tag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post1223229913552284544..comments2023-10-29T13:59:45.549+02:00Comments on ANEF_Oriwn: Ανάρτηση 6/2014 [ολίγο τι μακροσκελής, ΑΚΕΛική, (προ)συνεδριακή, διαλογική] – Προς το Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ – Παρέμβαση 1η: Μερικές πρώτες σκέψεις για τις Θέσεις...Anef_Oriwnhttp://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-16312488162053565552014-01-17T19:42:05.453+02:002014-01-17T19:42:05.453+02:00ή να μην βαφτίζει τα παιδιά του ή να μην μετέχει σ...ή να μην βαφτίζει τα παιδιά του ή να μην μετέχει σε εκκλησιασμό το πάσχα και τα χριστούγεννα κλπ κλπ. εδώ μετέχοτυν σε εκκλησιαστικές επιτροπές και στις εκκλησιαστικές εκλογές...τι να περιμένει κανείς...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-58313382524347493362014-01-16T19:09:26.152+02:002014-01-16T19:09:26.152+02:00Aceras,
Σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει συνταγή βάσει της οπ...<b>Aceras</b>, <br /><br />Σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει συνταγή βάσει της οποία ο κόσμος να ριζοσπαστικοποιηθεί [να κινηθεί ενάντια στα κατεστημένα] και να κάμει στροφή προς τα Αριστερά. Σε περιόδους έντονων οικονομικών κρίσεων ο κόσμος μπορεί μεν να ριζοσπαστικοποιηθεί [κυρίως οι άνεργοι και προλεταριοποιημένοι πλέον μικροαστοί], αλλά να κινηθεί προς ακροδεξιές φασιστικές καταστάσεις, όπως ας πούμεν, στη Γερμανία και την Ιταλία του Μεσοπολέμου... [Σ’ ΕΜΑΣ σήμερα μόνιμη επωδός κάποιων “ριζοσπαστών” εκ δεξιών, είναι ότι, για όλα φταιει η <b>«κομματοκρατία»</b>]... Εκεί που υπάρχει ισχυρό Αριστερό κίνημα μπορεί με τους κατάλληλους τακτικούς ελιγμούς να κερδηθεί η πλειοψηφία ή έστω η ανοχή της πλειοψηφίας της κοινωνίας. <br /><br />Προσωπικά είμαι πεπεισμένος [εδώ και καιρό] ότι αν δεν αλλάξει ουσιαστικά ο πολιτικός κομματικός χάρτης στην Κύπρο χαΐριν τζιαι πρόοδο εν θα δούμεν! Πρέπει να αναζητηθούν πλέον συμμαχίες πιο πολύ σε κοινωνικό επίπεδο, παρά σε πολιτικό... [Δεν ξέρω τί λενε οι Θέσεις γι’ αυτό το ζήτημα, αλλά θα το κοιτάξω]... Όμως δεν είναι και οι κοινωνικές συμμαχίες καμιά εύκολη υπόθεση. Στην Κύπρο μάλιστα είναι ιδιαίτερα δύσκολο λόγω του κάθετου πολιτικού κομματικού διαχωρισμού που υπάρχει και αναπαράγεται μέσα στον κόσμο. Ο αντικομμουνισμός/αντιΑΚΕΛισμός αναβιώνει [ιδιαίτερα μετά το Μαρί και την πενταετή διακυβέρνηση Χριστόφια] ενώ ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός, ο ελληνοκεντρισμός, η θρησκοληψία, ο ατομικισμός καλά κρατούν. Αυτά όλα πρέπει να γκρεμιστούν όπως σαφώς υποβάλλει και ο <b>Νέος</b> πιο πάνω. Όμως χωρίς έστω αμφισβήτηση των θεσμών του αστικού κράτους και την ανάδειξη των ορίων και των αντιφάσεων τους αυτών, αλλά και χωρίς ρήξεις με τα κατεστημένα και τις κυρίαρχες αφηγήσεις και μύθους ΔΕΝ θα πάμε μπροστά ΟΥΤΕ και να ετοιμαστούμε για το σοσιαλιστικό όραμα, ή έστω να θα εκσυγχρονίσουμε τα πράματα. Ποιοι θα σταθούν επικεφαλείς τέτοιων πρωτοβουλιών και κινήσεων, οι αστοί φιλελεύθεροι; Έχουν εξαντλήσει κι αυτοί τα όρια τους... <br /><br />Κι ένα προβοκατόρικο ερώτημα: Ποιο ηγετικό στέλεχος της κυπριακής Αριστεράς είδες να κάμνει πολιτικό γάμο [ή να παροτρύνει τα παιδιά του να κάμουν], ή να αφήνει παρακαταθήκη άμα πεθάνει να τού κάμουν ΜΟΝΟ πολιτική κηδεία; Τούτος οίνε ένας έμπρακτος τρόπος αμφισβήτησης και της Θρησκείας και της Εκκλησίας... [Άτε, να μεν νεκατώσω άλλον τα χώματα!]... Anef_Oriwnhttps://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-20709442272744815552014-01-16T02:30:09.115+02:002014-01-16T02:30:09.115+02:00Το πρόβλημα για να υλοποιηθούν ριζοσπαστικές αλλαγ...Το πρόβλημα για να υλοποιηθούν ριζοσπαστικές αλλαγές μέσα που τους υπάρχοντες θεσμούς στην Κύπρο με τρόπον που να ικανοποιούνται τα όνειρα των ριζοσπαστών αριστερών δεν είναι οι θεσμοί αλλά η πολιτική δύναμη του Ακέλ που δεν ξεπερνά το έναν τρίτον του λαού τζιαι πρέπει να συνθέσει τζιαι με άλλες πολιτικές δυνάμεις. <br /><br />Στην Βενεζουέλα, στο Εκουαδόρ, στην Νικαράγουα που η αριστερά έχει πέραν του 50% στήριξην, δεν φοάται να αλλάξει ριζοσπαστικά την κοινωνία τζιαι τες δομές.<br /><br />Γιατί οι πολιτικές θέσεις του Ακέλ δεν ελκύουν πάνω που 25 - 35% του Κυπριακού λαού δεν θα απασχολήσει κανέναν; Το να λες έχουν τα μέσα, είναι εύκολος τρόπος να αποφύγεις δύσκολα ερωτήματα.<br /><br />Τζιαι αφούς ο ριζοσπάστης "ξέρει" γιατί τζιαι πως χάννουν τα αριστερά κινήματα όταν κάμνουν συμμαχίες τζιαι συμμετέχουν σε καπιταλιστικές δομές, θα ήταν καλά να πάρει τζιαι λλίον χρόνον τζιαι να ψάξει τζιαι το γιατί τα αριστερά κινήματα που ΔΕΝ συμμετέχουν στες καπιταλιστικές δομές χάννουν ακόμα παραπάνω μέχρι σημείου καταποντισμού.Aceras Anthropophorumhttps://www.blogger.com/profile/18438365729254748240noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-10348609605483366512014-01-15T22:46:04.113+02:002014-01-15T22:46:04.113+02:00Δεν έχεις άδικο. Η κρίση δεν είναι μόνο καπιταλιστ...Δεν έχεις άδικο. Η κρίση δεν είναι μόνο καπιταλιστική αλλά και κρίση του αστικού πολιτειακού συστήματος σε όλο το δυτικό κόσμο που όντως έφαεν τα ψουμιά του όπως λες.<br />Το κείμενο προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ υποκειμενικών τζιαι αντικειμενικών συνθηκών, οι οποίες φυσικά (πρέπει να) αλληλεπιδρούν ως ένα βαθμό.<br /><br />Το ερώτημα παραμένει: τι κάμνουμεν σε ένα σάπιο σύστημα τζιαι με την εργατική τάξη να βάλλεται πανταχώθεν. Ή τι μας παίρνει να κάμουμε...<br />Εν αρχή ην ο λόγος που λαλεί τζι η γραφή, τζιαι τούτο για μας μεταφράζεται ως συνειδητοποίηση της ταξικής αντιπαλότητας αλλά τζιαι της ταξικής δύναμης, των σοσιαλιστικών δηλαδή οραμάτων τζιαι προγραμμάτων.<br />Για να περάσει όμως στο επόμενο στάδιο ο αγώνας, πρέπει να καταφέρουμε να γκρεμμίσουμε δύο κάστρα της αστικής τάξης, την εθνική αφήγηση τζιαι τον αντικομμουνισμό. Σ' αυτά έχει προστεθεί τελευταία κι αυτό που περιγράφεις, η απαξιώση της πολιτικής αλλά βρίσκεται επίσης στην περιρρέουσα και ένα άλλο, η φοβία ή η επικοινωνιακή τρομοκρατία αν θέλεις, απέναντι σε κινήσεις εκτός των ευροδυτικών μονοδρόμων.<br />Αντί να λιγοστεύουν δηλαδή τα εμπόδια, πολλαπλασιάζονται συν τω χρόνω.<br />Το κείμενο κινήται σε σωστές κατευθύνσεις τζιαι μπορεί να αποτελέσει βάση για ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες με κόσμο που αντέχει τις επικοινωνιακές τζιαι ταξικές πιέσεις.<br />Για πολιτικές συμμαχίες, πλέον, δεν βλέπω καμιά προοπτική εκτός που συσπειρώσεις που κινούνται στον διεθνιστικό χώρο τζιαι δεν έχουν καβαλλήσει ακόμα το επαναστατικό καλάμι...νεοςhttps://www.blogger.com/profile/02844830334649428726noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-65264907699830793982014-01-15T17:17:18.725+02:002014-01-15T17:17:18.725+02:00Νέε,
Γεια ΣΟΥ τζι’ ΕΣΕΝΑ!
Το ζήτημα των αντιφάσε...<b>Νέε</b>, <br />Γεια ΣΟΥ τζι’ ΕΣΕΝΑ!<br /><br />Το ζήτημα των αντιφάσεων που θίγω πιο πάνω είναι όντως <b>«αρκετά βαθύτερο και πολύ πιο παλιό»</b> [έχει τις ιστορικές του ρίζες]. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση [της ιστορικότητας] το πραγματεύεται αρκετά καλά κι αναλυτικά ο <b>Δάσκαλος</b>... <br />Στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου της ανάρτησης μου, καταλήγω σε μια επισήμανση: Θεωρώ ότι <b>“το κύριο και το πιο ουσιαστικό είναι ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ και ΠΩΣ ένα Αριστερό Κόμμα [όπως το ΑΚΕΛ] μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος των στόχων και σκοπών του «τους θεσμούς και τις δομές που δημιούργησε η αστική δημοκρατία», όταν γνωρίζουμε ότι «η εξουσία έχει ταξικό χαρακτήρα και σε τελική ανάλυση είναι το εργαλείο επιβολής σε νομικό και θεσμικό επίπεδο της οικονομικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης»...”</b> <br />Λόγου χάριν, δεν μπορούμε ως Αριστερά, <br />- από τη μια να ψέγουμε το πολιτικό σύστημα της Κύπρου [με απόλυτο μονάρχη για πέντε χρόνια τον Πρόεδρο και με τη Βουλή <b>«κυβερνώσα»</b> ή μη, να παίζει δεύτερο ρόλο] κι από την άλλη να μην βλέπουμε ή να κάμνουμε πως δεν βλέπουμε ότι αυτό το πολιτικό σύστημα έφαεν τα ψουμιά του, ή <br />- να υποβαθμίζουμε το γεγονός ότι το κυπριακό πολιτικό σύστημα ήταν αποτέλεσμα του διαμοιρασμού της εξουσίας στον χώρο της Δεξιάς και τής διατήρησης κάποιων ισορροπιών στον χώρο αυτό. Αυτό το πολιτικό σύστημα [με κύριο χαρακτηριστικό την περιορισμένη, μέχρι το 1981, κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση της Αριστεράς, παρά τη μεγαλύτερη λαϊκή της αποδοχή και δύναμη], ήταν εκείνο που στήριξε τον κυπριακό καπιταλισμό, που σήμερα παραπαίει. Πολλοί είναι αυτοί [κυρίως απογοητευμένοι από το χώρο της Δεξιάς του οποίου υπήρξαν διαχρονικά ψηφοφόροι] που σήμερα αναμασούν συνεχώς την καραμέλα της <b>«κομματοκρατίας»</b> [την θεωρούν ως τον μέγα ένοχο για όλα τα κακά που μας έπληξαν], όμως δεν λένε ΤΙΠΟΤΑ για το πολιτικό σύστημα που τη γέννησε και τη στήριξε και την κομματοκρατία της Δεξιάς και τον παραπαίοντα κυπριακό καπιταλισμό. Αυτά πρέπει να λέγονται! Ποιοι θα τα πουν; <br /><br />Πέραν τούτων, ας το δούμε και λίγο πιο συγκεκριμένα τους διάφορους θεσμούς και πώς λειτουργούν... Διερωτούμαι, λοιπόν, [ρητορικά όμως] πώς κάποιοι θεσμοί του αστικού κυπριακού κράτους και πολιτικού συστήματος [όπως η Βουλή, η Γενική Εισαγγελία, η Γενική Ελέγκτρια, η Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας] εξυπηρετούν τον λαό; [Κι όταν λεω λαό εννοώ τους χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους και γενικά τα λαϊκά στρώματα]...Anef_Oriwnhttps://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8930614453889258684.post-40320805805445846462014-01-15T07:13:40.878+02:002014-01-15T07:13:40.878+02:00Γεια σου και πάλι Άνευ.
Νομίζω πως το ζήτημα των α...Γεια σου και πάλι Άνευ.<br />Νομίζω πως το ζήτημα των αντιφάσεων είναι αρκετά βαθύτερο και πολύ πιο παλιό. Το γεγονός ότι η αστική δημοκρατία (και το κράτος της) καταγράφεται και αξιολογείται ως αντιδραστική από τη φύση της, δεν σημαίνει πως αυτόματα πρέπει να οδηγηθούμε σε πολιτικές μποϋκοτάζ και αποχής από τις διαδικασίες της. Για παράδειγμα, δεν είναι αντίφαση η χρησιμοποίηση του κοινοβουλίου ή των αστικών εκλογών, των αστικών ΜΜΕ κλπ από το ΚΚΕ και άλλα κομουνιστικά κόμματα;<br />Οι αντιφάσεις είναι εκεί, πάνω από ένα αιώνα τώρα... νεοςhttps://www.blogger.com/profile/02844830334649428726noreply@blogger.com