Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 37/2009 (κυπριακή, ιστορική, επετειακή, αντιπραξικοπηματική, αντιστασιακή) - “Δεν ξεχνάμε τους φασίστες και τα τανκς”!

Έχουμε μπει για καλά στον Ιούλη (τον Δευτερογιούνη κι Αλωνάρη μήνα – όπως τον ελαλούσαν τζι’ οι παλιοί) ... Ήδη είμαστε στο μέσο του και τέτοιες μέρες η μνήμη ΔΕΝ μπορεί να μην παει πίσω στο 1974, τουλάχιστον όσων από ΜΑΣ ζήσαμε λίγο πολύ τα τραγικά γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού – πέρασαν κιόλας 35 τόσα χρόνια.Οι ημερομηνίες 15 και 20 του Ιούλη είναι βαθιά ριζωμένες και με ανεξίτηλα (που δεν σβήνονται) τζιαι μαύρα, κατάμαυρα γράμματα χαραγμένες στη μνήμη μας!

Η 15η του Ιούλη για το προδοτικό, το άφρον, το επαίσχυντο, το χουντοφασιστικό, το ΕΟΚΑΒήτικο, το τουρκοφόρο (πες τους τζι’ άλλα) πραξικόπημα και η 20η του Ιούλη για την βάρβαρη τούρκικη εισβολή.
[Πέρσι τέτοιες μέρες είχα γράψει και αναρτήσει ένα κείμενο – κυρίως αυτοβιογραφικό – όπου περιέγραφα τα γεγονότα του πραξικοπήματος της 15ης του Ιούλη του 1974) όπως τα έζησα – πριν 35 τόσα χρόνια (link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html)

Επίσης σχετικά με τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της τούρκικης εισβολής είναι και τα posts μου στα links:
1. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/13.html
2. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/15.html

Φέτος (και για την ώρα) έχουν κάνει σχετικές αναρτήσεις στα blogs τους, ο Μιχάλης (link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/07/blog-post_13.html)

και οι του Νέου Προλεταριακού (link: http://proletariakon.blogspot.com/2009/07/2.html)

Ούτε και φέτος θα κάμω (μ’ αυτό μου το post) μακρές πολιτικές/ιστορικές αναλύσεις για να δείξω την οργανωμένη και επαίσχυντη προδοσία που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου με το πραξικόπημα και που ολοκληρώθηκε με την τουρκική εισβολή [μ’ όλες εκείνες τις τραγικές συνέπειες, τις καταστροφές και τον πόνο που επέφεραν και συσσώρευσαν]... Δηλ. πως προετοιμάστηκε το πραξικόπημα, ποιοι έλαβαν μέρος σ’ αυτό, ποιο ρόλο έπαιξαν οι χουντικοί, ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β΄ ...


Θα σημειώσω όμως και θα τονίσω ξανά ότι το πραξικόπημα παραμένει (ακόμα) η μεγαλύτερη ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ προδοσία στην ιστορία της Κύπρου και ίσως και του ελληνισμού γενικότερα!!!
Στην πράξη σ’ αυτό το post θα παραθέσω (ως αφιέρωμα και στην μνήμη του Πατέρα μου) ένα απόσπασμα από το περσινό μου κείμενο – την απάντηση του Πατέρα μου (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει) στους πραξικοπηματίες, όταν μπήκαν στην αυλή του σπιτιού μας και του ζήτησαν να τους παραδώσει τα όπλα που υποτίθεται είχε στην κατοχή του. Είναι ένα περιστατικό, η ενθύμηση του οποίου πάντα θα με συγκινεί!
Επίσης θα παραθέσω εκτεταμένα αποσπάσματα (από περιγραφές για γεγονότα εκείνων των ημερών) από το βιβλίο (για το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974) “Χρονικό της σύγχρονης κυπριακής τραγωδίας – Ιούλιος Αύγουστος 1974” (έκδοση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, 1976). Θα παραθέσω (με ειδική αφιέρωση στους απανταχού “γλυκοκαρυδακιο-λόγους) περιγραφές από τα γεγονότα του πραξικοπήματος στην Λάρνακα και τους βασανισμούς Αριστερών στην Δερύνεια].


**********
Ομάδα ενόπλων εοκαβητατζιήδων στο σπίτι.
“Προς το απόγευμα οι εξελίξεις ήταν πλέον ραγδαίες. Τα γεγονότα εξελισσόταν με ταχύτητα στο χωριό. Γίνονταν έρευνες στα σπίτια Αριστερών, συλλήψεις, τραμπουκισμοί, κακοποιήσεις! Κάποια στιγμή αντιληφτήκαμε και κινήσεις γύρω από το δικό μας το σπίτι και μια ομάδα ενόπλων μπήκε στην αυλή και πήρε και θέσεις μάχης. Ήμασταν ο “εχθρός”!
Επικεφαλής της ομάδας των ενόπλων ήταν κάποιος καταζητούμενος (νέος στην ηλικία), γνωστός στην οικογένεια (ήμασταν γείτονες στα περιβόλια και βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά). Στην ομάδα ήταν και κάποιος γείτονας (παντρεμένος με πρώτη ξαδέλφη της μητέρας) που έστεκε όμως κάπως μακρύτερα (λετε να ντρεπόταν;). (Την επόμενη μια νεαρή γειτόνισσα της οποίας τον άντρα το συλλάβανε του ‘βαλε τις φωνές και τον πέρασε γενεές 14, κι αυτός πήρε το όπλο για να την καθαρίσει. Τόσο παλικαράδες ήτανε!). Τέλος πάντων ... Ο επικεφαλής της ομάδας απευθυνόμενος στον πατέρα μου του είπε: «Θκιέ Αντρέα [ήταν και ευγενής], ήρταμεν να μας δώσεις τα όπλα σου». (Έψαχναν μανιωδώς και παντού για όπλα).
Η μάνα κάτι πήγε να του πει: «(Δ)εν (α)ντρέπεσαι, τόσα γρόνια έτρω(γ)ες τζιαι που την τσέντα (τσάντα) μας τζιαι τωρά ήρτες για να ...», αλλά την αντίκοψε ο πατέρας. Η αγέρωχη απάντηση του πατέρα (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει) προς τον εοκαβητατζιή, πάντα θα παραμένει χαραγμένη στη μνήμη μου και θα με φορτίζει συναισθηματικά: «Τα όπλα μου εν τούτα δαμαί ...», είπε δείχνοντας τα οκτώ του παιδιά (ο πιο μεγάλος γύρω στα 17, οι μικρότεροι – δίδυμα – μόλις ενός έτους), «... και εν θα τζιήσετε πάνω τους» (εν θα τ’ αγγίξετε)! Τελικά πήραν το κυνηγετικό και έφυγαν (το όπλο επιστράφηκε μετά τον πόλεμο)”.

**********
Από το “Χρονικό” εν πρώτοις, θα παραθέσω απόσπασμα από τη αφήγηση του γιατρού Δώρου Χριστοδουλίδη (πρώην στελέχους – μέλους της Κ.Ε - του ΑΚΕΛ) για τα γεγονότα στην πόλη της Λάρνακας (όπου έτυχε να βρεθώ κι εγώ εκείνη τη μέρα).

Ο Δώρος Χριστοδουλίδης, αφού περιγράφει τις πρώτες αντιδράσεις τόσο του ιδίου όσο και άλλων Λαρνακέων Αριστερών κι άλλων δημοκρατικών ανθρώπων) στο άκουσμα της είδησης για το πραξικόπημα, στην κατ’ αρχάς συμμετοχή τους στην ένοπλη αντίσταση στον Αστυνομικό Σταθμό της πόλης, τις προσπάθειες τους να διοργανώσουν κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του κόσμου μετά που μαθεύτηκε ότι ο Μακάριος ΔΕΝ ήταν νεκρός [και να κοινοποιηθεί αυτό το γεγονός ευρύτερα στον κόσμο της πόλης με σκοπό να ανέβει το αγωνιστικό και αντιστασιακό του φρόνημα].
Βγήκαν με το αυτοκίνητο του από τον Αστυνομικό Σταθμό και αφού πέρασαν από διάφορους δρόμους, έφτασαν στον Άη-Λάζαρο όπου κτύπησαν τις καμπάνες ... Άλλα αυτοκίνητα συνενώθηκαν μαζί τους, συνέχισαν και πέρασαν από το κέντρο της πόλης όπου υπήρχαν ήδη στημένα στρατιωτικά μπλόκα και κατέληξαν στη συνοικία του Άη-Γιάννη (προπύργιο της Αριστεράς στη Λάρνακα), συνοικία γνωστή και σαν “Μαντομαχαλλάς”) ...

Ας παρακολουθήσουμε όμως (σε απ’ ευθείας ανάγνωση από το “Χρονικό”) την αφήγηση του Δώρου Χριστοδουλίδη:
[Μέσα σε αγκύλες είναι δικές μου τυχόν σημειώσεις και επεξηγήσεις].


“Όλος ο κόσμος της ενορίας [του Άη-Γιάννη] βρίσκεται στην πλατεία της εκκλησίας. - Τούς φέρνουμε το χαρμόσυνο άγγελμα [ότι ο Μακάριος ΔΕΝ είναι νεκρός]. Εκεί βρίσκεται και ο πατέρας και ο μικρόc μου αδελφός. Παίρνουμε νέες οδηγίες και συνεχίζουμε να οργανώνουμε τον κόσμο για αντίσταση. Πρέπει να κρατήσουμε την άμυνα της Αστυνομίας, θα έρθουν ενισχύσεις από την Λευκωσία, ελπίζαμε ...

Οπλίζεται ο κόσμος τού Άη-Γιάννη όπως-όπως. Κάπου 35 κυνηγετικά, 5-6 πιστόλια. Ανεβαίνουν σε λίγο στα φορτηγό και στα “Πικ-απ”
[ημιφορτηγά] καμιά 200σαριά άτομα και ενώνονται μαζί μας. Οι γυναίκες ξεκινούν ξέχωρα σε διαδήλωση.

Η αυτοκινητοπομπή μας φτάνει στην Μητρόπολη
[βρίσκεται στις παρυφές της συνοικίας]. Την φυλάγουν 5-6 αστυνομικοί. Ζητούμε όπλα από τον αστυνομικό κ. Παντελάκη Χειμώνα. Η απάντηση: “Πού να τα βρω”. Πάμε στη Σωτήρα [συνοικια ενωμένη με τον Άη-Γιάννη] και από κει στη Χωροφυλακή [βρισκόταν μακριά από τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό]. Ταμπουρωμένοι εδώ βρίσκονταν άνδρες Εφεδρικού. Μαζί τους ο Βλάσης, ο Νίκος, ο Ττοουλή, ο Τάκης και άλλοι της παρέας τους. Ζητούμε όπλα από τον δεκανέα, που ήταν επικεφαλής των ανδρών του Εφεδρικού. Μας λέει ότι έχουν μόνο τον ατομικό οπλισμό τους. Γιατί δεν έχουμε στην Σκάλα [έτσι λέγεται και αλλιώς η Λάρνακα] όπλα; Γιατί κάθε πόλη δεν έχει αποθήκη όπλων;...

Λεβέντες να οπλίσουμε έχουμε εκατοντάδες, μέλη του κόμματος και φίλους πολλούς, όπλα, όμως, τίποτε.
[Εδώ έγκεινται και οι ευθύνες του Μακαρίου]. Ας είναι πρέπει να πολεμήσουμε έστω και με τα δόντια, την ψυχή μας για να μην περάσει ο φασισμός. Το Εφεδρικό πάντως είναι αποφασισμένο να πολεμήσει.

Ξεκινούμε για την Αστυνομία
[για τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό που βρίσκεται κοντά στην παραλία]. Μπαίνουμε από την κύρια πύλη χωρίς να μάς κτυπήσουν οι στρατιώτες που πολιορκούσαν τον σταθμό. Κατεβαίνουμε από την αποθήκη. Κάπου 60-70 “μαρτίνια” [στρατιωτικά τυφέκια του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου] μόνο δυστυχώς, και μερικά γκρήνερς [πολυβόλα] και καμιά τριανταριά σφαίρες ο καθένας.
Μετά από ένα τέταρτο της ώρας παραδίνεται στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους ο λοχαγός της Εθνικής Φρουράς Παμπόρης, μαζί με τούς άνδρες του, πού πολιορκούσαν το σταθμό.

Το γεγονός της παράδοσης τον στρατιωτών έπρεπε να το μάθει όλη η πόλη. Θα ήτανε πολύ μεγάλο το ηθικό κίνητρο για τη συνέχιση της αντίστασης. Στρατός, αστυνομία και λαός ενωμένοι ενάντια στον φασισμό. Κάποιοι έπρεπε αμέσως να γυρίσουν τις ενορίες και να πάρουν το μήνυμα και βρέθηκαν πολλοί εθελοντές για τούτη την επικίνδυνη αποστολή. Επικεφαλής ο Στέλιος Βασιλείου, επαρχ. γραμματέας της ΕΔΟΝ. Αφήνουν τα όπλα τους στον Αστυνομικό Σταθμό και άοπλοι ανεβαίνουν σε 2 αυτοκίνητα “Πίκ- απ” και ξεκινούν. Περνούν το Συγκρότημα
[το κτίριο όπου έδρευε η Στρατιωτική διοίκηση της πόλης] χωρίς επεισόδια και φτάνουν στα φώτα της τροχαίας στην πλατεία Ακροπόλεως [στον κεντρικό δρόμο της πόλης]. Μόλις όμως μπήκαν στην πλατεία άρχισαν να τούς κτυπούν από παντού. Απο το Συγκρότημα, τα δύο καφενεία, το Σχολείο και από την ταράτσα του σπιτιού τoυ κ. Αγαθαγγέλου [γνωστός παλιός επιχειρηματίας της Λάρνακας]. Οι δολοφόνοι πραξικοπηματίες, με πολυβόλα και αυτόματα γαζώνουν τα αυτοκίνητα των αόπλων δημοκρατικών νέων.
Από τις δολοφονικές σφαίρες πέφτουν νεκρά τέσσερα παλληκάρια: Ο Γεώργιος Αδάμου Χατζηστεφανής, μέλος το ΑΚΕΛ, [46 χρόνων, παντρεμένος με παιδί], και οι νέοι, μέλη της ΕΔΟΝ, Γεώργιος Χαραλάμπους [ετών 17], Αχιλλέας Κουρτελλής [24 χρονών, νιόπαντρος] και Ανδρέας Θεοδοσίου [ετών 14].
[Όλοι τάφηκαν πρόχειρα και με συνοπτικές διαδικασίες μετά από τρεις μέρες και αφού τους είχαν αφήσει έξω από τα ψυγεία με αποτέλεσμα να βρωμίσουν!!!]

Άλλοι πέντε πληγώνονται σοβαρά. Δεν δίστασαν όμως oι εγκληματίες να ξανακτυπήσουν τούς πληγωμένους. Το αυτοκίνητο που βρισκόταν μέσα ο
Στέλιος Βασιλείου Γραμματέας της ΕΔΟΝ Λάρνακας με χαλασμένη από τις σφαίρες μηχανή και πληγωμένο τον ίδιο, προχωρά ακόμη μερικά μέτρα. Από το κτίριο της ΕΠΟΝ [αυτό δεν ξέρω που ήταν] τον κτυπούν με μπρεν [πολυβόλα]. Πετάγεται, όμως, έξω και κατορθώνει να σωθεί τρέχοντας. Ανεβαίνει σε άλλο αυτοκίνητο και πληγωμένος κατευθύνεται το Νοσοκομείο.

Τον πυροβολούν και πάλιν από την πολυκατοικία Αγησιλάου, κοντά στο γήπεδο. Γλιτώνει και αυτή τη φορά και μπαίνει, επιτέλους, στο Νοσοκομείο
[το παλιό σήμερα Νοσοκομείο βρίσκεται κι αυτό στον κεντρικό δρόμο της πόλης 200 μέτρα πέραν από την Πλατεία της Ακρόπολης] . Μα εδώ όμως ήταν το άντρο των “Πατριωτών” τής ΕΟΚΑ Β΄.
Κατά κακή του τύχη τον παραλαμβάνουν δύο πρώην γνωστοί καταζητούμενοι. Τον κακοποιούν βάναυσα. Τον κλειδώνουν έτσι πληγωμένο στο αποχωρητήριο των Α΄ Βοηθειών. Τον βγάζουν κάθε λίγο για να τον κτυπήσουν και αφού χρησιμοποιήσουν
[οι ίδιοι] το αποχωρητήριο τον ξανακλείουν μέσα. Στο τέλος τον βγάζουν και ο ένας απ’ αυτούς διατάζει να τον πάρουν με αυτοκίνητο στα
χωράφια για εκτέλεση.
Την τελευταία στιγμή όμως, για καλή του τύχη, επεμβαίνει ένας άλλος πρώην καταζητούμενος και τον σώζει. Δίνει εντολή να περιποιηθούν τις πληγές του και τον στέλλει τον κρατητήριο.

Στο μεταξύ φέρνουν και τους άλλους πληγωμένους. Ανάλογη περιποίηση γίνεται και σ’ αυτούς. Στο βαριά πληγωμένο Θεοδόση, (πού κτυπήθηκε στη μάχη για την κατάληψη της ΣΥΤΑ), λόγoυ χάρη, κάποιο γνωστό στέλεχος τής ΕΟΚΑ Β΄ και πραξικοπηματίας, πού εξελίχθηκε αργότερα σε “μικρό Ντάνο”,
[ο Ντάνος ήταν ο χουντικός αξιωματικός πουτις ημερες του πραξηκοπήματος “διοικούσε” το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας] απαγόρευσε να γίνει μετάγγιση αίματος και διατάσσει: “Αφήστε το σκυλλί νά ψoφήσει...”. Και όταν στο τέλος με επιμονή των γιατρών του έγινε μετάγγιση αίματος (13 φιάλες από το Νοσοκομείο Δεκέλειας) ο ίδιος απείλησε τον Θεοδόση ότι θα τον σκοτώσει μόλις μπορέσει να σηκωθεί από το κρεβάτι του.
Τόσο μεγάλο ζήλο έδειξε ο μικρός αυτός Ντάνος στην διάρκεια τον πραξικοπήματος, ώστε την ημέρα της τουρκικής εισβολής “εξαντλημένος”..., εισήλθε σε ξεχωριστό θάλαμο “πάσχοντας” από “αφυδάτωση” αποφεύγοντας το μέτωπο.

Δεν άφησε και λίγη από την “παλληκαριά” του, βλέπετε, για τους εισβολείς! Πρέπει να λεχθεί ότι η στάση τού προσωπικού του Νοσοκομείου στο πραξικόπημα γενικά ήταν καλή. Πολλοί έδωσαν το παν για τη σωτηρία των πληγωμένων μας Υπήρξαν όμως και μερικοί οι οποίοι βοήθησαν άμεσα ή έμμεσα τους πραξικοπηματίες.


Ασθενοφόρο των Α΄ Βοηθειών λ.χ. εκτελούσε τις μεταφορές των πρώην καταζητούμενων ΕΟΚΑΒιτατζιήδων και του οπλισμού τους από το νεκροταφείο και Λεπροκομείο! (Εδώ ήταν φαίνεται ήταν η οπλαποθήκη της ΕΟΚΑ Β΄).

Εν τω μεταξύ εμείς στην άλλη μεριά της πόλης, στον Αστυνομικό Σταθμό αποφασίσαμε να ενισχύσουμε τον περiγυρο της άμυνας μας. Ομάδες από 6-7 δημοκρατικούς πολίτες καταλαμβάνουν το ξενοδοχείο “ΣΑΝ-ΧΩΛ”
[βρίσκεται πλησίον του Σταθμού, στο παραλιακό δρόμο των Φοινικούδων], την πολυκατοικία Σ. Δημητρίου και την πολυκατοικία Βασιλειάδη. Όλα τα παραλιακά φυλάκια της Εθνοφρουράς παραδίδονται. Εξαιρετική σημασία τόνωσης του ηθικού των μαχητών της αντίστασης είχε κυρίως κατάληψη της ΣΥΤΑ. Όπως έχω αναφέρει, στη μάχη εκείνη πληγώθηκε σοβαρά ο φίλος Θεοδόσης από την Αραδίππου. Είχαμε υπό τον έλεγχο των νομίμων δυνάμεων του κράτους την ΣΥΤΑ, μέχρι τις 8 το βράδυ.
Η μάχη στο μεrαξύ γύρω από τον Κεντρικό Αστυνoμικό Σταθμό συνεχιζόταν. Μάς έβαλλαν αδιάκοπα κτυπώντας μας με πολυβόλα μπράουνιγκ. Απαντήσαμε με τα 4 μπρεν πού είχαμε και με τα “μαρτίνια” και “γκρήνερς”. Πολύ καλή δουλειά στην άμυνα τού Σταθμού έκανε ένα μπρεν πού είχαμε στήσει στην ταράτσα του Ξενοδοχείου “Σαν-Χωλ”... Το χειρίζονταν δύο μέλη τού AΚΕΛ.

Οι πραξικοπηματίες συνεχώς προσπαθούσαν να το εξουδετερώσουν, μα το “μπρεν” μας τους κτυπούσε και τους καθήλωνε μέχρι την παράδοση τού Κεντρικού Αστυνομικού Σταθμού Λάρνακας. Γύρω στις 4.30 το ΡΙΚ ανάγγειλε την επικράτηση του φασιστικού πραξικοπήματος σε όλες τις πόλεις. Εμείς όμως ξέραμε ότι τούτο ήταν ένα από τα μεγάλα ψέματα τού ΡΙΚ. Πολεμούσαμε ακόμη, άρα το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και αλλού, συμπεράναμε ...

Κάποτε τηλεφώνησε ο χουντικός στρατιωτικός διοικητής ΖΙΟΥΠΠΟΣ. Μας κάλεσε να παραδοθούμε. Έδωσε και προθεσμία 30 λεπτά. Τηλεφώνησε μετά και
ο Γεωργίτσης (αδελφός του αρχιπραξικοπηματία).
Μας αποκάλεσε προδότες και ανθέλληνες - ο πιο προσφιλής χαρακτηρισμός της χούντας στην Κύπρο, για τους αντιπάλους της. Διάταξε την παράδοση τού Αστυνομικού Σταθμού. Πήρε όμως την απάντηση πού έπρεπε άrιο τον Αστυνόμο κ. Στόκκο -
“Είμαστε Έλληνες! Εκτελούμε το καθήκον μας. Υπακούομε
μόνο στη νόμιμη συνταγματική κυβέρνηση τού Προέδρου Μακαρίου”.
Πριν λήξει η προθεσμία του Ζιούππου, άρχισαν να μας χτυπούν με όλμους.

Από θραύσμα κτυπήθηκε στη ράχη ο αξιωματικός της Αστυνομίας κ. Περιστιάνης. Αφού του δέσαμε πρόχειρα την πληγή τον στείλαμε με τους άλλους πληγωμένους μας στο Νοσοκομείο. Οι ολμοβολές συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα ακόμη όπως και οι πολυβολισμοί. Κατά τις 5:15, μ.μ. παραδόθηκε το Εφεδρικό, βρισκόταν στη Χωροφυλακή.
Δυστυχώς εκείνη την ημέρα το Εφεδρικό στη Λάρνακα βρέθηκε χωρίς ανώτερο αξιωματικό. Ο υπεύθυνος τού Εφεδρικού ανθυπαστυνόμος Στέλιος, ήρωας της άμυνας του Αστυνομικού Σταθμού Καλαβασού ενάντια στους ΕΟΚΑΒιτατζιήδες,
[αναφέρεται σε επεισόδιο που έγινε παλαιότερα όταν ομάδα ενόπλων ΕΟΚΑΒιτατζιήδων προσπάθησε να καταλάβει το Σταθμό] είχε πάει το πρωί με κρατούμεvoυς στη Λευκωσία: Τα γεγονότα τον έκοψαν εκεί στο αρχηγείο τού Εφεδρικού.

Στο Σταθμό άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια απογοήτευσης. Διάφοροι αξιωματικοί άρχισαν ψιθυρίζουν ότι θα έπρεπε να παραδοθούμε. Όμως ο Αστυνόμος, οι απλοί αστυνομικοί, οι δημοκράτες εθελoντές της λαϊκης αντίστασης στέκονταν ακόμη. Απαντούσαμε συνέχεια στους πολυβολισμούς των πραξικοπηματιών. Τα φυλάκια μας στέκονταν όλα απόρθητα. Τα πυρομαχικά μας κόvτευαν πια να σωθούν.
Γύρω στις 6.15 μ.μ. πήραμε νέο τελεσίγραφο τον Ζιούππο:
“Η θα παραδοθεί ο Σταθμός σε 10 λεπτά ή θα σας τιvάξουμε όλους στον αέρα κτυπώντας σας με όλμους και ΠΑΟ [πυροβόλα].”
Το σούρουπο άρχισε να πέφτει μαζί και το τέλος μας φαινόταν ότι άρχιζε να πλησιάζει. Μαρτίνια ενάντια στα ΠΑΟ!!!Αδύνατο να αντέξομε πάλι. Μήπως η θυσία 200-300 πιστών στην νόμιμη κυβέρνηση της Δημοκρατίας, κλεισμένων σαν τους ποντικούς στη φάκα, θα εξυπηρετούσε άραγε κανένα σκοπό; Ή μήπως ήταν φρονιμότερο να υποχωρήσουμε, να ανασυνταχθούμε για να συνεχίσουμε την αντίσταση άλλου και με άλλους τρόπους;Στις 7:10 μ.μ. άρχισε η οργανωμένη υποχώρηση. Φεύγοντας λίγοι-λίγοι από τον Σταθμό, διαφύγαμε τον κλοιό των πραξικοπηματιών. Άλλοι πήγαν στα σπίτια τους και άλλοι - οι πιο γνωστοί — γύρεψαν καταφύγιο σε σπίτια καλών φίλων και συντρόφων.


Στο Σταθμό έμειναν μόνο Αξιωματικοί και Αστυνομικοί. Ύστερα από λίγο μπήκαν “θριαμβευτικά” και οι πραξικοπηματίες! Ο Σταθμός έπεσε. Η αντίσταση, όμως, συνεχίστηκε στη Λάρνακα, μέχρι τη μέρα της εισβολής των Τούρκων”.

**********
Στις προθέσεις μου ήταν να παραθέσω και αποσπάσματα από αφηγήσεις για βασανιστήρια Αριστερών στη Δερύνεια, αλλά το κείμενο (μου) έχει ήδη βγει αρκετά μακρύ, γι’ αυτό κι ΕΓΩ θα περιοριστώ (και σε συντομία) μόνο σε δύο σημαντικά γεγονότα που αφορούν την εν λόγω (ακριτική σήμερα) κοινότητα:
1. Στις ανακρίσεις Αριστερών στη Δερύνεια (που περιλάμβαναν ακόμα και εικονικές εκτελέσεις) συμμετείχε και μετ’ έπειτα “εξέχον” πολιτικό στέλεχος του “Συναγερμού” (που κάποια εποχή εξελέγη και βουλευτής – όνομα και μη χωρίο). Φυσικά ο άνθρωπος (όπως είπε κάποια στιγμή όταν στριμώχτηκε σε μια ραδιοφωνική συζήτηση) περνούσε (καθ’ οδό για το Βαρώσι) όλως τυχαίως έξω από το οίκημα της Αναγέννησης (του συλλόγου της Αριστεράς στη Δερύνεια) που είχε μετατραπεί σε χώρο κράτησης και ανακρίσεων των Αριστερών του χωριού, του φώναξα για να τον κεράσουν καφέ (όχι πάντως οι συλληφθέντες) κι όλως τυχαίως (και πάλι) βρέθηκε να κάθεται στο ανακριτικό τραπέζι όπου όλως τυχαίως υπήρχε κι ένα πιστόλι το οποίο όλως τυχαίως το πήρε για να το περιεργαστεί – τώρα αν είπε και μια κουβέντα παραπάνω σε κανένα από τους συλληφθέντες, ίσως αυτό να μην ήταν τυχαίο!

2. Όπως αφηγείται ο Δερυνειώτης Αριστερός, Αντρέας Καρπασίτης, ανάμεσα στα άλλα βασανιστήρια που του κάνανε οι φασίστες πραξικοπηματίες (για να ομολογήσει που είχε δήθεν κρύψει όπλα – μανία με τα όπλα αυτοί οι ΕΟΚΑΒιτατζιήδες) ήταν να τον δέσουν από τα χέρια σ’ ένα εκσκαφέα και να εξαναγκάσουν (υπό την απειλή όπλων) φίλο και σύντροφο του (τον ιδιοκτήτη του εκσκαφέα) να το σέρνει μέσα στο κτήμα του με αποτέλεσμα ολόκληρο το σώμα του να κτυπά πάνω σε πέτρες, αγκάθια, κλαδιά και ότι άλλο είχε μέσα στο χωράφι!!Κι όλ’ αυτά τα κάνανε “έλληνες” σ’ άλλους έλληνες – α, ξέχασα, οι τελευταίοι (οι Αριστεροί) ήταν ανθέλληνες και πράκτορες των ρώσσων (όπως στρίγκλιζαν οι ανακριτές) …

Anef_Oriwn
Τρίτη 14/7/2009

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είδαμε το σεβασμό σας στο Δώρο Χριστοδουλίδη. Ούτε πραξικοπηματίες να ήσασταν, δε θα του φερόσασταν με τέτοιο φασισμό.

EDON είπε...

Anef, γιατί αποκαλείς βάρβαρη την τουρκική εισβολή; Δεν είναι αυτό λίγο ρατσιστικό για τους συμπατριώτες μας που είναι τουρκικής καταγωγής;

Πας Τούρκος βάρβαρος δηλαδή;

Μιχάλης είπε...

Ούτε ένα σοβαρό σχόλιο δεν έχετε να κάνετε ρε παιδιά;

Μια θέση να καταθέσετε;

Μόνο αρλούμπες ξέρετε να ρίχνετε;

Εδώ ο Ανευ έκανε τον κόπο να παραθέσει κάποια γεγονότα.

τουλάχιστον σεβαστείτε το.

MARINOS είπε...

Ανευ, εξαιρετική η ανάρτηση σου. Και ο Θεος να αναπαύσει την ψυχή του λεβέντη πατέρα σου.

Η ανάγκη για φως, αλήθεια και δικαιοσύνη είναι επιτακτική ακόμα και για μας που δεν ζήσαμε εκείνες τις μαυρες μέρες...

Anef_Oriwn είπε...

Μιχάλη,

Δυστυχώς αυτό είναι το επίπεδο τους!!! Η απουσία θέσεων από μέρους τους (και του σκέπτεσθαι και διαλογίζεσθαι φυσικά), τους κάνει να συμπεριφέρονται ποταπά, πικκαρίσμενα τζιαι τσιόφτικα!

**********
ΜΑΡΙΝε,

Σ’ ευχαριστώ, να ‘σαι καλά!

**********
Προς τους δύο Ανώνυμους αρλουμποποιούς (συμπεριλαμβανόμενου κι αυτού που καπηλεύεται τ’ όνομα της ΕΔΟΝ),

Επί της ουσίας έχετε κάτι να πείτε; Μπορείτε να συντάξετε ένα κειμενάκι έστω 60-80 λέξεων, το οποίο εκτός από σύμφωνα να έχει και φωνήεντα;

Πρώτε Ανώνυμε,
Ο καθένας γράφει τη δική του ιστορία με τα θετικά και τ’ αρνητικά της!

Ούτω καλούμενε/η EDON,
Μπορείς να ξεχωρίσεις τα λουβκιά που τα χασόλια;
Εγώ μίλησα για “βάρβαρη τούρκικη εισβολή” (που όπως και ο κάθε πόλεμος είναι και βάρβαρος και γεμάτος αίμα, πόνο και καταστροφές) κι όχι για βαρβάρους τούρκους και δη τους συμπατριώτες μας τουρκοκύπριους!!! Αντιλαβού; Κι άντε πήγαινε να δεις αν έρχομαι ... Γιατί έτσι ψαράδες του θολού νερού τους έχω για μπούκκωμα!
[Παρεμπιπτόντως το απόσπασμα για τους ελληναράδες βασανιστές, στη Δερύνεια, το διάβασες; Αυτούς να τους πούμε βαρβάρους;]

Anef_Oriwn
Τρίτη 14/7/2009 – 6:41 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Απορώ και μου έρχεται να κτυπώ το κεφάλι μου στο τοίχο αν αυτή είναι η νέα γενιά που έχουμε μεγαλώσει(σαν τους ανώνυμους και τους καπυλευτές) σ' αυτό το μικρό και πολυβασανισμένο νησί και περιμένουμε να συνεχίσουν τον αγώνα για αποκατάσταση της αλήθειας και της Ελευθερίας. Το μόνο που τους εύχομαι είναι να μην ζήσουν ότι έχουμε εμείς ζήσει σαν γενιά του 1974 που αναγκαστήκαμε ( άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο) να ωριμάσουμε μέσα μόνο σ'ένα μήνα εκείνο τον μαύρο Ιούλη. Θάπρεπε να ντρέπονται όχι μόνο αυτοί αλλά και οι γονείς τους που έχουν μεγαλώσει,διαπαιδαγωγήσει και γαλουχήσει με τα ιδανικά της "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ" και του "ΣΕΒΑΣΜΟΥ" προς τους άλλους.

Μια Κύπρια Μάνα που δεν θέλει άλλους ΒΛΑΚΕΣ να οδηγήσουν αυτό τον τόπο ξανά στα ίδια λάθη!!!

ΜΑΚΗΣ είπε...

Και το christofias-watch έκανε κάλυψη του πραξικοπήματος. Γιατί δεν παραπέμπεις και σε αυτούς;

Έχεις κάτι με τα παιδιά του blog;

Ανώνυμος είπε...

Καλάν, εν επήρες είδηση;Εν ο Άνεφ που έσιει κάτι μαζί τους ή εν τζιείνοι που τον υβρίζουν πατόκορφα με κάθε ευκαιρία;
Αλλού οι "εξυπνάδες" ρε Μάκη

Ένας Κυπραίος

ΜΑΚΗΣ είπε...

Και γιατί τον βρίζουν; Τι τους έκανε;

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς επειδή εν τους έκαμεν τίποτε φίλε μου

Ένας κυπραίος

Anef_Oriwn είπε...

ΜΑΚΗΣ (το “Μάκης” από το ΑρτεΜάκης με το γνωστό “εγιώ εν τζιαι”;),

Παρ’ όλο που σου απάντησε σύντομα μεν αλλά επί της ουσίας ο αγαπητός “ένας κυπραίος”, εν Τούτιτς θα ΣΕ πω κι ΕΓΩ ένα δκυο λογάκια (γιατί φαίνεστε μου αλλού ΣΑΣ τρώει τζι’ αλλού κνίθετσε)!

Παρ’ όλο που η εισαγωγή (οι πρώτες 5-6 παραγράφοι) του post (για το πραξικόπημα) στο blog των (αυτοκαλούμενων) Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας (που φέρει τον φασίζοντα τίτλο “Christofias Watch”) κινείται μέσα στα πλαίσια της πικρής και στυγνής πραγματικότητας για το ρόλο και τις συνέπειες του πραξικοπήματος, ακολούθως, η Επιτροπεία (αφού για λίγο ξαπόστασε, προς τη δόξα ξανά τράβηξε και) επανήλθε για να μας ξεφουρνίσει τα γνωστά στερεότυπα της και να μας καταθέσει τις προσωπολαγνικές εμμονές της, αλλά και τις διαχρονικές αντιπάθειες της.

Γι’ αυτό και η μόνη περίπτωση να αναφερόμουν ΕΓΩ στην ανάρτηση τους (για το πραξικόπημα) θα ήταν για να σχολιάσω τις φαιδρότητες τους. Ας πούμε το γελοίο παραλληλισμό που κάμνουν του πραξικοπήματος με την αποτυχία του Παπαδόπουλου να εκλέγει (για δεύτερη φορά) στην Προεδρία της Δημοκρατίας!!! (Τελικά τους στοίχισε πολύ αυτό συμβάν!!! Ε, ρε, παράκρουση πάθανε από τότε οι άνθρωποι!). Φυσικά τους έχουν παραλάβει κανονικά τα παιδιά στο anti-Christofias Watch (link: http://cytruth.blogspot.com/2009/07/blog-post_14.html).

Να προσθέσω ακόμα ότι τόση είναι η σύγχυση και το μένος των “Κοπελιών” που έχουν μετατραπεί μάλιστα και σε κράχτες προς άγρα αναγνωστών (για τα βαρύγδουπα πονήματα τους), που ενώ σε ΜΕΝΑ δεν επιτρέπουν ούτε να περάσω από το ακατονόμαστο blog τους, μου στέλνουν στο email ΜΟΥ, προσκλήσεις για να τους διαβάζω!!! (Τόσο πολύ μετρούν τη γνώμη μου!). Άτε, να μεν πω τζιαι καμιά βαρετή κουβέντα!

Υ.Γ.: Μάκη, Εσύ που έχεις τα μέσα μαζί τους, εν τους ρωτάς γιατί αφαίρεσαν εκείνο το ωραίο διαφημιστικό σποτάκι που βάλανε για πάρτη μου στο πλάι της σελίδας τους;

Anef_Oriwn
Πέμπτη 16/7/2009 – 7:25 μ.μ.

ΜΑΚΗΣ είπε...

Βασικά δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, δεν τα πάτε καλά. Έτσι είναι;

Αμαδρυάς είπε...

Αγαπητέ Άνευ σε χαιρετώ!

Αν η τοποθέτηση κάποιων προς την ιστορία μας- γιατί όσα παραθέτεις είναι μαρτυρία για τη σύγχρονη ιστορία μας από ζώντες μάρτυρες_ είναι αυτή που φαίνεται στα διάφορα σχόλια Ανώνυμων κ.ά, πρέπει να φοβόμαστε όταν υψώνουν φωνές για δήθεν υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας και δήθεν προστασία από την "παραχάραξη".

Αυτή την αλήθεια θέλουν να μεταδίδει η παιδεία στις νέες γενιές;

Απορεί κανείς πώς είναι δυνατό στην εποχή μας, που υποτίθεται ότι ο πολιτικός μας βίος πέρασε σε άλλη φάση,μετά από 50 χρόνια, κάποιοι να σκέφτονται τόσο ψυχροπολεμικά , δογματικά, φασιστικά!

Μπορεί επιτέλους η δεξιά να διαλεχθεί χωρίς σύνδρομα πάνω στην ιστορία και τη σύγχρονη πολιτική ιστορία αυτού του τόπου;

Οι απόψεις που εκφράζονται και εδώ αυτές τις μέρες,δείχνουν πως ο εκσυγχρονισμός έχει ακόμη πολλή δρόμο και μεγάλες δυσκολίες.

Αν η δεξιά δεν μπορεί ακόμη να κάνει αυτοκριτική και να διαχωρίσει τη θέση της από τη μερίδα εκείνη που οργάνωσε το πραξικόπημα και εκτέλεσε εγκλήματα κι οδήγησε στην εισβολή, τότε οι στρεβλώσεις του πολιτικού βίου μας θα συνεχιστούν και δυστυχώς με βαριές επιπτώσεις στο δρόμο για λύση του Κυπριακού.

Η δεξιά κατηγορεί την αριστερά για σύνδρομα_στο φινάλε η αριστερά δεν ευθύνεται για τη σύγχρονη τραγωδία, άλλα είναι τα λάθη της_αλλά η ίδια προκαλεί, όταν στελέχη, φίλοι και οπαδοί της, ταυτίζονται με τις επιλογές αυτών στους οποίους αναφέρεται η ανάρτησή σου.

Ο δρόμος για τον εκσυχρονισμό περνά μέσα από την αυτοκάθαρση της δεξιάς και την καταδίκη αυτής της πολιτικής.Μόνο τότε θα είναι πειστική για το Ευρωπαϊκό προφίλ που θέλει να προβάλλει.

Είναι δυνατό αυτό;Αυτό είναι ένα ερώτημα, που προκύπτει μονίμως, όταν βλέπουμε τους νέους οπαδούς να διαπαιδαγωγούνται και να σκέφτονται όπως η μερίδα εκείνη που πρωταγωνίστησε στο έγκλημα.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητή Αμαδρυάς, ΣΕ χαιρετώ (κι Εγώ)!

Οι προβληματισμοί σου κατα πόσο είναι εφικτός και δυνατός ο εκσυγχρονισμός της Δεξιάς (πολιτικής παράταξης) μέσα από μια διαδικασία αυτοκριτικής και αυτοκάθαρσης είναι και ΔΙΚΟΙ μου ... Κάποιες περιπτώσεις αυτοκριτικής και έκφρασης φιλελευθέρων απόψεων (όπως από τον Αναστασιάδη – παρά τες παλινδρομήσεις του ένεκα που είναι και αρχηγός – τον Πουργουρίδη, τον Στυλιανίδη) αποτελούν λαμπρές εξαιρέσεις!
Πιο πολύ τείνω να συμφωνήσω με κάτι (πολύ σημαντικό και διαχρονικό) που έχει πει ο “Μέγας” Βασίλης (όχι Βασίλειος) Ραφαηλίδης στο βιβλίο του “Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους, 1830-1974 (εκδόσεις “του Εικοστού Πρώτου”, 1993):
“… αν η Δεξιά δεν μπορεί να αφομοιώσει τα καθάρματα, τι σόι Δεξιά θα ήταν;”
Και λέει κάπου αλλού στο ίδιο βιβλίο:
“Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάσει περιπτώσει, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα. Άλλωστε, σε μια διαλεκτική αντίληψη των πραγμάτων, αν δεν υπήρχε άρνηση δεν θα υπήρχε ούτε κατάφαση...”.

Anef_Oriwn
Σάββατο 18/7/2009 – 11:53 μ.μ.