμή στους κόπους νέων ανθρώπων που επένδυσαν στη γνώση. Και φυσικά στους γονείς τους. Γιατί η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένδειξη αναγνώρισης στις θυσίες των οικογενειών για να δουν τα παιδιά τους να αποκτούν εφόδια για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι ακόμη και μια σημαντική πράξη εκ μέρους του επίσημου κράτους, που δείχνει ότι ο προσανατολισμός του είναι στο μέλλον, στη γνώση, στην έρευνα και στην κριτική σκέψη. Τα πιο πάνω, ουδείς υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος τα αμφισβητεί. Και είναι προς τιμήν όλων μας, ως κοινωνία, που έχει δημιουργηθεί αυτός ο θεσμός. Και ενδυναμώνεται.

Έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά
Δυστυχώς, όμως, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στις σχέσεις Πανεπιστημίου και πολιτείας, επιλέγοντας την πιο ακατάλληλη στιγμή να μιλήσει από το βήμα αυτής της σημαντικής τελετής, όχι ως πνευματικός άνθρωπος, αλλά -ούτε λίγο ούτε πολύ- να τοποθετηθεί ως αντιπολίτευση.
Με προσβάλλει, ως πολίτη αυτού του τόπου, η συμπεριφορά αυτή καθότι θίγει τους αποφοίτους και τους κόπους τους, προσβάλλει τις θυσίες των οικογενειών τους που πήγαν σε μια τελετή για να χαρούν την επιτυχία των παιδιών τους και ταυτόχρονα προσβάλλει ολόκληρη την κοινωνία. Το κοινό στην τελετή αποφοίτησης δεν ήταν κομματικό και σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να τύχει τέτοιας μεταχείρισης και ειδικά από τον ίδιο τον Πρύτανη, του οποίου οι νουθεσίες άγγιζαν τα όρια του Πατερναλισμού.
Κύριε Πρύτανη, πού ήσασταν τόσα χρόνια και θυμηθήκατε σε μια τελετή αποφοίτησης τα ελλείμματα δημοκρατίας; Το γεγονός ότι με τόση άνεση χρησιμοποιείτε το βήμα μιας τελετής αποφοίτησης για εκφώνηση κομματικών αφορισμών, με επίτιμο προσκεκλημένο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί και αυτό ένδειξη έλλειψης δημοκρατίας στον τόπο;
Για ποια δημοκρατική άνοιξη μάς μιλά ο Πρύτανης, με τόση βεβαιότητα για τη δημοκρατικότητα της δικής του συμπεριφοράς και με αντίστοιχη βεβαιότητα για έλλειψη δημοκρατικότητας του Προέδρου που παρίσταται προσκεκλημένος ως θεσμός; Αλήθεια, ποιος εκτίθεται σε αυτή την περίπτωση για έλλειψη ανοχής; Ο προσκεκλημένος ή ο οικοδεσπότης;
Κύριε Χριστοφίδη, δεν είστε Πρύτανης του Πανεπιστημίου μιας δικτατορικής χώρας αλλά ενός Πανεπιστημίου μιας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τιμά με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Αν δεν το γνωρίζετε αυτό, τότε μάλλον βρίσκεστε ακόμη στον εικονικό κόσμο της έδρας σας και όχι στον πραγματικό κόσμο της δημόσιας ζωής του τόπου.

Πρόσκληση για διάλογο
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήγε ως προσκεκλημένος στο Πανεπιστήμιο. Στοιχειώδης ευγένεια και φιλοξενία επιτάσσει τουλάχιστον σεβασμό στο πρόσωπο αυτού που μας τιμά αποδεχόμενος την πρόσκλησή μας. Όχι εκμετάλλευση της παρουσίας του Προέδρου για ένα αντιπολιτευτικό παραλήρημα που κάθε άλλο παρά είχε στοιχεία ελεύθερης και κριτικής σκέψης, και που τόσο αλαζονικά βιώσαν όλοι. Όλοι. Και απόφοιτοι και γονείς και, ναι, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο κατά τα άλλα χωρίς δημοκρατικές ευαισθησίες Πρόεδρος της Δημοκρατίας άκουσε τη διάλεξη του Πρύτανη και απηύθυνε πρόσκληση για διάλογο, τόσο προς τον Πρύτανη όσο και προς τη σύγκλητο. Τώρα, μετά τη συμπεριφορά του Πρύτανη και την πρόσκληση του Προέδρου για διάλογο, ποιος χρειάζεται να ξανασκεφτεί τα περί δημοκρατικότητας και της ανάγκης για δημοκρατική άνοιξη το αφήνω στην κρίση των συμπολιτών μας. Ο Πρύτανης έδωσε το δικό του μήνυμα δημοκρατικότητας με την κομματική του ομιλία. Η κοινωνία όμως, ευτυχώς, είναι πολύ πιο μπροστά από εκεί που η έπαρση κάποιων την κατατάσσει.”

Για τα εισαγωγικά
και το copy paste,
Anef_Oriwn
Δευτέρα 13/2/2012