tag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post324800140251165565..comments2023-10-29T13:59:45.549+02:00Comments on ANEF_Oriwn: Ανάρτηση 8/2016 (ογδόη του 2016 και πρώτη του Πρωτογιούνη!) [προγραμματισμένη, σχετικά σύντομη, καθιερωμένη, ενθυμησιακή κι αντί μνημοσύνου] – «Όλα ΣΕ/ΣΑΣ θυμίζουν!» Anef_Oriwnhttp://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-41108672301865158262019-07-15T23:06:56.707+03:002019-07-15T23:06:56.707+03:00γειαγειαzatoichinoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-28473275758894956342016-06-20T21:37:48.671+03:002016-06-20T21:37:48.671+03:00Ο Τσιε και ο κάθε (Μέγας) Κομμουνιστής ηγέτης [ακό...Ο Τσιε και ο κάθε (Μέγας) Κομμουνιστής ηγέτης [ακόμα και ο Λένιν και ο Χο Τσι Μινχ], ΔΕΝ αποτελούν από μόνοι ΤΟΥΣ φωτεινά παραδείγματα. Ο κάθε Che αποτελεί γέννημα συγκεκριμένων κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών συνθηκών και αναδεικνύεται ως ηγετική μορφή μέσα από τις συλλογικές δράσεις κοινωνικών συνόλων... <br />Αλλά καλύτερα από ΜΕΝΑ τα λέει κάποιος Θανάσης Αλεξίου, Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, σ’ ένα σύντομο κείμενο του με τίτλο <b>“Η αποδόμηση του Τσε”</b> που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στο ελλαδικό Αριστερό blog <b>“Ατέχνως”</b> [link: <b>http://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%83%CE%B5/</b>] και το οποίο παραθέτω πιο κάτω:<br /><i>«Nομίζω πως κάπου αρχίζει να κουράζει αυτή η υπερπροβολή του Τσε Γκεβάρα ως επαναστάτη, ως γιατρού, ως οικογενειάρχη κ.ο.κ. Ως οι αλλαγές, οι ανατροπές εν τέλει οι επαναστάσεις να γίνονται από κάποιους ρομαντικούς που από μόνοι τους, επειδή έχουν θέληση και πίστη, τα ξεπερνούν όλα και νικούν. Έτσι όμως ο Τσε παύει να είναι ιστορικό πρόσωπο που έδρασε σε συγκεκριμένες συνθήκες ως μέρος μιας συλλογικής οργάνωσης και γίνεται ένας ντεσπεράντος, όπως ταιριάζει στο (μικρο)αστικό ιδεολόγημα. Έτσι δεν αποδομείται ιστορικά σήμερα και ο Άρης Βελουχιώτης που απογυμνωμένος από το ιστορικό πλαίσιο της εποχής που τον ανάδειξε διακοσμεί γραφεία υπουργών; Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μειώσω την συμβολή του Τσε στην επανάσταση της Κούβας, -υποθέτω θα είναι εξίσου σημαντική όσο και του Φιντέλ-, αλλά αυτή η μυθοπλασία που εστιάζει στη δράση του ενός, και μοναδικού, νομίζω πως αγνοεί, αν δεν απαξιώνει τους χιλιάδες ανώνυμους αγωνιστές/ριες που μέσα από τη δομή (κόμμα, οργανισμό, ένωση), ας το πει ο καθένας όπως θέλει, ‘γίναν από αντικείμενο το υποκείμενο της Ιστορίας»</i>... <br />Anef_Oriwnhttps://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.com