Ανάρτηση 36/2014* [προγραμματισμένη πλην ετεροχρονισμένη*, αλλά και επετειακή, πολιτική, ιστορική, ΕΟΚΑ-ΐτικη, προβληματιζόμενη, κριτική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Θέσεις και τοποθετήσεις του Θεοχάρη Μασούρα για την ΕΟΚΑ...

{* - Σημειώσεις και επεξηγήσεις -  31/3/2014:

Το κείμενο ΜΟΥ γι’ αυτήν την ανάρτηση το ετοίμασα σε χρόνο ανύποπτο σε σχέση με την αυριανή επέτειο έναρξης του ένοπλου Αγώνα της ΕΟΚΑ. Το ‘γραψα πριν μήνες και πιο συγκεκριμένα την Πέμπτη 8/8/2013(!), σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών κι έκτοτε παρέμενε κατάκλειστο στα συρτάρια του Word στο computer ΜΟΥ˙ πάντοτε όμως αναζητούσα την κατάλληλη ευκαιρία για να το δημοσιεύσω. Αφορμή για την συγγραφή του μου ‘χαν δώσει κάποιες διαδικτυακές συζητήσεις για την ΕΟΚΑ σε συνδυασμό με δυο άρθρα του Θεοχάρη Μασούρα πάνω στο ίδιο θέμα είχαν δημοσιευτεί τότε στον Τύπο. Και να ‘μαι τώρα εδώ να αναρτήσω εκείνο το κείμενο μου...

Πιο πάνω, στον τίτλο του post, μιλώ για «ετεροχρονισμένη ανάρτηση», με την έννοια ότι όταν την έγραφα τότε τα ζητήματα της ΕΟΚΑς και του Αγώνα του 1955-59 που πραγματευόμουν ήταν εκτός εποχής και επικαιρότητας, αν και πιστεύω πως τα θέματα Ιστορίας μπορούν να ανοίξουν συζητήσεις οποιαδήποτε στιγμή}...

***********************

Εισαγωγικά [31/3/2014]:

Δράττομαι της ευκαιρίας που μού προσφέρεται με αφορμή μια σειρά συζητήσεων για την ΕΟΚΑ [και τον Αγωνα της], οι οποίες έλαβαν χώρα στο “Παντός Καιρού” Blog του Μιχάλη Μιχαήλ, [πλην όμως σ’ όλες το περιεχόμενο ήταν ίδιο,  απαράλλακτο και επαναλαμβανόμενο], για να παραθέσω [για το υπό συζήτηση θέμα] αποσπάσματα [που ΕΓΩ έχω επιλέξει] από άρθρα του Θεοχάρη Μασούρα σχετικά με την ΕΟΚΑ. Η ανάρτηση μου αυτή μπορεί να θεωρηθεί και ως συνέχεια των εκεί συζητήσεων...

[Πριν όμως προχωρήσω παρακάτω, θα ‘θελα να σημειώσω ότι οι συζητήσεις στο Blog του Μιχάλη βασικά προκαλούνται από τον τακτικό εθνικιστή σχολιογράφο του με το ψευδώνυμο “ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ”...

Εδώ θα βρείτε την τελευταία συζήτηση για την ΕΟΚΑ τζιαι δαμέ και επαέ θα βρείτε και δύο δικές μου παρεμβάσεις]...  

Να αναφέρω ότι θα ακολουθήσουν ακόμα 2-3 κείμενα μου πάνω σε ζητήματα που αφορούν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και που απορρέουν από τις τοποθετήσεις του συγκεκριμένου σχολιογράφου... Καιρός είναι να (ξανα)θέσουμε κάτω μερικές αλήθειες αλλά και ερωτήματα διάφορα για ‘κείνη την περίοδο...   

******************************

Επί του θέματος (Για την ΕΟΚΑ)

Ο φιλόλογος, λοιπόν, και εκπαιδευτικός [και πρώην λυκειάρχης – έχει αφυπηρετήσει νομίζω, αλλά πάλι δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό] και φίλα προσκείμενος στο ΑΚΕΛ [κάποτε ήταν στην ΕΔΕΚ] Θεοχάρης Μασούρας, σε άρθρο του με θέμα τα «στοιχεία συνεταιρισμού, δικοινοτισμού και πολιτικής ισότητας» ... [στο] ... Σύνταγμα της Ζυρίχης», το οποίο δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, “Χαραυγή” και “Πολίτης”, στις 7 Ιουλίου [του 2013], διατύπωσε την άποψη ότι «ο Αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν εκτός διεθνούς κλίματος, άρα ανιστόρητος, αλυτρωτικός και ενωτικός»... 

Ακολούθως, σε νέο άρθρο του με τίτλο «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια» (ή περί του χαρακτήρα του Αγώνα της ΕΟΚΑ) που δημοσιεύτηκε στις ίδιες εφημερίδες την Κυριακή 21 του Ιούλη [στην “Χαραυγή” θα το βρείτε εδώ], προχώρησε να επεξηγήσει τι εννοούσε με την πιο πάνω τοποθέτηση του...

Πιο κάτω παραθέτουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από το συγκεκριμένο άρθρο. Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μας... Επίσης οι σημειώσεις και σχόλια μέσα στις αγκύλες είναι δικά μου...

«Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ αντιτείνουν οι επικριτές μου ήταν πάνω απ’ όλα αντιαποικιακός και εθνικοαπελευθερωτικός.  Κατ’ αρχήν πρέπει να πω στους επικριτές μου [σημ.: έχω αναζητήσει άρθρα επικριτικά για την πρώτη, την αρχική,  τοποθέτηση του Θεοχ. Μασούρα αλλά δεν έχω βρει˙ αν κάποιος μπορεί να δώσει παραπομπές, θα το εκτιμήσω] ότι εκείνο που χαρακτηρίζει ένα Αγώνα, δεν είναι αυτό που λένε διάφοροι εκ των υστέρων, αλλά ο χαρακτήρας που του προσέδιδαν οι ηγέτες του την εποχή που κυοφορείτο ή διεξαγόταν. Ο χαρακτήρας πιστεύω του Αγώνα της ΕΟΚΑ μπορεί να προσδιοριστεί, πάνω απ’ όλα από τον όρκο των αγωνιστών, οι οποίοι ορκίζονταν αποκλειστικά στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ίδιοι οι ηγέτες του Αγώνα, εξάλλου, τον χαρακτήριζαν ως ενωτικό και ποτέ ως αντιαποικιακό… Το κυριότερο, όμως, που δεν καθιστά τον Αγώνα της ΕΟΚΑ ως αντιαποικιακό ή ως εθνικοαπελευθερωτικό είναι το γεγονός ότι οι ηγέτες του καλούσαν σε συμμετοχή σ’ αυτόν μόνο ένα μέρος του λαού. Τα “φυτώρια” δε από τα οποία στελεχωνόταν η ΕΟΚΑ ήταν τα εθνικόφρονα, τα θρησκευτικά σωματεία και οι δεξιές – θρησκευτικές οργανώσεις (ΟΧΕΝ, ΠΕΟΝ, ΠΕΚ, ΣΕΚ).  Η ΕΟΚΑ, ως γνωστό, δεν όρκιζε τους αγωνιστές στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδεώδη, στο όνομα των οποίων διεξάγονταν οι αντιαποικιακοί αγώνες της εποχής (Ινδίας, Ινδονησίας, Αλγερίας, Μαρόκου, Τύνιδας, Κογκό, Ανγκόλας, Μοζαμβίκης, Ζιμπάμπουε κ.ά.), αλλά στο όνομα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.  Η ΕΜΑΚ μάλιστα, προπομπός της ΕΟΚΑ, προσέδιδε στον Αγώνα αποκλειστικά ελλαδοεθνικό και δεξιοϊδεολογικό χαρακτήρα, καλώντας τους Τουρκοκυπρίους και τους κομμουνιστές να μην αναμειχθούν. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, λοιπόν, τότε μόνο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αντιαποικιακός, αν η στοχοθεσία του ήταν σαφώς εναντίον της αποικιοκρατίας.  Και τότε μόνο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εθνικοαπελευρωτικός, αν είχε παλλαϊκό και δικοινοτικό χαρακτήρα.

Χαρακτήρισα επίσης τον Αγώνα ως ανιστόρητο γιατί οργανώθηκε και διεξήχθηκε, έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα και χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τα συμφέροντα των Τ/κ και της Τουρκίας.  Τον χαρακτήρισα όμως και ως ανιστόρητο, διότι σε μια εποχή, δεκαετία του ‘50, όπου οι λαοί παγκοσμίως διεξήγαγαν ανιαποικιακούς αγώνες με αίτημα την Ανεξαρτησία, η ΕΟΚΑ διεξήγαγε Αγώνα, Αυτοδιάθεσης - Ένωσης. Προσδιόρισα τέλος τον Αγώνα και ως αλυτρωτικό γιατί εκτιμώ πως αποτελούσε την τελευταία προσπάθεια των Ελλήνων της Κύπρου, να ενωθούν με την Ελλάδα, μιμούμενοι τους προηγούμενους αλυτρωτικούς της αγώνες.

Όσα ανέφερα δε μειώνουν ποσώς τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και τα αμούστακα παιδιά που υπήρξαν η ψυχή του. Αυτά τα παιδιά, θυμίζουν πιο πολύ εθνομάρτυρες που πεθαίνουν για την Ελλάδα και τον ουράνιο παράδεισο, παρά διεθνιστές επαναστάτες που πεθαίνουν για την απελευθέρωση της χώρας τους από την αποικιοκρατία και αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον επίγειο παράδεισο.  Παραφράζοντας, λοιπόν, τη ρήση για τον Πλάτωνα που χρησιμοποίησα για τον τίτλο του άρθρου μου, θα έλεγα: αγαπητός και σεβαστός ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, πιο αγαπητή όμως και σεβαστή είναι η αλήθεια! Το άρθρο τούτο γράφτηκε χάριν της ιστορικής αλήθειας.  Και τούτο γιατί πιστεύω πως μόνο με την καταγραφή της αλήθειας, μπορεί ο λαός μας, Ε/κ και Τ/κ, να ελπίζει σε άσπρη μέρα, στο μαύρο τοπίο των 39 χρόνων κατοχής και διαχωρισμού. Στο κάτω-κάτω εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό, μας διαμηνύει ο Διονύσιος Σολωμός, άρα δεν πρέπει  να φοβούμαστε την αλήθεια.  Και η ενότητα που επικαλείται σήμερα ο Αβέρωφ Νεοφύτου, μόνο στην αλήθεια και στις ιστορικές πραγματικότητες μπορεί να χτιστεί και όχι στις επικοινωνιακές ατάκες του τύπου, ο ΔΗΣΥ στέγασε τους πραξικοπηματίες, το ΑΚΕΛ απουσίασε από τον Αγώνα της ΕΟΚΑ, επομένως πατσίσαμε.  Το ΑΚΕΛ, ως γνωστό, διαχώρισε τη θέση του από τον ένοπλο Αγώνα!»

Στη συζήτηση παρενέβη με άρθρο του στο “Πολίτη” την Κυριακή 28 του Ιούλη, ο γνωστός για τις διαχρονικές εμπαθείς αντιΑΚΕΛικές του θέσεις [και πάλαι ποτέ έμμισθο στέλεχος του ΑΚΕΛ που κάποια εποχή μετακόμισε στο ΔΗΚΟ], Κυριάκος Τζιαμπάζης... [Το άρθρο του με τίτλο “Η αλήθεια είναι ένα λέγειν τα όντα”, θα το βρείτε εδώ, στο Blog του κου Τζιαμπάζη]...

Από το άρθρο του Κυρ. Τζιαμπάζη θέλω να σημειώσω τα εξής:  

1.  Πρώτον, την ετεροχρονισμένη, άκαιρη, ακατανόητη κι ατεκμηρίωτη στήριξη του, προς την ένοπλη μορφή πάλης! Γράφει: “... Η μορφή αγώνα που επιλέχθηκε δεν ήταν εκτός τόπου και χρόνου, πολλοί αποικιακοί λαοί είχαν επιλέξει την ένοπλη μορφή, εφόσον οι αποικιακές δυνάμεις δεν αναγνώριζαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης τους. Ο ένοπλος αγώνας ως μορφή δεν μπορεί να καταδικαστεί -χωρίς βέβαια να αποκλείω ότι ήταν δυνατόν η Κύπρος να απαλλαγεί από την αποικιακή υποδούλωση διαμέσου των συνομιλιών. Ο ένοπλος αγώνας μπορούσε να ήταν το έσχατο μέτρο για την απαλλαγή από την αποικιακή υποδούλωση. Ο κ. Θ. Μασούρας θεωρώ ότι θα πρέπει να επανεκτιμήσει την αξιολόγηση του για τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τον οποίο χαρακτήρησε ως «εκτός διεθνούς κλίματος». Η δεκαετία του 1950 ήταν περίοδος όξυνσης των αντιαποικιακών αγώνων και ο ίδιος στο άρθρο του της 21ης Ιουλίου αναφέρει μια σειρά χώρες που βρίσκονταν σε ένοπλη πάλη απελευθέρωσης”. Και,

2. Δεύτερον, την ακατανόητη [και πάλι] και εκτός τόπου και χρόνου θετική εκτίμηση του για τον εθνικισμό, καθώς τούτη έρχεται σε αντιπαράθεση με τον κοσμοπολιτισμό του. Λέει επ’ αυτού: «Ο κ. Θ. Μασούρας καταδικάζει την ΕΟΚΑ γιατί δεν όρκιζε τα μέλη της στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδεώδη στο όνομα των οποίων, όπως ισχυρίζεται, διεξάγονταν οι αντιαποικιακοί αγώνες της εποχής Ινδονησίας, Μαρόκκου, Ζιμπάπουε, Κένυας κλπ. Δεν γνωρίζω από πού οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα ο κ. Μασούρας, ότι οι λαοί των πιο πάνω χωρών, ορκίζονταν σ’ αυτά τα ιδανικά. Όταν οι Μάου-Μάου της Κένυας κατατάσσονταν στις τάξεις του απελευθερωτικού κινήματος της χώρας τους, ορκίζονταν στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδανικά; Αντίθετα, οι αντιαποικιακοί αγώνες είχαν έντονο το στοιχείο του εθνικισμού, επειδή ήταν αναγκαία προϋπόθεση για την δημιουργία εθνικού κράτους.»

Την αναφορά του κου Τζιαμπάζη στους Μάου-Μάου σχολίασε ο κύριος Μασούρας σε σημείωση σε άρθρο του την Κυριακή 4 του Αυγούστου, το οποίο δημοσιεύτηκε ΜΟΝΟ στη “Χαραυγή”, «καθότι [όπως ανάφερε] η συνεργασία του [σημ.: με την εφημερίδα “Πολίτης”] τερματίζεται, λόγω αντιδεοντολογικής παρουσίασης των δύο συναφών άρθρων με τον Αγώνα της ΕΟΚΑ...»   

Γράφει, λοιπόν, ο Θεοχάρης Μασούρας:

«Οσον αφορά τους Μάου-Μάου, υπό τον Γιόμο Κενυάτα, που τους παραλληλίζει, ατυχώς, με τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, του υπενθυμίζω ότι αυτοί αποτελούσαν μέρος του επαναστατικού, παλλαϊκού, αντιαποικιακού κινήματος της Κένυας και αγωνίζονταν για την Ανεξαρτησία της και όχι για την Αυτοδιάθεσή της! Στο κάτω κάτω ποια σχέση μπορούν να έχουν οι Μάου-Μάου, με τους έφηβους της ΕΟΚΑ, οι οποίοι προέρχονταν αποκλειστικά από θρησκευτικές και δεξιές οργανώσεις;»...

**************************

(Μη) Σχόλιο δικό ΜΟΥ, [ΕΜΟΥ του Ιστολόγου]...

Αυτή τη στιγμή δεν θα προχωρήσω να καταθέσω ολοκληρωμένες δικές ΜΟΥ απόψεις για την ΕΟΚΑ [όπως, ας πούμεν, για τη φύση της, για το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις την συνέστησαν και για τον χαρακτήρα και την ένοπλη μορφή πάλης]... Αυτό θα επιδιώξω να το κάνω [κατ’ αρχάς υπό την μορφή ερωτημάτων ως τροφή για σκέψη προβληματισμό απευθυνόμενος κυρίως προς τους εθνικιστάς άσπονδους “φίλους”] στην επόμενη ή την μεθεπόμενη ανάρτηση μου. Ήδη έχω μακρηγορήσει με τις αναδημοσιεύσεις που έκανα πιο πάνω και είπα να μην ΣΑΣ φορτώσω [και να ΣΑΣ κουράσω] περισσότερο...

Anef_Oriwn

[(επι)κριτικά τοποθετημένος για την ΕΟΚΑ και τον Αγώνα της]

Πέμπτη 8/8/2013

**********************************

Υστερόγραφο - 4/2/2014:

Πιο κάτω παραθέτω τα links για δύο αναρτήσεις του Μιχάλη Μιχαήλ πάνω το ίδιο θέμα:

1. Η μία είναι για τον Γρίβα κι έχει τίτλο “Πώς ο Γρίβας ανακηρύχθηκε «άξιος της Πατρίδος»…”, και

2. Η άλλη είναι ένα video για τους δολοφονημένους, από τους μασκοφόρους του Γρίβα κατά την  περίοδο του Αγώνα της ΕΟΚΑ [και πιο συγκεκριμένα στις 21 του Γενάρη του 1958], Αριστερούς, Μιχάλη Πέτρου, Ηλία Ττοφαρή.

Anef

*********************************

Υστερόγραφο No. 2 - 31/3/2014:

Τις τελευταίες μέρες [την Κυριακή 23 του Μάρτη και προχτές Σάββατο 29 του μηνός] δημοσιεύτηκαν στην “Χαραυγή” ακόμα δύο κείμενα του Θεοχάρη Μασούρα που αφορούν, το πρώτον την «ενωτική πολιτική του AKEΛ» και το δεύτερο την ΕΟΚΑ και τον αγώνα της. Πρόθεση ΜΟΥ είναι να τα αναδημοσιεύσω κι αυτά σε νέα ΜΟΥ ανάρτηση τις προσεχείς μέρες. Πάντως στο δεύτερο του άρθρο [για την ΕΟΚΑ και τον αγώνα της] διαπιστώνω κάποιες διαφοροποιημένες τοποθετήσεις του στους χαρακτηρισμούς του και στις κρίσεις και εκτιμήσεις του για την ΕΟΚΑ... Γι’ αυτό keep in touch και θα επανέλθουμε για να συνεχίσουμε με το ίδιο θέμα λίαν συντόμως...      

Anef_Oriwn
31/3/2014 

Ανάρτηση 35/2014 [μακροσκελής, σε συνέχεια της προηγούμενης, αντιφασιστική, αντι-ΕΛΑΜίτικη και εν μέρει εξ αναδημοσιεύσεως] – Τα κροκοδείλια της φιλελεύθερης(;) Δεξιάς για την άνοδο του νεοφασισμού – Μέρος 2ον (Εξάρσεις νεοφασιστικές)... [Κι μια κουβέντα για την επέτειο της δολοφονίας του Νίκου Μπελογιάννη και των Συντρόφων του]...

Προλεγόμενα

Επανέρχομαι στο θέμα της ΕΛΑΜίτικης φασιστικής επίθεσης στη Λεμεσό σε εκδήλωση με ομιλητή τον Μεχμετ Αλή Ταλάτ.

Σκοπός μου [όπως δήλωσα και στην προηγούμενη ανάρτηση μου] είναι να συμπληρώσω το puzzle της ιστορικής εξέλιξης του νεοφασισμού και της ανάπτυξης φασίζουσων νοοτροπιών και συμπεριφορών στην Κύπρο κάνοντας αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και πολιτικές συμπεριφορές.

Να σημειώσω ότι το θέμα έχει ήδη καλυφτεί εκτενώς και εμπεριστατωμένα σ’ αλλά blogs και ιστοσελίδες όπως στο “Αγκάρρα”, στου Ιορδάνους και στο Cyprus News, όμως θα ‘θελα να καταθέσω και τις δικές μου σκέψεις και συμπεράσματα...  

**********************************

Αντί εισαγωγής

Αντί εισαγωγικού σημειώματος θα καταθέσω ένα επίσης σπουδαίο άρθρο αυτή τη φορά του τουρκοκύπριου [και υποψήφιου στις ευρωεκλογές] Σενέρ Λεβέντ που δημοσιεύτηκε χτες Παρασκευή στην καθημερινή του στήλη στον “Πολίτη”... 

******************************

“Οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για την υστερία του λιντσαρίσματος”

[με τον Σενέρ Λεβέντ, “Πολίτης”, 28/03/2014, στήλη “Ημερολόγιο”, σελ. 13 – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=260803&-V=stiles]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}...

Την ώρα που συνέβαινε η επίθεση κατά του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ προψές στη Λεμεσό, ήμουν και εγώ με Ελληνοκύπριους φίλους που με προσκάλεσαν σε έναν σύλλογο στην Παλλουρίωτισσα.

Σε ένα προπύργιο Αριστερών. Στο τραπέζι μας διάβασε θαυμάσια ποιήματα που έχει γράψει ο Νίκος, με το δασύ μουστάκι και την απλή έντιμη του στάση, τον οποίο θαυμάζω. Εκείνος διάβαζε στα ελληνικά. Και ο Ιμπραχίμ Αζίζ μετάφραζε στα τουρκικά. Ο Μουλαγίμ, που είναι σαν αδελφός με τον Νίκο, δεν χρειαζόταν μετάφραση. Μιλούσε τα ελληνικά τόσο καλά όσο τα τουρκικά. Συγκινήθηκε και εκείνος από τα ποιήματα όπως εγώ. Αμφότεροι ήταν από τους πιο στενούς συναγωνιστές του Ντερβίς Καβάζογλου και δεν απώλεσαν καθόλου το αγωνιστικό τους πνεύμα.

Συγκινήθηκα πολύ και απ’ αυτό. Ήταν οι τελευταίοι αντιπρόσωποι μιας γενιάς που εξαφανίζεται στις μέρες μας. Δεν ξέρω πώς να τους αποκαλέσω. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών ίσως;  Από τη μια μιλούσαμε και από την άλλη παρακολουθούσαμε τα τεκταινόμενα στη Λεμεσό από την τηλεόραση. «Φαίνεται πως είναι πιο σοβαρή αυτή η επίθεση κατά του Ταλάτ από εκείνην στην Πάφο», είπα στους συνδαιτυμόνες μου, «μήπως υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος για αυτή την επίθεση;» «Τι λόγος να υπάρχει, αυτοί δεν θέλουν λύση, ένωση θέλουν», μου απάντησαν. Αν πράγματι έτσι είναι, σημαίνει ότι όλοι οι Τουρκοκύπριοι είναι εχθροί για αυτούς. Ήρθαν κρατώντας λοστούς στα χέρια. Βάδισαν προς τις πόρτες. Έσπασαν και κατέστρεψαν. Μια πλήρης υστερία λιντσαρίσματος. Ήρθε κοντά μου για να με αποχαιρετήσει ένας Ελληνοκύπριος φίλος, ο οποίος έφυγε πριν από όλους μας από τη συγκέντρωση. «Θα αφαιρέσουμε εκείνη τη σημαία που βρίσκεται στο βουνό, έτσι δεν είναι;», με ρώτησε. «Φυσικά», του απάντησα, «ούτως ή άλλως δεν χρειαζόταν καθόλου εκείνη η σημαία». Ο σοβινισμός, όπου και αν εμφανίστηκε, είναι έργο αυτών που κυβερνούν μια χώρα. Είναι δικό τους προϊόν. Είναι πολύ εύκολο να καταδικάζεται αυτή η επίθεση, αυτή η υστερία λιντσαρίσματος και να λέγονται λόγια παρηγοριάς, όπως δεν είναι πολλοί σε αριθμό. Αυτό δεν μας παρηγορεί. Και δεν πρέπει να μας παρηγορεί. Ένοχη σε αυτό το ζήτημα δεν είναι μόνο εκείνη η οργισμένη συμμορία του λιντσαρίσματος. Εκείνοι που τώρα μπήκαν στη σειρά για να καταδικάσουν αυτήν την επίθεση ας διερωτηθούν και λίγο. Ας ρωτήσουν τον εαυτό τους: εμείς τι κάναμε για να γίνουν έτσι αυτοί; Ποιος φταίει αν σπείραμε φράουλες και βλάστησαν αγγούρια; Κατά τη γνώμη μου, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να γίνουν ακριβώς έτσι τα πράγματα και όχι για το αντίθετο. Και αυτό δεν το έκανε μόνο η μια πλευρά, αλλά και οι δύο πλευρές.  Εκείνοι που δεν λένε ακόμα τις αλήθειες στους ανθρώπους στον νότο φταίνε τουλάχιστον τόσο όσο εκείνοι που διενήργησαν αυτήν την επίθεση. Κοιτάξτε τα βιβλία της ιστορίας. Είναι πλήρης ντροπή. Δεν υπάρχει καθόλου σε αυτά η 15^η  Ιουλίου.

Μόνο η 20^η  Ιουλίου υπάρχει. Οι Ελληνοκύπριοι νέοι δεν γνωρίζουν ότι η παρουσία της Τουρκίας στο νησί οφείλεται στον ελληνοκυπριακό εθνικισμό. Ξέρουν μόνο τα τουρκικά εγκλήματα, δεν ξέρουν τα ελληνικά εγκλήματα. Προπάντων δεν ξέρουν καθόλου τι συνέβη σε αυτό το νησί από το 1963 μέχρι το 1974. Ούτε για τους Τουρκοκυπρίους που ετάφησαν σε ομαδικό τάφο στον Άγιο Βασίλη έχουν ιδέα, ούτε για τα όσα συνέβησαν στην Ομορφίτα, ούτε για εκείνους που απήχθησαν από τα ελληνοκυπριακά οδοφράγματα και εκτελέστηκαν. Τις προάλλες ήρθε για μια συνέντευξη μαζί μου ένας Ελληνοκύπριος δημοσιογράφος. Όταν στις απαντήσεις μου αναφέρθηκα στα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανταλάρη, με κοίταξε έκπληκτος. Δεν ξέρει τα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανταλάρη. Δεν ξέρει καν την Τόχνη. Δεν έχει ιδέα για απολύτως κανένα γεγονός που θα μπορούσε να κατευνάσει έστω και λίγο την εθνικιστική υστερία κατά των Τουρκοκυπρίων! Μήπως είναι λιγότερες οι αμαρτίες της τουρκικής πλευράς; Έβαψαν μια κοτζάμ σημαία στο βουνό. Τη φωταγώγησαν. Μέρα-νύκτα τη χώνουν στο μάτι των Ελληνοκυπρίων. Κάνουν ό,τι μπορούν για κλιμάκωση του εθνικισμού μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα.

Και τώρα παραπονιούνται για αυτή τη φασιστική επίθεση αφού πέτυχαν τον σκοπό τους; Ρώτησαν και τον Ταλάτ στη συνάντηση στη Λεμεσό για εκείνη τη σημαία στο βουνό. Δυστυχώς δεν τους έδωσε ξεκάθαρη απάντηση. «Πρέπει να πειστούν εκείνοι που θέλουν αυτήν τη σημαία», τους είπε. Όμως, μήπως δεν θα μπορούσε να απαντήσει όπως ο Μουσταφά Ακιντζί, που είπε ότι «τα βουνά είναι για να φυτεύονται ελιές, όχι για σημαίες»;

*************************************

Σκέψεις, αναφορές [σε περιστατικά φασιστικής συμπεριφοράς και βίας] και συμπεράσματα ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Τι έχει όμως υποδαυλίσει της έξαρση του νεοφασιστικού φαινομένου κι έχει αναπτύξει φασίζουσες νοοτροπίες και συμπεριφορές στην Κύπρο; [Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είπε πως «αυτές οι ομάδες (οι ΕΛΑΜίτικες) επιχειρούν με τρόπο που μοιάζει φασιστικός»... Άτε ρε, τι ΜΑΣ λες! Δυσκολέφκεσαι να πεις ότι ο τρόπος που «επιχειρούν» εν ξεκάθαρα φασιστικός;]...

Φυσικά το συγκεκριμένο περιστατικό, που συγκίνησε πλέον και τους φιλελεύθερους(;) της Δεξιάς, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, κι ας μην ΜΑΣ/ΣΑΣ ξεγελούν με τα κροκοδείλια δάκρια τους και τη φούρια τους να πατάξουν τέετοια φαινόμενα εδώ τώρα. Τόσο καιρό εκαμώνονταν πώς δεν τρέχει τίποτα. Είχαν πετάξει μάλιστα  στο κάλαθο τον αχρήστων τις καταγγελίες του ΑΚΕΛ για εκπαίδευση και δράση ακροδεξιών/φασιστικών ομάδων. [Ο Γενικός Εισαγγελέας λίγο πολύ αποφάνθηκε ότι τα παιδιά του ΕΛΑΜ εν με το paintball που ασχολούνταν -ένα απαίσιο “παιχνίδι” πολέμου. Πέραν τούτου η Νομική Υπηρεσία στηριζόμενη στο ανύπαρκτο επιχείρημα ότι τα (Ε)ΛΑΜόγια δήθεν δεν γνώριζαν ότι με βάση τη νομοθεσία προέβαιναν σε ποινικά αδικήματα, αποφάσισε τη μη δίωξη τους]... Τι δηλαδίς, θα κυνηγούσαν τους δικούς τους ανθρώπους, τα «καλόπαιδα» [στην ουσία κωλόπαιδα] του ούτω καλούμενου Αρχιεπισκόπου; 

Τέλος πάντων... Πέραν από τα περιστατικά, μικρά ή μεγαλύτερα, εκδήλωσης φασιστικής [ΕΛΑΜίτικης κι όχι μόνο] βίας και συμπεριφοράς, στα οποία αναφέρεται στο άρθρο του ο Σενέρ Λεβέντ, ΕΜΕΙΣ θα θυμηθούμε και μερικά άλλα [και δεν είναι λίγα!], καθώς και συμπεριφορές πολιτικών και αρθρογραφίες δημοσιογράφων που προάγουν την ανάπτυξη φασιστικών νοοτροπιών και την εκδήλωση φασιστικών [εθνικιστικών, ρατσιστικών ή έστω ξενοφοβικών] συμπεριφορών... [Ίσως να επαναλάβουμε και μερικά περιστατικά, αλλά ΔΕΝ νομίζω να είναι κακό αυτό. Απλώς υπενθυμίζουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε]... 

1. Κατ’ αρχάς θα παραθέσω τί μού υπενθύμισε ένας εκλεκτός Σύντροφος σε email-ικό μήνυμα:
-   την επίθεση Αναστασιάδη [αρχές της δεκαετίας του ‘90] κατά της Τσουγιοπούλου [που προήδρευε τότε της Προσωρινής Διοικούσας του νεοσύστατου Πανεπιστήμιου Κύπρου] για τον χαραχτήρα του Πανεπιστημίου [έλεγε τότε ότι θα της αφορούσε την τήβεννο],
-   την επίθεση του “Συναγερμού” κατά της εκπομπής “Χωρίς Πλαίσια” με τον Τάκη Χατζιηγεωργίου τέλη της δεκαετίας του ‘80,
-   τα συνθήματα της “Πρωτοπορίας” (το φοιτητικό παρακλάδι της ΝΕΔΗΣΥ) «καλός τούρκος, [ο] νεκρός τούρκος», «Ελλάδα Κύπρος Ένωση»,
-  οι γιορτές και τα συνθήματα υπέρ του Γρίβα,
-  τα αντιομοσπονδιακά συνθήματα και η προδολογία, 
-  οι τιμές στα μνημόσυνα του Γρίβα και του Οκταήμερου Προέδρου του πραξικοπήματος,
-  την αποκατάσταση των 62 και η παρασιώπηση του χουντοφασιστικού πραξικοπήματος,
-  τα ανεδαφικά και ανέξοδα «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» του Γλαύκου Κληρίδη  

2. Το φασιστικό προφίλ των λεγόμενων “Αγανακτισμένων” που μαζεύονταν έξω από το Προεδρικό μετά την έκρηξη στην ναυτική βάση στο Μαρί και την προβολή που είχαν από τα ΜΜΕ, κάτι που τόση αποθράσυνε. [Ας μην ξεχνάμε ότι οι πλείστοι εξ αυτών ήταν μέλη της ΑΠΟΕΛίστικης “Πορτοκαλί” κερκίδας]...

3.  Η ανοχή από μέρους των αρχών [της Αστυνομίας] των φασιστικών και επιθετικών συμπεριφορών των “Πορτοκαλί” [των αγαπημένων παιδιών του νυν Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης Ιωνά Νικολάου]... Να σημειώσουμε χάριν της ιστορίας,
-   τις επιθέσεις τους ενάντια σε τουρκοκυπρίους που επισκέπτονταν τις ελεύθερες περιοχές [υπάρχει δηλαδή μια προϊστορία σε επιθέσεις ενάντια σε τουρκοκύπριους],
-   τις δυσμενείς διακρίσεις ενάντια στους “Ομονοιάτες” οπαδούς στις αντιπαραθέσεις τους με τους “Πορτοκαλί”,
-   τη μεταφορά και τον κυματισμό της σβάστικας στην κερκίδα του ΑΠΟΕΛ.
-   την εν χορώ εξύβριση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια από ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ΑΠΟΕΛίστικη κερκίδα˙ ανάμεσα τους και ο νυν πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ, Πρόδρομος Πετρίδης! [Και μετά τιμωρούσαν την “Ομόνοια” για το ανέμισμα σημαίας με τον CHE!]…  

4.  Την ανάπτυξη φασίζουσων συμπεριφορών και στις κερκίδες άλλων ομάδων της Δεξιάς, όπως της “Ανόρθωσης” και του “Απόλλωνα”. Να αναφέρουμε ότι στην προεκλογική περίοδο για τις βουλευτικές εκλογές του 2011, έξω από το “Αντώνης Παπαδόπουλος” [το γήπεδο της “Ανόρθωσης”] υπήρχε ταμπέλα που καλούσε τον κόσμο να ψηφίσει το ΕΛΑΜ [πιο πολλά και με μια φωτογραφία μάλιστα εδώ], ενώ πρόσφατα στο παιγνίδι “Ομόνοιας” – “Απόλλωνα” για το  β’ γύρο, οι οπαδοί του “Απόλλωνα” ανάρτησαν ένα μεγάλο πανό με τη μορφή του ολετήρα της Κύπρου, Γρίβα.

5. Τις επιθέσεις [ΕΛΑΜιτών κι άλλων περιθωριακών και κκομπλεξικών] ενάντια σε μετανάστες, ή/και τη στοχοποίηση τους˙ βλέπε πορείες στη Λάρνακα κατά της λεγόμενης “λαθρο”μετανάστευσης στις οποίες λάμβαναν μέρος και βουλευταδες όπως ο Κουλίας, ο Βαρνάβας και ο ... Μητσόπουλος(!!!) – ναι καλά διαβάσατε!!! [Για την επίθεση των ΕΛΑΜιτών ενάντια σε μετανάστες στη Λάρνακα κοιτάξτε εδώ]... 

6. Την εγγραφή του ΕΛΑΜ ως πολιτικό κόμμα την έκαμε [ως δικηγόρος τότε και στέλεχος του ΕΥΡΩΚΟ] ο σημερινός Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Ρίκκος Ερωτοκρίτου!!! Πέραν τούτου, όταν στις βουλευτικές εκλογές του 2011 το ΕΥΡΩΚΟ είχε πτώση στα ποσοστά του, ο Ρίκκος βγήκε και δήλωσε ότι το Κόμμα του θα ‘πρεπε να κινηθεί δεξιότερα, προφανώς για να καλύψει και τον χώρο όπου κινείτο το ΕΛΑΜ! [Ε, ρε κατάντημα η Γενική Εισαγγελία!]...

7. Την οικονομική βοήθεια προς τα «καλά παιδιά» του ΕΛΑΜ από τον Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής, πάσης Πάφου και Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων Λτδ, ασχέτως αν βγαίνει σήμερα και εκφράζει τη συμπάθεια του προς τον Ταλάτ για ότι έγινε Λεμεσό.

8.  Οι παμμέγιστοι εκ των θεωρητικών του ελληνοκυπριακού εθνικισμού στον χώρο της δημοσιογραφίας Σάββας Ιακωβίδης και Λάζαρος Μαύρος [κι άλλοι κρυπτο-εθνικιστές] επιτελούν μέγα έργο μες; από τον εθνικιστικό τους λόγο στην καλλιέργεια φασίζουσων συμπεριφορών και νοοτροπιών. [Για ρίξτε και μια ματιά εδώ]...    

9.  Ο αντικομμουνισμός [και ο αντιΑΚΕΛισμός ειδικότερα γα την Κύπρο] ενισχύουν περισσότερο τις φασιστικές συμπεριφορές κι αντιδράσεις. 

10. Η απολιτικοποίηση, κυρίως των νέων και οι μηδενιστικές προσεγγίσεις για την πολιτική και τα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα, υποδαυλίζουν και ενισχύουν τις φασιστικές κινήσεις και συμπεριφορές... 

*****************************

Τέλος, κι επειδή γίνονται και συζητήσεις για το αν πρέπει ή όχι το ΕΛΑΜ να τεθεί εκτός νόμου, να αναφέρουμε ότι ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ προκρίνουμε κάτι τέτοιο. Θεωρούμε ότι το ΕΛΑΜ κι οι όποιες άλλες ακροδεξιές κινήσεις [ας πούμεν το ΚΕΑ –Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης] πρέπει να αντιμετωπιστούν πολιτικά κι όχι νομικά. Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό, αλλά και ιδεολογικό [ο Φασισμός είναι γέννημα και θρέμμα του Καπιταλισμού] και ΔΕΝ πρέπει να το μετατρέψουμε σε αποκλειστικά ποινικό. Υπάρχουν μεν ποινικά αδικήματα από μέλη του ΕΛΑΜ, αλλά αυτά θα τα χειριστούν τα δικαστήρια. Παρεμπιπτόντως κύριε Γενικέ Εισαγγελέα, η εξάσκηση βίας ή η παρεμπόδιση του «συνέρχεσθαι», δεν αποτελούν ποινικά αδικήματα; 

*****************************

Λίγα λόγια τιμής για τους Κομμουνιστές Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση

Την Κυριακή 30 Μαρτίου 1952, λίγο μετά τις 4 το πρωί, ο Νίκος Μπελογιάννης [“ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο”] και οι τρεις σύντροφοί του [Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και Δημήτρης Μπάτσης] στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα, στο Γουδί και δολοφονούνται δια τυφεκισμού.

Εμείς εδώ τιμώντας της θυσία των 4 Κομμουνιστών θα σταθούμε για λίγο στην παρέμβαση που έκανε υπέρ του Μπελογιάννη [και των Συντρόφων του] ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Σπυρίδων που είπε: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Anef_Oriwn

[με την Αριστερά και τους Κομμουνιστές ενάντια στον Φασισμό˙ κι αν δεν ήταν οι Σοβιετικοί με τα 20 εκατομμύρια νεκρούς, ποιος θα νικούσε τον χιτλεροφασισμό;]

Σάββατο 28/3/2014

Ανάρτηση 34/2014 [έκτακτη, σύντομη, Μπρεχτική, αντιφασιστική και τραγουδιστική] – Τα κροκοδείλια της φιλελεύθερης(;) Δεξιάς για τα φασιστικά ΕΛΑΜίτικα κτυπήματα – Μέρος 1ον (τραγουδιστικό και Μπρεχτικό)...

Δίκην πρελουδίου

******************************************

«Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δε μπορεί να έχει ίχνος ειλικρινείας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ’ απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται»...

[Μπέρτολντ Μπρεχτ] 

«... δεν πρέπει να επιτραπεί σε περιθωριακές ομάδες να τρομοκρατήσουν τη Δημοκρατία. Αυτές οι ομάδες επιχειρούν με τρόπο που μοιάζει φασιστικός, να μην ακουστεί η άλλη άποψη»... [Χρίστος Στυλιανίδης Κυβερνητικός Εκπρόσωπος]

«Αυτές οι ομάδες» έχουν όνομα, κύριε Στυλιανίδη και λέγονται ΕΛΑΜ ή/και “Χρυσή Αυγή” Κύπρου. Και ο τρόπος που επιχειρούν δεν «μοιάζει» απλώς με «φασιστικό», αλλά ΕΙΝΑΙ φασιστικός! [Άστε που η περιρρέουσα κυρίαρχη ατμόσφαιρα γύρω μας εξελίσσεται σε φασίζουσα]... Γιατί ντρέπεστε να το πείτε; Επειδή ο φασισμός είναι γέννημα και θρέμμα του καπιταλισμού και της Δεξιάς και τα «καλόπαιδα» [και κωλόπαιδα τελικά] του Αρχιεπισκόπου είναι σάρξ εκ της σαρκός του δικού σας πολιτικού χώρου;

Το αυγό του φιδιού έσπασε κι από μέσα βγήκαν κουφούθκια, τα γνωστά (Ε)ΛΑΜόγια! Βουράτε τωρά να τα συνάξετε! Έχει από καιρό όμως που ήταν έτοιμα! Κι αν εχτές [τα αυγά] σπάσανε στη Λεμεσό σε εκδήλωση όπου μίλησε ο τέως ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας Μεχμετ Αλή Ταλάτ, [λεπτομέρειες θα διαβάσετε εδώ],

αυτό δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία... Γι’ αυτό και τα δάκρυα της φιλελεύθερης(;) Δεξιάς είναι κροκοδείλια και δεν αγγίζουν το προβλήματα, όπως χαρακτηριστικά λέει και ο μέγας Μπρεχτ.

Αλλά κάτι πολύ σημαντικό για τον Φασισμό λέει με την εξαιρετική φωνή της και η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Θάνου Μικρούτσικου. Το επαναλαμβάνει συχνά  και ο παρέας μου ο Γκάνταλφ:

«Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον,

Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον»

Εμείς ας θυμηθούμε ολόκληρο το αντιφασιστικό τραγούδι κι ας πάρουμε δύναμη:

“Ο Φασισμός”

«Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον

καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.

Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,

καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν

και χάνονται βαθιά στα περασμένα.

Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,

μα όχι και το μίσος του για μένα.

Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.

Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος

που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,

το κουρασμένο βήμα του το ξέρω

και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.

Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σα χολέρα

πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,

και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα

αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου»...

[Πιο πολλά για τον φασισμό μπορείτε να διαβάσετε εδώ σε ανάρτηση μου που έκαμα με αφορμή τη δολοφονία του έλληνα μουσικού Παύλου Φύσσα από Χρυσαυγίτη πέρσι τον Δεκέμβρη. Εκεί θα βρείτε κι άλλα links με αντιφασιστικές αναρτήσεις μου. Πάντως στις προθέσεις μου είναι όπως αύριο ya μεθαύριο να γράψω ένα πιο ολοκληρωμένο κείμενο για την άνοδο του νεοφασισμού στην Κύπρο, με αναφορές συγκεκριμένα περιστατικά, καθότι η ψεσινή επίθεση των ΕΛΑΜοχιτώνων δεν ήταν κάτι το μεμονωμένο ή περιστασιακό. Η νέα ανάρτηση μου θα αποτελεί το 2^ο μέρος αυτού του νέου αντιφασιστικού συγγραφικού εγχειρήματος μου]...

Anef_Oriwn

[«Φασισμός: Ο πιο ωμός, ο πιο καταπιεστικός, ο πιο θρασύς, ο πιο δόλιος καπιταλισμός» -Μπ. Μπρεχτ]...
Πέμπτη 27/3/2014 

Ανάρτηση 33/2014 [επετειακή, ελληνική, επαναστατική, σκεπτικιστική, της αμφισβήτησης και του προβληματισμού και ίσως και προβληματική, αλλά και τραγουδιστική] – Λίγα λόγια αμφισβήτησης κι εκτός “εθνο”θρησκευτικών πλαισίων και μύθων για την Επανάσταση του 1821... (Και δύο τραγούδια για τον Καραϊσκάκη)... Προσθήκη γελοιογραφίας...

Χτες έτυχε και παρευρέθηκα σε μια σχολική εκδήλωση/γιορτή σε σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης για την “εθνικο”θρησκευτική επέτειο της 25^ης Μαρτίου... Τους λόγους της εκεί παρουσίας ΜΟΥ, δεν είναι του παρόντος να τους επεξηγήσω˙ θα αναφέρω απλώς ότι σε τέτοια οξύμωρα περιστατικά απείρου “εθνο”θρησκευτικού κάλλους μπορεί να συμβούν και εις καλυτέρας των κομμουνιστικών οικογενειών. [Πέρκι θυμηθώ και βρω για να ΣΑΣ πω, κάποια άλλη φορά όμως, τι καθωσπρεπικά έλεγε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ στον χαιρετισμό του σε κάποια εκδήλωση πριν κάνα χρόνο, στην οποία παρευρίσκονταν και παπάδες]...   

 

Μέσα από το πρόγραμμα της εκδήλωσης [ομιλίες, θεατρικά, τραγούδια] δεν εξυμνείτο μόνο η επέτειος «αποτίναξης του τουρκικού ζυγού» [τουρκικού ή οθωμανικού είναι το σωστό;], αλλά αναπαράγονταν οι γνωστοί κατεστημένοι “εθνο”θρησκευτικοί μύθοι για την «“εθνική” παλιγγενεσία», [όπως αλλιώς ονομάζεται], για τον αδούλωτο ελληνισμό, τους αγώνες του για την ελευθερία και πόσο βοήθησε τους έλληνες η Παναγιά το ’21... [Στην εκδήλωση ακούσαμε και το Απολυτίκιο της “Θεοτόκου”!]...

{Όμως, «η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα», λέει ένας στίχος του Wolf Birman}...

 

Προς το τέλος του προγράμματος της εκδήλωσης, πλησίασα τον φιλόλογο που έκαμε την ομιλία για την επέτειο [τον γνωρίζω] και κάναμε λίγο πολύ την εξής κουβέντα:  

Anef: «Λέγεται ότι η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 του Μάρτη του 1821 από το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, αλλά από κάπου αλλού και νωρίτερα»... [Ξεκίνησε στις 23 του Μάρτη από την Καλαμάτα]...

Φιλόλογος:  [Με κοιτάζει κάπως αμήχανα]...  «Ναι, είναι αλήθεια! Έτσι λέγεται!»...

Anef: «Τότε γιατί παραμυθιάζουμε τον κόσμο ότι ξεκίνησε στες 25 του Μάρτη; Για να ταιριάζει με την Γιορτή της Παναΐας και να λεμε ότι ευλόγησε και τα όπλα του αγώνα;»

Φιλόλογος: ......... «Εεε, έτσι είναι οι συμβολισμοί...» ...... «Πρέπει να μεταφέρουμε τους τότε συμβολισμούς στο σήμερα»...

Anef: «Μα να κάμνουμε συμβολισμούς πάνω σε μύθους και παραμύθια;» 

Φιλόλογος: ................................

Anef: «Και γιατί δεν λέμε ότι η Ελλάδα απελευθερώθηκε με τη βοήθεια των ξένων, που εβοήθησαν τους έλληνες γιατί έτσι τους σύμφερε;» 

Φιλόλογος: ................ «Μα έχουμε να μεταφέρουμε κάποια μηνύματα»... [Ατού ο Γαβρίλης!]

Anef: «... Μα μέσα από μύθους και παραμύθια;»

Φιλόλογος: ................................

Anef: «Και γιατί δεν λέμε την αλήθεια και για τους ήρωες του ’21; Ότι ήταν απλοί λαϊκοί άνθρωποι, αθυρόστομοι και ότι κάποιοι είχανε και καλές σχέσεις με τους τούρκους; Ο Ανδρούτσος ήταν Αρβανίτης και πρωτοπαλίκαρο του Αλή Πασά, ο Καραϊσκάκης ήταν γιος καλόγριας και είχε τη συνήθεια να βρίζει τους πάντες,  ενώ αθυρόστομος, αν και παπάς, ήταν και ο Παπαφλέσσας, όμως το ‘λεγε η καρδούλα του»... [Είχα πάρει φόρα!]...

Φιλόλογος: ........... «Ναι, το ‘λεγε η καρδούλα του!»

 

Αυτά, λοιπόν, τα συμβατικά και τα καθώς πρέπει συμβαίνουν ή/και λέγονται στα σκολειά ΜΑΣ! [Κι εμείς κάπου εκεί σταματήσαμε. Είχε εξελιχτεί σε μονόλογο η κουβέντα με τον Φιλόλογο]...

 

Κι είναι πολλά όμως, αυτά που δεν λέγουν ή δάσκαλοι ή δεν γράφουν τα σχολικά βιβλία για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, όπως ας πούμεν για τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Προφανώς γιατί αυτοί που κατέχουν την εξουσία και κυβερνούν και δεν θέλουν οι νέοι μάθουν πώς εξελίχθηκαν τότε τα πράματα να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα Εμείς, εδώ σ’ αυτό το Blog τα είπαμε διαφορετικά κι αλλιώς πριν μερικά χρόνια στην ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 10/2009...

Να παραθέσω όμως κι ένα σύντομο απόσπασμα από τη φετινή “επιστολή της Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μάρτη”… [Ολόκληρη την επιστολή θα τη βρείτε εδώ]    

«Σου λέμε λοιπόν:

-  Κάθε κοινωνική επανάσταση δίνει απάντηση στο ερώτημα: Ποια τάξη θα είναι στην εξουσία.

-  Η επανάσταση είναι το όχημα για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά.

-  Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί γιατί είχε και κοινωνικό χαρακτήρα.

Σε όλη την Ευρώπη εκείνη την περίοδο ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις, δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες (οι κάτοχοι γης) από την εξουσία και να πάρουν την πολιτική εξουσία οι αστοί (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την ελεύθερη εργατική δύναμη)»...

 

Μέρος της ιστορικής αλήθειας είναι και τα πιο κάτω που γράφει σήμερα ο Νίκος Δήμου στο Protagon:  

“Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα. Το κίνημα άρχισε από αστούς αλλά το αγκάλιασε ο λαός. Όμως, όπως γράφει ο Σκαρίμπας: «Το Πατριαρχείο το αφόρισε.  Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και το τέλος ολέθριο.

Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις «σατανικές» απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως «εξωλέστατον».

Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία. Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου. (Ήταν η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της ιστορίας)”...

 [Σημείωση δικιά μου: Ξέχασε όμως ο Δήμου, το παραμύθι με το “Κρυφό Σχολειό” ]... 

***************************

Θα κλείσουμε το σημερινό μας σύντομο σχετικά αφιέρωμα στην Επανάσταση του 1821, με δύο τραγούδια [σύγχρονων δημιουργών] για τον αθυρόστομο ήρωα της Επανάστασης Γεώργιο Καραϊσκάκη... [Αναφερθήκαμε σ’ αυτόν πιο πάνω]...

Να σημειώσω ότι τον Καραϊσκάκη όπως και τον Ανδρούτσο φαίνεται ότι τους φάγανε μπαμπέσικα δικοί τους]...  

 

Το ένα τραγούδι είναι το “Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη” του Διονύση Σαββόπουλου [που το θυμάμαι από τα νεανικά μου χρόνια]...  

 

Και το άλλο ένα πιο πρόσφατο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ιδιαίτερα απολαυστικό το δεύτερο! Να σκεφτείτε ότι έχει τον χαρακτηριστικό “αντιερωτικό” τίτλο “Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω”… Απολαύστε το!

 

Anef_Oriwn

[«όπως στα λέω να τους τα γράψεις/όπως στα λέω να τους τα πεις, Καραϊσκάκης σεβνταλής/Καραϊσκάκης μπεσαλής»...]

Τρίτη 25/3/2014 

****************************************

Προσθήκη γελοιογραφίας δίκην υστερογράφου - 26/3/2014, 9:15μ.μ.  

 

Παραθέτουμε πιο κάτω μιαν έξυπνη πολιτική γελοιογραφία βασισμένη στα μηνύματα της 25^ης Μαρτίου 1821, που αλιεύσαμε από την “Χαραυγή” της περασμένης Κυριακής 23 του μηνός. Οι αποδέχτες των μηνυμάτων η δεξιά σουπερ-πατριωτική και ελληναράδικη συνοπαρτζιά που από τη μια βγαίνει με ομιλίες στις εθνικές επετείους να μας σερβίρει λόγια ανέξοδα και μεγαλόστομα έμπλεα πατριωτικών κορωνών για νέους αγώνες και θυσίες κι από την άλλη υποκλίνεται στους νέους οικονομικούς και πολιτικούς κατακτητές του τόπου μας. 

 

Anef_Oriwn