Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 28/2010 [πρωτομαγιάτικη, εργατική και τραγουδιστική] – “Η Πρώτη του Μάη”* και οι κοινοί αγώνες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εργαζομένων.


Τιμώντας [σήμερα] την Εργατική Πρωτομαγιά [που θα γιορταστεί από τους εργαζόμενους ανά τον κόσμο αύριο, με πάσα λαμπρότητα, αλλά και με απεργίες, πορείες και διαδηλώσεις], ΣΑΣ αφιερώνουμε [από καρδιάς] το παλιό τραγουδάκι [ένα από του πρώτα του], του Βασίλη Παπακωνσταντίνου [σε στίχους και μουσική του Θωμά Μπακαλάκου] “Πρώτη του Μάη”* – link: http://www.youtube.com/watch?v=_PH2SWop1pU

“Πρώτη του Μάη και πώς
τους εργάτες ξεσηκώνεις.

Πρώτη του Μάη με φως,
φως της εργατιάς θαμπώνεις.
Παλεύει η εργατιά.

Δεν είν’ αργία,
είν’ απεργία.
Παλεύει η εργατιά.”

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΑ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

Παράλληλα, θα ήθελα αντί κάποιου [άλλου] δικού μου [επετειακού] κειμένου, θα παραθέσω μια εργασία της μαθήτριας Μαρίας Αργυρού [της Γ΄ Τάξης του Λυκείου Βεργίνας στη Λάρνακα] που είχε ως θέμα τους κοινούς εργατικούς αγώνες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Το εν λόγω κείμενο γράφτηκε [αν δεν κάνω λάθος] για κάποιο διαγωνισμό κι εγώ το εντόπισα στον έντυπο Τύπο. Το είδα τελευταία δημοσιευμένο στις εφημερίδες “Χαραυγή” και “Πολίτη”, [στον “Πολίτη” στις 18 του Απρίλη και θα το βρείτε στο link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=941093&-V=archivearticles&-p], ενώ υπάρχει και στο Blog της “ Προοδευτική Κίνηση Δασκάλων και Νηπιαγωγών” [link: http://proodeftikidask.blogspot.com/2010/04/blog-post_4546.html].

Οι κοινοί εργατικοί αγώνες Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων στη νεότερη εποχή.
[της Μαρίας Αργυρού - Μαθήτρια Γ΄ Τάξης Λυκείου Βεργίνας]


[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]

“Στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Κύπρο, σε συνθήκες αποικιοκρατίας, άρχισε να αναπτύσσεται η εργατική τάξη λόγω της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και εκβιομηχάνισης. Η εκμετάλλευση ήταν τεράστια, οι συνθήκες εργασίας ήταν άθλιες.


Εκείνη την εποχή εννοείται ότι δεν υπήρχε εργατική νομοθεσία ούτε συντεχνίες, συνδικαλιστικές οργανώσεις, που να αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργατών. Οι ώρες εργασίας ήταν πάρα πολλές, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου, «γέννημα - βούττημα», τα μεροκάματα ήταν ψίχουλα. Κάποιες φορές η δουλειά συνεχιζόταν ακόμα και το βράδυ.

Όλα αυτά έσπρωξαν τους εργάτες να οργανωθούν σε συντεχνίες με ταξικό χαρακτήρα για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους από την εργοδοτική - αστική τάξη.

Οι τομείς που υπήρχαν τότε και απασχολούσαν εργάτες ήταν μικρές βιοτεχνίες στις πόλεις -δεν υπήρχαν μεγάλα εργοστάσια- όπου δούλευαν λίγοι εργάτες σε κάθε μια. Είχαν αρχίσει επίσης να έρχονται ξένες εταιρείες στο νησί μας και να λειτουργούν τα μεταλλεία. Εκεί δούλευε μεγάλος αριθμός εργατών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Άνθρωποι που κατοικούσαν στην ύπαιθρο και προηγουμένως ήταν αγρότες, αναγκάζονταν να αφήσουν τα χωριά τους, αφού οι τοκογλύφοι τους ξεκλήριζαν. Συγκεντρώνονταν στα μεταλλεία όπου δούλευαν σκληρά, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς καμιά προστασία ούτε της υγείας, ούτε της ζωής και της ασφάλειάς τους.

Η εκμετάλλευση, η φτώχεια και οι στερήσεις ήταν κοινές για Ε/Κ και Τ/Κ εργάτες.

Στην Κύπρο όμως τότε άρχισαν να εμφανίζονται οι σοσιαλιστικές ιδέες, που είχαν διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Το 1922 ιδρύθηκε το Εργατικό Κόμμα που είχε ως στόχο του να βοηθήσει την εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει τις αιτίες της εκμετάλλευσης της και την ανάγκη να αγωνιστεί για την κοινωνική ισότητα και τη δικαιοσύνη.

Έτσι, δημιουργήθηκαν οι πρώτες συντεχνίες, τα σωματεία. Ο στόχος τους ήταν η καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής και της εργασίας των εργατών: τα καλύτερα μεροκάματα, η καθιέρωση του οκταώρου, η θέσπιση εργατικής νομοθεσίας.

Η εργατική τάξη ζητούσε να αναγνωριστεί στην κοινωνία η ύπαρξή της, η αξιοπρέπειά της.

Οι εργοδότες όμως αντέδρασαν με μανία στις διεκδικήσεις των εργατών και στην ίδρυση των συντεχνιών, με απειλές, με διώξεις, με βία, φυλακίσεις και εξορία απεργών.

Στους αγώνες τους οι εργάτες, Ε/Κ και Τ/Κ ήταν αδελφωμένοι. Η πρωτομαγιάτικη προκήρυξη του Εργατικού Κέντρου το 1926 μεταξύ άλλων έλεγε: «Οι πιέσεις των αφεντικών μας, η εκμετάλλευση από τους πλουτοκράτες πρέπει να μας ενώσουνε, Τούρκους και Χριστιανούς. Δε μας χωρίζουνε πια φυλετικά μίση και θρησκευτικοί φανατισμοί. Αφτά ανήκουνε στο παρελθόν. Σήμερα πρέπει όλοι αδελφωμένοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα που έχουμε στη ζωή... Κανένας Οθωμανός και κανένας Χριστιανός εργάτης δεν πρέπει να λείψει από την αβριανή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς. Ζήτω η αδερφοσύνη των Ελλήνων και Τούρκων Εργατών. Ζήτω οι εργάτες όλου του κόσμου.»

Με τους σκληρούς αγώνες τους, με απεργίες, οι εργάτες πέτυχαν σημαντικές κατακτήσεις: Ήταν η περίοδος της Παλμεροκρατίας -της δικτατορίας του Άγγλου αποικιοκράτη Πάλμερ, που επιβλήθηκε μετά την εξέγερση των Οκτωβριανών (1931), κατά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, και της άρνησης των Άγγλων να δεχτούν το αίτημα της Ένωσης. Μετά την εξέγερση οι Άγγλοι επέβαλαν σκληρά μέτρα κατά των εργατών, απαγόρευσαν τη λειτουργία των Συντεχνιών και έθεσαν εκτός νόμου και το Κομουνιστικό Κόμμα Κύπρου.

Οι αγώνες όμως συνεχίστηκαν και το 1932 θεσπίστηκε ο περί συντεχνιών νόμος.

Το 1935, τρία χρόνια αργότερα, οι οργανωμένοι υποδηματοποιοί (Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι), κάνουν απεργία με αιτήματα 30% αύξηση στο μεροκάματο, δεκάωρη εργασία και αναγνώριση της συντεχνίας τους από τους εργοδότες. Μετά από ένα χρόνο (1936) γίνεται απεργία σε δύο μεταλλεία της ΚΜΕ (Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία). Σε αυτή συμμετείχαν Ε/Κ και Τ/Κ εργάτες, στην περιοχή Λεύκας -Μαυροβουνίου και δυστυχώς οι εργοδότες αντάμα με τους αποικιοκράτες την κατέστειλαν με τον αγγλικό στρατό.

Σιγά- σιγά η εργατική τάξη, οι συντεχνίες και οι αγώνες δυνάμωναν. Τον Μάη του 1939, μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις των κτιστών στη Λευκωσία, συμφωνήθηκε η πρώτη συλλογική σύμβαση που κατοχύρωσε το οκτάωρο στις οικοδομές.

Οι αγώνες και οι απεργίες συνεχίζονταν, ο αριθμός των συντεχνιών αυξανόταν σημαντικά, οι εργάτες ενώνονταν και όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούσαν την ανάγκη να οργανωθούν, να γραφτούν στις συντεχνίες και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Κάνουν προσπάθειες να ιδρύσουν Κεντρική Παγκύπρια Συνδικαλιστική Οργάνωση. Ιδρύουν το 1941 την ΠΣΕ (Παγκύπρια Συντεχνιακή Επιτροπή).

Εν τω μεταξύ είχε ξεσπάσει το 1939 ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στη μικρή Κύπρο ήρθε κύμα ανεργίας, τα προβλήματα οξύνθηκαν και οι αγώνες και οι απεργίες συνεχίζονταν.

Μέχρι τότε οι Τουρκοκύπριοι συμμετείχαν στις συντεχνίες μαζί με τους Ελληνοκύπριους, ως μέλη των ίδιων συντεχνιών.

Όμως, από το 1942 άρχισαν να ιδρύονται τουρκοκυπριακές συντεχνίες λόγω του ότι οι κοινές συντεχνίες δεν είχαν δώσει ίσως την απαιτούμενη προσοχή στους Τ/Κ, τις ανάγκες τους, την επικοινωνία μαζί τους στη γλώσσα τους κ.λ.π., αλλά και γιατί είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ανάμεσα στους Ε/Κ εθνικιστικές διαφορές.Το 1943 το ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού), που είχε εξελιχθεί σε μια αρκετά υπολογίσιμη δύναμη, κάλεσε τους εργάτες να πάρουν μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα. Η έκκληση του ΑΚΕΛ βρήκε ανταπόκριση και στην τ/κ κοινότητα και πολλοί ήταν οι Τ/Κ που υπηρέτησαν στον βρετανικό στρατό μαζί με τους Ε/Κ συναδέλφους τους. Συνολικά 30.000 Κύπριοι πολέμησαν με τον αγγλικό στρατό κατά της φασιστικής απειλής.

Το 1944 δημιουργήθηκαν και οι Νέες Συντεχνίες, που την ίδρυσή τους προώθησε το Κυπριακό Εθνικό Κόμμα και που στα αρχικά τους στάδια περιλάμβαναν και αυτές Τ/Κ εργάτες. Όμως, επειδή οι ίδιες θεωρούσαν τον εαυτό τους ως εθνικές οργανώσεις με ελληνοχριστιανικό προσανατολισμό, η συμμετοχή των Τ/Κ δε διήρκεσε.

Το 1948 οργανώθηκαν μεγάλες δικοινοτικές απεργίες των μεταλλωρύχων και των οικοδόμων. Υπήρξε βίαιη αντίδραση σ΄ αυτές , η αστυνομία των Άγγλων αποικιοκρατών επιτέθηκε ένοπλα κατά των απεργών και υπήρξαν τραυματισμοί και συλλήψεις. Η απεργία αυτή είναι ιστορική. Οι μεταλλωρύχοι της Κυπριακής Μεταλλευτικής Εταιρείας -αμερικανικών συμφερόντων- στη Σκουριώτισσα, το Μαυροβούνι και τον Ξερό, ζούσαν με τις οικογένειές τους στοιβαγμένοι σε παραπήγματα στους χώρους εργασίας, υπό καθεστώς στυγνής εκμετάλλευσης. Ζητούσαν μείωση ωραρίου, τερματισμό των υπερωριών, αυξήσεις στα μεροκάματα, αργίες, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι περισσότεροι πέθαιναν κτυπημένοι από την πνευμοκονίαση, αφού κανένα μέτρο προστασίας της υγείας τους δεν υπήρχε στα λατομεία. Η απεργία εξελίχτηκε σε διαρκείας. Κινήθηκαν μηχανισμοί απεργοσπαστών, χρησιμοποιήθηκε άγρια βία και μετά από τέσσερις μήνες, οι απεργοί πέτυχαν μεγάλη νίκη. Τα αιτήματά τους έγιναν σχεδόν όλα δεκτά.

Η απεργία αυτή αποτελεί μια μεγάλη, περιφανή νίκη των ταπεινών και καταφρονεμένων του νησιού μας. Έδωσε ελπίδες σε όλους τους εργαζόμενους και έκανε περισσότερους να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν, όταν ενώνονται και αγωνίζονται για τα πραγματικά τους προβλήματα, χωρίς φτιαχτές διαφορές μεταξύ τους, ιδεολογικές ή εθνικές ή θρησκευτικές.Στη συνέχεια, και μέχρι το 1955 (η ΠΕΟ είχε τότε 3.000 Τ/Κ εργάτες μέλη της) άρχισε ο διαχωρισμός των Τ/Κ εργατών, δημιουργήθηκαν τουρκικές συντεχνίες και η εθνοτική πολιτική σύγκρουση δεν άφηνε πολλά περιθώρια συνεργασίας των εργατών, Ε/Κ και Τ/Κ.”

Για τη φωτογραφική και τραγουδιστική επιμέλεια
και για το copy-paste,
Anef_Oriwn
Παρασκευή 30/4/2010

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 27/2010 [καταρανή, παραπολιτική και πλακατζιήτικη] – Περί του Σεΐχη του Κατάρ και της Σεΐχας του, για την “εκ περιτροπής” και τη “σταθμισμένη

Shερετούμεν!

Σήμερα θ’ αφήσω τα βαρύγδουπα και βαθυστόχαστα κείμενα [είτε δικά μου, είτε αναδημοσιευμένα] για διάφορα “επουσιώδη”, “ασήμαντα” τζι’ “ανούσια” ζητήματα, όπως ας πούμεν, για τα τεκταινόμενα γύρω από το κυπριακό [τες συνομιλίες, την εκλογή Έρογλου, την επικείμενη νέα τριήμερη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, τες πισώπλατες μαχαιριές από τη Ευρωπαϊκή Ένωση, τα ομοσπονδιακά και συνομοσπονδιακά συστήματα, την οικονομική κρίση και πως αυτή επηρεάζει ... και το σεξ και γενικώς για το “Τι θα κάνουμε” – όχι όμως αυτό του Λένιν] και θ’ ασχοληθώ με την επίσκεψη του Σεΐχη του Κατάρ [και της Σεΐχας του] στην Κύπρο, καθώς και με κάποιες άλλες διαστάσεις, προεκτάσεις επεκτάσεις της “εκ περιτροπής” και της “σταθμισμένης” … [Πως αυτά τα δύο συσχετίζονται και με τη σεϊχίστικη επίσκεψη θα το δείτε πιο κάτω ...] ...

[Ένα κείμενο που είχα σχεδόν έτοιμο για την επέτειο της “εθνοσωτήριας” επανάστασης της 21ης του Απρίλη του 1967 όταν τα ένδοξα και ηρωικά ελληνικά στρατά “επενέβησαν” – πραξικοπηματικά, λένε κάποιοι κακεντρεχώς” – για να σώσουν την χώρα από τον φαύλο κοινοβουλευτισμό και τον μιαρό και καλπάζων κομμουνισμό, καθώς και για τις “υπόγειες” σχέσεις του ΑΚΕΛ με την ελληνική χούντα – θα έκαμνα “τρομερές ” αποκαλύψεις – θα τ’ αφήσω για μεταγενέστερο στάδιο ...]

Στα της επίσκεψης, λοιπόν, του Καταρανού [δεν ξέρω αν είναι και “καταραμένος”] Σεΐχη στην Κύπρο και διάφορα άλλα παρεμφερή και παράπλευρα ζητήματα, τώρα …

[Κατ’ αρχάς οφείλω να πω ότι με διάφορες πτυχές της επίσκεψης του Σεΐχη έχουν ασχοληθεί κι άλλοι Bloggers όπως

ο Strovoliotis, link: http://strovoliotis.wordpress.com/2010/04/23/%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%b6%cf%8d%ce%b3%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bc/#comment-1266,
η “Μάνα είναι μόνο μία”, link: http://mana-mia.blogspot.com/2010/04/blog-post_22.html,
και οι ΦΟΥΚΟΥΒΙΟΙ, link: http://foukou.blogspot.com/2010/04/blog-post_22.html.
Όμως – να πω την αλήθεια - περίμενα τζιαι που τον παρέα τον Lexi_Penitas να κάμει καμιά ανάρτηση, μια τζι’ έκαμεν τζιει κάτω, στο Κατάρ, καμπόσα φεγγάρκα για δουλειά. Πάντως ευπρόσδεκτες θα είναι οι όποιες παρατηρήσεις και συμπληρώσεις από μέρους του] ...

Ως γνωστόν λοιπόν, ο Σεΐχης [ή Εμίρης] του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι [συνηθίζουν ως φαίνεται και οι γαλαζοαίματοι Άραβες να έχουν ονόματα σιδηρόδρομους όπως κάμνουν γενικότερα οι Ισπανοί τζιαι οι Λατινοαμερικάνοι] ήρθε στην Κύπρο και υπέγραψε με τον Πρόεδρο Χριστόφια [οικονομική] συμφωνία για την ίδρυση Κοινοπραξίας, η οποία θα προχωρήσεις την κατασκευή μεγάλου έργου στη Λευκωσία απέναντι από το Hilton. Το έργο αυτό θα περιλαμβάνει ξενοδοχείο 5 αστέρων, εμπορικό κέντρο, καταστήματα, γραφεία και διαμερίσματα.


Τον ο Σεΐχη συνόδευε [όπως μάθαμε και είδαμε] ΜΙΑ εκ των ΤΕΣΣΑΡΩΝ [4!!!] ΣΥΖΥΓΩΝ ΤΟΥ, η γοητευτική και ψηλόκορμη πριγκίπισσα Μόζα Μπιντ Νάσερ Αλ Μισνέντ [κι εδώ έχουμε όνομα σιδηρόδρομο, αλλά δεν βλέπω πουθενά να υπάρχει έστω κι ένα στοιχείο από τ’ όνομα του άντρα της – ξέρεις κανένας να μας ειπεί τι σημαίνει εκείνο το «Αλ»]. Πολλοί και διάφοροι λένε ότι πέραν από γοητευτική και μοντέρνα [αντι για την παραδοσιακή μαντίλα φοράει στο κεφάλι κάτι σαν τουρμπάνι – πολύ πιο όμορφη αυτή η αμφίεση] είναι και μορφωμένη και πολύ δυναμική! Κάποιοι μάλιστα, την παρομοιάζουν με την Κάρλα
Μ(πρ)ούνι [την Σαρκοζίνα] και την συγκρίνουν με την όμορφη Βασίλισσα της Ιορδανίας Ράνια [από το Ουρανία αυτό;]...

Η επίσκεψη του Σεΐχη και της Σεΐχας στην Κύπρο και η υπογραφή της συμφωνίας που προαναφέραμε αποτελεί μεγάλη επιτυχία για τον Πρόεδρο και την Κυβέρνηση του, τόσο από Οικονομικής όσο κι από ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ άποψης. Από οικονομικής γιατί ανοίγει το δρόμο για επενδύσεις στην Κύπρο με πετροδόλαρα κι από πολιτικής γιατί μια δυνατή οικονομία [έστω και καπιταλιστική] ενισχύει πολιτικά έναν πρόεδρο [έστω τζι' Αριστερό]. Πέραν τούτης όμως της πολιτικής σημασίας η επίσκεψη του καταρανού σεϊχικού ζεύγους αποτελεί και στήριξη στην πολιτική του Προέδρου για ομοσπονδιακή λύση και δη των προτάσεων του για την “εκ περιτροπής” [προεδρία] και τη “σταθμισμένη” [ψήφο]!!! Γι’ αυτό θα ‘χουν λυσσάξει και οι αντιομοσπονδιακοί και οι απορριπτικοί [τζιαι οι “ΠΟΝΤΙΚΟΙ” τζιαι τα «Κοπέλια» οι “ΒεΣε-τάδες”!!!

Ο εμίρης του Κατάρ λοιπόν είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου [άλλη φορά θα ΣΑΣ πω πως φτιάχνονται οι βασιλιάδες!] Ανέλαβε τα ηνία της χώρας του το 1995 που εκθρονίζοντας τον πατέρα του με πραξικόπημα! [Διαχρονικά όλο δολοπλοκίες, αλληλοσκοτωμούς και πισώπλατα κτυπήματα ακόμα και μεταξύ συγγενών, είναι αυτοί οι βασιλιάδες!] ...


Όπως έχω ήδη πει [και πιο πάνω] ο κος Σεΐχης έχει 4(!!!) συζύγους!!! [Όλοι – οι άντρες - θα αναρωτηθούν πως τις προλαβαίνεις ο κακομοίρης ο Εμίρης – εφανταστήκετε να τον κουκκουφούν τζιαι κυριολεκτικά τζιαι μεταφορικά τζιαι οι τέσσερεις ούλλη μέρα - αλλά εν καλό κορμάτζιην τζιαι τζιείνος] ... Μια λοιπόν, από τες Σεϊχικές/Εμιρικές [αλλά ουχί ερημική] γυναίκες του είναι και η Πριγκίπισσα Mozah [που όπως λέγεται, τον συνοδεύει τις περισσότερες φορές στα ταξίδια του]!

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω γιατί ο Σεΐχης διάλεξε [από τες 4 γυναίκες του] τη Σεΐχα Mozah να τον συνοδεύσει στην Κύπρο, αλλά ομολογουμένως η κίνηση του αυτή άξιζε τον κόπο. Ίσως γιατί ήταν ΚΑΙ η σειρά της [για να του κάμει παρέα στο εξωτερικό], αλλά μπορεί και γιατί είναι και η πιο γοητευτική [από τες 4 σύζυγες] και ήθελε να μας εντυπωσιάσει – κι εμάς τον ανατολίτη λαουτζίκο και τον ίδιο τον Πρόεδρο, ο οποίος έχει και μια άποψη [από κοντινά πλάνα] και για την Κάρλα την Μ(πρ)ούνι!!!

Αυτήν όμως, την εντός του οίκου του “κακομοίρη” του Εμίρη οικογενειακή κατάσταση, θα μπορούσαμε να τη δούμε [αναλύοντας την κοινωνικοπολιτικά] ως μια μορφή οικογενειακής ... ομοσπονδοποίησης!!! Θα μπορούσε, λόγου χάριν να πούμεν, να ονομαστεί [μια τζιαι κολλούμε τζιαι στους όρους] “Διφυλική [από την λέξη «φύλο», κι όχι τη λέξη «φυλή»] Πενταμερής [από τα 5 συνιστώντα μέρη που τη συναποτελούν – τον Σεΐχη και τες 4 γυναίκες του] Ομοσπονδία”!!!
Το ένα συστατικό μέρος [ο Σεΐχης] που αντιπροσωπεύει μόλις το 20% [όσο περίπου και το ποσοστό των τουρκοκυπρίων στη μελλοντική Κυπριακή Ομοσπονδία] είναι ερωτικά [sorry πολιτικά ήθελα να ειπώ] ίσο με το υπόλοιπο 80% [δηλ. τες 4 συζύγους του]!!!
Από τη άλλη [κι όπως μας πληροφορούν και οι διάφοροι επαΐοντες και γνώστες για τα του οίκου του Εμίρη, αλλά και οι δαήμονες επί των μουσουλμανικών “πολιτικo-ερωτικών” ηθών και εθίμων] οι 4 σύζυγες είναι πολιτικά ίσες μεταξύ τους – υποθέτω τόσο στον ερωτικό τομέα αλλά και σε ζητήματα πρωτοκόλλου και εθιμοτυπίας!!!
Όμως “τούτες” [αι σύζυγοι] θα χαίρονται και θα απολαμβάνουν την προσοχή, τον έρωτα, τα “αγαθά” και τις “υπηρεσίες” που σίγουρα αφειδώλευτα [και στη βάση κάποιων εσωτερικών κανονισμών και πρωτοκόλλων] θα “προσπαθεί” να τους προσφέρει και τους παρέχει ο Σεΐχης, όμως “εκ περιτροπής” [όππππαααα, να ‘σου και ο πολυθρύλητος και επίμαχος όρος!]. Κι όπως ψιθυρίζεται ΚΑΜΙΑ δεν έχει παράπονο! Με δυο λόγια στον οίκο του Σεΐχη η “εκ περιτροπής” δουλεύει μια χαρά!
[Πάντως ο παρέας και κουμπάρος μου, ο Πάμπος ο Τσιόπανος, όταν τον ερώτησε η κουμέρα η Κρασιμίρα τι πάει να πει “εκ περιτροπής προεδρία”, επεξήγησε της το ως εξής: “Ετο, μια φορά ΕΣΥ που πάνω, τζιαι μια φορά ΕΓΙΩ!”] ...

Παράλληλα όμως ο Σεΐχης πρέπει να διαθέτει για την κάθε μια από τες 4 πριγκιπέσσες [ανεξαρτήτως ηλικίας, εμφάνισης, ύψους, βάρους και τα λοιπά] τον ίδιο χρόνο ... Αν λόγου χάριν ο Σεΐχης αποφάσιζε ή ψήφιζε ότι θα ήθελε για την τάδε μέρα [ή και νύχτα] τη Mozah [ας πούμεν], θα μπορούσαν οι άλλες τρεις να κλικκώσουν και να συμφωνήσουν καθώς θα διαθέτουν και την πλειοψηφία στον οικογενειακό [ομοσπονδιακό] συμβούλιο [3 ψήφοι έναντι δύο] να ανατρέψουν την αμοιβαία επιθυμία και βούληση των ΔΥΟ να κάμουν το κκέφι τους!!! Κι εδώ πλέον υπεισέρχεται και η αναγκαιότητα για την “σταθμισμένη” [ψήφο]!!! Η πρόνοια αυτή πρέπει να ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε ευκαιριακές και συμφεροντολογικές συμμαχίες [που θα βασίζονταν στην αρχή “ένας άνθρωπος, μια ψήφος”, να μην προκαλούν προβλήματα στην ομαλή και εύρυθμη λειτουργία της οικογενειακής σεΐχικης κλίνης [κι όχι μόνο] και αναγκάσουν στο τέλος της ημέρας τον Εμίρη [μια και είναι και Σεΐχης] να εφαρμόσει το αντι-δημοκρατικότατο δόγμα του “αποφασίζω και διατάττω”!

Είναι πλέον πασιφανές γιατί ΟΛΟΙ οι απορριπτικοί κι αντιομοσπονδιακοί έχουν σκυλιάσει με την επίσκεψη του Σεΐχη και της Σεΐχα του στην Κύπρο!
Να διευκρινίσω όμως πριν κλείσω [και για να προλάβω και τυχόν καλοθελητές] ότι σκοπός και στόχος αυτού του κειμένου είναι,
1. Πρώτον, να σατιρίσει το δογματικό, απόλυτο και μονοκόμματο τρόπο με τον οποίο οι διάφοροι κολλημένοι και εθνικιστές αντιομοσπονδιακοί απορρίπτουν [χωρίς αν εμβαθύνουν στο αντικείμενο και να επιχειρηματολογούν] τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, και
2. Δεύτερον, να καυτηριάσει την αδιαφορία με την οποία υποδεχτήκαμε ή βρεθήκαμε αντιμέτωποι [ίσως όλως αιφνιδίως] με την [μουσουλμανική] πρακτική της πολυγαμίας , ή/και την ανοχή και τον “ωχαδερφισμό” που επιδείξαμε για την ύπαρξη αυτής της αναχρονιστικής και απαξιωτικής [για την Γυναίκα] πρακτικής ...

Δεν ξέρω πως καθιερώθηκε η πολυγαμία στην μουσουλμανική θρησκεία και στον μουσουλμανικό κόσμο [αν δεν κάνω λάθος, κι ο Μωάμεθ είχε ΔΥΟ γυναίκες], αλλά σίγουρα τούτο το “έθιμο” ή η πρακτική [για τους άντρες μόνο], αποτελεί μια κοινωνική και σεξιστική διάκριση σε βάρος των Γυναικών. Σε αρκετές πάντως [κοσμικές] μουσουλμανικές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας η πολυγαμία έχει καταργηθεί δια νόμου ... [Να σημειώσω ότι η πολυγαμία ή μάλλον η διγαμία για τους άντρες επιτρέπεται και στην χριστιανική ομάδα των Μορμόνων, τους οποίους απαντάμε στην Αμερική. Έχετε δει την ταινία “Μάρτυρας εγκλήματος” (“Witness” - 1985), με Στην ταινία ένας αστυνομικός [τον οποίο υποδύεται ο Harrison Ford] “εντάσσεται” σε μια κλειστή κοινότητα μορμόνων, προκειμένου να προστατέψει το (ανήλικο) μοναδικό μάρτυρα ενός φόνου κάποιου μυστικού πράκτορα.

Η πολυγαμία ήταν [και εξακολουθεί να είναι – όπως βλέπουμε και με την περίπτωση του καταρανού Εμίρη] χαρακτηριστικό οπισθοδρομικών και συντηρητικών πατριαρχικών κοινωνιών [κυρίως μουσουλμανικών] όπου η θέση της Γυναίκας ήταν [και είναι] πολύ δυσχερής ... Η Γυναίκα, σ’ αυτές τες κοινωνίες αποτελεί [για τους άντρες] αντικείμενο ηδονής ή και σκεύος ερωτικό [και σεξουαλικής εκτόνωσης] αλλά και εργαλείο αναπαραγωγικό για τη συνέχιση του οικογενειακού δέντρου! Ειλικρινά διερωτούμαι γιατί οι γυναίκες ακτιβίστριες [εδώ στην Κύπρο] συμπεριλαμβανομένων και γνωστών bloggerούδων αλλά και οι γυναικείες οργανώσεις, ΔΕΝ άγγιξαν αυτή τη διάσταση των δικαιωμάτων της Γυναίκας [που ΜΑΣ πρόκυψε με την της επίσκεψης του σεΐχικου ζεύγους] ...

Κλείνω μ’ ένα άσμα [το “Στην Αγορά του Αλ Χαλίλι” με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη – link:
http://www.youtube.com/watch?v=40IX0AjcGCQ&feature=related], το οποίο αφιερώνω ειδικά στες αναγνώστριες ΜΑΣ, για να απαμβλύνω ολίγο τι, την ίσως σεξιστική χροιά που μπορεί να έχει η γραφίδα μου!

Anef_Oriwn
Σάββατο 24/4/2010

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 26/2010 [έκτακτη, πολιτική, τουρκοκυπριακή, μετεκλογική, αντιεθνικιστική κι αποκαρδιωτική] – “Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, μπαμπά”;


Έγιναν αισίως [ολοκληρώθηκαν χτες, χωρίς όμως αίσιο αποτέλεσμα για τους “Επανενωτικούς”] και οι εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Από νωρίς χτες βράδυ βγήκαν και τα αποτελέσματα. Νέος ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας και των παρεπιδημούντων στα κατεχόμενα εποίκων αναδείχτηκε ο Έρογλου [όπως έδειχνα εξ αρχής και οι δημοσκοπήσεις]. “Τούτος” [για να μην ξεχνάμε και την διαβόητη Τσιελέπειαν έκφραση] κέρδισε με οριακή πλειοψηφία μεν [50,38%], αλλά από τον πρώτο γύρο, τον βασικό του ανθυποψήφιο [και νυν “Πρόεδρο” της “ΤΔΒΚ”] Μεχμέτ Αλί Ταλάτ [που πήρε το 42,85% των ψήφων] ... Το αποτέλεσμα αυτό κάποιους [ένθεν και ένθεν της διαχωριστικής γραμμής] τους χαροποίησε, ενώ κάποιους άλλους τους απογοήτευσε τα μάλα!

{Για την ιστορία να αναφέρω ότι στις [παράνομες] εκλογές αυτές κατήλθαν επτά υποψήφιοι. Ο υποψήφιος του Κόμματος Εθνικής Ενότητας Ντερβίς Έρογλου και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, Ταχσίν Ερτογρούλογλου, Μουσταφά Κεμάλ Τάμκαν, Αρίφ Σαλίχ Κιρντάγκ, Ζεκί Μπεσίκτεπελι και Αϊχάν Καϊμάκ.

Τα τελικά αποτελέσματα έχουν ως εξής:
Ντερβίς Έρογλου: 50,38%
Μεχμέτ Αλί Ταλάτ: 42,85%
Ταχσίν Ερτογρούλογλου: 3,81%
Μουσταφά Κεμάλ Τουμκάν: 0,79%
Αρίφ Σαλίχ Κιρντάγ: 0,43%
Ζεκί Μπεσίκτεπελι: 1,61%
Αϊχάν Καϊμάκ: 0,14%.

Να σημειώσω ότι ο Ντερβίς Έρογλου υποστηρίχτηκε επίσημα από το Κόμμα Εθνικής Ενότητας, το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κόμμα Εθνικιστικής Δικαιοσύνης, ενώ τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ είχαν στηρίξει το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, το Κόμμα Ενωμένης Κύπρου, το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα και το Κόμμα Ελευθερίας και Μεταρρύθμισης.}

Από χτες βράδυ λοιπόν οι οπαδοί του Έρογλου πανηγυρίζουν. Πανηγυρίζουν οι εθνικιστές [της τουρκοκυπριακής κοινότητας], οι “Γκρίζοι Λύκοι”, οι ισλαμιστές, η πλειοψηφία των εποίκων, οι συνδέσμοι “αγωνιστών” – της ΤΜΤ [έχουν κι εκεί τέτοιες οργανώσεις και παρα-οργανώσεις].
Όμως πανηγυρισμούς [με αρκετές δόσεις χαιρεκακίας και κακεντρέχειας] έχουμε κι από τη δική μας πλευρά της διαχωριστικής γραμμής, από τους μονίμως διαφωνούντες και αιωνίως φωνασκούντες! Με την εκλογή Έρογλου “τούτοι” κολυμπούν πλέον σε ωκεανούς ευτυχίας καθώς έχουν ησυχάσει και ηρεμήσει [μια και είναι πλέον βέβαιοι ότι δεν θα υπάρξει λύση του κυπριακού στο κοντινό μέλλον]. Εχει παει τζιαι η καρκιάς τους στη θέση της τζι’ αγαλλίασεν τζι’ η ψυshη τους!
“Τούτοι” είναι οι,

- “δικοί” μας εθνικιστές [που μπορεί να ‘χουν και την προσωνυμία “Γαλάζιοι Λύκοι” ή μπορεί και “Αετοί”, αλλά μπορεί να είναι και “Πορτοκαλί”, αντί για “Γαλάζιοι”],
- οι ακραιφνείς ελληνορθόδοξοι,
- οι “δικοί” μας αγωνιστές και “παρ-αγωνιστές”,
- οι αιωνίως απορριπτικοί και αντιομοσπονδιακοί,
- οι βολεμένοι με το σημερινό status quo,
- οι υπέρμαχοι των “καθαρών”, ευρωπαϊκών και λοιπών λύσεων”,
- των νέων μακροχρόνιων, των “πάλι με χρόνια και καιρούς”, της συμφωνημένης διχοτόμησης, του Σχεδίου Β(λ)ήτα τζιαι του Σχεδίου Γάμα(τα), της ... “Πολυπεριφερειακής Ομοσπονδίας” [ανακαλύφτηκε κι αυτό το φρούτο τώρα], ή του “Σωστού ΝΑΙ”!
[Εχτές εχάσαμεν... Μετά μεγάλης λύπης εδιαπίστωσα ότι Ο “Φιλελεύθερος” εν είχε το τακτικό κυριακάτικο αρχιεπισκοπικό ένθετο ενάντια στην Ομοσπονδία – λαλείτε να εν γιατί έκοψαν έξω ο Αρχιεπίσκοπος τζιαι οι επιτελείς του τζιαι εν απελευθερώσαν το απαραίτητο κοντύλι;]

Άκουσα ότι κάποιοι εφκάλαν τζιαι ελληνικές σημαίες τζιαι έτρεχαν στους δρόμους τζι’ επανηγύριζαν με τ’ αυτοκίνητα! Σίουρα εν ήταν για την μάππα που επανηγύριζαν μια τζιαι ούτε το ΑΠΟΕΛ, ούτε η Ανόρθωση αλλά ούτε τζιαι ο Απόλλωνας εκερτίσαν εχτές!


Αχ, λε πατέλα ... "Γιατί shέρεται ο κόσμος όλος τζιαι πανηγυρίζει;"

Άραγε να κατανοεί ο κόσμος αυτός ότι, μ’ αυτα και μ’ εκείνα, “Όλ’ από χέρι [είναι] καμένα” [link: http://www.greektube.org/content/view/44878/2/] ή μήπως “Το παιχνίδι παίζεται, παίζεται ακόμα”; [link: http://www.youtube.com/watch?v=uobeKylTtTI&feature=related]

*****************
Υ.Γ.:

Τζι’ ο Λεφτέρης [ο “δώσ’ τα όλα”!] το βιολί του – για τους εκ μητρογονίας πρόσφυγες, λαλώ ΣΑΣ!

Anef_Oriwn
Δευτέρα 19/4/2010

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 25/2010 [πολιτική, τουρκοκυπριακή και εκλογική] – Οι εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και οι διάφορες μεταξύ Ταλάτ και Έρογλου ...

{Διεξάγονται αύριο Κυριακή 18 του μηνός στα κατεχόμενα ή αν προτιμάτε στην τουρκοκυπριακή κοινότητα [αλλά και με την συμμετοχή αρκετών δεκάδων χιλιάδων εποίκων] (ψευδο)εκλογές [ή παράνομες εκλογές ή “εκλογές” –εντός εισαγωγικών] για την ανάδειξη του ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας [ή του λεγόμενου “Προέδρου” της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου” – του “κράτους” των τουρκοκυπρίων].
Με το θέμα των εκλογών αυτών ασχοληθήκαμε και σε ειδική σχετική ανάρτηση μας [την 13/2010 – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2010/03/132010.html] όπου να αναφερθήκαμε/μιλήσαμε για τους υποψήφιους στες εν λόγω εκλογές.
Πρόθεση μου αυτή τη φορά [και στο παρά πέντε πριν το άνοιγμα των καλπών] ήταν να πω δκυο κουβέντες
a. για τη λεγόμενη “ταλαττοποίηση” των εκλογών (κυρίως από την πλευρά του Προέδρου),
b. για το αν με το να δίνουμε σημασία [και δη ο Πρόεδρος] σ’ αυτές τις εκλογές [που θεωρητικά είναι παράνομες], υποβαθμίζουμε την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας
c. για το αν οι δύο κύριοι υποψήφιοι [Ταλάτ και Έρογλου], έχουν διαφορά μεταξύ τους, ή δεν πρέπει να μας νοιάζει [ως ελληνοκύπριους] ποιος θα εκλέγει. Προσωπικά διαφωνώ μ’ αυτήν την προσέγγιση. Έχει μεγάλη σημασία ποιος [θα] είναι ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η φιλοσοφία των δύο τουρκοκυπρίων πολιτικώς είναι τελείως διαφορετική [παρ’ όλο που και οι δύο δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν αισθητά και πολύ από την πολιτική και τες οδηγίες της Τουρκίας - ποιας Τουρκίας όμως;]. Ο Ταλάτ υποστηρίζει ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια, ενώ ο Έρογλου μιλά για δύο λαούς και δύο κυριαρχίες και στοχεύει σε δύο κράτη. Πάντως σύμφωνα με τες δημοσκοπήσεις τες πιο πολλές πιθανότητες για εκλογή έχει [δυστυχώς] ο Έρογλου και μάλιστα από τον πρώτο γύρο. Μέχρι αύριο το βράδυ θα ξέρουμε ...

Για την ώρα θα παραθέσω [για το θέμα των τουρκοκυπριακών “προεδρικών” εκλογών] ένα σχετικό άρθρο [από τον σημερινό “Πολίτη”] του τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Τουμέρ Χαλίλ... Και ίσως επανέλθω αργότερα για κάποια περαιτέρω σχόλια ...}

*****************
Η επομένη των εκλογών στα κατεχόμενα
[του Τουμέρ Χαλίλ, από τη στήλη “Παρέμβαση”, “Πολίτης” 17/4/2010, σελ. 12 – link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=940759&-V=columns].
[Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου].
«Λίγα μόνο εικοσιτετράωρα πριν τις λεγόμενες εκλογές στα κατεχόμενα και τα βλέμματα ολονών μας έχουν κλειδωθεί στο αποτέλεσμα των καλπών και στον ποιον από τους δύο υποψηφίους θα εκλέξουν οι 146 χιλιάδες ψηφοφόροι, Ταλάτ ή Έρογλου.
Αν εκλεγεί ο Ταλάτ, οι ελπίδες για συνέχιση των συνομιλιών και για εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό θα συνεχιστούν. Αν εκλεγεί ο Έρογλου τότε τι γίνεται;
Στην προεκλογική εκστρατεία τα βασικά σημεία για τα οποία επέκρινε ο Έρογλου το στρατόπεδο του Ταλάτ είναι :
1. Αποδέχτηκε στις συνομιλίες με τον Χριστόφια τη μία ιθαγένεια, τη μία κυριαρχία, το ένα και μόνο αδιαίρετο κράτος, στοιχεία που υπονομεύουν την ύπαρξη της ούτω καλούμενης “ΤΔΒΚ”.
2. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους έποικους, ότι αν επανεκλεγεί ο Ταλάτ, θα κινδυνέψουν να απελαθούν στην Τουρκία σε περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού στη βάση των αρχών των μέχρι τώρα διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
Από τους 146 χιλιάδες ψηφοφόρους, άραγε, πόσοι είναι Τουρκοκύπριοι και πόσοι δεν είναι; Οι έποικοι είναι ένα βασικό στοιχείο στις εκλογές αυτές αφού η ψήφος τους θα καθορίσει και τον νικητή στις εκλογές της Κυριακής. Είναι γι' αυτό ακριβώς το λόγο που ο Ταλάτ έσπευσε να καθησυχάσει τους έποικους στην προεκλογική του εκστρατεία στέλνοντάς τους το μήνυμα ότι σε περίπτωση λύσης ούτε ένας έποικος δεν θα εγκαταλείψει την Κύπρο. Ωστόσο η σύνθεση των εποίκων είναι ποικιλόμορφη και η προσέγγιση διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Άλλοι προσεγγίζονται με το αντίτιμο, μια άλλη μερίδα με υποσχέσεις ότι θα παραμείνουν στην Κύπρο σε περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού, σε μια άλλη μερίδα υποσχέθηκαν ότι θα τους παραχωρήσουν την ούτω καλούμενη ιθαγένεια της “ΤΔΒΚ”. Ενώ μια άλλη μερίδα, που είναι αλεβίτες και αποτελούν τη μεγάλη μάζα, ακολουθούν τις οδηγίες που παίρνουν από τον αρχηγό του Τάγματος των αλεβιτών Fermani Altun. Σε μια επίσκεψη του Fermani Altun στον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, αυτός είπε ότι οι αλεβίτες στην Τουρκία είναι άτομα τρίτης κατηγορίας. Οι αλεβίτες στην Τουρκία πάντοτε ήσαν οι κατατρεγμένοι από το βαθύ κράτος των κεμαλιστών. Είναι ένα διαφορετικό θρησκευτικό τάγμα που ουδέποτε τους επιτράπηκε να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους πιστεύω σύμφωνα με τα δικά τους έθιμα. Με την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν, το σκηνικό άλλαξε. Ο Ερντογάν τους υποσχέθηκε ότι σιγά σιγά θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες. Έτσι έχουν δημιουργήσει μια συνεργασία με τον Ερντογάν και κινούνται αθόρυβα. Έποικοι αλεβίτες προτρέπονται από το Τάγμα τους να δώσουν την ψήφο τους στον Ταλάτ. Πώς κινεί η Άγκυρα στα κατεχόμενα τα νήματα; Διεξάγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος στα κατεχόμενα μεταξύ του παλιού κατεστημένου και των προοδευτικών δυνάμεων. Η Άγκυρα, και συγκεκριμένα ο Ερντογάν, δηλώνει δημοσίως ότι στην Κύπρο δεν στηρίζει υποψήφιους αλλά πολιτικές, κρατώντας ίση απόσταση από τους δύο υποψηφίους. Ακόμη και ο Έρογλου σε δηλώσεις του είπε ότι είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα δεν εμπλέκεται σε εκλογές που διεξάγονται στην “ΤΔΒΚ”. Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Στα κατεχόμενα αυτή τη στιγμή έχουμε δύο στρατόπεδα. Στο στρατόπεδο του Έρογλου και γύρω από τον Έρογλου έχουν συγκεντρωθεί όσοι ανήκουν στο παλιό κατεστημένο, οι υποστηρικτές της διχοτόμησης, οι υποστηρικτές των δύο κρατών. Έριδες χώριζαν την οικογένεια Ντενκτάς από τον Έρογλου αφού ούτε καν καλημέρα δεν έλεγε ο ένας στον άλλο. Ξαφνικά όμως το παρελθόν ξεχάστηκε, μαζί ανασήκωσαν τα "μανίκια" για την κούρσα τον εκλογών, η ιδέα της διχοτόμησης και των δύο κρατών τούς ένωσε. Για την άρση των διαφορών και τη συνεργασία δούλεψαν ασφαλώς και ορισμένα μέλη του βαθέος κράτους και σχεδιαστές της Εργκένεκον που βρίσκονται ακόμη στα κατεχόμενα.
Στο στρατόπεδο του Ταλάτ έχουν συμμαχήσει οι προοδευτικές δυνάμεις που επιζητούν την επανένωση του νησιού. Ο Ερντογάν σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει το στρατόπεδο του παλαιού κατεστημένου παρακίνησε τον Ταχσίν Ερτουγρούλογλου να εγκαταλείψει το κόμμα Εθνικής Ενότητας του Έρογλου και να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Επίσης βρίσκεται πίσω από τους αλεβίτες. Επίσης στα κατεχόμενα κατατέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά σε διάφορους λογαριασμούς, δηλαδή χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτουν. Ο Ερντογάν θέλει το Κυπριακό λυμένο και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε έναν "αρχάριο οδηγό". Δεύτερος γύρος Σε περίπτωση που κάποια από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν εξασφαλίσει το 50%, τότε θα έχουμε επανάληψη των λεγόμενων εκλογών στις 25 Απριλίου. Σε αυτό το γύρο η σύγκρουση των δύο στρατοπέδων θα είναι πλέον μετωπική, χωρίς να κρατούν έστω και τα τυπικά προσχήματα που υπάρχουν σε αυτό το γύρο. Σε μια περίοδο που η Τουρκία κατάφερε, έστω και προσωρινά, να καταστείλει τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που υπέσκαπταν τη νομιμότητα και επιδίωκαν τη δημιουργία μιας έκρυθμης κατάστασης εντός της χώρας, είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξει ένα χώρο όπως η κατεχόμενη Κύπρος που έχει πληθυσμό ίσο με ένα μικρό χωριό της Ανατολικής Τουρκίας.»

[για το εισαγωγικό σημείωμα και το copy paste],
Anef_Oriwn
Σάββατο 17/4/2010

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 24/2010 [πολιτικο-τραγουδιστική και ποντικίσια] – “Ποιος εν ννα βάλει το κου(δ)ούνιν του κάττου;” ή άλλως πως “Η Συνέλευση των Ποντικών”*!


{12/4/2010:
Κάτι περί «αλλαγής στρατηγικής» πήρε τ’ αφτί ΜΟΥ να γίνεται λόγος απόψε στις [από τηλεοράσεως] ειδήσεις. Ότι, ας πούμεν, στη σημερινή [«άτυπη», την λαλούν] συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο Χριστόφια και τους αρχηγούς των κυπριακών κομμάτων και κομματιδίων έγινε εισήγηση [από ποιον, εν εκατάλαβα – απ’ όλα τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ, ή μόνο από το ΕΥΡΩΚΟ του Συλλούρη του Μέγα;] για «καινούργια στρατηγική»! Κι άθελα ήρτεν στον νουν ένα μικρό κείμενο μου με θέμα τους ... ποντικούς, που έγραψα [μ’ άλλη ευκαιρία κι αφορμή] πριν κανένα μήνα περίπου, αλλά το ‘χα καταχωνιάσει στα συρτάρια του Word με σκοπό να το αναρτήσω εν καιρώ τω δέοντι και σε ευθετότερο χρόνο} ...

****************
[* “Η Συνέλευση των Ποντικών” – Αδελφοί Κατσιμίχα, link:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%AF_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%87%CE%B1 και
http://www.youtube.com/watch?v=UecFV4pgs-U&feature=related
- Aν όμως ο νους ΣΑΣ πάει και στους έκδοτες της ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδας και στους ομογάλακτους τους, τα δίδυμα αδέλφια τους, τους ΒεΣετάδες – τα “Κοπέλια” του W.C. Blog - ΔΕΝ θα είστε και πολύ εκτός ...]

****************
Όσοι [είτε μεμονωμένα, είτε μέσα από κόμματα και κομματίδια, συλλόγους, συνδέσμους και συνόδους – ως Μητροπολίτες κι Αρχιεπισκόποι - παρεούλες και γκρουπούσκουλα], απορρίπτουν [καθέτως, πλαγίως και οριζοντίως, ή είτε από φόβο, προκατάληψη, εθνικιστικά κολλήματα, συναισθηματική φόρτιση, συμφέρον ή και βλακεία], τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία [ΔΔΟ] ως την εφικτή λύση που θα επανενώσει τον τόπο ΜΑΣ και τους ανθρώπους του [ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους], στην ουσία ΔΕΝ προτείνουν ΤΙΠΟΤΑ άλλο, ως υπαλλακτική λύση...
Μιλάνε γενικά κι αόριστα περί πολλών και διαφόρων [σημ. 12/4/2010: ας πούμεν και για "καινουργιες στρατηγικές"] χωρίς όμως να μπαίνουν στην ουσία, που είναι πως θα γίνουν οι θεωρητικολογίες [ΤΟΥΣ] πράξη!
Φιλολογούν [χωρίς να συγκεκριμενοποιούν τι ακριβώς θένε ή πως θα το πετύχουν],
i. για λύσεις “ευρωπαϊκές”, κυρίως οι ΕΥΡΟΚΟ-κοι [σημ.: 12/4/2010: όμως τωρά που ΜΑΣ την εκάτσαν ΚΑΙ οι ευρωπαίοι φίλοι ΜΑΣ για το ζήτημα του απ’ ευθείας εμπορίου με τα κατεχόμενα, τι θα λένε, άραγες σου, τζιαι τούτοι οι έρμοι;],
ii. για την “Πρόταση [του ούτω καλούμενου] “Ορθού ΝΑΙ” [της Κίνησης για “Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο” – του πολύ Πάνου Ιωαννίδη],
iii. για τα “ΝΑΙ” και τα “ΟΧΙ” των luxury φυλλαδίων του Αρχιεπισκόπου [που κυκλοφορούν κάθε Κυριακή με τον “Φιλελεύθερο”],
iv. για μακροχρόνιους [αγώνες] έμπλεους ανέξοδων και ψεύτικων λόγων [και του συνθήματος “πάλι με χρόνια και καιρούς” και για την νεκρανάσταση του “μαρμαρωμένου Βασιλιά”],
v. για λύση “ενιαίου κράτους” [το οποίο ως γνωστό ναυάγησε ή αν προτιμάτε, τορπιλίστηκε μόλις τρία χρόνια μετά τη δημιουργία του, όμως υπάρχουν τύποι που στηρίζουν αυτή την άποψη ακόμα, εν μέσω μάλιστα μιας συνεχιζόμενης - για 35 χρόνια και βαλε - κατοχής με όλες τες συνέπειες της],
vi. για “second best solutions” – που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση(!),αλλά [κρατηθείτε] και,
vii. για “Ένωση” της Κύπρου με την Ελλάδα [από κάποιους ρομαντικούς ιδεολόγους, ελληναράδες, αλλά και εκτός τόπου και χρόνου φαφλατάδες]!

Πάντως, σκέφτομαι [κι ΕΓΩ] σοβαρά πλέον, να υλοποιήσω [με κάποιους φίλους] την σκέψη που κατάθεσα στην ανάρτηση μου με αρ. 58/2009
[link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/10/582009.html]: Να “… προχωρήσουμε τζιαι να κάμουμεν […] με 5-6 άλλους Κκέλι-ες [Φαλακρούς για να μην πω Φάληρους] παρέες, μιαν Κίνηση που θα λαλεί ότι ΜΟΝΟ με Σοσιαλιστική Επανάσταση εν να λυθεί το κυπριακό …”!!! [Να δείτε τότε πως λύνεται στο ππου τζιαι φφου, τζιαι ο βραχνάς του περιουσιακού, τζιαι το εδαφικό, τζιαι το ζήτημα της στέγασης όσων ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων θα μετακινηθούν εκ νέου...]. Σκέφτομαι μάλιστα μέσα στες γιορτές του “Πασκάτου” [που μια τζιαι εν θα πάμε πούποτε έστω, τζιαι για ολιγοήμερη ξεκούραση – βασικά λόγω έλλειψης κινητήριας δύναμης], να ετοιμάσω την ιδρυτική διακήρυξη της νέας [της αυτηνής] ΜΑΣ κίνησης! Κι όσοι πιστοί [κι άπιστοι], ας προσέλθουν!!! [σημ.: 12/4/2010: τούτον μάλλον θα μείνει για μεταγενεστερον σταδιο αυτό ...]

Εξαιρετικά [κι από καρδιάς], λοιπόν, αφιερωμένο σ’ ΟΛΟΥΣ αυτούς [που θεωρητικολογούν για διάφορες άλλες λύσεις], το ωραιότατο, επιμορφωτικό και διδακτικό άσμα των Κατσιμιχαίων αδελφών, “Η Συνέλευση των Ποντικών” [link:
http://www.youtube.com/watch?v=Y3-0E9BXwvA&NR=1
].
Προσέξτε τους στίχους στο φινάλε:
“Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες, τότε και μόνο όταν είναι εφικτές. Μα σαν ΔΕΝ έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις, άσ’ τες καλύτερα καθόλου μη τις λες”!

Υγιαίνετε [ΠΟΝΤΙΚΟΙ και ΒεΣετάδες]!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 12/3/2010

Υστερόγραφον [26/3/2010]:
Σε συνέντευξη του στον “ΑΣΤΡΑ” την Πέμπτη 11 του Μάρτη, ο Νίκος Αναστασιάδης [σε μια έκρηξη αντι-εθνικιστικής ειλικρίνειας – έχει και τέτοιες εξάρσεις ο μπαγάσας] αποκάλεσε τους παλιούς [εθνικιστές] συνοδοιπόρους του [και νυν και αεί εθνικίζοντες] «εθνοκάπηλους» ... Κι ότι [για χρόνια] τάιζαν τους πρόσφυγες με μεγάλα λόγια και ψεύτικες προσδοκίες [“Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα ...” – link:
http://www.youtube.com/watch?v=xHDJmOYEm60]. Tα μάσησε όμως καμπόσο για την “εκ περιτροπής” [πρότεινε μάλιστα "πρωθυπουργό εκ περιτροπής" – αντί για "πρόεδρο - εκ περιτροπής"], προφανώς για να υπερασπιστεί τους δικούς του [Πουργουρίδη και Σία]...

Anef_Oriwn

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 23/2010 [σύντομη αλλά από καρδιάς, αγαπησιάρικη, συντροφική, τραγουδιστική κι αφιερωματική] – “Η Πριγκηπέσσα”!

Η σημερινή ανάρτηση και ειδικά το ωραιότατο τραγούδι “Η Πριγκηπέσα” [τραγουδημένο από τον Σωκράτη Μάλαμα – link: https://www.youtube.com/watch?v=VolAkP3H5hg] είναι εξαιρετικά και ειδικά αφιερωμένη σε μια Ψυχή και Μεγάλη Καρδιά [για τα 50-τα γενέθλια της]!!!

Στη Γυναίκα που ΜΕ συντροφεύει και ΜΕ ανέχεται εδώ και καμιά 30 χρόνια! [Εδώ που τα λέμε ΔΕΝ είμαι και κανένα εύκολο πλάσμα! ΔΕΝ είναι και λίγα τα χούγια ΜΟΥ και καθόλου ασήμαντες οι ιδιαιτερότητες και “ιδιοτροπίες” ΜΟΥ].


Στη Γυναίκα που μοιράζεται μαζί ΜΟΥ χαρές και λύπες, φουρτούνες τζιαι μπουνάτσες, αλλά και το ίδιο σπίτι, το ίδιο κρεββάτι και το ίδιο πουτζιήν [και τελευταία και το ίδιο αυτοκίνητο καθώς το άλλο – το δικό “μου” - τα ‘χει παίξει]!


Στη Γυναίκα με την οποία χαιρόμαστε και ενίοτε θυμώνουμε [συνήθως για διαφορετικά πράματα] με τα δύο παιδιά που καταφέραμε να κάμουμε και αναγιώνουμε!


Να ζήσεις Α(γα)πη και να τα ‘κατοστίσεις![Έφαγες ήδη τα μισά, ΣΟΥ μείνανε άλλα τόσα! Τι είπες; Μόνο 50 ακόμα!]

Anef_Oriwn
Σάββατο 3/4/2010

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 22/2010 [ταξιδιωτική, ελληνική, θρησκευτικο-μνημειακή και περιγραφική] – Περί των Μετεώρων ο λόγος (Εικόνες από μιαν επίσκεψη) ...


Συνεχίζοντας στο πνεύμα της προηγούμενης [απολίτικης αλλά] ανοιξιάτικης και πασχαλινής ανάρτησης ΜΑΣ, θα κάνω και σήμερα μια παρέκκλιση από τη συνήθη πολιτική φιλολογία και παραφιλολογία του Blog για να ΣΑΣ ταξιδέψω [και να ΣΑΣ ξεναγήσω] σε τόπους ελληνικούς, όμορφους και συναρπαστικούς αλλά και ιστορικούς και πολιτισμικούς [στο Πήλιο αλλά κυρίως στα Μετέωρα] ...

Σκιτσογραφία που απεικονίζει τα Μετέωρα –
παρουσιάζει [νομίζω] την
Μονή του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά

Αφορμή γι’ αυτό μου το κείμενο [και την παρούσα ανάρτηση], ΜΟΥ έδωσε ένα πρόσφατο αφιέρωμα στα Μετέωρα που περιλαμβανόταν στο ταξιδιωτικό ένθετο “Διακοπές” της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” την Παρασκευή 26 του Μάρτη [link: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=28&ct=18&enthDate=26032010 ].
Το αφιέρωμα της ελληνικής εφημερίδας [τόσο τα κείμενα όσο και οι φωτογραφίες] ΜΟΥ έφεραν στο νουν θύμισες από μια [οικογενειακή – μετά της συζύγου και του υιού] μονοήμερη εκδρομή ΜΑΣ στα Μετέωρα [με αφετηρία το Πήλιο, όπου πήγαμε για ολιγοήμερες πασχαλινές διακοπές] πριν ακριβώς δύο χρόνια [τέλος του Απρίλη του 2008 – τζιείνες τες ημέρες έππεσεν να ήταν το Πάσκαν]... Είχαμε αποφασίσει [τότες] να κάμουμε κατά τη δεύτερη βδομάδα των [πασχαλινών] σχολικών διακοπών μια ολιγοήμερη [πενθήμερη στην ουσία] έξοδο στον ελλαδικό χώρο με σκοπό να επισκεφτούμε το [πανέμορφο από άποψη φυσικών ομορφιών] Πήλιο [το καλούμενο και “Βουνό των Κενταύρων”...

Παρ’ όλο που οι λεπτομέρειες και τα επί μέρους ενός ταξιδιού [τα διάφορα μικρο-συμβάντα και μικρο-περιπέτειες αλλά και οι πλάκες που μπορεί να ΜΑΣ τύχουν] έχουν τη δική τους ομορφιά και σημασία και ίσως να έχουν και πιο πολύ ενδιαφέρον, ΔΕΝ θα σταθώ [και τόσο] σ’ αυτά, αλλά θα προχωρήσω [απ’ ευθείας και χωρίς πολλές και περιττές λαφαζανιές] στο κυρίως μενού [δηλ. την επίσκεψη ΜΑΣ στα Μετέωρα]...


Θα πω μόνο σε συντομία [κι αυτό για λόγους γενικότερης πληροφόρησης, αλλά και για σύνδεση της αφήγησης μου για τα Μετέωρα με το όλο ταξίδι ΜΑΣ] τα εξής ενημερωτικά, [επιφυλασσόμενος όμως, για ένα αφιέρωμα πιο περιγραφικό και πιο αναλυτικό και με πιο πολλές φωτογραφίες μελλοντικά]:

[Οι φωτογραφίες που θα παραθέσω πιο κάτω είναι είτε απ’ αυτές που έβγαλα με την ψηφιακή μου μηχανή, είτε από το internet. Φωτογραφίες έκαμα τζιαι πολλές άλλες με την συμβατική φωτογραφική μου, την OLYMPUS, αλλά ΔΕΝ έχω τον χρόνο να ψάξω να τες βρω τώρα]:

Λοιπόν, φύγαμε από Κύπρο για την Αθήνα [πολύ] αργά το απόγευμα της Κυριακής του Πασκάτου [27 τ’ Απρίλη του 2008] και διανυκτερεύσαμε σε ξενοδοχείο [εκεί] στην Αθήνα. Την επαύριον [με αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει ήδη από το βράδυ στο Αεροδρόμιο] φύγαμε για τον Βόλο, όπου και πάλι διανυκτερεύσαμε για ένα βραδυ σε ξενοδοχείο [απέναντι από το λιμάνι]. Το βράδυ [σίγουρα] ΔΕΝ παραλείψανε να φάμε και να πιούμε σε τσιπουράδικο στην παραλιακή. Την επόμενη, την Τρίτη του Πάσχα [κι αφού πρωί - πρωί επιθεώρησα και τα ψάρια που κουβαλούσαν οι ψαρόβαρκες εκεί στο ψαρολίμανο], ανεβήκαμε στο Πήλιο [η διαδρομή είναι μόλις 20-30 λεπτά]. Μείναμε [για τρία βράδια] σε παραδοσιακό ξενώνα στην Πορταριά [που έτυχε και πρωτολειτούργησε εκείνες τες μέρες και ήμασταν και οι μοναδικοί ένοικοι. Τ’ όνομα του ξενώνα ΔΕΝ το θυμάμαι – αν όμως κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει θα το ψάξω. Την κράτηση την είχαμε κάνει διαδικτυακώς από Κύπρο]...

Μια άποψη του Βόλου από την Πορταριά


Η κεντρική πλατεία της Πορταριάς

Την Τετάρτη [30 τ’ Απρίλη] είπαμε [ευκαιρίας δοθείσης μια και δεν ήμασταν και πολύ μακριά] να εκδράμουμε κατά Καλαμπάκα μεριά και να αφιερώσουμε την μέρα μας για να γνωρίσουμε [κι από κοντά και στην πράξη πλέον – κι όχι μόνο θεωρητικά μέσα από βιβλία και περιοδικά] τον [μοναστηριακό] χώρο των Μετεώρων και κάποια από τα μοναστήρια, τα σκαρφαλωμένα και γαντζωμένα πάνω σ’ εκείνους τους τεράστιους απόκρημνους και επιβλητικούς κατακόρυφους βράχους!

[Για όλ’ αυτά – την έξοδο στο Πήλιο και την εκδρομή στα Μετέωρα - έκαμα και μια μικρή συνοπτική αναφορά και σε περσινή μου ανάρτηση – την υπ’ αρ. 16/2009 – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/162009.html].

Τα Μετέωρα ήταν πάντοτε ένας προορισμός που μου προκαλούσε δέος, αλλά και το ενδιαφέρον και την επιθυμία να τον επισκεφτώ. Ομολογώ ότι πριν παμε εκεί, ΔΕΝ είχα ιδέα πόσο κοντά μπορούσαμε να πλησιάσουμε [στα Μοναστήρια] ή/και πως μπορούσε κάποιος να εισέλθει σ’ αυτά. Δεν γνώριζα καν ούτε πόσα μοναστήρια λειτουργούσαν εκεί.

[Παρεμπιπτόντως η παράδοση αναφέρει πως στη περιοχή υπήρχαν παλαιότερα πέραν των 20 μοναστηριών. Σήμερα όμως λειτουργούν και είναι επισκέψιμα μόνο τα έξι. Τούτα είναι καλά συντηρημένα και προσβάσιμα για τον επισκέπτη μια και ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος περνάει έξω απ’ όλα τα μοναστήρια, ενώ σε κάποια οι επισκέπτες μπορούν ν’ ανέβουν σ’ αυτά χρησιμοποιώντας λαξευτά [στους βράχους] σκαλοπάτια. Τα εν λειτουργία μοναστήρια είναι πλούσια σε κειμήλια, χειρόγραφα και εικόνες, ενώ σε μερικά υπάρχουν και ωραιότατοι κήποι. Εκτός, λοιπόν, από τα 6 μοναστήρια, στην περιοχή των Μετεώρων υπάρχουν και πολλά ερειπωμένα και ακατοίκητα, όπου όμως δύσκολα μπορεί κανείς να φτάσει. Τούτα βρίσκονται πάνω σε βουνοκορφές - φαίνονται και τα χαλάσματα τους - ή σε σπηλιές. 

Σημ.: * - Δείτε και σημείωση ii., στο μεταγράφημα μου στο τέλος του post].

Στο μυαλό μου κυριαρχούσε έντονα [καθώς είχε αποτυπωθεί εκεί από τα παιδικά μου χρόνια] η εικόνα με δίχτυ να κρέμμεται στο κενό και να ανεβάζει πάνω ψηλά [αλλά και να κατεβάζει - ανάλογα με τη περίπτωση] στα απρόσιτα [άλλως πως] Μοναστήρια [αφού δεν υπήρχε κι άλλος τρόπος πρόσβασης] ανθρώπους και προμήθειες ... Σήμερα τα δίχτυα και τις ανεμόσκαλες εχουν αντικατασταθεί από γέφυρες και λαξευτά σκαλοπάτια. [Πουθενά όμως σήμερα ΔΕΝ βλέπεις το δίχτυ. Μόνο στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας υπάρχουν ένα – δυο δίχτυα να κρέμμονται, και τούτα υπάρχουν εκεί – σαφώς - ως μουσειακά εκθέματα!] Παράλληλα όμως ΜΕ διακατείχε και μια αίσθηση ότι ο χώρος περιβαλλόταν με κάτι το φανταστικό, το μυστηριακό και το περιπετειώδες [ίσως λόγω και της άγριας ομορφιάς που δημιουργούν οι θεόρατοι κι απόκρημνοι βράχοι]! Και επισκεπτόμενος τον χώρο, όντως όπου κι αν πέσει το βλέμμα αντικρίζεις άγρια πανύψηλα βράχια ...


****************
Από τη διαδρομή από το Βόλο προς Καλαμπάκα και Μετέωρα ΔΕΝ θυμάμαι και πολλά πράγματα. Φαίνεται πως ΔΕΝ υπήρχε και κάτι το ιδιαίτερο για να ΜΟΥ κινήσει το ενδιαφέρον [πέραν από τον καταπράσινο κάμπο] ... Δυο – τρεις φορές θυμάμαι ότι βρήκαμε στο δρόμο και διόδια. Ωραίο κόλπο κι αυτό για να φορολογούν τον κόσμο και να μαζεύουν χρήματα από τους ταξιδεύοντες!
Καθ’ οδό για τα Μετέωρα περάσαμε κι έξω από τες μεγαλουπόλεις της περιοχής, την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα [Παρεμπιπτόντως η Καλαμπάκα και τα Μετέωρα βρίσκονται στον Νομό Τρικάλων]. Στην επιστροφή είχα κατα νουν να περάσουμε μέσα από τα Τρίκαλα για να επισκεφτούμε και την παλιά συνοικία “Βαρόσια”, αλλά κάπου τα προσπεράσαμε. Μπήκαμε όμως στην Καρδίτσα απ’ όπου αγόρασα και ούζο και τσίπουρο Τιρνάβου!

Φτάνοντας στην Καλαμπάκα [και νομίζω πριν μπούμε στην πόλη] στρίψαμε δεξιά για τα Μετέωρα. Να σημειώσω ότι έχω την εντύπωση πως η διαδρομή που ΕΜΕΙΣ ακολουθήσαμε για να ανεβούμε στα Μετέωρα συνήθως χρησιμοποιείται για επιστροφή στην Καλαμπάκα. Φαίνεται πως ο πιο πολύς κόσμος ανεβαίνει στα Μοναστήρια από το χωριό Καστράκι που βρίσκεται λίγο πιο πέρα από την Καλαμπάκα, ακριβώς από κάτω από τους απόκρημνους βράχους.


Πλησιάζοντας στην Καλαμπάκα –
στο βάθος οι θεόρατοι “ιεροί” βράχοι των Μετεώρων


Ακόμα μια άποψη των Μετεώρων –
πάνω ψηλά [στα αριστερά] διακρίνεται
το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας

Ο δρόμος ήταν αρκετά καλός και η διαδρομή για να φτάσουμε στο πρώτο Μοναστήρι ήταν συναρπαστική αλλά και μυστηριακή καθώς πορευόμαστε προς το άγνωστο.
H γύρω περιοχή κατάφυτη. Οδηγώντας μέσα από ένα δάσος με σχετικά χαμηλή βλάστηση φτάσαμε στη γυναικεία Μονή του Αγίου Στεφάνου. Εκεί [σ’ αυτό το Μοναστήρι] μπορείς να παρκάρεις ακριβώς έξω απ’ αυτό και να περάσεις μέσα διασχίζοντας μια γέφυρα που καλύπτει ένα κενό/γκρεμό [μεταξύ του Μοναστηριού και του υπόλοιπου εξωτερικού χώρου]. Να σημειώσω ότι το Μοναστήρι [μια και είναι και γυναικείο] έχει και νεαρές [κι όμορφες] καλορκές και είναι πολύ καλά συντηρημένο με ωραιότατους κήπους.



Ωραιότατος κήπος στο πίσω μέρος
της γυναικείας Μονής του Αγίου Στεφάνου

Σε κοντινή απόσταση από την Μόνη του Αγίου Στεφάνου βρίσκεται το αντρικό Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας [καλόγερους ένα – δύο είδα]. Όμως το Μοναστήρι αυτό ήταν λιγότερο συντηρημένο. Ίσως γιατί είναι και πιο δύσκολη η πρόσβαση σ’ αυτό, αλλά φαίνεται ότι του λείπει και το γυναικείο χέρι. Για να φτάσει ο επισκέπτης στο Μοναστήρι χρειάζεται να περπατήσει και να ανεβοκατεβεί στους βράχους για κάπου μισή ωρίτσα. Εμείς αφήσαμε το αυτοκίνητο πάνω, στον δρόμο [απέναντι από το Μοναστήρι] και κατεβήκαμε με τα πόδια κάτω στην χαράδρα από ένα χωμάτινο δρομάκι ... Ακολούθως πήραμε την ανηφόρα για το Μοναστήρι ακολουθώντας ένα μονοπάτι σχηματισμένο από λαξεμένα στους βράχους σκαλοπάτια – σε κάποια σημεία είχαμε και ως σκεπή τους βράχους [ήταν κάτι σαν ανοικτή σήραγγα].

Η Μονή της Αγίας Τριάδας

Τα επόμενα δύο μοναστήρια [το “Μεγάλο Μετέωρο” και η “Μονή Βαρλαάμ”] βρίσκονται σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων από τα δύο προηγούμενα. Παρ’ όλο που η κίνηση εκεί ήταν πάρα πολύ μεγάλη [πολλά ιδιωτικά αυτοκίνητα αλλά και λεωφορεία με εκδρομείς, κυρίως ρώσσους – που είναι και φανατικά θρησκευόμενοι οι “αθεόφοβοι”] πλησιάσαμε κοντά. Μπήκαμε για πολύ λίγο στο προαύλιο της Μονής Βαρλαάμ [για μια δυο ματιές και μερικές φωτογραφίες] και ΚΑΘΟΛΟΥ στη Μονή του Μεγάλου Μετεώρου [που φαίνεται ότι είναι και η πιο “αριστοκρατική” της περιοχής των Μετεώρων], καθώς υπήρχε μια τεραστία ουρά [μερικών εκατοντάδων μέτρων] από ανθρώπους που περίμεναν τη σειρά τους γα να μπουν στο Μοναστήρι. Εμείς είπαμε «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε» κάναμε επαναστροφή [με τ’ αυτοκίνητο] και κινήσαμε για την επιστροφή. Όχι όμως από τον δρόμο που είχαμε έρθει αλλά με κατεύθυνση προς το Καστράκι καθώς καθ’ οδό θα μπορούσαμε να δούμε τουλάχιστον [και να φωτογραφίσουμε] και τ’ άλλα δύο μοναστήρια. [Έπρεπε να ψάξουμε πλέον και για μέρος για να φαμε – ήταν ήδη και περασμένες δύο] ...

Η Μονή του Μεγάλου Μετεώρου

Το πιο εντυπωσιακό [κατ’ εμένα] Μοναστήρι ήταν το 5ο που συναντήσαμε στη σειρά, αυτό του Ρουσσάνου. Τούτο είναι κτισμένο [και μαζεμένο] στην κορφή ενός στενού βράχου.
Λίγο πιο κάτω βρήκαμε και το τελευταίο εν λειτουργία Μοναστήρι, αυτό του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά. Κι έχω την εντύπωση ότι εκεί, στο σημείο απ’ όπου ξεκινούσαν τα σκαλοπάτια για ν’ ανέβει κάποιος στο Μοναστήρι, υπήρχε και κάτι σαν lift [κλειστό teleferik], το οποίο θα χρησιμοποιούνταν σίγουρα για τη γρηγορότερη και ευκολότερη μεταφορά ανθρώπων και προμηθειών στο Μοναστήρι. Κι εκεί σταματήσαμε μόνο για φωτογραφίες [που τις έχω βάλει ρε γαμώτο!] ...
Η Μονή Αγίας Βαρβάρας Ρουσσάνου

Ακολούθως συνεχίσαμε προς το Καστράκι, για να σταματήσουμε τελικά κάπου για μεσημεριανό - εκεί που καθίσαμε σερβίρανε και ωραίο λουκάνικο . Ενώ απέναντι όπου παρκάραμε είχε και μουριές με μαύρους βαβάτσινους που δεν παρέλειψα να δοκιμάζω. [Να αναφέρω ότι στ’ αριστερά του δρόμου στο βάθος και πάνω στους βράχους φαινόταν κι ένα σημείο όπου υπήρχαν πολλά μαντήλια, αλλά ΔΕΝ θυμάμαι αν ΜΟΥ είπαν τι ήταν αυτό το μέρος ... 
Σημ.: ** - Δείτε και σημείωση iii., στο μεταγράφημα στο τέλος του post].
Και μετά βουρ για το Πήλιο [την Πορταριά] διαμέσου Καρδίτσας για ούζο και τσίπουρο ...


****************

[Θα ολοκληρώσω το κείμενο της ανάρτησης μου παραθέτοντας μερικά ιστορικά στοιχεία για κάθε Μοναστήρι]:
Κάθε μονή και μια ιστορία
H ιστορία του κάθε μοναστηριού είναι μεγάλη και θα χρειάζονταν πάμπολλες σελίδες για να την περιγράψουμε. Ο μοναστικός βίος στα Μετέωρα δεν είναι γνωστό πότε πρωτοεμφανίστηκε. Τον 11ον αιώνα αρχίζουν να εμφανίζονται μοναχοί και ασκητήρια στην περιοχή. Οι μοναχοί κατοικούσαν μέσα σε σπήλαια, όπου ανεβοκατέβαιναν με πρωτόγονες ανεμόσκαλες περίπου 50 έως 60 μέτρα πάνω από τη γη. Από τον 12ον αιώνα οι ασκητές άρχισαν να οργανώνονται. Τον 14ον αιώνα Σέρβοι ηγεμόνες που ήσαν τους χρόνους εκείνους κύριοι της Θεσσαλίας δίνουν προνόμια στη «σκήτη» ώστε να διοικείται από τον «πρώτο» μοναχό, που έμενε τότε στη μονή της Δουμπιάνης. Την ίδια εποχή ένας μοναχός από το Άγιον Όρος έφθασε εδώ και ίδρυσε την πρώτη μονή σε βράχο, που ονόμαζαν τότε Πλατύλιθο. Ο μοναχός αυτός με το όνομα Αθανάσιος ανοικοδόμησε με υπεράνθρωπες προσπάθειες το μοναστήρι του σε ύψος 613 μ. από τη θάλασσα και 413 μ. από την Καλαμπάκα. Ο Αθανάσιος ήταν που ονόμασε τον βράχο Μετέωρο, επειδή κρεμόταν μεταξύ ουρανού και γης.

Εκκλησίες και Μονές
[Πιο κάτω θα κάμω μια σύντομη παρουσίαση των Μονών, με τη σειρά που ΕΜΕΙΣ τις συναντήσαμε στην μικρή ΜΑΣ περιοδεία και εξερεύνηση ... Να σημειώσω όμως πως ΔΕΝ τις επισκεφτήκαμε όλες – δηλ. δεν μπήκαμε σε όλες] ...


Οι έξι μονές που λειτουργούν σήμερα και είναι επισκέψιμες είναι οι εξής:
1. Η γυναικεία Μονή Αγίου Στεφάνου.
Είναι το μοναστήρι που αντικρίζετε ψηλά στον πρώτο βράχο στα δεξιά καθώς πλησιάζετε την Καλαμπάκα από Τρίκαλα με εύκολη πρόσβαση. Κτήτορες ήταν ο όσιος Αντώνιος στις αρχές έως και τα μέσα του 15ου αιώνα και ο όσιος Φιλόθεος, ο οποίος στα μέσα του 16ου αιώνα ξανάχτισε τον ναό. Περίπου στον 16ο αιώνα τοποθετούνται και οι πρώτες τοιχογραφίες του ναού. Κατόπιν το 1798 χτίστηκε το σημερινό καθολικό στη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους. Στην ιερά μονή υπάρχουν η παλαιά τράπεζα που έχει διαμορφωθεί σε μουσείο, η αυλή [με τον ωραιότατο κήπο] και το αρχονταρίκι. Στο μοναστήρι μπορείτε να ανέβετε είτε από το Καστράκι είτε από τη νοτιοανατολική πλευρά της Καλαμπάκας [όπως κάναμε εμείς]...

2. Η Μονή Αγίας Τριάδος.

Εκατόν σαράντα σκαλιά ΣΑΣ οδηγούν στην κορυφή όπου είναι χτισμένο το μοναστήρι πάνω σε έναν από τους εντυπωσιακότερους βράχους των Μετεώρων. Η μονή έχει δύο ναούς: τον κεντρικό και τον ναΐσκο του Ιωάννου του Προδρόμου. Από το 1362 υπήρξε οργανωμένο μοναστήρι και το καθολικό χτίστηκε από το 1456 ως 1476. Η θέα από τη μονή είναι απαράμιλλη. Η κορυφή του βράχου είναι περίπου 10 στρέμματα όπου εκτός τους ναούς υπάρχουν τα κελιά των μοναχών, το μαγειρείο και η τράπεζα. Από τη μονή ξεκινά εύκολο μονοπάτι που ύστερα από πορεία 30 λεπτών μέσα σε μια κοιλάδα ανάμεσα από πελώριους βράχους οδηγεί στον ναό Κοίμησης της Θεοτόκου και στην πόλη της Καλαμπάκας.


3. Η μονή των Αγίων Πάντων ή Μονή Βαρλαάμ.
[Βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τη Μονή του “Μεγάλου Μετεώρου”]Ιδρυτής της Μονής υπήρξε ο ασκητής Βαρλαάμ στα μέσα του 14ου αιώνα. Ανέβηκε πάνω στον βράχο με διαδοχικές σκαλωσιές στηριγμένες σε δοκάρια τα οποία σφήνωσε σε τρύπες μέσα στα βράχια. Το 1923 λαξεύτηκαν στον βράχο 195 σκαλιά που οδηγούν σήμερα με άνεση και ασφάλεια τον επισκέπτη στην κορυφή. Το καθολικό είναι αφιερωμένο στη μνήμη των Αγίων Πάντων και το έχτισαν οι αδελφοί μοναχοί Θεοφάνης και Νεκτάριος το 1541-1544. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο με παραστάσεις από το φυτικό και ζωικό βασίλειο. Σημαντικά κτίσματα της Μονής είναι η παλαιά τράπεζα (που έχει μεταβληθεί σε σκευοφυλάκιο), η εστία (μαγειρείο) και το γηροκομείο.


4. Η ανδρική μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, γνωστή και ως “Μεγάλο Μετέωρο”.
Ήταν το πρώτο μοναστήρι που ιδρύθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα από τον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη (πρώτο κτήτορα και οργανωτή του μοναστικού κοινοβίου), το μεγαλύτερο από όλα και εκείνο που έδωσε το όνομά του στην περιοχή. Ο βράχος όπου έχει χτιστεί, στο δυτικό άκρο είναι ο μεγαλύτερος ψηλότερος στην περιοχή των Μετεώρων, με το όνομα Πλατύς Λίθος και ύψος 613 μ.. Τα 115 απότομα σκαλιά θα σας οδηγήσουν στην είσοδο του μοναστηριού. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά θα συναντήσετε αριστερά το ασκητήριο του ιδρυτή της μονής, ένα μικρό κτίσμα χωμένο στον βράχο. Τα πρώτα κτίρια που θα συναντήσετε είναι ο παλαιός Πύργος, ο φούρνος [ή μαγκειπιό, όπως ονομαζόταν – εξ ου και η λέξη «μάτζιηπας», αν σας λέει κάτι ...] και διάφορα κελιά. Στο ιερό του καθολικού υπάρχουν σημαντικές τοιχογραφίες της Μακεδονικής Σχολής. Η ευρύχωρη τράπεζα σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο.


5. Η Μονή Ρουσσάνου ή Αγίας Βαρβάρας.
Η Μονή στον κάθετο, απότομο βράχο όπου είναι χτισμένη προσφέρει εκπληκτική θέα. Από το 1936 δύο στέρεες γέφυρες από την πλαγιά του βουνού διευκολύνουν την πρόσβαση. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι η Μονή ιδρύθηκε το 1288 από τους ιερομόναχους Νικόδημο και Βενέδικτο και 165 χρόνια αργότερα ανακαινίστηκε. Τη σημερινή μορφή την πήρε στις αρχές του 16ου αιώνα. Ο ναός της μονής, βυζαντινού ρυθμού, είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Επίσης τιμάται και η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου.


6. Η ανδρική μονή του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά.
Είναι κτισμένο πάνω σε έναν στενό βράχο και γι’ αυτό τα διάφορα διαμερίσματά του έχουν χτιστεί σε πατώματα, το ένα πάνω στο άλλο. Στο πρώτο πάτωμα ανεβαίνοντας βρίσκετε τον ναό και την τράπεζα και πάνω από εκεί, το δεύτερο πάτωμα, τα κελιά των μοναχών. Ο κεντρικός ναός είναι κολλημένος στη νότια πλευρά του τοίχου του μοναστηριού. Η ίδρυσή του ανάγεται στις αρχές ως τα μέσα του 14ου αιώνα.


Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή [κι αυτή τη φορά] ΜΕ διαβάσετε!

Anef_Oriwn
Τρίτη 6/4/2010

**************************************
Μεταγράφημα [6/4/2010 – ώρα 3:30 μ.μ.]:

Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα για τα Μετέωρα [πολύ κατατοπιστικό και με ωραίες φωτογραφίες] υπάρχει και στο τελευταίο τεύχος [το με αρ. 46 – Μαρτίου-Απριλίου 2010] του ταξιδιωτικού [ελληνικού] περιοδικού “PASSPORT” [το οποίο επιμελείται η Μάγια Τσόκλη – γνωστή από την παρουσίαση ταξιδιωτικών προγραμμάτων στην ΕΤ].
Μα συμπληρώσω λοιπόν και τα εξής κατατοπιστικά από το εν λόγω περιοδικό [δυστυχώς στο site του περιοδικού ΔΕΝ υπάρχει το τελευταίο τεύχος για να ΣΑΣ παραπέμψω για πιο πολλές λεπτομέρειες - link: http://passport.kathimerini.gr/]:

i. Στο αφιέρωμα αυτό υπάρχει κι ένας μικρός αλλά πολύ κατατοπιστικός χάρτης των Μετεώρων, ο οποίος περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη γεωγραφία της περιοχής και για τες θέσεις των Μοναστηριών, καθώς κι άλλων εκκλησιών. [Δυστυχώς ΔΕΝ μπορώ να τον μεταφέρω εδώ... Κάπου έχω κενά με τη χρήση της blogοσφαιρικής – κι όχι μόνο - τεχνολογίας].

ii. * - Στην περιοχή [των Μετεώρων] υπάρχουν [διάσπαρτα] ανακαινισμένα [σε κοιλώματα μέσα στους βράχους] εκκλησάκια όπως του Αγίου Νικολάου Μπάντοβα, του Αγίου Αντωνίου, της Υπαπαντής και του Αγίου Γεωργίου του Μαντηλά, καθώς και ασκηταριά.

iii. ** - Φαίνεται ότι τα μαντήλια που βλέπαμε σε συγκεκριμένο σημείο στους βράχους καθ’ οδό προς το Καστράκι ήταν τοποθετημένα στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Μαντηλά.

Anef_Oriwn

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Ανάρτηση 21/2010 [της Άνοιξης, της Φύσης τζιαι του Πασκάτου] – Εικόνες εαρινής ομορφιάς ...


Καιρός να ξεφύγουμε και λίγο [ένεκα και των ημερών] από την πολιτικολογία [που συνεχώς ΜΑΣ απασχολεί] και να ΣΑΣ γεμίσουμε [ανοιξιάτικα] χρώματα κι αρώματα! Κάνουμε αρχή [και εισαγωγή στο post] με ένα συνδυασμό από τα χρώματα πράσινο [από τα σπαρτά] και κόκκινο [από τες παπαρούνες] ...

Εικόνα 1η:
Χωράφι στην Ελεύθερη Περιοχή Αμμοχώστου με κόκκινες παπαρούνες - αφιερωμένο εξαιρετικά στην Blogger Βαρωσιωτισσα [σημ. 3/4/2010: της Selene] που εβούραν στα χωράφκια στους Αγίους της Τριμιθκιάς για να έβρει έτσι παπαρούνες [εγιώ λαλώ τες, μαυρομμάτες!] - links: http://varosiotissa.blogspot.com/2010/04/blog-post_5474.html και http://varosiotissa.blogspot.com/2010/04/blog-post.html


***************
Όπως έχω ήδη ακροθιγώς αναφέρει σε διάφορα κείμενα μου στο διαδίκτυο [σχόλια και αναρτήσεις μου] αλλά και κάπως πιο λεπτομερώς προς το τέλος της μακροσκελέστατης ανάρτηση μου με αρ. 12/2010 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/03/122010.html], φέτος η κυπριακή Φύση είναι [λόγω και της πολυομβρίας] πραγματικά εξαιρετικά πανέμορφη.


Τα πάντα [έξω σε κάμπους, βουνά και λαγκάδια] εξακολουθούν να είναι καταπράσινα, παρά το ότι έχουν ανέβει αισθητά οι θερμοκρασίες... [Ακόμα και το – κυπριακό, όπως και το ελληνικό - Πρωτάθλημα έχει για καλά πρασινίσει - ελέω ΟΜΟΝΟΙΑΣ - κι άστε τους άλλους - βασικά τους ΑΠΟΕΛηστές - να λένε τα δικά τους!]... Μέσα όμως σ’ αυτήν απεραντοσύνη του πρασίνου παρατηρούμε πλέον και μεγάλες οάσεις κιτρίνου [κυρίως] χρώματος λόγω των ανθέων σε διάφορα φυτά και δέντρα όπως σε λαψάνες, λαζάρους, ακακίες, αναδρίκες, οξυνούδκια], αλλά και μικρότερες κόκκινου χρώματος [από τες παπαρούνες – μαυρομμάτες κόκκινες] όπως και ροζ [από περικοκλάδες] και άσπρου [όπως από τα χαμομήλια αλλά και τες μοσφιλιές - να δοκιμάσετε το γλυκό του μοσφίλου τον Οκτώβρη. Είναι εξαιρετικό!]. 
Όμορφα χρώματα που ηρεμούν το μάτι και αγαλλιάζουν την ψυχή! Και που ΔΕΝ μπορεί να ΜΗΝ ΣΕ κάνουν να ΜΗΝ θυμηθείς εκείνο το ποίημα για τον Αθανάσιο Διάκο [πριν υποστεί ανασκολοπισμό και θανατωθεί από τους Οθωμανούς - τον Απρίλη του 1821],“Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι”, ή τους στίχους από τ’ άλλο [το ποίημα] του Γιάννη Ρίτσου, τ’ αφιερωμένο στον Νίκο Μπελογιάννη [το οποίο παραθέσαμε στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση]:
Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,
μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.
Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης
πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες
να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού
να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας
να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.”
Και οι δυο χάθηκαν/εκτελέστηκαν από ανθρώπους (;) [είτε αυτοί λειτουργούσαν ως ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί] που ΠΟΤΕ ΔΕΝ εκτίμησαν την Ομορφιά! Και της Φύσης και της Ζωής [και ως γνωστό ή κάθε Ζωή είναι Μοναδική]!
[Τα χρώματα φυσικά μπήκαν κι άλλως πως στη ζωή ΜΑΣ εσχάτως – με τους κόκκινους και τους κίτρινους φακέλους της κυρά-Ουέφας αλλά και με το ροζέ DVD της ευειδούς Τζούλιας! Όμως όλ’ αυτά αποτελούν άλλες συναρπαστικές ιστορίες που ευτυχώς ή δυστυχώς ΔΕΝ θα ΜΑΣ απασχολήσουν τώρα – ίσως κάποια άλλη φορά] ...
Εικόνες γεμάτες ανοιξιάτικη πρασινοκίτρινη [κι όχι μόνο] ομορφιά έχω αποτυπώσει με τη φωτογραφική μου μηχανή. Μερικές απ’ αυτές θα μοιραστώ μαζί ΣΑΣ πιο κάτω.

********************

Θα ήταν όμως παράλειψη μου αν [πριν μεταφερθούμε στο φωτογραφικό μέρος αυτής της ανάρτησης μου] δεν έκαμνα τζιαι μια μικρή αναφορά στο επικείμενο Πάσχα [τη λεγόμενη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης και της Ελληνορθοδοξίας – αν και έχει της ρίζες της στο Πάσχα το εβραϊκό] που σηματοδοτεί την Άνοιξη καθώς σχεδόν πάντα πέφτει μέσα στον Απρίλη]. Προσωπικά ΔΕΝ φημίζομαι καθόλου για τες θρησκευτικές ΜΟΥ πεποιθήσεις, γι’ αυτό και ΔΕΝ θα καταπιαστώ με τα θρησκευτικά [χριστιανορθόδοξα] “μυστήρια” [θανάτους, θαύματα κι αναστάσεις] κι ούτε και με νηστείες, εξομολογήσεις τζιαι “θείες” κοινωνίες που οδηγούν [λένε] στην “κάθαρση της ψυχής”... Άραγε πόσοι απ’ ΟΛΟΥΣ αυτούς τους θρησκεύοντες “χριστιανούς” εφαρμόζουν στην πράξη και σε ποιο βαθμό το πασκαλιάτικο μήνυμα της “Αγάπης”. Πόση [πραγματική] Αγάπη επιδεικνύουν πέραν από υποκριτικές [πρόσκαιρες] μεταλλάξεις [λόγω των ημερών] και (ψευδο)χριστιανικές τυπικότητες και ηθικές;
Δεν θέλω να φανώ κακός. Γι’ αυτό και θα περιοριστώ για να πω μόνο ότι αυτές οι μέρες αργίας που μας προσφέρει η [χριστιανική] Γιορτή του Πασκάτου [που φέτος είναι και κατα μια μέρα αυξημένες λόγω και της Πρωταπριλιάς] αποτελούν και μια μοναδική ευκαιρία για να ηρεμίσουμε [από το καθημερινό άγχος και τις κάθε λογής πιέσεις] και ν’ απολαύσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους [του οικογενειακού και φιλικού μας περιβάλλοντος] την πολυχρωμία και τες ευωδιές της ανοιξιάτικής Φύσης. Τζιαι όντως κάποιες μυρωδκιές όπως των ανθών της λεμονιάς τζιαι της μαντορινιάς στην αυλή ΜΑΣ είναι μεθυστικές!!!
Α, ναι ... Μια και μιλούμε για «μέθη», μην ξεχνάτε ότι «ΑΝ ΘΑ ΠΙΕΙΤΕ [ζιβανία, ούζο, κρασί, κονιάκκιν, μπύρα, ουίσκι, ρακία, βότκα] ΝΑ ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΣΕΤΕ!»
Τζιαι να προσέχετε που τες "τσάκρες" [τες κροτίδες] ...

*******************************
Ορίστε τελικά και μια δόση από φωτογραφίες που απεικονίζουν την Ανοιξιάτικη Ομορφιά της Φύσης:

Εικόνα 2η:
Ανθισμένες ακακίες
[με τα κίτρινα λουλουδικά τους] ...
[Για την ακακία σκέφτομαι να κάμω ένα ειδικό αφιέρωμα – αν βρω σχετικά σύντομα τον χρόνο – όπου θα σας πω πολλά και διάφορα – και φαιδρά και ευτράπελα αλλά τζιαι "αμπελοπουλλίσιμα"!]


***************
Εικόνα 3η:
Χωράφι με λαψάνες [κι αυτές ανθισμένες]. Λέγεται ότι από τη «λαψάνα» [που είναι το σινάπι] και αποτελεί ένα αυτοφυές φυτό-ζιζάνιο για τα σπαρτά παρασκευάζεται η μουστάρδα [Εγώ δεν κατέχω πράμα] ... Πάντως φέτος παρατηρώ μεγάλες εκτάσεις με λαψάνες, κυρίως σε χωράφια που έχουν σπαρεί με βίκο [κτηνοτροφικό φυτό].

****************
Εικόνα 4η:
Χωράφι με λαζάρους [κίτρινες μαργαρίτες]. Κι αυτό είναι αυτοφυές αγριολούλουδο και το απαντάμε σε μεγάλη αφθονία φέτος.


***************

Εικόνα 5η:
Ανθισμένες κιτρινόχρωμες [κι αυτές] αναδρίκες ... Θα βρείτε μπόλικες στην περιοχή του Ποταμού του Λιοπετριού. Φημισμένα είναι τζιαι τα μανιτάρκα της αναδρίκας! Πολύ ωραία ξιδάτα με λαδάκι!
***************
Εικόνα 6η:
Ανθισμένη με άσπρα λουλουδάκια μοσφιλιά.

Από τα γλυκόξινα μόσφιλα [που ψήνονται κάπου το Φθινόπωρο - Σεπτέμβρη – Οκτώβρη] φτιάχνεται [αν δεν σκαμπιάσουν τα μόσσιλα] ένα εξαιρετικό γλυκό εν είδει μαρμελάδας.
[Πάντως αξίζει αν το δοκιμάσετε, έστω κι αν έχετε ζάχαρις]...


****************
Εικόνα 7η:

Σε πρώτο πλάνο [στην φωτογραφία[ φαίνονται άσπρες μικρές μαργαρίτες [άσπροι λαζάροι ή το γνωστό μας χαμομήλι – ετοιμαστείτε να ΣΑΣ κάμουμεν τζιαι κανένα τσιάιν] και στο βάθος κανονικοί κίτρινοι λαζάροι.

Anef_Oriwn
[Μεγάλη] Παρασκευή 2/4/2010