Εισαγωγικά και
σχολιογραφικά [πλην μακροσκελή]
Σε
συνέχεια των όσων γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση μας [την οποία θα βρείτε
εδώ] για τις
ιδεολογικοπολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες και λάθη και προβλήματα εντός του
Αριστερού [ΑΚΕΛικού] μας οίκου, που βγήκαν στην επιφάνεια με το Βρωμολαξιήτικο
σκάνδαλο [με την ύποπτη αγοραπωλησία τουρκοκυπριακής γης], θα αναδημοσιεύσουμε
σήμερα κι ένα, σχετικό με το θέμα κείμενο, του Γιώργου Γεωργίου, Βουλευτή του
ΑΚΕΛ στη Λάρνακα. Το είδαμε [και το διαβάσαμε] στη σημερινή “Χαραυγή”, κι αφού διαπιστώσαμε
πως αρκετά απ’ αυτά που γράφει και λαλεί ο Σύντροφος συνταυτίζονται με τις
δικές ΜΑΣ απόψεις και θέσεις [όπως τις καταθέσαμε στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση],
είπαμε να αναδημοσιεύουμε το άρθρο εδώ
στο Blog ΜΑΣ. Οι τοποθετήσεις του Γιώργου
Γεωργίου συμπληρώνουν και ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τα δικά μας λεγόμενα,
πράγμα που δείχνει ότι εκεί στα ψηλά δώματα του Κόμματος υπάρχουν σοβαρότατοι
προβληματισμοί για το πού πάμε και τι κάνουμε.
Να
σημειώσουμε ότι ο Γιώργος Γεωργίου αποτελεί ένα από τα πιο μορφωμένα και τα
πιο μαχητικά μυαλά του Κόμματος, όμως θα
διερωτηθούμε [καλοπροαίρετα] μια και είναι Βουλευτής Λάρνακας [και προφανώς και
μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής] πώς και δεν αντιλήφτηκε προηγουμένως τι
τεκταινόταν εκεί [στην Επαρχιακή] και τους ερασιτεχνικούς και ατυχείς
χειρισμούς της σε σχέση με το έμβασμα Λίλλη [στο Κόμμα] για τα χρέη της “Αλκής”.
Με
την ευκαιρία αυτή να επαναλάβω τη θέση μου πως ΔΕΝ πιστεύω ότι υπάρχουν ανώτατα
και μεσαία στελέχη του ΑΚΕΛ που να βαρύνονται με ποινικά αδικήματα σε σχέση με
μίζες και λαδώματα, όπως πολλοί και διάφοροι ψιθυριστές συμπεριλαμβανόμενων και
των δεξιών ΜουΜουΕ, αφήνουν ευρέως να κυκλοφορεί. [Και οι Λίλλης και Κιττής ΔΕΝ
είναι ΑΚΕΛικοί, όπως γράφει κουτοπόνηρα και εξυπνακίστικα ο Θουκύς του Πολίτη
σήμερα Κυριακή στα παραπολίτικα στη σελ. 12, αλλά και ούτε και ο Λιοτατής. Άντε
ο πρώτος και ο τρίτος να ήταν, στα παιδικά τους χρόνια, ΕΔΟΝόπουλα]…
Αυτές
τις μέρες και η “κουτσή Μαρία” [είτε εξ αριστερών, είτε εκ δεξιών προερχόμενη]
κοκορεύεται ότι κατέχει εμπιστευτικές πληροφορίες που κάμνουν λόγο για σύλληψη
του πρώην Υπουργού Εσωτερικών Νεοκλή Συλικιώτη. Χωρίς να αποκλείουμε ότι κι αυτό
μπορεί να συμβεί [οι σημερινοί συγκυβερνώτες κάνουν το παν για να γελοιοποιήσουν
και να αποδημήσουν περαιτέρω την Αριστερά], προφανώς κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται
και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά μεταξύ σύλληψης και λήψης κατάθεσης.
Και ούτε και σημαίνει ότι όποιος έχει συλληφθεί ή έχει δώσει κατάθεση στην
Αστυνομία είναι και ένοχος. Όμως κάποιοι λένε “κάλιο να σου βγει το μάτι παρά
τ’ όνομα” και ίσως να ‘χουν και δίκιο.
Χτες
η “Σημερινή” και η “Αλήθεια” σε ρεπορτάζ τους για το “σκάνδαλο” άφηναν να νοηθεί
ότι επίκεινται συλλήψεις στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης. Από την άλλη ο “Φιλελεύθερος”
ως πιο συγκρατημένος παίκτης στο αντιΑΚΕΛικό γήπεδο και πιο ρεαλιστικά
κινούμενος (ξέρει ότι δεν πρόκειται να στοιχειοθετηθούν και να αποδειχτούν
ποινικά αδικήματα σε βάρος ΑΚΕΛικών στελεχών απλώς γιατί δεν υπάρχουν!), άλλαξε
εν μέρει ρότα. Στην ουσία έδωσε πάσα [στους κυβερνώντες] για διώξεις στελεχών της
κυβέρνησης Χριστόφια για ρουσφέτι και ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο
για το Κόμμα. Ας πούμεν, να εκάμναν πρόταση στον τάδε ή στον δείνα επιχειρηματία
ή/και οικονομικό παράγοντα όπως τού κανονίσουν τη δουλειά του νοούμενου ότι έκαμνε
μια γενναιόδωρη οικονομική εισφορά στο Κόμμα. Λαλείς, Σύντροφε, να συνέβαιναν και τέτοια, [διερωτώμαι ΕΓΩ ο ρομαντικός];
Οι
ευθύνες, λοιπόν, της ηγεσίας του Κόμματος είναι πρώτα και κύρια πολιτικές. Κι
όπως γράφει και ο Γιώργος Γεωργίου «οι απαντήσεις της Αριστεράς πρέπει να είναι
πολιτικές». Γι’ αυτό κι εκεί θα επικεντρωθούμε κι εμείς. Όμως το θέμα
[και τα προβλήματα που ανεφύησαν με «το ηθικό ανάστημα του κόμματος»] είναι
καθαρά εσωκομματικά. Αφορούν αποκλειστικά τον Οίκο μας. Κι είναι ΕΜΕΙΣ που θα υποληφθούμε
του θέματος και που θα το χειριστούμε. Και ΔΕΝ ανεχόμαστε ΚΑΝΕΝΑ Χάσικο [ούτε και
Χασιμιό] να ΜΑΣ κάμνει από καθέδρας μαθήματα για «κάθαρση» εντός του ΑΚΕΛ, [ας
δουν πού πρόσκεινται πολιτικά οι μέχρι τώρα συλληφθέντες για το σκάνδαλο με την
πώληση της τουρκοκυπριακής περιουσίας στη Δρομολαξιά], αλλά ούτε και την “Αλήθεια”
[του πεθερού του Χάσικου] να δίνει συμβουλές στο ΑΚΕΛ [σε χτεσινό κύριο άρθρο της]
για το πώς πρέπει να λειτουργεί! Άτε ρε, ασισχτίρ!
Τα
δάκρια τους για το ΑΚΕΛ είναι κροκοδείλια και οι έγνοια τους για το Κόμμα έμπλεα
υποκρισίας. Τούτο έλειψε να πιστέψουμε ότι νοιάζονται για το ΑΚΕΛ και αν θα ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα του. Κι όπως περίπου είπε κάποτε
και ο Αντρέας Ζιαρτίδης, εκ των πρωτεργατών της πολιτικής της «κοινωνικής
συναίνεσης» και της ευρωκομουνιστικής σκέψης μέσα στο ΑΚΕΛ [στην ομιλία
του σ’ εκείνο το κομβικό 16ο Συνέδριο του Κόμματος τον Νοέμβρη του
1986], «ο δεξιός Τύπος και οι πολιτικοί της Δεξιάς όταν μας επικρίνουν για τα λάθη
και τις αδυναμίες μας, σαφώς και δεν κάνουν για να βελτιωθούμε. Μήπως όμως τους
δίνουμε κι εμείς την αφορμή μ’ αυτά τα λάθη και τις παραλείψεις μας;»…
Κλείνω
τα εισαγωγικά μου σχόλια αναφέροντας ότι το άρθρο του Γιώργου Γεωργίου το είδα
και στον σημερινό “Πολίτη”, όπου η συντάκτρια του Κατερίνα Ζορμπά [μια από τις
πιο “αντικειμενικές” πέννες που απόμειναν στην εφημερίδα] το αξιοποίησε για να
γράψει ένα, κατά τη γνώμη μου, καλό ρεπορτάζ για την κρίση στο Κόμμα [όχι όπως εκείνα
τα προβοκατόρικα του Χρίστου Γεωργίου]. Επίσης το εντόπισα και στο διαδίκτυο
στο “Παιδεία news”… Tο σχολίασαν όμως και στη σημερινή
“Αλήθεια” μ’ ειρωνικά παραπολιτικά σχόλια στον λεγόμενο “Κήπο
της Εδέμ”…
******************************
Και
πάμε στο κείμενο του Συντρόφου…
Ένα
κείμενο εξαιρετικό αισιόδοξο και επί της ουσίας των προβλημάτων που
αντιμετωπίζει σήμερα το ΑΚΕΛ, καθόλου μεμψίμοιρο και ούτε μηδενιστικό, αλλά
αντιθέτως γεμάτο από ατόφιους και γνήσιους αριστερούς προβληματισμούς και
έγνοιες για την αριστερή πορεία του Κόμματος. Άπτεται μάλιστα και του καίριου
ερωτήματος “Πώς να διαφυλάξουμε την
Αριστερή φυσιογνωμία του Κόμματος”
*************************************
Για μια ΑΡΙΣΤΕΡΑ
του ήθους και της ευθύνης
[του
Γιώργου Τ. Γεωργίου, Φιλόλογου και Βουλευτή του ΑΚΕΛ στη Λάρνακα, email:odysseas1@cytanet.com.cy,
“Χαραυγή” Κυριακή 25/9/2013, σελ. 11]
{Οι
επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…
Ας
το ομολογήσουμε. Η Αριστερά που ονειρευτήκαμε και γι’ αυτή στρατευτήκαμε στα
πολιτικά πράγματα δεν είναι αυτή που μας
εμφανίζουν σήμερα οι δήθεν άσπιλοι και αμόλυντοι επιτιμητές της. Είναι όμως
αυτή η Αριστερά ή μπήκαμε τελικά στο λούκι να την κρίνουμε και να την
καταδικάζουμε έχοντας υπόψη το ανάστροφο είδωλό της; Είχε τα λάθη και τις
αδυναμίες της, ατύχησε, όμως,
κυβερνώντας απάνω στην πιο βαθιά κρίση
του καπιταλιστικού συστήματος. [Ερώτημα
ΕΜΟΥ το Ιστολόγου: Δηλαδή, για να καταλάβω Σύντροφε, αν δεν ήταν η
κρίση, δεν θα είχαμε ιδεολογική πολιτική και οργανωτική χαλάρωση;] Υπήρξε ο
ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος και της φορτώθηκαν διαχρονικές αδυναμίες ενός
σάπιου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου που λυμαινόταν τον
τόπο από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αμαρτωλή δεξιά, βεβαρημένη με
τις ασήκωτες τύψεις του ‘74, υποβοηθούμενη και από άλλους, μέσα από παροξυσμούς
και πολιτικές βαρβαρότητες, παίρνει τη ρεβάνς. “Εξαγνίζεται” από τις αμαρτίες
της, συγκαλύπτει, αν δεν συμμετέχει, στο δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος
του λαού μας, το τραπεζικό σκάνδαλο – δικοί της άνθρωποι τα έκαναν σχεδόν όλα-
και μέσα από το Μνημόνιο εφαρμόζει τις διαχρονικές πολιτικές και ιδεολογικές
της επιλογές. Κι ας καμώνεται την κλαίουσα Μαγδαληνή…
Αυτά
είναι γνωστά πράγματα για τους ελαχίστως παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Όμως, και γι’ αυτά τα αυτονόητα, η Αριστερά
δυσκολεύεται να πείσει ακόμη και μέρος του παραδοσιακού πολιτικού της
ακροατηρίου. Μπρος στον αμείλικτο στόχο της Δεξιάς και της Κυβέρνησης
Αναστασιάδη να την εξουθενώσουν πλήρως,
να την αποδομήσουν, απαξιώνοντας την ίδια και τα στελέχη της, και να τη θέσουν εκτός πολιτικής κονίστρας,
οι αντιδράσεις της είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, μη πειστικές και επαρκείς. Καθόλου δεν υποτιμώ την επικοινωνιακή
υπεροπλία του αντιπάλου ούτε και το δυσχερές πολιτικό κλίμα σε βάρος του
ΑΚΕΛ. Ας μην ξεγελιόμαστε όμως. Αυτά δεν
θα μπορούσαν να αποτελέσουν ικανές προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του
σκοτεινού σχεδιασμού σε βάρος της Αριστεράς. Εσωγενείς αδυναμίες της ίδιας διευκόλυναν
την όλη προσπάθεια… Οργανωτική χαλάρωση, παραγοντισμός, ελλιπής ιδεολογική και πολιτική αρματωσιά έδωσαν πρόσφορο
έδαφος. Δημιούργησαν ρωγμές στα διαχρονικά τείχη – κατοχυρωμένα χαρακτηριστικά της Αριστεράς μέσα στην
κοινωνία: εντιμότητα των στελεχών της, ανιδιοτέλεια, κοινωνική ευαισθησία,
πνεύμα συλλογικότητας, διαφάνεια.
Η
σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός… Ειδικά όταν διακυβεύονται πολλά. Αναμφισβήτητα,
το κύρος και το ηθικό ανάστημα της Αριστεράς έχει τρωθεί το τελευταίο διάστημα
από τις διάφορες αποκαλύψεις για διερευνούμενα σκάνδαλα και απ’ όσα επιτηδείως
διαδίδονται στους σκοτεινούς διαδρόμους. Εμείς θα αναμένουμε την πλήρη
διερεύνηση όλων των ζητημάτων. Όλα πρέπει να βγουν στο φως. Όποιο και ό,τι και
να αφορούν. Η αντιμετώπιση, όμως, αυτής της καταιγίδας δεν μπορεί να
εξαντλείται στις όποιες νομικές
διαδικασίες. Οι απαντήσεις της Αριστεράς πρέπει να είναι πολιτικές.
Το ΑΚΕΛ και ο περήφανος κόσμος του δεν είναι αυτό
που του αποδίδουν. Εμείς “λαμόγια” δεν
έχουμε. Ο τόπος είναι μικρός και όλοι
ξέρουν καλά σε ποιους πολιτικούς χώρους καρποφορούν τέτοια φαινόμενα. Αν, παρελπίδα,
εμφιλοχώρησαν και σ’ εμάς, έχουμε και τον τρόπο και τη θέληση να τους
αποδιώξουμε ως ξένα, καρκινοφόρα, σώματα. Γιατί μπορούμε και πρέπει να
επιστρέψουμε στις μόνιμα ρέουσες, καθάριες, ζωοδότρες πηγές μας: στον καφενέ της Λεμεσού και στο
κατώγι της Σκαρίνου, στην Κόρντοβα του Πάπη και στο Μαυροβούνι, στον Μένοικο
και στον Ντερβίς, στους Παπαλάζαρους και στον Πουμπουρή …
Αυτή
είναι η Αριστερά, η πραγματική, η τίμια, του ήθους και της ευθύνης. Αυτή
χρειάζεται ο λαός, μοναδικό ανάχωμα στη βάρβαρη επέλαση ντόπιων και ξένων
τροϊκανών. Και θα του την ξαναδώσουμε, νάναι σίγουρος, με γενναίες και
ρηξικέλευθες αποφάσεις… Εξάλλου αυτός
είναι επιτακτικός, λυτρωτικός, σωτήριος
μονόδρομος…
*****************************
[Ακόμα] ένα [συντομο]
σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
Ο
αιρετικός [φιλελεύθερος] “συναγερμικός” Χρήστος Πουργουρίδης σε δηλώσεις του
στον σημερινό “Πολίτη” λέει πως «μόνο με τον θάνατο του σημερινού πολιτικού συστήματος
και τη δημιουργία ενός καινούργιου μπορεί να λυθεί το πρόβλημα» [με τις
μίζες, τα λαδώματα και τις κομματική διαφθορά]… Ο κος Πουργουρίδης ως γνήσιος
αστός πολιτικός αδυνατεί να δει την άμεση διασύνδεση και αλληλοεπίδραση του αστικού
πολιτικού συστήματος με την καπιταλιστική οικονομική του βάση. Αδυνατεί να αναληφτεί
ότι είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός μέσα από τις κερδοσκοπικές χρηματικές συναλλαγές
που δημιουργεί τη διαφθορά κι ότι όλ’ αυτά τα σαθρά που παρατηρούμε σήμερα πηγάζουν
από την ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Διαφορετικά θα μπορούσαμε βάσιμα να πούμε
ότι ο Πουργουρίδης είναι κρυπτοκομμουνιστής!
Anef_Oriwn
[προβληματισμένος
Αριστερός]
Κυριακή 29/9/2013
Κυριακή 29/9/2013